Verliefd op een ander - forum lotgenoten
Lotgenoten verliefd op een ander
Ben je verliefd geworden op een ander? Of is je partner verliefd geworden op een ander?
Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen.
- Je kunt hier je hart luchten.
- Je kunt de verhalen van lotgenoten lezen.
- Je kunt reageren op de ervaringen van lotgenoten.
Meer ondersteuning nodig?
Ontdek hier de verhalen van andere mensen die verliefd zijn (geworden) op een ander (of met een partner die verliefd werd op een ander) en deel jouw eigen verhaal.
Inhoud
1. Overzicht met alle verhalen 2. Bekijk alle verhalen - uitgebreid 3. Voeg zelf een verhaal toeOverzicht verhalen
Alle verhalen
Hij brengt mijn hoofd op hol! (Verhaal 321)
Wie heeft de tip om die andere man uit je hoofd te zetten?
Hij brengt mijn hoofd op hol zonder dat ie het weet... elke keer denk ik, het gaat beter, maar dan zie ik hem weer en komen meteen de kriebels weer... ergens hoop ik dat hij hetzelfde voelt, maar allebei een relatie/kids en zou dat nooit op het spel zetten... waarom zoek ik dan toch die bevestiging? Midlife?? Help!!
Hoe is het met jou? Was het niet wederzijds? En hoe reageert je man erop? Of heb je het niet gezegd?
Ja ik denk ook dat ik ervoor open sta, paar jaar geleden dacht ik meteen al 'wat een leuke man!' Maar de kriebels zijn er nu een paar maanden...haha ja het is ook leuk maar ook ingewikkeld.... ;-)
Zie jij hem vaak, Guusje?
Denk dat het hier hetzelfde is hoor, ik haal vanalles in mn hoofd en voel dat het wederzijds is maar stel dat ik het opbiecht dan zou ik een blauwtje lopen waarschijnlijk... maar waarom is alles ongemakkelijk tussen ons, waarom voel ik zo sterk die fysieke aantrekkingskracht, die chemie....?? Zit ik er zo naast dan..
Beter wel dat je 'm niet vaak ziet, zou voor mij ook beter zijn... zie 'm 2x in de week...
Wat goed dat je het hebt gedeeld met je man, was ik niet van plan eigenlijk ;-) heb je echt wat gedaan met die ander? Of over welke fouten heb je gemaakt?
Ik heb nu al steeds het gevoel dat ik vreemdga, hem bedrieg..... maar ik hou het tot nu toe alleen maar bij kijken ;-) als ik vrijgezel was geweest zou ik hem allang besprongen hebben hahaha! Poe......
Mijn man vertellen was heel moeilijk en heb ik te vroeg gedaan, was ervan overtuigd dat ik het los kon laten en zei dat het over was. Na een paar maanden hebben we nog eens gepraat en hij was geschokt dat ik nog steeds gevoelens had.
Dus Guusje, geniet nog een tijdje van de achtbaan van verliefdheid en denk goed na voor je iemand pijn doet
Wat knap dat je het eerlijk had 'opgebiecht'... en ook knap dat je eerlijk durfde te zijn tegen die ander.. en stom eigenlijk... ervan overtuigd dat hij dezelfde chemie voelt als jou en het toch niet zo blijkt te zijn, raar toch... ik ben er ook van overtuigd, hij kijkt ook steeds naar mij... maar ja, wil ik dat zien of komt t omdat ik kijk? Lastig... misschien moet ik maar gewoon van dit gevoel genieten en het een beetje laten... en genieten van mn eigen man..
Heb je nog een goede tip voor me? Als ik ni al aan hem denk krijg ik al kriebels in mn buik... nog nooit zo verliefd geweest... eet amper, lig er wakker van... ga er nog aan onderdoor ;-) dus genieten, nee dat is het ook niet.... liefs en succes met hem vergeten!
Ja, daar zit ik nu middenin, slaap en eet slecht, val af inderdaad... je kent het ;-)
Het gevoel is fijn maar ook dubbel..
Ik heb ook een vriendin in vertrouwen genomen, ik moet er over kunnen praten.. de relatie met mijn man is ook goed en fijn, ik zou het nooit in mijn hoofd halen om dat op het spel te zetten!
Maar wat moet ik hier toch mee... eigenlijk slaat het nergens op, ken die andere man amper, ik bedoel echt kennen... het is vooral de chemie en aantrekkingskracht... en de kriebels in mijn buik, alleen al als ik aan hem denk haha! Misschien moet ik er maar van genieten en het bij dromen laten... af en toe naar elkaar kijken en door! Simpel gezegd natuurlijk maar ik hoop dat het gevoel minder wordt.....
Ik had jouw verhaal gelezen, zo herkenbaar! Alleen weet jij wat hij van jou vindt, ik weet niks, dus het blijft een fantasie in mijn hoofd ;-)
Ja dat gevoel heb ik nu ook.. dat ik mijn man bedrieg, terwijl ik heb niks met mijn gevoel gedaan... maar ik zou er wel graag wat mee willen doen, hij is zo aantrekkelijk, die chemie... ik wil hem! Nee ik wil hem niet, hou op ;-) mijn fantasie maakt overuren...
Oh meid ik hoop dat je de dagen dat je hem ziet sterk bent, misschien moet je maar steeds tegen jezelf zeggen... hij is helemaal niet leuk! Wat een sukkel ben jij ;-) was jij ook iedere minuut van de dag met hem bezig? Romantiseerde jij ook alles in je hoofd? Want net als wat je zegt... het karakter zou je van wegrennen... ik ken hem ook helemaal niet, dus dan denk ik steeds wat trekt me zo naar jou toe? 1x wilde seks en klaar?? Hmm zou er best voor open staan haha! Neeeee stop!
Komt t ooit goed met ons? Xx
Lees je eigen tekst wat je mij adviseert eens terug, stom toch dat we wel weten voor een ander wat verstandig is maar het voor onszelf niet kunnen;-)
Ik hoop wel dat t ooit slijt, dit houden we niet vol in deze achtbaan...
Ja mijn advies aan jou moet ik ook aan mezelf geven. Ik merk vandaag dat ik niet kan genieten van mijn eigen gezin, omdat mijn gedachten steeds bij hem zijn.. ik hou dit niet vol, moet hem echt uit mijn hoofd zetten! Ik maak mezelf gek... zag vandaag ook de donkere kringen onder mijn ogen, ik heb geen honger.. Dit is niet te doen joh.. had jij dit ook? Hoe is jouw relatie met jouw man? Geniet jij wel? Hebben jullie kinderen? Sorry, lijkt wel een verhoor ;-)
Wat zegt die andere man tegen jou? Heeft hij een vriendin of vrijgezel?
Ik ga nu maar netflixen, gedachten verzetten... proberen ;-)
Wil mijn eigen man echt niet kwijt en ons seksleven is sinds mijn verliefdheid echt fantastisch...ik denk soms aan 'hem' tijdens de seks en word daar heel opgewonden van, daarna voel ik me wel een beetje schuldig...
Misschien kan jij ook je verliefdheid inzetten om je eigen relatie spannender te maken?
Als je gevoelens dan wederzijds zijn denk ik dat je er toch in mee gaat. Maar dan lees je ook veel verhalen dat het toch niet zo goed blijkt te gaan. Daar houd ik me maar aan vast. Plus het feit dat ik m ondertussen redelijk ken en weet dat wij totaal niet bij elkaar passen, ondanks dat hij vrijgezel is en ik hem nog altijd wil kussen, kon dat maar gewoon 1x zonder dat t consequenties heeft.....
Vannacht weer wakker gelegen pfff, ik word gek van mezelf!! Waarom kan ik het niet uitschakelen... en die kriebels, geen eetlust, het is niet te doen..
Succes lieve meiden xx
Ik zou ook helemaal geen geheime relatie met hem willen, daarvoor is mijn eigen huwelijk me veel te dierbaar!
Een paar dagen geleden heb ik alleen wel iets heel stoms gedaan. Na een feestje met vrienden waar ik veel te veel had gedronken heb ik hem s avonds een mailtje gestuurd (we hebben zakelijk met elkaar te doen en dat gaat voornamelijk vía email). Je bent aantrekkelijk...dat stond er en verder niks.
Ik woon in Spanje en in het Spaans is daar een mooi woord voor, dat ook vertaald kan worden als leuk, innemend of charmant. De volgende dag, nuchter, had ik daar zooooo vreselijk spijt van, maar ja, ik kan het niet meer terugdraaien....pfff..
Kan het Jullie niet aanraden Maiden, maar moest het even kwijt!!
Haha ja als we gedronken hebben doen we vaak dingen waarvan we later spijt krijgen, herkenbaar ;-)
Wel stoer van je! En wat kreeg je als reactie?
Hoe is dat woord in het Spaans?
Eres encantador...
Vind het zelf helemaal niet zo stoer 🤣
Ik kreeg een mailtje terug, met zoiets als Dankjewel! Jij ook! Hij kent mijn man, we wonen in een groot dorp/klein stadje waar iedereen elkaar kent, dus dat maakt het ook tricky...
Daarna schreef hij zoiets als jullie zijn een prachtige familie...dat klinkt in het nederlands een beetje raar maar in het Spaans niet...en sloot af met un abrazo (a hug)
Ik kan wel door de grond zakken van schaamte, hahaha, het was overduidelijk zijn manier om me duidelijk te maken dat ik me geen gekke dingen in mijn hoofd moest halen. En hij heeft gelijk, hij is zo verstandig, maar daarom vind ik hem juist zo leuk!!!
Van hem weglopen, niet meer aankijken... maar ik word als een magneet naar hem toe getrokken lijkt wel...
Hahaha Guusje,
We vallen blijkbaar op hetzelfde soort mannen..
Als hij een echte player was geweest (en daar val ik helemaal niet op!!) dan was hij zeker op mijn geflirt ingegaan..maar deze man dus niet..ahhhh...dat maakt hem nog leuker en perfecter. Begrijp je wat ik bedoel?
Zo fijn om even mijn hart te luchten!! X
Ja heel fijn om je hart even te kunnen luchten! Voel me hier zo alleen in... dus dit is fijn X
Kleine aanraking, of dat je zegt, wat ruik je lekker...zoiets.., heel subtiel
Waar ken je hem eigenlijk van?
Zover zijn jullie gelukkig nog niet dus bega niet dezelfde fout om je gevoelens toe te geven, tenzij je er echt wat mee wilt doen. Jaja dat willen we alledrie stiekem toch wel hahaha
Ladies, wat herkenbaar allemaal, wat heerlijk om zo vrijuit te kunnen praten en fijn dat eindelijk iemand begrijpt wat ik bedoel....en ik blijkbaar niet de enige ben die dit meemaakt!
Xxx
Waar ik hem van ken, via onze kinderen... dus echt heel handig dit... waar zit dat knopje... ik heb het lang tegen kunnen houden, maar nu dus niet meer en baal van mezelf! En Joy wat herkenbaar ook, ik ben mijn zenuwen ook niet de baas en sta ook te trillen... komt lekker over ook... en kom amper uit mijn woorden.. als ik daar nou eens wat aan kon doen? Tips?
Nee ik dacht ook, ik ben de enige die dit meemaakt, maar het doet me goed, sorry, dat jullie dit ook allemaal herkennen...X
2 stemmetjes in mijn hoofd... duiveltje en een engeltje haha
Flirten lukt wel, maar nu wil hij dat niet meer en moet ik gewoon doen en nu ineens sla ik gewoon dicht als ik naast m sta....
Meiden ik ga weer teveel fantaseren...niet goed...
Ik denk ook zoveel na over hoe ik overkom, dat ik me niet meer normaal kan gedragen in zijn bijzijn.
Ja dat fantaseren... heel de dag door haha!
Ik denk dat we misschien alle drie onbewust hebben 'gekozen' voor een onbereikbare man omdat dit veilig is en we diep in ons hart helemaal niet op zoek zijn naar een buitenechtelijke relatie, maar toch op zoek zijn naar wat spanning. Ik weet niet hoe het met jullie zit maar na 16 jaar samen met dezelfde persoon is de spanning er wel een beetje af! Mijn relatie is stabiel en goed, met af en toe ups en downs, maar allesbehalve spannend!
Gistermiddag stond ik bij de voordeur en toen ik opzij keek of mijn fiets er wel stond zag ik dat hij aan kwam lopen..hij was aan het telefoneren maar echt al heel dichtbij. Ik ben letterlijk mijn huis ingevlucht...haha, gauw de deur dicht en eenmaal binnen kreeg ik een lachkik van de zenuwen.
Ik heb namelijk sinds het emailincident nog niet weer gezien...
Pfff...wat een toestand
Wisten we het maar, nooit twijfel gehad over ons huwelijk, dat is de vertrouwde rots
Misschien daarom ruimte gekregen voor fantasieën omdat je je zo veilig voelt...
De kleinste dingen zijn spannend ineens, sasha waarschijnlijk heeft hij je niet eens gezien, maar de fantasie was er al met jou vandoor haha
Ik word dit jaar 46 dus we zitten in dezelfde leeftijdscategorie!
Hij heeft mij zeker gezien, hahaha, ik ben blond en bijna 1.80m dus val wel op hier in Spanje..en hij was echt vlakbij!!
Maakt allemaal niet meer uit!
Foto's...uhhh, nou ja ik heb hem natuurlijk gegoogled🤣
Hij is zooooo aantrekkelijk, heel mannelijk qua uiterlijk, groot en sterk en donker haar, que innerlijk heel innemend, aardig etc.etc...
Die van jullie??
Er zijn meer tegens dan voors hè, uiteindelijk doe ik hier geen goed aan toch? Ja, mezelf voor schut zetten waarschijnlijk....
Maar het breekt me op... ik val af, slaap slecht, mijn gedachtes maken overuren... gek word ik ervan!!!!
Ik ben momenteel boos op mezelf dat ik me voor schut heb gezet, en wil m nu ook even niet zien om nog wat meer afstand te nemen. Ik had m zaterdag kunnen zien als ik wilde, maar ben bewust niet gegaan.
Anderzijds kijk ik uit naar een volgende keer die al gepland staat....grrr wat doe ik mezelf aan...
Ik denk dat ik het beter voor me kan houden en ook probeer om het niet meer op te zoeken, hoe lastig ook, want mijn ogen willen steeds zijn kant op kijken... maar vertellen heeft zoveel consequenties.. en daarbij, als ik het me allemaal inbeeld en hij helemaal niet die chemie voelt, dan sta ik voor schut en kan ik hem nooit meer fatsoenlijk onder ogen komen!
Wat goed van je Joy, dat je zaterdag niet gegaan bent, je hebt voor jezelf gekozen, verstandig.. al is het natuurlijk niet makkelijk! Dat denk ik ook steeds, ik kijk er naar uit om hem te zien, maar ik weet dat ik hem beter niet kan zien... grrr super irritant! Ik zie hem dadelijk een paar weken niet, hopelijk slijt het dan..... hmm ik weet wel beter :-p
Mocht hij geen chemie voelen dan zal hij jouw geflirt niet eens als geflirt waarnemen, maar als 'normaal' vrouwengedrag. Dus dan loop je geen risico.
Mocht hij zich daarintegen ook tot jou aangetrokken voelen dan zal hij misschien zelfs terug flirten...
Win win situatie??!!🤣
Inderdaad heel goed van je Joy om hem uit de weg te gaan, waarschijnlijk een lastige beslissing!!
Succes meiden!! Xx
Ondanks dat hij de laatste keer duidelijk tegen mij gezegd heeft dat ik zijn type niet ben...nee hij mijne ook niet maar dan toch verliefd....grrr
Ik zeg maar steeds tegen mezelf dat ik het verkeerd heb geïnterpreteerd....
Succes dames xx
En uhhh ik spreek uit ervaring..🤣🤣
Wat is het toch lastig... met mezelf toch eens afgesproken dat ik hem echt uit mijn hoofd moet gaan zetten.. echt het beste, maar ja, nu nog doen! Zo min mogelijk contact en geen oogcontact zoeken... want dan komen die kriebels weer, ik haat het!! Waarom kwamen wij elkaar 20 jaar geleden niet tegen ;-)
Denk wel echt... ben er inmiddels van overtuigd... ineens... toch wel... dat het in mijn hoofd zit en ik dingen zie die er niet zijn! Dus ik moet mezelf in bescherming gaan nemen ;-)
Echt heel verstandig, met de tijd zullen jouw gevoelens voor hem wel slijten hoop ik!
Uit het oog uit het hart, cliché, maar vaak werkt het wel zo.
Zou willen dat ik ook al zover was...
Eind van deze week of begin volgende week zie ik hem ivm werk, heb daar stiekum heel veel zin in, maar vind het ook vreselijk spannend!!
Succes met alles!!
Xx
Stom is dat hè, zin om hem te zien, het spannend vinden... en weten dat je er eigenlijk niks mee bereikt...
Thanks! Jij ook succes!! Laat je ons weten hoe het is gegaan? Ben wel benieuwd XX
Kreeg vanmiddag een mailtje, morgenochtend ga ik naar zijn bedrijf om een aantal dingen op te halen...
Ik hoop niet dat hij me door een of andere werknemer laat afschepen, heb zo'n gevoel...uhhhh...hoop het niet!!!
Ik houd jullie op de hoogte, hahaha, 'partners in crime', zo fijn dat ik hier mijn verhaal kwijt kan!
Xx
Wat moet ik doen?!
Het verlangen blijft maar je kan wel stoppen met het gebruiken daarvan...
Enig idee hoe je dat zou kunnen opvatten? Die persoon heeft het wel geholpen. Ook heeft die het contact 100% verbroken...wat wij niet kunnen op dit moment. Als dat kon zou het zeker sneller over gaan.
Haha ja partners in crime, zo fijn idd dat we hier ons hart kunnen luchten!!
Nee Joy, het gevoel raken we niet kwijt, ook al zie ik hem nu een paar dagen niet, het maakt tot nu toe niks uit en romantiseer het meer en meer in mijn hoofd.....
Oooh een puppy... smelt! Wat is hij ook alweer van je? Omdat je zo makkelijk bij hem langs gaat? Dat is hier niet aan de orde, gelukkig ;-) of ja... niet gelukkig......
Tja Joy, het verlangen blijft, maar je kan wel stoppen met het gebruiken daarvan..... zeker waar, maar ik kan hem niet ontwijken, zie hem sowieso 2x per week... en ook best 'intens', het is niet zo dat ik om hem heen kan ofzo..... dus ja, probeer dat maar eens te stoppen! En waar ik eerder zei dat het vooral in mijn hoofd zat... dat heb ik na vandaag ineens niet meer... hij zoekt het ook op, help!! Ik word gek......van hem!!!
Guusje, wat is er dan gebeurd dat hij het ook opzoekt? Heeft hij jou benaderd?
Oooh hij heeft de puppy!!! Smelt idd... zo schattig op foto! Ik wil de puppy zien, maar nee dat kan niet...ja t kan wel, maar dan moet hij weg zijn....ik wil de puppy knuffelen en hem ook...NEEEE mag niet!!!
Guusje, hij is de schoonvader van mijn zoon...ja ja hoe kan t....en ik liep er regelmatig bij binnen, maar nu niet meer sinds ik hem teveel heb verteld...nu schaam ik me teveel en ik denk dat hij boos op me is!
Zal ik m appen en vragen of hij het erg vindt als ik naar de puppy kom kijken?
Nou vanochtend was ik dus bij zijn bedrijf om wat dingen op te halen, er was geen tijd afgesproken en toen ik daar aankwam ( was best even spannend) toen bleek dus dat hij er niet was!!
Oh ik was wel even sneu natuurlijk, maar goed in ieder geval was alle spanning weg.
Ik stap in de auto en wil daar het parkeer terrein afrijden, komt hij net aanlopen....
Omg, zooo knap!!!
Ik meteen mijn raampje naar beneden, en voorzichtig gezwaaid ( wel met een hele big smile op mijn gezicht!!) Hij kwam naar me toe ( hij was weer aan het telefoneren, maar ik hoorde dat hij diegene even in de wacht zette...) Hij lachte echt heel leuk naar me, raakte me even op mijn schouder aan ( normaal of heel vaak is een begroeting in Spanje met 2 zoenen op de wang, maar dat ging helaas niet want ik zat in de auto...)
Eventjes gepraat en toen we afscheid namen ( ik weer met big smile ben ik bang..., gelukkig had ik mijn grote zonnebril op, dat maakte alles net iets makkelijker), toen raakte hij me nog eventjes snel aan op mijn schouder.....ahhhh zo cute!!!
Geen idee wat ik eran moet denken, maar mijn gevoelens voor hem zijn niet minder geworden...
Sorry dit moest ik even kwijt!!!
Joy, is 'die van jouw' ook getrouwd of alleen jij?
Xx
"Die van mij" is gescheiden dus ik ben degene die getrouwd is. Ik heb besloten voorlopig niet langs te gaan en wacht gewoon af tot de volgende keer dat we elkaar 'toevallig' zien, dan vraag ik hem wel hoe hij er nu in staat. Bah nu ben ik wel een beetje verdrietig weer....maar voor de rust in mijn hart is dit wel beter zo.
Enfin, maandag moet ik er weer heen om iets af te geven, ben benieuwd!!
Jij bent dus verliefd op de vader van je schoondochter...ingewikkelde situatie of niet?
Hij is welliswaar niet getrouwd, dus dat is een plus, maar mocht er iets opbloeien tussen jullie dan heeft dit wel meteen gevolgen voor de hele familie...
Misschien dat hij hier ook bang voor is en je daarom op een afstandje probeerd te houden? Misschien vind hij je hartstikke leuk maar is hij bang voor de reacties van dochter en schoonzoon?
Xx
Nou ja in ieder geval moet ik hem nu met rust laten zodat we later weer gewoon in dezelfde ruimte kunnen zijn zonder ongemakkelijke situaties....
Bah verstandig zijn is niet fijn!
Hoe is t met jullie? Hoe was het maandag gegaan Sasha?
Oh nou Joy, idd, verstandig zijn is niet fijn.. ingewikkelde situatie zeg... maar ja, ik weet inmiddels dat je niet kiest op wie je verliefd wordt....
Het is mij een paar dagen gelukt, verstandig zijn, het niet opzoeken..maar ik zit er nu weer middenin.. nou ja vooral met mezelf, word er gek van, iedere minuut denk ik aan hem, waarom kan ik dit niet uitschakelen... laatste keer oogcontact vermeden, maar voelt ook heel ongemakkelijk haha!
Kunnen jullie nog wel normaal communiceren met 'jullie' man? Ik klap iedere keer helemaal dicht, zo stom. Dan denk ik achteraf, domme doos, waarom doe je zo? Wat doet hij toch met me.....
Je bent dus weer helemaal in love, ook al had je geprobeerd het een beetje van je af te zetten. Ik las laatst ergens dat een heftige verliefdheid kan worden vergeleken met de euforie na cocaïne gebruik...het werkt verslavend en je moet er dus ook echt van 'afkikken'...
Ik probeer nu dingen te verzinnen die ik niet leuk aan hem vind om zo wat minder verliefd te worden....
Lukt nog niet echt...
Ik heb hem nu al een week niet meer gezien, maar we hebben bijna dagelijks contact vía de email...het valt me op dat de laatste tijd de mailtjes niet echt ergens over gaan, de laatste was zoiets als, Goedemorgen Sasha!
Hartelijk dank.
Wens je een fijne dag en tot gauw
Un abrazo (a hug)
Hahaha...geen idee wat ik ermee moet!
Joy hoe gaat het met de puppies?!!!😍
Xx
Hoe moet ik hiermee omgaan zeg... idd, soort verslaving, cocaïne denk ik, geen idee ;-) haha!
Oh ik zou dat mailcontact al heel spannend vinden... maar wel fijn dat je dat hebt.. ern het feit dat hij mailtjes stuurt zonder dat het nodig is, dat zegt wel wat... ik wil je niet gek maken ;-)
Oooh de puppies Joy... wat ga je doen?
Ik heb vandaag oogcontact vermeden... beetje spijt nu... zaterdag herkansing........
Xxx
Voor jullie moeilijker omdat je hem vaak ziet, en ooooh mailtjes...dat is gevaarlijk haha
De pup heb ik bij ons thuis gezien, dochterlief heeft m ff meegenomen om ons kennis te laten maken,oooh zo CUTE!!! Smelt...
niet aan denken dat hij 'm ook knuffelt...ooooh dom!
Ben benieuwd hoe het gaat als ik hem weer zie....
Xxx Joy
Even snel mijn hart luchten..., vandaag was er een kampioenschap op de sportclub waar onze dochter speelt en zijn zoon ( is 1 jaar ouder dan mijn dochter) en daar zag ik hem dus aan de bar staan, hij stond met twee mensen te praten en zijn vrouw stond er ook bij...oeps...ik heb vanuit een ooghoekje gekeken en ben gauw doorgelopen naar het sport sportveld. Ik was gewoon misselijk van de spanning...Later hebben we uit de verte wel een paar keer oogcontact gehad, best heftig, als zijn vrouw er niet bijgeweest was dan was ik echt wel even een praatje gaan maken, maar nu vond ik dat erg ongemakkelijk...pfff dit is echt een vreselijke situatie, maar die spanning tussen ons vond ik wel erg aanwezig.
Misschien beeld ik me dit in...
Hoe ging het vandaag met jouw oogcontact Guusje, heb je hem gezien??
Jammer dat 'jouw' man niet op je Appje is ingegaan Joy,...
Xx
Oe, snap dat je nu geen praatje met hem hebt gemaakt, verstandig.. en dan toch op afstand oogcontact hebben, dat moet toch wat zeggen! Ik had dat gevoel vandaag ook weer, die rake blikken, recht in elkaars ogen kijken, de spanning voelen en tegelijkertijd ook de ongemakkelijkheid... omdat er zoveel bekende mensen om je heen zijn en je niet wilt dat het opvalt. Gek word ik ervan...
De laatste blik toen we weggingen... pfff die kwam binnen... dan denk ik, zit het nu echt in mijn hoofd of toch niet... hij moet dit toch ook opmerken...?
Net als wat jij dan zegt, beeld ik het me in... maar je merkt toch dat je elkaars blik probeert te vangen? Denk ik dan... of wil ik dit denken, help!
Xxx
Ik ben overigens met mijn ex uit elkaar. Hij is ook helemaal verliefd.
Misschien moeilijk uit te leggen, maar de spanning en de vlinders maken het leven even weer heel speciaal, de aandacht is ook heerlijk.
En het fantaseren..., met een passionele zoen zou ik al helemaal in de zevende hemel zijn, verder wil ik niets.
Het zal wel een midlife ding zijn...nu of nooit, dat gevoel, snap je dat?
Het spijt me dat jij dit allemaal van de andere kant hebt moeten meemaken..
Xx
En het spijt mij ook Sabine dat jij dit van de andere kant moet meemaken, heel verdrietig! Dit zal nooit mijn intentie zijn, hoeveel ik ook verlang naar die ander, ik zal mijn man nooit opgeven voor dit... het blijft bij fantaseren.. want net wat je zegt, na 2 jaar met die man is alle spanning er ook weer af... tis nu een bevlieging...
Hoop wel dat ik het snel kwijt ben, want ben heel de dag met hem en mn gevoel bezig.......
Xxx
Terwijl het inderdaad een bevlieging is, maar als die wordt beantwoord wordt het heel moeilijk ervanaf te komen.
Maar desondanks is het voor ons ook niet makkelijk om met die gevoelens te dealen. Je vliegt van euforie naar depressie. En niemand kan je echt helpen, dat moet je zelf doen. Afkicken dus....
Ik zie hem voorlopig niet, dus kan in ieder geval mijn eigen man de aandacht en liefde geven die hij verdient.
Xxx
Maar poe, wat is dit lastig!!!!!
En dan, ineens uit het niets een appje sturen of wat? Ik heb nooit app contact met hem... dus dat zou al raar zijn... of mailen haha!
Ik vind jou echt super stoer Sasha!! Ben benieuwd naar zijn reactie!! Al iets gehoord?
Het stomme is, ik wil wel, maar durf niet en aan de andere kant hoop ik dat hij iets laat weten, maar ja... ik wil niet afgaan of dat het rond gaat in het dorp ;-)
Ik zag hem buiten staan en had kunnen toeteren en zwaaien, maar heb het niet gedaan....had bij ze kunnen stoppen om met ze te praten, en heb het niet gedaan...;-(
Ik kan verdorie niet wachten tot ik hem weer kan spreken en knuffelen...heb nog altijd het gevoel dat dat wel weer goed komt, maar ondertussen moet ik afkicken @#?%
Helllppp!!!
Vandaag kon ik er niet omheen en hebben we elkaar gezien en gepraat. Of ik met dat laatste blij moet zijn weet ik niet, maar het komt goed....eens....
In ieder geval is gezegd wat gezegd moest worden en ga ik verder met....nee opnieuw beginnen met afkicken grrrr
Nu verdrietig, xxx Joy
Gisteren nog zo trots op jezelf en vandaag kon je er dus niet omheen? Wat is er gezegd..? Wat moeilijk weer, het zal voelen alsof je weer opnieuw moet beginnen met afkicken! Ik voel me je mee, ik moet dat ook... want denk steeds vaker, wat wil ik nou? Ik ga never nooit mn gezin in de steek laten voor dit, maar aan de andere kant, dit gevoel is zo sterk! Ik heb dit nog nooit zo gevoeld, maar is het alles waard? Iedere minuut van de dag zit hij in mijn hoofd, gek word ik ervan!! En op basis waarvan vind ik hem leuk?
Ik moet ook echt gaan afkicken... hoe kunnen we elkaar helpen ;-)
Sasha, nog een reactie op jouw mail gehad?
Xxx voor jullie en een knuffel voor jou Joy! Komt goed :-) ik weet waar je doorheen gaat!
Waar het gesprek over ging, over wat ik allemaal fout heb gezegd de laatste keer. Omdat ik te openhartig was over mijn gevoelens. We hadden een flinke woordenwisseling. Maar ik heb m beloofd het los te laten.
Alleen nu denk ik, het probleem zit ook bij hem. Hij zegt dan wel dat hij niks voor mij voelt, maar waarom loopt hij bij de bar zogenaamd per ongeluk tegen mij aan en er was ruimte zat! Omdat ik me wegdraaide en hem negeerde?
En waarom duwt hij zowat zijn wang tegen die van mij tijdens het praten? Ja de muziek stond hard maar niet zo hard dat dat nodig was....
Misschien vindt hij de aandacht en het opjutten ervan ook wel stiekem heel erg fijn...
Pfffff....
Korte nacht gehad...
Net wat jij zegt... zeggen dat ie niet hetzelfde voelt, maar het toch opzoeken, waarom? Dat is toch tegenstrijdig en super irritant ook.. en vermoeiend........ ik snap jou helemaal! Zeggen dat je niks wil en niks voelt, maar lichamelijk wat anders uitstralen? Wat is dat toch? Grrrr mannen.....!!!!
Wij moeten ze echt uit ons hoofd gaan zetten hoor, we hebben alleen onszelf hiermee merk ik, wij moeten hier boven gaan staan!!! Maar hoe???? Xxx
Ik draai de film nu ook weer opnieuw af...
Het beste is om hem uit je gedachten te bannen. Elke keer opnieuw nee zeggen in je hoofd.en hem niet zien, geen contact is het beste. Maar dat kan bij ons dus niet....
Dan moeten we maar hard zijn tegen onszelf. En dat doet pijn.
Ik zal elke keer weer opnieuw beginnen met afkicken. Hopelijk slijt het.... xxx
Afkicken...ja daar lijkt het wel op.., niet makkelijk. Verliefd zijn is zo heerlijk..., geeft me zoveel energie!!
Ik heb hem nu al meer dan een week niet gezien, nog wel zakelijk mailcontact ( gelukkig....)!!
Hij reageerde heel schattig op mijn licht flirterige mailtje...zucht...
Vanochtend kreeg ik weer een mailtje, zakelijk, maar hij is altijd vreselijk aardig en sloot ook weer af met een abrazo ( een omhelzing) en een tot gauw...
Ik stuur morgen in de namiddag wel wat terug, dan leest hij dat woensdagochtend...
Laat het ik zie je gauw deze keer maar achterwege...
Succes en sterkte meiden!!
Geen makkelijke situatie
Xx liefs Sasha
Dat krijg je nou met afkicken...wil weer een shotje liefdesgeluk!!!
Ooh waarom is het zo moeilijk pfffff....xxx
Ik zat laatst ook al helemaal in de stress toen ik niet meteen een emailtje terug kreeg...kreeg er gewoon helemaal een slecht humeur van!! Mijn man dacht dat ik ongesteld moest worden...hahaha, hij moest eens weten!
Aan de andere kant word ik helemaal blij van een mailtje van hem, waar werkelijk helemaal niets romantisch in staat..., maar toch!!
Sinds kort sluiten we onze mails af met un beso (kus), in Nederland zou dat echt heel raar zijn, begrijp ik, maar in Spanje is het veel gewoner ( hoewel voor zakelijk emailverkeer niet heel gebruikelijk..)
Hoop dat je je energie in iets anders kan steken, afkicken is echt lastig, en anders toch maar een borrel!!
Maar daarna beter niet met hem gaan
appen...🤣...
Sterkte en veel succes!! Xx
Oeh een mailtje met een kus afsluiten...spannend! Ook al betekent het in Spanje meer vriendschappelijk, voor jou is het dat zeker niet. Wat zou hij daarbij denken vraag je je af...
Succes! Xx
En wijn, maakt me nog verliefder :-p en soms gevaarlijk idd, sta ooit op het punt om hem te laten weten wat ik voel. Dus kan beter geen wijn meer drinken
Oh Sasha, jij krijgt wel shotjes liefdesgeluk, het lijkt er toch op dat hij ook contact blijft opzoeken...? Ook al is het zakelijk, un beso, jaja ;-) hou ons op de hoogte, dan fantaseren wij ook met je mee, oh nee, wij moeten afkicken!! Maar hoe???
Hoe gaat het met jullie meiden? X
Maar het is allemaal iets minder intens.
En ik weet niet wat het is maar heb de laatste tijd best veel sjans met andere mannen, niet dat ik daar op zit te wachten, maar ach kan soms ook wel vermakelijk zijn.
Hebben jullie dit ook??
Ik denk dat je als je verliefd bent iets uitstraalt wat mensen aantrekt?
Anyway...
Hoe gaat het met jou Joy, nog nieuws?
Succes en sterkte Guusje!!
Liefs Sasha
Interessant om jullie verhalen te lezen!
En zo voel ik me hier niet alleen in.
Het duurt bij mij al jaren en af en toe zie en spreek ik hem en die dag is het feest en heb ik volop energie! Maar de weken die ertussen zitten zijn een hel. Ik kan me niet concentreren en kan alleen maar aan hem denken en ik weet iedere keer niet zeker wanneer ik hem weer zie en dat zorgt voor onzekerheid. Ook zijn we beide bezet. Kon ik hem maar vergeten maar wat ik ook doe, het lukt niet en het is nu al jaren zo!
Op het moment zie ik hem niet, dus ben ik rustiger. Heb het gelukkig druk met werk waardoor ik afleiding heb.
Ja het klopt Romy dat als ik hem gezien heb, voel ik me dagen lang bar slecht.
Ik hoop dat het nog even duurt voordat ik hem weer zie....
Ik hoop maar dat het geen jaren duurt, maar ben er wel bang voor....
Xxx
Romy, ik herken het, ik voel me precies zo... ooit denk ik, zal ik hem vertellen wat ik voel? Jij? Maar ik wil mijn partner hier ook voor beschermen en de mensen om mij heen... dit is een onmogelijk iets... maar wat ik voor hem voel is zo sterk, hoe schakel ik dit uit? Ik word er gek van! Soms denk ik.. ik biecht het op, dan zegt hij dat hij het niet voelt en dan is het klaar en kan ik door met mijn leven?? Maar ik wil mezelf niet voor schut zetten.... wat denken jullie...?
Het kost me iedere dag zoveel energie...
Sasha, zo goed hoe jij hiermee omgaat! Nog tips? Ik heb ook wel het idee dat meer mannen naar mij kijken en dat ik wat uitstraal... toch die verliefdheid?
Oh Joy, wat een toestand, hopelijk zie je hem even niet... maar ja het blijft een terugkerend probleem... hier precies zo.. als ik hem even niet zie gaat het prima, maar zodra ik hem heb gezien en we hebben oogcontact gehad dan ben ik terug bij af! En ik baal ervan!!!! Waarschijnlijk heeft hij nergens last van en lig ik weer nachten wakker... dus opbiechten??? Wat denken jullie???? Dan sta ik wel mega voor schut toch mocht het niet wederzijds zijn? En wat moet ik sturen.... ik vind je leuk??? Pffff hij lacht me echt uit! En zijn vrouw ook en iedereen zal het horen, dus het is geen optie.... xxx
Guusje, het is een hel! Door steeds te denken over een te zetten stap, slaat je fantasie op hol. Stel het is wederzijds, dan heb je nog een groter probleem als je stiekem iets gaat doen met hem. Nu kun je je nog in de spiegel aankijken dat je niks fout hebt gedaan. Ja oké voor je man voelt dit al als verraad, maar je kunt er niks aan doen. Als je het al iemand vertelt, moet het je man zijn en niet die ander...dat heb ik fout gedaan.
De hoop en het geheim maken het spannend en groter dan het is.
Zegt Joy in ontnuchterde toestand haha (wacht maar tot ik m weer zie...)
Sasha, blij voor jou dat het minder wordt, hopelijk blijft dat zo!
Succes en sterkte xxx
Bij mij leek het wat onder controle,.maar vanochtend...!!
Ik ga altijd voor het werk sporten 's ochtends vroeg en reed op mijn fiets toen zag ik hem buiten bij een barretje staan, ik had natuurlijk gewoon hola kunnen zeggen en door kunnen fietsen, maar ben toch even gestopt. Hij lachte ook zo leuk terug naar me, dus...tsja.
ik heel nonchalant gevraagd hoe het met hem ging en hij vertelde dat hij op een vriend aan het wachten was en dat ze een koffietje gingen doen. Ik zei zoiets van oh wat leuk en ik zei dat ik ging paardrijden ( wat overduidelijk was omdat ik met paardrijbroek op de fiets zat, maar ok) en hij wenste me veel plezier. Toen ben ik weer weggefietst..er hing zo een spanning in de lucht, daar kan ik me bijna niet in vergissen, ik voelde me net een verliefde puber!! Hij was ietwat ongemakkelijk leek het, ietsje
verlegen ( dat is hij normaal niet) en we lachten vooral naar elkaar...
Dus na dit voorval is de verliefdheid wel weer wat aangewakkerd ben ik bang...
Guusje, ik denk nog steeds dat het geen goed idee is om te vertellen wat je voelt, maar een kleine flirtpoging is toch wel mogelijk? Als hij niets voor je voelt zal hij dit niet als flirten waarnemen..., dus je loopt geen enkel risico. En jullie hebben toch vaak oogcontact, dat zegt toch ook wel iets!!!
Aan de andere kant heeft Joy wel gelijk met haar adviezen...verstandigere optes, maar wel veel minder spannend...😇😅
Toch??
Succes meiden!!!!
Liefs Sasha
En ik weet dat we er toch niet naar luisteren want het gevoel is 1000x sterker dan je verstand.
Ik wil ook niet dat jullie iets gaan vertellen, maar wil wel waarschuwen voor de drama's waar ik doorheen moet juist omdat ik het er te dik bovenop legde. Ik appte heel veel en hij praatte erover met anderen....daardoor weet iedereen eromheen dat ik wat voor hem voel. Die schaamte is ook heftig.
Maar ik geloof wel dat jullie veel tactischer zijn dan ik!
Heel spannend dus Sasha!! Be carefull
Liefs Joy xxx
Maar idd, mijn fantasie slaat op hol, keer op keer, deze verliefdheid is zo heftig... nog nooit zo gehad.. het is een hel! Terwijl... het zou juist leuk moeten zijn, maar nu dus niet, in deze situatie!
Oh Sasha, ik ben gewoon jaloers haha! Wat erg, ik zou ook zo'n momentje willen ;-). En weet je, heel eerlijk, je voelt en merkt het als je elkaar interessant en leuk vindt! Ik ben daarvan overtuigd...
Ik heb het tegen 1 vriendin verteld.. zij zegt dat ik het beter tegen hem kan zeggen, dat het dan oplucht en ik hem dan beter uit mijn hoofd kan zetten..
Succes meiden en houd me op de hoogte xxx bedankt voor jullie tips!!
Ik wel...
De opluchting is echt maar tijdelijk. De spanning wordt daar alleen maar groter van tussen jullie, omdat je elkaar nog regelmatig ziet.
Xxx
Als ik jullie verhalen lees moet ik erg denken aan mijn situatie waar ik in zit. Zo herkenbaar dit.
Groetjes Roos
Hey Roos,
Wat is jouw situatie? Moeilijk is het hè... ik denk iedere minuut vd dag aan hem... pfff
Er zijn wel momenten geweest dat we een paar zinnen uitwisselden. Helaas komt het niet veder. Maar als hij kijk en hij zegt hoi en dan lacht hij wel er bij en lijken zijn ogen te glunderen.
Het is zo lastig om dit af te sluiten. Voor mijn gevoel word het alleen maar erger.
Sinds ik jullie berichten lees denk ik: gelukkig ben niet de enige
Hebben jullie ook dat je duidelijkheid wilt? Een van julie had als duidelijkheid wat ik gelezen heb.
Groetjes,
Roos
Wel besloten dat ik het niet tegen hem ga vertellen, is ook niet nodig, want dat merkt hij zo ook wel verwacht ik? Het stomme is dat deze verliefdheid mij energie geeft, maar de ander dag ineens somberheid en twijfel, het is zo'n achtbaan! Mijn verstand zegt 'zet hem uit je hoofd!' Maar hoe? Als wij elkaar zien is er zo'n enorme aantrekking, is dat dan de 'spark' waar iedereen het altijd over heeft? En dan voel ik me ook nog eens mega schuldig tov mijn huidige partner, waar ik al zo lang mee samen ben........... wie heeft de oplossing??? ;-) xxx
Als ik in zijn ogen kijk en we lachen naar elkaar dan denk ik: jij moet dit ook voelen toch? Soms negeert hij mij en dan ben ik van slag. Mijn beste vriendin vraagt dan heb jij iets gezegd? En mijn antwoord is vaak nee. Zegt zij: ja stom jij moet ook iets zeggen.
Kijken jullie ook van op zijn insta of facebook?
Joy je hebt gelijk, wel even een eyeopener..ik wil beslist geen gedoe en gepraat hier in de buurt, dat is het allemaal niet waard!! Het is waarschijnlijk ook goed dat het email contact nu veel minder wordt, in het begin hadden we veel contact ivm opstarten nieuw project, maar nu dit allemaal loopt is mailen met hem niet meer echt nodig. Aan de ene kant jammer maar het is wel beter!!
Alleen als ik hem toevallig tegenkom...ja dan kan ik me moeilijk inhouden, hoop dat dit beter wordt.
Guusje, die energie die je van verliefdheid krijgt is inderdaad zo heerlijk...ik zal dat wel gaan missen...
Fijne zondag en succes en sterkte met alles!! Xx
Liefde kan zo lastig zijn vooral als je verliefd ben en je heb hem niet gezien. Dat doet zo pijn.
Is zo lastig he? Kan zijn dat hij je leuk vind. Als iemand in je hoofd zit is het zo moeilijk om iemand er uit te zetten. Herken het helemaal. De lach, ogen die glinsteren naar je. Gevoel van spanning dat je er misselijk van word. Je collega ziet ook dat er iets speelt?
Groetjes
Wat zitten we er allemaal toch mee...
En dat terwijl het voor de mannen misschien alleen een spannend spelletje is, want zo denk ik ondertussen over mijn crush. Hij houdt me graag aan het lijntje voor zijn eigen ego....maar alleen als hij gedronken heeft. Als hij nuchter is, is hij afstandelijk.
Ik heb m nu al een paar weken niet gezien dus zakt het weer af. Dus onthouding is de oplossing, maar dat wil ons hart niet....
Succes meiden xxx
Idd, onthouding is de oplossing, maar niet leuk, zo dubbel dit! Ik had hem pas kunnen zien en dat liep toch anders, ik baalde ervan dat ik hem niet zag, maar uiteindelijk is het beter... maar goed, hem helemaal nooit meer tegenkomen zal niet mogelijk zijn. Dus ik moet toch hard met mezelf aan de slag!
Succes meiden xxx
Groetjes Guusje
Ja dit is fijn, nu zie je maar dat het veel voorkomt... ik dacht dat ik hier alleen in stond. Bij een ander kan je niet terecht, dus dit is fijn om even je hart te kunnen luchten en om advies te kunnen vragen xxx
Ik dacht misschien is het een idee om via de mail contact te houden? Als de rest van de meiden dit ook wilt?
De periodes dat ik hem niet zie en hij me negeert, tenminste zo voelt het, lijkt het wel of ik aan liefdesverdriet lijdt. En dat terwijl ik niet eens weet hoe het is om echt met hem te leven dat is toch gek? Snap er niks van!!
En wat Joy zegt, daar ben ik dus ook bang voor. Soms lijkt hij gek op me zoals hij zich gedraagt maar misschien is het voor hem een leuk spelletje en zijn ego boosten en ik word heen en weer geslingerd tussen in de zevende hemel zijn en de wanhoop nabij zijn! :(
Wel fijn dit contact met elkaar :)
Boh dit voelt wel goed zeg!!!
Romy: ja ik herken het helemaal. Je voelt je somber en als je hem ziet en hij negeert je op een of ander manier dan denk ik waarom moet ik je nou weer zien? Meid probeer ook te genieten van de dingen om je heen. Ik weet hoe het voelt.
Meiden die spanning is toch zo fijn om te voelen toch?
De periodes dat ik hem niet zie en hij me negeert, tenminste zo voelt het, lijkt het wel of ik aan liefdesverdriet lijdt. En dat terwijl ik niet eens weet hoe het is om echt met hem te leven dat is toch gek? Snap er niks van!!
En wat Joy zegt, daar ben ik dus ook bang voor. Soms lijkt hij gek op me zoals hij zich gedraagt maar misschien is het voor hem een leuk spelletje en zijn ego boosten en ik word heen en weer geslingerd tussen in de zevende hemel zijn en de wanhoop nabij zijn! :(
Wel fijn dit contact met elkaar :)
Groetjes
Ik denk dat hij mij gisteren niet gezien heeft. Oooo erg dit heb ik hem gezien. Heeft hij niet gekeken. Terwijl hij twee weken geleden hoi zei met een glimlach.
Maar sommige mannen doen dit bewust heb ik gelezen om je nog gekker op hem te maken. Ik heb het idee dat die van mij dat ook een paar keer deed om mij te testen.
Doen mannen dit erom? Waar staat dit? Ben wel nieuwsgierig
Groetjes
Maar sommige mannen doen dit bewust heb ik gelezen om je nog gekker op hem te maken. Ik heb het idee dat die van mij dat ook een paar keer deed om mij te testen.
Ik kwam gisteren tegen op een feest. Ik stond buiten te praten en hij kwam naar buiten, maar hij zag mij niet? Of hij ontweek mij weer. Hij liep op een gegeven moment naar binnen en het leek of we elkaar aankeken. Heb vannacht niet kunnen slapen ervan. Een vriendin zegt: meid hij is hier zo bezig met jou als jij met hem. Misschien had hij andere dingen aan zijn hoofd.
