Tips bij familieproblemen

Er zijn weinig films en boeken te vinden waarin de familiebanden niet een groot onderdeel zijn van de ontwikkeling van de hoofdpersoon. Of is het misschien mijn film en boeken smaak die mij bevoordelen? Door mijn werk als contextueel psycholoog zit er dat dik in.

Ik ben gaan geloven dat meer weten over je familie, meer spreken over je familie, meer begrijpen van je familie helend werkt en je ontwikkeling ten goede komt.

Dus eigenlijk is dat mijn tip in deze. Heb je problemen met een familie? Leer dan meer over je familie. Wellicht door juist de samenhangende relaties in de familie te onderzoeken.
Heb je bijvoorbeeld wrijving met je moeder? Kijk dan eens of je meer te weten kan komen over je vader, je opa en oma, of je ooms en tantes.

Het is fijn om je gevonden informatie te delen. Wil je hier begeleiding bij? Spreek dan met (contextueel) systeemtherapeut.

Familieruzies verlagen het gevoel van veiligheid en vertrouwen. Wanneer veiligheid en vertrouwen geraakt worden, raken veel mensen diep gekwetst. Dat is moeilijk te dragen.

In antwoord op de kwetsuur verschijnen er vaak coping mechanisme. Gedrag dat je leert omgaan met die pijn. Of gedrag waarmee je deze pijn in de toekomst wil voorkomen. Hoe menselijk en begrijpelijk dat coping mechanisme ook zijn, vaak brengen ze mensen van de regen in de drup.

Breng dus jullie coping mechanisme in kaart. Ga niet op zoek naar schuld, of oorzaak en gevolg. Ga wel op zoek naar jullie cirkel. Begin met hetgeen waar jij het meeste last van hebt. Gewoon omdat je in de cirkel ergens moet beginnen, en dat zal op de voorgrond staan. Dat wordt gedrag G. Wat kwam er voor gedrag G? En daarvoor? En daarvoor? En wat komt er na gedrag G? En daarna? En daarna? Probeer de cirkel (samen met je partner of familie) sluitend te krijgen.

Gaat dit te moeizaam? Gun jezelf en je relatie dan hulp hierbij. Dat zal je veel eindeloos in de cirkel blijven rondlopen besparen. Een contextueel systeemtherapeut kan je hierin zeer goed ondersteunen.

Familieproblemen kunnen je relatie en je gezin en ook jouzelf gaan overschaduwen. De focus op je familie wordt eigenlijk te groot.

Als mantelzorg bijvoorbeeld veel van jou en je gezin gaat vergen kan dat ontwrichtend gaan werken. Belangrijk is om bij jezelf na te gaan waar je grens ligt en waar je echt verantwoordelijkheid voor wilt nemen.

Communiceer daar ook over met je partner en je familie.

Heb je last van de gevolgen van familieproblemen en kom je er zelf niet meer uit? Een relatietherapeut kan je dan verder helpen.

Vaak hoor ik mensen zeggen; 'nu ben ik zo oud, en nog ben ik op zoek naar bevestiging van mijn familie'. Je wilt graag gezien worden door je ouders, je broers en zussen. Het gevoel hebben erbij te horen, belangrijk te zijn, ertoe te doen. Dat is een behoefte die niet verdwijnt met de jaren.

 

We zijn als gezin onlosmakelijk met elkaar verbonden en of er nu wel of geen contact is, dat voel je altijd. Weet dus dat het logisch is, ongeacht je leeftijd, dat je behoefte hebt aan erkenning van je familie.

 

Het is zinvoller om dat gevoel serieus te nemen dan het weg te duwen. Ook op latere leeftijd kun je hier stappen in zetten die je meer rust geven. Als je het gevoel hebt dat je hier alleen niet goed uitkomt, schroom dan niet om naar een therapeut te gaan.

Familie problemen spelen soms door in generaties. Het loont zich op zoek te gaan naar de oorsprong. Vanuit het contextuele gedachtengoed van I.B. Nagy worden goede resultaten geboekt. Het kan dus helend en helpend zijn een contextueel therapeut te raadplegen.

"De contextueel werker gaat met de cliënt op zoek naar nieuwe keuzemogelijkheden op de balans van geven en nemen, die passend zijn in die specifieke relatie" (citaat I.B. Nagy)

Gezinsgedoe

Loopt het binnen jullie gezin niet zoals je zou willen? Is er teveel ruzie, voel je je niet meer verbonden, wordt er samengespand? Dan is het tijd om in actie te komen.

Het gezin is met uitstek je veilige plek in de wereld, het is zonde wanneer het je dat niet kan bieden. Kijk of je er met elkaar uit kunt komen en als dat niet lukt, vraag hulp.

Ga eens kijken naar het systeem.

Problemen in het gezin of in de familie ontstaan vaak omdat er wat mis gaat in het systeem. Het systeem is het gezin, de mensen, die ieder een eigen plek hebben.

 

Als ouders hun rol als ouder en daarbij behorende verantwoordelijkheid niet pakken of niet kunnen pakken (door andere problemen waar ze tegen aan lopen) gaan kinderen vaak de plek innemen van de ouder. Ze nemen de rol over. Of raken 'losgeslagen'. Dit geldt ook als een ouder kind niet zijn rol als ouder kind inneemt met bijbehorende verantwoordelijkheid.

De hiërarchische verantwoordelijkheid is vader, moeder, oudste kind, jonger kind enz.

“Wie in staat is om zijn verantwoordelijkheid te vertalen in passende zorg voor de ander en tegelijkertijd in passende zorg voor zichzelf groeit als mens en verwerft vrijheid”. (Nagy)

Bovenstaand citaat van Nagy geeft de kern aan van familieproblemen. Want passende zorg betekent dus niet maar doorgaan met in tegenzin te geven.

Dan verstoor je de balans en voelt het al gauw als onrecht.
Dit geeft al heel snel een ongemakkelijk gevoel en vaak het begin van familie problemen. Geef wat je wil en kan geven, dus niet leeg geven tot je erbij neer valt.

Het hebben van kinderen verandert je hele dynamiek met elkaar. Op een gegeven moment kan je ontdekken dat je regelmatig ruzie hebt over de kinderen, over de opvoeding, over hoe je het aanpakt.

het hebben van kinderen confronteert je op een andere manier met elkaar.

Vaak kan het zo zijn, dat er in de dynamiek met je kind ook iets gaande is, dat je kind bepaalt gedrag onbewust met een reden neerzet om af te leiden van iets anders bijvoorbeeld.

Vraag jezelf dus kritisch af, waar hebben we echt ruzie over? Gaat het over ons kind, of wordt er iets anders in ons aangeraakt?

Dit kan je hele dynamiek thuis beinvloeden en dan zit je in een negatieve wisselwerking met elkaar. Zoek hiervoor ondersteuning bij een therapeut die ervaring heeft met gezinssystemen en relatieproblemen.

Wanneer mensen zich melden met een hulpvraag voelen ze zich vaak alleen staan. Vaak komen zij op aanbeveling van iemand anders of worstelen ze met relationele problemen. Naast de erkenning van pijn wrok van het individu en de omstandigheden waarin de cliënt verkeerde, en hier oprecht bij stil te staan, is het de taak van de therapeut om de relationele diepte te horen in het individuele verhaal van de cliënt. De therapeut moet enerzijds het individu erkennen en anderzijds de cliënt haar blik te verbreden naar een ander perspectief. Wat gebeurde er aan de andere kant. "hoe zou mijn moeder het hebben ervaren"? op welke wijze heeft mijn zus gezorgd voor veiligheid. Het inzetten van de meerzijdige partijdigheid is de eerste stap naar afbakening en dialoog

De liefdesladder -E. van den Eerenbeemt
Dit boek gaat over de invloed van de familie waaruit jij en jouw partner komen op andere relaties. En met name hoe deze achtergrond nieuwe liefdesrelaties beïnvloedt, maar ook met (schoon)ouders, kinderen, over generaties heen. Mooi als je meer inzicht wilt in de invloed van je achtergrond en familie op je relaties. Ook als jullie beiden uit een andere culturele /nationale groep komen, helpt het als je meer zicht hebt op de onzichtbare invloed van onze achtergrond, opvoeding en thema's.

Als je last ervaart van een relatie, zeker als het gaat om een relatie binnen de familie, dan vraagt dat om opgelost te worden. Van een familieprobleem heeft vaak de hele familie last. De een wat meer als de ander, maar toch!
Dat betekent dat je het altijd moet proberen aan te gaan en je verantwoordelijkheid moet nemen. Meestal zijn er meer mensen verantwoordelijk voor disfunctionele relaties binnen een familie.Meestal wachten mensen op elkaar. Wie durft het initiatief te nemen?
Mijn advies is: als je minder last wilt hebben, wacht dan niet af, maar neem het initiatief. De anderen zullen je er dankbaar om zijn.

