Tips bij autonomie in relatie

Geef elkaar de ruimte - hou ook je eigen leven
Als je een relatie hebt, dan betekent dit niet dat je altijd samen moet zijn in je vrije tijd. Word niet te afhankelijk van elkaar.

Hou ook je eigen leven. Hou je eigen hobby's. Spreek met je vrienden/vriendinnen af (ook zonder je partner). Dit kan juist een extra impuls geven aan je relatie.

En het is dus ook goed dat jouw partner zijn/haar eigen hobby's heeft en tijd met vrienden/vriendinnen doorbrengt.

Op die manier kun je meer autonoom blijven in je relatie, en brengen jullie ook allebei nieuwe energie in de relatie.

Vaak denken we dat onze partner kan raden wat we nodig hebben. Het staat echter niet op je voorhoofd geschreven!

Dus in plaats van het verwijt te maken: "Hij/zij geeft me geen knuffel als ik daar behoefte aan heb", kun je het ook zelf aangeven en naar je partner uitreiken: "Mag ik een knuffel van je?"

Zo neem je verantwoordelijkheid voor je eigen behoeften en draag je bij aan een volwassen relatie tussen jou en je partner.

Niemand wil zich eenzaam voelen, iedereen wil zich in een relatie veilig en verbonden voelen.

Sommige mensen zijn geneigd hun eigenheid, hun eigen zelfstandigheid op te geven om de relatie maar in stand te houden. Ze negeren hun eigen grenzen, geven hun eigen grenzen niet aan of schroeven hun eigen grenzen op uit angst de ander niet te verliezen.

Maar is dat Liefde? Is dat respectvol naar jezelf en naar je partner? Hoe kan je partner weten dat iets echt belangrijk voor je is als je je eigen behoeftes en wensen niet kenbaar maakt? Hoe kan je partner weten dat h/zij te veel ruimte inneemt als jij dat toestaat en zelf geen ruimte inneemt? Hoe kan je verwachten dat je partner jou en je grenzen respecteert als jij dit zelf niet doet? Hoe kan je partner van je houden als jij jezelf niet serieus neemt?

Daar gaat het om bij autonomie. Dat we onszelf zichtbaar maken als individu. Dat we accepteren dat we uniek zijn.

Dat we zelf leren nadenken over wat we belangrijk en waardevol vinden en ons gedrag daarop afstemmen. Dat we leven naar onze eigen waarden, Ja zeggen en ook Ja doen. Dat we rechtop gaan staan in onszelf en oprecht (lees: echt) zijn.

Dat we beseffen dat onze keuzes gevolgen hebben voor anderen en dat de keuzes van anderen gevolgen hebben voor ons.

Dat we zowel onderdeel uitmaken van het grotere geheel (JIJ en IK) als ook individueel verschillend en uniek zijn.

Een (h)echte relatie kan pas ontstaan als twee gelijkwaardige mensen zichzelf en elkaar accepteren en waarderen (respecteren) en beseffen. Wanneer 2 mensen elkaar willen liefhebben, beseffen ze dat de ruimte die er tussen hen beiden bestaat overbrugd moet worden.

 

Liefdevolle partners willen die brug slaan, tonen interesse voor elkaar omwille van elkaar, voelen mee met elkaar, ontwikkelen empathie, overleggen en werken samen en behoeden elkaar zo van eenzaamheid.

Cijfer jezelf niet weg, onderzoek wat voor jou belangrijk en waardevol is en leef daarnaar. Sta op, durf je te onderscheiden en kom er achter dat je dit juist krachtiger maakt.

Je partner zal er misschien aan moeten wennen. Je verandert namelijk eenzijdig jullie 'contract': het patroon dat er tussen jullie is ontstaan.

Houd het een tijdje vol, praat erover, geef hem/haar de kans er aan te wennen. De uitkomst is van te voren niet met zekerheid te voorspellen.

Misschien merk je dat je relatie erdoor verbetert en gelijkwaardiger wordt, gefeliciteerd!
Misschien merk je dat jij je steviger en heler voelt terwijl de afstand tussen jou en je partner juist groter wordt. Wellicht is het dan tijd in therapie te gaan als jullie dit beiden willen. Het kan ook zijn dat het tijd is afscheid van elkaar te nemen.

Veel succes!

Voor de duidelijkheid ga ik de extremen op de 'autonomieschaal' beschrijven:

Voor sommigen is het lastig om meer autonoom te worden, omdat dat nooit is aangeleerd. 'Ik weet wel wat ik wil, ik wil namelijk juist AL-TIJD bij die ander zijn!' Dit noemen we ook wel symbiose-behoefte, of verstrengeling.

Voor anderen kan autonomie een prettig excuus zijn om helemaal langs de ander heen te kunnen leven en diens 'eigen ding' te doen. Dit noemen we ook wel onthecht (of bindingsangst).

Beide extremen zijn vaak reacties op 'vroeger.' Iedereen leert namelijk 'hoe te overleven' binnen een gezin.
Voor de ene was dat door zijn of haar eigen gang te gaan, voor de ander was dat door zich vast te klampen aan een ander.

Gezonde hechting, met ieder zijn of haar eigen autonomie, houdt in dat je zowel rekening houdt met jezelf, als met de ander. Waar hebben jullie beiden (gezamenlijk en los van elkaar) behoefte aan?

Door hierover te praten, wordt het mogelijk om hier een balans in te vinden die bij jullie past, zonder wrok naar je partner.

Autonomie in je relatie betekent niet alleen maar je eigen ding (kunnen) doen. Het betekent ook juist verantwoordelijkheid nemen voor de verbinding.

Als je je verantwoordelijkheid neemt voor de verbinding (aandeel nemen in problemen, behoeftes van jezelf en de ander tegemoet komen, elkaar serieus nemen, etc), dan ontstaat er ook vanzelf meer ruimte voor eigen dingen.

Alleen in een verbinding die voor beiden veilig voelt, is er plaats voor echte autonomie, zonder schuldgevoelens of verwarring.

Autonomie en verbondenheid: twee kanten van dezelfde medaille.

Autonomie en verbondenheid zijn twee kanten van dezelfde medaille. We kunnen niet uitsluitend verbonden zijn. We kunnen ook niet alleen autonoom zijn.

In een optimale situaties bewegen we op een natuurlijke manier vanuit autonomie naar verbinding en laten de verbinding weer gaan om weer terug te stappen in onze autonomie.

In onze relatie uit zich dit in de behoefte om samen te zijn met onze partner en ons geborgen te voelen en tegelijkertijd willen we ook onszelf kunnen zijn en ruimte hebben voor onszelf. Hoe breng je hier balans in? Dat kan knap lastig zijn.

Om je eigen autonomie te ervaren is het belangrijk dat je weet wat je voelt. Want je gevoel is een kompas naar binnen toe om in contact te komen met wat je nodig hebt.

Het is fijn als je van jezelf autonoom mag zijn en vanuit zelfrespect je behoeften duidelijk kunt uiten. Tegelijkertijd betekent autonoom zijn dat je mijn en dein kunt scheiden. En je ook oog kunt hebben voor wat de ander voelt en nodig heeft. Dat je de ander toestaat ook zichzelf te kunnen zijn.

Het ervaren van verbondenheid in je relatie maakt dat je je veilig kunt voelen. En je je kunt openen voor elkaar. Je je kwetsbaar kunt en mag opstellen en elkaar kunt vertrouwen. Er is voldoende liefde en aandacht voor elkaar.

Ervaar je het als een uitdaging in jezelf de balans te vinden tussen je behoefte aan onafhankelijkheid en intimiteit met je partner? Tussen jezelf mogen zijn en je aanpassen aan de ander? Hoe zit het bij je partner?

Mijn tip: lees dit citaat van R.M. Rilke over de liefde, relaties en autonomie

Wanneer het besef aanvaard wordt, dat zelfs tussen de meeste mensen oneindig veel afstanden blijven bestaan, kan een prachtig samenleven naast elkaar ontstaan.

Als zij er in slagen de afstanden tussen hen lief te hebben, wordt het mogelijk dat ieder de ander als een geheel en tegen een wijde hemel ziet.

Ik beschouw dit als de hoogste taak van een band tussen twee mensen: dat ieder de eenzaamheid van de ander behoedt.

In de basis kan niemand de ander helpen. We ervaren allemaal keer op keer bij ieder conflict en in iedere verwarring: ik ben alleen.