Groetjes
Even geleden... hoe gaat t met jullie? Ik had het redelijk onder controle totdat ik hem weer een paar keer heb gezien... niet te doen! Als hij in mijn buurt is heb ik totaal geen controle meer over mezelf... hij hoeft mij maar een paar keer recht in mijn ogen te kijken en ik ben verloren!
Ooit denk ik, doet hij het er nu om of voelt hij hetzelfde... terwijl op het moment dat we elkaar aankijken dan ben ik ervan overtuigd dat hij hetzelfde denkt... maar ja, we kunnen er niks mee, terwijl het liefst zou ik dat wel doen natuurlijk ;-) pfff, denk dat het beter is als ik hem nooit meer zou zien, maar dat zal niet gaan...
Inmiddels slaap ik nog steeds slecht en maken mijn gedachten overuren, ik word er echt gek van! Sta steeds op het punt het te delen met hem, misschien is dan de lucht geklaard en kan ik door met hem vergeten.. of niet? Denk dat hij nooit meer uit mijn hoofd gaat...
En hoe is jullie situatie inmiddels? Nog nieuws?
Xxx
Was echt van plan vandaag te vragen hoe het met je gaat!! En met Joy!!
Toeval?
Je bent dus nog tot over Je oren verliefd...heerlijk en ook vermoeiend tegelijkertijd.
Ik weet natuurlijk niet of hij ooit nog uit Je hoofd gaat, maar in mijn geval is veel veranderd de laatste twee weken..
Hij was dus vorige week ( onverwacht) bij mij op de zaak en hoewel we elkaar in het begin wel even heel diep en iets te lang in de ogen gekeken hebben, was ik op slag niet meer zo gek op hem!!
Van zo dichtbij ( en zonder zonnebril) vond ik hem ineens niet meer zo knap, hij rook ook niet meer zo lekker en ik vond zijn kleding niet leuk, heb zelfs een overtollige kilo ontdekt...hahaha!!
Het voelde een beetje als een lauwe douche, het was het allemaal net niet.
Tsja..dus ik ben niet meer echt verliefd, gek hè? Dus ja, dat kan jullie ook gebeuren, misschien toch nog maar niet tegen hem zeggen dat je hem leuk vindt?
Geen idee, maar misschien beter een subtiele flirt dan echt opbiechten dat je hem leuk vindt??
Guusje, ben benieuwd hoe het verder gaat!!
Joy, jij nog nieuws??
Liefs Sasha
Ja verliefd en het lijkt alleen maar erger te worden.. hij wordt alleen maar aantrekkelijker door wat ik hoor van en ober hem... pfff.. maar wat jou is overkomen! Dat is fijn zeg, vlinders in 1 klap dood! Nou bij mij blijven ze aan t fladderen.......
Volgens mij heeft hij het inmiddels wel door wat ik van hem vindt... er waren wat momenten waarvan ik daarna dacht, hoezo doe ik dit nou... moest er daarna toch wel zelf om lachen ook. Het was overduidelijk maar goed, dus hij weet t wel en hoef ik hem ook niks te vertellen ;-) maar ja hoe kom ik ervan af!?
Joy, ben ook benieuwd naar jou!
Xxx
Fijn weer van jullie te horen!
Wat lastig Guusje dat hij je gedachten nog steeds zo in beslag neemt...zolang je hem vaak ziet blijft het moeilijk en is idd heel vermoeiend, maar die kick van vlinders....oef! Dat blijft lekker.
Sasha, dat heb ik ook eens gehad maar helaas was dat maar bij die ene keer gebleven, want de keer erna was ik weer compleet verloren.
Ik hoop voor jou dat het zo blijft, geeft meer rust!
Ik heb al weer een maand geen contact, het gaat echt op en neer of ik veel of weinig aan hem denk. Het ligt sterk aan de dagen of ik werk of thuis ben en of ik iets over hem hoor of niet. Nee ik ben er niet overheen aan het raken, maar ben wel relaxter en kan meer genieten van de rest van ons leventje.
Tot...ik m weer zie....ondertussen vliegen de herinneringen regelmatig voorbij aan de heerlijke momenten dat ik hem geknuffeld heb....en ja ik hoop dat we dat weer kunnen doen zonder dat het ongemakkelijk is...
Succes meiden xxx
Hier is het rustig. Nog steeds zit hij in mij hoofd. Vanmorgen kwam ik hem tegen. Hij zat in de auto en we zagen elkaar en we zwaaide naar elkaar.
Ik wil hem zo graag vergeten, maar helaas lukt niet om de uit-knop te vinden in mijn hoofd.
Groetjes
Jullie zwaaiden naar elkaar... dan sta je ook meteen 'aan' lijkt mij? Pfff... wat een mindfuck allemaal... hier ook hoor, krijg steeds meer signalen dat het wederzijds is, dat is fijn, maar ook extra moeilijk... want wanneer maak je de keuze om daar wat mee te doen...? Maar deze chemie, al 1.5 jaar lang, gek word ik ervan!! En hoe meer ik mij schuldig ga voelen tov mijn man...
Jullie?
Xxx
Groetjes
Oh ik heb gisteravond tot diep in de nacht jullie verhalen zitten lezen haha.
Wauw wat een hoop herkenningspunten zeg.
Ik ervaar echt precies hetzelfde. En ik weet dat ik het er gewoon met niemand over kan hebben en dat ik het gewoon echt zelf moet oplossen. Ik word er knettergek van!
Ik ben zelf met mijn partner 13 jaar samen en hebben samen ook een kind van 5.
Vorig jaar ging ze voor het eerst naar groep 1. En daar raad je het al. Ik kom me daar een leuke vader tegen. My God.. het was al gelijk vanaf dag 1 oogcontact en onze kids kunnen ook nog is goed met elkaar overweg hoorde we van de juf. Enfin in oktober kwam ik zijn vrouw tegen in de speeltuin en daar kwamen de kinderen ook bij elkaar. Dus kwam zij ook richting mij. En vertelde ze dat ze in een moeilijke tijd zit want hun relatie was over. Hij had er een punt achter gezet. Er ging van alles door mij heen.. pfffff… dus heel haar verhaal dropte ze bij mij. En het ergste is het klikt ook nog is tussen mij en haar. Pffff… en treffen we elkaar regelmatig in de buurt speel tuin en wilde onze kids ook samen afspreken.. inmiddels zitten we nu in de maand juni en het lijkt wel alsof het steeds intenser wordt. En dat wil ik gewoon niet, ik wil mijn gezin niet op het spel zetten maar ik heb dit nog nooit gevoeld?? Die spanning, verliefdheid, kriebels in m’n buik als ik hem zie. Ik kan hem niet uit mijn hoofd zetten. En dat gaat ook verdomd moeilijk aangezien ik hem minstens 3x in de week zie en in de buurt woont. En als hij zijn zoontje ook naar school brengt, als hij de klas ook binnenkomt zoeken
Onze ogen elke keer elkaar op, hij komt in de buurt zitten. Hij lacht, en zijn de enige ouders die als laatst in de klas blijven zitten 😂 daarna is onze routine om blijkbaar naar de supermarkt te gaan om brood en beleg te halen en treffen we elkaar daar ook weer met een glimlach en de laatste weken zwaaien we lachend naar elkaar als we weggaan. Praten doen we zo af en toe omdat we beide naar ons werk gaan maar verder maakt hij ook geen move ofzo. Hij weet ook dat ik in een relatie zit. Miss daarom?? Ik weet het niet. Wat een verdomd lastige situatie ie dit… wat moet ik er nou toch mee. Ik denk continu aan hem. En het zweet breekt me uit als de zomervakantie straks begint van 6 weken en ik hem niet zie. Maar zo te lezen ben ik niet de enige die zich in zo een situatie bevind.
Bedankt voor het lezen 🤪xxx
Die spanning ook heerlijk ook ene kant.
Heb je wel gesprekken met hem? Ja als je iemand weken niet ziet doet zo zeer. Ik heb daar nu last van. Heb hem vorige week voor het laats gezien in de auto. Ben gewoon somber van. Is dat raar? Mis hem gewoon dat ik wel kan huilen en dan ben ik bang dat ik hem niet meer zie.Fijn dat dat jullie er zijn. En Lize fijn dat je verhaal kwijt kan hier. Lucht ook wel op hè
Groetjes
Ik lees dat je wel met hem praat. Zo lastig je zou het zo op de man af willen vragen ben je er ook gelijk vanaf.
Ben zo bang dat ik de mijne niet meer ziet. De hele film draai ik weer in mijn hoofd vanaf de eerste ontmoeting etc.
Groetjes
Nee hoor Roos dat is niet raar, ik heb het al op vrijdag als ik weet dat ik hem maandag weer zie en dat is nog maar 2 dagen.
Wat een mindfuck hè haha. Pfff
Ik durf het ook echt niet te vragen want dan gaat het echt op school rond ben ik bang en wat als ik nou te horen krijg nee hoor er is niets aan de hand tussen ons ik ben gewoon aardig? Haha ik weet het niet. Stom hè.
Nou hij weet dat ik kapster ben en zei nou ik moet eigenlijk nog naar de kapper maar alles zit vol.. ik denk serieus is dit nou een hint? Ik zei oh nou wat raar het is toch niet eens een feestdag.
En Roos. Wat als je hem evt toevoeg op een Social media of iets? Of is dat raar als ik dat zeg?
Groetjes,
Ik voelde me 1,5 jaar heel alleen in mijn gevoel. Had ik maar eerder deze site gevonden, was het misschien heel anders gelopen. Ik heb er nog steeds spijt van dat ik t hem heb verteld, omdat ik dacht dat het iets bijzonders was.. .Ben ook veeeel te openhartig geweest over mijn gedachtes. Nu achteraf als ik mijn dagboek en onze berichten hier lees, denk ik jeetje wat puberaal allemaal. Hebben we dan totaal geen controle over onze gevoelens en geen discipline om het van je af te zetten en door te gaan met je eigen relatie?
Maar nee, ik was ook verloren en dacht werkelijk dat mijn situatie anders was dan anderen en dat het voorbestemd moest zijn enzo. Nu langzamerhand begin ik te beseffen dat ik een spiegel voorgehouden heb gekregen.
Ik besef dat ik egoïstisch was en anderen pijn deed zonder te beseffen. Ik zei altijd alles wat in mijn hoofd kwam en dacht er niet over na hoe dat op anderen overkomt.
Of dat ik er iemand mee deed kwetsen.
Tijd zal t leren of ik deze les in praktijk kan brengen maar ik doe mijn best.
Succes meiden wat jullie keuze ook gaat zijn.
Xxx
Joy je heb helemaal gelijk wat je zegt. Je gevoel kan je zo in de steek laten. Vaak voel ik mij ook een puber hoor. Ik ga kijken wat de toekomst brengt. Ik ben wel blij dat ik niet de enige ben.
Groetjes
Xx
Ik kwam de mijne gisteren weer tegen moet wel zeggen mijn hart sloeg weer over. Ik kan er niks aan doen.
Groetjes
Groetjes
Hier coole Joy!
Jaja...tot hij voor je neus staat....GVD wat doet die man met mij!!!!
Als ik nog niet in de overgang zit, zou ik t nu spontaan zijn. Vuurrode kop, ijskoude handen, zit nog een uur na te trillen als een rietje
En dat alleen omdat hij t in z'n kop haalt om ff sexy bij me te komen kletsen...
Boh wat is die man knap en wat ben ik toch stom dat ik me zo overweldigd voel. En t waren maar een paar minuten.....belachelijk!
Ennu...weer afschakelen, niet meer aan denken grrrr
Dat is de eerste stap, wat een eikel...??🤣🤣
Hoop dat her lukt om hem uit je hoofd te zetten!! Bij mij is het helemaal over, ben wel blij eigenlijk! Snap ineens niet meer hoe ik zooo verliefd kon worden op iemand die ik eigenlijk nauwelijks ken...gek hè! Zal wel om aandacht gaan, iets nieuws en spannends...
Ben echt helemaal klaar met hem!!
Hoop dat het jullie ook lukt...
Dikke kus
Sasha
Ik zou hem eigenlijk overal moeten 'verwijderen', op alle socials!
Oh Sasha, wat goed, ik ben jaloers op je!! Nog tips?? Ik wil hier echt vanaf!! In mijn hoofd lijkt hij leuker dan hij in werkelijkheid is!!
Wat zeggen jullie, deleten van alle socials?? Misschien helpt het mij.....
Xxx liefs
Heeft je crush doorgehakt dat je verliefd bent of heb je t hem verteld?
Fijn Sasha dat t jou gelukt is! Dat geeft rust hè
Idd, nog tips? Na mijn laatste confrontatie van gisteren ben ik weer helemaal terug bij af....ooh bah wat zit t diep...zeker als hij zo 'normaal' met me praat, dan ben ik zooo blij dat hij dat weer doet na onze vorige woordenwisseling....
Van socials verwijderen heb ik ook gedaan, maar als hij dan weer toenadering zoekt, moet je de discipline hebben om m niet weer opnieuw op te zoeken....
Xxx
Niks erger dan dat je niet weet waar je aan toe bent.
Is het contact nog hetzelfde of minder nu? Misschien is voor hem het spannende er nu vanaf?
Ik ben weer bijgekomen van mijn confrontatie en heb hier ook een brief hier op Lotgenoten geplaatst aan mijn crush. Hopelijk komt t nooit bij hem terecht haha. En ja allemaal fictieve namen hè hihi
Groetjes en succes!!
Contact is er amper, dus hopelijk slijt het vanaf nu?
Iets in mij zegt dat ik er zeker niet naast zat, maar hij zag het meer als een spelletje denk ik, spanning opzoeken.. hij moest eens weten hoe anders ik erin stond/sta zeg...
Maar ja, nu de volgende stap dus; hem vergeten! Maar hoe doe je dat met iemand die je toch regelmatig tegenkomt, lastig iets hoor!
Oh Joy, ja ik had 'm gelezen, goed van jou! Helpt ook wel, van je af schrijven.. merk dat ik dat ook nodig heb! Heb nog een berichtje staan om eventueel te versturen of voor mezelf te houden... laatste is beter, eer aan mezelf houden ;-)
Zoveel mogelijk bezig zijn liefst met anderen, die leiden je gedachten af. Zodra ik een moment voor mezelf heb ga ik weer denken.
En streng zijn tegen jezelf! Net als afvallen nee geen snoep nee geen taart nee geen koekje. Zo ook tegen je gedachten zeggen: nee niet verder fantaseren nee nu niet aan hem denken.
Is heel moeilijk vooral als je elke keer weer wat nieuwe feitjes hebt om over na te denken....I know...grrr
Maar wat wil je anders? Hij wil t niet blijkbaar. Zei hij dat maar hardop en gedroeg hij zich er dan ook naar, dan was t veel makkelijker.
En dan nog, krijg je elke keer weer die hartkloppingen pfff en dan weer opnieuw beginnen....lijkt onmogelijk maar ja wat willen we anders?
Xxx
Ja wat wil ik... dat vraag ik mezelf ook steeds af.. als hij wel had toegegeven was het helemaal uit de hand gelopen, dat wil ook niemand, dus ik moet echt streng voor mezelf zijn punt.
Vergeten zal mij nooit lukken, blijf een zwak voor hem houden en idd elke keer als je 'm weer ziet dan begint alles weer opnieuw, ben je terug bij af, keer op keer, zo frustrerend. Kan hij niet verhuizen??? Misschien kan ik dat voorstellen ;-)
Xxx
Maar dan wel heel ver weg....!
Dan kwam ik stiekem naar m toe want dan zag toch niemand dat hihi.
Ooh hier zijn zooveel ogen die me in de gaten houden!!! Nee als ik t terug kon draaien had ik t nooit verteld...
Xxx
Zo fijn om dit te lezen! Alles is zó herkenbaar. Hier even een man die exact hetzelfde heeft, maar dan met een vrouw. Het is ondertussen bijna 1,5 jaar geleden begonnen. Zij gaf mij dus ook toen het te dichtbij kwam, mij geen duidelijkheid, maar bleef vaag. Dat kan heel erg frustrerend zijn. Geeft ook iets aan over hoe die persoon omgaat met emoties en gevoelens, of dat juist (nog) niet zo goed kan. We hebben beiden bewust lang onze kop in het zand gestoken. Echter is het wel zo dat we beiden ook ergens een overtuiging hebben dat we in elkaars leven horen op de 1 of andere manier, omdat we zo erg matchen dat het bijna belachelijk is. Dus niet puur gebaseerd op de kriebels die je van elkaar krijgt en de chemie die er is. Maar ook gebaseerd op karakter en persoonlijkheid, en hoe je in het leven staat. Desondanks beiden bezet en gezin met kids en alles lekker voor elkaar.
Enige remedie is elkaar niet meer of zo min mogelijk zien. Niet negeren, maar niet meer bewust afspreken of ergens naartoe gaan waarvan je van elkaar weet dat de ander is.
Tenzij je beiden echt meer wil en je gezin zou willen verlaten.
Maakt het niet minder moeilijk, ik denk nog iedere dag aan haar (helaas).
Groetjes Bas
Fijn om ook eens de kant van een man te horen! 1,5 jaar geleden alweer en nog steeds zit zij in jouw hoofd, dat zeg ik nu en meteen besef ik mij dat hij ook al heel lang in mijn hoofd zit ;-)
Had je het tegen haar uitgesproken wat je voelt en zij gaf daar geen antwoord op? Maar je merkt dus aan alles dat het wederzijds is?
Kan jij haar wel ontwijken of zijn er situaties dat je elkaar wel tegen moet komen?
Ja,de beste remedie is idd het niet opzoeken, geen contact, maar het is zo lastig... dingetje gevoel en verstand?
@Joy, haha ja, als hij ver weg zou wonen dan wist ik het ook wel :-p
Groetjes Guusje
Joy ook veel succes met het afvallen...uhh afkicken😂!
Xx
Nee mijn crush zijn karakter is totaal niet mijn ding, maar ik blijf, heel eerlijk, wel de momenten opzoeken dat we elkaar weer zien, enerzijds kan ik niet wachten en anderzijds wil ik de pijn niet meer....
Gelukkig duurt t nog weer een paar maanden voor de geplande ontmoetingen weer staan. Kan ik nog ff genieten van de rust....jaja tot ik m per ongeluk tegen kom net als 2 weken terug haha
Sasha bij jou is het nu nog steeds weg dat gevoel? Dat is wel heel erg fijn!
Xxx
We hebben het beiden uitgesproken naar elkaar wat we voor elkaar voelen. En ik merkte aan vanalles dat het wederzijds was. Heb mezelf ook meermaals afgevraagd of ik me geen dingen inbeeldde, maar heb ook een vriend dingen laten lezen en ik beeldde me echt niks in. Dit was wel duidelijk. Zij leeft meer met haar verstand en ik meer met mijn gevoel, dat is wel een verschil tussen ons. Ze begon echt ineens vanalles te voelen sinds ze met mij aan het flirten was. Denk dat ze het eng vond ofzo.
Zij heeft echter als eerste het besluit genomen om afstand te nemen en dat laat ze vooral zien met gedrag. Ze ging ook andere dingen doen dan ze zei te willen doen. Kortom tis wel klaar, moet het voor mezelf alleen nog een plekje zien te geven.
En uiteraard ook in mijn relatie weer de lol en waardering zien te vinden. Als dat niet lukt.... Dan toch overwegen om uit elkaar te gaan evt. Je leeft maar 1x en ik ga niet bij elkaar blijven voor de kinderen.
@sasha, superfijn! Ik wil dat ook dat het weg is! En idd afknappen op iemand helpt heel erg, meer de negatieve dingen zien in iemand ipv de positieve werkt :D
@Joy, rust is lekker, maar die onrust ergens ook wel he? Is het voor jou dan toch vooral de spanning en de gedachte dat het niet mag die het zo leuk maken? Of is het echt de persoon zelf?
Oh jullie hebben het beiden uitgesproken, lijkt mij wel fijn eigenlijk, want ik heb het uitgesproken op mijn manier dan en hij heeft niks gezegd, dus dat is nu heel lastig voor mij om mee om te gaan.
Je hebt het je dan toch ook niet ingebeeld? Zij heeft het bevestigd. Ik blijf nog steeds in die twijfel achter, terwijl ik ergens goed weet dat hij hetzelfde dacht, maar voor hem was het misschien toch een spelletje... ik zit er nu mooi mee ;-) hoe kom ik hier toch vanaf..... afleiding en hem niet meer zien, maar dat laatste wordt lastig vrees ik, kan mezelf moeilijk opsluiten.
Ja lol en waardering in je eigen relatie.. ook lastig nu hè, zo dubbel allemaal. Jouw vrouw weet van niks? Ook niks aan jou gemerkt? Ik gedraag mij de laatste tijd toch wel anders vind ik, maar mijn man blijkbaar niet ;-)
Oh Sasha, het helpt me niet, erg toch, die verliefdheid zit zo diep... help!! Misschien moet ik hier ook niet meer over hem praten, alhoewel, het helpt vaak wel van je afschrijven. Heel fijn dat het met jou zo goed gaat, ooit staan wij daar ook weer!
Toch Joy, daar gaan we voor :-) en weet dat ik weet hoe je je voelt, je staat er niet alleen in! Xxx
Maar die spanning idd, Bas, die is zo lekker, maar die maakt me ook zo moe...
Ik zit zo in tweestrijd met mezelf. Moet ik echt afstand en ijskoud gaan doen, nee zo ben ik niet en wil nog altijd contact...stom stom ik weet het....
Guusje daar ga jij ook nog doorheen nu hè die tweestrijd wat wil je zelf ermee?
Zo fijn dit van me af te schrijven en te weten dat ik niet alleen ben!!!
Xxx
Wat voor relatie wil je? En heb je het leven dat je altijd al hebt gewild?
Bij mij is het antwoord nee, maar het is in mn huidige situatie met mn gezin echt heel heel heel erg moeilijk om het wel te kunnen zijn. Ben er van overtuigd dat als je als eerste eerlijk naar jezelf kan zijn, voor de volle 100%, dat je dan pas echt kan leven zoals jij dat wil. Al had ik me dat beter kunnen realiseren toen ik nog vrijgezel was 16 jaar geleden......
Wat echt helpt is jezelf afvragen hoeveel moeite en tijd die ander in jou steekt. Acties/daden zeggen zóveel meer dan woorden. Ik krijg nu van haar slechts zo'n 10min per keer dat ze mn appjes beantwoord en dan antwoord ze meestal maar half. Dat helpt om het op die manier te zien. Daardoor ga ik ook meer afstand houden..... Ben na gisteren zo ver dat ik haar niet eens meer hoef te zien, zij houdt immers ook afstand van mij nu al een tijdje. Dus wat zit ik mezelf dan te verliezen?
Blijft wel moeilijk! Dus ik snap je struggle helemaal...... Hopelijk komt er een moment dat je er volledig rust in gaat vinden.
En je bent zéker niet alleen
@guusje, hoe lang zit jij al met je tweestrijd?
X
Sorry voor de verwarring
Ja Joy, het contact trekt... niks zien of horen is niet te doen.. stom iets eigenlijk.. allemaal een partner en toch op zoek naar?
Die chemie is zo intens! Zo sterk!!
Xxx
De laatste keer was in ieder geval wel een gewoon gesprek, dat leek een begin, maar van binnen stond ik compleet onder spanning....
Ik ben er nog lang niet, maar ben wel door al wat fases heen gegaan, zo lijkt het. Nu nog dat omzetten van die knop dat ik de spanning niet meer voel.....
Xxx
Ik was niet op zoek naar iets, kwam haar wel tegen..... Terwijl ik haar al 1 a 2 jaar kende. Het wordt pas minder lastig als iedereen, dus alle partijen in situaties als deze 100% eerlijk durven, maar vooral ook kunnen zijn.
Dat is bijzonder moeilijk in een relatie, vooral ook door een angst dat die ander je misschien zal verlaten. Maar juist met je partner zou je in ieder geval alles op tafel moeten kunnen gooien toch? Zonder dat je bang hoeft te zijn voor dat de ander bij je weggaat of je niet respecteert of je veroordeelt. Maar 1 van die dingen gebeurd dan juist wel vaak. Dat alles maakt het zo lastig.
En als je met iemand kinderen hebt en toen ooit dacht, met deze wil ik mijn leven wel delen. Betekend dat nu nog steeds dat je met die persoon je leven wil delen? Mensen veranderen ook door de jaren heen.
Sowieso blijft het lastig, want zoals jullie merken kan ik ook niet eens alles op tafel gooien bij mn partner. Die is snel veroordelend of wordt dan boos en dan kunnen we ineens niet meer praten. Dan is het onderwerp alleen nog niet uitgesproken.
Wil haar ook niet kwijt, want gezin en hebben vele mooie momenten gehad. Anderzijds....... Als mn verliefdheid mij het vertrouwen zou geven dat ze ook 100% voor mij zou willen gaan..... Ben ik weg. Of is dit nu heel erg hard om te zeggen?
@guusje, Die chemie is zo intens! Zo sterk!! Das zó mooi en heerlijk! Je hoeft niet eens iets te zeggen tegen diegene, maar alleen er bij in de buurt zijn en dan zoiets al voelen pffffffff. Zou dat over 2 jaar nog zo zijn denk je?
@joy, Ik ben er nog lang niet, maar ben wel door al wat fases heen gegaan, zo lijkt het. Nu nog dat omzetten van die knop dat ik de spanning niet meer voel.....
Die spanning is niet te sturen toch? Die is er met iemand of die is er niet. Tenzij er iets rottigs gebeurd en je diegene voor jezelf kan verwensen of oprechte vervelende gedachten over kan hebben. Dat past je gevoel voor iemand wel aan. Maar verder...... Lijkt dat mij onmogelijk
X
Bas
Hard om te zeggen? Nee ik denk het niet, waarschijnlijk zou ik hetzelfde doen als hij aan mij laat weten dat hij ervoor zou willen gaan, maar zover komt het niet dus ik kan het gerust zeggen ;-)
Bas, je haalt de woorden uit mijn mond, je hoeft idd niks tegen elkaar te zeggen, maar alleen maar bij elkaar in de buurt zijn en er gebeurt vanalles haha, zo heerlijk, bijzonder ook, maar ook eng! Die chemie die ik met hem heb, die heb ik nog nooit eerder zo intens gevoeld met een ander.. voel ik dit over 2 jaar nog zo? Waarschijnlijk wel, denk niet dat dit ooit stopt, maar ik moet wel een manier vinden om ermee om te leren gaan.. en jij? Denk jij dat het bij jou over 2 jaar minder zal zijn?
Bespreekbaar maken met mijn partner, denk niet dat ik dat zal doen, lastig... Joy heeft dat gedaan, toch Joy? Misschien heb jij tips voor Bas?
Maar je hebt het dus wel aangekaart bij je vrouw?
Ondertussen met dit zomerse weer heb ik nog meer last van die kriebels haha!
X
Vertrouwen kweken doe je door eerlijk te zijn als het gevraagd wordt. Maar het proces versnelt er niet door denk ik. Dat heeft gewoon tijd nodig.
Of dat over 2 jaar nog is? Ik denk t wel, maar t zal anders zijn.
Het hoeft steeds minder en minder van mezelf merk ik, al ben ik er nog niet hoor.
Er blijft toch vaak 1 opmerking van haar door me heen gaan "ik heb me nog nooit bij iemand zo erg mezelf gevoeld als bij jou". Ik denk dat ze zelf niet zo door heeft wat ze eigenlijk heeft gezegd. Ik weet wel dat ze het voor 100% meende. Heb er niks aan..... Maar ja.
Is het over 2 jaar minder? Zolang ik haar zo weinig blijft spreken of zien wel. Dus dat doe ik dan ook maar, ook als ze zou vragen of ik niet een rondje mee wil wandelen ofzo. Dan kan ik even niet.
@joy, die struggles moet je altijd zelf uitvechten inderdaad. Wat wél zou kunnen, mits de partner dat aan kan, is je gevoelens delen. Zodat hij/zij er mee kan helpen of alleen slechts ondersteunen. Maar ja..... Er zijn toch heel veel mensen die dat echt niet aan kunnen. Persoonlijk vind ik jaloezie echt een heel slechte eigenschap, er schuilt ook een stukje liefde in, maar meestal is het er vanwege de angst van diegene. En liefde is nog altijd een keuze.
Ik zal ook nog wel even door blijven strugglen, maar kan je oprecht antwoorden op de vraag of je daadwerkelijk vol voor je gezin wil gaan? Als dat antwoord ja is, dan zou je er logischerwijs alles aan doen om je crush achter je te laten. En het contact compleet verbreken op alle mogelijke manieren. En afstand houden.
Oh er zijn zoveel dingen die hiermee te maken hebben die zo verdomd moeilijk zijn...... Doe mij maar even een vakantie in mn eentje.
X Bas
Ik heb heel lang geloofd dat het samen kan...doorgaan met je man en tegelijkertijd verliefd zijn op die ander zonder dat de relatie eronder leidt. Maar eigenlijk is dat niet fair tov je partner.
Ik heb met mijn man een super goede relatie. Hij is mijn maatje en de liefde is nog altijd even groot. Dat kunnen niet veel stellen zeggen die 25 jaar bij elkaar zijn.
Ik zou ook niet zonder hem willen zijn. Bij mij was het vanaf het begin duidelijk dat ik niet met de ander iets zou beginnen ten koste van mijn huwelijk. Dat was ook het eerste dat ik tegen mijn crush zei toen ik hem van mijn gevoelens vertelde.
Hoe is dat bij juliie?
Xxx
Zo veel reacties weer. Ik was een tijdje niet geweest op de site en nu lees ik zo veel reacties weer 😊. Het is lastig om een persoon te vergeten het moet gewoon plekje zien te vinden. Mensen komen niet voor niets op je pad denk ik dan weer.
Ik kwam de mijne ook tegen. Het was geluk hoi met een glimlach en dan heb je mij. Ik straal van geluk en dan denk ik :jij moet het voelen toch? Heb hem wel even diep in de ogen aangekeken hoor.
Groetjes en een knuffel. Het is een eenzaam bestaan vind ik hoor.
Ja Guusje ik denk zeker dat hij t ook voelt
Zie je hem nog in de schoolvakanties of heb je nu rust?
Voor mij is t een zware dag vandaag....hij is jarig en heel fb staat vol meldingen en nieuwe foto's!
Aan de ene kant wil ik heel graag reageren, aan de andere kant wil ik t niet...
Voor wie doe ik t, voor hem of voor mezelf en wat bereik ik ermee? Frustratie omdat hij toch niet reageert?
X
Ja ik ben er ook van overtuigd dat hij het ook voelt of voelde.. zich er tegen verzet.. beter ook uiteindelijk, dat weet mijn verstand ook, maar mijn gevoel.. ik denk nog iedere dag aan hem, merk wel dat ik er rustiger onder ben nu ik hem voorlopig niet zie.
Ik zie nu al op tegen het moment dat ik hem wel weer zal zien, dan laait alles weer op natuurlijk... toch dat verhuizen eens voorstellen ;-)
Oh Joy, hij is jarig vandaag... wat lastig.. een felicitatie sturen is nooit verkeerd natuurlijk, maar in jouw geval wordt er natuurlijk weer wat achter gezocht en als je idd geen reactie krijgt ga je daar weer over piekeren... ik denk dat je beter niks kan laten weten, hoe moeilijk ook... je bereikt er niks mee en uiteindelijk zit jij er weer mee..
Hoe is t met jou Bas? Erg benieuwd!
X
Pfffff precies die dilemma's idd...... Ik leef vanuit liefde voor iedereen. Laat iedereen zichzelf zijn en ik vind maar weinig mensen echt stom. Voor haat is geen plaats in mijn leven.
Desondanks moet ik nu over haar denken dat ik haar stom vindt. En dan komt ze weer even tussendoor met een opgenomen stukje van een liedje wat op de radio speelt, 1 van onze liedjes. Kheb verdorie geeneens een liedje met mn partner. Daardoor weet ik dat zij ook nog aan mij denkt. Maar verder appt ze steeds minder, anders en komt nooit naar me toe ofzo. Dus ook hier de vraag voor wie ik het doe en of ik niet teveel aan mezelf voorbij ga.
Denk nog iedere dag aan haar en het zit me regelmatig dwars dat ik dan alleen maar kan denken dat ik haar heel graag wil zien. Maar zij mij blijkbaar niet. Zelfs niet voor die korte blik ofzo die we vroeger iedere ochtend wisselden, ja echt iedere ochtend!
Kortom, het gaat wel ok. Kon beter. Probeer me te richten op mn eigen gezin en mezelf flink af te leiden.
Ik weet dat ik haar de komende weken tegen zal komen op een kinderverjaardag. Eens zien hoe dat gaat.
Sterkte dames, volhouden! Dit kost alleen 'even' wat tijd.....
X
Maar ik heb dat onverwachts toch mogen hebben
IK HEB M MOGEN KNUFFELEN!!! Toen ik m feliciteerde met z'n verjaardag
Ooh ben zo blij dat hij dat toeliet.
En daar heb ik m'n stofje weer gehad en kan ik weer gaan afkicken want nu voel ik alleen rust, maar over een paar dagen ga ik weer terugdenken en wordt het weer moeilijk.
Xxx
Ik kijk er ondertussen niet meer naar uit, omdat het me achteraf pijn doet en ik weer allerlei dingen ga denken die ik niet wil in deze situatie. Heb haar ook gezegd dat ze me best gek mag maken, maar dan wil ik haar ook wel gewoon zien. En dan moet ze niet afstand houden. Dus nu ontwijk ik haar net zo hard als zij mij. Echter denk ik dat ik het nog een tandje beter kan. Alles is een keuze (sorry, zo'n dooddoener dit), en als zij met een zeer jaloerse man wil samenzijn, vooral doen, maar mij niet lastigvallen.
Klinkt misschien nogal bot/hard , maar het werkt 2 kanten op, aangezien er ook 2 mensen hier in t 'spel' zijn. Niet 1 kant op en op een toevallige ontmoeting ofzo. Die fase zijn we reeds voorbij, net als jullie.
En ach daarna heb ik m natuurlijk wel genegeerd, geen stiekeme blikken haha
Xxx
1 meter kan heel veel zijn.....90 minuten lang.
Hartkloppingen.....
Of haar nog. Ik zie de mijne niet meer ja als ik langs zijn werk heen rij. Ik was net zo gek om er twee langs heen te rijden om te kijken of hij er niet aan komt.
Ik verlang naar hem heel erg. Weet niet wat ik er mee moet. Liefst vertel ik het hem ondanks dat ik maar een paar woorden heb gewisseld met hem? Ben ik dwangmatig? Wat moet ik nu? Wil dit afsluiten.
Groetjes
Vindt die wisselvalligheid erg moeilijk, Joy klinkt een beetje net als haar. Zonder dit gelijk aanvallend te bedoelen ofzo Joy! Maar tis niet duidelijk. Het mag eventjes onduidelijk zijn in t begin, maar op een gegeven moment moet je toch keuzes maken in het leven. Of...... Stiekem toch het allebei in leven willen houden. Dat mag ook, das ook duidelijk. Maar mixed signals is een no go en maakt mensen helemaal gek.
Bij mij is t wel klaar eigenlijk. Ik doe vriendelijk, negeer haar niet maar blijf verder op afstand. Geen leuke dingen meer voorstellen of willen doen. Ga ik wel leuke dingen doen met mensen die dat wel met mij willen doen. En energie steken in degenen die dat ook in mij steken.
Al heb ik ook best nog terugval dagen hoor haha
Tegelijkertijd zeg ik dat de gevoelens er nog wel zijn, maar dat ik niks ermee wil.
Denk dat hij zich er langzaam op aan het ergeren is, zo kan het nooit vriendschap worden. Gooi ik mijn eigen glazen in.
Ik ben idd een moeilijk persoon. En ben een beetje verslaafd aan de verliefdheid.
Pfff wat een zelfkennis en zelfreflectie en toch kan ik mijn gedrag nog niet aanpassen...
In haar boek: "een huis in Ierland" wordt aan de hand van haar dagboeken het liefdesleven van Benoite Groult goed weergegeven. Heel verfrissend om te lezen hoe zij en haar familie omgaan met haar beide partners, haar man en de vader van haar kinderen en haar minnaar. Verfrissend in die zin dat de openheid waarmee met de situatie wordt omgegaan de complexiteit lijkt te verlichten. De moeite waard om te lezen.
Moet ik zo hard op de blaren zitten? Wat heb ik hiervan te leren als dit een levensles is?
Anoniem, ja door het hem te vertellen is alles veel ongemakkelijker geworden. Ik snap je helemaal.
Waarom ze daarna zo afstandelijk doen? Omdat ze denken dat we toch ergens op aansturen wat zij niet willen. Dus vriendschap zit er voorlopig niet in. Tot wij bewijzen dat het over is. Maar ja hoe bewijs je dat?
Groetjes
Hoe is het met jullie?
Roos, ik weet het ook niet, dat heb ik ook elke keer. Kan m maanden niet zien, denk minder aan hem, net als nu, maar alsik hem dan weer zie is het weer helemaal terug. En ja ook weer verdrietig erna.
Misschien helpt afleiding?
@nog-een-man, als je niemand hebt om tegen te praten, is het idd heel moeilijk. Zelfs al heb je die vriend wel, dan nog willen ze niet elke keer ons gezeur aanhoren. Dus ik stop het maar weg en praat hier erover.
En dat is echt heel erg fijn.
Xx
Waarom zegt dat genoeg dat je hier beland?
Je hebt nog altijd contact met haar gok ik zo? Ik app nog altijd met haar, wel een stuk minder, wat ik jammer vind. Maar iedereen om me heen zegt dat t beter is ofzo.
Ben zó hard aan t proberen om dat deel los te laten, dat zijn voor mij de lastige momenten. Iedere x dat ik aan haar, een moment, uitspraak oid denk, proberen om te denken 'nee niet doen' en mezelf af te leiden. Verder zoveel mogelijk ontwijken in het echt.
Er zijn sommige dingen die ik echter nooit uit mn hoofd zal kunnen krijgen. Als iemand nl tegen me zegt dat ze zich nog nooit zo erg zichzelf heeft gevoeld als bij mij. Dan vraag ik me af of ze dat niet een keer wel weer wil.
En ja, soms hier even lekker van me af schrijven, helpt wel voor mij. Net als het voor Joy denk ik wel werkt :).
Hoe gaat het met jullie? Ik dacht ik kom weer eens even kijken. @bas zo lastig om
Het gevoel uit te zetten. Het doet gewoon pijn. Hoe gaat met jouw Joy? Nog-een-man welkom je kan altijd je hart luchten bij ons. Maak niet uit hoe je voelt. Ik heb een lieve vriendin die mij begrijpt. Ik kan moeilijk omgaan met lastige situaties kan soms uit het niets huilen ook waar mij man bij is. Volgens mij vriendin moet ik daar mee oppassen. Zij zegt doe dit als je alleen bent.
Had het het vandaag ook weer. Ik kwam
Hem tegen en hij zei niks keek mij niet dit was gisteren ook al. Dan denk ik van heb het vast verkeerd gezien. Terwijl ik hem 3 weken geleden tegen kwam en was het hoi met een glimlach. Heb ik iets verkeerd gedaan? Heb zo gehuild toen ik thuis kwam, mijn vroeg wat is er telkens met je. Ik zeg ja heb mijn maandelijkse periode wat ook zo is. Moet wel oppassen met het tonen van emoties bij mijn man.
Groetjes
Kom hem tegen en dan kN er een klein glimlachje vanaf of soms kijkt hij zelfs de andere kant op! dat doet pijn en dan een paar weken later gaat hij echt een gesprek met me aan en hoor ik weer veel ineens. :( om vervolgens weer een tijd genegeerd te wordenn
Ik ga dan zo aan mij zelf twijfelen. Ik vragen
Mij af waarom doe je nou zo? Mag ik vragen hoe ga jij er mee om met zo situatie ? Ik vind het zo lastig want ik betrek naar mij zelf en denk dan ik heb het vast verkeerd gezien alles.
Groetjes
Ik wil eens vragen hoe het met jullie gaat.
Heb je het al een plekje kunnen geven? Of zelfs af kunnen sluiten?
Ik ben hard bezig met streng tegen mezelf te zijn. De 1e confrontatie na twee maanden heb ik me goed gehouden en hem na begroeting verder genegeerd. Ben trots op mezelf!
Guusje, ik ben meest benieuwd naar jou
Xxxx
Sooo dat is lang geleden... ik had ook wel echt even de tijd nodig om alles op een rijtje te zetten en het even bewust niet op te zoeken om het erover te hebben, er over na moeten denken..
Ik ben er zoveel mee bezig geweest, ik heb zoveel aan hem gedacht, iedere dag gefantaseerd over hoe het zou zijn... vervolgens kwam uit het niets die afwijzing van hem, zo zie ik het dan toch maar.. terwijl zijn lichaamshouding... uitstraling.. zn hele doen en laten wat anders zei, maar goed... ik heb het geaccepteerd en dat had even tijd nodig, MAAR de zomervakantie heeft me goed gedaan en het is me gewoon echt gelukt! Zelfs als ik hem nu zie, tuurlijk het doet me wel wat, hij blijft aantrekkelijk, maar niet meer zoals eerst, dat ik niet meer uit mn woorden kwam, zenuwachtig werd, NEE! En dat voelt zoo zooo fijn!! We hebben zelfs gewone gesprekken met elkaar en dat is echt heel fijn... ik ben weer relaxed... rustig..
Ik gun jullie dit ook!! En ben heel benieuwd hoe het met jullie gaat?
Wat goed Joy!! Daar mag je zeker trots op zijn!! Wij staan hierboven en laten ons niet kennen XXX
Het klopt toch wel dat je door fases gaat.
Ik zit nu in de fase dat ik boos ben op hem.
Niet dat ik daar reden voor heb, maar zo voelt het. Hij wil niks, speelt met mijn gevoelens en is boos als ik daarover praat, flirt ondertussen wel met me. En nu wil ik hem niet meer. Dus is mijn fase boosheid. En dus negeer ik hem omdat ik anders mezelf toch weer verlies.
Vanavond was niet zo leuk. Ja ik had lol met de vriendinnen maar mijn verliefdheid is niet gevoed, dat voelt wel als een teleurstelling helaas. Maar ik moet erdoorheen om weer gewoon met m te kunnen praten zonder dat hij wegloopt voor mij. Ik moet voor hem en mezelf vertrouwen kweken en dat doet nu pijn maar het is beter zo.
Snik xxx
Heel lang geleden, maar was even benieuwd naar hoe het met jullie gaat!
Fijn om te lezen dat Guusje er helemaal overheen is!! En Joy jij zit met je boosheid waarschijnlijk in de laatste fase van het proces.., denk ik zo?!
Bij mij is de hevige verliefdheid ook al maanden niet meer aanwezig, wat aan de ene kant heel fijn is en aan de andere kant ook een beetje saai...Klinkt dit gek? Ik bedoel, verliefd zijn geeft wel kleur aan je dagelijkse leven en hoewel onbeantwoord en compleet onverantwoord, het is ook wel een heel fijn gevoel. Mis dat soms wel een heel klein beetje...
Ik kwam hem vrijdag tegen en hoewel mijn verliefdheid weg is, was ik toch ergens blij om hem te zien! Hij is ook zoooo vreselijk aardig!!! Hoop niet dat dit het begin is van een nieuwe opleving van mijn verliefdheid...hahaha, nee zal toch niet!!
Anyway, moest het toch even kwijt..
Xx liefs Sasha
Ja de zwakte voor hem zal lang blijven. Ik hoop maar dat je idd niet weer die alles overhoop gooiende verliefdheid krijgt. Denk dat je blij moet zijn dat jullie contact zo goed is gebleven. Je hebt er een vriend bij.
Ik ben zelf heel gelukkig op het moment. Heb weer goed contact met hem, we hebben laatst weer vriendschappelijk geknuffeld en kort gepraat. Gewoon fijn. Oh ja kon het niet laten hem een kus, vriendschappelijke kus ja, op zijn wang te geven. Ben hier heel rustig onder. Het is goed zo. Hij weet dat ik genegenheid voor hem voel en hij laat dit vriendschappelijk toe. We doen niks fout en toch mag ik stiekem genieten. Het zwakt vast wel een keer af. Dat is al het geval omdat die ontzettende alles overhoop gooiende verliefdheid weg is.
Natuurlijk kijk ik weer elke keer ernaar uit om hem te zien, maar ben niet meer zo van slag ervan. Ja trouwens, wel als ik hem onverwacht zie, maar dat is maar eventjes en dan is het weer een gewoon blij gevoel.
Stapjes, stapjes, 3 vooruit, 2 terug en zo kom ik toch vooruit.
Guusje, ben je nu ook zo rustig en gelukkig?
Veel liefs dames xxx
Alles gelezen en fijn, die herkenning. Hier hetzelfde schuitje. Het speelt al heel wat jaren. Het gaat met ups en downs. Zolang ik hem niet zie, gaat het goed. Maar als ik hem zie met feestjes en er zit alcohol in het spel, zeggen we beiden te veel wat eigenlijk niet kan. Daarna altijd spijt en een rotgevoel. Waarom trap ik er steeds in? Ik denk met momenten ontzettend veel aan hem. Mijn man heb ik het ooit verteld, maar hij weet niet dat het nog steeds speelt. Het is en blijft ontzettend moeilijk omdat ik hem regelmatig zie.
Hoe gaat het met jullie?
Alles gelezen en fijn, die herkenning. Hier hetzelfde schuitje. Het speelt al heel wat jaren. Het gaat met ups en downs. Zolang ik hem niet zie, gaat het goed. Maar als ik hem zie met feestjes en er zit alcohol in het spel, zeggen we beiden te veel wat eigenlijk niet kan. Daarna altijd spijt en een rotgevoel. Waarom trap ik er steeds in? Ik denk met momenten ontzettend veel aan hem. Mijn man heb ik het ooit verteld, maar hij weet niet dat het nog steeds speelt. Het is en blijft ontzettend moeilijk omdat ik hem regelmatig zie.
Hoe gaat het met jullie?
Verliefd op een ander (Verhaal 347)
Sinds twee jaar ben ik verliefd op een collega/ vriend. Ik werk ongeveer 5 jaar samen met mijn collega en in de tussentijd zijn we ook vrienden geworden. Ik heb mijn gevoelens bespreekbaar gemaakt met mijn collega en hij ervaart dezelfde gevoelens voor mij. We voelen een emotionele/ diepe en fysieke connectie met elkaar. Aantrekkingskracht is ook sterk aanwezig. Het gevoel is zo sterk.
We houden ook van elkaar. Hij heeft geen relatie, maar had voordat hij deze gevoelens ervoer besloten geen relatie meer te willen aangaan. Dit is voor hem ook verwarrend. Ik heb met mijn collega besproken om onze connectie verder samen te onderzoeken. Het ligt open en in ieder geval willen we vrienden blijven.
Ik voel mij momenteel radeloos. Doordat ik verliefd werd op mijn collega ben ik meer gaan nadenken over mijn huidige relatie. Hoe kan ik verliefd zijn geworden op een ander? Wat is dit?
Er mist in mijn huidige relatie wel wat passie. We hebben bijv. fysiek contact alleen dit voelt minder intens dan een paar jaar geleden. Regelmatiger komt het ook van zijn kant. Ook hebben we de laatste tijd weinig uitdagingen in onze relatie, maar aan de andere kant is er wel een fijne verbinding en houd ik van hem. Het is echt een hele lieve, fijne partner.
Ik heb mijn gevoelens bespreekbaar gemaakt met mijn partner en dit is uiteraard pijnlijk. Ik weet niet wat te doen. Ik ben bang om beide te kwetsen en voel mij ook angstig om zelf gekwetst te worden.