Een cultuur van zwijgen.
Over familieproblemen praten we liever niet. Zeker niet als het gaat om grensoverschrijdend gedrag of geweld. Door de jaren heen kan er dan een cultuur van zwijgen ontstaan.

Niet alleen tussen dader en slachtoffer, maar ook de zwijgende partner of de andere kinderen die er omheen stonden kunnen daar langzaam in wegzakken.

Voor het slachtoffer ontstaat er dan nog een extra wond. Niet alleen het grensoverschrijdend gedrag of het geweld heeft een kwetsuur te weeg gebracht. Het zwijgen daarover van de andere betekent een extra kwetsuur van 'je niet erkend weten'.

Het kan dan ook nog een stap verder als het een taboe wordt als je het zwijgen doorbreekt. Van slachtoffer wordt je dan tot dader gemaakt omdat je de schijn doorbreekt. Als je in die positie komt is het verstandig om ondersteuning te vinden. Je bent al eenzaam genoeg in wat je is aangedaan.

Geef je zelf nu de steun die je nodig hebt om tot je recht te komen.

Familierelaties zijn bijzonder belangrijk. Vaak hebben zij een belangrijke stem in hoe je over iets denkt of wat je van iets vind.

Ze kunnen een bron van steun zijn maar ook een grote oorzaak van klachten die je kunt ervaren; je kan er ook veel stress en verdriet van krijgen.

Het mooie aan het hebben van familie is dat je er ook veel van kunt leren; als je ervoor open staat. Dit geldt voor zowel jezelf als voor je partner.

Een gezinstherapeut kan samen met jou onderzoeken hoe jij van jouw familieverbanden kunt leren.

Familieproblemen komen in alle families voor. Het lijkt zo makkelijk om dan maar te denken 'dan ga ik er nooit meer heen!' Maar helaas werkt dat zo niet. Ook al zou je dat familielid nooit meer zien. Je bent nog altijd verbonden met deze of gene.

Ik stel voor om een goede therapeut te zoeken zodat je kan onderzoeken waar het mis gaat. En om handvatten te krijgen om met de situatie om te gaan als de ander geen contact meer wilt.
Bedenk dat TROTS altijd koud is!

Boekentip,
Het boek Ruzie van Riekje Boswijk-Hummel, wat gebeurd er eigenlijk als je ruzie hebt, wat gebeurd er met je energie, hoe ontstaat machtsstrijd? En wat kun je er aan doen.

Het is ooit best lastig om binnen een relatie, gezin of familie te bepalen waar jij staat. Wist je dat een opstelling met gewone koffiekopjes hierbij kan helpen? Het kan echt inzicht aan de opsteller geven. Je kan eigenlijk een vraag of een probleem voorleggen aan jezelf en dit middels kopjes opstellen.
Eventuele veranderingen kunnen hierna aangebracht. Dit kan helpend zijn om ook op een andere manier naar de problemen in jouw relatie, gezin of familie te kijken.
Dus aan de slag met die kopjes. Natuurlijk met professionele begeleiding! ;-)

Het stellen van verbindende vragen heeft als doel dat de onderlinge betrokkenheid tussen mensen zichtbaar wordt. Tevens richten de vragen zich op activeren van onderlinge zorg. Verbindende vragen gaat uit van loyaliteit en verbonden zijn, maar ook van besef van verantwoordelijkheid. De onderlinge betrokkenheid in een familie maakt dat familieleden zich hoe dan ook willen inspannen om de situatie te verbeteren. bij dat besef van verantwoordelijkheid sluiten verbindende vragen aan.

Bij familieproblemen zitten we onbewust vaak in een overlevingsmechanisme: we zien onszelf of de ander als hulpverlener, dader of slachtoffer. Belangrijk is om hiervan bewust te worden en uit deze 'rollen'te komen. Wat heb je daar voor nodig? Moet je anders over jezelf of de ander denken?

Heb je verdere hulp nodig, dan laat het weten.

Hartelijke groet,

Realiseer je dat je op ieder moment in staat bent om te besluiten dat het bij jou gaat stoppen. Dat het niet zo hoeft te zijn dat die patronen die al bij je ouders en grootouders zichtbaar waren zich ook gaan herhalen in jouw leven of gezin.
Dit besef geeft kracht, kracht die nodig is om te gaan onderzoeken wat het patroon precies is, waar je invloed ligt en hoe je dit kunt gaan aanpakken.

Gun het jezelf. Praat erover met mensen uit je omgeving. Ga taal geven aan je wens.

Groet

Kerst komt er aan, bespreek van te voren met je partner wat te doen en met wie, al van te voren verwachtingen uit te spreken helpt om er een echte feestdag van te maken.

Als er heftige situaties spelen in gezinnen/families dan denkt men vaak dat het beter is om hier niet over te spreken, om zo nieuwe generaties niet te belasten met wat is geweest. Heel begrijpelijk dat dit gedacht wordt. Niemand wil mensen waar je zielsveel om geeft pijn doen maar we weten dat het niet delen van gebeurtenissen maakt dat ze onbewust doorleven waarmee ze juist heel veel grip krijgen op volgende generaties.

Zoek naar een manier die jou de gelegenheid geeft om het wel te delen waarmee je de invloed op volgende generaties beperkt.

Waar ik veel gebruik van maak is het maken van een genogram .Een genogram is een schematische uitwerking van je familie van herkomst. Gebeurtenissen die vanuit systemisch oogpunt belangrijk kunnen zijn worden weer gegeven met behulp van symbolen. Het is inspirerend, leerzaam en wellicht confronterend om je eigen familie geschiedenis weer te geven in het genogram. Met tekens en symbolen maken we inzichtelijk hoe familielijnen lopen. We gaan opzoek naar systemische/contextuele begrippen zoals je plek , wat heb je gegeven, kun je zien dat he geven is ?
veiligheid/onveiligheid/ loyaliteit/ vertrouwen/wantrouwen. Onderliggende zaken worden zichtbaar gemaakt en er vallen veel vragen op hun plek. Destructieve patronen worden begrepen waardoor er ruimte is voor constructieve ontwikkelingen voor nu en de komende generaties.

Binnen gezinsstructuren kunnen op momenten oude (traumatische) gebeurtenissen in de weg zitten om opnieuw te verbinden met zowel familieleden als in nieuwe relaties (partners, vriendschappen, collega's).

EMDR kan uitkomst bieden als bepaalde nieuwe situaties oude gevoelens triggeren. Indien er bijvoorbeeld sprake was van geweld in de jeugd kan het zijn dat nieuwe situaties waarin men hun stem verheft al voldoende is om gevoelens te triggeren zoals angst, verdriet of pijn. Vaak hebben deze gevoelens niet perse alleen te maken met de nieuwe gebeurtenis (iemand die schreeuwt), maar triggert deze gebeurtenis oude gevoelens van vroeger.

Een geschoolde EMDR-therapeut kan je hier meer over vertellen.

"Overdracht" kan voor verwarring zorgen in de relatie.

In de psychologie wordt met "overdracht" bedoeld dat een (getraumatiseerde) client eigenschappen van iemand uit het verleden op iemand anders projecteert. Dat kan de therapeut zijn, maar ook de partner. De client ziet dan in de relatie met de partner, eigenschappen van bijvoorbeeld een ouder terug. Dit is natuurlijk heel verwarrend voor de patner, maar ook voor de client zelf. Het best is hierover praten met een therapeut, die "overdracht" en het bijkomende gedrag kan duiden en uitleggen.

Soms lopen relaties niet lekker. Dat kunnen allerlei relaties zijn. Tussen partners, tussen ouders en kinderen, tussen volwassen kinderen en hun ouders. In het Boek "Running on Empty - No more" legt Jonice Webb uit wat CEN is. Childhood Emotional Neglect. In het Nederlands: emotionele verwaarlozing gedurende de kindertijd. Door dat het effect wat Emotionele verwaarlozing heeft op een kind wordt meegenomen naar volwassenheid wordt het vaak doorgegeven aan kinderen. Hoe kun je de keten van onvermogen herkennen en doorbreken? Lees het boek of kom praten ;)

Als je veel bezig bent met je gezin, kinderen, werk, sport enz. dan komt je relatie gemakkelijk in de knel.
Aan je kinderen wil en 'moet' je aandacht geven. Na het werk of in het weekend 'heb je recht op' ontspanning......helmaal waar maar waar blijft je partner en jullie relatie?