Alle kameraadschap kan alleen bestaan in het versterken van elkaar. Maar wanneer een persoon zichzelf wegcijfert en verlaat, is hij/zij niemand meer. En wanneer twee mensen zich allebei wegcijferen om dichterbij de ander te komen (nabijheid te ervaren), is er geen grond meer onder hen en bestaat hun 'samenzijn' uit een 'continu vallen'.

Uit 'Love and other difficulties' door Rainer Maria Rilke

In het boek "Liefde is een werkwoord" legt specialist Alfons Vansteenwegen goed uit hoe de autonomie werkt. Wil je meer weten over eigen ruimte in balans met een betrokken relatie? Dan is dit een goede leestip.

Heb je na het lezen nog vragen, of lukt het nog niet om het goed in je eigen praktijk te brengen? Dan kan een gespecialiseerde systeemtherapeut je hierin goed ondersteunen.

Sommige mensen verwarren autonomie met 'kunnen blijven doen wat je zelf wilt' binnen een relatie. In plaats van samen te overleggen of te delen wat er in je omgaat en wat je wensen zijn, wordt er meegedeeld.

'Ik heb je toch gezegd dat ik wegging, wat zeur je nou!'

Maar meedelen wat je gaat doen heeft niets met autonomie te maken en ook niet met relatie bewustzijn en zeker niet met liefde.

Zou je graag iets willen ondernemen zonder je partner? Deel het dan niet mee, bespreek het samen. Zeg bijvoorbeeld: 'ik zou zaterdag graag .... willen doen. En wat zijn jouw wensen?'

Verlang je naar een stabiele en autonome relatie, richt je dan op de drie steunpunten die daarvoor nodig zijn. Je kunt er niet een missen en ze zijn min of meer gelijkwaardig. Het zijn ‘Uitwisseling’, ‘Passie’ en ‘Inzet’.

Regelmatige uitwisseling van wat erin ieder van jullie omgaat, is van belang als je na verloop van tijd niet uit elkaar wilt groeien.

Passie is uiteraard seks, maar ook aantrekkingskracht en regelmatig een arm om de ander heen kunnen slaan. Elkaar dus blijven vasthouden.

Zonder inzet lukt er uiteindelijk niets. Geen sport, geen opleiding, geen vriendschap. Ook een stabiele, autonome relatie houdt dus geen stand zonder die inzet.

Boek; Van elkaar houden zonder jezelf te verliezen, van Hal en Sidra Stone, is een boek voor jou als je het verlangen voelt naar een intieme relatie waarin plaats is voor passie en liefde.

Een gids om de magie weer in je relatie te vinden en om te leren van jullie relatie.

Herstel vindt plaats, wanneer twee mensen zichzelf zijn en werkelijk contact maken met elkaar.
(Martin Buber)

Natuurlijk is het gezellig om samen dingen te ondernemen. Dat is heel belangrijk. Maar soms kan het benauwend worden.

Ga eens bij jezelf na waar jij blij van wordt? Kijk of je datgene kan organiseren.
bijvoorbeeld; wil je graag wandelen en je partner liever niet: word lid van een club. Spreek eens af met een vriend(in).

Ga eens naar een film die je partner niet leuk vindt. Alleen of met een vriend(in).

Juist als je apart van elkaar dingen onderneemt is het leuk om elkaar daar over te vertellen.

Het onderhouden van je eigen gevoelsleven is iets wat je het beste met je partner kunt doen. Onderzoek wat je voelt en bespreek dit met hem of haar zonder dat hier direct acties aan gekoppeld te hoeven zijn.

Het gaat om het proces van dit samen aangaan en bespreken, de uitkomsten zijn secundair. Als jullie merken hier moeite mee te hebben kan het helpend zijn om een relatietherapeut te gaan bezoeken om jullie hierbij te helpen.

Heb je de neiging om altijd ja te zeggen op verzoeken van je partner, omdat je je partner een plezier wilt doen, terwijl je het eigenlijk liever niet doet? Oefen dan om nee te zeggen en laat op die manier ruimte voor iets wat je wel wilt.

Leer dus "nee" zeggen. Nee zeggen hoeft niet moeilijk te zijn. Je kunt ook altijd om bedenktijd vragen, als je je overvallen voelt door een verzoek van je partner.

Je hoeft geen excuses te verzinnen als je nee zegt. Veel mensen hebben de neiging om een "nee" in te kleden met excuses, leugentjes of onwaarheden. Hou het open en simpel. Als je ergens geen zin in hebt of geen tijd voor hebt, dan kun dat gewoon zeggen.

De "kapotte grammofoonplaat methode" is geschikt voor als je "nee" gezegd hebt, maar de ander toch blijft aandringen. Het enige wat je hierbij doet is je ‘nee’ en het bijbehorende motief blijven herhalen: als een grammofoonplaat die blijft hangen. Zo laat je je niet verleiden tot een discussie of tot het maken van excuses.

Geef je grenzen aan als iemand over je grenzen heen gaat. Jij bent de enige die je grenzen kan voelen. Als je van jezelf geen "nee" mag zeggen, dan kan dat stress en spanning geven.

Wanneer je aan jezelf merkt dat je teveel gericht bent op je partner, neem dan bewust afstand door iets te doen wat helemaal van jezelf is, een eigen hobby, afspreken met vrienden of vriendinnen, op regelmatige basis logeren. Wie ben jij zonder je partner? Wanneer je een lange relatie hebt is het risico dat je versmelt met elkaar en vergeet wie je zelf bent. Door echt afstand te nemen dus ook lijfelijk, geef je jezelf weer ruimte. Je kunt ook een tijdje gaan latten met je partner. Dit kan angst veroorzaken omdat je bang bent dat de relatie dan over gaat. Maar je geeft jezelf en elkaar ook weer de ruimte om elkaar opnieuw te ontdekken. Zoals Esther Perel zegt: "je partner is het meest aantrekkelijk wanneer er wat afstand is en wanneer je ziet dat je partner iets doet waar hij/zij goed in is". Je partner is minder aantrekkelijk wanneer hij steeds op 2 cm van je af zit.

Het Hollywood idee dat je partner jou compleet kan maken is een leugen. Niemand kan jou compleet maken, behalve jezelf.

Deze verwachting naar jouw partner toe is een garantie voor teleurstelling, want jouw partner kan helemaal de incompleetheid in jou compleet maken.

Zolang jij weigert om jezelf compleet te maken, blijf je jezelf afhankelijk maken van jouw partner die nooit aan jouw eisen kan voldoen.

Een relatie hoort een aanvulling te zijn en geen invulling. Als je zelf dus niet compleet bent, zorg dan dat je dat wordt en je zult totaal anders in je relatie komen te staan.

Relatie therapie doe je het liefst met z'n tweeën maar alleen kan het ook prima. Bijvoorbeeld als je steeds tegen dezelfde patronen oploopt. Of als je merkt dat er iets in de communicatie met je partner niet lekker gaat of je ergert je aan van alles of als er twijfels zijn of je wel de juiste keuze maakt. Ook met al dit soort vragen en nog veel meer natuurlijk, kan het verhelderend zijn om met een relatie therapeut te praten.
En net als in elk systeem is het zo, dat wanneer jij iets anders gaat doen, anders reageert, zal de ander ook anders reageren.

Veilig gehechte partners zorgen uitstekend voor zichzelf, reguleren zichzelf en ervaren ook de ander als regulerend. Lichamelijk, neurologisch en emotioneel weten deze stellen hoe ze overprikkeling moeten kalmeren en hoe ze zichzelf en de ander kunnen oppeppen of uit een depressie kunnen komen. Ze kunnen elkaar gemakkelijk kalmeren als ze getriggerd worden en weten dat ze zonder twijfel bij elkaar terecht kunnen in tijden van nood. Alles wat er in de relatie naar voren komt, wordt op een veilige, veerkrachtige en gereguleerde manier opgevangen. (Diane Poole Heller, De kracht van gehechtheid, 2019)

Een relatie is de dans van 'afstand behouden en nabijheid ervaren'.
Deze kunnen niet zonder elkaar!

Door de muziek zorgvuldig te kiezen en misschien eens bewust te veranderen, verandert echter ook de dans.

Verras jezelf en je partner met nieuwe muziek, met extra sfeer en met uitnodiging in jullie dans -en geef je over aan het ritme dat komt.

