Liefde is een van de sterkste drijfveren in ons leven. Voor sommigen gaat die behoefte echter veel verder dan alleen het verlangen naar een gezonde relatie. Sommige mensen voelen zich altijd aangetrokken tot partners die hen niet de liefde geven waar ze naar hunkeren.
Deze aantrekkingskracht lijkt totaal niet logisch, maar toch blijft het patroon zichzelf herhalen.
Waarom?
Omdat emotionele onbeschikbaarheid voor sommige mensen onweerstaanbaar is.
“Might aswell face it, you’re addicted to love”.
Een zin uit een bekend liedje uit de jaren ’80, maar verslaafd aan liefde is allesbehalve romantisch.
Wanneer ben je verslaafd aan liefde?
Als je verslaafd bent aan liefde, trek je vaak mensen aan die emotioneel onbereikbaar zijn. Misschien herken je dit wel: je partner geeft je net genoeg aandacht om je hoop te geven, maar trekt zich vervolgens terug als jij je emotioneel wilt verbinden. Het lijkt alsof je steeds harder moet werken voor zijn of haar liefde en aandacht, zonder ooit volledig te krijgen wat je nodig hebt. En deze relatie is niet de enige; in het verleden heb je je vaker willen binden aan mensen die zich niet wilden binden aan jou.
Het onderliggende patroon van verslaafd zijn aan liefde
Waarom overkomt dit jou steeds? De oorzaak ligt waarschijnlijk in je verleden. Mensen die liefde hebben gemist in hun jeugd, of zich onzichtbaar voelden, kunnen later in hun leven de neiging hebben om afstandelijke partners aan te trekken. Dit is niet omdat je dat graag wilt, maar omdat dit vertrouwd voelt. Dit is wat je kent, triest genoeg. Het gevoel dat je niet goed genoeg bent, of dat je eerst iets moet “verdienen” voordat je liefde mag ontvangen, kan diep verankerd zijn.
De illusie dat hij of zij wel verandert
Een van de meest voorkomende valkuilen voor mensen die verslaafd zijn aan liefde is de hoop dat hun partner zal veranderen. Je denkt misschien: “Als ik hem of haar maar genoeg liefde geef, dan zal die persoon zich uiteindelijk wel openen aan mij.” Dit kan vooral het geval zijn bij emotioneel onbeschikbare partners. Het voelt als een uitdaging – als je hen kunt ‘genezen’, zullen ze je eindelijk de liefde geven die je zo wanhopig zoekt.
Helaas werkt het vaak averechts. Hoe meer jij probeert hun hart te bereiken, hoe meer ze zich terugtrekken. Dit leidt tot een vicieuze cirkel: jij geeft meer, zij geven minder en uiteindelijk blijf jij achter met een gevoel van leegte en frustratie.
Waarom kun je de relatie niet loslaten?
Verslaafd aan liefde is ongezond, dat weet je zelf ook. Maar toch lukt het je niet om de relatie los te laten. Je weet diep van binnen dat je nooit gaat krijgen wat je wilt en toch is er een deel in je dat blijft hopen. De angst om alleen te zijn of het gevoel van falen als de relatie niet werkt, kan je weerhouden om deze partner vaarwel te zeggen. Het kan ook zijn dat je je eigenwaarde baseert op de liefde van de ander. Dan blijf je wanhopig je best doen om die liefde te verdienen. Als je in je jeugd ook liefde moest verdienen, is het kleine kind in jou hier nog steeds mee bezig, in de hoop dat het ooit goed genoeg zal zijn.
De angst dat je nooit echte liefde zult krijgen houdt je gevangen in een relatie die je alleen maar teleurstelling en pijn gaat opleveren.
Hoe doorbreek je de verslaving aan liefde?
Het doorbreken van de cyclus van liefdesverslaving begint met zelfbewustzijn. Je moet inzien dat de liefde die je zoekt, niet van de ander moet komen, maar dat je deze in jezelf moet vinden. Dat klinkt natuurlijk een beetje afgezaagd: “Hou van jezelf voordat je van iemand anders kan houden.”
Ik zeg niet dat je niet van iemand anders kan houden als je niet van jezelf houdt, maar het helpt niet mee.
Wanneer je jezelf niet respecteert en bang bent dat je geen echte liefde waard bent, zul je genoegen nemen met minder. Met minder dan je verdient.
Hoe weet je dat je meer verdient?
Omdat je voelt dat het niet klopt. Omdat je je beste vriend of vriendin ook zou adviseren te stoppen met een dergelijke relatie als het niet verandert.
Wat zijn de eerste stappen bij verslaving aan liefde?
Erken wat je aan het doen bent: Net zoals bij elke verslaving, erken dat je in een ongezonde relatie zit. Dit kan pijnlijk zijn, maar je kunt niet veranderen wat je niet erkent.
Werk aan je zelfliefde: Verslaafd zijn aan liefde is vaak het gevolg van een gebrek aan zelfliefde en een laag zelfbeeld. Je hebt misschien het gevoel dat je alleen waardevol bent als iemand anders je liefde geeft. Begin met het versterken van je eigenwaarde en zelfvertrouwen, zonder hier afhankelijk van te zijn van een ander.
Stel grenzen: Leer om gezonde grenzen te stellen in je relaties. Dit betekent dat je niet langer genoegen neemt met minder dan je verdient. Je komt voor jezelf op als je partner emotioneel onbeschikbaar is. Misschien verandert je partner als hij of zij hiertoe in staat is. Maar anders moet je misschien het besluit nemen dat deze relatie jou niet gelukkig maakt.
Zoek professionele hulp: Soms is het moeilijk om deze patronen alleen te doorbreken.
Relatietherapie is hierin vaak niet voldoende, omdat er veel persoonlijk werk nodig is.
Welke relatie wil je echt?
Wanneer je jezelf losmaakt van de drang om liefde bij onbereikbare partners te zoeken, ontstaat er ruimte voor gezonde relaties. Relaties waarin wederzijdse liefde en respect centraal staan. Een gezonde relatie is geen strijd. In een gezonde relatie hoef je jezelf niet te bewijzen en hoef je jezelf niet in bochten te wringen om geliefd te worden. Wanneer je in je jeugd geen liefdevolle relaties hebt gekend, kijk dan naar mensen in je omgeving die wel respectvol met elkaar omgaan. Dat is je nieuwe voorbeeld van hoe het ook kan.
De relatie met jezelf
Verslaafd zijn aan liefde komt vaak voor en je hoeft je er zeker niet voor te schamen. Eigenlijk ben je getraumatiseerd en is je beeld van liefde vervormd geraakt. Hierdoor ben je jezelf gaan saboteren. Je bent bepaalde verhalen gaan geloven, die je allang niet meer dienen. Je bent wél goed genoeg voor echte liefde. Een relatie gebaseerd op respect en commitment is wél voor jou weggelegd.