Zet tijd voor jullie samen, voor intimiteit ook op je to do-list, dan is de kans dat 'het er niet van komt, moe, geen zin' veel kleiner dan dat je de dagelijkse dingen voor laat gaan. Veel mensen vinden dit niet romantisch, toch werkt het. Succes!

Gesprek dat over jullie familie gaat!
Je praat waarschijnlijk met je ouders en grootouders over gewone dagelijkse dingen. Neem je wel eens de tijd om te vragen hoe hun jeugd was, hoe hun ouders waren, welke belangrijke gebeurtenissen ze meemaakten?
Ook zonder een echt genogram te maken, kom je dan op patronen in jullie familie, die een licht werpen op relaties. Dat brengt jou verder in je leven.
Maak er een mooi moment van met foto's en verhalen, doe het zolang het nog kan!

Bij relatieproblemen is het van groot belang je hechtingsgeschiedenis te onderzoeken. Over het algemeen herhalen deze patronen zich namelijk in je huidige relatie.

Door dit te weten, je het bewust te worden, kun je er in het hier en nu anders mee omgaan. Je bent nu namelijk de partner en niet het kind.

DE TALENT BALANS van een samengesteld gezin

Vragen en thema's in samengestelde gezinnen verwijzen vaak snel naar de complicaties en het gedoe. Wat als je jouw nieuwe samengestelde gezin eens als een winning team beschouwt, met veel diversiteit en mogelijkheden?

Zet eens een creatief onderzoek in werking als:
'Wat zijn de unieke ingrediënten van onze pizza?
Hoe ziet onze schatkist eruit?
Hoe zou het eruit zien als wij samen in de koelkast moesten wonen?

En zet de oplossingen eens in het volgende raamwerk:
analytische talenten
relationele talenten
organisatie talenten
vernieuwingstalenten
persoonlijke talenten
sportieve talenten
prestatie talenten
sfeertalenten
etc

Hoe rijk kan een samengesteld gezin dan zijn!!

Ga eens in gesprek met elkaar en bespreek wie je bent ten opzichte van de ander. Hoe voel jij je als volwassene ten opzichte van het kind van je partner. Hoe vindt het kind dit? Hoe zou het kind jou willen noemen en voorstellen aan anderen?

Boekentas als je tegen problemen aanloopt in je samengesteld gezin. De mijne zijn de liefste Magda Hengst Karin Hollander

Ons brein is geneigd te kijken naar tekorten, naar negativiteit. Zo ook in families.

Hoe makkelijk is het om te kijken naar dat wat je moeder niet goed deed, naar dat wat je van je vader gemist heeft? en hoe waardevol zal het zijn als je je ten diepste kunt verbinden met de bron van je familie, de bron van het leven?

Wil jij je ook ten diepste verbinden met de bron van je familie? Kies dan voor een familieopstelling

doe dingen met de mensen uit je familie en vraag waarom zij iets moeilijk vinden probeer wat meer sfeer te creeeren

Kijk als je familie problemen hebt praat gewoon met iemand die je vertrouwt dat gaat je zeker helepen maar ga geen domme dingen zoals zelfmoord of iets anders oke

Van je eigen familie kun je nog denken als er conflicten zijn 'het is wel mijn moeder, broer, nicht enz.'. Als je in een samengesteld gezin leeft, kan het ingwikkeld zijn. Het kind/de kinderen die jouw tweede (of volgende) partner meebrengt, is niet jouw eigen bloed. Ook al lijkt het goed te gaan, als er gedoe is, zie je vaak dat er kampen ontstaan, die tegenover elkaar staan. Bijv. je man kan het niet hebben als jij kritiek hebt op zijn dochter of jij kunt er niet tegen dat hij zijn regels heeft naar jouw zoon. Wat kan dan helpen?

- Maak van tevoren afspraken over wie de kinderen als eerste aanstuurt.

- Ga niet in de verdediging als zijn kind je afwijst en zegt 'je bent niet mijn moeder', zeg 'dat klopt' maar ik ben wel samen met jouw vader en we leven samen in dit gezin/huis.'

- Maak er samen geen punt van waar de kinderen bij zijn maar bespreek het samen op een rustig moment. Ga niet de strijd aan 'wie heeft gelijk' maar kom tot een gezamenlijk plan. Als dit niet lukt, kijk dan waar jullie wel overeenstemming over hebben.

Logischerwijze heeft dat veel impact op jullie relatie. Het liefst zou je dat probleem direct de wereld uit willen hebben. Helaas werkt het niet zo. Het heeft geen zin om direct dat probleem op te willen lossen. Zorg er eerst voor dat jullie samen op 1 lijn komen. Eerst werken aan jullie relatie en daarna aan de relatie met jullie (schoon)ouders.

Een familie is een systeem waarin iedereen zijn eigen plek heeft en waarbij iedereen onlosmakelijk met anderen is verbonden. Bij familieopstellingen ga je ervaren hoe het is om op jouw plek te staan in je familiesysteem en wat het effect is als dat niet het geval is.

Als je goed op je plek in het familiesysteem staat, blijkt dat je met veel meer gemak je weg vindt in je huidige leven. De patronen die zich namelijk in het familiesysteem voordoen, blijven zich anders herhalen.

Opstellingen kunnen o.a. helpen bij vragen over terugkerende patronen, bijvoorbeeld dat je erg vaak verantwoordelijkheiden neemt die eigenlijk niet de jouwe zijn, dat je steeds met een schuldgevoel rondloopt, terugkerende problemen ervaart in relaties of je altijd moeite hebt met autoriteit.

Een familieopstelling doe je in principe zonder de aanwezigheid van je partner of familie. Je hoeft hen niet te betrekken in je eigen proces.

Deelnemers aan de opstellingendagen vinden het van tevoren vaak spannend. De ervaring leert dat bijna iedereen zich na afloopt verrijkt en gesterkt voelt. Graag heet ik je welkom.

Zoek een EFFT therapeut! oftwel, een Emotionally Focussed Family Therapie.
De hechtingsrelaties in de familie staan hierin centraal. Zo wordt er aan het fundament gewerkt.

Bij welk systeem voel jij je thuis?

Je bent geboren in je eerste system, zoals we dat zo mooi noemen in de psychologie. Je had een vader en moeder en misschien wel broertjes en zusjes. In dit gezin heb jij geleerd hoe de wereld in elkaar zit en hoe je je as mensen tot elkaar verhoudt. Dit kunnen mooie warme lessen en voorbeelden zijn geweest of je maakt je in je pubertijd los van dit systeem met het idee dat je het later zelf echt anders gaat doen.

Je losmaken van je ouderlijk huis en gezin is een heel belangrijk proces.

Op een gegeven moment creëren de meeste mensen hun eigen systeem. Je vind een partner waarmee je oud wilt worden en wellicht hebben jullie nu samen zelf kinderen.

De grote vraag is nu wat jij ziet als jouw "Thuis". ga je nog naar huis en bedoel je daarmee je ouders? Of je eigen huis met jouw gezin. Wat staat voor jou nu op nummer 1 en hoe los ben je van de invloed die je ouders nu nog op jouw en je gezin hebben?

Als je heel eerlijk moet concluderen dat je eigenlijk nog niet echt los van ze bent is het goed om hiermee aan de slag te gaan.

(Bijna) Iedereen krijgt van tijd tot tijd met spanningen of problemen in de familiesfeer te maken. Dat is vervelend, maar het helpt je om het als een kans te zien om elkaar beter te leren kennen en bovenal om jezelf verder als persoon te ontwikkelen.

In een familiegroep heeft ieder lid een specifieke rol, die soms een leven lang mee gaat. Wanneer de jaren verstrijken hebben veel mensen de (soms verborgen) behoefte om het keurslijf van deze rol te verlaten, of zich los te maken van de beperking van de rol van de ander.
Dit is een natuurlijk gegeven: leven is verandering, dus ook familiepatronen moeten veranderen, anders is het ‘dood in de pot’.

Het vraagt wat moed en wakkerheid, maar je kunt de verhoudingen veel fijner maken door het gesprek met elkaar aan te gaan over hoe je het nu ervaart en wat je anders zou willen en hoe.

Wanneer familieproblemen invloed hebben op de relatie kan een systemische familieopstelling helderheid geven in de onbewuste patronen.
Er zijn relatietherapeuten die ook familieopstellingen aanbieden.

Hoe zag jij vroeger je relatie met jouw ouders? Wat was wat jij nodig had? Ben je in een andere positie gaan staan bv als hulpverlener.
Vaak zie je het oude patroon van vroeger terug in de relaties van nu.
Wil je hier hulp bij? Dan kun je terecht bij mijn praktijk in Limburg.
Stralende groet,

Relatietherapie is er niet alleen voor koppels, maar ook de relatie tussen ouder en kind leent zich goed voor deze vorm van hulp. Om de onderlinge dynamiek te verbeteren. Dit is goed mogelijk als 'het kind' in deze al een (jong) volwassene is.