Het kan ruimte geven om met regelmaat zelf op pad te gaan. Alleen, met een vriend of vriendin of met een groep anderen. Een relatie hebben betekent niet dat je altijd samen moet zijn. Elkaar bij tijden niet zien en wellicht missen, is belangrijk. De behoefte naar de ander kan dan weer ontstaan, dat doet je relatie alleen maar goed.

Dingen voor ons zelf doen, onze hobbies uitoefenen of alleen op vakantie gaan kunnen belangrijke stappen zijn die ons laten voelen dat we ook buiten onze relatie gelukkig kunnen zijn.

Probeer elkaar niet te veranderen, bepaalde eigenschappen horen nu eenmaal 'bij de aard van het beestje', accepteer dat het zo is.

Iemand die bijvoorbeeld introvert is, kan en moet je niet willen veranderen in een extravert persoon. Accepteer van elkaar dat je verschillend bent.

Wat je wel kunt veranderen is je gedrag, kijk dus in hoeverre jij qua gedrag tegemoet kunt komen aan de wensen van je partner.

Het verlies van autonomie is een veel voorkomend probleem binnen partnerrelaties. Ongemerkt past de één zich steeds meer aan aan de ander. Je vormt samen patronen waar je ongemerkt op gaat vertrouwen. En dat schept verwachtingen.

Het kan heel verfrissend zijn om deze patronen eens te doorbreken. Je doet de taken die je partner meestal op zich neemt. Of je vraagt je partner juist eens te doen wat jij meestal doet. Verras elkaar maar!

Persoonlijke groei
Volgens Schnarch (Passionate Marriage, 2008) maak je een persoonlijke groei door wanneer je:
1) Zicht krijgt op waar je zelf voor staat.
2) Eigen angsten leert reguleren.
3) Leert om niet te reageren op de angsten van je partner.
4) Tijdelijk ongemak leert verdragen.

Echte autonomie en echte verbondenheid komt meer in zicht wanneer je beter kunt omgaan met deze vier punten. Voor Schnarch staat het zelfgevoel binnen de intimiteit van een liefdesrelatie centraal. Juist in de confrontatie tijdens de intimiteit en seksualiteit met je partner is het van belang het zelfgevoel te behouden.

Hierbij een oefening: Huggen tot je ontspannen bent:
1) Ga op allebei je eigen benen staan. Schoenen uit.
2) Houd elkaar vast, niet omklemt, maar ook niet te afstandelijk.
3) Leg de focus bij jezelf.
4) Kalmeer jezelf, helemaal!

Samen is mooi, alleen ook. Eenzaam is minder fijn. Dus verbinding maakt sterk: in welke relatie dan ook kun je een gevoel van versmelting ervaren: aanvoelen, zielsverwanten, eenheid. Maar je blijft individu en dat is mooi om naar jezelf en in gesprek met de ander te erkennen: laadt op door vanuit autonomie bewust eigen momenten te pakken. In de vorm van ontspanning, bezinning en zelfreflectie: bewaak je autonomie omdat daarin jouw unieke kern zit verweven en die mag je laten zien en beschermen door bewust soms een eigen 'eilandje' op te zoeken om op te laden en weer vol in contact te staan.

Voel jij je wel eens aangevallen of bekritiseerd door iemand uit de familie van je partner? En heb je dat verteld aan je partner? Verwacht je misschien dat h/zij het voor je opneemt wanneer dat opnieuw gebeurt? Verwacht je misschien dat je partner je zou kunnen aanvoelen en zou kunnen weten wat je nodig hebt?

Wanneer je met JA antwoordt op bovenstaande vragen, wordt het tijd dat je je bewust wordt van iets heel belangrijks: je partner kan je niet altijd aanvoelen wanneer jullie je in gezelschap van anderen begeven.

Bovendien is je partner niet verantwoordelijk voor hoe jij je voelt. En ook niet voor het stellen van jouw grenzen. Hoe lastig ook, dat zul je toch echt zelf moeten leren.

Misschien heb je vroeger ervaren dat er iemand was die je te hulp schoot zodra jij liet zien dat je het ergens moeilijk mee had. Of juist niet en verwacht je dit nu wel van je partner.

Autonoom zijn in een relatie wil zeggen dat je verantwoordelijk bent voor wat jij voelt en wat jij lastig vindt. Je partner kan je natuurlijk ondersteunen maar het is niet de bedoeling dat hij jouw verantwoordelijkheid overneemt.

Je kunt alleen of samen leren hoe je dat doet.

Zórg dat je autonoom bent, wèrk aan jezelf, dóe dingen voor jezelf.

Zorg dat je bezigheden hebt die van jou alleen zijn. Ga sporten, zoek een hobby.

'Deel' niet alles wat van jou is met je partner maar zorg dat je, buiten bezigheden, ook mensen en vrienden hebt waar jij alleen dingen mee onderneemt.

Ben je nog een team samen, waarin je het goed met elkaar voor hebt, versterk je elkaar, is er een samen waar er geluisterd wordt en waarin je lief bent voor de ander, hoe verras jij je partner zodat hij/zij voelt dat er zorg en aandacht is.

"Ga ik voor mijn gelijk of voor mijn geluk" kan daarin een helpende zin zijn om je motivatie en richting helder te houden.

Blijf oprecht nieuwsgierig naar de man/vrouw die je ooit tot je partner hebt gekozen. En ga niet op zoek naar de man/vrouw waarvan je denkt dat die er is maar nog niet tot uiting gekomen is. Dit roept frustratie en wanhoop op.

Pas als je echt durft te zien wat er is kan je kijken of het je past.

Hoe ontwikkel je autonomie? Hoe werkt dat in relaties?

Autonomie is een belangrijk aspect van ieders leven. In onze westerse cultuur wordt er veel waarde aan gehecht, in andere culturen overheerst meer het 'wij'.

 

Autonomie ontwikkel je vooral tijdens de kinder- en pubertijd.
Als er daar iets niet goed gaat met bijv. de hechting, dan kun je je later in relaties misschien moeilijk verbinden met je partner of kun je je alleen maar op je partner richten (wat verstikkend kan zijn).

Leren om evenwicht tussen jou en de ander te hebben, is 1 van de sleutels voor een goede relatie: jullie zijn samen omdat jullie dat willen, met ruimte voor ieders eigen stuk.

Relatie- en/of individuele therapie kan helpen.

Een minisessie voor jou en je partner. Als je hem goed voorbereidt geeft die veel duidelijkheid.
Zorg voor een rustig moment samen.

 

Stel je nu voor dat jullie tien jaar verder zijn in je leven. Noteer vanuit die toekomstige situatie enkele adviezen aan jezelf voor het hier en nu. Wat zou je kunnen doen, wat zou je kunnen laten waarmee je jullie relatie en daarmee jouw leven meer kwaliteit kunt geven?
Wissel ze vervolgens uit.

Jullie gesprek heeft waarschijnlijk al meer kwaliteit dan het de afgelopen periode heeft gehad.

Autonomie gaat over jezelf, in relatie met de ander. Wanneer je worstelt met het thema autonomie, besef jezelf dat je dit niet los kan zien van anderen. Hoe autonoom je ook wilt zijn.

Stel jezelf de vraag wat autonomie voor jou betekent en hoe autonomie voor jou eruit ziet. Stel jezelf daarna ook de vraag wat jouw antwoorden over jouw autonomie betekenen voor jouw relaties. En voor jullie verbinding.

Met andere woorden; zie autonomie in het licht van relaties. En in het licht van de ander.

Heb je zelf moeite om autonoom te blijven in je relatie en kom je er zelf niet meer uit? Een relatietherapeut kan je dan verder helpen.

Wil je werken aan je relatie en nieuwe ideeën, gedachten en wensen daarin willen toelaten? Luister dan eens naar de podcast Nieuwe Monogamie van therapeut Qruun Schram. Hij laat je op een andere manier naar je relatie kijken.

heb je wel eens conflicten met je partner over jullie onderlinge verschillen? misschien niet gelijk een groot conflict maar wel gedoe, ruis op de lijn. zo word het maken van een keuze bijvoorbeeld lastiger omdat je er samen niet goed uitkomt.

gedoe met elkaar gaat wat betreft het omgaan met verschillen vaak over de onderliggende behoeften.

om jezelf te kunnen zijn is het belangrijk om te weten wat jou behoeften is. Dit is vaak een dynamische proces en verschilt per fase waarin je zit.
Tip: sta een vaker stil bij de behoeften die jezelf hebt. schrijft deze op en kies een ontspannen moment op om het hier eens samen over te hebben.