Daarentegen wil ik dit wel onderzoeken, omdat het gevoel e.d. zeer sterk aanwezig is gedurende in ieder geval twee jaar lang. Sinds dit jaar heb ik mijn gevoelens kunnen erkennen en aangeven. Daarvoor deed ik er niets mee, maar het gevoel e.d. is te sterk.
Hebben jullie open vragen, eigen ervaringen, adviezen wellicht aan mij die je zou willen delen?
Bedankt voor je reactie.
Ja mijn gevoel schiet helaas ook enorm heen en weer. Zoveel gedachten en gevoelens. Ik voel mij nu op momenten radeloos en voel ook wel frustratie. Merk een sterke behoefte om alleen te zijn, zodat ik misschien een beetje tot rust kan komen en verder kan nadenken. Mijn gevoelens voor die collega zijn er niet minder op geworden, maar gezien ik een relatie heb schieten mijn gevoelens enorm heen en weer. Hoe ziet jouw situatie eruit?
Ben benieuwd hoe gaat het nu?
Mocht je daarvoor open staan kunnen we misschien in contact komen?
Ben je getrouwd en/of kinderen in het spel?
Ik weet hoe het is en ik ga er ook aan kapot.
Groet D.
Hoe kom ik van deze verliefdheid af? (Verhaal 304)
Ik ben een vrouw van 31 jaar. Ik heb nu 8 jaar een relatie met een fantastische man (33 jaar). Ik zie hem als mijn beste vriend met wie ik alles kan delen, maar er is ook veel passie tussen ons. We wonen al lange tijd samen en hebben een kinderwens. Ik zie een geweldige toekomst voor me met hem en ik weet dat ik hem nooit ga verlaten, omdat hij me gelukkig maakt.
Toch is er een aantal maanden geleden iets moeilijks gebeurd. Ik kwam per toeval een man tegen voor wie ik ongeveer 10 jaar geleden gevoelens had en met wie ik daarna geen contact heb gehouden. Deze man is 17 jaar ouder dan ik en heeft zelf al 14 jaar een relatie, waarvan 11 jaar getrouwd, inclusief 2 kinderen. Toen we 10 jaar geleden in elkaars leven waren, heb ik nooit iets met die gevoelens gedaan, omdat het voor mij duidelijk was dat hij daar niet voor open stond, onder andere vanwege ons leeftijdsverschil en het feit dat hij in een goede relatie zat. Bij ons weerzien (gewoon in een supermarkt nota bene!) kwamen die gevoelens tot mijn grote verbazing vrijwel direct terug en tot mijn nog grotere verbazing bleken ze nu wel wederzijds. We hebben vrij snel naar elkaar uitgesproken dat we iets voelden voor elkaar, maar niet onze relaties op het spel wilden zetten en dat het daarom beter was om ons contact te verbreken. Vervolgens kreeg nieuwsgierigheid naar elkaar toch vaak de overhand en zochten we telkens weer contact en toenadering. In dit contact (allemaal online) zijn er wat grenzen overschreden, maar we hebben elkaar niet fysiek opgezocht omdat we dat onze partners niet aan wilden doen (en we zijn elkaar ook niet meer toevallig tegengekomen). Ik merk dat mijn gevoelens voor mijn partner niet minder zijn geworden door de verliefde gevoelens voor deze man. Sterker nog, ik ben alleen maar zekerder geworden van het feit dat ik voor altijd een (monogame) relatie met hem wil, zeker omdat hij op de hoogte is van mijn verliefdheid en de details van het contact met deze andere man en hij daar heel goed op reageert, wat hem voor mij extra aantrekkelijk maakt. Maar ik merk ook dat mijn verliefde gevoelens voor deze nieuwe man steeds serieuzer worden. Ons contact is heel intens en doordat hij meer op mij lijkt dan mijn huidige vriend, begrijpt hij me soms iets beter en geeft hij me interessante inzichten. Dat maakt ons contact heel waardevol. Ik vind het alleen moeilijk om contact met hem te houden zonder de verliefde gevoelens te voeden en ook fysiek naar hem te verlangen. Hij ervaart het op een vergelijkbare manier, maar misschien nog iets intenser, aangezien hij heeft aangegeven zijn vrouw voor mij te willen verlaten. Zijn vrouw is overigens ook op de hoogte van de gevoelens tussen ons, maar omdat hij weet dat er geen toekomst met mij inzit, probeert hij wel te werken aan de relatie met zijn vrouw. Hij is daarom volgens mij niet altijd eerlijk over de details van ons contact tegenover zijn vrouw en het feit dat hij mij 'verkiest' boven haar, maar zij heeft ook aangegeven geen behoefte te hebben aan de details, wat het niet altijd makkelijker maakt om erover te praten.
Nu hebben we afgesproken elkaar helemaal niet meer te spreken, zodat onze verliefdheid 'vanzelf' minder gaat worden. Dat lukt ons nu een maand. Ik mis hem heel erg en heb vaak de neiging om hem toch een bericht te sturen. Het is moeilijk om daar niet aan toe te geven, vooral omdat ik weet dat hij ook graag contact wil hebben. Ik blijf zeker weten dat ik de toekomst wil vormgeven met mijn vriend en daarom deze verliefdheid moet loslaten, maar merk nog helemaal niet dat die verliefdheid afneemt. Ik snap ook niet zo goed waarom ik het überhaupt voel. Ik mis niks in mijn huidige relatie. Dat mijn vriend me soms iets minder begrijpt dan de andere man, is wat mij betreft namelijk helemaal niet erg, want we kunnen super goed met elkaar praten en ik leer ook juist veel van het feit dat hij dingen net op een andere manier bekijkt.
Een heel verhaal, maar ik zou graag jullie advies willen. Hoe kom ik van deze verliefdheid af? En hoe hou ik het vol geen contact op te nemen? Of denken jullie dat er een mogelijkheid is om het contact zo in te richten, dat we elkaar alleen als vrienden spreken en niet meer dan dat? Hoe kan ik tegen mijn verlangens ingaan, respect tonen voor mijn vriend (en zijn vrouw) en gelukkig verdergaan met mijn leven, zonder heel de tijd verdriet te voelen om de situatie met deze 'jeugdliefde'? Alle tips zijn welkom.
Mocht je behoefte hebben om erover te praten dan zou ik dat graag doen.
Dat lijkt me zeker fijn. Misschien kunnen we elkaar wel verder helpen. Zit je toevallig ook op het Viva forum? Omdat er hier weinig reacties kwamen op mijn bericht, heb ik ook daar mijn verhaal geplaatst. In de pijler relaties krijg je hem snel gevonden (mijn username daar is DeDwarrel). Via daar kan je me misschien een privebericht sturen? Dat vind ik wat fijner dan mijn mailadres hier openbaar delen.
Mocht je behoefte hebben om erover te praten dan zou ik dat graag doen.
Dat lijkt me zeker fijn. Misschien kunnen we elkaar wel verder helpen. Zit je toevallig ook op het Viva forum? Omdat er hier weinig reacties kwamen op mijn bericht, heb ik ook daar mijn verhaal geplaatst. In de pijler relaties krijg je hem snel gevonden (mijn username daar is DeDwarrel). Via daar kan je me misschien een privebericht sturen? Dat vind ik wat fijner dan mijn mailadres hier openbaar delen.
Heel herkenbaar verhaal. Ik zou je graag advies willen geven en heb je verhaal en alle adviezen op het Viva forum ook gelezen en alle rationele antwoorden zijn volstrekt logisch. Het hart denkt er helaas vaak anders over. Tijd kan helend zijn. En als dat niet helpt, jezelf goed de vragen blijven stellen over je huidige relatie en wat je daar mogelijk dan toch meer in mist, dan je beseft. Als het antwoord daarop iedere keer ontkennend is, dan moet je dat helpen je verlangens naar de nieuwe man te laten verminderen.
Het verhaal is voor jou herkenbaar: betekent dat dat de adviezen die je geeft jou geholpen hebben? Heeft tijd bij jou helend gewerkt? En het blijven stellen van die vragen over je relatie aan jezelf?
Ware liefde, wat overkomt je op de gekste/raarste/vreemdste momenten in je leven. Wrm zou je dromen van een leven met iemand anders als je je ware liefde al hebt gevonden. Uit ervaring heeft het rationeel vechten tegen emoties/gevoelens, echt 0,0% kans van slagen. Misschien maak jeje huidige vriend ermee gelukkig. Uiteindelijk zal spijt het blijvende verdriet, z’n tol eisen, de frustraties geuit worden op de vriend die je nu zo gelukkig maakt.. wat je nu probeert te repareren gaat dan over 5/10/20 jaar stuk. Dan heb je en geen vriend en heb je je ware liefde laten gaan. Ik zou je keuzes opnieuw overwegen en daarmee zeg ik niet vreemdgaan. Succes
Ik had gehoopt dat het ondertussen niet meer levend zou zijn, maar helaas. Het vermijden van contact lukt me wel nog, dus ondertussen heb ik die nieuwe man al 2 maanden op geen enkele manier gesproken, maar de verliefdheid gaat niet weg. Mijn partner merkt dat; daarom hadden we gisteren een moeilijk gesprek en besloot ik weer te kijken op dit forum op zoek naar lotgenoten. We overwegen nu uit elkaar te gaan. Dat is natuurlijk geen makkelijke stap en kunnen we niet zomaar beslissen. Dat heeft meer tijd nodig. Het doet pijn, omdat ik hem zo waardeer als persoon en ik ook weet hoe goed we het hadden voor heel dit gebeuren. Maar het vechten tegen de emoties, tegen de gevoelens voor die ander lukt inderdaad niet. Ik weet niet wanneer en of ik het de nieuwe man ga laten weten. Hij is ondertussen natuurlijk alweer 2 maanden aan zijn huwelijk aan het werken. Daar wil ik niet opnieuw tussenkomen. Bovendien vind ik dat ik hem niet verdien, aangezien ik hem aanvankelijk 'afgewezen' had doordat ik niet voor hem kon kiezen en zei altijd bij mijn partner te blijven.
Tijd is wel degelijk helend en twee maanden lijkt lang, maar is nog relatief kort. Ik zeg dat, omdat ik dat zelf zo ook ervaar. In mijn situatie is het heel moeilijk gebleken het contact echt te verbreken (dan is er na een paar weken weer een dag contact en dan weer paar weken geen contact), al lijkt er nu een langere periode contact aan te breken. En dat het een enorme weerslag op je huidige relatie heeft, kan ik ook bevestigen. Enerzijds wordt die sterker, zeker in het begin, anderzijds is het blijvend vertrouwen een lastige (voor de ander). Je bent eerlijk, maar de angst bij de ander dat het gevoel sterker wordt is beknellend. En jij zit - net als ik - met die onvervulde gevoelens. Ik probeer zalf dan te bedenken, dat na de verliefde periode met de ander ook een periode komt van stabiele liefde. En die probeer ik te projecteren op mijn huidige relatie en dan ook de waardering te zoeken voor mn huidige relatie. Het is en blijft een moeilijk proces. En ik weet ook echt niet waar ik dan goed aan doe? Ik lees dat jij nu mogelijk in een volgende fase beland bent. Doe rustig aan en neem geen overhaaste beslissingen. In je eerste bericht las ik zoveel liefde voor je huidige partner! Heel veel succes en sterkte.
Mijn reactie staat er nu drie keer., dat was niet de bedoeling natuurlijk. ik wilde een kleine toevoeging plaatsen, vooral op je laatste bericht. Je zegt dat je die nieuwe man niet 'verdient'. Dat is natuurlijk onzin. Ik zou wel wachten met contact opnemen tot je volledig uit je huidige relatie bent en je je echt open kan stellen voor hem. Nogmaals sterkte en succes
Hoe staat er nu voor? Je zat in een zeer lastige, onduidelijke en onzekere situatie, is er nu meer rust?
Heb al lange tijd niet meer gekeken op dit forum, maar zie nu je reactie. Mijn situatie is nog steeds lastig, maar wel duidelijk. Mijn verliefdheid op de ander heeft mijn relatie helaas opgebroken. De afronding van deze relatie gaat moeizaam. Over de praktische zaken kunnen we goed spreken, maar het definitief loslaten van elkaar is niet eenvoudig, hoewel we wel beide voelen dat dit de juiste keuze is en dat we hierin grote stappen maken. Mijn verliefde gevoelens voor de ander zijn nog altijd even sterk. Ik heb hem laten weten wat er speelt en dat ik nog niet klaar ben om het echt met hem te gaan ontdekken. Hij zegt op mij te wachten, maar blijft wel nog in zijn huidige relatie. Ik verwacht er maar niks van en ben me bewust van het feit dat ik deze keuze moest maken vanwege mijn eigen gevoelens en dat zijn gevoelens en daden geen invloed moeten hebben.
Hoe gaat het met jou? Heb jij ondertussen rust?
Wauw wat een grote stap om je huidige relatie te verbreken!
Maar de enige manier is om alle contact compleet te verbreken, en dan nog kan het voor sommige mensen tot 7 jaar duren..... Het is inderdaad het beste om niks te verwachten, aangezien woorden alleen maar woorden zijn.
Sterkte
Bedankt voor je reactie. Het is inderdaad een grote stap, maar ik kon mijn gevoel niet langer negeren en zag dat de verliefdheid misschien toch ook voortkwam uit wat gemis in de relatie met m'n inmiddels ex. Doordat we nog geen kinderen hadden, voelde ik ook iets meer vrijheid in het maken van deze keuze.
Hoe gaat het met jou, Bas?
En hoe gaat het met jou dan? Voelt het wel beter om niet meer samen te zijn met je ex?
Groetjes
Het blijft een bijzondere dynamiek. Liefde, verliefdheid, keuzes maken. Ik heb veel respect voor jouw keuze. Mijn verliefdheid blijft me nog achtervolgen, ik heb wel een duidelijk signaal van haar dat zij de keuze heeft gemaakt bij haar vriend te blijven, waarbij ze de verliefde gevoelens die we beiden uitgesproken hadden, uiteindelijk ook ontkende. Dit was voor mij zeer pijnlijk. Haar keuze om bij haar vriend te blijven, daar ben ik verdrietig om, maar ik kan en moet die keuze respecteren. Het ontkennen van alle gevoelens voelde echt als een steek, diep in mijn hart. Maar het hielp mij uiteindelijk wel mijn leven verder op te pakken. Ook al doet het pijn, zit ze vaak in mijn hoofd, toch denk ik verder te kunnen. Ik merk ook dat de liefde voor mijn huidige vriendin ook groot is, groot genoeg. Ik droom soms van een mogelijke manier om bij beiden te kunnen zijn. Ze vullen elkaar naar mijn idee enorm aan. Het is maar een droom. Tijd zorgt voor heling van mijn wond.
Hoe gaat het nu bij jou? Is er inmiddels meer ruimte voor jou om met je nieuwe liefde een start te maken? Kiest hij ook voor jou?
Wat goed dat je zo actief aan je relatie werkt en ondertussen afstand houdt van degene op wie je verliefd bent. Hopelijk brengt dit je geluk en kunnen jij en je partner samen dit achter jullie laten. Gaat het al de goede kant op of blijft het lastig?
Het voelt zeker beter om niet meer met mijn ex samen te zijn. We hebben nog vriendschappelijk contact en voor ons beide voelt dat zo veel beter dan elkaars partner zijn. Hoeveel liefde er ook was tussen ons, uiteindelijk is bevestigd dat het op romantisch vlak niet genoeg was.
Hopelijk gaat het goed met je.
Groetjes
Het lijkt me erg lastig om van je geliefde te horen dat haar gevoelens niet oprecht waren. Geloof je haar hierin of denk je dat ze dit gezegd heeft als een soort zelfbescherming, zodat ze makkelijker bij haar keuze kan blijven? Wel goed dat je het gebruikt hebt om zelf weer verder te gaan met je leven zonder haar. Voel je nog verliefde gevoelens voor haar of is het enkel denken aan haar? Hopelijk kun je dit snel nog verder achter je laten.
Mijn geliefde heeft ook voor mij gekozen. Vanwege zijn kinderen was het iets lastiger voor hem om alles netjes af te ronden, maar dat is wel gebeurd en nu kunnen we voorzichtig samen zijn (we proberen het niet te overhaasten). Uiteindelijk bleek het feit dat ik de keuze voor hem had gemaakt voor hem een teken dat hij toch echt voor mij wilde kiezen. Ik ben dus intens blij dat ik dat risico heb durven nemen.
Wat houdt je tegen om toch voor je geliefde te kiezen?
Puinhoop (Verhaal 354)
Maar ik heb besloten dat ik echt met deze man waar ik intens verliefd op ben verder wil (Verhaal 29)
Graag met je in contact komen
al jaren verliefd op (ex)colllega (Verhaal 353)
ik hoop echt hier een antwoord te vinden.
Ik heb mijn vrouw nog niet voor mij alleen (Verhaal 352)
Alleen heb ik soms wel last van het feit dat ik altijd alleen thuis kom. Ik mis dan een arm om me heen, een warm lijf tegen me aan, etc.
Nou dat dus.
Liefs
Verliefd op een ander (Verhaal 318)
Ik heb hier lang over nagedacht, maar moet mijn gevoel echt delen, mijn hart luchten...
Ik ben 20 jaar samen met mijn man, 2 mooie kids, helemaal happy! En tóch... word ik verliefd op een ander... waarom?
Ik kom hem niet vaak tegen, spreek hem amper, maar bij elke blik en bij elk woord wat hij zegt, krijg ik een kriebel in mijn buik... de gedachte dat ik hem even ga zien maakt mij zenuwachtig...
Hij is ook gelukkig met zijn vrouw en kids... en toch voel ik dat er tussen ons wat is... de ongemakkelijkheid naar elkaar, voorzichtige blikken, glimlachen, wat is dit tussen ons...? De kriebels die ik voel, alleen al als ik aan hem denk! Als ik hem tegen was gekomen toen ik nog vrijgezel was dan wist ik het wel! Dan had ik de stap genomen..
Maar nu.. allebei een echtgenoot, kids, mooi huis enz... ik ga en moet hier niks mee doen, zeker niet! Maar iets in mij wil tegen hem zeggen: ik vind je super leuk en meer dan dat!!
Heeft iemand een gouden tip hoe ik hiermee om moet gaan? Hoe gaat deze verliefdheid over??
Ik heb het vandaag verteld tegen een vriendin, ik trok het niet meer om hier alleen mee om te gaan... het lucht op en ze begreep me gelukkig... maar ik hoop wel dat de kriebels voor hem overgaan.. maar hoe.....
Ja idd, precies wat je zegt, het is beter als ik hem niet zie en aan de andere kant verlang ik naar de momenten dat ik hem ga zien en ben ik zelfs zenuwachtig, zo stom ook!!
Tot over mijn oren verliefd op een ander (Verhaal 314)
Ik ben al een paar maanden verliefd op een andere vrouw. Het maakt me gelukkig, maar het maakt mij ook verdrietig. Gelukkig, omdat het fijn is om verliefd te zijn. De liefde en aandacht te krijgen van een mooie sterke intelligente vrouw.
Het is verdrietig, omdat ik weet dat ik mijn huidige vrouw pijn doe. Tenminste als zij zou weten dat het nu speelt. Maar ook het verdriet dat ik mijn kinderen aan doe door ons gezin kapot te maken.
Ik kan het niet stoppen . De aantrekkingskracht van die andere vrouw is te sterk. Zij voelt als mijn soul mate. Die ander waar ik al mijn hele leven naar op zoek ben.
Er komt een dag dat ik moet kiezen. Dan ik kies voor die andere vrouw. Dan geef ik mijn huidige vrouw de grootste schok van haar leven. Hoewel deze dag nog een stipje aan de horizon is, kan ik die pijn nu al voelen.
Vandaag was ik bij die andere vrouw. We hebben de liefde bedreven als een stel pubers. We hebben gepraat over onze gevoelens naar elkaar. Bij haar was ik de gelukkigste man op aarde. Eenmaal weer thuis voel ik het verdriet dat ik andere aan doe.
Mijn vraag aan jullie lotgenoten is: Hoe gaan jullie met deze pijn om?
Met vriendelijke groet
Kees
Wanneer zou voor jou het moment zijn om te kiezen? Als 1 van de 2 jou tot een keuze dwing?
Hoe was je relatie voordat je verliefd werd op die ander? Met kinderen lijkt me dat het de moeite waard is om met relatietherapie de relatie proberen te verbeteren. Maar om dat echt een kans te geven zul je afstand moeten nemen van die ander. Verliefdheid is een obsessie en jouw vrouw kan het daarom nooit winnen van die ander…
Denk er over na.
Het zal haar pijn doen ,en natuurlijk spijtig voor de Kindern, maar zo hoe je het beschrijft , nem je echt verliefd
Denk er over na.
Het zal haar pijn doen ,en natuurlijk spijtig voor de Kindern, maar zo hoe je het beschrijft , nem je echt verliefd
Leuk en spannend
Ruim 14 jaar jonger en ook nog van een ander origine
Wij kennen elkaar al ruim 10 jaar en ik wist toen dat hij een crush op mij had en heb altijd de boot afgehouden gewoon omdat ik al in een super lange relatie zit 2 kids een eigen zaak
En ik dacht altijd van bwaah het gaat wel over
En ik schonk daar verder ook geen aandacht aan vond het wel altijd spannend als hij langskwam om te leveren
In die tss tijd is hij ook een zaak begonnen wat al ook opgedoekt is
Getrouwd en een kleintje van bijna 3 nu bij mij is het al ff niet ok dan weer wel dan weer niet maken ook geen ruzie maar er zijn dingen gezegt wat bij mij heel hard binnengekomen is
En heb ik terug contact gezocht en ook opgezocht sedert vorig jaar die ene x heeft hij dus toch het initiatief genomen en hebben we gekust ondertss zijn we bijna een jaar verder en ben ik verliefd dat ik verdrietig ben en ik zou mezelf voor de kop slaan gewoon waar ben ik in godsnaam mee bezig hij is hier can om de hoogte en zegt dat hij al 10 jaar wacht ...moet ik dit geloven vorige weekend is hij 120km gekome om mij te zien ....dan denk ik weer ja hij voelt hetzelfde ik stuur sms ik uit mij geef mij helemaal qua gevoelens hoe ik mij voel
Wat ik wil
Soms hebben conversaties om u tegen te zeggen dan weer niet heb hem ook financieel al voortgeholpen door het fauillisement van zijn nog grote openstaande rek .
Dan denk ik doe ik hier wel goed aan...
Mijn huidige vriend ??? Voel ik daar nog iets voor ik weet het niet ...
Maar als ik de andere zie of hoor word ik helemaal gek ongemakkelijkkan ik ook niet helder nadenken
Moeilijk hij is mijn soulmate ik voel het aan veel
Wat moet ik nu ????
je kinderen hebben daar niet voor gezorgd. Als je dan denkt dat het je soulmate is, ga dan weg bij je partner. Hou je toch nog echt van je partner, kap dan met elk contact met die ander en kick af van je verliefdheid. Praten emoet je met je partner. Dat je niet meer gelukkig bent heeft een reden.
Ik hou van twee vrouwen (Verhaal 168)
Ik man van 41, hou van twee vrouwen.
Mij eigen vriendin waar ik 23 jaar mee samen ben en 3 schatten van kinderen heb. Alles koek en ei. We hebben het in alle opzichten heel goed samen. En een vriendin van ons, geweldige vrouw die we nu 4 jaar kennen. 3 weken geleden kwam ik er achter dat me gevoelens voor die vriendin beantwoord werden. Simpelweg door het aan haar te vragen. Sinds dien zijn we niet weg te slaan bij elkaar en van de week lagen we ergens in het hoge gras met elkaar de liefde te bedrijven. Het rare van alles is dat ik door de hele situatie ook weer vlinders in me buik krijg van me eigen vriendin en we de afgelopen weken ontzettend hebben genoten van elkaar 6x sex in de week en gewoon het gevoel als van 20jr geleden.
Ik weet dat het zo niet door kan gaan en de vriendin zou heel graag met mij verder willen. Omdat ik me kinderen dit niet aan wil doen maar zeker ook me vriendin niet, kan ik die keuze niet maken, dit weet ze maar stiekem blijft ze hopen dat het wel gebeurd.
Ik zitnontzettend in tweestrijd. Ik wil niet weg bij me vriendin en kids. Maar ook wil ik de vriendschap tussen ons drieën niet verkloten.
We zijn alle twee ergens helemaal niet blij dat we het van elkaar weten en dat het nu zo uit de hand aan het lopen is. Maar de aantrekkingskracht overeind.
Twijfels over relatie (Verhaal 351)
Mijn gedachten gaan alle kanten op. Soms denk ik waarom kan ik niet tevreden zijn met wat ik heb. Mijn vriend is een goed persoon alleen de connectie loopt momenteel niet zo lekker. Aan de andere kant ben ik benieuwd naar het hebben van een eigen plek, maar dit voelt ook eng. Wat ook nog een rol speelt is dat ik gevoelens heb gekregen voor iemand anders. Er mist waarschijnlijk iets in mijn relatie, waardoor ik deze gevoelens toe heb kunnen laten. Voel mij somber, omdat ik niet goed weet hoe ik verder moet en hoe ik hiermee moet omgaan. Ben benieuwd naar jullie reacties.
Verliefd en verlangen naar vriend van lang geleden (Verhaal 350)
Verliefd op collega, voel mij radeloos (Verhaal 349)
Sinds een 1,5 jaar ben ik verliefd geworden op een collega. Ik werk ongeveer 5 jaar samen met mijn collega en we zijn ook vrienden geworden.
5 maanden geleden heb ik mijn gevoelens met hem bespreekbaar gemaakt. Niet gepland, maar we kwamen al pratend hierop uit. Mijn collega ervaart dezelfde gevoelens voor mij. We voelen een emotionele/ diepe en fysieke connectie met elkaar. Aantrekkingskracht is ook aanwezig. Ik ken hem nu 5 jaar en kan zeggen dat ik ook van hem hou.
Hij heeft geen relatie. Ik heb met mijn collega besproken om de verbinding die we voelen samen te onderzoeken. Het ligt open en in ieder geval willen we vrienden blijven.
Ik voel mij momenteel radeloos. Doordat ik verliefd werd op mijn collega voel ik mij verward over de relatie die ik heb met mijn partner. Ik voel mij af en toe wel eenzaam en mis verbinding.
Regelmatiger komt het fysieke contact niet vanuit mij, maar vanuit hem. Ook ervaar ik de laatste tijd een sleur in onze relatie. Vakanties of leuke dingen doen zorgen ervoor dat ik minder of geen sleur ervaar, maar zodra we weer thuis zijn voel ik de sleur weer.
Ik heb mijn gevoelens bespreekbaar gemaakt met mijn partner en dit is uiteraard pijnlijk. Ik weet niet wat te doen. Ik heb al zo'n lange relatie en het voelt ook vertrouwd. Het is ook een fijne partner verder. Ik ben bang om beide te kwetsen en voel mij ook angstig om zelf gekwetst te worden. Ik voel mij radeloos en gefrustreerd.
Daarentegen wil ik dit wel onderzoeken, omdat het gevoel e.d. zeer sterk aanwezig is gedurende in ieder geval 1,5 jaar lang. Sinds dit jaar heb ik mijn gevoelens kunnen erkennen en aangeven. Daarvoor deed ik er niets mee, maar het gevoel e.d. is te sterk.
Ik ben benieuwd naar jullie reacties.
Enorme chemie (Verhaal 348)
Ik word gek (Verhaal 338)
Ik ben een vrouw van 36 en ik heb 4 kinderen tussen de 3 jaar en 14 jaar. Ik ben al 17 jaar samen met de vader van mijn kids. Ons gezin is druk en voelt als een bedrijf. Dat bedrijf runnen doen we echt fantastisch maar verder is het leeg. Vooral van mijn kant is er geen aantrekkingskracht en voel ik geen connectie meer. Dat speelt al enige jaren maar had het geaccepteerd omdat ik samen ben met een man die eigenlijk perfect is. Hij is grappig,lief, behulpzaam, goeie vader en een hard werkende man. De afgelopen tijd hebben we wat gesprekken gevoerd en ben ik eerlijk geweest over mijn gevoel naar hem. Dat doet natuurlijk pijn...
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Ondertussen ben ik ook verliefd geworden op een veel jongere collega en dat is wederzijds. Moet ik dan me eigen leven zo maar laten voor me kinderen en de buitenwereld of moet ik voor mezelf kiezen en een nieuw leven beginnen. De vader van me kids en ik gaan op dit moment gewoon goed met elkaar om maar leven echt langs elkaar heen. Ik ben bang als dit te lang duurt we elkaar straks niet meer aardig vinden en elkaar niks meer gunnen. Ik weet dat er geen toekomst zit in die collega en mij en dat hoeft ook helemaal niet maar hij geeft me wel weer het gevoel dat Ik leef.
Ik laat het even hierbij en ben benieuwd naar de reacties
Maak een keus: vrij zijn of bij je man blijven. Maar ik denk dat je wel weet wat je moet doen.
Ook een lange relatie waarbij we ook prima met elkaar omgaan maar de connectie mist.
Het is lastig want ik heb hoop dat we weer naar elkaar gaan groeien (ook voor de kinderen) maar dat gaat langzaam.
Proberen jullie meer connectie te krijgen? En zo ja: hoe?
Verliefd op collega (Verhaal 328)
Ik in vergelijkbare situatie...
1e keer dat ik hem zag gebeurde er al wat met me, dat is nu ongeveer 1.5 jaar geleden denk ik, maar al die tijd proberen te onderdrukken tot paar weken geleden... het is niet te doen eigenlijk, want ik kan er niks mee! Ik denk veel aan hem, kriebels in mijn buik, eten/slapen allemaal lastig, mijn hoofd maakt overuren...
Een marteling inderdaad, want je kan er niks mee......
zucht!
Ja verlangen naar, kriebels in je buik, hele dag aan hem denken..
Relatie met mijn man is ook goed, we kennen elkaar al lang, misschien dat het dat is, weer die spanning willen voelen...
Ik hoop dat het 'vanzelf' over zal gaan... of beantwoord wordt ;-), maar ja, wat dan...
Ben er zelf nu achter dat ik toch iets mis in mijn relatie. Het duurt bij mij nu ook ongeveer 2 jaar. Ik kan je geen ander advies geven dan afleiding te zoeken. En als je haar niet meer ziet, tja, je hebt ook nog social media waar je weer in contact met elkaar kunt komen (als ze dat heeft) daar ben ik zelf mee in de fout gegaan toen ik hem voor langere tijd niet zag.
Het houdt me dagelijks bezig pffff vermoeiend!
Social media... Dit houdt mij ook dagelijks bezig!
Idd vermoeiend.... en ik vraag me af of hij doorheeft dat ik op deze manier contact zoek..... volgens mij zit het vooral in mijn hoofd? Alhoewel dat oogcontact zegt toch ook wat?
Ik moet hier mee stoppen!!!
Ik hou het mooi voor me, niemand schiet er iets mee op als ik het vertel, dus hoop ook dat het snel over zal gaan, want het is niet te doen zo... iedere dag....
Maar ik heb wel het vermoeden dat die andere man vermoedt dat ik wat voor hem voel, door mijn gedrag en verlegenheid... kan mezelf soms wel voor mn kop slaan!
Het is mij ook echt overkomen, ben het steeds uit de weg gegaan en nu... nu word ik er gek van!
Wat een situatie toch hè!
Succes met jouw beslissing met je baan, zal niet meevallen!
En over je verlegen gedrag, meestal vinden ze het wel lief als je verlegen van ze word volgens mij :)
En over je verlegen gedrag, meestal vinden ze het wel lief als je verlegen van ze word volgens mij :)
Een baan opgeven vind ik nog al wat! Is er niet een manier om je collega niet meer tegen te komen of zal dat niet gaan?
Mijn situatie is dat ik al een heel lange tijd niets meer heb gehoord terwijl hij juist veel contact zocht. Ineens is dat over. Er is naar mijn weten geen aanleiding voor geweest. Diep van binnen weet ik dat het beter is om hem helemaal te vergeten maar ondertussen denk ik iedere dag aan hem. Het is om gek van te worden! Als ik wakker word denk ik aan hem en als ik ga slapen en door de dag heen ook veel.
Ik wou dat ik een goed advies voor je had! Wat ik wel merk, is dat het gevoel van vreselijke wanhoop iedere week dat ik hem niet zie een beetje meer verdwijnt.….
Ten derde is toch veel afleiding met bezigheden en werk. Niet aan de waterkant zitten mijmeren, nog niet.
Het voelt dubbel, geen stress meer wanneer ik haar zie of wat ik moet zeggen, niet meer volgen op social media maar het loslaten is wel heftig maar achteraf wel een bevrijding. De hele situatie heeft mijn leven verrijkt omdat ik anderen beter kan begrijpen in dit soort situaties.
Nog 1 punt is dat ik iemand vond om mee te praten wat erg heeft geholpen, diegene ben ik erg dankbaar dat ze er was op moeilijke momenten.
Samenvattend, 1 geen contact, 2 geen toekomst: getrouwd, onmogelijke en/of onbeantwoorde liefde. 3 afleiding. 4. Iemand om mee te praten
Gisteren paar reacties geplaatst maar kwamen niet op de site...
Misschien maar beter ook... maar ondertussen kan ik amper eten, slapen.. en denk iedere minuut vd dag aan hem!!
Hmm, dus hij zoekt geen contact meer... hij zal het ook bewust uit de weg gaan? Hij heeft ook iedere dag die 'strijd' misschien met zijn gevoelens? Het is ook zo lastig! Ik ga er ook mee naar bed en sta er mee op en bij alles wat ik doe denk ik aan hem... dit gevoel is zo sterk! Hoe is jouw relatie met jouw eigen man Romy? Xxx
Ik zie hem niet dagelijks, jij wel... wat lastig lijkt me! Terwijl ik de dagen aftel tot ik hem weer ga zien... hoe kinderachtig en ook niet gezond... wat verliefdheid toch met je kan doen hè? Heb jij dit ooit eerder zo gevoeld? Ik niet.. en schaam me er dan een beetje voor tov mijn eigen man..
Wanneer ik hem zie word ik opeens zo zelfbewust en niet meer luchtig zoals ik anders wel kan zijn. Klap helemaal dicht, en wat ik dan zeg is echt verschrikkelijk. Wat zich daarna dan weer een aantal keer herhaald in mijn hoofd. Heb ik dit echt gezegd…
Beide relaties en kinderen, het is voor mij ook serieus geen optie hoor. Maar wil hem graag zien. Niet dat ik de dagen af tel tot ik hem mogelijk weer zie, maar verheug me er wel op. En dan gebeurd bovenstaande weer.
Heb zoveel domme dingen gezegd, mag hopen dat hij dat allemaal is vergeten hoor schaam me gek!
Zoals jij volgens mij al zei @Anoniem2 het is best frustrerend om dingen voor die persoon te voelen en niet (meer) voor je eigen vriend. Maar hoe probeer je met hem in contact te komen dan? Stuur je hem ook echt berichten of zoek je hem alleen op?
Zit ook echt in tweestrijd ik weet ergens wel dat ik die jongen beter kan vergeten maar ik word gek bij de gedachten hem nooit meer te spreken/zien :( het voelt alsof ik niet meer terug kan nu ik hem heb leren kennen :(
Dag in dag uit ben ik met hem bezig.
Weet ook wel dat ik hem zou moeten loslaten en al het contact zou moeten verbreken maar het is nog niet gelukt. Heb er eerlijk gezegd mijn best ook nog niet voor gedaan!
Zelf heb ik nog even getwijfeld of ik niet aan Limerince doe. Weet niet of je dat kent? Ik twijfel daar nog over.
Als ik hem zie heb ik onwijs veel energie en happy feelings en de dagen daarna ben ik weer down en vol met gevoelens van verlangen en wanhoop. Het enige wat ik dan wil is bij hem zijn en contact hebben en verder haal ik nergens plezier meer uit! Herken je dit?
Moeilijk allemaal.
Ik bedoelde de zender van het hele bericht hierboven “verliefd op collega” 😅🙈
Hij heeft een ander (Verhaal 346)
De laatste 3 jaar ben ik ziek trage schildklier en een b12 tekort daardoor was het voor mijn partner niet altijd makkelijk.
En daar was toen zijn collega ook getrouwd en 2 kinderen.
Zij begrijpt hem beter zegt hij.
1 dag voor onze vakantie vertelde hij dat hij verliefd is op haar en met haar verder wilde.
Eenmaal op vakantie heel veel gesprekken gehad en zei hij dat hij twijfelde.
Na 5 dagen wilde hij naar huis hij trok het allemaal niet half uur thuis ging hij weg naar haar toe.
Ik was woest en heb hem het huis niet ingelaten.
De volgende dag kwam hij thuis voor de kinderen en begon alles weer van voor af aan hij twijfelde nog steeds.
Hij ging ook met mij naar bed waardoor ik dacht als je echt verliefd bent op een ander doe je dat toch niet.
Nu 2 weken geleden heeft hij aangegeven dat hij met haar verder gaat nadat ze samen in een hotel zijn geweest mijn hart is gebroken en hij wil maar verder met zijn leven.
Na een week zat hij met haar bij z’n moeder en schoonouders.
Hij heeft haar kinderen zelfs al ontmoet.
Nu wil hij dat onze kinderen ook gaan maar ik wil deze relatie eerst een half jaar aankijken ik heb er namelijk geen vertrouwen in dat het gaat werken en wil m’n kinderen niet in die situatie brengen.
Verliefd op een ander terwijl je een relatie hebt (Verhaal 345)
We hebben geen kinderen. Ik heb een prima leven. Ook met mijn vriend heb ik een fijn leven en ik hou heel veel van hem.
Sinds vijf jaar werk ik samen met een collega. Privé hebben we een gezamenlijke vriend en gaan we af en toe naar concerten. Ik leerde hem steeds beter kennen, waardoor we vrienden zijn geworden. We spraken steeds meer prive af. Sinds 2 of 3 jaar voel ik iets voor die vriend/ collega. Dit heb ik al die tijd voor mezelf gehouden, omdat deze gevoelens mij erg verwarde. Ik merk dat ik veel denk aan de ander. Ik voel een fijne connectie. Ook reageert mijn lichaam op de ander. Ik heb zin om naar werk te gaan als ik weet dat ik hem ga zien en voel mij van te voren soms zenuwachtig om de ander te ontmoeten. Vind het lastig als we elkaar lange tijd niet zien.
Ik kan uren met hem praten zonder dat ik let op de tijd of weg wil. Ik wil dat het vriendschappelijke contact zoals het nu is in ieder geval zo blijft. Ik geef veel om de ander. Dit is een diep gevoel van verbondenheid die ik met de ander voel. We kijken allebei een beetje tegen elkaar op en bewonderen elkaar. Daarnaast voel ik mij gezien.
Dit laatste heb ik met mijn huidige partner de laatste tijd wat minder. Ook is er weinig passie de laatste tijd. Ik heb mijn gevoelens bespreekbaar gemaakt met mijn vriend en we zitten nu in een lastige situatie. Ik probeer het zowel thuis goed te houden en ondertussen mijn eigen gevoelens te onderzoeken samen met die vriend. Ik heb mijn gevoelens ook besproken met die vriend/ collega. Wat duidelijk is geworden is dat die vriend/ collega ook gevoelens voor mij heeft. Hij voelt een emotionele, diepe en fysieke aantrekkingskracht. Dit is gezien zijn situatie ook lastig, omdat hij in zijn leven besloten had geen relatie meer te willen aangaan.
Tijdens een aantal afspraken hebben we geknuffeld met elkaar waar ik mij nu ook schuldig over voel t.o.v. mijn vriend. We worden als een soort magneten naar elkaar toegetrokken. Ik weet momenteel niet zo goed hoe ik met deze situatie om moet gaan gezien mijn relatie met mijn huidige vriend goed is (met uitzondering van de dingen die ik soms mis), maar ik ondertussen wel verliefd ben op die vriend/ collega. Mijn vriend/ collega is ook nog veel ouder dan ik, waardoor ik benieuwd ben hoe de omgeving hierop zou reageren. Wat mij aan de ene kant ook niet kan schelen, omdat leeftijd er niet per se toe doet.
Hebben jullie misschien open vragen, adviezen e.d. wat mij verder kan helpen in dit proces? Het voelt vrij eenzaam, omdat ik niet zo goed weet wat ik wel en niet kan delen met beide gezien de complexe situatie.
Vraag jezelf eens af of de verliefdheid puur een gevoel is en/of chemie of echte liefde? En met wie je echte liefde zou willen ervaren nu en in de toekomst. Heb ik semi dezelfde situatie gezeten, dus heb mezelf die vraag/vragen ook moeten stellen. Wil overigens niet zeggen dat jouw antwoorden op die vragen dezelfde zijn als die van je collega en vriend.
Hopelijk helpt dit ietsje?
Ik was ook ooit smoorverliefd toen ik in een lange relatie zat met mijn jeugdvriend. Ik was eerder verliefd geworden tijdens onze relatie maar dit was anders. Deze verliefdheid zette zo een intern veranderingsproces in gang dat ik niet kon negeren en waar ik gewoon naar moest handelen. Eigenlijk was ik al eerder uitgecheckt door mezelf op een ochtend de vraag te stellen of ik mezelf, hier en nu, met hem oud zag worden. Ik denk dat dit ook belangrijke vragen en overdenkingen kunnen zijn. Wat je ook doet, blijf trouw aan jezelf, jouw hart weet de weg...sterkte ♥️
Heel erg bedankt voor je reactie.
Deze vragen kunnen mij zeker verder helpen, bedankt.
Ik vroeg mij nog af hoe je uiteindelijk achter die antwoorden bent gekomen?
Hoe heb je dit bijvoorbeeld onderzocht?
Het is heel lastig voor mij. Dit komt ook omdat ik al heel lang een relatie heb en deze gevoelens heb ik eigenlijk nooit eerder, naast mijn vriend, voor iemand anders gevoeld. De verliefdheid voelt ook wel als liefde...
Bedankt voor je reactie.
Ik heb mijn gevoelens bespreekbaar gemaakt met mijn partner en aangegeven dat ik mij aangetrokken voel tot die vriend. We zitten nu in een lastige situatie. Mijn partner reageert de ene keer begripvol (ook omdat ik de antwoorden nog niet weet) en de andere keer maakt hij opmerkingen die erop neerkomen dat hij weinig vertrouwen heeft en als het ware niet wil vechten voor onze relatie. Dit komt, omdat hij angst voelt om ons te verliezen. Ik begrijp dat deze situatie veel onzekerheid met zich meebrengt. Gezien ik om hem geef wil ik wel open zijn over mijn gevoelens.
Bedankt voor je reactie (L)
Ik erken wat je zegt. Ik heb ook eerder weleens aantrekkingskracht gevoeld tijdens mijn relatie, maar dit voelt nu ook anders. Dit zijn inderdaad belangrijke vragen en overdenkingen. Fijn om dit te kunnen delen.
Ik wil in ieder geval de tijd nemen om te reflecteren en onderzoeken.
Wat een gevoel... (Verhaal 330)
Geniet maar houd afstand, ook in je hoofd
" zak?" toont balzak. Wow keigrappig.
Een lege doos heeft meer inhoud.
Run baby run!
Verliefd op collega maar zelf een relatie (Verhaal 344)
Bizar (Verhaal 133)
Ik zag t soms ook terug in hem dat hij boos werd. Na de bevalling voelde ik me alleen en hij was depressief. Ik voelde echt een leegte. En mij eenzaam (Schijnen heel veel moeders te hebben 1e jaar) Ik merkte dat ik over m'n gevoel wilde praten en rende hem achteraan wanhopig en hij wilde niet praten zodat hij kan slapen. Hij werd namelijk depressief vanwege het slaap tekort en zijn slaapprobleem. Soms kregen we zulke heftige ruzies en wilde nooit naar bed als t niet uitgesproken was want door de spanning kan ik ook gwn niet slapen. Soms vlogen we elkaar ook de haren in. Letterlijk. Omdat ik verbondenheid zocht en alles beter wilde maken door te praten. Zo vaak en lang gehuild en alleen gevoeld. Hij ging maar door tijdens zn depressie met werk voor ons. Voor het gezin. Het gaat nu heel goed(8jaar verder ofzo) we zijn er sterker uitgekomen. Dit is al 3 jr geleden ong. Maar ik vind sommige dingen echt lastig bijv dat hij pas na 1.5 Jr zei dat hij depressief was... gwn niet dat praten en toen tijdens de depressie als ik huilde geeneens een knuffel kunnen geven(als hij boos is kan hij dat niet) nog steeds lastig maar hij probeert t wel soms later te doen. We vliegen elkaar niet meer de haren in alleen laatst greep hij me in
M'n nek omdat ik niet stopte met pratem tijdens een discussiein de auto. Uit reactie deed hij dat. Ik weet dat die reactie uit zn verleden komt. En verder hij doet me geen pijn. Maar ik heb hem wel een knal gegeven in zn oog. En mn kind zag het ook.levens gevaarlijk ook nog...toen heb ik ook paar dagen afstand genomen en duidelijk gemaakt dat dit NOOIT meer mag gebeuren. Ik wilde op dat moment ook uit elkaar en gelukkig kwam het ook z over voor hem. Dit klinkt heel negatief dit ene fragment maar daar tegenover staat dat het voor de rest goed is... Al heb ik wel aangegeven dat ik t gevoel heb dat ik r soms alleen voor sta.. maar ook vanwege zijn avonddiensten. (Maar vanwege z'n slaapprobleem wil hij dit behoudeb)Vrijwel alles komt op mij neer... Al doet hij wel eens koken en stofzuigen.Daarnaast zou ik bijv. Nog een 2e kind willen. Maar hij niet.en ik wil het wel maar wel met meer steun....hij is grappig vrolijk maar ook pessimistisch. Hij is spontaan en doen veel leuke dingen samen in t weekend. Maar t meest waar ik moeite mee heb is dat ik een emotionele connectie mis. En die had ik wel met een ex. En die liet weer vanzich horen. Iemand die warm is en de kids bijv. Wel naar bed brengt, iemand waarmee ik uren kan kletsen.. diep elkaar begrijpen.. (dit is Een B man... nu heb ik een alfa.. ) ik heb heb hem nooit kunnen loslaten .. ik droomde nog over hem
..deze man heeft hij toegegeven dat hij zich schaamt voor wat voor man hij tien Jr geleden was. We luisterde samen naar piano muziek. Keken zelfde series. We speelden samen piano met en voor elkaar... het was een diepe connectie.. zelfs onze aanrakingen voelde intens!!!nog nooit zo gevoeld .. maarja hij kon mij niet geven wat ik nodig had en liet me zitten. Ik kreeg gemixte signalen hij voelde als mn soulmate maar tegelijkrtijd kwamen zn acties niet overeen met wat hij zei
Hij vond mij niet leuk genoeg kwam het op neer. Aangezien hij niet voor me vocht of achter me aanging.. en hij bijv vooral met werk bezig was. 1x per week wilde zien en het soms liet afweten en niks meer vanzich liet horen. Maar hij zei toen al dat hij fucked up was. Denk ook door het vele blowen.
Maar na een gesprek na 10 jaar hij inmiddels 2 kids en uitelkaar..Denk ik dat we allebei zoooo zijn gegroeid....hij zei tien Jr geleden al van: hadden we ellaar maar later ontmoet. Hij liet zichzelf lijden had issues en iedereen lijdde er onder. Nu is het andersom... en pfff ik ben zoooo nieuwschierig hoe hij nu is. Hij dacht ook niet dat het zo zou voelen na deze benadering.. dat was niet de bedoeling dat het zo intens zou voelen
We kunnen gwn zoooo goed praten over het leven. Hoe warm hij praat!!en dat vind hij ook andersom zo fijn.