Veel problemen komen doordat familie kritiek heeft op de partner en/of de partner kritiek op de schoonfamilie. Dan helpt het om te beseffen dat het enige wat je hoeft te doen is elkaar te aanvaarden.
Elke familie heeft zijn eigen 'cultuur' : eigen regels, humor, waarden, etc. Die verander je niet zomaar. Om als partners goed met de schoonfamilie en andersom om te kunnen gaan, is het belangrijk om respectvol te blijven. Accepteer verschillen en accepteer dat diegene hem of haar als partner heeft gekozen. Mopper niet op de ander en veroordeel de ander niet.
Sommige partners willen heel graag geaccepteerd worden en gaan hard werken om hun plek in de familie te verdienen. Dat kan averechts werken. Misschien is het een te groot doel om vrienden te worden; Je hebt elkaar te accepteren als familie.

Zoek een familieopsteller in een 1 op 1 setting of met een groep.

Zit je met familievraagstukken in je maag? Een familieopstelling kan helpen.
Door het vraagstuk (het beeld) met opstellingsattributen letterlijk buiten onszelf te plaatsen, kunnen we er met afstand naar kijken. De opstellingsattributen staan symbool voor onszelf en de context. Daardoor kunnen we ervaren, bewegen, zien en voelen wat er (on)bewust afspeelt.

Opstellingen laten het innerlijk beeld zien dat iemand van zichzelf en andere heeft. Wat we kunnen veranderen is deze innerlijke relatie met onszelf en met personen van wie wij een innerlijk beeld hebben en die op die manier in onszelf worden gerepresenteerd. Wanneer we onze innerlijke beelden kunnen erkennen, kan er ruimte komen voor rust.

Als je er alles al aan gedaan hebt en na jaren van ruzies is er nog niets verbeterd in de familierelaties, kun je een hele bevrijdende stap nemen.
Voor sommige mensen is het niet fijn om in een bepaalde familie te zitten.
Ze krijgen niet de liefde en ondersteuning die ze zouden willen. Voor die mensen die gebukt gaan onder slechte relaties binnen een familie, geef ik wel eens het advies om een vriendenfamilie te creëren.
Ze bekijken hun vrienden en kunnen zich afvragen wie komt er in aanmerking om een zus of broer van mij te zijn. Met wie heb ik die sterke band die onvoorwaardelijke steun geeft. Ze mogen die mensen die vraag stellen: zou jij een broer of zus voor mij willen zijn? Vaak weten vrienden welke pijn je hebt vanuit de vervelende familie ervaringen. Vaak vinden ze het een eer dat ze dit voort jou mogen betekenen: een echt familielid zijn.

KINDEREN

Liefdespartners die bij mij in relatietherapie zijn, geven vaak aan dat de kinderen er naar hun idee geen last van hebben. En dat is nu juist wat mij zorgen baart.

Kinderen zijn namelijk altijd loyaal aan hun ouders en zullen zich hier niet snel in uiten. Ze voelen wel degelijk de gespannen sfeer, ongemakkelijke stiltes of zijn getuige van fysiek en/of mentaal geweld. Vaak met alle gevolgen van dien.

Welk voorbeeld geven jullie als ouders/samengesteld gezin? Denk aan:
- Nooit samen knuffelen, zoenen of lachen.
- Niet praten over gevoelens of interesse in elkaar tonen en doen alsof alles "normaal" is.
- Geen respect naar elkaar tonen (of je nu samen bent of al gescheiden).

Gun het jezelf, maar vooral de kinderen. Zij vragen niet om deze situatie en verlangen naar onvoorwaardelijke liefde, rust en duidelijkheid. Welk voorbeeld geef jij en wat wil je doorgeven aan je kinderen? Op een dag gaan zij namelijk ook een relatie aan...

Luisteren naar je familieleden is belangrijk.
Neem je de tijd om naar mensen in je familie te luisteren?
Soms willen wij graag iets kwijt of een luisterend oor en als dat er is, is dat zeker leuk. Maar we moeten ook in het oog houden of wij wel de tijd en moeite nemen om naar anderen te luisteren. Goed luisteren betekent even de ander de ruimte te geven en zonder oordeel of onderbreking iemand zijn of haar verhaal laten doen.

Plak je weleens mensen een etiket op? Soms hebben we een idee in ons hoofd hoe iemand is en houden eraan vast.
Als we in ons gezin aan bepaalde labels blijven vasthouden geven ons en de ander niet de kans om met veranderingen mee te groeien.
Blijf er even bij stil staan welke kwaliteiten mensen in je gezin hebben en welke eigenschappen je waardeert. Misschien wordt je positief verrast als je open staat voor nieuwe ervaringen.

BESPREEK SAMEN WELKE PLAATS JULLIE (SCHOON)FAMILIE HEEFT IN JULLIE RELATIE.

Familie en schoonfamilie spelen een grote rol in jullie relatie en jullie gezinsleven. De familie van je partner is onderdeel van zijn/haar verleden, heeft mede vormgegeven aan hoe je partner nu in het leven staat.

Datzelfde geld voor jouw familie. Of je nu een gelukkig, warme jeugd gehad hebt of een traumatische, beschadigende jeugd, in alle gevallen speelt je jeugd mee bij het vormgeven van je eigen leven en van je relaties.

Daarom is het belangrijk om te praten over je jeugd over je familie, over de wijze waarop dat doorwerkt naar vandaag.

Veel ruzies ontstaan uit een onbegrip en gebrek aan kennis over de achtergrond en invloed van de familie waarin je partner is opgegroeid. De geboden en verboden die daar vanzelfsprekend zijn en nog steeds vanuit de achtergrond een rol spelen in jullie relatie.

In RELATIETHERAPIE kunnen wij jullie helpen om de ruzie te voorkomen en het gesprek op gang te brengen. Jullie zijn van harte welkom voor een gratis kennismakingsgesprek.

Probeer eens in een gesprek met een lid van je gezin goed te luisteren en te laten zien dat je goed heb geluisterd.

Bijvoorbeeld doordat je in je eigen woorden even herhaalt wat de ander heeft gezegd.

Hierdoor kunnen eventuele misverstanden uit de weg worden geruimd en in elk geval heeft je gesprekspartner de zekerheid dat hij of zij is gehoord.

In je familieoorsprong ben je gevormd, soms kunnen hier pijnen liggen over wat je wel of niet hebt ontvangen van hen. Deze pijn kan zich in het hier in en openbaren in familierelaties, maar bijvoorbeeld ook in relatie tot je partner.

Als jij terugkerende patronen hebt in je belangrijke relaties zoals bij familie, vrienden of collega`s is het goed om samen met een therapeut uit te gaan zoeken wat deze pijnen zijn en waar ze vandaan komen.

Als je ontdekt hebt waar ze vandaan komen kun je met hard werken deze vaak ook veranderen of er in ieder geval ermee om leren gaan.

Een prachtig boek om inzicht te krijgen in jouw familiesysteem is De Fontein van Els van Steijn. Het boek geeft je via de metafoor van de fontein kennis over jouw familieplek, het zorgt voor meer grip op je leven

Problemen in de familie van een van jullie kunnen zowel je relatie versterken als er een wig in drijven. Het werkt versterkend als je achter je partner kunt staan in de manier waarop hij/zij zich tot de familieproblemen verhoudt. Je voelt je dan loyaal als partner, de ander voelt zich gesteund.

Lastiger wordt het als je veel aandacht van je partner ziet verdwijnen in familievraagstukken. Je partner is dan minder beschikbaar voor jou en/of jullie kinderen. Eventjes is niet erg, maar als het lang duurt is het storend en kan het wrevel geven.

Je gaat je daardoor als partner minder loyaal voelen omdat het gemis ‘pijn gaat doen’. De partner met familieproblemen komt dan in een spagaat: kies ik voor mijn familie of voor mijn partner/gezin. Dit noem je een loyaliteitsconflict.

Het is deze situatie nodig dat jullie als partners het gesprek aangaan om ieder voor zich de –eigen- behoeften uit te spreken om vervolgens –samen- te bepalen waar de prioriteiten liggen.

Het helpt dan om afspraken te maken over wat nodig is op de vlakken van: zelfzorg, relatiezorg, zorg voor het gezin/de kinderen en – tenslotte- voor de familie.

Want uiteindelijk is het net als wat elke BHV’er* leert: zorg altijd eerst voor je eigen veiligheid (of welzijn!) voordat je een ander helpt!