Autonomie in relatie is nog niet zo eenvoudig. We hebben de neiging als mens ons aan te passen, meer dan ons goed doet.
Om je meer af te stemmen op jezelf geef ik je als suggestie om eigen muziek uit te kiezen waar jij van houd. Maak je eigen playlist en maak ruimte om hier regelmatig naar te luisteren. Muziek is heel persoonlijk, ieder heeft een eigen smaak, ga op zoek naar die van jou! Veel plezier!

Moeite met de balans tussen samen en autonomie?
Begin eens met dit: als jullie samen zijn, wees dan echt aanwezig, wees aandachtig. Luister, voel.
Dat geeft je partner het gevoel dat hij/zij er echt toe doet. En dat maakt de momenten dat je apart bent, je eigen ding doet, makkelijker te hanteren. Want je eigen dingen blijven doen is belangrijk!

Hulp nodig bij het vasthouden of heroverwegen van de balans tussen samen zijn en autonomie? Neem contact met me op, dan bespreken we dit en kun je stappen gaan nemen, samen of alleen, naar een goede balans.

We hebben als mens behoefte aan zowel verbinding als aan autonomie. Dat is een lastige combinatie want dat kan schuren. Als je in verbinding wilt zijn met de ander dan lever je daar soms iets voor in wat jij graag wilt. Als je je eigen keuze wilt aanhouden, dan verlies je soms het gevoel van verbinding. We hebben beide nodig. Als je iemand bent die lastig nee zegt en juist makkelijk meegaat in de wensen van de ander, verlies je steeds een beetje meer van jezelf. Je kan misschien denken: 'dat maakt me niet uit', maar uiteindelijk gaat dat wringen en voel je je niet meer 'jezelf'. Blijf je dus steeds bewust van de balans: doe ik dit voor de ander of doe ik dit voor mezelf? Super als je dingen voor een ander doet maar doe ook dingen voor jezelf!

Jezelf zijn en toch ook bij de ander zijn. Dat is een hele kunst. Je lichaam kan je daarbij ondersteunen. Als je jezelf bent dan voel je je gegrond. Je kunt letterlijk de grond onder je voeten voelen. Je hele lichaam voelt ontspannen. Als je alleen bij de ander bent of je druk maakt om wat de ander van jou denkt of zegt dan voelt je lijf: je buik, je schouders, je keel (net waar jij dat voelt) gespannen. Let eens op je lichaam en laat je door je lichaam ondersteunen om jezelf te blijven en in je kracht te gaan staan.

De eerste maand van het jaar snelt al naar het eind. Ik ben benieuwd of jij en je partner dit jaar goede voornemens hebben uitgesproken over wat je met je relatie wilt. Voornemens over hoeveel tijd je samen gaat besteden? Of over leuke dingen die jullie samen gaan doen? Misschien wel dat je elke dag samen wilt bidden voor je kinderen of voor de wereld om je heen? Ik ben benieuwd naar jullie goede voornemens. En nog meer benieuwd of je ze nog steeds volhoudt en ze niet gesneuveld zijn in de drukte van de dag.

Na enkele jaren liep het niet zo best tussen mij en mijn man. Door de drukte van elke dag was het prima te doen, want daardoor viel het niet zo op hoe we langs elkaar heen leefden, maar leuk is anders. We zijn allebei heel trouw aan de mensen en dingen waar we ons aan toewijden en dus zochten we hulp. Het was heel fijn om met iemand te praten bij wie we herkenning vonden en acceptatie ontvingen. We kregen ook heel praktisch advies mee: plan elke week één dagdeel in je agenda alleen voor jullie samen. Waar jullie ongestoord aandacht aan elkaar geven. Een moment waarop je altijd op de ander kunt rekenen dat hij of zij er voor jou is.
Misschien lijkt het simpel of heel erg weinig, maar het is krachtig. We spraken het voornemen uit om het advies op te volgen en doen dat inmiddels al meer dan 30 jaar! Elke week besteden we in elk geval één avond samen. En als één van ons op reis is dan halen we de tijd daarna in. Zo is het voornemen een fundamenteel deel van ons huwelijk geworden. We hebben nog wat meer fundamentele delen, maar daarover een andere keer meer.

Ik hoop dat jij en je partner ook een duidelijk fundament hebben in jullie huwelijk waar jullie op kunnen bouwen. Misschien zelfs onbewust. Mocht het jullie niet lukken om je goede voornemens uit te voeren of vol te houden, trek dan aan de bel. Ik kijk graag met jullie mee naar wat een ieder van jullie ervan weerhoudt en help jullie om de weerstanden te overbruggen, zodat je een voldaan gevoel hebt over je huwelijk.

Vaak gaan we op zoek naar de ander te willen begrijpen maar soms is elkaar begrijpen bijzonder lastig. We zijn immers verschillend! Hoe we iets ervaren en wat we nodig hebben is heel erg individueel. Je kunt de ander horen zonder het te willen begrijpen op cognitief niveau. Een inquiry is hier heel ondersteunend bij. Ieder om de beurt 15 min tijd om jezelf te voelen en woorden te geven aan wat je ervaart. De ander luistert met aandacht, zonder oordeel. De ander reageert niet. Het gaat om een verdiepend moment/onderzoekend naar jezelf waar de ander getuige van is. Samenzijn vanuit je eigen autonomie: zo is hoe ik me voel, dit is wat er in mij gaande is. Het is bevrijdend om dit te doen zonder dat een ander hier op reageert, maar zijn/haar aanwezigheid doet er wel toe!

Beste lezer,

Herken je de fase waarin je je steeds meer gaat realiseren dat je eigenlijk niet doet wat je graag zou willen doen. Dat je autonomie begint te schreeuwen dat het nu toch echt tijd wordt om een stap te gaan zetten maar dat tegelijkertijd veranderen angst oplevert bij jou of bij je partner.
Want wat als je gaat groeien......
Het helpt om deze periode samen aan te gaan, bij de ander leeft het mogelijk ook. Maak er een gezamenlijk proces van en leer elkaar daarin opnieuw kennen. Samen iets symbolisch ondernemen, weekendje weg, relatieretraite of wat dan ook kan hier enorm toe bij dragen.
Even uit die sleur van de dag maar echte stilstand om met elkaar te delen wat misschien wel je diepste verlangens zijn.

Voel, spreek en verbind.

Hartelijke groet

In een relatie is het belangrijk dat je jezelf goed kent. Je behoeften kan voelen en je verantwoordelijkheid nemen er zorg voor kan dragen En samen kunt bespreken/uitspreken welke behoeften jullie ieder afzonderlijk hebben in je relatie en of jullie elkaar daarin tegemoet kunnen/willen komen. Het is goed daarbij te weten dat je partner niet verantwoordelijk is om evt. onvervulde behoeften uit je kindertijd, bijv. gezien of gehoord worden, te vervullen. Je mag zelf je eigen kindsdeel zien en horen.

Soms kom ik stellen tegen die zo voor de ander aan het zorgen zijn, dat ze verwaarlozen dat ze zelf ook iets willen of behoefte aan hebben. Toch broedt er dan vaak wel een soort onbehagen: wie zorgt er nu voor mij? En de ander moet maar raden waar je precies behoefte aan hebt.
Als je allereerst goed checkt bij jezelf wat je behoeften en wensen zijn, kun je die daarna eerlijk inbrengen. Daarmee neem je je partner ook serieus, want als je beiden aangeeft wat je graag zou willen, kan er daarna een open gesprek plaatsvinden wat je dan samen wilt gaan doen. En alle aannames en inspanningen om iets voor de ander te doen, waar die misschien helemaal niet zoveel waarde aan hecht laat je dan achter je.

Mocht je in een discussie geraken met je partner, wat is dan de aanleiding van dit gesprek. Wat was de intentie van je om dit onderwerp in te brengen.
Het is belangrijk dat je voor jezelf waarden die je belangrijk vindt in het leven, t.a.v. de discussie op een rijtje hebt.
Zijn er emoties bij betrokken, zo ja, bij wie en hoe hoog zit je in de emotie.
Dit zijn o.a. voorwaarden waarbij een gesprek in een discussie kan eindigen op een onjuiste manier of een goede manier.