Hij voelde altijd als de ware voor mij. Van iemand waar ik in zn armen kan liggen en rustig wordt... ik smacht er gwn naar. En natuurlijk weet ik dat het gras niet groener is. Alles is zo intens en wellicht maak ik dingen mooier in mm hoofd dan ze zijn.. ik weet dat wellicht de sex uiteindelijk na intense sex wellicht wat saaier is met de B man en ik me wellicht niet gedesired voel en dat voel ik wel bij de man bij wie ik nu ben
Maar doordat ik geen emo connectie voel maakt t me geeneens meer uit want ik wil die emoverbinding hebben voor sex. En Naja het probleem is dat ik en m'n man vooral appart onze ding vooral doen s avonds.Hij werkt ook vaak van 15 tot 00 maar al is hij vrij zitten we ook nietmeer samen op de bank.. wel laatst naar een citytrip geweest. Maar het fixed niks. T moet gwn op stabiele basis
Kbegin sex sws steeds minder belangrijk te vinden. En ik weet ik zal me uiteindelijk ook irriteren bij de ander aan miss wel juist altijd emotionele gedoe
En als je allebei emo bent kunnen dingen zwaarder worden.. maar t lijkt me ook mooi om overal over te kunnen praten... ik weet gwn dat dit kan.... pfff maarja hij is het echt niet waard als ik kijk naar 10 Jr geleden
.. je gaat niet het leven van je kind op z'n kop gooien voor onzekerheid en iemand die je wellicht weer laat vallen. Maar pffff op t moment dat ik ook zei dat ik niet single was had hij z'n auto ergens tegenaan gereden xD ... en njaaa .. pff we doen gwn wat met elkaar. Maar ik heb hem verwijderd want ik vind dat t niet kan. En ik heb eindelijk antwoorden op m'n vragen en kan t nu afsluiten... maar pffff ik weet niet of ik dat wel wil of kan. Ik voel me alleen en praten met m'n man over dit heeft geen zin want hij wil niet op bed liggen (zodat ik bij hem kb liggen) want hij wil dan op de bank. Maar onze bank is te klein...en najaaa hij zegt we hebben andere smaken met wat te kijken. Maarja ik vind er is altijd wel IETS.. kweet t gwn niet meer. Kijk ik breng m'n kind naar school ga werken en ik haal m'n kind en ben hele avond alleen of als m'n man er is haalt hij hem op en doen we alsnog de avond apart spenderen.... ik weet t gwn niet meer. Ik kom wat tekort wil werken eraan maar is lastig want ik zie niet echt vooruitgang. Lekker verwarrend verhaal. Kan hier nooit ook alles kwijt. ik wil gwn samen wat tv kijken tegen elkaar aan. Maar mijn man heeft een heel ander ritme dus wil dit dan dus op de bank (en die is te klein) en daar heb ik minder zin in want ik ben s avonds ma die kleine op bed gelegen te hebben kapot. En van de andere man.. ik vind het zo lastig.. ik zag zijn kids. En ik dacht: ik wil ze ontmoeten ik zal van z'n houden als m'n eigen en zag ons Al met z'n 3 aan de etens tafel zitten. Bizar. Confused
En die ex was 't ook niet dus begin daar niet mee.
Hij heeft borderline (Verhaal 125)
Nu heeft hij bordeline en is wispelturig en ook de ene keer heel blij dan de andere keer nu ben ik verliefd op een jongen waar ik al heel lang bevriend mee ben en hij ook op mij alleen twijfel ik omdat die jongen drugs gebruikt en ik anti drugs ben , maar hij wel heel lief is en zorgzaam hij heeft ook 2 kinderen…
Ik heb stiekem een leukere man voor mezelf (Verhaal 69)
Mijn kinderen zijn dol op hem en ik krijg ook onvoorwaardelijke liefde. Heerlijk gevoel!
De kinderen onder elkaar kunnen het ook goed vinden. We vormen een gezin van 6 personen
Het voelt als een nieuw en warm nest en echt gezellig.
Mijn man heeft ons verlaten en nooit meer omgekeken. Hij is niet gelukkig, altijd boos en niet eerlijk. Hij heeft ook contact met een andere vrouw.
Wij gaan eindelijk scheiden en ik kan niet wachten tot alles rond is. Mijn man zal erg jaloers worden als hij.merkt dat de kinderen naar mijn nieuwe partner toe trekken. Als de kinderen stralen stralen wij ook.
We.maken al plannen voor een nieuwe woning en vakanties. Na de scheiding zullen we elkaar in de familie voorstellen.
Ik zou nooit weg gegaan zijn bij mijn man en hij niet bij zijn vrouw maar beide hebben de liefde buiten de deur gezocht en nooit toegegeven.
Ik kies het geluk van mijn kinderen en mezelf.
Zijn jullie blij voor mij of hebben jullie advies.
A.A.
Zo zou ik het ook graag willen zien.
Maar fijn om te lezen dat jullie zo gelukkig zijn ❤️
Er is niets fijner dag gelukkig zijn.
Veel geluk samen...
Ik hoop ook nog gelukkiger te zijn....
Jij bent gelukkig en je kinderen ook dus ga ervoor met de stiekeme man met zijn kids.
Maar wel 1 ding A.A
De biologische vader blijft wel hun vader, en nooit de connectie tussen jouw kinderen en hun vader saboteren!!!!!
Sorry voor mij NL
Verliefd op collega (Verhaal 334)
Brief aan mijn geheime liefde (Verhaal 339)
Toen we elkaar elk weekend zagen en ik gewoon zekerheid had dat jij er was, was dat gevoel een heel stuk minder. Ik hoopte danook dat als we vrienden zouden zijn dat ik je vaak zou zien en ik dan rustiger ben. Helaas wil je nog steeds geen vriendschap en dat komt omdat ik maar steeds over mijn gevoelens praat. Maar ik sla gewoon dicht en weet niet meer wat ik wil zeggen. Toch viel het me mee dat het gesprek in V. zo goed ging. Ik weet niet of je zag hoe zenuwachtig ik was, maar ik was heel blij dat we eindelijk na een jaar weer een gewoon gesprek hadden. Enerzijds moet ik dus net doen alsof het over is en je gewoon toelaten, anderzijds word ik zo ontzettend moe en onrustig dat ik je liever helemaal niet meer zou zien.
Ik kan me niet voorstellen dat jij niet aanvoelt hoe erg je me raakt. Is het daarom dat je mij overal hebt geblokt? Om jezelf te beschermen, omdat je bang bent om ook verliefd op mij te worden? Daar vrees ik het meeste voor. Kon je me dat maar zeggen. Ik wil voor de kinderen dat we normaal met elkaar omgaan alsof er niks is, maar jij weet dat ik nog gevoelens voor je heb, maar ik weet niet wat ik aan jou heb. Je flirt met mij, dat kun je niet ontkennen. Of je dat doet omdat je t zelf fijn vindt om aandacht te krijgen of omdat je mij echt leuk vindt? Dat kun en wil je niet zeggen, je bent bang voor de gevolgen. Ja ik zou nog altijd willen weten hoe je kust alleen al uit nieuwsgierigheid. Maar ik ben gelukkig met Michael en heb dat de afgelopen maanden beseft. Ik heb mensen pijn gedaan en ben egoistisch geweest. Dat is nu veranderd. Ik wil dit niet meer, hoe lekker het gevoel ook is, het is ook slopend. Voel me geradbraakt dagenlang nadat ik je heb gezien. Maar toch moet ik je onder ogen komen, op verjaardagen moet dat kunnen, de kinderen mogen hier niet de dupe van worden. Ik moet mezelf wegcijferen en mijn gevoelens niet meer mijn leven laten bepalen. Elke avond zeg ik weltrusten tegen jou tegen de sterren die jij ook ziet vanuit jouw kamer. Als je je rolluik omhoog zou doen tenminste. Ik weet dat het onzin is, maar hoop dat je voelt wat ik je wil zeggen. Ik hou van je.
Niet meer dichtbij staan, niet meer aanraken, niet lang aankijken, afstand houden en ijskoud doen. Geen aandacht geven.
Als die ander jouw liefde niet wil, dan is dat t ook niet waard om je energie aan te verspillen. Al blijft dat zoveel makkelijker gezegd dan gedaan.
Dikke digitale knuffel van iemand die zich exact hetzelfde voelt!
Ik weet niet wat erger is, dat of mijn situatie waarbij ik nog steeds signalen krijg dat hij het wel fijn vindt die aandacht...
Sterkte x
Verliefd op medewerkster (Verhaal 342)
Sinds 5 jaar werkt er een collega bij ons die ik eerst eigenlijk niet zag staan, zat ook op een andere afdeling.
De laatste 3 jaar wat meer contact gehad, gewoon leuk contact voor de rest niks betekenisvol, goede collega’s zeg maar.
Sinds vorig jaar is ze op mijn afdeling komen werken als medewerkster /, mijn assistente. Ze doet haar werk heel goed en heeft dezelfde arbeid ethos als mij.
Onze band is in een sneltreinvaart enorm close geworden en heel intens. Dit gevoel wat ik bij haar heb, nog nooit gevoeld.
Appen iedere dag, bellen iedere dag na werktijd.
Sinds een half jaar zien we elkaar na werktijd.
Dat gevoel als we bij elkaar zijn is met geen pen te beschrijven. Enorm fijn en gelukzalig.
Zij is single en heeft al vaker gevraagd wat ik nu wil. Zij is ook verliefd op mij.
Aangezien ik (nog) geen keuze gemaakt heb gaat ze ook verder kijken.,
Heeft dit al eens eerder meegemaakt en die andere man heeft destijds voor zijn vriendin gekozen.
Ze wilt duidelijkheid wat ik begrijp. Ze gaat morgen een dagje/nachtje weg met een andere man die ze al een tijdje kent en ik heb een knoop in mijn maag, misschien wel jaloezie.
Hebben elkaar vandaag gesproken en ze geeft aan dat ze mij niet wil en kan loslaten maar als ik geen keuze maak ze verder gaat, omdat ze dit al eens heeft ervaren. Ze geeft ook aan als ik voor haar kies zij ook vol voor mij gaat.
Ik ben heel gelukkig als ik bij haar ben, maar voel ook wel een schuldgevoel, heb met mijn vriendin gesproken dat ik twijfel over onze relatie.
Ze vraagt wat ik wil en ik weet het niet. Daarbij komt ook indien ik het verbreek zij een andere woning zal moeten zoeken, ze kan dit huis niet alleen betalen, ik wel.
Voel me daar heel schuldig over, ook vanwege mijn zoon.
We hebben geen ruzie in onze relatie, ze is heel lief en zorgzaam naar ons toe. Echter voel ik me al een langere tijd niet meer overtuigd. Ligt niet aan haar, maar aan mij.
Nu ik mijn collega’beter heb leren kennen weet ik ook hoe mooi het weer kan zijn.
Wat moet ik nu?
Ik denk, is dit een verliefdheid die weer overgaat? Een opwelling? Of toch iets heel moois?
Tegelijkertijd ben ik ook bang om te stoppen met onze relatie na 16 jaar.
Voel me enorm schuldig en eigenlijk verdient ze het ook niet, maar kan mijn gevoelens niet beïnvloeden.
Ik blijf maar aan mijn collega denken en zij aan mij, maar ik zal een keuze moeten maken, anders gaat ze verder.
Wat te doen?
Wat een herkenbaar verhaal, al is het bij mij niet met een collega. Maar wel 16 jaar bij elkaar en mn vriendin is ook lief en zorgzaam, maar ik ben ook niet meer zo overtuigd van onze relatie. Ligt grotendeels bij mijzelf ook, net als bij jou.
Vind het heeeeel erg moeilijk, want ergens hebben we het lekker voor elkaar zo. Mooi huis, 2 leuke kids, leuk werk, alles helemaal goed. En toch......
Zou je vriendin kunnen voorzien in jouw behoeftes en de dingen die jij wil in een relatie denk je?
Groetjes Bas
Ik denk voornamelijk dat het te maken heeft met die nieuwe collega. We zitten zo op een lijn met alles.
Das een vraag die ik mezelf vaak stel de laatste tijd.
Verliefd op schoonzus (Verhaal 343)
Verliefd of niet? (Verhaal 341)
Mijn vader is alcoholist en van hem heb ik vanaf mijn 16e jaar nauwelijks iets vernomen. Tot ik vorig jaar december telefoon kreeg dat hij een hersenbloeding heeft gehad. Sindsdien ga ik af en toe naar hem toe, maar ik merk dat hij mij energie kost en niks oplevert.
Sinds 2009 ben ik gelukkig getrouwd en moeder van 3 prachtige kinderen.
Ik merk de laatste tijd dat ik mij aan kleine dingen erger aan mijn man, hij snapt mij niet altijd omtrent mijn ouders. Dat botst en recent heeft dat geleid dat ik even weg moest. Ik werd weg gestuurd door mijn man . Het erge vond ik dat hij zei ga maar maar je moeder, terwijl hij weet hoe het tussen ons zit.
Bij de muziek waar ik bij speel, ik speel alt sax heb ik ook man leren kennen. We kijken de laatste tijd naar elkaar diep in de ogen, vanaf begin dat in hem ken nu zes jaar geleden voel ik mij tot hem aangetrokken. Op emotioneel gebied , maar ook lichamelijk. Er zit een spanning bij mij in mijn lichaam als ik vlakbij hem ben. Al die jaren heb ik mijn gevoel genegeerd. Niet toegelaten.
De laatste tijd luisterd hij naar mijn verhaal, hij geeft mij steun, complimenten en aandacht. Dat gevoel is plezierig, maar ook eng. We zijn beiden getrouwd. Nu zit ik in de fase dat we gaan afspreken. Ik weet niet of ik mijn gevoelens moet delen, of juist dat ik fijn vindt dat hij mijn vriend is. Dat hij er is voor mij vind ik prettig en wil dat ook niet kwijtraken.
Ik hoop dat we een fijne vriendschap gaan krijgen, met geen slippertjes of zoenen. Daar ben ik beetje bang voor. Misschien heeft hij hele andere intenties en komt het van 1 kant dat gevoel.
Heel onzeker. Overigens ben ik vandaag sinds lange tijd met ggz gaan praten van de huisarts over mijn verleden. Dat was prettig.
Geheim (Verhaal 336)
Als ik je een tip mag geven, gewoon open en eerlijk zijn.
Vertellen waar je gevoel ligt en waarom je moeite hebt om het te vertellen.
Vooral als je het bij jezelf houd dat je jij er moeite mee hebt dat jij bang bent haar kwijt te raken e.d. dan komt het wel goed :)
Succes hoor graag hoe het afgelopen is.
De reden dat we erover begonnen zijn is dat ik gezegd heb dat ik verliefd ben op een getrouwde vrouw maar dat het alleen maar bij een droom zal blijven. En zo heeft ze mij dat dan allemaal weten te zeggen. Ik kan. u toch moeilijk zeggen dat het op haar is dat ik verliefd ben? Al ben ik er echt wel stapel op. Ik loop al meer dan jaar met die verliefdheid rond. Ok het is geen gemakkelijke vrouw, is ook geen model, maar toch ik vind haar echt heel aantrekkelijk en lief. Op al haar vlakken vind ik haar zo aantrekkelijk.
Een relatie maar verliefd op een ander (Verhaal 1)
Ik ben een vrouw van 35. Ik ben getrouwd en ik ben moeder van drie jonge kinderen.
Met mijn relatie ben ik altijd blij geweest. Maar nu ben ik een tijdje geleden verliefd geworden op een andere man. Hij is ook verliefd op mij. De gevoelens zijn heel sterk.
Ik zit daardoor in een moeilijke positie en weet niet of ik wil scheiden of toch bij mijn partner en gezin wil blijven. Dit is natuurlijk een enorme beslissing. Van de ene kant wil ik mijn gezin en relatie niet opgeven. Maar van de andere kant wil ik ook mijn verliefdheid volgen...
Verliefd worden overkomt iedereen wel eens. Mij dus ook. Ik heb voor mezelf geleerd dat dit een signaal is dat ik iets mis.
Wat in de persoon waar ik verliefd op ben trekt me aan? Mis ik dat in mijn partner? Of vergeet ik dat aan mezelf te geven? Waarom heb ik het nodig? Wil ik me graag speciaal voelen? Waarom heb ik dat van een ander nodig?
Dat soort vragen stel ik me dan als ik verliefd wordt. Zeer verhelderend voor mij. Met die gevoelens wat doen naar die persoon toe is voor mij een brug te ver.
Volgens mij wordt (bijna) iedereen wel eens verliefd op een ander tijdens een relatie/huwelijk. De keuzes die je dan maakt doen ertoe.
Je kan altijd verliefd worden op iemand terwijl je van iemand anders houdt.
Misschien moet je eerst eens nagaan waarom je die ander zo leuk vindt; je bent al 35 en hebt drie jonge kinderen.
Misschien voel je je in je dagelijkse leven niet echt gezien of als persoon op zich (dus onafhankelijk van al jouw rollen zoals moeder, partner etc.).
Misschien heb je al een tijd geen sex met je partner of is er geen communicatie. Verliefdheid is toch vaak een projectie van jezelf op die ander; de verlangens die jij zelf hebt denk je te zien in die ander en wil daarom graag die ander hebben.
Maar vaak is het uiteindelijk een teleurstelling want wat jij nodig hebt kun je niet bij die ander vinden; alleen maar bij jezelf.
Bovendien is het ook niet eerlijk tegenover je partner dat je maar zo doordraaft terwijl je je geen moment afvraagt waarom je dit zo leuk vindt.
Prima relatie, alles op de rit, geen vuiltje aan de lucht, maar enorm verliefd op een andere vrouw. Kan het niet loslaten, maar gevoel enorm! Proberen haar uit de weg te gaan, geen contact(collega),maar o zo moeilijk. Ik geef er niet aan toe, gras is altijd groener, maar als je het daar ook geen water geeft, wordt het uiteindelijk hetzelfde, denk ik dan.
Verder: Je kunt de één niet simpelweg vervangen door de ander. Sluit eerst het één netjes af, neem de tijd voor jezelf en ga dan pas verder. Dus als je voor de nieuwe liefde kiest zorg dan zelf voor een huis en ga niet direct met hem samenwonen. Die tijd voor jezelf is zo ontzettend belangrijk, onderschat de waarde daarvan niet. Het zorgt ervoor dat je makkelijk relativeert en gewogen keuzes kan maken. Nadat je keuze is gemaakt: wees duidelijk naar de afvallende partij dit voorkomt onenigheid en onduidelijkheid.
Kies uiteindelijk waar jij zelf je het beste bij voelt. Succes!
"Geef de tijd aan de tijd. Dat gaat wel over". Na 1 maand slijten de scherpe hoeken, maar het overgrote gevoel is er nog steeds. Ik wacht af en vervloek dat gevoel op den duur zelfs. Ik wil mijn vertrouwde draad terug opnemen. Gewoon voort met het leven, maar hier ben ik nog niet in 1-2-3 vanaf.
Maar smoorverliefd op iemand anders, nu praat ik daar wel over met mijn partner, omdat ik eerlijk wil zijn en hem zo min mogelijk pijn wil doen.. het probleem bij mij is dat ik een gevoelens persoon ben, dus je hoeft maar op mij in te praten (moet je wel kennen) en ik vind je al leuk.. niet bij iedereen wordt ik verliefd hoor..
De persoon in kwestie had ik al langer dan 10 jaar niet gezien, en voor mijn gevoel is er altijd al een klik tussen ons geweest alleen 12/13 jaar geleden zat ik op een leeftijd dat het nog niet legaal was om met iemand te zijn van de leeftijd dat hij was.. (ik was 14/15, hij 22/23) nu zitten wij op een leeftijd dat het wel kan/mag.. alleen weet ik ook niet of de gevoelens wederzijds zijn, en ik durf dus niet tegen de persoon in kwestie te vertellen dat ik stapel gek van hem ben :(
Ik maak mijzelf helemaal gek, don’t get me wrong.. mijn man is lief, zorgzaam, eigenlijk een man waar de meeste vrouwen van dromen, hij doet alles voor mij, staat altijd voor mij klaar… alleen weet hij ook dat ik nooit verliefd op hem geweest ben, ik vond hem altijd wel leuk, maar That’s it.
Ik wil de persoon in kwestie wel vertellen dat ik verliefd op hem ben, maar ik ben bang dat als ik hem weer een keer zie dat het heel awkward zal worden, en zelfdegeldt zet ik mijzelf totaal voor gek…
En het zijn maar gevoelens, ik zal er verder ook niks mee doen, omdat ik trouw ben, maar qua gevoelens is dat anders..
Help me, wat moet ik nou doen pffff
Lastig dit!
Er zijn mijn inziens genoeg mensen die eigenlijk wel weten dat ze niet in de meest gelukkige relatie zitten en beetje voortkabbelen terwijl ze veel liever iets anders met iemand anders zouden willen. Maar angst voor het onbekende houdt ze tegen.
Je wil toch niet op je doodsbed denken wat een saai, voorspelbaar leven heb ik gehad. Eens dat je niet elke verliefdheid achterna moet. Maar blijven uit zekerheid en niet voor je geluk kiezen is ook slecht voor jezelf maar ook de mensen om je heen. Die zien jou het allerliefste super gelukkig.
@ anoniem .ik heb een leuke vent , 2 kids en mooi huis. Hou je echt bewust afstand? Of wordt je toch als magneten naar elkaar toegetrokken. Een onweerstaanbaar verlangen …waar je niks mee en mag doen.
De ene keer kan je er goed mee omgaan , en voor je het weet …weer zo verdomde lastig.
Ontsnappen uit giftige relatie onmogelijk (Verhaal 337)
Ga werk zoeken en ga voor jezelf een nieuw leven opbouwen als je daarin gelooft dat is het eerste begin. Nee is niet makkelijk maar jij zult als enige hier iets aan de situatie kunnen veranderen.
Succes!
Verliefd op de 14 jaar jongere stagiair. (Verhaal 335)
Ieder jaar krijgen we stagiaires onder onze hoede. Ik vind dit altijd leuk en heb jaar in jaar uit heel afwisselende jonge meiden gehad. Vaak wel met onzekerheden. Dus dan is het al gauw: "Steef, we denken dat deze meid bij jou heel goed kan ontwikkelen". Kom maar door!
Dit jaar hebben we meerdere jongens in het eerste jaar, dat gebeurt niet vaak.
Ik werk altijd boven en beneden vielen mij ogen al gauw op hem. Brandon.
Brandon was toen 19. Zijn stage verliep niet zo lekker en mijn collega was ook niet zo lovend over hem. Ik was door zijn uitstraling allang verkocht.
Met de kerstborrel kwamen we aan dezelfde tafel te zitten. We zaten met nog wat collega's en het was heel leuk. Hij ging roken en ik ging mee. (Ik rook zelden..) Met nog een collega stonden we buiten voor het café. Het onderwerp sloeg al snel over op seksualiteit. Hij vertelde (dankzij wat lekkere biertjes?) dat hij nog maagd is. Een brutale vraag over seksuele voorkeur, zijn antwoord: "Ja, ik weet het niet, ik denk wel meisjes". Met andere woorden, dit sluit toch totaal niet aan op mijn leven? Mijn wilde jaren van stappen in Amsterdam liggen achter me en ik deel al jaren het bed met mijn Colin.
In februari werd hij overgeplaatst naar een collega boven. Ik zie hem nu dus veel vaker. We hebben leuke gesprekken en drinken tijdens de middagpauze altijd gezellig koffie. Ik geef hem af en toe tips en dat lijkt hij zeer prettig te vinden. We zijn een soort maatjes. Maar... ik ben 14 jaar ouder en heb al meer dan 10 jaar een relatie. Voor de buitenwereld een ideaal koppel. Achter de voordeur hebben we bijna nooit meer lichamelijk contact. Hooguit een kus of een knuffel.. Mijn hoofd is alleen nog maar bij Brandon.
2 weken geleden kreeg ik een snapverzoek. Brandon!? Mijn hoofd zei direct: NIET DOEN, mijn duim accepteerde het verzoek direct... We snappen en appen nu dagelijks. Ik doe mijn boodschappen tegenwoordig vaak in de Spar waar hij heel toevallig werkt.
Moet ik lekker genieten van deze vlinders en de laatste paar weken van zijn stage uitzitten en hem dan vergeten? Of moet ik mijn relatie verbreken voor een onmogelijke liefde? Een kind die net van de Havo komt en nu in zijn eerste jaar zit? Het kan niet, maar de gedachten om hem los te moeten laten, breekt me op. </3
War is dit nou? (Verhaal 333)
Ik ben 16 jaar Getrouwd geweest en heb een lieve zoon die elders woont en studeer
Sinds kort heb ik een vrouw leren kennen
via een "maatjes" traject. Het klikt erg goed tussen ons, we kunnen heerlijk met elkaar sparren koffie drinken enz.
Zij is getrouwd en heeft kinderen.
Ze is een sterke zelfbewuste vrouw.
Ik was verrast dat ik ineens verliefd werd op haar. Ik weet het nog steeds niet goed te plaatsen. Is het verliefdheid? Of is het adoratie? Ik heb nog nooit deze gevoelens gehad voor een vrouw.
Ik wil de fijne band niet kwijt (Verhaal 242)
Sindskort heb ik een nieuwe functie en praat ik veel met een collega die mij goed lijkt te begrijpen. Eerst voelde het als een mentor, maar nu begin ik ook de kriebels te krijgen... En ik heb het gevoel dat hij ook interesse heeft. Maar hij heeft een relatie en een kind. Dat maakt het ingewikkeld. En ik wil mijn vriend uiteraard ook niet kwetsen. Inmiddels weet hij wel dat ik die collega interessant vind, maar hij is niet jaloers en vrij nuchter. Hij vindt dat ik ook een band kan hebben met anderen. Maar ik weet niet hoe ik nu verder moet. Hij zit in mijn hoofd.. moet ik die collega confronteren of juist proberen te vergeten? Ik wil de fijne band niet kwijt.
Verliefd op de kapitein….. (Verhaal 331)
Hi! Mijn naam is Kellie en ik ben stuurvrouw op zee.
Ik ben 26 en tot over mijn oren verliefd op mijn 36-jarige kapitein. Hij is getrouwd, heeft een zoontje van 2 maar is niet gelukkig in zijn huwelijk. Hij noemd mij een beeldschone dame, geeft complimentjes en zoekt zeker aanrakingen. Zo af en toe gaan we de wal op, en zoals gister, gingen wij samen. Hij houdt mij hand beet tijdens het fietsen en stort zijn hele hart leeg over zijn ‘mindere’ huwelijk/jeugd. Er hangt iets in de lucht maar het feit blijft ; hij is getrouwd en ik zit in een relatie van inmiddels 6 jaar! Cliché-er dan dit gaat het niet worden. Aan wal laat ie alles gaan, en zodra we aan boord stappen vervult hij zijn taak en is er niks aan de hand ; part of the job ofcourse maar ik heb geen idee of ik de signalen/gevoelens nou zo mis heb, of dit zeker ‘affectie’ is.
Sindsdien leven we als broer en zus. (Verhaal 44)
3 jaar geleden doorgingen we een enorme huwelijkscrisis door financiële problemen. Sindsdien leven we als broer en zus. We komen heel goed overeen maar van seks komt al meer dan 3jaar niks meer in huis. Iets wat ik heel erg mis. Ik kan er ook niet over praten met mijn man. Want ik denk maar aan 1 ding maar als je het al 3jaar volhoudt denk ik niet dat ik maar aan 1 ding denk. Ik heb al relatietherapie voorgesteld maar dat wil hij niet kost te veel geld. Ook al leven wij nu wel royaal.
Nu werk ik in een mannenwereld met een vaste nacht. Ik heb mannen die enige interesse hadden afgestoten tot die ene man die mij bubbel toch doorprikt heeft. Ik ben er zot van... hij is vrijgezel en wil alleen blijven. Maar wij sms’en regelmatig heel hevig met de nodige foto’s en filmpjes... we hebben elkaar nog niet gezien buiten de werkmuren... maar ik zou voor hem alles achterlaten maar als ik dan mijn kinderen zie kom ik terug met mijn voeten op de grond. Ik wil doodgraag weg bij mijn man maar ik kan het mijn kinderen niet aandoen. Ik huil praktisch elke dag omdat ik niet meer weet wat ik moet doen.
wat moet ik doen (Verhaal 326)
Weer dat meisje van 16 (Verhaal 329)
Zit met mezelf in de knoop (Verhaal 267)
Ruim 3,5 geleden ben ik, tegelijkertijd met 3 andere “jonge” mensen, begonnen bij mijn vorige werkgever. Eén van die anderen is een (vrijgezelle) jongen van ongeveer mijn leeftijd, hij werkte op een andere locatie van ons bedrijf. Vanaf het begin hadden we veel contact (via de werkchat) en we hadden een goede klik. Al snel bespraken we ook persoonlijke dingen en ontstond er een vriendschap tussen ons. Van mijn kant is er nooit sprake geweest van aantrekkingskracht of ‘meer’ dan vriendschap. Ook hij heeft nooit een “move” gemaakt of iets dergelijks. We konden het gewoon goed met elkaar vinden als vrienden. Zo is hij ook meerdere keren bij mij en mijn vriend thuis geweest en zij kunnen het ook goed met elkaar vinden. Mijn vriend heeft nooit een probleem gemaakt van de vriendschap tussen ons, omdat hij ook weet en ziet dat ik me niet tot hem aangetrokken voel. Qua uiterlijk is hij helemaal niet mijn type en hij lijkt totaal niet op mijn vriend. Wel heb je natuurlijk veel gemeen, we hebben hetzelfde werk en hebben dezelfde studie gedaan. Ook hebben we ook veel karaktertrekken overeen.
Nu heb ik een paar maanden geleden gesolliciteerd voor een functie in een ander bedrijf en daar ben ik aangenomen. Omdat we wisten dat ik wegging, zijn we de afgelopen maanden veel meer met elkaar opgetrokken. Hij kwam vaker bij mij op de locatie werken en dan wandelden we in de pauze en zaten we na werk een borrel te drinken op het terras. Een beetje onder het mom van “nu kan het nog”. Tijdens één van de terrasavondjes merkte ik ineens dat we ander soort gesprekken voerden en dat ik me toch ineens af begon te vragen: “hoe zou het zijn als er iets tussen ons zou gebeuren?”. Dat kan natuurlijk (ook) te maken hebben met het feit dat we (redelijk wat) alcohol op hadden. Die avond heeft hij geprobeerd mij te zoeken op het station, maar dat heb ik gelukkig afgehouden en toen zijn we allebei naar huis gegaan. Hij was ook best wel dronken, dus ik zocht er niet te veel achter. We hebben het er daarna ook niet meer over gehad. Tot hij een paar weken later zei dat er voor zijn gevoel sinds die avond iets is ‘veranderd’. In ieder geval voor hem. Het kwam er eigenlijk op neer dat hij mij sindsdien anders is gaan bekijken en niet meer ‘puur als vriendin’. Dat heeft mij natuurlijk enorm aan het denken gezet, omdat het voor mij ook wel een beetje gold. Die week erna deden we gewoon normaal tegen elkaar, maar voelde je dat er de hele tijd een spanning tussen ons hing en dat we meer aan het ‘flirten’ waren. Het liefst wilde ik hem zien en aanraken. Oftewel, ik was behoorlijk van de leg van mijn plotselinge onverwachte ‘gevoelens’ voor mijn collega. Een paar dagen later ging ik met mijn vriend op vakantie en heb ik mijn collega er niet meer over gesproken, omdat ik natuurlijk niet vrijuit kon spreken. We hadden nog wel ‘normaal’ appcontact zoals we dat als vrienden ook hadden. Ik merkte wel dat ik de hele vakantie erg slecht in mijn vel zat, omdat ik voor het eerst een soort twijfel voelde over onze ‘perfecte’ relatie. En mijn vriend heeft dit helemaal niet verdiend, want hij is altijd super lief voor me, is altijd vrolijk en heeft me nog nooit iets misdaan. Tot overmaat van ramp vroeg mijn vriend me op vakantie ten huwelijk. Ik had daar al heel lang voor de grap om zitten zeuren, omdat ik dat echt heel graag wilde. Maar nu kon de timing natuurlijk niet beroerder. Ik heb uiteraard wel ja gezegd, want hij is al 5 jaar lang echt de liefde van mijn leven. Maar er echt van genieten lukte natuurlijk niet en het zaadje voor twijfel over de relatie was al geplant.
Na mijn vakantie heb ik mijn collega weer gezien, omdat we natuurlijk veel te bespreken hadden. Mijn verloving was voor hem ook ingeslagen als een bom. We hebben het daar over gehad. Hij heeft opgebiecht gevoelens voor mij te hebben en hij denkt dat wij een goed setje zouden zijn. Hij denkt ook dat er, ondanks dat hij mijn vriend ook een top gozer vindt, iets niet goed zit in mijn relatie en dat ik iets ‘mis’ op intellectueel gebied. Al met al ben ik gaan twijfelen over mijn relatie. Ook twijfel ik over of ik nou gevoelens heb voor mijn collega of niet. Ik zit met hem wel helemaal op dezelfde golflengte. We denken over heel veel dingen hetzelfde en hebben natuurlijk inhoudelijke gesprekken over ons werk, maar ook over ambities in de toekomst e.d. Dat soort gesprekken heb ik minder met mijn vriend. Ik heb een universitaire opleiding gedaan, terwijl mijn vriend een MBO opleiding heeft gedaan. Daar is absoluuts niets mis mee en ik hou van hem voor wie hij is. Maar sinds de gesprekken met mijn collega, mis ik bij mijn vriend soms wel een stukje diepgang. Op dit moment weet ik dus even helemaal niet wat ik met mezelf aan moet. Twijfel ik over mijn relatie? Heb ik gevoelens voor mijn collega? Eigenlijk is hij qua uiterlijk totaal niet wat ik zoek, maar de aantrekkingskracht is er toch onverminderd. Of is het gewoon een ‘bevlieging’ en gaat het vanzelf over? Ik ben inmiddels begonnen bij mijn nieuwe baan, dus mijn collega zal ik voorlopig niet/veel minder zien. Dus dat geeft wel rust. Maar ik merk wel dat ik hem heel graag wil spreken. Mijn vriend heb ik verteld dat het nu zo goed met me gaat en dat ik ‘twijfel’ aan onze relatie. Ik heb hem niet over mijn collega verteld. Hij reageert hier wel heel lief en begripvol op en zegt dat ik eerst aan mezelf moet werken voordat we aan onze relatie kunnen werken. Al me al zit ik behoorlijk met mezelf in de knoop en heb ik geen idee wat ik het beste kan doen.
Deze situatie komt omdat je jezelf als middelpunt ziet terwijl in de een relatie zitten 2 mensen, geef hem het eerlijk verhaal , je zal zien hij zal de beslissing voor je zal maken.
Eigenlijk ben je niet eens toe aan een relatie egoïstische gedachten en vooral niet delen, met als middelpunt ik, terwijl het middelpunt ons moet zijn.
Succes met het uitvinden wie je nu zelf bent , en wat de eigenlijke bedoeling is van de ex collega.
Misschien kan je even een eenmalig emailadres aanmaken ofzo dan kan ik daar wel heen mailen dan heb je mijn gegevens. Zet het liever niet hier neer haha.
@redactie, wilt u de vorige reactie verwijderen?
(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we deze enkele weken na plaatsing)
Ik heb onlangs besloten het contact met mijn ex collega te verbreken en mijn relatie nog een kans te geven. Ergens voelt dat gek, maar het geeft ook wel rust. Ik ben ondertussen een traject aangegaan bij Marieke Proper (aanrader) en hoop er op die manier achter te komen wat ik wil in een relatie en of mijn vriend en ik er samen uit komen of niet.
Hoe gaat het nu met je?
Helpt het traject van Marieke je? En waar sta je nu in de relatie?
Ben benieuwd.
Er is heel veel gebeurd de afgelopen maanden. Ik heb de relatie een kans gegeven, maar merkte dat ik niet echt verder kwam. Daarom woon ik nu tijdelijk ergens anders om erachter te komen hoe het is zonder mijn vriend. Dat is heel gek en ook heel verwarrend. Het ene moment red ik me prima en denk ik ‘ik kan eigenlijk prima zonder hem’ en het andere moment wil ik wel kruipend terug naar hem/naar huis. Hij en ik zijn allebei dingen aan het uitzoeken en ik weet nog steeds niet helemaal wat de conclusie gaat zijn. Verder heb ik ook wat contact met mijn collega gehad want die kan ik maar niet loslaten. Ergens denk ik dat ik daar mijn conclusies misschien ook uit moet trekken, maar zo makkelijk is het niet. Het liefst heb ik ze allebei in mijn leven maar dat is geen optie (meer).
O wat heftig! Je maakt een onzekere periode door. Een periode die helaas ken.
Laat het maar even zoals het nu is en probeer in deze fase zelf uit te zoeken welke behoefte jij hebt.
Heeft de therapie van Marieke geen inzichten gegeven?
Ik heb wel een goeie tip voor je. Ken je het boek: verliefd op een ander? Van Mira Kirshenbaum?
Groetjes, Liesje
Dankjewel voor de boekentip, heb hem meteen besteld!
Heb je zelf een soortgelijke situatie meegemaakt?
Het contact met Marieke Proper zelf vond ik heel fijn, het 7weekse online traject dat ik heb gedaan heeft me helaas niet veel geholpen.
Ik zit in dezelfde situatie alleen ben ik getrouwd en zijn er kinderen. Dus dat maakt het allemaal veel pijnlijker. Ook tijdelijk uit elkaar is lastig hierdoor.
Voor nu heb ik geen geen contact met de ander en heb ik besloten om te investeren in mn huwelijk. Een soort knoop die ik doorgehakt heb omdat ik er helemaal verward van raakte.
Ik heb besloten er aan te werken en mijn best te doen. Hopelijk vind ik dan weer verbinding met m’n man. Als ik dat vind is het goed en kan ik de ander loslaten.
Hoe lang ben je nu alleen? Het schijnt dat een break alleen helpt als het een langere periode is. Dus meer dan 6weken oid.
Ik ben benieuwd wat je van het boek gaat vinden. Laat je het weten?
De schrijfster probeert met het boek de situatie concreet te maken en samen met jou (de lezer) tot een keuze te komen.
Gr. Liesje
Dankjewel voor de boekentip, heb hem meteen besteld!
Heb je zelf een soortgelijke situatie meegemaakt?
Het contact met Marieke Proper zelf vond ik heel fijn, het 7weekse online traject dat ik heb gedaan heeft me helaas niet veel geholpen.
Verliefd op een vriend (Verhaal 327)
Ik ben nu 3,5 jaar samen met mijn vriend. We wonen ook al 3 jaar samen en we houden veel van elkaar. Daarnaast heb ik al 2 jaar lang gevoelens voor een ander, laten we zeggen dat die 'Sven' heet. Sven is een gemeenschappelijke vriend van ons. We boulderen vaak samen met nog een andere vriend erbij.
Ik heb mijn vriend al meerdere keren verteld dat ik gevoelens voor Sven heb, dus dat weet hij. Hij weet ook dat het nu nog steeds speelt. Ik heb het Sven nooit verteld en er is ook nog nooit iets tussen ons gebeurd.
Wel worden Sven en ik closer. We zijn laatst met z'n vieren op klimvakantie geweest, alleen m'n vriend en die andere vriend van ons moesten eerder weg, dus bleef ik nog een week alleen met Sven over. Dat ging heel goed samen als vrienden, maar het hielp natuurlijk niet met de stille gevoelens die ik voor hem heb. Vorig weekend ben ik ook met hem en andere vrienden op klimweekend geweest, ook zonder mijn vriend.
Mijn crush op Sven is op het moment echt heel erg en ik kan bijna aan niks anders denken. Ik vind dit ontzettend vervelend voor mijn vriend. Ik hou heel veel van hem en ik wil mijn relatie niet verpesten door crush gevoelens. Ik heb ook het idee dat mijn vriend meer is wat ik in een relatie zoek. Hij is emotioneel stabiel, begripvol en we hebben veel overeenkomsten. Bovendien heb ik een patroon van in een relatie zitten en verliefd worden op een ander. Toen ik verliefd op m'n huidige vriend werd, zat ik ook in een relatie. Toen heb ik wel verteld dat ik gevoelens had voor m'n huidige vriend terwijl ik in die relatie zat, maar ik durfde nog niet direct de relatie met mijn ex uit te maken. Dat was ook één groot drama met eigenlijk alleen maar slachtoffers. Uiteindelijk wel een relatie met m'n huidige vriend gekregen. En nu dus weer same story, maar ik heb ervan geleerd en heb dus nog niks tegen Sven gezegd over mijn gevoelens.
Ik wil dus een relatie houden met mijn huidige vriend, maar ik vind het moeilijk wat ik met Sven moet. We zijn heel goede vrienden geworden en ik wil hem eigenlijk niet kwijt, maar ik ben wel ontzettend verliefd op hem, dus dat kost een hoop energie. En ik wil Sven dus eigenlijk niet vertellen over mijn gevoelens...
Verlief op een getrouwde collega (Verhaal 313)
Ik weet niet wat voor werk je doet. Als Je samen op kantoor werkt, kunt haar gewoon vragen of ze een keer met je wilt wandelen.
Ik snap dat het moeilijk is, Ik zou dat ook lastig vinden.
De vrouw waar ik verliefd op ben geworden zag ik maar heel sporadisch. Haar werk is voor mij een locatie waar ik maar 2 keer per maand kom. Dus we hadden al snel telefoonnummers uitgewisseld. Om contact te houden over het "werk"
Op wat voor niveau zijn jullie grapjes, kennen jullie elkaar goed voor je gevoel? Dat laatste gevoel zou best een gevolg zijn voor je verhoogde oxytocine aanmaak bij de gedachte van verliefd zijn op haar. Of jullie kennen elkaar echt goed inmiddels, dat kan natuurlijk ook. Vind voor jezelf uit wat het gevoel met jullie beiden doet en denk er daarna pas over na wat je daadwerkelijk wilt met het gevoel. Ik ben benieuwd naar de uitkomst en hoop dat het vooral goeds brengt.
Verliefd op ex collega van mijn vrouw (Verhaal 325)
Ik heb haar eerste keer ontmoet op op een opendeurdag waar mijn vrouw en zij nog samen werkten ik vond haar meteen heel erg knap
Ik heb toen niet met haar gepraat.
Er gingen toen een Paar maanden voorbij
Toen ze me begon te volgen op facebook
Ik was aangenaam verast en heb al mijn moed bijeen geraapt en heb haar gestuurd we chatten nu al bijna 3 maanden met elkaar ze antwoord meestal ook wel als ze tijd heeft.
Ik denk de hele dag aan haar en krijg ze niet meer uit mijn hoofd ik Zou haar heel graag eens mee uit drinken nemen maar durf niet zo goed .
Verleid door een collega (Verhaal 324)
Er is een collega op mijn afdeling. Die plotseling mij zoende en ik liet het gebeuren.
Heb de vraag gesteld waarom en zijn antwoord was ik mis gewoon iets en vind jou super aantrekkelijk, vrouwelijke en lief. Hij is getrouwd kinderen en geen slecht huwelijk, maar bijna geen intieme tijd meer met zijn vrouw en leven als broer en zus.
Nu mijn probleem ik ben verliefd geworden op hem.
Nu weet ik niet wat ik hiermee moet. Hij tenslotte getrouwd en we zijn collega van elkaar.
Hij zoekt nog steeds aandacht en wil graag in mij beurt zijn en soms zegt die dat mijn miste...
Maar blijft een getrouwde man die zijn gezin natuurlijk niet in de steek laat...
Ik zit met 'm zelf in de knel met mijn gevoelens en weet nu niet wat moet doen of denken van deze situatie?
Heeft iemaand nog advies voor m'n.....?
Hopeloos verliefd op onbereikbare liefde (Verhaal 316)
Eigen verhaal (nachtmerrie) is. Ik zit bijna in exact dezelfde situatie en voel echt mee met wat jij beschrijft. Moedig en bedankt om je verhaal te delen
Eigen verhaal (nachtmerrie) is. Ik zit bijna in exact dezelfde situatie en voel echt mee met wat jij beschrijft. Moedig en bedankt om je verhaal te delen
Ben benieued hie het nu met je gaat
Groetjes
Na al die tijd (Verhaal 323)
Ik wil ff mijn gedachten ordenen en mss lukt het met even af te schrijven hier.
15 jaar geleden op vakantie met mn onmiddels al jaren ex leefde ik iemand kennen daar(vriendschappelijk). Hele toffe spontane kerel. Na die vakantie en mijn relatiebreuk zijn we contact blijven houden. Ik hier en hij in eigen land. Ik ben
nooit terug gekeerd naar daar. We hebben heel wat gesprekken gehad en geflirt met elkaar toen. Af en toe was het contact beetje minder maar nooit weg. Ondertussen is hij getrouwd en heb ik bewust wat afstand gehouden. Immers getrouwde mannen daar kom je niet aan, toch. Nu enkele weken geleden zijn we weer volop aan de praat geraakt en videogesprek weer gehad. Je voelde daar de spanning en het geflirt van af spatten. Ik heb hem dan gevraagd waarom hij nooit achter me aan gekomen was. Hij herinnert zich haarfijn wat er allemaal gebeurde tussen ons. Ik wil hem uit mn hoofd zetten maar de laatste tijd lukt me dat minder en minder... plus ik ga na 15 j naar daar op vakantie en hij wil met me afspreken....lijlt me geen goed idee als de spanning zo hoog oploopt tussen ons. ik wou geen lange afstandsrelatie beginnen dus men gevoelens verdrongen mr op deze manier
maakt hij het me wel moeilijk. Ik heb ook geen idee of dit ergens toe leid mr ik wil mezelf in de hand houden... contact verbreken? Ben er precies nog niet aan toe
Verliefd op iemand die ik wss nooit meer zal zien. (Verhaal 312)
Ik ging met mijn 2 kinderen naar een pretpark op een rustig tijdstip.
Met dat ik naar binnen loop zie ik haar staan, en ze groet mij meteen met diep oogcontact en een prachtige glimlach. We lijken elkaar meteen aantrekkelijk te vinden. Ik voel mij verrast en meteen erg aangtrokken tot haar.
Even later treffen wij elkaar weer en ik kijk haar na, net op dat moment draait ze zich om en lacht alweer naar mij, soort van goedkeuring leek het wel.
Helaas waren we omringd door kinderen en net toen ik het gesprek wou aanknopen schreeuwt mijn jongste om zijn papa, ik moest er snel heen.
Daarna was zij steeds druk bezig met haar groepje kinderen (ze hadden een feestje) en was ze steeds met 2 andere volwassenen.. niet ideaal om als je al wat verlegen bent, zonder de situatie te kennen maar even een gesprek te beginnen met haar.
Toen was het bijna sluitingstijd en ik zag dat ze weg gingen, ik was druk in gesprek met een kennis die ik daar trof.
Ze ging als laatste en ik kon alleen haar maar zien weglopen, ik kon nog snel doei zeggen.
Ik had er achteraan moeten gaan en ik kan mezelf wel voor de kop slaan dat ik dat niet heb gedaan, het ging allemaal snel en het was chaotisch.
En nu zit ik hier constant aan haar te denken met een verliefd gevoel, maar niet een leuk gevoel omdat het waarschijnlijk verloren liefde is.