* Bedrijfshulpverlener

Delegaten ofwel opdrachten die wij meekrijgen uit ons gezin van herkomst kan de verbinding met je levenspartner in de weg zitten.

Delegaten kunnen vb. verwachtingen zijn van ouders die vooral bepaald worden door de behoeften van de ouders, waarbij onvoldoende rekening wordt gehouden met het kind en zijn ontwikkelingsopdrachten.

Eenmaal volwassen, kan het zijn dat de delegaten van de ouders nog steeds doorwerken en dat ondanks de volwassenheid het niet lukt om samen met je levenspartner nieuwe legaten te maken ofwel de delegaten omzetten naar legaten.

Voorbeelden die mensen als delegaat kunnen meenemen; als je sterk bent dan red je het, emoties laten zien is een teken van zwakte. Of ik moet altijd beschikbaar zijn voor mijn ouders, anders ben ik geen goede zoon of dochter. Of tijdens kerst moeten we thuisblijven omdat er familie langs kan komen etc.

In een relatie kan een delegaat in de weg zitten. Kijkende naar het voorbeeld: ‘Ik moet altijd beschikbaar zijn voor mijn ouders’ kan het zijn dat je partner (de gekozen relatie) het hier niet mee eens is en dat dit voor de nodige spanningen zorgt.

In contextuele therapie wordt vanuit de context gekeken naar delegaten die verbinding met jezelf en de belangrijke ander in de weg zitten. De contextuele therapeut ondersteunt in het zoeken en aangaan van het vinden van draagvlak voor nieuwe legaten. Dat wat verbindend is voor wat jij mee wilt geven aan jezelf en aan de ander.

Het genogram is een fantastisch instrument om je familieverhaal te vertellen. Je kunt dit doen adhv verschillende thema's zoals vriendschappen, posities binnen het gezin/familie, geheimen , opvattingen en copingstijlen. Ook de vorige generaties erbij halen is eenvoudig. Je blijft uitgenodigd om te vertellen en te luisteren, de familie kan bijvallen en ander perspectief inbrengen.

Soms speelt de familie een (te) grote rol in jullie relatie. Is er gedoe rondom uitnodigingen voor een bruiloft in de familie of rondom oppas van de kinderen of iets anders.

Als er gedoe over ouders of andere familie is in jullie relatie, dan is het prettig om duidelijkheid te creëren over jullie positie als stel.

Jullie relatie is het belangrijkst. Jullie zijn voor elkaar het belangrijkst. De familie komt op het tweede plan.
Hoe brengen jullie dat in de praktijk? Door in ieder geval naar elkaar heel duidelijk daarover te zijn en dat ook regelmatig te checken.

Voor alle vaders en moeders die hun kinderen liefhebben en laten opgroeien in vrijheid en onvoorwaardelijke liefde.

Kinderen willen altijd erkenning van de ouders. In mijn praktijk bemerk ik vaak dat hier oude pijn zit. Het niet gezien/erkend worden of onvoorwaardelijk liefde uit hun jeugd gemist hebben.

Deze oude pijn (vaak onbewust) kan nadelige effecten hebben op je relatie. Je reageert vanuit uit oude emoties die niet van je partner zijn en zo kan het zijn dat je relatie onder druk komt te staan.

Het kan helpen om daar eens naar te kijken, om zo vanuit zelfinzicht rust en stabilieit te krijgen in je relatie. Je bent welkom, alleen of samen.

Loyaliteit: een niet te ontkennen, onvervangbare band.

Vanaf het moment dat het kind het lichaam van de moeder verlaat, staan ouders en kind voor de vraag hoe na de fysieke scheiding, de psychologische en sociale scheiding vorm kan worden gegeven...en wel op zo'n manier dat de band tussen de generaties in stand blijft.

Iedere ouder kent wel de intense emotionele ervaring van deze loyaliteit. Ieder kind kent wel deze intense ervaring ten aanzien van zijn ouders.

Je plek in je familiesysteem.

Familieproblemen komen vaak voor als er iets niet goed gaat in het systeem. Neemt ieder zijn eigen plek in? Hoe staat het met de balans van geven en nemen? En zo zijn er nog meer elementen die een rol kunnen spelen (onbewust) in het systeem.

Een echte aanrader hiervoor is het boek De Fontein van Els van Steijn. Zij neemt je mee in je eigen systeem en legt op een duidelijk manier uit wat de invloeden van het systeem kunnen zijn op jouw leven en op de problemen waar jij tegen aanloopt bijvoorbeeld in je familie.

Loyaliteit zoals wij die ervaren is niet vrijblijvend. Ze is gebaseerd op ervaren vertrouwen.

In de gezonde situatie ervaart het kind dat het kan vertrouwen op zijn ouders. Wanneer dit vertrouwen te weinig aanwezig is heeft een kind weinig mogelijkheden om zelfvertrouwen te ontwikkelen.

Kinderen die de ervaring hebben dat hun ouders onbetrouwbaar bleken te zijn, hebben de diepgewortelde ervaring op te groeien in een gevaarlijke wereld.

Vaak hebben ze een verbluffend vermogen ontwikkeld om zich aan te passen aan wisselende omstandigheden, maar missen ze zelf de betrouwbaarheid die nodig is voor gezond psychisch functioneren.

Over het algemeen geldt echter dat de negatieve effecten van onbetrouwbaarheid pas gaan gelden wanneer ouders 'betrouwbaar in hun onbetrouwbaarheid' blijken te zijn.

Een relatie is iets heel bijzonders. Een nieuwe liefde, een nieuwe verbinding.

Wat veel partners zich daarbij niet realiseren is dat jij uit een eigen familiesysteem komt en je partner ook en hoe dat mee resoneert (en vaak botst) in jullie relatie.

In de verliefdheidsfase is onze liefde zo sterk dat die resonans bijna niet meetrilt.

Daarna wordt ze voelbaar in jullie relatie: jouw rol in en loyaliteit naar het gezin en de familie waarin je geboren bent.

Als dat echt lastig wordt tussen jullie is het fijn je licht daarop te schijnen zodat jullie er constructief mee kunnen werken in de relatie.

Familieleden kunnen veel invloed uitoefenen op een relatie. Zijn jullie verwikkeld in ruzies, gedoe, haat en nijd, dan is het handig om te onderzoeken waar dat vandaan komt. Welke onderliggende emotie ligt hieronder?

Het zou bijvoorbeeld kunnen dat één van jullie (of jullie allebei) nog niet steeds de goedkeuring van ouders of andere familieleden nastreven.

Tijdens een relatietherapie kan je daarachter komen, krijg je inzichten in hoe het gebeurt en je krijgt handvatten om daar gezond mee om te gaan.

De oplossingsgerichte psychologie is op veel moeilijke thema's toepasbaar. Zo wordt deze psychologie ook vaak in gezinnen gebruikt. Het betekent dat je kijkt naar de goede momenten en jouw gedrag in die momenten vaker probeert toe te passen.

Dus kijk eens goed naar situaties waarin het wel goed gaat in jouw familie. Wat zorgt er voor dat het dan goed gaat? Wat doe jij anders? Wat helpt je daarbij? Kun je dat één keertje meer doen? Een keertje meer is al mooi meegenomen.

Wanneer je te maken hebt met een familieconflict is het menselijk om hierdoor wat overspoeld te raken. Dan kan het op momenten lijken alsof er helemaal niets goed meer gaat in de familie, of toch in ieder geval tussen de ruziënde partijen.

Maar is dat wel zo? Kijk eens goed rond en zoek dan naar de personen die de situatie verder helpen. Kijk eens naar hóe ze helpen. En als het je lukt, bedank hen hier dan voor. Wellicht kun je ze zelfs na-apen en hun helpende kwaliteit jezelf eigen maken.

Iedere relatie betekent balanceren. Aangezien iedere relatie drie componenten heeft. Jezelf, de ander en de relatie.

 

Het kan helpend zijn om in jezelf te voelen wat een voorval betekent voor jou, voor jouw familielid, voor de relatie tussen jou en je familielid. Daarna hoef je het nog niet op te lossen. Zolang je het maar kunt voelen, ben je al een stap in de goede richting.

Het is echt de moeite waard om te onderzoeken hoe de relaties en patronen in je familie en je gezin van herkomst zijn. Een genogram kan dat mooi schematisch duidelijk maken.

 

Het is niet 'in je verleden duiken om' conflicten te herbeleven maar juist mogelijkheden zien om in het NU toe te passen. Daar kun je zelf mee verder en ook in je partnerrelatie en naar je kinderen/kleinkinderen toe vind je waardevolle inzichten.

 

Daar gaat het toch om in het leven, iets betekenen voor anderen en jezelf de moeite waard vinden en je goed voelen.