Het is belangrijk om je bewust te zijn van je behoeften en hier zorg voor te dragen. Wanneer je dit niet doet, kan het gebeuren dat je je partner verantwoordelijk stelt voor het vervullen van jouw behoeften en je je boos, verdrietig of teleurgesteld voelt, wanneer je partner jouw niet ziet in je behoefte.
Wanneer je je behoeften weet en kent, kun je hier zelf zorg voor dragen door ze te delen met je partner en te vragen of hij/zij hierin iets voor je kan betekenen, en zo niet, dan kun je hiervoor zorg dragen op een andere manier.

Het kan niet zo zijn dat jij jouw geluk opgeeft ten behoud van je relatie, ook niet deels

Zoek een hobby voor jezelf, iets wat van jou is en wat je plezier oplevert. Deel dat plezier met je partner. Dat geeft je ik-kracht en eigenheid en autonomie en maakt je relatie steviger.

Op welke plek stond jij als kind? Of op welke plek sta je nu als ouder? Was je vriend of vriendin van je ouders of van je kind? Hierdoor is het lastig als je zo met elkaar verweven bent om op je eigen plekje te staan en de regie te nemen. Ook als je in de dramadriehoek van hulpverlener, dader of slachtoffer terecht komt. Wat heb jij dan nodig om je bv niet langer te pleasen, je eenzaam te voelen of schuldig te voelen enz?

Vraag jezelf af: waar wil ik weg? En kan ik daar bij zijn? Of zet ik bv een vermijdingsstratie/overlevingsstrategie in.

Veel succes. Mocht je verder een helpende hand nodig hebben? Dan help ik je graag verder.

Hartelijke groet,

Samen praten over autonomie

Ik gebruik vaak twee ronde viltjes. Ieder van jullie representeren 1 viltje. Beiden een heel persoon, vol zelfbeschikking. Als je samen een relatie aangaat dan schuiven die twee viltjes over elkaar heen, voor een deel. Je geeft wat van je autonomie op om samen liefdevol verbonden te kunnen zijn. Relatie hebben kost je ook wat.

Een gezonde relatie is voor 1/3e deel overlappend/verbonden, maar voor 2/3e deel blijf je een eigen leven houden, waar de ander ook niet zomaar rechten heeft of kan claimen. Dat is waar zaken als elkaars eigenheid respecteren en vertrouwen begint.

Veiligheid is niet de afwezigheid van gevaar maar de aanwezigheid van verbinding. Ontdek je eigen manier van veiligheid van veilig zijn in relatie met de ander.

We dragen vaak de nodige overtuigingen met ons mee. Overtuigingen die we hebben opgedaan in onze opvoeding en levenservaringen.
De mindere kanten van jezelf die voortkomen uit deze overtuigingen heb je al vroeg leren onderdrukken, je weet vast precies hoe je 'mooi' kunt zijn naar de buitenwereld.

De angst voor afwijzing is vaak groot en dit proberen we dan ook uit alle macht te voorkomen.
Maar als je deze schaduwkanten niet aan kijkt projecteer je die delen op de mensen om je heen. Het meest sterk komt dat naar voren in liefdesrelaties.
Kijk ze aan, wees mild voor ze, begrijp ze en omarm ze. Ook zij horen erbij!

In deze mooie tekst van Khalil Gibran kan je lezen hoe je er kan zijn voor elkaar zonder jezelf er in te verliezen. Samen zijn zonder je autonomie te verliezen. Samen zijn zonder je eigen identiteit te verliezen.

“Let there be spaces in your togetherness, And let the winds of the heavens dance between you. Love one another but make not a bond of love: Let it rather be a moving sea between the shores of your souls. Fill each other’s cup but drink not from one cup. Give one another of your bread but eat not from the same loaf. Sing and dance together and be joyous, but let each one of you be alone. Give your hearts, but not into each other’s keeping. And stand together, yet not too near together.”
– Khalil Gibran

Wil je balans houden in je relatie, zorg er dan voor, dat je een leuk en goed leven hebt. Investeer in je werk als je het anders wilt, onderhoud je vriendschappen en doe leuke dingen! Zo blijft ook je intieme relatie in balans, want de ander is dan een toevoeging ipv een invulling van je leven.

Uit de schaduw van het narcisme - Marja de Vries

Helder geschreven boek met praktijkvoorbeelden. Besproken wordt hoe de onwederkerigheid en ongelijkwaardigheid in een relatie een rol kunnen spelen in het contact met personen met narcistische eigenschappen en hoe verwarrend dit proces kan zijn. Uitgelegd wordt hoe je narcisme kunt herkennen en je hoe je meer voor jezelf kan opkomen binnen de relatie of de relatie kan beëindigen

Het handboek voor Transactionele Analyse - Ian Stewart

Dit boek geeft een goed inzicht hoe Transactionele Analyse als model ingezet kan worden om inzicht te krijgen in:
Intermenselijke verhoudingen
Communicatie

Daardoor kan meer helderheid in de communicatie ontstaan en kan worden aangeleerd hoe meer vanuit de eigen autonomie te handelen.

Een relatie haalt je mooiste en donkerste kanten, patronen en mechanismen tevoorschijn. Niemand ontkomt eraan om patronen te herhalen die jou iets hebben geleerd over liefde in het verleden.

Wat de sleutelfiguren uit jouw leven geloofde over de liefde en deden ben jij zelf (on)bewust ook gaan doen óf juist gaan vermijden.

Dit kun je herkennen door de manier waarop jij om erkenning vraagt van en afwijzing probeert te voorkomen door je partner.

Wanneer je herkent en erkent dat je in de eerste plaats jezelf lief hoort te hebben kun je nagaan hoe jij je wilt verbinden met de ander.

Je kunt dan nagaan wat jouw verantwoordelijkheid is om aan te pakken in de relatie en waar de verantwoordelijkheid is van de ander om rekening te houden met jouw waarden, verlangens, behoeften.

Hoe maak je van een ruzie een gesprek?
Uiteraard is dat super lastig. Wat kan helpen is: stel je oordeel en je boosheid uit. Stel een vraag en blijf soms doorvragen. Als de ander onzin kletst, kan hij zichzelf op die manier vast praten, door de mand vallen, of je hebt hem geholpen met denken. De toon waarop je doorvraagt, is natuurlijk wel heel belangrijk: probeer dat op een open, oprechte manier te doen (tuurlijk, dat is moeilijk). Wil je ook echt graag weten wat de ander beweegt om een bepaalde mening te hebben?

Je partner zegt vaak tegen je dat je de enige liefde bent in zijn/haar leven en veel van je houdt. En toch blijf je daar aan twijfelen. Wat zou er dan aan de hand kunnen zijn?
a. De relatie met zijn/haar ex vertrouw je niet
b. Je voelt je in alle relaties onzeker.
c. Je hebt een relatie gehad waarin je gekleineerd bent.
d. Je hebt een relatie gehad waarin je bedrogen bent.
e. In je opvoeding waren je prestaties nooit goed genoeg.
f. Je partner is al eens vreemd gegaan.
g. Je vriend/vriendin zegt ook dat je partner nogal flirterig is.
Zo zijn er meer dingen te noemen. Praat hier met iemand over die jou goed kent. Eventueel een therapeut of coach, maar dat is niet altijd nodig.

Vraag je af: zou je anders leven zonder je partner als met?

Gezond assertief zijn kan helpen in de communicatie met je partner. Bijvoorbeeld door simpel ‘nee’ te zeggen, zonder jezelf in te kleden. Of juist naar voren te brengen wat jij wilt.
Belangrijk is de manier waarop je de boodschap brengt. Kun je jouw wens en jouw grens bij jezelf houden en blijf je ruimte hebben voor het standpunt van de ander?

Autonomie in je relatie wil ook zeggen verantwoordelijkheid nemen. Een relatie is best te vergelijken met een onderneming waarin van alles geregeld en gedaan moet worden. Daar gaat, net als in een bedrijf, veel overleg aan vooraf. Stem dingen af met elkaar, neem je deel en draag daar verantwoordelijkheid voor. Ga regelmatig met elkaar om de tafel of de gemaakte afspraken nog passen bij de levensomstandigheden die op dat moment gelden. (Onder) steun elkaar, ben flexibel als het nodig is.

Te bestellen via bol.com "Het relatiespel" van Pieternel Dijkstra,
Al vele cliënten die positief zijn over het spel. Vooral mensen die moeilijk communiceren en daar aan willen werken hebben er veel baat bij om weer met elkaar in gesprek te komen

Geef ruimte aan jezelf en geef ruimte aan de ander.