Ik ken haar naam niet, ik weet alleen nog hoe ze eruit ziet, klinkt en hoe knap ze is met een geweldige uitstraling.
Ze leek een accent te hebben wat niet van hier was dus ik vermoed dat het een dagje uit was voor hun en dat ze van ver kwamen.
Ik denk dat ik een foto heb van haar in het pretpark, maar ik kan natuurlijk niet het personeel daar bij langs gaan om te vragen of ze haar kennen en hoe ze heet.. ik zou het wel willen maar ik respecteer (haar) grenzen en wil mezelf ook niet voor lul zetten als iemand die geobsedeerd is.
Dus kan ik haar niet vinden op social media, wat ik wel heb geprobeerd puur op uiterlijk maar dat is niet te doen.
Uiteraard kan ik terug gaan en hopen dat ze er nog een keer zal zijn, wat ik ook een paar keer heb gedaan (vonden mijn kids geweldig natuurlijk!) maar dat moment zal er misschien wel nooit komen.. het is een speld in een hooiberg en afwachten op iets wat waarschijnlijk nooit zal gebeuren.
Dus nu bijna 3 weken verder en ik zit hier vol frustratie, verdriet en een zwaar hopeloos gevoel wat ik nog nooit eerder heb meegemaakt.
Ik was ook totaal niet op zoek naar de liefde, ik ben een alleenstaande vader en vondt het voor dit moment ook wel prima.
Is er iemand die raad weet? advies?
Bedankt voor je tips, qua privacy zou ik niet zo snel mijn kinderen op het internet zetten. Wel ben ik vrij makkelijk te vinden online hoor.
Een berichtje met gezocht is inderdaad ook mogelijk, maar ook wat creepy misschien?
Bedankt voor je tips, qua privacy zou ik niet zo snel mijn kinderen op het internet zetten. Wel ben ik vrij makkelijk te vinden online hoor.
Een berichtje met gezocht is inderdaad ook mogelijk, maar ook wat creepy misschien?
Lijkt me ook lastig om nu wekelijks naar het pretpark te gaan..
Maar Je hebt gelijk, ik voel wel veel weerstand maar ik ga eens nadenken hoe ik dit kan doen op een niet rare en grens overschrijdende manier.
Helaas is de verliefdheid niet minder geworden, wel kan ik er beter mee omgaan, maar na lang nadenken denk ik dat beter actie kan ondernemen met het risico dat ik op mijn bek ga, maar de onzekerheid die nu keihard blijft knagen is erg intens.
Vraag is dus: je zegt "het is maar niet hoe je het inkleedt".
Wat zou ik het beste kunnen vragen wat dat betreft? Hoe kleedt ik het mooi in? Ik kom daar regelmatig en wil niet bekend staan als rokkenjager of engerd.
Het enige wat ik van haar heb is een foto op de website van het actractiepark (90% zeker dat zij het is) dus daar zou ik wat mee kunnen.
Het mooiste resultaat zal natuurlijk zijn dat ik mijn gegevens voor haar achterlaat en we zo contact kunnen krijgen.
Het minste resultaat is dat ze dit niet okee vindt, al bezet is en dat de kans op contact helemaal is verpest.
Ik merk dat ik nog steeds aan het afwegen ben, anders kan het maanden, jaren duren of misschien wel helemaal nooit.
En aan de andere kant is de onzekerheid en hopeloosheid zo sterk dat ik wel in ieder geval IETS wil ondernemen.
Iemand een idee? bedankt!
Helaas is de verliefdheid niet minder geworden, wel kan ik er beter mee omgaan, maar na lang nadenken denk ik dat beter actie kan ondernemen met het risico dat ik op mijn bek ga, maar de onzekerheid die nu keihard blijft knagen is erg intens.
Vraag is dus: je zegt "het is maar niet hoe je het inkleedt".
Wat zou ik het beste kunnen vragen wat dat betreft? Hoe kleedt ik het mooi in? Ik kom daar regelmatig en wil niet bekend staan als rokkenjager of engerd.
Het enige wat ik van haar heb is een foto op de website van het actractiepark (90% zeker dat zij het is) dus daar zou ik wat mee kunnen.
Het mooiste resultaat zal natuurlijk zijn dat ik mijn gegevens voor haar achterlaat en we zo contact kunnen krijgen.
Het minste resultaat is dat ze dit niet okee vindt, al bezet is en dat de kans op contact helemaal is verpest.
Ik merk dat ik nog steeds aan het afwegen ben, anders kan het maanden, jaren duren of misschien wel helemaal nooit.
En aan de andere kant is de onzekerheid en hopeloosheid zo sterk dat ik wel in ieder geval IETS wil ondernemen.
Iemand een idee? bedankt!
Waarom plaats je geen berichtje op de website/fb van het attractiepark bij de foto met de strekking ‘ik zou graag in contact komen met deze dame’. Kan om allerlei redenen zijn toch? Bijv omdat je per ongeluk wat van haar hebt meegenomen. Ik zou niet meteen een liefdesverklaring doen, want dat kan ook afschrikken. Eerst maar proberen of je contact kan zoeken. Heb je al op fb geprobeerd berichten te zoeken op de naam van het attractiepark? Misschien heeft ze toen gepost dat ze daar was..
Ik ga het doen.. mocht het niet goed gaan, dan ga ik maar op mijn bek, in ieder geval 10 keer beter dan spijt achteraf en "had ik maar". goed punt.
Ik hou je in ieder geval op de hoogte, wordt spannend ;)
Heb je haar gevonde?
Helaas heb ik haar niet gevonden.. ze zit nog wel in mijn hoofd, maar het zal slijten (langzaam), en ik laat het maar over aan het lot.
Als het zo moet zijn, tref ik haar vroeg of later wel weer.
Maar ik blijf updaten als er wat gebeurd,
Verliefd op andere vrouw (Verhaal 317)
Eigenlijk loop ik met deze gedachte op zaken vooruit. De andere vrouw en ik zitten nog in een snuffel-fase. Ik ben erg verliefd op haar. Zij noemt mij een bijzondere man.
Vandaag heb ik haar naar het vliegveld gebracht. Nu gaat ze weer voor naar haar thuisland voor een paar maanden. In de auto hielden we elkaars hand vast. Ik voelde me net een verliefde puber.
Om haar weg te kunnen brengen moest ik liegen tegen mijn vrouw. Dat vind ik ook zwaar. Het liegen en de hele zweem van geheimhouding. Ik heb net een intens moment beleefd met de vrouw waar ik verliefd op ben, maar ik kan het met niemand delen. Ik hoop echt dat ik en die andere vrouw binnenkort en stelletje zijn
Ik ben nog nooit vreemd gegaan in relaties. Eigenlijk ben ik een trouwe hond. Er moet een reden zijn waarom die andere vrouw en ik elkaar ontmoet hebben.
Hoe gaat her met je?
Hoe ist het afgelopen?
Hij is verliefd op en ander (Verhaal 322)
Hier ist het een beetje andersom.
Ik Ben sind 15 Jaar in en relatie,daarvan 10j getrouwd.
Mijn man heeft Problemen met zijn potentie en heben sinds 5jaar sporadisch noch Sex.
Hij gaat in en bakerijtje Elke dag zijn Koffie halen, en is verliefd geworden op de verkoopster.
Dat meisje is 12jahrtjes jonger en ook op hem verliefd.
Alleen kommt het niet tot sex, omdat hij Impotent is.
Een week gelede ,kwam hij met dit verhaal,en dacht eerst om te testen of het an ons lag dat hij niet meer kon,of het bij en ander toch wel zou gaan, en is dan verliefd geworden.
Die andere vrouw heeft hem dan gezegt dat zij Sex heel belangerijk vind en dit voor haar geen Optie is.
Ze maakt het uit, en hij is er kapot van.
Ik Ben in gesprek met en hele nette vrouw die me hier door helpt,en het ook met mijn hoofd
Analyseer en niet alleen met mijn hart.
De vraag is, vergeef ik hem?
Zou hij mij verlaten hebben, als zij het ook gewild zou hebben?
Mijn leven staat stil (Verhaal 315)
Mijn vrouw heeft een zware depressie gehad vanaf 2006 tot eind 2011,
ik kan jullie verzekeren dat dat een nachtmerrie is voor elke partner.
Alleen ze is nooit meer de oude geworden, onze kinderen, vrienden hebben zich afgekeerd tegen ons waardoor ik er helemaal alleen voor staat.
Ik zie wel dagelijks de verpleging over de vloer komen om haar te verzorgen maar na 20 min zijn ze weer weg.
Dan krijgt ze weer kanker : de eerste keer werd haar baarmoeder weggehaald en het laatst de eiertakken.
Op seksueel gebied is er niets meer, in principe is er niets meer tussen ons we zijn enkel gehuwd met ons huwelijksboekje.
Ik heb werkonderbreking aangevraagd in 2006 om voor haar te zorgen,
maar tussen 2006 en eind 2011 heeft ze 4 keer een zelfmoorpoging ondernomen waarvan ik 3 keer hebt kunnen voorkomen en 1 keer de buren.
Haar psychiater zei uw vrouw lijdt aan Borderline,
ik dacht dat kan er ook nog wel bij.
Alleen had ik er niet bij stilgestaan dat haar gedrag en houding veranderde .
Op dit moment dat ik dit schrijft zit ik nog steeds thuis voor mijn vrouw te zorgen.
Al 13j geen seks meer gehad alhoewel iedere mens er wel eens behoefte aan heeft, eens lachen kunnen, wat bijpraten, af en toe eens discussieren al wat je bij een gelukkig paar kunt tegenkomen.
Moet ik hier proberen dag in dag uit altijd positief te blijven zelfs als ik mijn dag niet hebt en dat is vermoeiend.
Ik heb met haar psychiater en onze huisdokter gesproken,
ik zei ik blijf niet eeuwig 20j ik wil rust, ik wil een leven.
De huisdokter begreep mij wel maar kon mij geen raad geven net zoals de psychiater deze zei wel mijnheer uw leven staat al 18j stil.
Ik wil met andere mensen in contact komen en ook met vrouwen,
ik merk als ik met een andere vrouw wilt praten dat ik heel onzeker wordt
en mij zelf in vraag begint te stellen.
Blijkbaar zou ik geen zelfvertrouwen meer hebben.
dat heb ik vandaag gemerkt toen ik een vrouw een doos praline (merci) en een kaart (bedankt) hebt aangeboden omdat ze enkele tips had aangereikt .
Alleen ik begon iets te voelen voor die vrouw,
alleen bij die kaart erg bedankt had ik een briefje bijgedaan met mijn telefoonnummer op en of ze zin had voor een afspraakje dat ze mij een berichtje zou sturen meer niet.
Heb ik hier goed aangedaan of niet,
ik weet het niet.
Hoe zo een situatie een mens kan kraken.
Wij hebben een psycholoog en een psychiater, zelfs zij zitten met hun handen in hun haar.
Iedereen draagt een rugzakje mee van uit het verleden de één al wat zwaarder dan de ander.
Alleen je moet ermee kunnen omgaan,
wat bij velen lukt en bij anderen weer niet.
Ik ben bij vereniging geweest voor mensen die iets gelijkaardigs meemaken.
Het doet deugd om erover te praten maar eens thuis herbegint alles weer.
Ik heb het na 6 maanden voor bekeken gehouden,
Nu sta ik voor een dilemma,
ofwel ga ik van mijn vrouw af of blijf ik verder aanmodderen
en dreig ik zelf onderuit te gaan.
En ik weet dat dit een heel moeilijk geval is waar velen geen antwoord op hebben en dat neem ik niemand kwalijk.
Ik vind spijtig om te horen dat je het de afgelopen jaren zwaar hebt gehad.
Ook vind dat je er goed aangedaan hebt om die andere vrouw op een date te vragen. Ik vind dat heel dapper van je.
Niemand heeft er iets aan als jij ook kopje onder gaat. Als ik je verhaal lees, dan denk ik: "De tijd van praten is voorbij. Nu is het tijd voor actie."
Kies voor jezelf.
Respekt, dat je er zo voor je Partner bent..
Heb je gesprek nodig?
Heb altijd en oortje open voor je.
Groetjes
Collega die elke dag belt (Verhaal 320)
Nu al een week of 3. Ze vroeg de 2e dag of ik het niet erg vond dat ze belde. Ze zegde ook dat ze haar anders verveeld dat ze met de auto rijd. Wat moet ik me hier bij voorstellen ? Nog iemand die zoiets meemaakte ?
Maar het kan natuurlijk ook gewoon voor de vriendschap zijn. Toch heeft ze jou uitgekozen om mee te bellen dus je hebt wel een speciaal plekje bij haar. Geniet ervan en laat het over je heen komen zou ik zeggen.
Verliefdheid (Verhaal 311)
Zou je een relatie willen met die andere vrouw en zie je dat voor je?
Ik zit ongeveer in dezelfde situatie. Advies wil ik je niet geven. Maar ik je wel vertellen wat ik gedaan heb.
Ik heb er voor gekozen om mijn verliefdheid te onderzoeken. Hoe echt is het eigenlijk? Hoe wederzijds is het?
Ik heb het eerst geprobeerd weg te stoppen, maar daar werd ik alleen maar ongelukkig van.
Het onderzoeken is voor mij ook wel emotioneel zwaar, want ik weet dat ik er mij vrouw pijn mee doe, als ze het zou weten.
Ik ben nog niet tot een conclusie gekomen, Toch ben ergens blij dat ik er voor gekozen heb om het te onderzoeken. Van niks doen en de twijfel die het teweeg bracht, werd ik alleen maar depressief.
Met vriendelijke groet
Kees
Verliefd op een getrouwde man (Verhaal 307)
Verliefd geworden op een collega (Verhaal 146)
Terwijl ik in een relatie zit, ben ik verliefd geworden op een collega. Mijn relatie is goed, zijn al jaren samen.
De verliefdheid op de collega is plots gekomen. Ik wil hier eigenlijk geen aandacht aan besteden, en probeer haar te ontlopen.
Mijn gevoel zegt dat ik dit met haar moet bespreken, ook omdat ik het idee heb dat zij mogelijk ook verliefd is op mij.
De meeste sites zeggen echter dat ik dit niet moet doen.
Kunnen jullie hier, wellicht uit eigen ervaring, meer over zeggen?
Alvast dank.
Ik ben benieuwd omdat ik zelf langere tijd in een vergelijkbare situatie zit, waarbij het gevoel soms wegebt, maar dan weer oplaait. Misschien helpt het om te bespreken of om elkaar iets beter te kennen, omdat zo'n bubbel anders niet uiteen kan spatten.
The one that got away (Verhaal 310)
Ik zocht je niet maar vond je wel (Verhaal 266)
Sinds begin dit jaar zit er een nieuw bedrijf in het verzamelgebouw waar ik werk. Op het kantoor gedeelte kom ik haar tegen, ik noem haar even C. Ik had haar al eerder gesproken toen ze info kwam vragen over het gebouw en vond haar meteen al wel speciaal. Nu zijn ze enkele maanden geinstalleerd en kom ik C regelmatig tegen, we spreken wat in de koffieautomaat sfeer en appen wel eens wat. Ik werd dus in die paar maanden behoorlijk verliefd op C, iets wat ik al 20 jaar niet meer mee heb gemaakt. Ik word ook niet zo snel verliefd. Uit de gesprekken en de ring die ze draagt maak ik op dat ze een man heeft (al heeft ze dat nooit specifiek verteld...) en ikzelf heb al heel lang een vriendin waar ik eigenlijk heel gelukkig mee ben en die ik ook echt geen pijn wil doen of wil verlaten. Ik weet niet eens de leeftijd van C of waar ze woont (social media minimaal zeg maar). Ze is zo leuk in haar doen en laten, zo open en speels. Ik merk dat ze soms wat zenuwachtig (ik trouwens ook) word als we even spreken, het is altijd maar 1 of 2 minuten (altijd wel gehaast), we hebben geen aanleiding om elkaar te zien of spreken. Wat zou ik haar graag eens langer spreken op een bankje in het park ofzo, als we beide meer tijd hebben en niet gestoord worden door collega's of de telefoon. Ik denk echt veel aan C, droom van haar, houd haar in de gaten, bedenk plannetjes om haar te zien of per ongeluk expres tegen te komen. Ik weet ongeveer haar werktijden en smelt zowat als ik langsloop en zie haar zitten aan haar bureau. Het duiveltje op mijn schouder heeft al besloten dat als het wederzijds is we gewoon stiekem lol gaan hebben, het engeltje op m'n andere schouder vind me een enorme l*l om zoiets je vriendin aan te doen. Het duiveltje vraagt zich af hoe hij zijn doel zal bereiken en of het wederzijds is. Het engeltje wil haar vergeten en wil dat het stopt. Soms fluit ik het nummer Stiekem van Maan, dit nummer verwoord wel waar ik mee zit en hoop dat C het hoort en denkt.... Ik ben totaal geen macho rokkenjager type, juist wat verlegen en ben/was ook helemaal niet op zoek, soms denk ik is dit al midlife? (eind 30)
Ik heb het niemand verteld maar in het kader waar het hart van vol is loopt de mond van over zeg ik wel eens wat tegen collega's over haar, zoals wat een leuke of vlotte meid is dat he.
Wederzijds... ik weet het niet, ik denk het niet, of toch... Ik weet niet wat ik met dit verhaal wil, wellicht verwacht ik een bindend advies.
Ik zit in het zelfde schuitje…..
Hij heeft ook een lange relatie.
Hij weet wel dat ik m leuk vind hoor. En hij heeft veel met me geflirt via app en dat kwam meer van hem af. Maar de laatste tijd hoor ik niks meer en dat is wel vaker gebeurd maar nu voelt het anders.
Nu doen we heel zakelijk maar ik wilde gewoon dat ik het in mn vrije tijd meer van me af kon zetten en dat lukt helaas nog niet zoals ik me had voorgenomen. Vragen om een koffietje te doen durf ik niet ha ha! Zou jij het trouwens op willen biechten aan haar?
Aan m'n crush nu niet maar na een koffietje of wandelingetje zou ik het wel aandurven gewoon te zeggen ik vind je leuk en dan maar kijken hoe het gesprek loopt :) Maar dan? Een relatie zit er niet in en vreemdgaan voelt ook niet goed.
Omdat relatie en vreemdgaan ‘m niet gaan worden heb ik het gevoel dat ik vrienden wil blijven maar ook dat zal lastig zijn….
Wat een kl*te situatie!
Weet jij nog een andere manier?
Bedankt, er over praten is wel fijn en ik sta zeker open voor een gesprek.
:)
Mijn ex die ik na 9 jaar nog niet ben vergeten wil mij ineens terug (Verhaal 302)
Ik zit met een dilemma.
Mijn ex die ik na 9 jaar nog niet ben vergeten wil mij ineens terug.
Wij hebben een kind samen maar door verschillende omstandigheden door mijn fout liep deze relatie mis nu wil hij mij terug een kans geven.
Ik ben ondertussen gelukkig getrouwd. Het gaat niet slecht maar ook zeker niet goed. Ik weet niet meer wat ik moet doen.
Ik weet het niet meer (Verhaal 309)
Veel meegemaakt tot een miskraam.
Maar ik weet niet meer wat ik wil.
Hij is niet meer de jongen waar ik op gevallen ben.
Ik was zwanger en kwam er achter dat die contact had met een andere vrouw.
Geen intieme tijd maar wel contact op een speelse manier. Is dit ook vreemd gaan?
Door veel stress en al heb ik een miskraam gekregen.
Ik ben duidelijk over mijn gevoel dat ik echt eigkelijk niet meer verder wil.
Maar ik dacht echt dat wij hier uit zouden komen.
Ik voel mij best naïef nu er in en denk ook als die met een andere contact heeft gehad.
Zit het al niet meer goed.
Ik ben al eerder uit een hele moeilijke relatie gekomen en was jaren alleen.
Ik vind het idee om alleen te zijn niet erg maar durf het ook niet uit te maken.
Heb een hele grote kinderwens en ben bang dat als ik van hem af ga niet snel iemand anders vind die er ook open in staat.
Ik voel mij best eenzaam soms in deze relatie praten met hem lukt niet.
Ik verlang soms naar iemand die mij snapt.
En ik ben niet iemand die zo snel met een andere aan papt.
Ben in de war en weet niet meer wat ik moet doen.
Ik hou van 2 mannen (Verhaal 308)
Ik vind dat te ver gaan (Verhaal 253)
Ik vind dat te ver gaan. Maar hij zegt dat ik me druk maak om niks en hem maar moet vertrouwen.
Ook al vertrouw ik hem, ik vind het gewoon niet kunnen dat je snachts met een single vrouw belt om gezellig te kletsen.
Ik vind een man leuk die getrouwd is (Verhaal 295)
Ik zie hem bijna elke week.
Hij weet niet dat ik hem leuk vind.
Wat moet ik hiermee doen?
Ik droom en denk de hele dag aan haar (Verhaal 285)
Hierbij mijn verhaal:
Momenteel ben ik 7 jaar samen met mijn vriendin. We kennen elkaar door en door en ik houd super veel van haar. Sinds 1 jaar werkt er een nieuwe collega op mijn werk, ze heet Maaike. Maaike is 28 jaar (ik ben 25) en is vrijgezel. Op werk sprak ik de eerste paar maanden niet mega veel met haar, we hadden dezelfde shifts op het werk, maar ze was voor mij gewoon ‘een collega’ dus het bleef bij enkel gedag zeggen.
Na 3 maanden kwam er een moment dat Maaike en ik tegelijk het pand uit liepen en raakten aan de praat. Ik kwam erachter dat we een gezamenlijke passie hebben: sporten. We bleven hier een tijdje over doorpraten waarna we beiden naar huis toe gingen.
Iedere dag wanneer ik Maaike zag op werk ging het over sporten en gezonde voeding, dit werd op een gegeven moment een brug naar diepere gesprekken. Af en toe maakte ik een grapje, dat is iets wat ik ook bij anderen doe, maar haar lach…. ik voelde ineens vlinders in mijn maag. Het voelde verkeerd, maar ik vond het ook wel interessant.
Op een avond lag ik samen met mijn vriendin thuis op de bank, ik kreeg een Appje van Maaike, ze had een foto gestuurd van een gerecht die ze mij adviseerde te maken. Zo open als dat ik ben, deelde dit met mijn vriendin. Mijn vriendin reageerde enthousiast dat ze dat samen met mij ook wel wilde maken, dus, wij aan de kook. Ik deelde het eindresultaat met Maaike, dit was het begin van een lange appreeks.
Maaike en ik appten op een gegeven moment dagen achter elkaar en opeens merkte ik het aan mijzelf: ik ben verliefd. Op werk keek ik er naar uit om haar te zien, ik deed extra mijn haar, parfum, zonder dat ik het eerst doorhad. En als haar appjes op mijn telefoon verschenen voelde ik een glimlach op mijn gezicht. Omdat we het vaak over sporten hadden wist ik wanneer ze in de sportschool was, ik zorgde ervoor dat ik af en toe op dezelfde tijden in de sportschool was met Maaike. Ik kwam haar hier dan ‘toevallig’ tegen en hadden de leukste gesprekken.
Er borrelde bij mij een schuldgevoel, maar ik deed er niets mee.
Aan dit verhaal moet ik toevoegen dat ik vrij transparant ben gebleven naar mijn vriendin toe, alles met haar gedeeld. Behalve dat ik haar opzocht in de sportschool en de kwantiteit van de appjes. Maaike weet ook dat ik een vriendin heb.
Tot mijn grote schrik kreeg ik ineens van maaike een appje: ‘’Misschien is het beter als we elkaar niet meer spreken, naar je vriendin toe vind ik dit niet kunnen’. Ik stemde met Maaike in, dat kwam ook voort uit mijn schuldgevoel, dus we spraken af dat we elkaar op werk wel gewoon gedag zouden zeggen, maar daar bleef het bij én geen appcontact.
Ik merkte wel gelijk een rust, een last van mijn schouders. En nam mijzelf voor meer tijd te investeren in mijn relatie. Wat ik ook gedaan heb.
Nu 2 maanden later moesten Maaike en ik elkaar op werk ondersteunen van onze leidinggevende en raakten weer aan de praat, de vonk was er weer gelijk, nu spreken we elkaar weer op de app, dagelijks. Ik merk aan de manier hoe ze naar mij kijkt dat ze dezelfde gevoelens heeft: diep oogcontact, af en toe omlaag kijkend naar mijn lippen. Voor de meest onnodige dingen mijn hulp vragen, maar, andersom, doe ik precies hetzelfde.
Ik droom en denk de hele dag aan haar, ik zoek haar op op werk, ik weet het niet meer. Thuis zit er een lieve vriendin bij mij, die voor mij haar handen in het vuur zou steken. Andersom zou ik exact hetzelfde doen. Maar ik ben zo vreselijk verliefd.
Kan iemand mij vertellen wat ik het beste kan doen? Ik wil het contact met Maaike niet kwijt, ik vind het fantastisch. Mijn vriendin wil ik ook niet kwijt.
Ik zit in een soort gelijke situatie als jij. Ik heb thuis een vrouw en daarnaast is er een ander. Op deze laatste ben ik stapel verliefd.
We appen dagelijks. Ik weet dat ik mijn vrouw pijn doe, maar toch doe ik het. Als ik met haar vrij dan weet ik dat ik fout bezig ben. Maar toch doe ik het.
Ook ik ben een tijdje gestopt met het contact met die andere vrouw. In die periode was ik meer met haar bezig, dan toen we nog dagelijks appte.
Bij het hernieuwde contact heb ik voor mijzelf besloten dat als de keuze daar is, dat ik dan voor die ander kies. Ik zou het slecht van mijzelf vinden aan haar aan het lintje te houden en uiteindelijk weer te dumpen.
Dit is geen makkelijke keuze en deze keuze doet ook pijn. Maar uiteindelijk kies ik voor mij eigen geluk. Ondanks dat ik weet hoeveel pijn het bij mijn huidige vrouw zal veroorzaken.
Ik kan je niet vertellen wat je moet doen, dat moet jezelf besluiten. Mijn advies is kies voor jezelf. Wat je ook kiest, er is altijd iemand die pijn doet.
Ik val niet op vrouwen maar die kus voelde wel goed (Verhaal 154)
Ik ben 37. En al 12 jaar gelukkig getrouwd met een fantastische man. Samen hebben we 4 prachtige kinderen.
Sinds een jaar heb ik een personal trainingscoach (een vrouw). We hebben sinds het begin een goede klik. Sturen ook regelmatig een berichtje naar elkaar. Een aantal weken geleden heeft ze mij onverwacht gekust en ik ging er in mee. Achteraf wisten wz beiden niet wat er ons is overkomen.
Ik val niet op vrouwen maar die kus voelde wel goed. Ik heb een fantastisch gezin. Zij ook. En we willen geen relatie met elkaar. We spraken dan ook af dat die kus eenmalig was...toch is het opnieuw gebeurd. Zo verwarrend ...
Ik moet mezelf sterken voor mezelf (Verhaal 269)
Het leven wat we nu leven, dat is goed. We zijn er voor de kinderen, die groeien goed gezond en geborgen op.
Maar wat ik er voor verloren heb is een enorm deel van mijn zijn. Het fijne sociale, lachen en genieten, morgen is morgen, vandaag is nu. De hoogtes de ik bereikte in het absolute geluk. De schalkse blikken die we konden wisselen temidden alles wat er om ons heen gebeurde. De diepe passie die ik voelde... Mijn hart brand bijkans nog vuriger voor jou.
Maar met het worden van wat ik nu ben en waar ik tav kinderen en opvoeden achter sta, ben ik niet meer degene voor wie jij viel. Begrijpelijk, maar een pijnlijke confrontatie.
De hongerigheid die jij, vanuit mijn optiek, voor me had, die lijkt, of is zelfs, verdwenen.
De honger naar 'het sociale' hebben we beide nog steeds,. Jij hebt een prachtig netwerk ondertussen, dat beneid ik en gun ik je enorm! Me, not so much(gotta work on that, I know)
Daarom support ik je en wil je daarin zo veel mogelijk de ruimte geven, en word blij jou blij te zien. Jou te zien zoals je het liefst bent. Maar dan dus zonder mij...
Echter ik wil (ook!) door jou ge-/be-/ontroerd worden en voelen dat ik de jouwe ben met de passie die daar bij hoort, zoals je wel met een (on)bekende kan flirten..
Maar het voelt alsof je me enkel nog kan zien als een kussen om tegenaan te vleien wanneer het je past of als de wannabe dildo voor je fantasie na weer een avond tot diep in de nacht alleen de hort op.... Het voelt alsof je mij voor lief neemt.
Het voelt alsof de connectie, de drive daartoe, vanuit jou al lange tijd weg is.
Alsof jij je best moet doen om 'te voldoen aan de minimale basis voor je vent', opdat hij niet te veel te zeiken heeft.
Maar echt vanuit jezelf -met stralende ogen, zonder tot diep in de nacht met een ander rond te hangen opdat je me een keer gebruikt voor de lust- dat lijkt niet meer aanwezig te zijn, en dat doet tering veel pijn.
Je hebt wel laten vallen, 'hadden we xxx niet gehad, waren we vast niet meer samen geweest', doelend op de ruigheid van ons bestaan destijds. Maar 2 kinderen erbij werd het toen een moetje?
Ik heb mezelf afgebeuld en weggecijferd, lekker feministisch jou alle ruimte gegeven om je te ontwikkelen, om vanuit mijn mogelijkheden je een goede startplek te geven.
Het voelt nu alsof ik dat niet had moeten doen.
Ik verwijfde hierdoor en jij gaat juist op zoek naar mensen die NIET in een soortgelijke situatie zitten.
Een concurrentie vorm die nooit te matchen valt.
Het voelt alsof je zegt:
'ik heb een gezin maar wil een vrijgevochten individualist die al zijn/haar tijd kan steken in wat die wil-, kan excelleren, nooit geneuzel heeft met thuis, daardoor perfect bereikbaar in de wereld staat en geweldig romantisch, -en in mij.'
Het besef dat ik nooit meer degene zal zijn voor wie je viel, en jij daarmee (en net zo) ook nooit meer naar mij zal zijn zoals toen, doet me verdriet. De realisatie dat ik al heel lang een luchtkasteel aan het najagen ben geweest... Ugh!
Droom over je, denk aan je en zie je vanuit een eigenlijk achterhaald perspectief..
Dat is echt even een harde klap.
Het zet me aan het denken, wat ik nog meer kan doen.
Het enige dat me nog rest is mijzelf. Werken voor mezelf, ontwikkeling voor mezelf, me richten op wat en wie ik wil zijn en hoe ik daar kan komen.
Wellicht dat dit ons verder uit elkaar drijft, verschuivende interesses en mensen in ons leven, misschien dat we elkaar ook weer vinden in onze nieuwe gestalten, maar dat is niet (meer) het doel. Ik moet mezelf sterken voor mezelf, want ik ben degene met wie ik eindig en daar wil ik vrede mee kunnen hebben.
En aan wie is de brief eigenlijk gericht, aan je ex of je minnares?
Verboden gevoelens (Verhaal 306)
Dit doe ik samen met meerdere ouders. Er zijn 2 vaste krachten een getrouwde vrouw en ik , ook getrouwd. Nu de laatste maanden heb ik het gevoel dat ze met mij flirt...door mij op te zoeken op het schoolplein...mij regelmatig aanraakt door mij aan te stoten. En dan weer een praatje maakt met soms een uitspraak die je dubbel kunt op vatten .
Nu heb ik ook gevoelens voor haar gekregen , en wel vaak aan haar denk. Vorige week liep ze met mij mee terug van school naar huis. Verteld ze persoonlijke situatie van haar gezin wat niet erg vrolijk klonk.
Ook ik zit al een aantal jaren in een broer zus huwelijk...dus zal wel vatbaarder zijn voor flirt gedrag van haar.
Tja nu de vraag wat moet ik in deze situatie....heb mooie dingen met mijn vrouw opgebouwd in al die 30 jaar waarvan 25 jaar getrouwd te zijn en 1 geweldige 15 jarige zoon te hebben.
Laat ik mij nu verleiden door tekortkomingen??.
Bang dat het alles veranderd (Verhaal 305)
Toen was daar T. T is er soort van collega, hij werkt in hetzelfde bedrijf, maar op een andere afdeling, namelijk logistiek. Daardoor komt hij dagelijks bij ons in de winkels en kent mijn hele team hem en hij mijn team.
T had al eerder laten blijken dat hij mij beter wilde leren kennen. Dit deed hij in de piek van mijn meest stressvolle periode dus ik gaf aan dat ik geen interesse had en geen ruimte voelde om te gaan experimenteren met een relatie. Sinds die tijd heeft T me een beetje in de gaten gehouden. Als hij zag dat ik een extra dip had, vroeg is hoe het ging, kwam ie extra langs en kon ik ff m'n ei kwijt. Het voelde heel veilig en vertrouwt om dingen met hem te delen, ondanks dat ik dat lastig vind.
Sinds begin december 2023 zijn we voorzichtig aan het afspreken. Ik vind het heel eng. T is heel lief en zorgzaam, maar ik merk dat onze connectie via het werk me tegenhoud om te onderzoeken of ik meer voor T kan gaan voelen. Ik ben als de dood dat de sfeer tussen mij en mijn collega's anders wordt en dat deze plek en de mensen voor mij veranderd. Het gaat inmiddels een stuk beter met me, maar ik heb nog steeds hun steun nodig en ben als de dood om dat te verliezen.
T staat ook niet bij iedereen goed bekend, hij is duidelijk op zoek naar een relatie en is daarom een beetje bekend gaan staan als een ladiesman. Ik ben ook bang voor de reactie van anderen. Ik heb het 1 collega en hele goede vriendin vertelt. Toen ze over de schok heen was, vond ze het uiteindelijk leuk voor ons. Ik ben inmiddels 3 dagen misselijk...
Wijze raad?
Voorgesteld voor een time out zodat ze haar gevoel kan onderzoeken (Verhaal 263)
Mijn vrouw (waar ik getrouwd mee ben en 2 kinderen mee hebt) heeft sinds een aantal maanden app contact met een ander man. De gevoelens die ze hierbij heeft ervaren heeft ze nooit gehad. Ze hebben elkaar geblokt, verwijderd etc maar toch lukt het hun beide niet om het een plek te geven. Ze hebben inmiddels alweer app contact. En sinds die jongen haar de liefde heeft verklaard zijn haar gevoelens ook sterker geworden. Ze hebben elkaar 1x gezien.
Ik heb aangeven dat ik haar de ruimte geef om haar gevoel te onderzoeken. Ze wil niet kwijt wat wij hebben met tegelijkertijd kan ze ook niet zonder door jongen. Ik heb voorgesteld voor een time out zodat ze haar gevoel kan onderzoeken, tegelijkertijd wil die jongen wel intiem met haar zijn maar dat wil zij weer niet. Hoe moet ik met deze situatie omgaan? En als ze voor mij kiest.. dan heb ik heel erg het gevoel dat ik een troostprijs ben.. hoe ga ik met dat gevoel om?
Ik heb soortgelijke vraag. Verschil is dat mijn vrouw niet de gevoelens heeft voor die ander (inmiddels ex-collega) en dit duidelijk naar mij heeft uitgesproken. Ik vertrouw haar aan de ene kant, maar de angst zit hem erin of de gevoelens wel worden aangewakkerd en dat het alsnog muscgaat voor mij. In dat geval klopt je gevoel met "troostprijs". Dat is een klotegevoel, omdat je er heel weinig vat op hebt.
Hoe is jullie relatie over het algemeen?
Een paar keer een andere jongen ontmoet (Verhaal 299)
Verder zou ik je willen adviseren om je gevoelens voor deze jongen en de gevoelens voor je vriend los van elkaar te analyseren. Je vertelt weinig over je huidige relatie, anders dan dat je zijn vrienden nooit ontmoet hebt. Waarom is dat zo? Leven jullie langs elkaar heen of heb je het idee wel samen iets op te bouwen? Maakt hij je gelukkig of maakt het feit dat je een relatie hebt je gelukkig? Kijk of deze relatie de moeite waard is. Zo ja, dan is het bovenstaande advies over het bekijken van de levensfase van de nieuwe jongen niet eens de moeite waard, want dan kan je beter aan je eigen relatie werken en hem zeggen wat je nodig hebt om daarin stappen te maken (bijvoorbeeld het ontmoeten van zijn vrienden). Zo niet, dan beëindig je eerst die relatie en kan je dan bekijken (na even tijd voor jezelf genomen te hebben) of die nieuwe jongen de moeite waard is, of dat je beter alleen kan zijn en kan wachten op een betere match voor wie je echt veel voelt en die in dezelfde levensfase zit.
Ik wil op deze leeftijd mij nog even geliefd en gewild voelen (Verhaal 300)
knikte en zei heel laconiek, 'ja, hij doet het nog. Bedankt. We raakten in gesprek en hij zei. 'Ik kon jou niet uit mijn hoofd zetten. Ik moest steeds aan jou denken'. Ik zei, 'weet je wel hoe ik ben'. Voordat hij iets kon zeggen zei ik. 'Ik ben 70'. Dat maakt me niet uit. Hij vertelde dat hij getrouwd was en al jaren als broer en zus leefde met zijn vrouw. Hij is 63 jaar oud. Ik weet niet waarom, maar ik heb nu een relatie met hem. Ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik nooit zou instemmen in een relatie als hij zijn vrouw zal verlaten omdat ik nooit iets kan en wil beginnen op het fundament van een ander. Het klinkt allemaal tegenstrijdig. Ik voel soms als een gemis. Ik probeer het nog even vol te houden en dan ga ik de relatie verbreken pijnlijk of niet. Ik wil op deze leeftijd mij nog even geliefd en gewild voelen.
Iedere dag appt hij of belt hij mij.
Sinds 4 jaar praat ik met een andere man (Verhaal 303)
Ik ben 9 jaar getrouwd en 2 kinderen. Sinds 4 jaar praat ik met een andere man doe ik van vroeger ken. Dit klikt zo goed en we praten dagelijks over alles Omdat hij in het buitenland woont zien we elkaar zelden. Dit is erg moeilijk. Het liefst heb ik hem dicht bij mij. Van een affaire kan ik niet echt spreken omdat we elkaar daarvoor te weinig zien.
Nu wilt hij dat ik een keuze maak omdat deze situatie te lang duurt. Hij wilt weten waar dit naartoe gaat.
Mijn huwelijk gaat niet zo goed. Dit is nooit perfect geweest omdat mijn man eigenlijk nooit mijn grote liefde geweest, maar hij is een goede man en zorgt goed voor ons en we hebben veel opgebouwd samen. Gezin, huis enzovoort.
Ik weet niet wat ik moet doen. Mijn gezin opgeven omdat ik mij niet prettig voel in dit huwelijk of blijven voor de kinderen en mezelf wegcijferen.
Iemand advies
Zodra ik langs die collega loop krijg ik echt kriebels in m’n buik (Verhaal 294)
Ik werk nu anderhalf jaar ergens en tijdens de rondleiding al stelde de baas mij voor aan een collega. Jongere jongen, we schelen 8 jaar, en wow. Het moment dat hij mij een hand gaf dacht ik: Jij bent knap!
Er gebeurde echt iets aan mij waardoor ik ook even dacht: moet ik de baan wel aannemen?
Ik dacht: het is niks, ben gelukkig, ruim 8 jaar samen met m’n vriend en alles zit in principe goed. Die leuke collega kon ik wel redelijk ontlopen en een beetje negeren…
Maar nu, sinds augustus werken we echt nauw samen, hebben we veel gesprekken en klikt het ook gigantisch op persoonlijk vlak. We moeten ook wel samenwerken, want moeten soms samen iets voorbereiden.
Ik praat er met één collega over, want zij is echt een goede vriendin, maar zij zegt ook: ‘Je moet hem gewoon een beetje als je kleine broertje gaan zien.’ Maar dat kan ik echt niet.
Soms zegt hij iets en dat betrap ik mezelf erop dat ik alleen maar in z’n ogen kan staren en niks heb opgevangen van wat hij zei. Ik zit er zelfs bijna aan te denken om ontslag te nemen, omdat ik niet m’n huidige relatie op het spel wil zetten.
Wat moet ik nou doen? Aan de ene kant denk ik:
Ik biecht alles op aan mijn vriend en misschien ook wel aan mijn collega en dan neem ik ontslag.
Aan de andere kant denk ik:
Ik vind mijn werk nu ook wel heel leuk, maar zodra ik langs die collega loop krijg ik echt kriebels in m’n buik.
En als je sex regelt stiekem, komt dat toch een keer boven water.
Na de sex zie je hem steeds zo vaak dat je liefde voor hem boven je man komt.
Pas op, collega zal er zo vaak iets over zeggen, je zal moeten vertellen wie er beter is, je man of hij, en des te vaker je hem ziet groeit houw gevoel voor hem dat je vaker wilt.
Denk aan wat je zijn partner en jouw partner bedriegt, gaat bij hem en jou uitlopen op liegen geheim en vernederen en jullie en zijn relatie nep worden en blijven bij liegen en zwijgen.
Zelf de dupe van, het gaat ooit fout het liegen enz, je collega en jij maken jullie relatie vanzelf kapot met bedrog en blijven liegen en verzwijgen moet dan wel, als vreemdgaande partner is geen uitleg de waarheid, partner zal je nooit meer geloven.
Ik heb toevallig op papier dat ze alles liegt, maar ik weet wel beter.
Dat weet zij niet, dat ik weet dat alles vieze bedrog was, voor haar is haar collega de top, 6 maanden trots hele dag gezellig en eerlijk kletsen veel belangrijker, want 2x sex met hem maakt hem waar ze meer van wilde, in onze verse verkering kiest zo voor hem.
Dan ook nog dat hij voor altijd in onze relatie was door haar mij sloopte met mn vrouw samen.
Op scheiden uitgelopen, nee zij wetd gehpen, ik deed niets en ben de boosdoener.
Zo kang e gemeen kun je dus een collega je GOD maken, trotser en gekker op hem als je elkaar erna zoveel ziet, loopt fout af.
Denk aan de gevolgen, want als.......is ie dat waard?
Wees wijs want het heeft een hoge prijs
Zwijgen tot ik meer duidelijkheid heb voor mezelf? (Verhaal 297)
Ja die begint al even terug.
Ik ben nu 42 en hopeloos verliefd op een prachtige man van 55.
Ik ben getrouwd (17) jaar en al bijna 30 jaar samen.
Een fijn huwelijk....? Nou in sommige opzichten wel.....maar in veel niet.
Mijn man blowde veel op dagelijkse basis dit bleef hij doen ook toen de kids kwamen, Leven met een man die verslaafd is gaat gepaard met leugens en gedoe.
Het karakter van mijn man is opvliegend en heftig, een normaal gesprek vaak lastig..
Heb hem 5 jaar terug gedwongen te kiezen voor zijn gezin of voor het blowend door het leven gaan.
Hij koos te stoppen en kikte met hulp af.
Hij doet het nu nog een keer in de maand ongeveer want hij kan het niet los laten.
Ik accepteer dat, en het ging de laatste tijd redelijk goed tussen ons.
Nu het volgende ik kom iemand tegen en ik ben plotsklaps verliefd...... extreem, knettergek op deze man.
Ik heb hem ruim twee maanden geleden ontmoet en ik weet nu dat ik niet anders meer wil dan hem.
Thuis weet er niemand nog ergens van.
Ik ben in mijn hoofd al verder, ik wil scheiden en met deze man verder waar ik me zo goed bij voel.
Ik heb nog niks verteld omdat ik denk dat de pleuris uit breekt en we dan nog een lang traject te gaan hebben.
Ik denk op mijn beurt ik zeg nog niks, ik zoek ondertussen dingen uit en als ik zo ver ben zeg ik het. Dan heb ik al de nodige voorbereidingen getroffen.
Het is moeilijk, en ergens wil ik het gewoon zeggen.maar ben bang dat dat geen goed idee is ook niet voor de kids.
Mijn vraag aan jullie vertellen of nog zwijgen tot ik meer duidelijkheid heb voor mezelf.
Wat is het beste
Hij is van plan zijn hele leven op te geven voor haar (Verhaal 260)
Ik ben inmiddels erachter ( hoe simpel kun je zijn ) dat jij waarschijnlijk narcistisch is met mss wel een bipolair stoornis. Zolang hij gevoed wordt met complimenten voelt hij zich de baas. Lijkt mij verstandig om nu definitief afscheid van hem te nemen. Maar dit vind ik wel heel zwaar voor onze kinderen.
Kwam er achter daarna dat hij al maanden een ander heeft. Narcisten maken je kapot en laten jou met de scherven achter. Mijn bijna volwassen kinderen zijn er ook kapot van. Ik zou afscheid van hem nemen als ik jou was, zeg ik nu heel makkelijk, maar je gaat nooit gelukkig worden met deze man. Ik wilde dat ik dat eerder had gedurfd. Mijn kinderen hebben hier ook schade van en littekens voor het leven.
Ik wens je veel sterkte en kracht!
Er hangt zo’n onwijze spanning tussen ons, niet normaal (Verhaal 170)
Is zo moeilijk.. heb ook dezelfde vraag hoe ga je hiermee om..
Je zult altijd spijt krijgen. Die aantrekking is er niet voor niets. 60% van de mensen zitten met een partner, waar ze niets mee hebben. Vrouwen omdat ze eerder niet naar "hun vrouwelijke intuitie" hadden geluisterd, het weg-rationaliseerde en dachten "goh, hij is zo lief.. laat ik hem maar een kans geven."
Om vervolgens weer terug te grijpen naar die ene, die jeugdliefde, die ... terwijl je op de aarde bent om het beste en alles uit het leven te halen wat erin zit.
Kinderen vind ik daarom geen reden om bij elkaar te blijven, behalve dan bij nog jonge kinderen omdat die hun 'vader' en 'moeder' nodig hebben. Maar ik had dan ook nooit "kinderen" met de 2e of 3e keus gemaakt maar met die 'ene' !!
Zonde, laat het niet lopen. Ga ervoor. Volg je intuitie en gevoel en niet je ratio. Wordt je gelukkiger van.
Beste vriend van mijn vriend, jarenlang spanning tussen ons.
2 jonge kinderen in het spel.
Helaas niet gelukt om het bij flirten te laten en nu ben ik helemaal stapel van hem. Het is zo pijnlijk om verliefd te zijn en er niks mee te kunnen doen. Ik wil niet mijn eigen relatie (9 jaar) kapotmaken en zijn gezin. Drie maanden later zit ie nog elke dag in mijn hoofd en ik kijk er steeds naar uit om hem te zien bij gemeenschappelijke afspraken. Hij wil graag vaker afspreken voor de seks maar ik kan het niet aan, er zijn teveel gevoelens ontstaan....
Iemand nog tips om hem tijdelijk te vergeten of moeten we er gewoon van genieten zolang de kriebels duren?
Beste vriend van mijn vriend, jarenlang spanning tussen ons.
2 jonge kinderen in het spel.
Helaas niet gelukt om het bij flirten te laten en nu ben ik helemaal stapel van hem. Het is zo pijnlijk om verliefd te zijn en er niks mee te kunnen doen. Ik wil niet mijn eigen relatie (9 jaar) kapotmaken en zijn gezin. Drie maanden later zit ie nog elke dag in mijn hoofd en ik kijk er steeds naar uit om hem te zien bij gemeenschappelijke afspraken. Hij wil graag vaker afspreken voor de seks maar ik kan het niet aan, er zijn teveel gevoelens ontstaan....
Iemand nog tips om hem tijdelijk te vergeten of moeten we er gewoon van genieten zolang de kriebels duren?