Op de website van OverPsychologie.nl en op Podimo vind je verschillende podcasts over (schoon)familieproblemen.

Bijvoorbeeld over ruzie in de (schoon)familie, verschillen binnen de (schoon)familie, genogrammen, je (schoon)familie boomwortels, het conflict tussen adolescenten en hun ouders, en de intergenerationele band tussen moeders en hun kinderen.

Je relatie met anderen beinvloed namelijk ook je partner relatie met elkaar. het is onvermijdelijk om dit los te zien van elkaar want jij bent immers ook niet los van de anderen om jou heen.
Zeker als er kinderen komen zie je dat de dynamieken veranderen en dat je misschien in een rol komt te zitten waar je niet in wilt zitten...

Echt een must om te lezen, De Fontein van Els van Steijn
Over je plek weten.
De mooiste zin uit het boek vond ik. Draag alleen dat wat van jouw is. Als je draagt wat van een ander is maakt het je wel groot maar niet sterk.
Zo waardevol dat boek

Bestel op de website van EFT Nederland het werkboek "Houd me vast/Laat me los". Een werkboek met uitleg over relaties, (negatieve) patronen en praktische oefeningen. Aan de slag.

Het lijkt cliché, maar in de verbinding met je moeder ligt de basis voor de verbinding met anderen. Als je beter weet welke liefde je wel en niet hebt gekregen en welke mechanismes je hebt ontwikkeld om die liefde te leren krijgen kun je anders naar je relatie(probleem) kijken.

Je bent nooit alleen met je partner getrouwd, je krijgt er ook een familie bij. Dat is vaak niet eenvoudig omdat je beiden uit een andere familie komt met andere gewoontes en vanzelfsprekendheden. Als stel moet je daar je eigen weg in vinden, maar er zijn altijd momenten dat dat tot spanning kan leiden. Dat komt vooral omdat je een dubbele loyaliteit hebt. Je bent (natuurlijk) loyaal naar je partner. Maar je bent opgegroeid loyaal naar je ouderlijk gezin. En dat kan elkaar bijten. Als je daar tegenaan loopt is het voor de partner lastig om afstand te houden. Soms gaat het tegen jezelf in, soms in tegen wat jullie samen willen. Maar loyaliteit is niet zomaar los te laten. Soms is het ook schipperen. Je doet er goed aan om als partner je af te vragen hoe belangrijk het is als je het ergens niet mee eens bent van de andere kan. Ook zelfs als het invloed heeft op jullie. Degene die tussen de twee loyaliteiten in zit, weet dat ook. Maar soms is het gewoon heel moeilijk om daar robuust in te kiezen en dan wordt het wat schipperen tussen de twee. Als het niet bedreigend is, laat het dan wat geworden. Je partner doet haar/zijn best, maar het leven is soms zo ingewikkeld dat je even klem zit. Begrip en ruimhartigheid is dan bevrijdender dan strijd.

Lang niet altijd hebben we het in de gaten maar we krijgen meer mee van onze voorgaande generaties dan we denken. Bijvoorbeeld oude pijn, verdriet, verliezen of manier van omgaan met deze levensgebeurtenissen. Zaken uit het verleden die nog hun invloed hebben in het hier en nu. Bijvoorbeeld als je opa iets traumatisch heeft meegemaakt, de moeder dit mee heeft gekregen in haar stamgezin, dat meeneemt naar jouw stamgezin en je nu terug ziet komen in je eigen gezin of relatie. Intergenerationele last of coping. Erg belangrijk om eruit te zeven en te onderzoeken of je het door wilt blijven geven of niet. En wat je nodig hebt om het patroon te kunnen doorbreken.

Ervaar jij problemen in jouw gezin of familie? Het kan helpend zijn om iemand mee te laten kijken. Iedere groep mensen die met elkaar verbonden zijn, kun je zien als een systeem. Iedere radar in dit systeem is bepalend hoe het systeem draait of werkt. Of spaak loopt. Een buitenstaander, iemand die meekijkt vanaf de zijlijn. Wat gebeurt er precies in die systemen waar jij betrokken bij bent? Waarom loopt het niet lekker? Of waarom loopt het spaak? Vaak ben je zelf zo gewend geraakt aan de systemen waar je onderdeel van uit maakt, dat je blinde vlekken hebt...

Dat is logisch! En helemaal niet erg. Mijn tip? Ga een buitenstaander betrekken. Dit kan een echte buitenstaander zijn. Maar dit kan ook een professionele buitenstaander zijn. Het loont de moeite.

Binnen jouw familiesysteem heb je je eigen plek. Dat geldt ook voor jouw partner en voor je eventuele kinderen. Hoe beter je je eigen plek bewoond, inneemt, hoe meer partner je kunt zijn, hoe meer ouder je kunt zijn en hoe beter je eigen kinderen hun plek in kunnen nemen als kind van jou. Belangrijk om na te gaan; Sta ik volledig op mijn eigen plek t.o.v. mijn ouders, het leven, mijn partner. Dit kun je voelen door je bewust te worden; stroomt het? Of voel ik een blokkade. Als je een blokkade voelt sta je niet op je eigen plek. Een familieopstelling kan je ondersteunen bij het innemen van je eigen plek.

Soms is het heel goed om het van je af te schrijven. Schrijf een brief, de ongezouten ongecensureerde versie. Een waarvan je weet dat je die nooit gaat geven of op zal sturen. Maar schrijf hem wel. Het geeft lucht.....

Teken eens je eigen taart, met taartpunten van waar je tijd naar toe gaat. En wat zie je dan? Hoe is de verdeling? Wat is er alleen voor jou? Is dit hoe je het wilt? Welke inzichten geeft dit je? Hoe kan je je taart ook anders verdelen? Daar kan ik je bij helpen.

Ouders kunnen een claim op je leggen en je een schuldgevoel bezorgen, jaloezie en rivaliteit ook tussen broers en zussen, gedoe om de erfenis: allemaal reden om met elkaar in onmin te raken. De hamvraag hierbij is natuurlijk: hoe los je familieproblemen het beste op?

Probeer allereerst te praten!!

Jouw kant van het verhaal vertellen, rustig uitleggen waar de pijn zit of hoe je het contact wel zou willen, werkt eigenlijk altijd het beste om de lucht te klaren. Probeer het zoveel mogelijk bij jezelf te houden en de ander zo min mogelijk te beschuldigen.

Willen je ouders jou bijvoorbeeld vaker zien dan andersom en claimen ze je te veel, dan is kun je daar maar het beste duidelijk over zijn. ‘Soms kun je je ouders alleen maar in 'een bepaalde dosering' verdragen. Dat is niet erg, het omgekeerde komt ook voor, en het kan tevens gelden voor sommige vrienden. Je zou dat een keer helder kunnen uitleggen: vader, moeder, ik vind het leuk/prima dat je komt, maar tot zover en niet meer....’

Dit kan echter moeilijk zijn, omdat de band tussen ouders en kinderen een belangrijke en unieke geschiedenis kent.

Begin bij jezelf !!

Een manier om te onderzoeken of je iets aan je onvrede of boosheid kunt doen, is stil staan bij je eigen levensbiografie. Bezorgen je ouders je een schuldgevoel, dan helpt het om telkens als dat opspeelt tegen jezelf te zeggen: 'stop, ik doe genoeg, ik ben een attente, behulpzame dochter/zoon die in het nu mag kiezen vanuit de eigen Volwassen positie, wat wenselijk is!

Vind je juist dat je te weinig hoort van familieleden, zoek dan allereerst zelf vaker contact (ga niet zitten afwachten en verwachten) en toon oprechte belangstelling. Dan komt het contact wel meer van jouw kant, maar het is jouw kans vanuit invloed nemen om er iets aan te doen. En dat is veel beter dan je verongelijkt of verdrietig blijven voelen. Relaties hoeven niet altijd 100 procent in balans te zijn.

Pak je eigen regie (ook in familie relaties) en maak een gezonde keuze ... in ieder geval voor jezelf!

Natuurlijk nemen ouders in hun eigen gezin, oude geschiedenissen en ervaringen mee. Soms zijn die niet gezond of fijn geweest.
De emotionele relatie stussen gezinsleden zijn echter te herstellen.

Twee patronen komen in getroebleerde gezinnen vaak voor: de ouders zijn heel kritisch geworden op het kind, of ze zijn juist helemaal niet beschikbaar. De kinderen reageren daar op hun beurt weer op door zich terug te trekken of juist herrie te schoppen.

Samen met een coach/therapeut kan onderzocht worden, welke verlangens en behoeften onder het gemopper of de stilte liggen. Wat maakt dat een kind zich is gaan afsluiten voor de ouders? Wat maakt dat een ouder zo fel reageert op het kind?