Zou je je niet heerlijk voelen als je in elke relatie, met je ouders, met je baas, je vrienden of geliefde gevoelens van liefde en respect zou oproepen?
Ja! dat kan!
Alles wat je uitzendt krijg je namelijk terug.

of het nu in liefdes- of in werkrelaties is, de principes waarmee je aan een goede relatie werkt zijn hetzelfde. Word meer bewust van wat je laat zien.

Een glimlach bijvoorbeeld; wanneer je glimlacht tegen ieder die je tegenkomt heeft de ander eigenlijk geen keus en zal vanzelfsprekend positief reageren.

Vergeet niet dat iedereen eigenlijk naar liefde verlangt, hoe hij of zij zich ook gedraagt.

Brené Brown schreef al eerder het boek De kracht van kwetsbaarheid. In haar boek 'de moed van imperfectie' neemt ze je mee in haar onderzoeksresultaten rondom de thema's authenticiteit, liefde, een bezield leven, loslaten van ideaal beelden over jezelf en je omgeving. Dankbaarheid beoefening, en het herkaderen van alles wat je in je hoofd niet bent en niet kunt. Met humor geschreven en een mooi pleidooi voor imperfectie.

Wist je dat de meeste ruzies in de basis gaan over óf Macht/controle, Erkenning/respect of Vertrouwen?

Bij macht gaat het niet over domineren, maar over welke invloed jij als individu hebt op je omgeving, je leven en je relatie. Wiens prioriteit gaat voor? Wie neemt de beslissingen? In hoeverre voel jij ruimte om authentiek en autonoom te zijn? En is het misschien zo dat jij je ruimte telkens moet bewaken tegen (dreigende) overname van de ander?

Dat kan je bijvoorbeeld tegenkomen in zoiets “simpels” als de wijze waarop jullie het huishouden runnen. Mag dit voldoende op jouw manier of moet het teveel op de manier van de ander? Bij te veel overgave kan het gaan schuren en reden tot conflict geven.

Regelmatig vraag ik koppels naar hun relatiewaarden: wat vind je belangrijk in een liefdesrelatie? Er komen vaak dezelfde weer terug, zoals goede communicatie, samen kunnen lachen etc. Wat bijna altijd bovenaan het lijstje staat, is vertrouwen, direct gevolgd door respect. Deze gaan onlosmakelijk hand in hand met elkaar. Wanneer het vertrouwen wordt geschaad, zal het respect voor de ander ook afbrokkelen.
Het werken aan vertrouwen zit hem niet alleen in grootse zaken, ook in het alledaagse kan je hier bewust mee bezig zijn. Bijvoorbeeld, wanneer je doet wat je wilt doen, vraag je dan eens af welk effect dit op jullie onderlinge vertrouwen en respect zal hebben. Verwacht je een positieve of een negatieve uitkomst? In het tweede scenario kun je alternatieven bedenken die misschien meer opbouwend voor de relatie zijn.

In veel relaties geven partners ten opzichte van de ander zichzelf een gevoel van zelfstandigheid of samenzijn. Je doet je eigen dingen, geeft je grens aan, of je stemt je af, vraagt om aandacht of support. Als jouw wens voor zelfstandigheid en samenzijn past bij de wensen van de ander lijkt er geen vuiltje aan de lucht.

Een belangrijke vraag als de verhouding tussen zelfstandig of samen een probleem vormt in de relatie, is of je werkelijk 'jezelf hebt'. Kun je je eigen behoeftes herkennen, of leef je vanuit een automatische afstemming op de ander. Gun je jezelf het samen, of houd je jezelf veilig op een afstandje.

Wat doe je als je denkt dat relatietherapie iets voor jullie is en je partner wil dat absoluut niet?
Dan kun je het laten zitten en je neerleggen bij het NEE van de ander; je kunt ook alleen een afspraak maken en met de therapeut bespreken en uitzoeken wat jij zelf wil, kunt of niet kunt in jullie relatie. Dit levert vaak inzichten op, die jou tot stappen aanzetten: anders communiceren met je partner, grenzen aangeven, voelen wat jouw verlangen is enz.

Geregeld zie ik dat de partner toch nieuwsgierig wordt en wel mee komt naar de volgende afspraak. Of als het NEE blijft, dat er of dingen veranderen in de relatie door degene die wel in therapie is of dat het afstevent op verdere verwijdering van elkaar. Het blijft nooit bij het oude doordat jij wel de stap naar hulp/begeleiding hebt gezet.

Vergroot je autonomie door eigenaarschap te nemen over je gevoel en je behoefte.

Heb jij het idee dat autonomie in de relatie voor jou belangrijk is, dan kan het best moeilijk zijn om daar de goede weg in te vinden. Het gebeurt nogal eens dat mensen denken dat ze door autonoom te zijn, dicht bij henzelf dienen te blijven. Dat voelt immers goed?

Maar autonomie kan ook worden verkregen door juist mee te bewegen met de ander. Blijf in verbinding met de ander. Vindt ruimte voor jouw autonomie in de relatie door bijvoorbeeld meteen je verontschuldigingen aan te bieden als je onenigheid hebt en de ander hebt gekwetst. Zo blijf je in verbinding en dicht bij jezelf.

Een veilige afhankelijkheid bevordert autonomie en zelfvertrouwen. Als je je veilig voelt binnen je relatie, voel je je van nature onafhankelijk en zelfredzaam. Je voelt dat je partner achter je staat en dat je je daar niet onzeker over hoeft te voelen. Met zo'n back-up wordt ook je zelfbeeld verbeterd.

Wanneer stress je relatie beïnvloedt, merkt je dat je gevoel van veiligheid, onafhankelijkheid en zelfrespect wordt aangetast. Dat is een belangrijk symptoom om te overwegen om na te denken over wat er is gebeurd en wat er moet worden gedaan om een veilige hechting te herstellen. Je kunt beginnen met elkaar te vragen: kan ik op je rekenen wanneer ik je nodig heb?

Mensen met AD(H)D gaan bijna twee keer zo vaak scheiden als iemand zonder AD(H)D
De impact van AD(H)D op een relatie blijkt groot te zijn. Veel relaties en huwelijken stranden op de misverstanden en problemen die worden veroorzaakt door de symptomen van AD(H)D.

Zeker als de partners niet weten dat er sprake is van AD(H)D in de relatie. In de praktijk kom je regelmatig tegen dat AD(H)D nog niet gediagnostiseerd is bij één van de volwassen partners.

Vaak wordt de partner met AD(H)D verweten dat hij geen stappen wil zetten. Echter er is geen sprake van onwil. Ongemerkt belanden partners herhaaldelijk heel snel in een negatief patroon. Dit kan bij de partner zonder AD(H)D leiden tot grote frustratie, boosheid en verlies van vertrouwen. De partner met AD(H)D heeft vaak het gevoel dat hij het niet goed kan doen en dit versterkt zijn vaak al lage zelfbeeld.

Toch betekent dit niet dat mensen met AD(H)D geen goede partners kunnen zijn. In deze relaties worden beide partners namelijk slachtoffer van de combinatie van AD(H)D symptomen en hun wederzijdse reacties hierop.

Het is van groot belang dat beide partners empathie kweken voor elkaar en bewust worden wat de AD(H)D-symptomen voor zichzelf en hun relatie betekenen. Het is raadzaam om hierbij professionele gespecialiseerde relatietherapie in te schakelen. Samen kun je dan jullie relatie nieuw leven inblazen waardoor je juist ook kunt gaan genieten van de mooie aspecten van AD(H)D!

Bij de positieve aspecten van AD(H)D kun je denken aan: een enorme kracht om zich met mensen te verbinden, veelal creatief, zijn vaak sterk probleemoplossend en denken out of the box, goed gevoel voor humor, beschikken over grote veerkracht, hebben vaak vernieuwende ideeën, zijn vindingrijk en hebben vaak een unieke kijk op de wereld.

Ik zie vaak mensen die enorm aan hun autonomie vasthouden en daardoor, zonder dat ze het willen, de verbinding met hun dierbare kwijtraken en zich dan pas realiseren wat ze zijn verloren. Andersom kom ik ook veel tegen: een partner die alleen maar dingen samen wil doen.

Beiden zijn extremen en zorgen voor een disbalans in de relatie. "De waarheid" ligt, zoals met alles, ergens rondom het midden met ruimte voor verschuiving.