Tja wat is wijsheid, ik zou een gesprek aangaan met je eigen partner. Die zal boos worden maar anderzijds is iemand voor de gek houden ook zeker geen optie. Succes
Zo houd je je man of vrouw en jezelf voor de gek.
Of je kiest voor je partner en kapt alles af, of je gaat naar die ander en hoop dan maar dat het blijvend is. Maar, het allerbelangrijkste is om eerlijk te zijn tegen je partner.
Vroeger dacht ik da da ni kon zo iets (Verhaal 202)
Het is heel rottig (Verhaal 298)
Ik ben 11 jaar samen met mijn vriend; ik dacht dat we gelukkig waren maar hij is verliefd geworden op een ander. Hij vertelde dit 3 weken geleden. Het gevoel is wederzijds en ze zien mekaar regelmatig op café. Zelf ga ik niet graag op café maar vertrouwde hem daarin blindelings. Hij is niet het type 'player' en normaal gezien hondstrouw. Nu blijkt dat ze toch ook al meermaals gekust en geknuffeld hebben.
Alle tips die ik lees, over hoe jezelf op te stellen tegenover je 'ontrouwe' partner, pas ik al toe (kalm blijven, begrip tonen, eerlijk zijn over wat het met mij doet, hem tijd en ruimte geven...). Hij begrijpt heel goed dat hij me kwetst en zegt me nog graag te zien en dat ik niets verkeerd heb gedaan, maar tegelijk blijft hij haar zien en babbelen en knuffelen. Hij wil maar niet inzien dat zijn verliefdheid zo niet zal overgaan.
Hij heeft nu een afspraak gevraagd bij zijn psychologe die hem geholpen had toen hij in een burn-out zat, en ik hoop dat dat helpt. En dat die hem vertelt dat je afstand moet nemen om een verliefdheid te laten bekoelen.
Maar het is heel rottig want ik voel me machteloos.
Je kunnen hier samen uitkomen, maar dat vraagt veel van jullie allebei. Het eerste wat jouw vriend moet doen is alle contact verbreken. Alle. En jij moet hier een hele harde grens trekken: als hij verder wil met jou moet het stoppen. Pas dan kan hij loskomen. Pas dan kan hij zien wat het is: bedrog en oneerlijk. Er zijn ook heel wat podcasts over vreemdgaan en ontrouw. Heel veel sterkte!
En wat nou als hij het niet als bedrog ervaart en er sprake is van sterke gevoelens?
Dat is vervelend om te horen. Wanneer iemand verliefd is kun je daar jammer genoeg weinig aan doen. Hier hebben we namelijk geen controle over. Echter, de oorzaken waarom iemand verliefd wordt kan mede liggen aan, of in, de relatie waar je in zit. Wanneer je een tekort ervaart, zal je vanzelf naar de buitenwereld open staan voor aanvullen van dat tekort. Wellicht dat omstandigheden in de relatie hebben geresulteerd in een ‘open staan’ voor een ander.
Je kunt hem niet verbieden zijn hart op slot te draaien. Echter, je kunt wel leren uit de situatie. Hiervoor is een gesprek met hem nodig. Probeer na te gaan wat hij tekort kwam, of waar hij behoefte aan had en wanneer de verliefdheid begonnen is. Het is goed mogelijk dat dit samenviel met een andere, of meerdere, gebeurtenissen.
Hoe nu verder? Wellicht is hem loslaten de beste optie. Hoe meer je hem weghoudt bij zijn object van verliefdheid, hoe groter het verlangen zal worden.
Succes!
Ik ben niet van plan om dit thuis op te biechten (Verhaal 284)
ik ben een vader van 2 kids, getrouwd in 2015, goeie job, huisje, weetje zowat niets tekort...
6 maart 2022 word ik uitgenodigd op een feestje van een collega.
Gezellig, leuk, tot 1 van de collega's komt aanzetten met 2 dames, die lollig waren, leuk, en een beetje in de wind. Maar vooral sociaal. 1tje ervan maakte op een speciale manier oogcontact met me, alsof haar ogen me gewoon naar haar toetrokken. De hele avond werd er op 1 of andere manier blikken uitgewisseld en uiteindelijk vroeg ze iemand om vervoer, omdat ze te veel had gedronken. Tuurlijk was ik kandidaat.
In de auto begint ze over haar vriend, al tien jaar mee samen, haar kindjes, 2 meisjes van 3 en 5 jaar en zegt ze plots, stel dat ik zou zeggen, neuk me, zou je dan ja zeggen? Ik was overdonderd natuurlijk, ... nu, lang verhaal kort, we hebben de hele avond in de auto gezeten, gepraat geteased... uiteindelijk werd mijn nummer in haar gsm gezet, en namen we afscheid met een kus, waaran ze toch wel ondersteboven van was. Ik ook . De volgende dag krijg ik een sms'je van haar met dankjewel enzo en de dag erop lagen we in een kamer te vrijen met elkaar. Nooit gedaan, die kamers, niks voor mij dacht ik, en zij ook. En een eerste keer werd 2, 3... om uiteindelijk de barrière te doorbreken van verliefd te worden. Weet je, het typische, saai thuis, geen interesse, de sleur... elk excuus werd uitvergroot en we werden echt gek op elkaar. We zijn intussen anderhalf jaar verder, en ik zie haar niet meer. Maar heb wel het gevoel nog steeds, dat zij alles had wat als perfect kan worden beschouwd om er een leven mee te delen. Weet je, je kan dat niet beschrijven, dat gevoel.
het einde was niet echt goed. Het enige wat ons zou redden om thuis te blijven was afstand. Maar weet je, afstand wordt afkicken, aantrekken wordt afstoten. Gevoelens werden geblokt, social media eveneens, om dan weer te ontblocken, terug af te spreken... het zoog de energie uit ons beiden op 1 of andere manier. we noemden het een bubble. maar bubbles bestaan niet. en ze zijn breekbaar en broos. De roze wolk werd donkerder, de emoties heftiger. Uiteindelijk hadden we bijna geen contact, af en toe een berichtje, in de hoop dat het weer wat meer kon, zelfs 1 x per maand afpreken, puur voor sex was een optie, al was het maar voor de rust. En nu sta ik hier. nog steeds getrouwd. met een stil verdriet. Want zij is nu met een collega van haar, die niet eens een greintje heeft wat lijkt op mij. Ik was de typische fitnessboy, sportief gebouwd, net voorbij m'n 40, bezig met een verzorgd uiterlijk. En de gast met wie zij nu is, is dik, zwaar, helemaal niet sportief ( gaat wel op dieet nu) en zij ziet in hem precies alles. Alsof ze weg is gevlucht naar iemand als hem, die trouwens al jaren op haar werk rondloopt, niet eens hetzelfde is of geeft aan haar, want ze is heel fysiek, heel visueel en ik ook. de sex die we hadden was buiten proportie, qua intens en hoeveelheid. Alsof het past, en je nooit nog een ander wilde. dat hadden we beiden.
En vandaag voel ik me nog steeds verloren. Alsof ik haar heb laten gaan, omdat ik niet thuis kon vertrekken voor de drama's en de gevolgen ... lees mss wel gewoon laf , ik weet het niet.
Ze stuurde me onlangs gewoon ' man , jij gaf me toch veel complimentjes, dan stuur ik daar wat leuks op terug en dan is het ineens, ' ik wilde het gewoon even zeggen omdat ik dat dacht'. Ik denk, wat moet je hier nou mee...
en heb ik een antwoord gestuurd dat haar niet zo aanstond, want ze heeft me geblokkeerd( weeral)
Maar toch, vandaag voel ik me leeg, en het is al zo lang geleden, zie ik haar vriend, op social media, en denk ik, wat was er mis met mij, en waarom is ze bij hem.
anyway, zoals ik al zei, het is een stil verdriet, en ik kan het met niemand delen, alleen met haar, want het was in een bubble.
En ik ben niet van plan om dit thuis op te biechten. neen, ik kan dit niet en doe het niet. Niet voor mij, maar voor de vele drama's voor iedereen rond me. Maar ik zit er mee. en ik vraag me af wat ik er mee moet. hoe ik mezelf weer op de rails krijg. daarom, mss iemand hier die zonder veroordeling me wil toespreken. niet om het waarom te verkondigen of de schuld... want we zijn allemaal maar gewoon mens met behoeften. Ik oordeel zelf niet over anderen. bedankt alvast.
een triestige alfa wolf ongelukkig in zijn roedel. maar die het niet laat zien, om de roedel samen te houden Zo voel ik me.
xxx
Als je besluit in je huwelijk te blijven dan zou ik je ervaring proberen om te buigen naar een mooie herinnering.
Wil je eigenlijk toch je affaire? Dan ga er voor, wat bij jouw wil zijn zal naar je toe komen, door dan te kiezen voor jezelf in dit verhaal zal dit gebeuren.
Heb geen spijt van de dingen die je niet deed, maar je kan beter spijt hebben van dingen die je wel deed.
Ingewikkeld is het absoluut
Sterkte met de keuzes die je maakt
Iemand zei onlangs heel mooi: vergeet niet, de hemel is hier en niet daar. Iets om mss over na te denken
Mijn vriend is onlangs smoorverliefd geworden (Verhaal 271)
Op zoek naar lotgenoten kwam ik jouw verhaal tegen. Het klinkt herkenbaar. Hoe gaat het met jullie intussen?
Ik ben 11 jaar samen met mijn vriend; ik dacht dat we gelukkig waren maar hij is verliefd geworden op een ander. Hij vertelde dit 3 weken geleden. Het gevoel is wederzijds en ze zien mekaar regelmatig op café. Zelf ga ik niet graag op café maar vertrouwde hem daarin blindelings. Hij is niet het type 'player' en normaal gezien hondstrouw. Nu blijkt dat ze toch ook al meermaals gekust en geknuffeld hebben.
Alle tips die ik lees, over hoe jezelf op te stellen tegenover je 'ontrouwe' partner, pas ik al toe (kalm blijven, begrip tonen, eerlijk zijn over wat het met mij doet, hem tijd en ruimte geven...). Hij begrijpt heel goed dat hij me kwetst en zegt me nog graag te zien en dat ik niets verkeerd heb gedaan, maar tegelijk blijft hij haar zien en babbelen en knuffelen. Hij wil maar niet inzien dat zijn verliefdheid zo niet zal overgaan.
Hij heeft nu een afspraak gevraagd bij zijn psychologe die hem geholpen had toen hij in een burn-out zat, en ik hoop dat dat helpt. En dat die hem vertelt dat je afstand moet nemen om een verliefdheid te laten bekoelen.
Maar het is heel rottig want ik voel me machteloos.
Hoe nu verder? (Verhaal 296)
Nu denk ik elke keer dat het stukje bij beetje beter gaat tussen ons, maar zodra zij belt ervaar ik toch een soort van terugval.
Wat moet ik doen, want op deze manier wordt ik elke keer weer geconfronteerd met allerlei gevoelens.
Jij kunt bepalen onder welke voorwaarden je verder wilt. Hij kan bepalen of hij daaraan wil voldoen. Als je leest over verder na ontrouw (wat dit misschien voor jullie niet is), dan staat een ding boven water: alle contact met de derde verbreken. Volledig. Pas dan kunne gevoelens verdwijnen, kan helderheid in het denken terugkomen en kun je dingen zien zoals ze zijn. Wat hij doet is niet echt kiezen. Of wel: hij kiest voor zichzelf.
Als je naar ouder.nl gaat en zoekt op het forum ‘verder na ontrouw’ dan lees je verhalen van anderen. En mensen kunnen gevraagd en ongevraagd meedenken. Ik heb er veel aan gehad. Iedereen zal zeggen dat jouw man een behoorlijke zak is dat hij zijn contact met haar nu belangrijker maakt dan het herstel met jou. Op dit moment heeft hij iets te doen, niet jij! En ik hoop voor je dat hij eerlijk is over wat er is gebeurd. Op het forum lees je verschillende verhalen van mensen die naast het bedrog ook enorm zijn voorgelogen.
Om het wat steviger te zeggen: ik denk dat jij en jullie aan het begin staan van een pittige tijd. Dat kun je aan! Het kan jou en jullie sterker maken. En het is ook heel zwaar. Sterkte!
Al jaren verliefd op een man (Verhaal 279)
Vroeger hebben we kortstondig iets gehad maar daarna zij we ons eigen weg gegaan
Nu is het wel zo dat we ook al jaren in het geheim mailen, hij is daar ooit mee begonnen naar mij.toe
Dit doen we al heel lang
Beide hebben we een relatie waarvan hij getrouwd is maar we merken dat we nog altijd gevoelens voor elkaar hebben.
Ook al mailen we heel lang niet, toch komt er weer een moment dat we toch weer met elkaar mailen en elkaar heel soms zien.
Onze wegen kruisen elkaar steeds weer zeg maar.
De laatse tijd merk ik dat ik mijn gevoel voor hem alleen maar sterker is geworden alleen weet ik niet wat ik er mee moet.
Hebben jullie dit ook en hie gaan jullie hiermee om?
Het gelieg en achterbaks gedoe?
Vraag hem eens of hij dit met zijn partner heeft besproken, eerlijk gezegd kan je beter je relatie verbreken als je liever wilt flirten met anderen, maar ja ik snap het lekker makkelijk bij je partner blijven en onderwijl bekijken of er muziek in een andere relatie zit.
Ik noem het laf, en geeft duidelijk aan dat je niet goed weet wat een relatie inhoudt.
Vertel je partner wat er aan de hand is, laat al je stiekem mails lezen , en beslis samen hoe verder , of samen werken aan je relatie of uit elkaar , daarna mag je mailen met elk ander persoon.
Succes met je eerlijkheid naar je partner toe.
Ik weet het niet, Ik denk eerder wat ze niet met de gevoelens moet. Maar 1 ding wel. Dit kan niet te lang duren. Denk goed na voordat je de stap zet. Er is geen weg terug.
bespreek je gevoel met hem. Wie weet voelt hij hetzelfde en kiezen jullie er allebei voor om je partners te verlaten en samen gelukkig te worden…. Alles is mogelijk maar bespreek het zo snel mogelijk met hem.
Deze spanning heeft een positieve invloed op mijn seksleven met mijn partner (Verhaal 293)
Sinds dat ik 16 jaar ben , ben ik samen met mijn partner inmiddels zijn we nu 19 jaar samen 3 kinderen rijker en hebben het goed voor elkaar.
Nu heb ik maar ook hij niet veel seksuele relaties gehad voor we elkaar ontmoette.
Onze seks is vrij basis maar doen wel eens gek, maar vaak heb ik echt te weinig zin.
Sinds 3 maanden heb ik een seksuele aantrekkingskracht tot een andere jongen en hij ook naar mij hij is jonger en vrijgezel het zou nooit wat kunnen worden maar het spel is erg leuk.
We hebben uiteraard niks gedaan maar ik merk dat deze spanning een positieve invloed heeft op mijn seksleven met mijn partner.
Maar voel me ook schuldig dat hij niet weet wat de reden is dat ik dit opeens heb.
Zou dit komen omdat ik te weinig bedpartners heb gehad dat dit verlangen er is?
Ik wil mijn partner voor geen goud kwijt een man als hem vind ik nooit meer, maar het verlangen is een dagelijkse mindf*ck.
Als hij me een vrijpas zou geven voor een dag ga ik er voor en dan mag hij natuurlijk ook een keer maar ik weet zeker dat hij dit nooit zou doen hij is echt van de 'oude stempel'.
En de mensen die wel hebben toegegeven aan de verleiding, was het na de daad weg of word het alleen maar erger?
Als je wèl afgaat op je gevoel dan wordt het alleen maar erger en het schuldgevoel is killing. Misschien met een psycholoog over praten? :) succes!
Als je wèl afgaat op je gevoel dan wordt het alleen maar erger en het schuldgevoel is killing. Misschien met een psycholoog over praten? :) succes!
Ik zit met een vervelende situatie (Verhaal 264)
Ik zit met een vervelende situatie. Een hele tijd geleden heb ik via via iemand leren uit een bevriende vriendengroep. Er was één dame waarmee het van in het begin wel erg goed klikte maar waar ik verder niets achter ging zoeken omdat ze in een relatie zit. Ze gaf soms wel de indruk dat er wat strubbelingen waren in de relatie maar daar ging ik verder niets achter zoeken. Nu merk ik wel dat de "klik" ook wederzijds is en dat er meer toenadering gezocht wordt als in apart dingen te gaan doen met alleen ons twee (initiatief van haar uit). Ik heb reeds aangegeven dat ik niet tussen haar relatie wil komen en dat ze heel duidelijk moest zijn naar haar vriend toe. Ze doet dit ook en is eerlijk en transparant hierin.
Nu weet ik uit ervaring, dat vrouwen nooit 100% duidelijk zijn :). Hoe ga je hier in godsnaam met om? Ik vind het leuk maar vooral op vriendschappelijk niveau en wil niets te complex maken.
Groeten,
Jens
Weduwe van 42, bang dat ik niemand meer tegen kom (Verhaal 234)
Ben pas 42 met een zoon van 14
Blijf optimistisch, je hebt een zoontje en die heeft jou hard nodig, daar moet je je nu op focussen. De rest komt wel!
Veel sterkte en succes!
Jouw tijd komt nog wel als je kind gelukkig is en een goed leven begint. Een oudere man is sowieso aantrekkelijker dus geen noot, het komt vanzelf op je pad. Zorg goed voor je kind.
Dit kan nooit wat worden (Verhaal 283)
Begin er niet aan. ik had er ook zo eentje en iedereen wordt ongelukkig op den duur.
Ik wordt er ziek van als ik haar 1 dag niet zie of hoor (Verhaal 225)
Het begon enige tijd geleden op het werk. Ik en mijn collega zagen een vrouwelijke collega door een grote stapel papier heen worstelen dat af moest. Zij is een knappe jonge gescheiden moeder. Na een paar keer een opmerking gemaakt te hebben kwam langzaam get gesprek gang.
Na haar diverse keren te hebben opgezocht kwam ik er achter dat ik gevoelens voor haar kreeg. Maar dat mag helemaal niet zei ik tegen mijzelf.
Ik ben getrouwd, heb 2 kinderen en daarbij zij had mijn dochter kunnen zijn.
Stoppen kan ik eigenlijk niet. Ik wordt er ziek van als ik haar 1 dag niet zie of hoor.
Het doet zo pijn maar dit os zoooo verkeerd ik weet t gewoon niet meer. Graag reacties hierop. Ik weet niet of mijn gevoelens wederzijds zijn maar ik mocht wel bij haar thuis komen ed. En soms staren we elkaar heel diep in de ogen totdat iemand zn gezicht wegdraaid. Ook mijn werk lijd hieronder.
Plots hoorde ik niets meer (Verhaal 292)
Sinds dien denk ik elke dag aan hem (Verhaal 117)
Toch ben ik inmiddels al weer 4 jaar geleden verliefd geworden op een ander. 3 jaar geleden zelfs de fout mee in gegaan 1x. Sinds dien denk ik elke dag aan hem. Fantaseer ik over hem en als ik hem weer zie wordt ik ontzettend ongemakkelijk. Ik wil er niets mee want houd van mijn man. Maar toch blijf ik aan hem denken. Hoe kan ik dit oplossen? Of moet ik open kaart spelen aan mijn man? Of moet ik hem er juist mee confronteren of hij ook verliefd is op mij? Ik weet me geen uitweg meer te vinden
Vertel eerlijk en oprecht wat er aan de hand is, eigenlijk al voor er iets gebeurd is, je zal zien dat de partner het helemaal niet door had dat JIJ iets miste, des te leuker om energie in je relatie te stoppen om te onderzoeken waar je iets mis natuurlijk met zijn tweeën , dan lopen huigelen met een ander , al dat stiekeme gedoe heeft je partner niet verdiend, en anders zoals hierboven verbreek je relatie op een waardige manier, je zal je partner een plezier doen ipv hem aan het lijntje te houden......want dat doe je.
Tweestrijd, veel gevoelens, veel vragen (Verhaal 280)
1 jaar en 4 maanden geleden... iemand uit de kenniskring zocht fysiek contact, dit had hij al eerder gedaan, maar ik dacht.. dat zal ik wel verkeerd begrepen hebben. Ik deed er in ieder geval nog niets mee. Toen hij op een middag me een knuffel wilde geven, ik snapte het niet, was verward.. onze kinderen waren boven aan het opruimen. Dit kan toch niet! Dat was ook mijn eerste reactie. Hij dacht dat ik de eerdere signalen wel had opgepakt en er open voor stond. Ik had daar nooit serieus over nagedacht.. tot het moment t zich aanbood. Mijn eerste ingeving was mijn partner ervan op de hoogte brengen.. zijn partner ook... maar ik besloot hem eerst te appen. Wat was dat nou? Er volgde een appwisseling wat mijn aandacht vestigde. Hij vond me interessant, voor mij leek dit een veilig contact om erop in te gaan, waarom weet ik nog steeds niet goed. Aangezien ik er al snel te veel op ingang, kon ik het zijn vriendin en mijn man ook niet meer vertellen. Ik ben het aangegaan. Ik, 11 jaar getrouwd met mijn man, net verhuisd naar een groot project met een eigen bedrijf waar ik erg druk mee was. Dat gaf zeker stress en onzekerheid. Mijn man en ik pakten dit toch wel op ons eigen manier op. Ik wilde vooral doorgaan en aanpakken. Hij bleef meer nuchter en dacht aan onze zoon. Ik ben een perfectionist en ging door, dat liet hij me doen, niet zonder goed bedoelde opmerkingen, maar hij kende me langer dan vandaag, hij was er voor onze zoon. Fijn, ik had misschien oogkleppen op, vond het allemaal doodeng de hele onderneming en wilde het laten slagen, hij heeft altijd meer nuchterheid gehad. Hij kon het wel loslaten en koos bewust voor onze zoon. Ondertussen deden we steeds minder samen en voelde het alsof ik het alleen aan t doen was. Misschien was het wel wat te veel voor me. Ik heb nog een andere baan, met net een nieuwe overstap en we sprongen in het diepe met een nieuw huis en bedrijf. Ik ging het alleen doen. Op dat moment kwam X op mijn pad. Hij gaf me aandacht, en triggerde me. In het begin dacht ik onschuldig, het leek een veilige manier om eens te ervaren. Ik ben vanaf mijn bijna 16e samen met mijn man en inmiddels 38. Dit was nieuw voor me. Het leek veilig, onschuldig, was nieuwsgierig... tot er een megaklik was in aantrekkingskracht, humor, bij hem in de buurt willen zijn, hem willen opzoeken. Dat ging in het begin van beide kanten heel erg leuk. Het ging vanzelf. Hij leek mij heel leuk te vinden, maar elke keer als het dichtbij kwam, stootte ik hem een soort van af. Dit kon niet, ik heb al een heel leven. Toch kon ik hem nooit loslaten, ik bleef hem opzoeken en hij reageerde elke keer weer. Dat hield een tijdje aan. Waardoor het voor mij steeds serieuzer werd.. is het dan toch iets waar we niet omheen kunnen? Ergens wilde ik er iets mee, maar ergens kreeg ik ook niet 100% de bevestiging of het kunnen om er daadwerkelijk naar te handelen. Al het contact was leuk en gaf me een heerlijk gevoel. Tot hij tussendoor steeds meer afstand nam, het kwam erop neer dat hij niet verwachtte dat ik mijn man zou verlaten, wel hoopte, maar dat hij het af en toe ook in perspectief nam. Maar wanneer we geen contact hadden, snapte ik niet waarom hij me niet appte. Als hij mij ook zo leuk vond, nam hij daar wel even de tijd voor toch? Zo ging het een tijd op en neer. Wanneer hij contact zocht of op mij reageerde, was ik blij. Maar wanneer hij afstand nam, dacht ik elke keer weer dat het alleen om de seks ging. Ik wilde meer, dat werd het nooit in het echt. We appten wel, maar wanneer we elkaar zagen, was het seks. We hadden ook alleen korte momenten. Ondertussen was ik steeds meer met hem bezig en niet meer met mijn man. Dat nam de aandacht voor hem af, maar ook de aantrekkingskracht. Ook ging ik twijfelen of die ooit zo sterk was geweest als bij x. Ik was nooit zo seksueel ingesteld en nu wel. Ik wilde, ik deed.. bij mijn eigen man kwam dit meestal van hem. Hoe kon dit? Is dit chemie tussen mensen waar je niet omheen kan? De humor, de omgang, het willen aanraken, bij hem willen zijn.. al deze fysieke aspecten leken veel sterker bij hem en zo fijn om te voelen. Toen kwam het dilemma.. hoe lager dit duurde hoe minder ik eruit kwam.. mijn man die zelf de ideale man is, altijd rekening met mij houdt en in principe niets fout deed. Want ondertussen had hij mij signalen van dingen samen willen oppakken al lang gedaan en kon ik eigenlijk niks opmerken over zijn deel in alles wat we deden, ons gezin en aandacht voor mij. Ondertussen had ik gevoelens voor een ander gekregen, uiteindelijk leek dit beantwoord, duidelijk. Hij wilde al deze tijf al voor mij willen gaan, ik wilde alleen niet. Dat klopte ergens ook wel, maar ook omdat ik nog iets miste. Toen hij me uiteindelijk die bevestiging gaf, dacht ik er echt voor te willen gaan, gaf aan hier echt open voor te willen staan en gaf toe dat ik echt gevoelens had en verliefd was. Ondertussen zat hij al langer in relatieproblemen. En zat hier al langer en verder in. Hij vroeg vaak hoe ik erin stond en vroeg door. Uiteindelijk gaf ik aan dat ik geen twijfels meer aan zijn gevoelens voor mij had, maar dat de vraag dus was of het over was thuis. Ik miste die lustgevoelens naar mijn man en twijfelde of die er ooit zo sterk waren geweest en of ik hier niet naar moest handelen. Hij vind het fijn dat ik duidelijk was. Vond dat ik dan dan ook eerst moest uitzoeken. Als ik echt bij mijn man weg zou gaan, konden wij verder kijken. Ik denk verstandig, maar het voelt ook als afwijzing. Als hij echt voor me wil gaan, neem je toch niet steeds afstand? Dit was juist hetgeen wat ik elke keer tussendoor bij hem miste. Ik denk wel dat hij oprecht is, maar zelf ook in een proces zit. Ik ben wel verliefd, de werkelijkheid uit het oog verloren of moet je iets met die sterke gevoelens doen? Hij neemt afstand om me te laten uitzoeken of mijn relatie nog kans heeft. Ik vind dat aan de ene kant verstandig, aan de andere kant lijkt hij dit zo gemakkelijk te doen en aan de laatste kant mis ik hem echt. Ik heb hem aangegeven dat het me goed leek om eens echt te praten, hij gaf aan dit te willen doen als we meer tijd hadden en vervolgens gaf hij aan dat ik het eerst thuis moest uitzoeken. Ergens snap ik het, ergens ook helemaal niet. Ik denk dat goed is om hem los te laten, het kost me heel veel energie. Tegelijk voel ik vanalles... mij gevoel vliegt heen en weer en is alles behalve rustig. Ik kan het met bijna niemand delen.. hij zit dicht bij onze contacten.. ergens wil ik verstandig zijn en ben ik bang dat wanneer ik dit deel met mijn man, we verder van huis zijn door een vertrouwensbreuk. Ergens wil ik toegeven aan mijn verlangens en laat ik het iedere keer weer open of wil er bijna aan toegeven en op die manier voor mezelf kiezen.
Verliefd worden op een man die geen respect heeft voor een relatie en eigen relatie, hetzelfde geldt voor jou, geen respect voor zijn relatie.
Wat heeft jou partner misdaan? , heb je wel eens tijd voor hem genomen , ook om te praten over gevoelens , zijn gevoelens , welke weg jullie aan het bewandelen zijn , nee he geen tijd voor......steek je tijd in je relatie ipv alle tijd in stiekeme gesprekjes met anderen te voeren.
Het kan 2 kanten op gaan , maar het verschaft wel duidelijkheid aan beide zijden, een relatie bestaat namelijk uit 2 personen niet 1 zoals je hierboven beschrijft.
Het voelt alsof hij mij straft voor mijn keuze (Verhaal 282)
Dit is natuurlijk geen excuus.
We zijn altijd vrienden gebleven maar de laatste 2 jaar voelde ik mij gedwongen om meer te zijn dan vrienden.
Nu ik heb aangegeven hier niets voor te voelen is het volledig stil geworden.
We hebben geen contact meer. Volgens hem heb ik hiervoor gekozen. Maar ik heb gekozen voor vrienden ...
Het voelt alsof hij mij straft voor mijn keuze .
Moet ik 30 jaar vriendschap weggooien?
Ik voel mij heel verdrietig.
Dit is geen vriend!!!
Je zal de keuze moeten maken tussen je partner en je vriend, het is al duidelijk welke keuze je hebt gemaakt. Je partner dus.
Overleg het eens met hem, dat verdient je partner, open en eerlijkheid waar is anders een relatie opgebouwd.
Ik word helemaal gek en weet niet wat ik ermee aan moet.. (Verhaal 291)
Zit in een lange relatie (+10 jaar) met mijn vriendin en zijn verloofd. 2 maanden geleden is er een nieuwe collega bij ons komen werken en JEZUS het contact is zo mega intens met haar.. vanaf dag 1. Het lange oogcontact, dezelfde humor, de goede gesprekken en ga zo maar door. Het voelt altijd goed om in haar buurt te zijn. Ik had gehoopt dat mijn gevoel voor haar snel minder zou worden, maar het wordt juist alleen maar sterker. Zo'n gevoel heb ik op zó'n intense manier ook nog nooit meegemaakt..
Ik had al het vermoeden dat zij er ook zo over dacht (ondanks dat zij ook een vriend heeft) en dat werd bij de afgelopen borrel van werk ook bevestigd. We vinden elkaar allebei zo bizar leuk en kwamen tot de conclusie dat we allang gedate hadden als we allebei niemand anders thuis hadden zitten ;)
Er is die avond niets gebeurd tussen ons, dat wil ik mijn vriendin ook niet aandoen. Maar de shock van die openbaring was voor ons allebei zo heftig dat je toch gaat denken; 'wat als?'
Ik weet ook hoeveel ellende dit gaat opleveren als ik hiervoor zou gaan.. het is echt een behoorlijke klotesituatie en ik weet echt niet wat ik ermee aan moet. Ik en mijn collega worden er gek van.
Iemand ervaring in vergelijkbare situatie?
Thanks
Hij heeft ook gevoelens voor mij maar is getrouwd (Verhaal 290)
Dat er zaken gebeurd zijn hou ik voor mezelf... (Verhaal 289)
Vakantieliefde of meer? (Verhaal 287)
Mijn partner waarmee ik 10 jaar samen ben kon last minute niet mee wegens problemen op de zaak. Het loopt al een tijdje niet zo lekker thuis, hij is erg negatief, altijd al geweest maar het wordt erger en erger, overals beren op de weg, heeft nog weinig zin in leuke dingen en seks hebben we amper. Een tijd loop ik al te klagen bij mijn vrienden en dat ik niet meer happy ben.
Vanaf de eerste avond op vakantie kreeg ik oogcontact met iemand van het hotel en vanaf dat moment vlogen de vonken er vanaf. In eerste instantie dacht ik ‘een leuk verzetje met een knappe man’, maar na een intieme avond kwamen er zo onwijs veel gevoelens bij kijken. Beide zijn we tot over onze oren verliefd.
Nu eenmaal thuis voel ik me niet op mijn gemak, ik heb aangegeven niet gelukkig te zijn, maar weggaan vind ik zo’n grote stap. Want ga ik weg omdat de koek echt op is of omdat ik zulke hevige gevoelens heb voor een ander? Hoe los je dit op.. heeft er iemand tips? Ik ben zo in de war.
Er in de slaapkamer nooit echt een seksuele klik geweest (Verhaal 286)
Hij is nooit een knuffelaar geweest of van fysiek contwctm
Hoewel ik hem erg leuk vond meteen de eerste date en er een soort van vlinders waren is er in de slaapkamer nooit echt een seksuele klik geweest.
Hij was in het begin lief horlor;kaarsjes,bloemen etc.
Nu 14 jaar(met een zoontje) later en ik het gevoel heb als een werkpaard gebruikt te worden. Mijn gevoelens doen er niet toe,er is geen fysi3k contact,ik doe niks goed,hij is chaggerijnig en ik voel me steeds minder"vrouw:. Door een leuk setje te kopen en de boel wat op te spicen krijg ik amper reactie (en ik ben geen lelijk persoon).
Nu kom ik dagelijks bij iemand snel langs. Die maakte wel eens grapjes qls"ah je mag mijn nachtbussen wel zijn" waarop ik plagerig antwoorden :"sorry dat uurtarief kan jij niet betalen,met een knipoog:"
Ik kon al merken dat er wel degelijk interesse was.
Uit het niets begonnen we te wppen en dit werd steeds schunnige tot het moment dat ik expres rokjes aandeed om te kijken of hij me serieus lekker zou bevredigen...
Als snel liep het uit de hand(hij heeft zijn vrouw die hij 9 jaar kent gedumpt) we zijn niet neer te stoppen en iedere aanraking naar elkaar maakt ons gek...maar ook lekker knuffelen,de hele nacht praten, samen wakker worden vinden we geweldig...ik ben al 14 jaar bij mijn man maar ben helemal verli3fd op m'n minaar. De gevo3l3ns zijn wederzijds overigens. Hij dwingt me nergens toe ,maar ik weet dat door leeftijdsverschil,gezondheid,reactie van kennissen en mijn man het alleen maar een fiasco kan worden.
Tevens is het ook erg vervelend dat het uitgerekend mijn dealer is die ik al jaren zie(maar nog nooit op die mnaier)
En helaas heeft deze man al zoveel meegemaakt en is hij misbruikt,niemand ooit hem liefde geschonken dat ik hem dit niet wil aandoen. Hij zegt al blij te zijn me zo te hebben en snapt me...maar als ik zie dat hij snachts zulke trauma's verwerkt in zijn slaap en ik de enige ooit ben die hem stil krijgt,de enige die er voor hem is als hij weer krampen heeft van de hypers van de suiker,kan ik hem niet loslaten.
Ook door het gevoel dat als we elkaar aankijken we precies hetzelfde denken zonder het uit te spreken,onze lichamen zijn een,bijbde kleinste aanrakingen(die de meeste mannen niets doet) word hij al gek van lust,we vinden elkaars eugensvhappen juist super,geweldigste seks ooit,....gewoon seks zoals je het in films ziet....kortom nog nooit meegemaakt..
Moet ik nu toch mijn man verlaten of mijn hart volgen(terwijl je weet dat het niet goed kan gaan)
Ergens vind ik mezelf heel triest... (Verhaal 247)
Enkele jaren geleden, nog voor coronatijd, kwam er een jonge, vrouwelijke collega op kantoor werken. Ik had weinig met haar, andere afdeling, en hoewel ze absoluut aantrekkelijk is/was kwam ze me wat simpel over en haar functie zat die van mij in de weg, zo dacht ik met mijn arrogantie. Ik was absoluut niet behulpzaam toen ze net begon, ik denk dat ze mij een totale hork gevonden moet hebben.
Corona voorbij, we gaan weer naar kantoor en ik kom haar nu elke dag tegen. Ik had me 100% in haar vergist, ze is niet simpel, ze was alleen onervaren. Ze is bloedslim. En ze is absoluut waardevol voor de gang van zaken op kantoor. Er klikte iets bij mij. Ik denk nu constant aan haar, ik probeer steeds bij haar langs te gaan, geen excuus is te onbenullig. Bij uitjes probeer ik altijd een beetje bij haar in de buurt te blijven om te kletsen. Gesprekken worden soms best een beetje persoonlijk. Maar zij weet niet van mijn crush op haar en voelt ook niets op die manier voor mij.
Maar het valt blijkbaar wel op. Mijn vrouw moppert over deze collega. Ze is best onzeker omdat ze voordat ze mij leerde kennen uit een slechte relatie kwam. Ik kan 100% eerlijk zeggen dat ik mijn vrouw nooit met deze collega bedrogen heb, en dat weet ze ook wel, maar ze wordt toch wel eens uit het niets boos en dan heeft ze het over "mijn vriendin". Soms maken andere collega's grapjes. Maar dat doen ze volgens mij alleen tegen mij, niet tegen haar. En desgevraagd geven ze aan het niet zo te bedoelen en ze weten wel wat er niks is.
Punt is, ik weet niet wat ik ermee aan moet. Er is niks, zei ik, maar is dat wel zo? Mjin relatie met mijn vrouw is een beetje wankel, ik voel me al jaren niet 100% tevreden in ons huwelijk maar zij voelt zich nog steeds als vroeger. Ik denk vaak aan scheiden maar is dat dan omdat ik verliefd ben geworden? Of een algemene midlife crisis? Ik fantaseer er op los maar zou, zelfs als ik weer alleen zou zijn, echt geen serieuze relatie met deze collega kunnen beginnen. We verschillen zo'n 20 jaar in leeftijd, en ze heeft een aantal karaktereigenschappen waar ik denk ik niet dagelijks tegen zou kunnen. Plus zij heeft gewoon deze gevoelens niet voor mij.
Ik zie het af en toe niet meer zo goed zitten. Ik wil eigenlijk mijn eigen gevoelens negeren. Ik kan en wil niks riskeren, ik wil ook geen ongemakkeljike situaties op kantoor. Het zal wel super ongezond zijn maar wat ik nu wil blijven doen is gewoon maar doorgaan met wat ik doe. Gewoon haar een beetje opzoeken, kletsen bij de lunch, misschien eens een appje over gedeelde interesses. Dan ben ik elke dag toch een beetje bij haar en klapt mijn huwelijk niet. Ergens vind ik mezelf heel triest...
Misschien moet je collega beetje doen denken aan hoe je eigen relatie vroeger was. Ik snap wat je meemaakt ik heb ook dit gehad terwijl ik getrouwd ben. Blijkbaar zien mensen dat je misschien een beetje verliefd bent.
Misschien moet je met je vrouw even praten over wat je mist in je relatie tot nu toe. Het is moeilijk om haar niet meer te zien dat snap ik alleen probeer het echt. Ik weet het is makkelijker gezegd dan gedaan. Je hoofd kan niet meer normaal denken maar denk zo, als er toch iets per ongeluk gebeurt dan loop je veel risicos. Ik wens je hoe dan ook heel veel succes.
Ga eens goed kijken hoe je je leven kunt verrijken met dingen die je leuk vindt, ipv een halve stalker te worden zodat je karige liefdesleven nog enigszins oké voelt.
Wat ben je bitter zeg! Liefde is mooi en ja soms is liefde ook te vinden buiten het huwelijk. Zijn vrouw hoeft niet per se de liefde van zijn leven te zijn. We gaan allemaal door verschillende fasen heen, liefde hoeft niet 1 persoon te zijn. Hij en zijn vrouw kunnen al lang uitelkaar gegroeid zijn.
De schrijver geeft zelf al aan dat dit misschien triest is. En daar ben ik het mee eens.
Ben ik dan gelijk bitter met mijn reactie?
Ik weet niet of mij betichten van "van twee walletjes eten" en "stalkgedrag" helemaal eerlijk is. Ik ga niet vreemd, ik flirt niet, ik vind het gewoon leuk met haar. Bijv. als ik iets met haar zou moeten bespreken wat ik in een emailtje kan doen, dan loop ik liever even langs haar bureau. De dag begint ook gewoon een beetje beter als ik langsloop bij het binnenkomen en ze zwaait en glimlacht. Of als ze tijdens de lunch bij mij komt zitten. Dat is van haar kant niet bewust, ze is vriendelijk tegen iedereen en gaat gewoon zitten waar plek is, maar ik vind het contact leuk.
Binnenkort worden er een paar afdelingen samengevoegd en de kamers opnieuw ingedeeld. We komen dan in dezelfde kamer. Ik weet niet helemaal wat ik daarvan vind. Of eigenlijk weet ik dat wel, ik vind het leuk, maar ik wil alles wel professioneel houden. Dat lukt tot nu toe ook gewoon. Maar het blijft een vreemd en uniek gevoel waar ik weinig ervaring mee heb.
Vervelend dat je in zo’n situatie zit. Ik zal niet vragen hoe oud je bent maar misschien is wel goed om na te denken over hoe je invulling wilt geven aan het rest van je leven. Je verdient liefde en geluk. Ik ben van mening dat je niet alleen je vrouw pijn doet maar ook jezelf als je in de relatie blijft. Kies voor jezelf en niet vanwege jouw collega maar misschien ontmoet je nog iemand met wie je echt gelukkig kunt worden ❤️. Kies vooral voor je eigen geluk.
Ons kantoor is nu anders ingedeeld en ik zit aan hetzelfde bureaueiland. Geen bewuste keuze, zoveel bureaus zijn er niet en een manager stelde voor "adviseurs daar, administratie daar" en zo doende.
Ik merk dat ik het erg leuk vind. Ik heb veel minder de behoefte om met een smoesje langs te lopen, want ik kan haar gewoon direct aanspreken. Maar over het algemeen laten we elkaar gewoon werken en op de standaard kantoorlol na blijft het professioneel. Het knaagt nog steeds aan me, zo van "is er toch niet een kansje" maar ik probeer me daar niet door te laten leiden. Ik vind haar leuk, we hebben een prettige werkrelatie en ik voel me daar ok bij. Beter geen risico's nemen.
Hij was niets veranderd (Verhaal 281)
Inmiddels heb ik een hypothecaire lening voor hem afgesloten zodat hij het huis/boerderij van zijn dromen kon kopen. Nou een maand later zet hij mij aan de kant voor de vrouw waar hij 2 mnd een relatie mee had.
Had haar gedeblokkeerd omdat hij zich bij mij eenzaam voelde. Mevrouw huppeltrutje stond weer vooraan om te komen poetsen en koken. Ik voel me vernederd. Hij geeft aan dat hij eenzaam was omdat ik zoveel aan het werk was. Nou zelf werkt hij 14 uur per dag 7 dagen in de week.
Dubbelleven (Verhaal 10)
Even in vogelvlucht, Ik ben bijna 30 jaar getrouwd, heb 2 gezonde mooie, lieve kinderen en een vrouw die alles voor me doet en over heeft. Toch Mis ik bepaalde aspecten in mijn leven.
De sex is nooit geweldig geweest en zo kan ik nog wel veel meer dingen opnoemen , maar toch ze is super lief zeikt nooit en is trouw en vrolijk. We hebben heel veel vrienden en alles is koek en ei
Eigenlijk het perfecte huwelijk op de sex na dan
Ben 3 jaar geleden m'n eerste meisje tegengekomen en sindsdien zie ik haar bijna elke dag
Jullie snappen t al , in die 3 jaar heb ik meer geweldige fantastische sex gehad dan de afgelopen 30 jaar in m'n huwelijk
Mijn meisje van toen heeft veel shit en problemen
Telkens probeer ik er voor haar te zijn maar vaak begrijpt ze me niet
Heb zoveel samen met haar gedaan , als m'n vrouw t weet zou ze me vermoorden.
Ben wezen stappen, weekendjes weg , snachts m'n bed uit en bij haar slapen, dronken geworden , gewerkt op de markt, haar achterna gereisd als overal Ib Nederland en België als ze aan het werk was, gesprekken gehad tot diep in de nacht , gelachen , gehuild , dronken gereden , dronken gevreen
en omdat ze gezijk met haar ex heeft staat ook haar bedrijf op m'n naam enz enz
Ik heb zo n fucking dubbelleven maar kan niet! Meer zonder haar!!!
Heb zelf n hartinfarct gehad Dior de stress als ze weer ns zei gaterug naar je vrouw en wat moet je toch met mij
Help help weet t niet!!!!!!!!!!!!
M'n vrouw verdriet aandoen????? Voor Bonnie m'n meisje van 30 jaar geleden kiezen???
Heb nu zelf n mooi huis , n eigen goed lopend bedrijf vrienden kennissen n gezin familie ofterwijl alles op de rit , maar Bonnie zit dag en m'n nacht in m'n kop
Hou van haar wil haar
Maar wil de rest niet kwijtraken en mensen geen pijn en verdriet doen !!!
Helptppppp
Sorry mensen weet dat ik n lul ben , maar ben zo verliefd op Bonnie !!!!!!! Wil haar gelukkig maken maar besef dat ik heel ceel mensen dan ongelukkig maak
Weet t ff niet meer
Bonnie for ever and always
T is zoals t is ❤️
Je moet echt doen waar je zelf gelukkig van word. Vergeet niet dat verliefdheid ook na een tijd overgaat en je dalijk alleen de problemen van die leuke vrouw overhoud.
Ik wens je heel veel sterkte. En je bent geen lul. Je bent maar een mens.
Ze heeft me nu de deur gewezen en zou nu zo makkelijk zijn om m’n oude leven weer op te pakken
Maar ze zit te diep
Pffffffffffff
Dubbelleven zoals je zelf zegt! Inderdaad je neemt je vrouw en je meisje in de maling.
Maar vooral jezelf. Wat wil je nu? Beide geen optie lijkt me, al had je dat wel.
Mooi huis, goed lopend bedrijf, veel vrienden lieve kinderen en 2 vrouwen! Applaus voor jou! Maar totaal geen besef wat je iedereen aandoet!!
Mijn ex-man had een verhouding van 1 jaar waar ik achter ben gekomen.
Het verraad het verdriet is niet te beschrijven.
Je hebt totaal geen idee wat je iemand aan doet.
Hoop voor jou dat het nooit uitkomt.
Maar zoiets komt altijd uit!
Veel sterkte als het moment daar is.
J
Weet t
Moet ook
Pfff
Hou van haar
ze is de ware
ze is top
Ga toch met haar trouwen letten jullie maar op
Links of rechts om T gaat gebeuren
Ieder verhaal is anders maar zo te lezen ga jij er aan kapot, aan je schuldgevoel en je angsten. Het heeft geen uitweg en daardoor krijg je stress en problemen met je hart.
Er is geen andere weg voor je dan je liefde voor Bonnie opbiechten. En denk je dat je vrouw niets door heeft? Misschien kan jouw vrouw zich prima zelf redden en vindt zij de vrijheid ook wel fijn, dat weet je niet. Misschien loopt het wel heel anders dan je denkt. Maar ik zou stoppen met het jezelf verstoppen.
Via sport ben ik een dame tegen gekomen en we hadden direct een goede klik. Ook qua aantrekkingskracht kunnen we niet meer om elkaar heen. Mijn vriendin was laatst een weekend weg en dat weekend heb ik dus de hele tijd met de andere dame gespendeerd. Het voelde zo vertrouwd en fijn dat ik merk dat dit nu de overhand krijgt. Ik hou van mijn vriendin en alles gaat echt goed tussen ons, maar ik kan die ander maar niet vergeten. We hebben ook al beide uitgesproken verliefde gevoelens naar elkaar te hebben maar dat het moeilijk is om er iets mee te doen verder.
Wat moet ik doen?
Opbiechten moet.. dat is belangrijk.