Door een goede begeleiding wordt beetje bij beetje de houding van ouders en kinderen ‘zachter’, waardoor het voor de gezinsleden makkelijker wordt elkaar (weer) te bereiken. Zo wordt de veiligheid in het gezin vergroot en komen ouders en kinderen dichter bij elkaar.

Ruimte voor alle gevoelens

Het belangrijkste wat je daarvoor als ouder moet leren, is responsief en ontvankelijk te zijn. Dit betekent dat je betrokken bent bij je kind, dat je oog hebt voor wat er in je kind omgaat. Een responsieve ouder laat merken dat hij/zij de zoon of dochter echt ziet. En laat weten dat het kind altijd bij hem/ haar terecht kan.’

In de maanden na de geboorte betekent dat: reageren op huilen door te troosten of voeden. Maar ook vertellen wat het kind ziet: ‘Dat is een hond. Ik zag jou schrikken van het blaffen, dat is best een hard geluid hè.’

En naarmate het kind opgroeit, gaat het over het opmerken van verdriet, van opgetogenheid of boosheid, en het kind helpen die gevoelens te begrijpen. ‘Ik zie dat je met tranen in je ogen thuiskomt. Wil je me vertellen wat er gebeurd is?’ Een responsieve ouder begeleidt het kind zo bij het reguleren van zijn of haar emoties.
Het is erg belangrijk dat er ruimte is voor alle gevoelens van een kind.

"Hoe veilig gehecht je zélf was, bepaalt mede hoe responsief en ontvankelijk je op je eigen kind kunt reageren"
-
Problemen worden niet “opgelost” door spullen te gaan kopen.

Hier wordt het interessant. Want natuurlijk hebben alle ouders de goede bedoelingen om open te staan voor hun kind, ze het beste te geven en er voor ze te zijn. Geen enkele ouder staat op met het idee dat kind vandaag eens even lekker op de huid te gaan zitten.
Of met het idee eens even flink voorbij te gaan aan het gevoel van hun kind, Maar blijkbaar is het moeilijk.

Blijkbaar zijn er zaken die die ontvankelijkheid en responsiviteit in de weg staan. En daarmee komen we aan bij die angsten en onzekerheden uit de geschiedenis van mensen, het begin van dit verhaal; ervaringen die een goede hechting ondermijnen.

Een kind brengt veel bij een ouder teweeg. Zonder het door te hebben, of zonder dat je het wilt, spreken kinderen je eigen behoefte aan erkenning aan, aan waardering, het niet afgewezen willen worden. Als een kind duidelijk iets dwarszit maar het wil er niet over praten, dan kan de vraag opkomen: doe ik het wel goed .. ben ik belangrijk?

Die eigen behoeften, die maken het soms zo lastig om responsief en ontvankelijk te zijn. Om goed contact te houden met je kind, moet je jezelf soms even opzij schuiven. Laten blijken dat je de worsteling gezien hebt, vertellen dat je kind bij je terecht kan, en het vervolgens zelf laten kiezen of en wanneer hetiets vertelt.’

De persoonlijke behoeften van ouders spelen in alle fases op. De lastige dreumes die ouders doet uitroepen: ‘Hij dóét het erom!’

Maar echt, het jonge kind heeft nog geen idee dat een ouder het gevoel krijgt gemanipuleerd te worden.. dat zegt namelijk iets over de behoefte die de ouder zelf heeft. Namelijk om een competente vader of moeder te zijn, die serieus genomen wordt in zijn opvoedpogingen.’

Wat algemeen eigen is aan opgroeiende kinderen: ze verstoren wat ouders in hun hoofd hebben. Dat gaat van “Ik wil niet eten” tot “Ik heb geen zin meer om om negen uur naar bed te gaan omdat jij dat zegt”.

Gaandeweg wordt er steeds meer van ouders gevraagd. En in sommige gezinnen ontwikkelt zich een heel destructief patroon. Waarin bijvoorbeeld de vader zich steeds meer tekort voelde schieten, en dat probeerde te compenseren door controle te houden over zijn kinderen... en te eisen.

Hij kon door zijn eigen gevoel van falen niet meer openstaan voor wat zijn kinderen gezien hun leeftijd nodig hadden: niet een vader die zei wat ze moesten doen, maar een vader die iets meer naast ze ging staan, ze hun gang liet gaan onder de woorden ‘Klop je bij me aan als het niet lukt?’
Dat vraagt inzicht in de eigen (ouder) behoeften

En wat het er natuurlijk niet makkelijker op maakt, is dat kinderen een afwijking of stoornis kunnen hebben die het open en betrokken blijven weleens flink in de weg kunnen zitten. Een kind dat moeite heeft zijn impulsen te bedwingen of ernstig oppositioneel gedrag vertoont, kan zijn ouders af en toe tot wanhoop brengen.

Juist als kinderen opgroeien naar zelfstandigheid kan het flink botsen tussen de behoeften die ouders en kinderen hebben. Het is niet voor niets dat de puberteit altijd de moeilijkste fase wordt genoemd. Alleen gaat dat niet zozeer over de kinderen...

‘Vooral ook met de ouders gebeurt veel in deze fase. Als je veerkrachtig genoeg bent, dan kun je meegroeien met je kind in de puberteit, en ontvankelijk blijven voor wat je kinderen in deze turbulente levensfase nodig hebben.

Maar ben je als ouder zelf soms onveilig gehecht, of niet zo stabiel, dan bestaat het gevaar dat jouw angst of onzekerheid een goed contact in de weg gaat staan. Angstige ouders worden vaak rigide.’
Verbonden zijn komt dan alleen maar verder buiten bereik – wie opgelucht het ouderlijk huis verliet zodra de mogelijkheid zich aandiende, zal dat herkennen.

Vaak dragen ouders hun eigen onvervulde behoeften op hun beurt ook al sinds hun kindertijd met zich mee. Dat maakt duidelijk hoe een goede of minder goede hechting van generatie op generatie kan doorwerken.

Hoe veilig gehecht je zélf was, bepaalt mede hoe responsief en ontvankelijk je op je eigen kind kunt reageren.

Gelukkig toont meer en meer breinonderzoek aan dat dit soort negatieve patronen later in het leven weer ten goede valt te keren.

Een Emotionally focused family therapy (EFFT) biedt daar veel hulp bij.
Wees welkom M@

In mijn praktijk valt het me vaak op dat familieproblemen "groot" worden wanneer degene die iets te doen heeft, dit achterwege laat/niets doet. Vervolgens gaat degene die eigenlijk niet direct iets zou horen te zeggen (zoals aangetrouwden) dit wel doen. Dit wordt dan niet geaccepteerd.
Zorg dat je helder hebt welke positie je hebt en behoort te hebben in de familie.
Zoek dit uit met een therapeut die hierin geschoold is

Zelf als het goed klikt met je schoonfamilie heb je te maken met cultuurverschillen. Laat staan als het minder klikt.... Cultuurverschillen zijn voor een groot deel onzichtbaar. Het zit alleen in de woordstijl (direct -ontwijkend), de woordkeuze en zelfs in dialect en toonval. Meer nog in 'wat vanzelfsprekend is'. Hoe ga je om met conflicten, hoe stem je af, waarin ga je je eigen gang, hoe vaak ontmoet je familie, hoeveel vrijheid geef je elkaar, etc. Met andere woorden, eigenlijk is niets vanzelfsprekend. De beste wijze van omgang is om bij irritaties je dit ook af te vragen: heeft ook te maken met onze afkomst? Zelfs dan nog: er blijft altijd wat concurrentie tussen de ene partner en de familie van de andere partner.

Een van de grootste triggers voor relatie problemen is niet op 1 lijn staan mbt de opvoeding. Daar ontstaan veel ruzies over. De kunst is om respect te hebben voor elkaars mening en vanuit daar naar de opvoeding te kijken

Bij mijn begeleiding van relaties en gezinnen, werk ik graag met constructieve formats en prikkelend creatief materiaal rond beeldvorming en reflectie. Zo ook 'de persoonlijke gebruiksaanwijzing!'

Het is altijd weer ontroerend én helend om te zien hoeveel warmte en betrokkenheid er vaak nog zit, achter het conflict of de verstrikking.

En het is zo anders om te starten vanuit 'wat er allemaal al/nog is', vanuit de gedeelde positieve geschiedenis en de samen ervaringen van het systeem. Het is zo sterk voor het veranderproces om dit opnieuw in kaart te brengen.
Deze positieve aanpak is afgeleid van de Appreciative Inquiry, een waarderend onderzoek vanuit kracht en liefde, en van daaruit op weg naar verlangen en de gewenste (gedrag)verandering.