Zonder autonomie geen verbinding, zonder verbinding geen autonomie.

" Wat wil jij? "
" Zeg jij het maar, maakt mij niet uit...."
Een veel besproken irritatie punt in liefdesrelaties. Partners die hun mening niet aangeven als er een keuze is.

GEVOLG?
- De partner die tevergeefs om een mening vraagt, wordt moedeloos. Het gevoel altijd te moeten bepalen.
- De partner die geen mening geeft, gaat op de ander leunen. Het onbewust verliezen van identiteit.
- Een relatie kan daardoor uit balans raken. Simpelweg omdat je elkaar niet meer bereikt.

Het is van belang om je mening uit te spreken. Samen discussiëren is heel normaal. En ervaar je geen ruimte voor jouw mening en "dans je naar de pijpen" van een ander voor "de lieve vrede"? Dan is het een kwestie van tijd...niemand wordt daar gelukkig van.

Herken je het dat wanneer jullie onenigheid hebben, je vragen stelt? Waarom doe je dit, waarom doe je dat niet? Waarom, waarom, waarom. Eigenlijk zet je de ander voor het blok.

Probeer dit eens om te draaien. Al die vragen die je afvuurt op de ander. Stel die eens in alle rust aan jezelf.

Hoe voelt dat, al die vragen?

Hoe weet je wanneer je uit liefde of uit gehechtheid/behoeftigheid in een relatie zit? Hoe kun je elkaar in liefde vast houden en je toch vrij voelen? Geen restricties, geen torenhoge verwachtingen hoe het hoort, geen ruilhandel, geen verwijten of kritiek. 'Slechts' acceptatie en steun daar waar gevraagd. Zoek je begeleiding, individueel of samen met je partner, om meer vanuit (zelf)liefde in een relatie te zitten, dan ben je van harte welkom.

JAN Magazine vroeg mij advies over relaties met een groot leeftijdsverschil. Uit de statistieken blijkt namelijk; des te groter het leeftijdsverschil des te groter de kans op een scheiding.
Hoe komt dit eigenlijk en hoe kan je het voor zijn? Een inzichtgevend artikel die je online op JAN kunt lezen.

Ik vertel aan JAN dat er zeker stellen met een groot leeftijdsverschil met uiteenlopende uitdagingen bij mij komen voor hulp. Het probleem dat ik het vaakst tegenkom bij stellen met een leeftijdsverschil is ruis vanuit dierbaren: ‘Die schrikken van het leeftijdsverschil. Vaak omdat ze het simpelweg niet begrijpen en er ook niet open voor staan. De verliefdheid krijgt dan geen ruimte en het liefdespaar heeft te maken met de druk van anderen.’ 

TRANSPARANT
als mijn NEE
niet wordt gehoord
vervagen de grenzen
tussen ik en jij

het wordt wij
het wordt ons
het wordt samen

versmelten onze namen
tot één geheel
mijn ik jouw deel

ik besef
ik stik,
ik onttrek mijn ik
aan wij

ik maak een scherm
om mijn ik
transparant
en met een poort
zodat mijn nee
wordt gehoord

binnen dat scherm
groei ikzelf
ik koester ik
voed ik
omarm het lijf
waar in ik woon
totdat ik
thuis ben
bij mijzelf
 
Bron:
Meg van Schaik

Het is heel verhelderend om te weten dat veel communicatie tussen stellen plaatsvindt tussen de polen autonomie en verbondenheid.
Vaak is het zo dat de ene partner meer behoefte heeft aan verbondenheid, en de ander meer autonomie. Op zich is dat helemaal geen probleem! De kunst is om hierover met elkaar in gesprek te gaan.

Je wordt binnen een relatie geen twee eenheid . Jij bent uniek, vanuit daar mag iemand je aanvullen, toelaten, met je delen. Blijf in contact over eigen behoeften, plan elke week een vast moment voor elkaar. Geen tv, geen telefoon...misschien wat muziek, een lekkere geur, sensaties om te delen. Bespreek behoeften en verlangens zodat je elkaar oprecht blijft zien.

Heb je problemen met het behouden van je autonomie binnen een (liefdes) relatie?
Wellicht heb je dan last van codependency of relatieverslaving.

Codependency (dat ook ten grondslag ligt aan relatieverslaving) is een dynamiek van relaties waarin een afhankelijkheid van elkaar op de voorgrond staat.

In essentie komt het erop neer dat je datgene wat je tijdens je opgroeien bewust of onbewust gemist hebt opzoekt bij een ander, en daardoor afhankelijk wordt van de ander. Vaak gaat dat in de praktijk gepaard met een sterk aanpassingsgedrag of juist vermijden van contact met de ander.

Mocht je jer hierin herkennen dat kun je je zowel wenden tot zelfhulpgroepen van CODA of SLAA of tot een professional die gespecialiseerd is in de behandeling van codependency.

In een betrouwbare wederkerigheid tussen mensen is het van belang dat de verantwoordelijkheid die we menen te nemen in relatie met de ander ook passend is voor degene waarmee je in verbinding staat en die het dus betreft.

Het is daarbij rekening houden met de behoeften en grenzen van de ander, dit kan bijdragen aan een passende verantwoordelijke wederkerigheid ten opzichte van elkaar.

Nodig daarom elkaar uit om te kunnen vertellen hoe je balans ervaart in het nemen van verantwoordelijkheid in verbinding met elkaar.

Moeite met passend verantwoordelijkheid nemen neem contact met mij op.

Zolang we er van overtuigd blijven dat de grootste problemen die we ervaren veroorzaakt worden door iets buiten onszelf, kunnen we niet zo veel aan de situatie veranderen. Pas als we in gaan zien voor welk deel van het geheel we zelf verantwoordelijk voor zijn, kunnen er transformaties plaats vinden. De mate waarin we verantwoordelijkheid willen nemen verschilt nogal. Het lijkt makkelijk de schuld altijd aan een ander of de omstandigheden te geven, maar wat we hiermee doen is het stokje van de eigen kracht, dat wat in jouw vermogen ligt, weg geven. En zo komt er natuurlijk nooit verandering. Op het moment dat we die macht inzetten door verantwoordelijkheid te nemen, begrijpen we ook dat wij alleen het vemogen hebben daar iets aan te doen. Dan kan er ruimte ontstaan voor diepere behoeften en keuzen. Zo ontstaat er autonomie, ook binnen de relatie.

Vraag je je wel eens af of je nu de verantwoordelheid in je leven volledig neemt? Stel jezelf dan eens vijf jaar verder in de toekomst voor en denk hier eens na over hoe je nu zou willen leven om over vijf jaar geen spijt gevoels te krijgen.

ASSUMPTION IS THE MOTHER OF ALL FUCK-UPS.

Beide partnerts brengen met zichzelf ook hun verleden, hun achtergrond, hun toekomstbeeld, hun verwachtingen mee de relatie in. In het begin is dat vaak interessant en aantrekkelijk, en wordt er tot diep in de nacht informatie uitgewisseld.

Na verloop van tijd kan nieuwsgierigheid veranderen in aannames, vanzelfsprekendheden die niet meer gecheckt worden. Je bent al zo lang bij elkaar en je kent elkaars familie en achtergronden, nu weet je het wel. Het gesprek verstomd en de nieuwsgierigheid lijkt gedoofd.

Vaak ontstaan hier de problemen. Want als het gesprek verstomd en de relatie zelf naar de achtergrond schuift, blijven er twee individuen over die een huis delen.

In de relatie zijn beide partners verantwoordelijk voor het welzijn van die relatie, voor het welzijn van elkaar en van jullie kinderen. Neem je verantwoordelijkheid en red jullie relatie!

Als je dit herkent is jullie relatie toe aan RELATIETHERAPIE. Kies ervoor om het gesprek weer te starten, kies voor elkaar en voor je relatie. Dat is niet makkelijke en kan ook pijnlijk zijn. Maar als jullie bij elkaar willen blijven hebben jullie werk te doen.

Als je daar bij geholpen wilt worden ben je van harte welkom voor een gratis kennismakingsgesprek om te zien of ik de therapeut ben om jullie verder te helpen.

De paradox van de mens is dat er twee oer-behoeftes aan ons trekken die we beide vervuld willen hebben in ons leven.

Aan de ene kant willen we autonoom zijn; zelfbeschikking hebben over ons leven, eigen keuzes maken, niet hoeven overleggen, eigen voor en afkeuren etc..