Wat dacht je van eerlijk zijn? Waarom haar aan het lijn houden, terwijl zij beter verdiend? Je houdt van een ander..maar je bent wel zo egoïstisch dat je je vrouw niet gunt iemand die wel van haar kan houden en dat ze opnieuw verliefd kan worden op een ander. Ja je hebt alles opgebouwd maar en nu? Alles voor schijn houden, denk je nou echt dat een vrouw niet weet wat haar man/vriend uitspookt? Wij vrouwen hebben een sensor als iets niet klopt, weten wij dat. En dan kan je alles verbergen maar een vrouw die respect heeft voor haar zelf heeft, wacht alleen tot ze zo ver is om weg te gaan om nooit terug te keren. Onderschat vrouwen niet, je hebt nu voor ellende gekozen inplaats van rust...en weet je dat verdien je misschien wel doordat je oneerlijk bent. Als je echt een man bent dan kom je er voor uit en zeg je dat je van een ander houdt of verliefd bent op een ander. Verliefd kun je worden op een ander dat kan ja, maar verbergen en de ander in de waan laten dat is een egoïstische fout waarbij jij alleen aan je zelf denkt en niet in het belang van je vrouw. Laat haar gaan! Zij verdiend respect en als je dat niet kunt geven achter haar rug om! dan verdien jij haar niet. De keus om niet eerlijk te zijn is veel erger dan bedrog. Laat de keus bij haar en wees eerlijk. Ik hoop dat je gelooft in God want je begaat een zonde buiten je huwelijk om. En Islam is de enige geloof die toestaat dan een man tot 4 vrouwen kan huwen en polygamie is niet geïntroduceerd door islam maar aangepast...uit de tijd dat een man 50 tot 100 vrouwen kon huwen maar geen enkele vrouw kreeg rechten. Na Islam werd het tot 4 vrouwen beperkt. Maar de waarheid is dat men alleen tot 1 vrouw huwt in Islam omdat het meer een uitzondering is en geen regel. De rechten van de vrouwen moeten gelijk zijn, recht op dat ze beiden door jou onderhouden moeten worden met voedsel en kleding en ook een eigen plek moeten hebben. In de islamitische gemeenschap wordt een 1ste 2de 3de 4de huwelijk geaccepteerd en pleeg je geen zonde in de ogen van God omdat het toegestaan is, dit is 1 van de redenen waarom een man meerdere vrouwen mag huwen en niet mag zondigen buiten het huwelijk. mits hij ze gelijk kan behandelen. . Ik weet niet waarom ik jou een uitgebreid uitleg geef, misschien omdat je niet slecht bent geweest voor je vrouw de afgelopen 30 jaar. Ik heb eerder te doen met jou. Dus vandaar de uitgebreide uitleg. Wie weet verander je ergens van gedachte en heb je nu wel een uitweg via Islam...je zult heel veel dingen ontdekken en ook wie jou Heer is geloof mij je zult veranderen voor het goede.
Na ruim 6 jaar ben ik nu wel tot de conclusie gekomen dat deze man zijn vrouw niet zal verlaten voor mij.
Voor mij rest nu maar 1 ding afkappen
Ja het heeft lang geduurd hield echt heel veel van hem
Mooie herineringen gemaakt
Maar ik wil verder met mijn leven
Dat gaat met hem niet gebeuren
Iedereen heeft een mening dat kan en mag.
Maar iets overkomt je, daar doe je niks tegen
Gevoelens kun je niet sturen.
Met pijn en verdriet sluit ik deze tijd af.
Een mooiere tijd gaat komen
Liefs
Bonnie
Ik denk dat je het bij het rechte eind hebt. Je kiest nu voor zekerheid voor de toekomst en de enige die je dit kan geven ben jezelf. Chapeau meisje, je hebt een zeer grote stap gezet. Hoe moeilijk en hoe pijnlijk ook. Veel succes en sterkte gewenst!
Contact van mijn crush in januari helemaal verbroken (Verhaal 235)
Alvast bedankt!
Praat met je partner hierover want uiteindelijk ga je die stap ooit toch maken met een ander omdat je iets mist in je huidig relatie.
Weggaan of blijven 😞 (Verhaal 278)
Ik ben kapot (Verhaal 275)
Kies voor jezelf! Laat hem gaan je verdient zoveel beter, dit is geen liefde. En als hij straks deze relatie zat is neem hem niet terug!
Ik ben verliefd op de leraar van mijn dochter (Verhaal 277)
Ik ben verliefd op de leraar van mijn dochter.
Hij lacht veel naar mij.
Tijdens 10 minuten gesprek hoorde hij mij op de gang praten over een leuke voorstelling.
Hij zei dat hij ook heb ging en dat later ook ging kijken. Hij keek me de hele tijd in mijn ogen aan en ik hem ook ik kreeg vlinders.
Hij lacht veel en vind het interessant wat ik hem vertelde. Ik hoop echt dat als hij mij echt leuk vind een move maakt zelf durf ik dat echt niet. Wat moet ik nu doen?
Ik weet me me geen houding te geven.
En probeer niet verliefd over te komen.
Maar ik denk dat hij het wel door heeft.
Hij kijkt ook vaak mijn kant op.
Angst dat ik me niet zou kunnen beheersen (Verhaal 276)
Advies gevraagd (Verhaal 272)
Hij verloofd en 3 kinderen. Ik (vrouw) getrouwd, 3 kinderen en 8 jaar samen.
Ik leerde D een aantal maanden geleden kennen. We hadden een cursus georganiseerd door ons bedrijf. We kende elkaar nog niet, we werken allebei andere dagen op kantoor.
Tijdens de cursus raakte we aan de praat. Geheel vriendschappelijk, zelfde situatie en zelfde leeftijd. Nou kan ik altijd al beter met mannen vinden dus het voelde goed.
Op een bedrijfsfeest een aantal weken geleden, raakte we allebei weer aan de praat. We roken allebei en waren daardoor vaak buiten in gesprek (ook om niet te hoeven dansen). Hij begon dit keer over zijn relatie, het verliep niet vlekkeloos bij hem en vroeg tips om het seksleven nieuw leven in te blazen. Ik zelf ben er best open over en gaf wat tips.
Na het feest waren we opweg naar het hotel, waar elke werknemer zijn eigen kamer had. Hij bood aan om nog wat sigaretten te halen, anders zou ik deze alsnog de volgende dag gehaald hebben.
Bij zijn kamer is niks gebeurd! Maar daar kwam ineens een raar gevoel in mijn buik. We hadden 4 verschillende bedden per kamer, ik vermelde in het rare bed te slapen. Waarna hij aangaf dat ik het grote bed eens moest proefliggen. Ik plof neer, hij kwam er ineens naast liggen en vanaf dat moment kreeg ik dat gevoel.
Daarna bracht hij mij naar mijn kamer, hij gaf snel een knuffel en vertrok weer. Waarna ik een appje kreeg: weltrusten x, mocht je niet kunnen slapen weet je me te vinden.
Ik deed er niks mee, ging slapen en zo gingen er een aantal weken voorbij. Het gevoel ging langzaam weg tot ik hem zag op kantoor. We zaten naast elkaar en het gevoel kwam gewoon weer terug. Weer begon hij even over zijn relatie en ik besloot het kort te houden: zoek een professional en ga praten.
Aan het einde van de dag waren er vlinder, kon ik alleen nog maar glimlachen. Maar nu een week verder zwakt het weer af.
Mijn man heeft hem met een feest ontmoet en weet dat D normaal niet mijn type is, maar sinds kort vindt ik hem alleen maar aantrekkelijker worden.
Vragen aan jullie:
1. Ik vraag me af of hij dit ook zo ervaart. Als je dit zo leest zou hij zich dan ook zo kunnen voelen?
2. Moet ik afstand nemen? Uit het oog uit het hart
3. Kan het ooit weer terug gaan naar een vriendschappelijk gevoel? Of ben ik naïef?
4. Is er een andere manier om dit te stoppen? Een trucje?
Wil overigens niet makkelijk doen over het feit dat dit voor jou lastig is! Je gevoel kan je erg in de war brengen.
Het heeft meteen mijn ogen geopend, het gevoel dat het een viezerik kan zijn/is neemt het inmiddels over.
Misschien is dit bericht precies wat ik nodig had. Daarom ga ik nu ook compleet afstand nemen zoals het hoort.
Gelukkig werken we andere dagen, wat niet wegneemt dat ik hem toch nog een keer tegen ga komen.
Ik hoop dat het hiermee dan ook klaar is kwa gevoelens.
Dankjewel
Wat moet ik doen (Verhaal 274)
Haar broer is mijn ( ex nu sinds 5 jaar) en tot 2021 is de relatie tussen haar en mij goed geweest.
Ik heb drie kinderen en zij 1.
Altijd hebben we een goede klik gehad , maar het werden de laatste maanden minder .
Maar ik heb altijd goed contact gehad met haar vriend.
Gezellig kletsen en lachen, gingen met zijn alle op pad .
Wij begrepen elkaar altijd erg goed.
Totdat hun uit elkaar gingen. En mijn schoonzus niks tegen me had gezegd.
Het contact werd minder en de kinderen kwamen over de vloer.
Dat was het .
Maar ik belde soms met haar vriend ( nu ex partner) en we hadden goede gesprekken.
We spraken af, voor wat te drinken of te wandelen.
Na het 1 kwam het ander en er kwamen gevoelens bij kijken.
Dit wilde ik niet en heb het abrupt afgekapt .
Meer omdat ik vond dat ik dit niet naar mijn schoonzus , ex kon maken en de kinderen.
We hebben elkaar een jaar niet gesproken maar nu is het contact langzaam weer op gang.. en ik mis hem echt ergens , maar ik ben bang voor mijn gevoel en weet dat dit geen manieren zijn. Maar ik mis hem..
ook zijn de kinderen in het spel..
Wat moet ik doen. Dit contact afkappen of mijn gevoel achterna gaan..
Kan het erg goed vinden met mijn voormalige schoonzus (Verhaal 252)
Sinds enkele maanden ondertussen kan ik het erg goed vinden met mijn voormalig schoonzus.
Ik heb het haar ook gezegd wat ik voel en het blijkt wederzijds te zijn.
Probleem is dat ze veel schrik heeft voor de reactie van haar zus.
Ik weet niet goed hoe hiermee om te gaan maar ik moet dit gevoel onderzoeken om later geen spijt te krijgen. Dat het wederzijds is (haar woorden) sterkt mijn gevoel voor haar.
Ik kan 2 dingen doen, ofwel totaal ermee breken, nooit nog contact…
Ofwel gaan praten met mijn ex…. Maar geen idee hoe dit ik moet aanpakken..
Beide zijn bijzonder moeilijk gevoelsmatig.
Iemand met dezelfde ervaring ?
Toen mijn partner overleden was heb ik niks met dat gevoel gedaan, want het zou de hele familie overhoop gooien en die toestanden kon ik er niet bij hebben. Denk nog vaak aan haar. Wie weet wordt het ooit nog wel eens wat als het zo wezen moet. Al denk ik niet dat dat gaat gebeuren ook omdat haar ex nog steeds voor de benen loopt.
Weet niet meer wat ik er mee aan moet (Verhaal 273)
3 kinderen , hij man wel relatie geen kinderen.
Ik heb al anderhalf jaar gevoelens voor deze collega als we samen werken trekken we ontzettend naar elkaaar toe. Goede gesprekken . Ook over ons privé leven . Ook moeilijke dingen
, pijnlijke die spelen binnen onze relaties. T punt is alleen dat ik t van mezelf weet . En van hem denk te voelen . Ik voel ontzettende chemie als we bij elkaar in de buurt zijn . Ook is t binnen t bedrijf waar we werken , waar ik ben is hij . Sta ik staat hij , zit ik zit hij . Lach ik , lacht hij. Hij houd me in de gaten , kijkt waar ik ben . Maar hij heeft niks uitgesproken . Hebben wel al n paar keer wat gedaan samen . Partner weet hier vanaf . Maar er gebeurd verder ook niks terwijl de spanningen voelbaar zijn . Ik wil mijn man ook niet bedriegen . Maar tegelijk gaan die gevoelens ook niet weg . Toen ik n poosje een reis maakte met t gezin naar t buitenland zat hij ook in mijn hoofd . Was t ook een beetjekwijt . Maar 1
Maal terug op t werk
Pats boem daar is t gevoel weer …. Weet niet meer wat ik er mee aan moet . Wil
Mijn man en kinderen niet kwetsen , maar ja stel dat dit echte liefde is en hoe kom je daar dan achter ???? Ergens wil ik ook weten of alleen ik dit me inbeeld of dat t van beide kanten is Pfff
Thuis voel ik niets meer (Verhaal 268)
Wie kan mij adviseren? (Verhaal 270)
Hij had inmiddels 2 kinderen had ik begrepen. Na een aantal jaren hoorde ik dat hij en zijn vriendin uit elkaar gingen. Ik heb hem tussentijds nog gezien op een feestje. Weer zochten we elkaar meteen op, gezellig praten verder niets.
Hij is wel 10 jaar vrijgezel geweest. Op een gegeven moment kom ik weer met mijn man vlak bij hem te wonen. Hij bracht zo een keer op een doordeweekse dag een bezoek aan mijn huis. Mijn man was aan het werk. We hadden fijn gepraat en ik merkte meteen dat hij aan het vissen was hoe het met mijn relatie was. Ik had toch wat afstand gehouden. Mijn man en ik kregen in tussentijd 2 kinderen. Ik heb nooit niet echt een super relatie gehad met mijn man, wel als vrienden maar seksueel aangetrokken nee ....eigenlijk knuffelen we nooit, we geven elkaar geen kus en sex nou alleen als ik heel dronken ben
Ik heb er totaal geen behoefte aan,voel mij ook niet geroepen om hen eens te knuffelen
Ik weet dat mijn man dit wel wel. Maar ik denk dat hij ook denkt nou laat maar anders wordt ze misschien boos.
Een jaar of 9 geleden heb ik met drank op sex gehad met de oude buurjongen. Ik had dat opgebiecht aan mijn man. Ik voelde me erg slecht hieronder. We zijn nog bij een relatietherapeut geweest, maar dat hielp ook niet echt. Vrij snel erna kreeg mijn oude buurjongen een relatie met een vrouw die ook getrouwd was op dat moment en zij heeft toen haar huwelijk opgegeven en is met haar kinderen bij hem ingetrokken.
Ze zijn uiteindelijk getrouwd. In de tussentijd zagen de buurjongen en ik elkaar met regelmaat, maar zijn vrouw stond er altijd meteen bij. Later hoorde ik van mijn buurjongen dat zij mij niet mocht omdat zij wel wist hoe mijn buurjongen over mij dacht.
Na een jaar of 6 zijn ze toch gescheiden omdat zij een ander had. Ik heb hem toen opgevangen, veel geluisterd naar hem. We zijn sindsdien erg goede vrienden, en we hebben regelmatig contact.
Sinds een jaar of 2 hebben we best intensief contact. We doen leuke dingen samen. Dat voelt erg goed, ik ben soms trots als hij naast me loopt. Iedereen denk natuurlijk dat we een stel zijn.
Mijn eigen man zegt er niets van, maar ik denk dat hij dit natuurlijk vreselijk vindt.
Ik ken zijn kinderen, hij die van mij. Onze kinderen kunnen ook goed met elkaar. We hebben elke dag contact. Ik heb zelfs een sleutel van zijn huis. Ik merk vooral de laatste tijd dat ik veel aan hem denk
Hij heeft al eens aangegeven dat hij van me houdt en altijd van me heeft gehouden. Op 1 of andere manier zijn de keuzes of levens telkens anders gelopen en zijn we nooit echt een stel geworden.
Ik word heen en weer geslingerd door emoties, gedachten.....wat moet ik? Ik droom van heerlijke sex met hem. Ik twijfel uiteraard ook. Ik weet ook dat het gras niet groener is bij de buren. Wat als ik me na een tijd ook ga ergeren aan hem, wat als het op niets uitdraait? Kies ik voor iets onbekende of voor het veilige?
Mijn man is stapel gek op mij, wil en doet alles voor me. We hebben samen kinderen, werk en een mooi huis.
Maar echt verliefd? Nee....sex? Brr ik moet er niet aan denken met hem....waarom weet ik ook niet. Maarja...is het verliefde gevoel een bevlieging? Ik vind het zielig voor mijn man en kinderen als ik denk aan de gedachte als ik zou gaan scheiden.
Maar ook bang voor de reacties van buitenaf.
Maar wil ik zo verder zonder intimiteit? Ik heb soms het gevoel of ik 3 kinderen heb ipv 2.
We sturen elkaar wel eens naaktfoto's. Ik kan daar soms zo blij van worden.
De buurjongen staat ook nog wel bekend als player. Ik heb dat wel eens tegen hem gezegd. Hij zegt, dat zijn omstandigheden. Het liefst wil ik ook niet alleen zijn, dan maak je dus wel eens verkeerde keuzes. Op zijn 1e vriendin, moeder van zijn kinderen is hij nooit verliefd geweest, het is zo gegroeid. Hij zegt regelmatig dat hij toen al verliefd op me was. Moet ik dat geloven? Ik weet het niet meer. Ik merk dat ik door al dit denken niet meer heel lief kan doen tegen mijn man en dat vind ik ook zielig. Ik kan dit niet vertellen aan mijn oude buurjongen, dat voed uiteraard alleen maar. Wat moet ik?
Ik ben inmiddels 25 jaar getrouwd. 1 volwassen kind van 20 jaar en 1 kind van 14 jaar.
Wie kan mij adviseren? Ik weet dat ik het zelf moet doen maar soms kan je zelf niet meer helder nadenken.
Hoog verraad?! (Verhaal 265)
Een vriendin van mij heeft een andere vriendin. En die andere vriendin heeft een ex met nieuwe partner.
Nu is mijn vriendin met die nieuwe partner in contact gekomen en spreekt geregeld met haar af voor een drankje.
Ze wil dat deze situatie geheim blijft omdat ze zelf ook wel snapt dat haar vriendin dit absoluut niet leuk zal vinden. En daarbij zijn er ook kinderen in het spel van de ex en haar vriendin en betreft het een vechtscheiding.
Ik vind dat ze eerlijk moet zijn naar haar vriendin of niet meer met die nieuwe partner moet afspreken. Echter denkt zij dat dit gewoon kan zolang het geheim blijft.
Wat vinden jullie?
Hij heeft mn vertrouwen zo beschadigd (Verhaal 35)
Wat moet ik nou, hij heeft m’n vertrouwen zo beschadigd.
Lang getwijfeld om dit te delen (Verhaal 258)
Hij neemt drankjes voor me mee als we gaan taken, flirt, maakt een foto van me omdat ik te dicht tegen het stuur zit. Trakteert me op mcdo.
Had al eens sms gestuurd dat ik blij ben met zijn hulp. Kreeg dear ook meteen antwoord op. De voorlaatste les was net voor mijn verjaardag. Hij zei dat hij me ging smsen daarom. Ik zei nog al lachend dat ga je ni doen. Heeft hij ook niet gedaan. Ik heb hem gestuurd dat ik de weddenschap gewonnen had dat hij me niet gestuurd heeft. Meteen antwoord dat hij het goed ging maken en me ging trakteren. We hebben ook al series ze gesprekken gehad maar ook veel geflirt. Ik denk wel dat m doorheeft dat er wat speelt. Vandaag was de laatste les ik ga n zo missen. Mss dat ik hem zie bij mijn examen. Wou m nog een knuffel geven maar durfde niet
.Vond ook dat m vdg afstandelijker deed. Het was 3 weken geleden dat we Ellkaar gezien Hadden....afscheid voelde moeilijk voor mij. Hij wou me nog trakteren maar de zaak was toe. :(
Ik zie m voorlopig niet meer en dat doet zo een pijn...wat nu
Ik heb een man leren kennen..... (Verhaal 150)
We zijn stapelverliefd geworden op elkaar en kunnen geen dag zonder contact. Ondanks het feit dat we beide een toekomst met elkaar zien, kan hij zich niet losmaken van zijn kinderen, die nog jong zijn en waarvan hij nu niets kan en wil missen. Dat begrijp ik en ik zal ook nooit van hem eisen dat hij zomaar wegloopt van zijn kinderen. Integendeel juist; ik ben van mening dat zijn kinderen beter verdienen dan ouders die ruzie maken, elkaar ontwijken, kibbelen, geen intimiteit delen in de breedste zin van het woord.
Nu zijn we op dit punt, en willen we beide het contact niet loslaten omdat we voelen dat we voor elkaar bestemd zijn. Hij geeft aan niet te weten hoe lang het nog zo door gaat thuis. Het klapt elke keer weer maar weggaan is nog geen optie voor hem. Ik ben niet gek, besef me dat hij die keuze misschien nooit maakt. Maar veel van wat hij zegt (en zij) wijst erop dat het vroeg of laat toch tot een einde komt. Ze maken elkaar niet gelukkig en zij irriteert zich aan alles. Doet ook uitspraken als “je kunt alsnog ergens anders gaan slapen als het zo doorgaat” en “als dit zo blijft dan is het alsnog klaar”. Ze heeft natuurlijk geeist dat het contact tussen hem en mij stopte, vanaf het moment dat hij haar heeft verteld dat hij verliefd op me is en ik op hem. Zij heeft mij daarna ook bericht nadat ze stiekem in zijn telefoon had gesnuffeld (ik heb daar nooit op gereageerd)
Nu hebben we toch nog elke dag contact. Ik wil nog steeds mijn leven met hem delen en hij wil dat ook maar het gaat dus niet gebeuren nu. Ik weet dat procentueel gezien weinig mannen uiteindelijk gaan maar dit is niet zoiets als een affaire waarin de man alleen maar seks wil die hij thuis niet krijgt. Thuis is er niets meer behalve de kinderen. “Zonder hen waren we allang uit elkaar gegaan”.
Ik ken niemand die in eenzelfde situatie zit of heeft gezeten om mee te praten dus vandaar mijn verhaal hier. Ik heb een paar vriendinnen die het weten en waar ik mijn hart kan luchten maar zou graag iemand vinden in een soortgelijke situatie.
Groetjes, Eva
En geloof me, wij waren vaker bij elkaar zonder seks, dan met seks, dus daar ging het hier ook niet om.
Ik heb alles gehoord. En ik geloofde het. Ook omdat ik appjes van zijn vrouw gelezen heb.
Zijn vrouw heeft hem uiteindelijk (na meermaals aandringen) voor een keuze gesteld. Hij bleef bij haar en heeft nooit meer iets van zich laten horen. Hij heeft een ander nummer genomen en zijn social media verwijderd.
Achteraf bleek ik zijn 4e affaire. En had hij naast mij ook nog contact met anderen.
Vraag jezelf eens af waarom je een man gelooft die zo over zijn vrouw praat. Die niet sterk genoeg is om zijn relatie te beëindigen voor jou, maar wel blijft klagen over hoe “op” het thuis is.
En ja ik weet het, we zeggen allemaal “ja maar dit is anders, ik geloof hem echt”. Maar geloof me…. Vraag je af waarom je genoege neemt met dit………. Het is het stiekeme van de affaire dat het magisch doet lijken. En het zijn de smoesjes (en meestal leugens) die jou een bijzonder gevoel geven.
Ik ben gebroken destijds en het heeft me een heeeeele lange tijd gekost om erover heen te komen. Die pijn gun ik je niet!
4,5 jaar was ik “de liefde van zijn leven” en zagen en spraken we elkaar elke dag. En van de ene op de andere dag bestond ik niet meer….. ik heb al 2 jaar niets meer gehoord.
Nu krijg ik hem niet meer uit mijn hoofd (Verhaal 262)
Eenmaal terug in Nederland kreeg ik een berichtje van hem waarin stond dat hij mijn relatie respecteert, maar dat hij denkt dat we zoveel overeenkomsten hebben en goed bij elkaar zouden passen. Hij vroeg of ik hem zou willen contacten als ik ooit weer in de toekomst single zou zijn. Ik gaf aan dat dat waarschijnlijk niet gaat gebeuren, maar als het zo is dat ik hem dan zou contacten.
Nu krijg ik hem niet meer uit mijn hoofd, en ik kan niet meer volledig van de aandacht van mijn vriend genieten hier thuis. Ik word gek van mezelf, want mijn vriend is zo goed en lief voor mij, maar ik blijf denken aan deze andere man. Wat moet ik doen?
Schuld (Verhaal 261)
Na 30 jaar huwelijk wat sexueel uitgeblust is overkomt me iets wat ik nooit had gedacht dat dat me ooit nog zou overkomen. Ik ben 60 en heb 3 maanden geleden een 22 jaar jongere vrouw ontmoet die mijn hart en lichaam totaal op hol brengt; zij ziet het helemaal met mij zitten ; het is een stiekeme relatie geworden. Mijn vrouw heeft kanker achter de rug en om mij geheel aan de nieuwe te geven , of zelfs het opbiechten ervan is zo vreselijk hard na wat mijn vrouw heeft meegemaakt. Ik wordt nu geteisterd door schuld en ervaar het leven als een kwelling of een lijdensweg ; wat me overkomt is zo’n godsgeschenk na de mantelzorg die ik heb gegeven. Waarom mag zoiets moois niet Bestaan zonder schuld?
Want het uitkomen van deze nieuwe relatie zal zoveel pijn veroorzaken bij mijn vrouw. Blijkbasr mág dit niet. Help.
Ik parkeerde voor zijn deur (Verhaal 236)
Weet niet waar ik moet beginnen;
in ene kom je iemand tegen … zomaar uit het niets;
Ik parkeer mijn auto vlak bij mijn werk; parkeer plaatst is in een woonwijk;
meestal sta ik op de zelfde plek voor het zelfde huis; regelmatig ben ik op tijd klaar met werken en rij ik rond 3 uur naar huis; er was een moment dat ik druk aan het bellen was; Er kwam een jongen man voorbij lopen en keek me aan en gaf me een knip oog; ik was zo druk aan t bellen stond daar later pas bij stil; Om het kort te houden heeft deze jonge man zijn best gedaan om op te vallen; blijkbaar had hij mij langer in het vizier; weer was er een middag dat hij opvallen zijn best deed om een blik van mij op te vangen; aangezien ik een relatie heb en kinderen is er een sensor die dit soort aandacht wegwuift; en weer dring het niet tot mij door dat iemand hopeloos een contact momentje wil aanleggen; Hij deed zo z’n best door rond het tijdstip dat ik aan kom rijden of terug ben van me werk in de buurt van mij te zijn. Hij woont tenslotte waar ik parkeer dus dat is niet zo moeilijk; Er Na een periode schoot Cupido toch raak bij mij! En hadden we inmiddels twee keer intense oogcontact gemaakt met elkaar; ieder oogcontact duurde zeker een paar seconden; Ja … vind hem nu meer dan leuk; Dit is een proces van 3 maanden; maar dan:
was er een middag dat ik parkeerde om naar werk te gaan en richting zijn huis keek; ik zag wat ik niet wou zien en wat me helemaal in de war had gebracht .. ik zag een blonde dame in zijn woonkamer staan en vervolgens stappen ze in de auto en rijden ze langs mij…. Ik was helemaal van slag … hij zwaaide nog (met zijn hand op t stuur en dan beetje met z’n hand naar mij wuiven) ik zwaaide niet terug en keek geïrriteerd …. de dagen gingen voorbij en er was nog steeds wederzijdse interesse …
Na het laatste oogcontact (zat een weekend tussen) op een maandag zat ik in de auto en was druk met spullen in te laden en moest nog instappen; toen ik in wou stappen zag ik dat hij langs mij liep maar ik zag m pas veel later …. wel opvallend en toevallig ….. maar hij liep door … we hebben elkaar als t ware misgelopen … hij had me kunnen aanspreken maar dat deed hij niet …. voelde dat ik teleurgesteld was. Sinds dien heb ik heb niet meer gezien … normaal duikt ie op zoekt ie contact … door te kijken … Op een middag ging ik weer werken en wilde uitstappen … toch bleef ik even zitten in mijn auto omdat er een man en vrouw voor zijn deur stonden; kennelijk had hij iets verkocht aan hun en zij kwamen dat ophalen; uit nieuwsgierigheid bleef ik even zitten om te kijken hoe dat gaat en om weer een glimp op te vangen van hem; hij zag mij kijken en .. en het was alsof hij verrast en overvallen was … ik had wel een andere auto …. misschien moest hij even goed kijken … maar hij keek anders … minder geïnteresseerd……. verwijtend ……… vraag me af wat er verandert is …: ik vind hem meer dan leuk en nu krijgen we dit weer …. Ik heb t laten gaan; weer zat er een weekend tussen; maandagochtend stond ik vast in de file en kwam een uur later aan op parkeerplek om naar mee werk te gaan; alsof de duivel er mee speelt loopt hij net naar zijn auto .. blijkbaar ging jij hij ook werken aan zijn kleding te zien; Ik was blij hem te zien en keek hem aan; zwaaide naar hem … maar te vergeefs … hij keek naar de grond en stapte zijn auto in, ik weet zeker dat hij me gezien heeft … maar waarom nu zo afstandelijk …. Dit steekt mij; Wat moet ik hiermee? Ik heb hem sinds dien niet meer gezien;
Ik probeer niet meer voor zijn deur te parkeren … maar krijg hem maar niet uit mijn hoofd ….
Dat hij dus niet verder gaat is denk ik omdat hij dus alleen wilde flirten verder niets. Zoals je zelf zegt er stond een vrouw in zijn woonkamer, hij zit dus al in een relatie. Vraag me echt af hoe het komt dat dat je zo gek op hem bent terwijl jullie niet veel hebben gedeeld met elkaar blikken, zwaaien .. that't it
Het kan mijn relatie natuurlijk voor altijd veranderen (Verhaal 196)
Dat gezegd hebbende : ik ben al ruim 20 jaar gelukkig getrouwd en hou heel veel van mijn vrouw. Ik wil ook geen relatie met die collega en dan heb ik het niet eens over dat zij ook een relatie heeft en ik ook zeker niet van plan ben om beide relaties te verstoren (ik weet überhaupt niet eens of zij interesse zou hebben in mij, laat staan dat dat ook niet relevant is!).
Binnenkort komt ze in zowat dezelfde ruimte te werken als ik en zal haar dan ook dagelijks fysiek zien. Ik merk nu al dat als ik haar zie dat ik helemaal hoteldebotel ben.....zenuwachtig en flinke vlinders.
Ik hoop echt dat die gevoelens gaan minderen en verdwijnen want het gaat me ook buiten werktijden nu meer en meer bezig houden uiteraard.
Ik wilde dit so wie so een keer "kwijt" en vraag me af of meer mensen dit wel eens hebben gehad (of nog hebben).
Uiteraard is die collega niet meer zien geen optie en ik zit er aan te twijfelen om het probleem met mijn vrouw te bespreken, ook omdat ik niets met die verliefdheid wil doen. Maar dat schrikt me ooknaf omdat het mijn relatie natuurlijk voor altijd kan veranderen.
Dat is wat ik doe
Heel herkenbaar. Ik heb ongeveer dezelfde situatie, al minstens een jaar. Ben ook verliefd op een collega, en het het wordt niet minder. Ik heb een leuke baan en het is extra leuk als ik met haar kan samenwerken. Er is niks gebeurd en er staat ook niet op het punt wat te gebeuren, want zij weet hier niets van. Mijn vrouw vermoedt het maar is gerustgesteld omdat ik (en hier ben ik eerlijk) ook niet van plan ben om er wat mee te doen. Vooralsnog vind ik het prima om een leuke collega te hebben, en verder niks, maar ik denk wel dat het misschien een teken is om nog eens goed naar de relatie die ik heb met mijn vrouw te kijken.
Elkaar wat rust en ruimte gunnen (Verhaal 259)
Mijn vrouw heeft het de afgelopen jaren erg zwaar gehad door in feite alles alleen draaiende te moeten houden. Voor mij was de drukte thuis teveel en hebben we in april dit jaar een chalet gekocht waar ik 4 a 5 dagen per week ben.
Onze relatie staat dus al een tijdje onder druk en zijn we elkaar uit het oog verloren. We missen elkaar erg maar vooral dat wat er was. Mijn ziekte heeft mij veranderd en ook zij maakt een grote ontwikkeling door.
3 weken geleden gingen we op vakantie naar Denemarken en toen kwam het hoge woord eruit. Ze wilde niet verder met mij. Na veel gesprekken bleek ze gevoelens te hebben ontwikkeld voor iemand die ze al een tijdje kent. Ze hebben de laatste tijd elkaar regelmatig gezien en hebben een enorme klik. Op dit moment worden haar gevoelens nog niet 100% beantwoord door de man in kwestie maar er is wel degelijk sprake van meer dan een gewone vriendschap.
We hebben afgesproken elkaar nu wat rust en ruimte te gunnen maar wel open in de communicatie te blijven. Ik ben nog steeds 3 dagen bij haar en de kinderen thuis maar de afgelopen week is ze regelmatig de deur uit om met hem en anderen af te spreken.
Nu ben ik er achter gekomen dat ze tijdens een festival, waar ze met een goede vriendin van ons was, ook vreemd is gegaan met een man die ze daar in de feesttent zag staan. Onze vriendin heeft toen aangegeven dat ze er niets van wilde weten of zien maar bevestigde het vreemdgaan dus wel.
Ook op het moment van schrijven is mijn vrouw op stap met eerder genoemde man op een cultureel festival. Ik maak mij zorgen dat haar nieuw verworven vrijheid grenzeloze vormen aan gaat nemen en ik kan er niet zoveel aan doen. Het loslaten kost mij enorm veel moeite maar ik weet ook dat iedere andere beweging juist ervoor zorgt dat ze sneller van mij vandaan gaat.
Zijn er hier mensen die hetzelfde hebben ervaren of nog tips hebben hoe hier het beste mee om te gaan?
Krijg weer gevoelens voor mijn ex (Verhaal 255)
Ik ben nu 10 jaar bij mijn partner, maar ik krijg weer gevoelens voor mijn ex.
Is dit normaal? Wie heeft hier ook last van?
Groeten Kim
Vrouwelijke collega (Verhaal 256)
iedereen vond het leuk dat ik dat deed, zeker omdat ik al best wel ouder ben.
onlangs ging ik met vervroegd pensioen, en ging afscheid nemen
van mn collegas, maar kreeg moeite met een vrouwelijke collega.
door al dat gekoppel met anderen begon ik haar leuk te vinden
vooral omdat zij wel heel direkt complimentjes begon te geven en zelfs
mijn mobiele nummer vroeg. eerst niet gegeven omdat ik dat niet nodig vond,
ik was de koppelaar en niet zelf het doel. tijdens het afscheid wel mn nummer gegeven
ze beloofde direkt terug te bellen. is inmiddels 1 maand geleden, dus nog maar een email
gestuurd. kreeg ik een mail terug met het bericht alle aandacht aan mijn vrouw te geven
ik ben al lang getrouwd dus had zo een antwoord niet verwacht. maar nu 2 maanden later
kan ik ze maar niet vergeten, wat ik ook doe, mobiele nummer gewist, alle fotos van het afscheidsfeest waar zij op staat, het helpt niet, op vakantie gaan ,leuke dingen doen, ik probeer mn vrouw
het naar haar zin te maken. nik helpt. ben ik alleen , het geringste en ik jank als eeen kind.
ik kan haar appen of mailen, maa rik wil geen stalker lijken, nee is nee.,
maar de reden is dat ik haar de allerleukste dame van de wereld vindt.
nog een obstakel, de dame is moslim. die mogen geen kontakt met getrouwde mannen
maar ik wordt met de dag ongelukkiger. wat moet ik doen?
Ik vraag me nu af of mijn vrouw wel echt bij elkaar passen. (Verhaal 114)
Ik voel me echter niet meer fysiek of emotioneel aangetrokken tot mijn vrouw. Ik heb veel respect voor haar als moeder van onze kinderen. Maar ik voe niet meer dan dat. Genegenheid is er al jaren niet meer en seks hebben we hooguit een keer per jaar.
2 jaar geleden is er een vrouw op mijn pad gekomen. Een bijzonder toeval. We voelden ons fysiek enorm tot elkaar aangetrokken maar hebben daar, uiteraard uit respect naar mijn gezin nooit iets mee gedaan. Er is een diepe vriendschap ontstaan. Hiervan is mijn vrouw op de hoogte.
Nu is het echter zo dat deze vrouw zoveel bij mij losmaakt, dat ik me er geen raad meer mee weet. Ze doorziet me, begrijpt me, maakt me een beter mens. Ze geeft me warmte en we hebben hele diepe gesprekken over het leven. Gesprekken die ik met mijn vrouw in al onze jaren huwelijk nooit gehad heb.
Ik vraag me nu af of mijn vrouw wel echt bij elkaar passen. Of dat we destijds getrouwd zijn omdat dat zo hoorde. Vreemdgaan doe ik niet, en ik wil mijn kinderen eigenlijk geen gebroken gezin aan doen….
Maar mijn huwelijk voelt niet meer goed. Ik weet me even geen raad meer..
Als je je kan verbeteren van vrouw, en stel dat je nu geen gelukkig huwelijk hebt, dan zou je beter de kans niet laten liggen? Je hebt deze vrouw mooie dingen te bieden.
Tip uit eigen ervaring: durf een actieve keuze te maken! Niet kiezen is ook een keuze, maar leidt uiteindelijk tot dubbele ellende.
Heel veel sterkte
Hij ziet alles negatief (Verhaal 257)
Hoe zielig ben ik eigenlijk? (Verhaal 219)
Toen het uit ging (niet mijn keuze uiteraard) heb ik er jaren over moeten doen over hem heen te komen, geen man kon aan hem tippen.
Tot ik erachter kwam dat dat toch ook niet heel gezond was geweest. Het was onrustig en had ook veel van me gevraagd. Daarnaast had hij me niet erg netjes behandeld.
Zo’n heftige chemie is niet altijd de relatie voor je leven. En als hij niet meer wil, is het het ook niet, want liefde moet van twee kanten komen.
Ik heb er jaren over moeten doen om eraf te komen. Ik kon niet stoppen om aan hem en de relatie te denken (eigenlijk een soort verslaving) Pas toen ik onverwerkte pijn van vroeger ging verwerken, ging het wat beter. Je plaatst iemand vaak ook enorm op een voetstuk. Probeer hem ervan af te halen, en dan te kijken welke emoties er naar boven komen.
Zielig ben je absoluut niet! ❤️
Het grote gevaar van een verstandshuwelijk is echte liefde (Verhaal 240)
In 2001 kwam ik mijn vrouw tegen. Ik was niet dol verliefd maar ze was een ‘goede partij’. Ik vond haar aantrekkelijk, lief en ging een relatie met haar aan, trouwde met haar en we kregen twee prachtige kinderen die nu 16 en bijna 18 zijn. Ik zou mijn leven direct geven voor mijn kinderen en mijn vrouw… ik hou van haar maar ik heb haar nooit heel dichtbij laten komen tot diep in mijn hart, want dit wilde ik immers nooit meer uit angst weer kapotgemaakt te worden. Ik lees meer over ‘verstandshuwelijken’, veilig, zeker en dit was ook wat ik wilde. Ik zorg goed voor mijn gezin. Alles kan en ‘alles’ mag. En ben ik gelukkig? Nee, eigenlijk nooit echt geweest. Ik kijk door de vensters van mijn vrouw en kinderen en ervaar een soort van geluk omdat hun gelukkig zijn. Mezelf wegcijferen heb ik tot een kunst verheven en leef volgens de wetten van mijn eigen keuze.
Totdat.., een half jaar geleden had ik een reünie van de basisschool. En daar stond ze, Marga, het meisje waar ik als 11 jarige jongen smoorverliefd op was. We keken elkaar aan en BOEM!, liefde op het eerste of tweede gezicht. Ze is zo mooi, voelt me precies aan, mijn hart slaat over en naast verliefd hou ik op een manier van haar waar ik bang voor was geworden en wilde ontlopen. Ik heb geen affaire met haar. We wandelen samen, praten en lachen samen, ik hou haar prachtige handen vast maar uit respect voor haar man en mijn gezin vrijen we niet. Maar met de dag hou ik meer van haar. Ik mis haar. Ik weet dat het grote gevaar van een verstandshuwelijk echte liefde is. En zie hier..Ik haat het om mensen te kwetsen, mijn kinderen staan op de eerste plaats, en hier zit ik dan dit bericht te typen. Geen idee wat ik moet doen, en als ik mijn hart volg dan kruip ik nu nog naar Marga. Mijn gevoel wil scheiden en met Marga verder. Marga wil ook scheiden en met mij verder. Maar ik heb kinderen en wil alles ordentelijk doen. Ik ga mijn vrouw verdriet doen voor eigen geluk. Dit is een hele egoïstische daad. Ik vind mezelf even niet zo leuk, maar och wat hou ik van haar…
Beste advies lieve mensen, als iemand vreemd gaat,dan is het duidelijk dat je zogenaamde wederhelft je niet wilt hebben in een relatie! Jou aan een lijntje of andersom proberen is alleen maar dat laatste om van de gewoonte te profiteren. Als je geen liefdesleven hebt en alleen verdriet tevens wantrouwen, laat dan elkaar los en probeer zelf gelukkig te zijn. Dat is het allerbelangrijkste in het leven en als jij gelukkig bent worden dan zullen je kinderen ook gelukkig voelen en ben je positief. Blijf aub niet hangen in rotzooi en negatieve, want dat hoort niet in een echte liefdesleven.
Je bent een verstandshuwelijk aangegaan en bent wel van je vrouw gaan houden, maar een verstandshuwelijk is het uiteindelijk ook niet. En je schrijft een egoïstische daad, maar is het leven niet bedoeld voor jezelf? Moet jij een leven voor anderen leiden, zodat zij gelukkig worden? Zo is het leven niet bedoeld.
Een mens mag keuzes maken waarvan hij gelukkig wordt. Denk er alleen heel goed over na, maar ik kan me voorstellen dat zij het voor je is, omdat je hart erin zit en dat is nodig voor echte liefde.
Sterkte.
Geen seks en delen geen bed (Verhaal 106)
Wat als ik hem nooit kan vergeten? (Verhaal 73)
Ik ben al 14 jaar samen met mijn vriend en we hebben samen 2 kindjes van 4 en 6. Ikzelf woon in België en ongeveer een jaar geleden werd ik smoorverliefd op 10 jaar oudere collega uit Nederland. Hij was getrouwd en heeft ook 2 kinderen van 8 en 12. Kort nadat we elkaar leerden kennen, ging het hele land in lockdown, en de grenzen dicht en zagen elkaar vooral over de telefoon. We stuurden dagelijks honderden berichten, en van zodra de grenzen open gingen, zagen wij elkaar terug. In het begin was dat eens 2 of 3 uurtjes ergens stiekem afspreken, later evolueerde dat naar een ganse werkdag verlof nemen om van 's morgens tot 's avonds bij elkaar te kunnen zijn. Zijn relatie zat niet goed, die van mij tot dan toe wel. Ik bedoel, ik realiseerde me wel dat ik zaken bij hem vond die ik niet bij mijn partner vind, maar ik had oorspronkelijk niet het idee dat ik mijn partner voor hem zou willen verlaten. Hij was immers ook getrouwd met 2 kinderen én hij woonde in Nederland op 250 km van mij. 4 maand later echter, scheidde hij. Dit stond los van wat wij samen hadden, want dat heeft zijn (inmiddels ex-)vrouw nooit geweten. Maar de situatie veranderde dus wel volledig.
Hij kreeg co-ouderschap dus op de dagen waarop hij zijn kinderen niet had, genoot hij van zijn tijd alleen, ging alle aandacht naar mij, ging hij op stap met vrienden, en had hij meer tijd om met mij af te spreken. Die "dates" waren altijd geweldig gezellig, passioneel ook, net 2 verliefde pubers waren die droomden van een toekomst samen. Elke keer kwam dat wel ter sprake, van hoe moet dit nou verder tussen ons. Ik heb mijn gezin/huis/ job in België, jij jouw kinderen/huis/job in Nederland. We besloten dat we het verder zouden ontdekken en wel zien wat de toekomst bracht. Na elk afspraakje werd mijn gevoel voor hem sterker, en dat van hem ook voor mij. We fantaseerden over hoe goed we het samen zouden hebben. Toen ik thuis ruzie had, deelde ik mijn frustraties met hem, en hij bleef er altijd heel neutraal over aangezien hij dat oneerlijk vond om zich daarover uit te spreken. Tuurlijk vond hij mijn vriend een eikel, en tuurlijk vond hij dat hij zoveel beter bij me paste. Ik vond en vind dat ook, maar ik kan ook niet zeggen dat ik mijn vriend niet graag meer zie.
Dus vorige week gebeurde het ondenkbare. Ik ging een week op reis met mijn gezin en hoorde hem dus amper, dat hadden we zo afgesproken. Terwijl normaal de hartjes en lieve woorden in het rond vlogen, voelde ik bij thuiskomst dat hij afstandelijker deed, wel nog steeds lief, maar toch anders dan anders. Hij wou me snel horen want moest me iets vertellen. Hij had iemand anders leren kennen. Mijn wereld stortte in. Hij was er zelf ook superemotioneel van, want hij wou liever een toekomst met mij, maar gezien onze situatie (ik nog een gezin, wonend in een ander land, onmogelijkheid om elkaar vaak te zien), vindt hij dat we elkaar moeten loslaten. Hij houdt zielsveel van me en is nog steeds gek op me zegt hij, maar hij heeft niet de indruk dat ik mijn gezin ooit voor hem zou verlaten, en vindt het dus ook uitzichtloos om daarop te wachten en zijn kans op nieuw geluk weg te gooien. Hij heeft deze vrouw ontmoet bij toeval, was er niet naar op zoek, maar wil het wel een kans geven.
Ik begrijp hem natuurlijk, hij heeft daar een punt. En wellicht is de nieuwe vrouw in zijn leven ook wel een leuke dame waarmee gelukkig kan worden. Maar wat ik niet begrijp is dat hij me dit vertelt, 3 weken nadat we elkaar hebben gezien en alles hemels en perfect was. Ik blijf achter met een gevoel alsof hij me opzij zet voor iemand anders die de leegte kan opvullen, alsof iemand anders mijn plek inneemt. Alsof ik bedrogen wordt, terwijl hij zelfs niet van mij is. Hij zegt hier zelf ook heel erg onder af te zien, omdat hij het liefst van al met mij was verdergegaan, maar dat onze situatie het gewoonweg onmogelijk maakt om het verder te ontdekken.
Ik van mijn kant voel me immens verdrietig, want ik weet dat ik zijn geluk niet in de weg mag staan, en dat ik wéét dat onze situatie onhoudbaar is en dit moment eraan zou komen, dat hij niet eeuwig vrijgezel zou blijven. Maar gezien de tijd die we maar samen hebben gehad, én me realiserend welke impact dit zou hebben op onze kinderen en iedereen rondom ons, vond ik niet de moed om mijn gezin op te geven voor hem, hoe sterk mijn gevoelens ook zijn. En hoe moeilijk het ook is voor ons beiden, het maakt me kapot dat hij zijn focus kan verleggen op zijn nieuw meisje, terwijl bij mij thuis de situatie blijft zoals ze altijd al was: ik zie mijn vriend graag, maar de sleur zit erin, en ik ben helemaal weg van iemand anders en ik maak mezelf helemaal gek bij het idee dat hij nu iemand anders kust, tijd doorbrengt met haar, en alle dingen met haar doet die hij met mij deed :(. En vechten voor hem heeft geen zin, 't is ook een ongelijke strijd. Ik kan onmogelijk bij hem zijn, zelfs al zou ik single zijn. Ik kan mijn kindjes niet wegtrekken uit hun school/leefomgeving in België, en hij kan dat ook niet met die van hem. Wat moet ik nu? :'( Wat als ik hem nooit kan vergeten?
Het meisje dat hij nu kust is misschien daar omdat hij voor zijn toekomst wil gaan en zij wel beschikbaar is en omdat het hem pijn doet dat jij niet voor jezelf kiest. Maar dat heeft misschien meer tijd nodig. Soms is de timing niet goed.
Veel sterkte met alle moeilijke emoties en dit plotselinge afscheid.