Concrete (grote) verbeeldende formats om samen de top van de berg te beklimmen of samen het pad te leggen naar het feestelijke succes moment, brengen constructieve processen en samenwerking op gang in het systeem, die veel heling en energie terug kunnen brengen tussen mensen. Zelfs bij geschonden vertrouwen of kwetsing.

Belangstelling? Maak vrijblijvend die kennismakingsafspraak, wie weet zet het ook jouw relatie / gezin systeem weer op de goede weg...

In therapie maak ik als therapeut altijd een genogram, uit wat voor een gezin kom je, wat weet je van je (groot) ouders, hoe ben je opgevoed, hoe zijn je ouders en grootouders opgevoed. Waar op de wereld komen ze vandaan. Hoe hebben ze elkaar ontmoet? Zijn er intergenerationele thema's. Wat zijn sterke kanten wat zit de kwetsbaarheid. Een genogram geeft zoveel stof tot praten en nadenken en hij kan op zoveel verschillende manieren worden ingezet dat het een enorme bron is van (zelf) kennis.

Heb je problemen in de familie? Loop je steeds tegen dezelfde patronen aan? Overweeg eens een familieopstelling. Een mooie manier om patronen bloot te leggen en weer eigen plek in te nemen

Als je elkaar in de rol van ouder/opvoeder niet respecteert en je je partner "verafschuwt" in die rol, ga je elkaar als liefdespartner ook niet meer vinden.
Dus doe wat nodig is eerst, wordt samen goede ouders, een fijn gezin, en dan is er ruimte om aan de liefdesrelatie te werken.

Belangrijk is om je ouders te nemen, volledig, met alles wat mooi en minder mooi is. Met wat je wel en niet gekregen hebt. Pas wanneer je ze onvoorwaardelijk kunt nemen als jouw ouders zullen er geen issues meer de overhand krijgen in jouw relatie die herleiden naar je familiesysteem.

Soms lijkt het of je niet alleen met je partner samen bent, maar met zijn/haar hele familie met verwachtingen, verplichtingen sympathieën en antipathieën. De loyaliteitsconflicten die dat in een partner relatie kan geven kunnen op de relatie drukken. Toch kunnen juist dit soort conflicten een bron van ontwikkeling zijn in jezelf en met je partner. Want aan wie ben je eigenlijk loyaal en waarom? Wat betekent het om loyaal aan jezelf te zijn?
Thema’s rond grenzen, autonomie, kwetsbaarheid en verbinding kunnen duidelijk worden als je wat aandacht besteedt aan de manier waarop je loyaal bent, of loyaliteit vraagt. Wel is dit vaak een thema waar begeleiding van buitenaf kan helpen om verwikkelingen te verhelderen.

Luister naar de relatietherapiesessie van Esther Perel: I Don't Want to Be Your Caregiver, I Want to Be Your Wife

Ik maak met individuen/gezinnen/echtparen vaak een tijdslijn zo ontstaat er ruimte voor het vertellen van verhalen en komt er vaak wat meer inzicht in 'waarom het gaat zoals het gaat'.
Een tijdslijn biedt ruimte voor veel verschillende thema's, niet alleen de pijnlijke gebeurtenissen (verdriet en verlies) maar ook vrolijke gebeurtenissen, verhalen van kracht en liefde krijgen hun plaats.

Om je eigen patroon in een familierelatie te onderzoeken en te veranderen ben je niet afhankelijk van de ander of anderen. Ook los van die ander(en) kan je veel winnen in je eigen innerlijke reacties.

Een relatie hebben betekent vaak niet alleen een relatie met je partner, maar ook met haar/zijn familie. En sommige families zijn close en vragen om loyaliteit. De vraag die helpt als je verstrikt komt te zitten in tegenstrijdige loyaliteiten is: hoe ben ik loyaal aan mezelf? Wat is voor mij belangrijk?
Een duidelijk antwoord op deze vraag helpt je om te onderhandelen met je partner en je (schoon)familie, zodat de keuze om je tijd en energie te delen voorkomt uit een gevoel van innerlijke ruimte en vrijheid.

Vaak zitten we vast in een patroon van 'oud' gedrag, zonder na te denken heb je het al gedaan als in een reflex. Om echt iets te veranderen kun je in die situaties je oude gedrag onderzoeken en jezelf gaan trainen het niet meer uit te voeren, vraag hier hulp bij want het is echt moeilijk zeker omdat het vaak verbonden is aan 'oude' pijn.
Maar het kan, op je handen zitten en verdragen wat er komen gaat, je komt er door heen!

Sommige thema's waar jij in je relaties mee worstelt, komen voort uit jouw familiegeschiedenis. Jouw ouders, grootouders en ander familieleden worstelen daar wellicht ook mee. Zorg er dus voor dat je weet waar je vandaan komt.

Ben je benieuwd naar meer informatie hierover? Maar heb je geen zin in een informatief boek? Soms geeft literatuur je meer inzicht. Het boek "Een echte moeder" geeft je bijvoorbeeld een mooi portret over moederschap. Ook de boeken van Griet op den Beeck zijn een aanrader als je meer wilt voelen bij familieproblematiek.

Veel mensen denken bij relatietherapie aan het typische kibbelende stel op de bank bij de therapeut. Dit kan, maar relatietherapie kan ingezet worden in veel meer situatie en op veel meer manieren dan alleen maar om de romantische liefdesrelatie van de ondergang te redden.
Ik heb vaak gesprekken met ouders en kinderen, broers en zussen en soms met andere familieleden. Ook heb ik ooit eens een hechte vriendschap weer in goede banen mogen leiden. Dat zijn allemaal heel belangrijke relaties in ons leven, en ook daarvoor is relatietherapie geschikt.
Wat betreft de romantische relatie heerst er nog het misverstand dat je altijd in relatietherapie moet gaan met de intentie om de relatie te redden. Maar soms weten mensen helemaal niet of ze dat nog wel willen. Dat kan ook iets zijn om uit te zoeken in therapie. Tevens heb ik met diverse stellen een traject gedaan om de relatie goed af te sluiten. Het kan erg helend zijn om misverstanden op te helderen en oude pijn nog op te ruimen voor je weer alleen verdergaat. Soms leidt dit alsnog tot samen verdergaan, soms niet.
Relatietherapie is een breed begrip.

Je gezin van herkomst, zeker wanneer dit je biologische ouders zijn, kunnen nog een hoop te zeggen hebben in je relatie. Wanneer dat zo is zou je kunnen zeggen dat de navelstreng nog niet goed doorgeknipt is. Het is belangrijk dat je nu een nieuwe tribe vormt met je partner en zorgt dat jullie het goed hebben, Wanneer je familie ervoor zorgt dat er strijd tussen jullie beiden is, is het aan jou of je partner te gaan voor de relatie en je vriendelijk af te sluiten voor meningen en bemoeienissen van buitenaf. Ook al zou familie ergens een punt hebben, het is belangrijk dat jij en je partner nu leren op 1 lijn te staan en er voor elkaar te zijn. Praat met elkaar over de moeilijkheden, zonder familie, en tracht open te staan voor elkaars hart en behoeften en daar zorg voor te dragen ipv het tevreden houden van familie.. Geen makkelijke opgaaf, dus succes hierin!

Naast soms hele vast rollen hebben familie systemen net als personen ook een (of meerdere) ontwikkeltaak(en). Veelal gebeurt het dat er al over een aantal generaties bepaalde opvattingen zijn, bijvoorbeeld: ‘je mag nooit schulden hebben’. Er is dan in het verleden ooit iets gebeurd, waardoor deze opvatting is ontstaan.

In dit voorbeeld kan het leven deze verstarde opvatting dan uitdagen doordat een familielid noodgedwongen geld moet lenen. Dit brengt dan veel spanningen in een familie omdat men dit (nieuwe) gedrag als bedreigend ervaart.

Ontwikkeltaken kunnen dan zijn om weer (levens)vertrouwen te ontwikkelen aan de medemensen waarvan men het geld leent. Het kan ook nodig zijn om meer te leren over wat geld is en hoe het als kracht eigenlijk werkt. Of leren hoe het is om van een ander afhankelijk te zijn en verantwoording af te moeten leggen over de eigen waarden en het bijbehorende gedrag.

Kortom: wanneer vast familiepatronen en -waarden gaan knellen kun je daar veel levenslessen aan leren. Helpend is om met elkaar te bespreken wat je anders wilt, waarom en hoe je dit aan gaat pakken. Hierdoor maak je oud gedrag bewust en kun je gaan aanpassen.
De wrijving in een familiegroep kan daarmee aanleiding geven voor een levendige en prettige (familie)verandering die iedereen ruimte geeft.