Aan de andere kant hebben we net zo'n groot verlangen naar liefdevolle verbondenheid met andere mensen. Dat vraagt juist de ander boven jezelf stellen, overleggen en samenspraak.

Levenskunst is een goede balans vinden tussen deze twee behoeftes.

Balans in zorgen voor jezelf en zorgen voor de ander.

Deze balans is nodig in iedere relatie (partners, familie, vrienden, etc) om deze gezond te houden.
Helaas lukt dit niet altijd.

Vaak is er weinig tot geen zorg voor jezelf.
Het gaat dan om vragen als: wat ervaar ik? wat denk ik? wat wil ik? wat doe ik?
Het gaat dus eigenlijk om het innemen van jouw positie.

Meestal lukt het ons wel deze vragen te beantwoorden, maar wordt het ingewikkeld wanneer we dit moeten inbrengen in de relatie met een ander persoon.
We drukken onze positie door of we laten onze positie varen.

Beide manieren zorgen ervoor dat de balans tussen autonomie en verbondenheid verstoord raakt.

Wanneer je geneigd bent jouw positie door te drukken, probeer dan eens een keer ook te luisteren naar wat de ander inbrengt en weeg dit eerlijk af met je eigen positie.

Wanneer je geneigd bent jouw positie te laten varen, probeer dan eens een keer wat jij vindt en ervaart te delen met de ander en de ander te vragen hier open en eerlijk bij stil te staan.

Er zijn mensen die 'grenzen aangeven' verwarren met hun partner overtuigen te doen wat zij willen.

Stel dat een vrouw wat meer zelfstandig wil ondernemen zonder haar man. Ze houdt van hem maar wil niet alles samen doen. Haar man vind dat maar niks omdat hij zich snel alleen thuis verveelt. Hij zegt dan dat hij zijn grenzen aan geeft als hij tegen zijn vrouw zegt dat hij niet wil dat zij zonder hem een avondje uit gaat. Hij wil dus eigenlijk zijn vrouw begrenzen, en overtuigen dat ze bij hem thuis blijft.

Veel mensen hebben niet of verkeerd geleerd hoe ze hun wensen en grenzen aan kunnen geven op een respectvolle manier.

Bovendien zijn er veel mensen die een voorwaardelijke definitie van liefde hanteren. Als je echt van me houdt, dan doe je ... voor mij.

Zitten jullie ook vast in een ongezond relatiepatroon? Heb je moeite met het uiten van je grenzen en wensen? Durf jij je niet kwetsbaar op te stellen of weet je gewoon niet hoe je dat doet? Aarzel niet en neem contact op met een therapeut of psycholoog.!

Men denkt nog wel eens dat je 'onafhankelijk' moet kunnen zijn, ook in een relatie.

Ik geloof daar niet zo in. Je verlangt immers heel wat van je partner. En als je dat niet bij je partner vindt, dan kan het op den duur tot problemen leiden.

In die zin vind ik autonomie een illusie. Wel is het zaak om op je eigen benen te kunnen staan. Maar dat is iets heel anders. Je kunt op elkaar leunen en toch op eigen benen staan. Van daaruit ben je vrij om de ander te vragen wat je verlangt zonder je zelf uit te leveren.

Er zijn altijd tijden waarin je even niet op je eigen benen kunt staan. Dan heb je je partner meer dan broodnodig. En daar is niets mis mee.

Maar als de crisis weer luwt is het goed om je eigen evenwicht weer te zoeken. Autonomie is dus niet hetzelfde als onafhankelijk. Het is veeleer vanuit je eigen evenwicht je toevertrouwen aan de ander omdat je dat verlangt of omdat je het bij tijden nodig hebt.

Een boekentip; Jan Geurtz; Over liefde en loslaten.

Toen je elkaar leerde kennen, vond je de ander aantrekkelijk en vooral goed zoals die was. Je had toen niet de drang om je nieuwe liefde zo te willen veranderen dat die meer hetzelfde werd als jij. Jullie konden allebei je eigenheid, je autonomie behouden.

Gek maar waar krijgen veel mensen op den duur het verlangen om de ander om te vormen. Je vindt dan dat de ander dingen beter op jouw manier kan doen, beter op jouw manier tegen het leven aan kan kijken en er ook zo over gaan denken. Dat werkt dus helemaal nooit.

Probeer samen een nieuwe weg in je relatie te vinden. Vergelijkbaar met het beeld van twee paarden die - hoe verschillend ze ook zijn - naast elkaar eenzelfde richting op galopperen. Iedereen heeft ze zo weleens enthousiast door een wei ziet rennen.

Als je dat samen vorm gaat geven, kom je niet alleen in beweging, dan je blijft je beweging. Twee verschillende mensen die ervoor kiezen samen een kant op te gaan.

Ben jij degene in jullie relatie die snel ziet hoe de ander zich voelt? En ben je geneigd de ander te hulp te schieten, te verzorgen of te vertellen wat h/zij kan doen bij moeilijkheden?

Vind je partner dit fijn en is h/zij er inmiddels helemaal op gaan vertrouwen dat jij altijd wel klaarstaat....met hulp, zorg en helpende handen?

En word je daar wel eens moe van? Denk je inmiddels wel eens 'ik zou ook wel eens willen dat jij mij te hulp schoot als ik jou?'

Dan is het tijd om wakker te worden en het patroon dat er onbewust is gegroeid tussen jou en je partner onder de loupe te nemen.

Vaak zijn mensen het patroon zat dat er is ontstaan, niet de persoon. Onbewust hebben beide partners aandeel aan het patroon dat is ontstaan uit goede intenties maar na verloop van tijd iets 'teveel van het goede' is geworden waardoor het effect uitblijft en de boel doet kantelen. Met alle nare gevolgen van dien.

Hulp zoeken en jullie patroon ontrafelen kan de lucht doen klaren. Samen bewust een nieuw patroon opbouwen versterkt jullie relatie en doet de liefde bloeien.

Autonomie start met geestelijke autonomie.

 

We zijn verbonden in allerlei relaties(kinderen, ouders, partner, familie, werk) waarin er steeds een ander appel gedaan wordt op het autonoom of in teamverband te kunnen functioneren.

 

Als jij merkt dat je steeds andere mensen of activiteiten nodig hebt om niet stil te hoeven staan, is het wellicht handig om een therapeut te gaan bezoeken. Deze kan met jou uitzoeken wat maakt dat het lastig is voor jou om geestelijk zelfstandig het leven door te kunnen gaan.

Liefdesbang is een boek dat in gemakkelijke taal uitleg geeft aan de dynamiek van afstand en nabijheid in een relatie. Zodra er meer bewustzijn komt op deze dans , komt er ruimte om negatieve patronen te doorbreken.

Relatietherapie is daar ondersteunend in zijn.
Om het ontstaan van een negatief patroon te begrijpen, waardoor er weer een 'samen' ontstaat in de inzet, om tot een positief patroon in de relatie te komen.

Blijf je eigen interesses en vrienden houden in de relatie en deel met je partner wat je daar vindt.

Wanneer dingen niet meer doet je wilt, je aanpast aan de ander om conflicten of lastige thema's te vermijden, creeer je afstand en onvrijheid in de relatie.

De oplossing ligt in het delen van wat je bezig houdt met je partner , zo creer je meer vrijheid en meer verbinding.

Lukt dat niet samen, zoek dan een therapeut die je daarbij coacht.

Corinne Koole schreef het boekje ‘De zeven wetten van de liefde’.

Hierin beschrijft zij op basis van vele interviews met koppels wat de ingredienten zijn voor een waardevolle en respectvolle relatie

Het boek ‘de vijf talen van de liefde’ geeft je zicht op en in je liefdestaal, dát wat jij zoekt in een relatie.
Als je elkaars en je eigen liefdestaal kent komje nader tot elkaar!

Een makkelijk te lezen boekje met veel tips

Het is belangrijk dat je in een relatie jezelf kunt blijven- of worden, terwijl je je verbindt met je partner. We noemen dit Zelf-differentiatie. De mate van Zelfdifferentiatie bepaalt het succes en de kracht van de relatie. Als je teveel in elkaar opgaat en jezelf verliest, dan is de kans groot dat de relatie geen stand houdt en een van beide los wil breken. In dat geval is het zinvol om je zogenaamde I-position te onderzoeken en versterken. Onderzoek wie jij bent en waar jij voor staat, dan sta je veel krachtiger in je relatie.