Je zal ooit weer een andere man tegen komen die je in vuur en vlam zet. Een iemand waar van je zegt wat een bijzondere man, zeg maar een zeldzaam type. Die echt voor je door het vuur gaat.
Als ik U was, en je bent echt....niet gelukkig zou ik scheiden en alleen gaan wonen tot je echt bewust bent en weet wat je verder wil met je leven? Geef je zelf de tijd, doe je dit niet krijg je een geweldige kater....en je kinderen niet minder.
Ik ben zelf Weduwnaar en had een pracht vrouw, een fonkelende geslepen diamant in al zijn facetten zo noem ik haar allereerst een pracht vrouw voor, haar kinderen en mij ik kwam zeg maar op de laatste plaats. En die liefde zie ik nu terug in mijn kinderen. Dus denk zeer goed in deze Egoïstische maatschappij? Want 1 op de drie huwelijken gaat naar de verdommenis tegenwoordig en zeker in deze geseksualiseerde maatschappij. Wees dus echt van je zelf bewust .....wat wil ik zelf.....echt denk daar goed over na , doe dit echt mevrouw je zal er later dankbaar voor zijn.
Vriendelijke groet,
cvq
Beste advies lieve mensen, als iemand vreemd gaat,dan is het duidelijk dat je zogenaamde wederhelft je niet wilt hebben in een relatie! Jou aan een lijntje of andersom proberen is alleen maar dat laatste om van de gewoonte te profiteren. Als je geen liefdesleven hebt en alleen verdriet tevens wantrouwen, laat dan elkaar los en probeer zelf gelukkig te zijn. Dat is het allerbelangrijkste in het leven en als jij gelukkig bent worden dan zullen je kinderen ook gelukkig voelen en ben je positief. Blijf aub niet hangen in rotzooi en negatieve, want dat hoort niet in een echte liefdesleven.
Wat er mocht gebeuren kinderen staan voorop dan welke relatie dan ook. Zoek aub hulp. Iemand die je jou niet wilt moet je toch ook niet willen🤞
Je verhaal dateert uit 2021. Je verhaal is zo ontzettend herkenbaar. Ik ben heel benieuwd naar het antwoord op je eigen gestelde vraag: heb je hem kunnen vergeten? En heb je de liefde weer terug bij je eigen man gevonden? Liefs, MT
En mijn kaars is uit….. (Verhaal 215)
Ik ben ook gestopt met werken toen onze tweede 1 jaar werd.
Mijn man heeft een drukke baan en maakt hele lange dagen en ik de zorg voor de kinderen.
In 2015 heb ik een hersenbloeding gehad waar ik inmiddels redelijk van hersteld ben. In 2016 heb ik er epilepsie bijgekregen waar ik nu medicatie voor krijg. En ik alleen de zorg voor de kinderen wat voor mij veel te zwaar was. Vaak aangegeven maar geen gehoor .
Afgelopen jaar een goede vriendin verloren en zelf weer een flinke epilepsie aanval gehad.
Nog een vriendin ziek en mijn moeder borstkanker. Dat heeft mij nog meer aan het denken gezet.
Al jaren bedacht ik mij hoe het zou zijn om alleen te wonen. En/of wachten dat de kinderen het huis uit zijn zodat ik dan alleen kan wonen.
Mijn man en ik doen niets samen , niet praten, niet lachen en al jaren geen intimiteit meer. Ook hangt er altijd spanning in huis.
En nu ben ik verliefd geraakt afgelopen najaar.
Wij hebben het zo fijn samen! Een man die mij ziet, waar ik mee kan praten, waar ik mee kan lachen en waarbij ik mijzelf kan zijn!
Naar mijn man uitgesproken dat ik wil scheiden.
En ik verwachten dat hij dat ook wilde . Maar tot mijn verbazing wil hij het huwelijk redden. En doet nu alles waar ik de afgelopen jaren om vroeg. Hij heeft wel aangegeven dat we volledig uitgeklaard gegroeid zijn maar hij wil het een kans geven.
En mijn kaars is uit…..
Ik heb er echt moeite mee (Verhaal 221)
Hij duwt mij weg dat merk ik (Verhaal 254)
Ik ben een vrouw van 45 jaar. Na een ziek periode van 2 jaar dacht ik dat ik er bovenop was en weer mijn relatie kon oppakken. Helaas heeft mijn man iemand anders leren kennen paar maanden geleden en is daar stiekem en affaire mee begonnen. 3 weken geleden heb ik hem er mee geconfronteerd! Hij zei dat hij niet meer met mij verder wou. Ik was gebroken ! Week geleden heeft hij op een avond gevraagd of ik haar nummer wou wissen en dat hij bij mij terug wil. Ik heb hem uiteraard teruggenomen omdat ik na 20 jaar relatie nog steeds van hem hou. Nu zijn we op het punt beland dat hij het allemaal niet weet en dat zijn gevoel minders is voor mij, maar hij houd wel van mij. Hij duwt mij weg dat merk ik. Ik ben hier vreselijk verdrietig over en weet me geen raad. Alles is zo onzeker !
Op een of andere manier lokt dat nieuwe leven dat ik kan hebben (Verhaal 239)
Mijn man is verliefd op een ander (Verhaal 8)
Mijn man en ik zijn 21 jaar bij elkaar en hebben 2 zonen van 12 en 14 jaar.
In onze relatie is eerder vreemdgaan voorgekomen en daar zijn wij toe sterker uit gekomen maar deze keer lijkt het anders.
Mijn man heeft zo'n 7 weken geleden toegegeven verliefd te zijn op een ander en dat dit al zo'n half jaar aan de gang is. Ook zij is verliefd op hem.
Achteraf heb ik ook al een half jaar een onderbuik gevoel gehad dat er iets niet klopte, ik was er soms echt ziek van, maar ik had geen bewijs en dacht dat ik gek was. Hij twijfelt aan zijn gevoelens voor mij en zegt dat hij veel van mij houd maar meer als zijn beste vriendin.
Hij was niet op zoek naar iets nieuws, het is hem overvallen.
Hij verteld mij dat zijn gevoel voor mij al wat was verminderd voor hij verliefd werd en geen idee heeft hoe dat kwam. Onze relatie was altijd goed, we zijn een goed team, weinig ruzie,kunnen goed praten en we geven elkaar de vrijheid om eigen dingen te doen.
Hij slaapt inmiddels op zolder om afstand en rust te nemen. Er is geen intimiteit meer en slechts af en toe een knuffel of kus omdat hij mij geen valse hoop wil geven.
Hij zegt een super gezin te hebben, maar de verliefdheid heeft hem aan het twijfelen gebracht.
Hij wil het graag alles oplossen tot ieders tevredenheid...
Hij vind het moeilijk met de situatie om te gaan en vind het vooral allemaal verschrikkelijk voor mij.
Ik heb hem gezegd dat ik hem de tijd en ruimte wil geven om zijn gevoel uit te zoeken en probeer ook afstand te nemen, al wonen we in een huis..
Ik besteed meer tijd en aandacht aan mezelf, mijn uiterlijk, vrienden en hobby's.
Ik zorg goed voor mezelf om deze situatie het hoofd te kunnen bieden en er te zijn voor mijn kinderen.
Ik hou nog steeds heel veel van hem en wil er alles aan doen om de relatie te redden, al kan ik niet zo veel doen op dit moment.
Ik lees veel om inzicht te krijgen in hoe mannen denken en hoe om te gaan met de situatie, maar er staan veel verschillende dingen op internet. Mijn vrienden en familie (en zelfs mijn man) vinden het heel knap hoe ik met de situatie omga en prijzen mij de hemel in maar snappen soms niet dat ik hem niet de deur uit zet.
Ik vind echter dat,zeker zo'n lange, relatie in voor en tegenspoed is. En dat als ik hem hard weg duw dit alleen averechts werkt. Ik wil hem op deze manier laten zien wat hij mist als hij weg zou gaan en hem serieus nemen in de moeilijke tijd die hij heeft.
Echter, als ik nu naar mijn onderbuik gevoel wil luistern is het zo verwarrend, wel hoop, geen hoop. Soms denk ik dat er niks meer te redden valt omdat zijn gevoelens niet zijn verandert in de afgelopen weken maar hij woont nog thuis en houd contact met haar dus echt afstand is er ook niet.
Ik denk namelijk dat hij uiteindelijk niet weg zal gaan en wacht tot er voor hem gekozen gaat worden.
Ik denk dat het uiteindelijk goed komt maar bereid me toch voor op het ergste, just in case...
Hoe hij het heeft aangepakt verdient niet de schoonheidsprijs maar hij heeft er niet voor gekozen om zich zo te voelen.
Mijn vragen zijn eigelijk:
-Wat doe ik goed?
-Wat kan beter?
-Hoe lang moet ik hem de tijd geven om een beslissing te maken?
-Zijn er mensen met dezelfde ervaring?
Alvast bedankt voor het lezen en jullie reactie
Beste Anna-Lee,
Dat is een moeilijke situatie waar je in zit.
Je lijkt op zoek naar "Dé oplossing", maar dat is er waarschijnlijk niet. Iedereen is anders en elke relatie is anders.
Op enig moment moet er waarschijnlijk een keuze worden gemaakt. Je zou dat met hem kunnen bespreken.
Daarbij geef je aan wat jij het liefste zou willen: onderzoeken of jullie nog een liefdesrelatie kunnen hebben. In dat geval zou je samen leuke dingen kunnen gaan doen, om zo mogelijk weer een sprankeling terug te brengen.
Wil hij dit echter niet onderzoeken, dan kunnen jullie bespreken hoe dan verder. Blijft hij voor altijd op de zolder slapen? Gaat hij een plek voor zichzelf zoeken? Ga jij verhuizen?
Het is verder zijn proces om te onderzoeken wat hij met zijn verliefdheid wil. Het is vrij natuurlijk dat je soms verliefde gevoelens voor een ander kunt hebben. Het hebben van een langdurige relatie is echter heel iets anders dan verliefdheid.
Ook als je verliefd bent op een ander kun je nog steeds ervoor kiezen om dat gevoel er wel te laten zijn, maar er geen actie op te nemen. En om voor je relatie te kiezen. Relatietherapie kan daarbij ook helpen.
Ik gun jou veel ontspanning.
Dank voor je reactie!
Ondertussen zit mijn man in onze caravan op een camping.
Zo heb ik wat rust en hij een kans om te kijken wat meer afstand doet met zijn gevoel voor mij en haar.
En ik kan zo nadenken over wat ik met de relatie wil, maar dat blijft moeilijk. Ik hou heel veel van hem maar voor een relatie zijn 2 mensen nodig die er voor gaan.
Hoe gaat het inmiddels? Wij hebben hier een soortgelijke situatie, ben benieuwd hoe het verder met jullie gaat / is gegaan.
Gr
Alex
Sinds een aantal maanden zit ik in net de zelfde situatie "vast". Want dat vat het gevoel wel goed samen. Jouw verhaal is dus enorm herkenbaar.
Ook mijn omgeving zegt dat het bewonderenswaardig is hoe ik er mee omga, maar veel keuzes heb je niet in zo'n situatie.
Ik denk dat het heel goed is dat je de afleiding/ontspanning voor jezelf niet uit het oog verliest.
Waar ik me vooral vragen bij stel momenteel (persoonlijk dan) of je na het "bedrog" ooit nog dezelfde vertrouwensband / liefdesrelatie kan hebben als voordien.
Veel succes nog en ik hoop dat jullie er uit geraken.
Uiteindelijk was haar relatie na een half jaar weer uit; bleek dat deze superverleider haar aan het bedriegen was met nog een andere vrouw. Vestig hier nu niet je hoop op, maar een 'tijdelijk'open relatie was het beste toen en we hebben onze kids daarvan op de hoogte gesteld: mama is verliefd en we kunnen er niets aan doen! Uiteindelijk zijn we toch gescheiden omdat ik verliefd werd op een andere vrouw en het huis uit trok.
Dit is er te veel aan bij mij
Dus
Gaan we scheiden gr anja
Wij hebben ook in een zelfde situatie gezeten hebben 2 dochters van 12 en 15.
Ik werd verliefd op een andere vrouw erg verliefd in het begin wil je het niet maar verliefd zijn zet je niet zomaar uit dat is echt heel moeilijk ik ben het huis uitgegaan om te kijken wat ik wou .
En heb destijds heel veel nagedacht over alles wat mis ik bij mijn vrouw wat geeft de ander wat zij niet geeft
Na 1 ,2 weken miste ik mijn vrouw en wist ik waarom we al 20 jaar bij elkaar waren wij hebben samen hierna heel veel gepraat echt gepraat over alles wat je wel en niet leuk vind aan elkaar
We gingen weer op date en was gewoon weer spannend
Na 5 weken uit huis te zijn wel af en toe op visite en nachtje thuis geslapen te hebben zijn wij met zijn tweeën een week naar Egypte geweest even uit de dagelijkse stress
Even echt samen wij denken dat dit ons heeft geholpen omdat we elkaar kwijt waren geraakt tijdens de coronacrisis hebben we een ander leven gemaakt dan daarvoor en door de taboe te onderbreken en echt even opnieuw te beginnen zijn wij weer 1 team geworden en gaan we 1 x in de maand echt iets samen doen en 1 x per jaar een week samen weg ik kan het jullie ook aanraden even weer opnieuw beginnen
Veel succes
Kees
Vechten en blijven met een bedrieger doe ik nooit meer. Once a cheater always a cheater.
Ik wil me begeerd en gewild voelen (Verhaal 244)
Onze eerste keer seks viel eigenlijk een beetje tegen (komt erg snel klaar en is heel geremd, geen fantasieën, geen interesse in lingerie, niet complimenteus, beetje smetvrees), maar na ruim 2 mnd daten was ik toen al super verliefd en focuste ik gewoon op andere dingen.
De afgelopen vier jaar zijn zijn problemen (extreem perfectionisme, geen beslissingen kunnen nemen, onzekerheid) steeds meer mijn probleem geworden nadat ons leven meer verantwoordelijkheden kreeg (huizenzoektocht verliep erg moeizaam, daarna huis gekocht en kindje gekregen). Ik had gehoopt dat hij weer rust zou vinden nadat we in het huis zouden zitten maar het is alleen maar erger geworden. Hij doet 100 jaar over de klussen die gedaan moeten worden en ik mag daar vooral niets van zeggen. Alles komt op mijn schouders neer. Al vanaf mijn zwangerschap is zijn libido nog meer ingestort en we hebben al 3 jaar geen seks meer.
Ik heb verschillende keren aangekaart dat het niet goed ging en dat ik merkte open te staan voor aandacht van andere mannen. Ik wilde in relatietherapie en praten, hij wilde doorgaan en vooral de moeilijke onderwerpen vermijden.
Nu is dus het onvermijdelijke gebeurd… ik ben een man tegengekomen met wie ik een fantastische klik heb. Ik moest hem ongeveer 4 maanden wekelijks zien ivm werk en in die periode zijn er gevoelens ontstaan.
Nu wil het ook nog zo dat we samen een bedrijf willen gaan starten. Deze kans wil ik zakelijk gezien niet laten schieten want ik zie hier echt potentie in en ik heb hem echt nodig bij deze stap. Deze man is dus echt het type waar ik vroeger naar op zoek was: directiefunctie, mega ambitieus, lief, galant, maar vooral iemand op wie ik zou kunnen leunen en het allemaal wel regelt. Daarnaast is ie ook nog eens ongelofelijk knap en seksueel gezien liggen we (althans dat blijkt uit onze gesprekken) volledig op 1 lijn. Oh ja… en hij is beschikbaar. Het leven wat ik met hem zou leven is compleet anders. Ik ben nu de kostwinner en bij hem zou ik kunnen stoppen met werken om plannen voor mijn bedrijf uit te werken.
Je raadt het al… we hebben 1x gezoend en zijn allebei tot over onze oren verliefd op elkaar. En ik ben verscheurd…. Wat ga ik doen? Ik voel me zo schuldig als ik naar mijn kind kijk… maar in hoeverre moet ik mezelf opofferen om in deze middelmatige relatie te blijven.
Ik probeer nu verder fysiek contact af te houden en ik ga een relatietherapie starten met mijn man om te onderzoeken of ik nog verder kan en wil met onze relatie. Maar dat is zo moeilijk om objectief te bekijken als ik zo verliefd ben.
Ik ben benieuwd naar hoe jullie hier tegenaan kijken. Is er genoeg basis tussen mij en mijn huidige man….? Kunnen we op 1 lijn komen op seksueel vlak? Ik wil me begeerd en gewild voelen en dat heb ik bij hem denk ik 1-2 jaar van de 10 zo gevoeld… kan ik zo oud worden? Pfff
GA ERVOOR ... blijf niet in een leugen leven. Oprechteid is de sleutel, nadat alles goed is uitgezocht.
Haal alles uit je leven, niemand doet het voor je. 60% van alle mensen leven met een echtgenoot/echtgenote die niet de ware voor hem/haar is.
Doe je het niet, ga je er altijd spijt van krijgen. Maar mocht het ooit verkeerd gaan, "own dan ook your shit" zogezegd. Daarom eerst goed uitzoeken of je gevoelens kloppen.
En heb de moed, om je gevoel en niet je ratio te laten kiezen. Bij nog jonge kinderen, die nog een vader/moeder nodig hebben, zou ik niets doen.
Succes.
Ik pieker me suf, maar kom erop uit dat ik met haar het gelukkigst ben (Verhaal 18)
We hebben het geprobeerd.. stoppen en alle contact verbreken. Maar het lukt niet. Hoewel het ontzettend lastig is, kan ik inmiddels bijna niet anders meer dan denken aan een relatie met haar. Met een scheiding en andere frequentie van omgang met mijn kinderen tot gevolg. Ik pieker me suf, maar ik kom er steeds op uit dat ik met M. het gelukkigst ben. Ik vind in haar alles wat ik kennelijk al jaren kwijt was in de liefde.
Wie herkent dit?
En als jullie allebei ervoor openstaan is er hulp,op verschillende vlakken maar vooral naar elkaar om de ander te begrijpen.
Vaak moet er dan wel de wil zijn om dit in te zien en te willen veranderen van twee kanten,want anders houdt het inderdaad wel op.
Het gevoel naar elkaar is alleen maar sterker geworden, zowel geestelijk als lichamelijk.
We zijn soulmates en de seks is nog steeds fantastisch!
Na ruim 10 jaar (waarvan zij 1,5 jaar geleden gescheiden is) wil ze dat ik een keuze maak: zij of mijn gezin….
Wat moet ik doen?
GA ERVOOR ... blijf niet in een leugen leven. Oprechteid is de sleutel, nadat alles goed is uitgezocht.
Haal alles uit je leven, niemand doet het voor je. 60% van alle mensen leven met een echtgenoot/echtgenote die niet de ware voor hem/haar is.
Doe je het niet, ga je er altijd spijt van krijgen. Maar mocht het ooit verkeerd gaan, "own dan ook your shit" zogezegd. Daarom eerst goed uitzoeken of je gevoelens kloppen.
En heb de moed, om je gevoel en niet je ratio te laten kiezen. Bij nog jonge kinderen, die nog een vader/moeder nodig hebben, zou ik niets doen.
Succes.
Alles op de rit, en toch die ene net te leuke collega (Verhaal 64)
Cliché, maar oh zo waar. Alles op de rit, geweldige vrouw, alletwee goede baan, prachtige puberzoon, alles op de rit. En toch die ene net te leuke collega, die je zo interessant vindt.
Eerst natuurlijk geen gevaar, maar zodra je in gesprek raakt, en de collega een roerige tijd achter de rug heeft, je op je gemak voelt, krijg je toch net iets meer gevoel dan gewenst. Goede gesprekken, en medeleven voor haar situatie. Net te veel begrip tonen, en hetgene geven wat ze net niet thuis heeft op dat moment. Bam.....verliefd, gevoel, aantrekkingskracht...en ja, ook helaas fysiek contact....wat jullie allemaal kunnen raden.
Een tijdje denk je dat dat goed gaat en net of het mag....je gaat aan de toekomst denken samen...met alles wat er bij hoort in een verliefdheid. En dan.....komt je partner erachter. Wat een ellende, niet te beschrijven voor de wederhelft, en terecht!! Alles opgebiecht(tot op zeker hoogte), en afstand genomen. Op het werk proberen elkaar te vermijden.
Dit gaat maanden goed, echt waar! Maar blijkbaar blijft gevoel toch wel ergens hangen.
Een paar maanden geleden weer een intens gesprek via de app, en toch weer gevoelens uitgesproken naar elkaar. Met de wetenschap dat we niets fysiek gingen doen, en daar houden we ons echt aan. Liefde aanwezig ook van haar kant, maar zij wil haar gezin niet verlaten en zeker haar man niet.
Ik ook niet, maar het knaagt......
Verboden liefde is echt ruk,maar zal voor velen hier zo zijn.
Nu ben ik op een punt belandt,om te kappen! Uitgesproken naar haar dat we er beter aan doen om geheel afstand te nemen en zeker niet meer te appen of iets dergelijks. Ik wil mij situatie niet kwijt thuis, en ben intens gelukkig met wat ik heb. Zij heeft dit ook.
Nummer gewist, en geen contact meer. Alleen op werk gebied zoals we eerder deden, en dit kunnen we.
Maar makkelijk is anders....liefde is echt zo moeilijk een plek te geven, en is zo sterk! Alle tips hier gelezen, maar doe het maar eens...
Ik zet door.....doe niets meer. Leg de focus bij mij n eigen vrouw en situatie, en blijf beseffen hoe goed we het hebben....terug die liefde vinden zoals in het begin....kleine stapjes, maar kom er!
Nog 1 detail vergeten te melden...ik ben 47 en zei is 35.....doet je zelfvertrouwen veel goed....
Ik ga voor mijn eigen vrouw en geloof me....thuis is het echt beter, zeker op langere termijn....het bekende gras, wat na een aantal jaar ook wat minder groen wordt
Succes met keuzes
Grt een trotse brabander
Ik zit helaas nog niet in die fase. Maar ik hoop er wel te geraken, op dat punt waar ik tegen mijn collega kan zeggen dat het stopt en dat ik alle contact verbreek.
Of de liefde wederzijds is, weet ik ook niet eens. Het ene moment zoekt hij veel contact en bellen we gerust een uur. Vroeg hij in het verleden ook regelmatig wanneer hij me weer zag. Alles wat we de afgelopen jaren hebben besproken onthoud hij en reageert beledigd als ik iets vergeten ben.
Soms appten of mailden we ook in het weekend. En toen ik met iets bezig was waarvan hij veel afwist zei hij dat ik hem altijd mocht bellen, ook in het weekend.
Het volgende moment is het radiostilte... Niet een keer, maar dit gebeurt regelmatig. Stil, of puur zakelijk ineens. Dit zorgt voor grote verwarring bij mij. Wat wil hij nou? Alleen zakelijk contact? Maar waarom zoekt hij me dan altijd op als we een werkbespreking hebben? En hij komt vaak in mijn persoonlijke ruimte staan. Bovendien is ons oogcontact soms ook erg intens. En ja dan heb ik het echt over elkaar in de ogen staren, niet een vluchtige blik...
En dan gaan de radartjes in mijn hoofd weer aan het werk en probeer ik alles te analyseren.
Wat een mindfuck is dit. Bij afscheid na een werkbespreking vlucht ik altijd weg. Bang voor het ongemak, of het risico dat ik me tegen hem aanvlei. Soms wil ik dat het liefste, dat hij me in zijn armen pakt en zoent... Al weet ik heel goed dat hij dat nooit zal doen. Daar is het een veel te correcte man voor.
Maar het gevoel is bij mij erg intens en we hebben veel gepraat en persoonlijke dingen gedeeld. Net inderdaad de dingen die ik op dat moment thuis miste in roerige tijden. De grote betrokkenheid, het begrip,maar ook de complimenten (altijd werk gerelateerd).
Het begon gewoon als goed werkende collega's en sloop er langzaam in bij mij. Het besef dat ik verliefd was geworden choqueerde me eerlijk gezegd. Want ja ook hier allebei een gezin én een nog groter leeftijdsverschil. En bij mij nog een kinderwens voor uitbreiding van het gezin, om het krankzinnige beeld compleet te maken...
Ook al hebben we nooit fysiek contact gehad, de intimiteit die we deelden, dat kan natuurlijk niet. En dat heb ik ook nooit met een andere man gehad.
Dus ja, ook hier moet ik echt iemand uit mijn hart en hoofd zetten. Ik heb al een lieve, leuke en knappe man. Het ging altijd fantastisch tussen ons. En daar ga ik weer opnieuw in investeren. Maar toch, het loslaten van die ander doet heel veel pijn.
Met een traan lees ik de bovenstaande verhalen. Liefde is soms wreed.
Oprechteid naar iedereen toe, zulks op termijn en wanneer je dat goed voor jezelf hebt uitgezocht en spreek dat ook uit "dat je verliefd bent geworden op een ander, waarbij het meer is dan verliefdheid en zelfs een houden-van is geworden." Wat ook is gebeurd.
Je zult ook spijt krijgen als je dat heimelijk te blijft doen. Enfin, die aantrekking is er niet voor niets. 60% van de mensen zitten met een partner, waar ze niets mee hebben. Vrouwen omdat ze eerder niet naar "hun vrouwelijke intuitie" hadden geluisterd, het weg-rationaliseerde en dachten "goh, hij is zo lief.. laat ik hem maar een kans geven."
Om vervolgens weer terug te grijpen naar die ene, die jeugdliefde, die ... terwijl je op de aarde bent om het beste en alles uit het leven te halen wat erin zit.
Kinderen vind ik daarom geen reden om bij elkaar te blijven, behalve dan bij nog jonge kinderen omdat die hun 'vader' en 'moeder' nodig hebben. Maar ik had dan ook nooit "kinderen" met de 2e of 3e keus gemaakt maar met die 'ene' !!
Zonde, laat het niet lopen. Ga ervoor. Volg je intuitie en gevoel en niet je ratio. Wordt je gelukkiger van.
Ook als Brabander.
Of is het niet zo zwart wit ? (Verhaal 245)
Jullie hebben al flink grenzen overschreden, maar ik hoop de rode lijn van seksueel contact niet. Als je de schade wilt beperken zit er maar 1 ding op: je maan eerlijk vertellen wat er speelt en samen onder ogen zien wat je te doen hebt. Dat gaat zwaar en moeilijk worden. Misschien ontdek je wel dat jullie weinig basis hebben samen. Maar het kan ook een keerpunt zijn om samen en zelf meer tot leven te komen.
Kortom: je hebt iets nodig, maar de kans dat dat deze man is is heel klein. Of nog scherper: als deze man echt het beste met jou voor heeft en enige waardigheid heeft, dan verwijst hij jou naar je man en dan gaat hij met zijn vrouw praten. Als je er dan na een open proces achter komt dat jullie samen een toekomst willen, dan kan dat altijd nog. Met wat jullie nu doen leg je daarvoor een heel ongezonde basis. Alle sterkte en wijsheid. Het is niet makkelijk als je zo door je verliefdheid, gevoelens en hormonen in de war raakt.
Je zult altijd spijt krijgen om dat heimelijk te blijven doen. Enfin, die aantrekking is er niet voor niets. 60% van de mensen zitten met een partner, waar ze niets mee hebben. Vrouwen omdat ze eerder niet naar "hun vrouwelijke intuitie" hadden geluisterd, het weg-rationaliseerde en dachten "goh, hij is zo lief.. laat ik hem maar een kans geven."
Om vervolgens weer terug te grijpen naar die ene, die jeugdliefde, die ... terwijl je op de aarde bent om het beste en alles uit het leven te halen wat erin zit.
Kinderen vind ik daarom geen reden om bij elkaar te blijven, behalve dan bij nog jonge kinderen omdat die hun 'vader' en 'moeder' nodig hebben. Maar ik had dan ook nooit "kinderen" met de 2e of 3e keus gemaakt maar met die 'ene' !!
Zonde, laat het niet lopen. Ga ervoor. Volg je intuitie en gevoel en niet je ratio. Wordt je gelukkiger van.
Hoe ga ik dit aan? (Verhaal 250)
Ik zit al 20 jaar in een gelukkige relatie, we hebben samen 2 kinderen (6 en 8 jaar oud). Er is nooit iemand anders geweest dat mijn partner, maar nu ben ik toch mijn hart compleet verloren aan een andere man.
Mijn man en ik zijn tegenpolen, daar waar ik heel outgoing, open, sociaal, op zoek naar avontuur ben is mijn man juist heel rustig, introvert, gaat goed op structuur, ritme en plannen. Hij is heel erg lief, we hebben een gezond seksleven, we genieten ook samen, maar ik begin steeds meer het avontuur te missen. Iets spontaans is altijd lastig, hij ziet altijd beren op de weg, het glas is altijd half leeg. En dit is met alles. Ik heb het gevoel dat ik altijd de kartrekker ben en dat ik het feestje moet maken.
Nu ik een nieuwe liefde tegen ben gekomen twijfel ik voor het eerst ooit aan mijn huidige relatie. Het is thuis zo vertrouwd, liefdevol en fijn, maar tegelijkertijd ook een beetje saai aan het worden.
De nieuwe man in mijn leven is alles wat ik mis in mijn huidige relatie, in voor alles, altijd op zoek naar avontuur, ziet mij, hoort mij, wil met mij verder. Er is zoveel intens diepe liefde, dat ik mijn hoofd niet helder kan krijgen.
Mijn huidige partner weet hier nog niets van, maar ik wil zo graag vertellen hoe ik me voel. Kijken hoe hij erin staat, of hij ook ergens een sleur in ons leven begint te voelen. Maar hoe ga ik dit aan? En zit ik met mijn hoofd al niet bijna bij de ander? Hoe kan ik dit aanvliegen? Wil ik blijven bij mijn huidige partner of wil ik springen in het avontuur met de nieuwe vlam? Het is zo complex voor mij.
Heeft iemand ervaring met deze situatie? Of heeft iemand tips om mijn gedachten helder te krijgen?
Dankjewel alvast!
Wees oprecht en wie weet kom je er samen toch uit!
Toch jouw advies opgevolgd en eerlijk opgebiecht verliefd te zijn op een ander. Daarvoor ook echt goed nagedacht over m’n huidige relatie en ik weet waar de punten zitten waardoor ik emotioneel steeds wat verder van mijn man ben komen te staan. Heel pijnlijk, heel verdrietig en ontzettend moeilijk. We gaan uit elkaar, met pijn in mijn hart.
Dankjewel voor je eerlijke advies.
Groet,
Lindsay
Ik ben natuurlijk getrouwd maar ben dood ongelukkig (Verhaal 206)
ik ben wel 11 jaar ouder als hem.
in het begin was t contact gewoon later werd t iets sexueler maar heeft =soms ook een dag ertussen dat die niets van me wil weten.
ik heb gevraagd of die verliefd op me is maar krijg als antwoord ( niet persee)
wat is dat voor antwoord?
ik heb laatste de stoute schoenen aangetrokken en hem gekust waar die wel aan mee deed, en we kussen dagelijks, privé houd hij me op afstand reageert weinig op mn berichtjes maar geeft me wel de indruk dat die mij ook meer dan leuk vind..
hij maakt soms wel wat opmerkingen waardoor k de indruk krijg dat die verliefd op me is maar het niet durft te zeggen.
ik ben natuurlijk getrouwd maar ben dood ongelukkig.
zal het zo kunnen zijn dat hij me privé op afstand houd omdat die verliefd op me is maar weet dat ik getrouwd ben en bang is dat die nog verliefde me word?
of dat ik hem kwets door met hem t bed in te gaan en hij verliefd op me is en gevoel heeft geen kans te maken?
k vind het zo moeilijk
hij weet wat ik van hem vind en ook dat k stapelgek van hem ben.
hijzelf is geen prater en verteld weinig over zn privé leven
als we zoenen voelt het zo goed sinds dat ik hem heb gezoend doet die ook nooit meer afstandelijk tegen mij op t werk.
is dit wat die al eerder had gewild en zelf geen eerste stap durfde te zetten?
Zal ik afspreken met m'n ex van 10 jaar geleden? (Verhaal 139)
Toch krijg ik gevoelens/verlangens naar een collega (Verhaal 162)
Heeft het te maken met jaloezie? (Verhaal 199)
Is Geen goede start voor een lange relatie
Ik denk dat ik vrouwen ook aantrekkelijk vindt... (Verhaal 200)
Maar ik denk dat ik vrouwen ook aantrekkelijk vindt...
Sinds een aantal jaren ontdek ik dat ik deze gevoelens heb ..
Ik heb er nog nooit wat mee gedaan. .
Ik zou niet weten hoe ..
Maar begin er steeds meer van overtuigd te raken. .
Ik wil niet weg bij mijn man.
Maar wil toch ook wel ontdekken of deze gevoelens echt zijn.
Wie heeft hier ervaring mee .
Wat nu? (Verhaal 218)
Mijn man en ik zijn 16 jaar samen en 14 jaar getrouwd en we hebben 2 kinderen. Helaas heeft mijn man een aantal jaren terug een heftig trauma meegemaakt en ging daar bijna aan onderdoor. Ik probeerde hem te steunen maar hij zette zich af tegen mij en misbruikte mij als zondebok gaf mij onterecht de schuld van allerlei dingen die mis waren gegaan en gingen. Het was erg zwaar maar ik hield vol om ons gezin bijeen te houden want anders hadden we een drama erbij. Mijn man wilde scheiden maar ik zei nee. Hij wierp me toe dat ik prima met een ander mocht aanpappen, waarop ik zei dat ik dat echt niet ging doen. Zo verstreken een aantal jaren. Ik had een ex van me, van vlak voordat ik mijn man had leren kennen, om advies gevraagd voor een werksituatie. We gingen wat drinken. Het was leuk om hem na 17 jaar weer te zien. Leuk werd erg leuk en voor ik het wist had ik enorm veel vlinders in mijn buik! Mijn ex was single en niet op zoek naar een relatie maar hij was duidelijk ook nog steeds, of weer, zeer gecharmeerd van mij. We konden goed met elkaar praten en hij weet alles wat er bij mij gebeurd is. We hebben daarna nog een paar keer afgesproken en we werden weer verliefd. Hij geeft mij precies datgene wat ik enorm mis bij mijn man: genegenheid en heerlijk eten vrijpartijen. Ik weet niet wat de aanleiding was maar ineens draaide mijn man als een blad aan een boom om en begon mij onlangs weer het hof te maken. Van een kant vond ik dat fijn maar ik ben wel nog steeds enorm verliefd op mijn ex! Wat nu?
Getrouwd en verliefd op een ander (Verhaal 3)
Ik ben getrouwd en ben verliefd op een ander. Ik heb uiteindelijk het contact met die ander verbroken. Hoe denken jullie daarover? Getrouwd zijn en toch verliefd zijn op een ander.
Ik denk dat het goed is dat je het contact inmiddels verbroken hebt.
Uit ervaring uit mijn omgeving weet ik dat als je contact blijft hebben met de ander, dit een slechte invloed heeft op de relatie met je partner. Als je alleen nog maar verlangt bij de ander te zijn en daarin doorgaat leidt dit waarschijnlijk tot een scheiding.
Relatietherapie kan wellicht helpen.
Volgens mij wordt (bijna) iedereen wel eens verliefd op een ander tijdens een relatie/huwelijk. De keuzes die je dan maakt doen ertoe.
Je kan altijd verliefd worden op iemand terwijl je van iemand anders houdt. Ik denk dat het goed is dat je het contact hebt verbroken.
Verliefd worden overkomt iedereen wel eens. Mij dus ook. Ik heb voor mezelf geleerd dat dit een signaal is dat ik iets mis.
Wat in de persoon waar ik verliefd op ben trekt me aan? Mis ik dat in mijn partner? Of vergeet ik dat aan mezelf te geven? Waarom heb ik het nodig? Wil ik me graag speciaal voelen? Waarom heb ik dat van een ander nodig?
Dat soort vragen stel ik me dan als ik verliefd wordt. Zeer verhelderend voor mij. Met die gevoelens wat doen naar die persoon toe is voor mij een brug te ver.
Ik heb via internet een contact gehad wat iets 'vriendschappelijker' werd dan goed was voor mijn relatie. Ik vond het vooral moeilijk om het contact te gaan verbreken, maar toen dat eenmaal gebeurd was en ik mijn liefdesverdriet verwerkt had, had ik er verder geen problemen mee.
Verliefdheid wordt veroorzaakt door hormonen, dus het is een puur lichamelijke reactie. Het is iets anders om een relatie met iemand te hebben.
Verliefdheid overkomt je. Je doet er niets aan en je kunt het niet voorkomen. Vroeger was verliefd zijn fantastisch en dat is het nog, nu ik getrouwd ben.
Het gaat natuurlijk om, als je verliefd bent, dat je de juiste en verstandigste keuzen maakt.
Maar het spel is zo verleidelijk en zo fantastisch. Veel mensen hebben het gevoel dat je eindelijk weer een keer leeft, de aandacht van die ander, vlinders in je buik.
Tja, en bied daar maar eens weerstand aan. Veel mensen kunnen dat niet, en dat is eigenlijk niet zo heel raar.
Ik denk dat het belangrijk is dat je 100% open en eerlijk bent ook naar je partner. En zorg dat je lieve mensen hebt in je omgeving die je kunnen steunen als het weer eens zover is.
Ik ben blij dat ik het contact met die ander verbroken heb. Mijn gevoelens verdwijnen langzaam en ik kan mij beter concentreren op mijn huwelijk en merk dat dat weer veel beter gaat. Ik vind rust en ben daar erg blij mee!
ik weet zelf hoe moeilijk het is...
Blijft toch door je hoofd spoken.
Het is vechten voor je huwelijk en zeker als je al een lange relatie hebt lijkt alles wat gewoon te worden.
Zit er zelf ook mee na ook een lange relatie ben ik ook verliefd geraakt op een jongere vrouw die ik al een tijdje niet uit mijn hoofd krijg. Ze weet t wel maar denk niet dat zei op mij is.
Pieker me suf en ga er soms onderdoor en kan er eigenlijk niks mee.
Toch blijft t verlangen een soort verslaving.
Jou situatie is net iets anders maar je moet ermee dealen en hopen dat t een plekje gaat krijgen.Succes!
Stel je voor dat je partner dat jou aandoet.
Al ga je eraan kapot het kan niet want je bent getrouwd, je hebt je eed gegeven. Gelukkig kon ik er met mijn man over praten. Hij had het in het verleden zelf ook wel eens meegemaakt zei hij, dus begreep me helemaal. Hij was ook niet kwaad ofzo. Hij hield heel veel van mij, zijn liefde stroomde naar mij toe.
Ik heb vele relaties zien bloeden omdat de verliefdheid, avontuurlijk en spannend is. Het geeft je een nieuwe kick en motivatie. De sex, de uitjes, gesprekken en de nieuwe levens.
Maar denk na! Voor jezelf. Na een aantal jaar zit je in dezelfde sleur ga je het oude en vertrouwde missen. Je komt weer tot de kern van jezelf.
Spijt! Maar je bent alles kwijt. Kinderen vertekenen als dit hun overkomt. Of je nu hun vader of moeder bent. Ze worden beschadigd.
Denk na! Denk aan je trouwe partner. Geef haar wat ze verdiend en je gaat vanzelf genieten en met andere ogen naar haar kijken.
Ik spreek met 30 jaar ervaring. Probeer het maar.
Verliefd geworden op een mooie lieve vrouw
Heb toen gekozen voor mijn kinderen omdat die nog klein waren ). Maar heb in al die 18 jaar spijt er van gehad dat ik niet voor haar gekozen heb ) nu 18 jaar later
Volg ik mijn hart 💖 en niet meer naar mijn verstand ) we hebben sinds kort weer contact
Met elkaar ) ik ga binnenkort scheiden van mijn vrouw ) omdat ik zelf gelukkig wil zijn met haar en kies voor mij zelf en niet meer wat andere mensen willen
Ik hoop dat iedereen de liefde krijgt die hij verdient ) want wij zijn stapel verliefd op elkaa
Zowat precies hetzelfde als wat je hier neerzet maar moet we leven maar 1 x dus ik ga het ook doen tuurlijk zal een strijd gaan worden maar luister naar me hart en niet naar een ander
Ik heb alles aan m'n partner verteld, ben gaan wandelen, ben therapie gaan volgen, ben van job verandert, meer beweging,...en niets hielp.
Toen heb ik de koe bij de horens genomen en poker all in gegaan. Heb de betrokken persoon gecontacteerd en mijn emoties subtiel kenbaar gemaakt. Ik werd afgewezen. Gelukkig. Had het anders geweest dan wist ik niet waar het ging eindigen....
Pijnlijk, maar eigenlijk was het mijn geluk, want dan kon de rouwperiode beginnen. Het loslaten. En daarin helpt de tijd. Het gaat niet bijster snel, maar het zwakt af. Voor mij was dit 3/4 van een jaar. Ik denk dat het weldra heel klein is. Il faut donner du temps au temps.
Het deed me soms denken aan een alcoholist die voorbij de drankencentrale het moeilijk krijgt. Of tijdens het terrasjesweer het extra tegen moet vechten. Het is een verdomd lang en moeilijk proces.
Moeilijk (Verhaal 251)
Hoor ik dan niet bij mijn vriend? (Verhaal 249)
Het was alleen zo wij waren vrienden voordat we een relatie kregen, al was hij al die tijd verliefd op mij. Ik was destijds verliefd op een ander wat hij ook aan mij zag. Hij heeft het alleen nooit opgegeven bij mij en wij bleven vrienden terwijl ik ondertussen met mijn verliefdheid bezig was.
Ik was smoorverliefd op de andere jongen. Een jeugdliefde en ik was nog nooit zo verliefd geweest. Alleen mijn ouders waren er zo op tegen en hij was niet zo’n goede jongen als dat ik dacht. Hij deed ook drugs af en toe en ik was daar zo op tegen. Hij zei mij meerdere keren dat hij ermee ging stoppen voor mij al lukte dat niet want iedereen in mijn omgeving verleidde hem er expres ook op toe zodat wij niks kregen. Ik heb uiteindelijk er een punt achter gezet omdat ik niet zo’n jongen wilde voorstellen aan mijn ouders. Ik ben sindsdien nooit echt over hem heen gekomen. We hebben het nooit echt kunnen afsluiten.
Ik heb toen mijn vriend nu een kans gegeven. Een hele nette jongen al hebben we wel vaak ruzie en discussies. Hij is mijn eerste vriend nu en ik weet ook niet of dat normaal is. Ik ben wel gelukkig met hem al lijkt er iets te missen maar ik weet niet wat. en mijn jeugdliefde blijft dus maar oppoppen in mijn hoofd en ik wil dat hij mijn fotos ziet op social media bijvoorbeeld. Terwijl hij nu ook een vriendin heeft.
Weet iemand wat dit betekend en wat ik kan doen? Ik ben zo hopeloos. Hoor ik dan niet bij mijn vriend? Heb ik een verkeerde keuze gemaakt?
Steeds verliefd op een ander terwijl ik getrouwd ben - klinkt soms zo gek! (Verhaal 248)
Ik merk ook dat ik veel meer bezig ben met mijn uiterlijk omdat ik leuk wil worden gevonden. Zou het zijn omdat we getrouwd zijn en een andere stempel hebben dat dit onbewust invloed op mij heeft? Verder is er niks veranderd na het trouwen. Onze leven gaat gewoon door.
Iedere keer dat ik met iemand dus leuk contact heb of iets dan verheug ik mij op iets en natuurlijk wordt het niks want ik ben dan ook zo eerlijk om te zeggen dat ik getrouwd ben.
Ik kan maar niet snappen wat er mis is met mij en ik durf ook niet het zo aan mijn partner te uiten...
Iemand ooit hetzelfde gevoel gehad?
Elke dag opnieuw heb ik een ontzettende strijd in mijn hoofd (Verhaal 246)
Zo'n 9 jaar geleden werd ik verliefd op een vrouw ... Ik wist ergens wel dat ik op of ook op vrouwen viel maar kon dit steeds negeren. Tot zij op mijn pad kwam ...
Ze is 18 jaar jonger dan ik en werkt bij mij. De eerste keer dat we een gesprek hadden was op een personeelsfeest. Ze heeft een andere nationaliteit en we communiceren in het Engels. Ik had al enige tijd door dat ze op vrouwen viel maar ze vermoedde dat ik dat niet wist. Eens in gesprek kwam dit voorzichtig naar boven. Maar ik hield de boot af en zei dat ik gehuwd ben. Ik dacht veilig te zijn door mijn gevoelens te onderdrukken. Maanden gingen voorbij, we werden closer, deden wat gek samen ... Tot het volgend personeelsfeest ... Een beetje flirterig brachten we de avond door. We zaten aan dezelfde tafel en ik had al van andere collega's vernomen dat ze een boontje voor me had ... Ze vroeg of ik zin had om na het personeelsfeest een stapje in de wereld te zetten. Daar kon ik geen nee tegen zeggen ... De nodige alcohol vloeide rijkelijk, er werd gedanst en dan plots die passionele kus ... omg, ik stond te trillen op mijn benen ... en zo ontstond een gevoel dat ik voor het eerst heb ervaren. Ondertussen zijn we 9-tal jaar verder en kunnen we ontzettend met elkaar vinden.
Toch durf ik de stap niet te zetten om mijn man te verlaten en onze 2 kinderen teleur te stellen. Het zijn stuk voor stuk geweldige mensen. Mijn man is enige tijd op de hoogte geweest maar wanneer zij en ik onze 'relatie' even on hold hadden gezet, vertelde ik mijn man dat ik definitief voor hem koos. Ik was ervan overtuigd dat het me zou lukken maar ... elke dag opnieuw heb ik een ontzettende strijd in mijn hoofd ... Ik probeer haar los te laten maar weet niet hoe dit vol te houden ... RADELOOS ....
Ik heb nog nooit eerder iets voor een vrouw gevoeld (Verhaal 243)
Ik hoop dat jullie met respect met mijn verhaal om zullen gaan (Verhaal 241)
graag wil ik hierbij ook mijn verhaal met jullie delen. Enerzijds omdat ik niemand heb met wie ik een dergelijk verhaal anders kan delen. Anderzijds, als ik wel een goede vriend (of vrienden) zou hebben, weet ik ook niet of hem of haar met de wetenschap van mijn probleem zou willen opzadelen. De kans is namelijk groot dat hij of zij mijn vrouw dan ook goed zou kennen. Dit hier voelt veiliger, anoniemer. Ik maak dan ook gebruik van fictieve namen als jullie dat niet erg vinden.
Overigens, het niet hebben van (goede) vrienden maakt mij niet zielig of een kneus, ik heb ze wel gehad vroeger, maar soms loopt het leven nou eenmaal zo dat je uit elkaar groeit door relaties, verhuizingen, andere interesses etc etc. En heel eerlijk...ik vind het ook wel fijn. Ik mis soms best een goede vriend om me heen, maar ik vind het ook wel lekker om mijn vrije tijd, naast die met mijn vrouw door te brengen, verder zelf te kunnen besteden aan mijn hobby's.
Dit gezegd hebbende, hier komt mijn verhaal. Ik wil dit gewoon eens uitgeschreven hebben. Het spookt nu al bijna een jaar door mijn hoofd, en mijn gedachten gaan van links naar rechts. Misschien lucht het op papier zetten ervan me op. We zien wel. Jullie hoeven er ook niet perse op te reageren, maar mag wel natuurlijk. Als je niet op een normale manier kunt reageren, dan heb ik liever dat je helemaal niet reageert.
Ik ben een man van 50 jaar oud. Ik heb een goede, vaste baan met een prima salaris. Sinds 7 jaar heb ik een relatie met Ineke, en we zijn nu 2 jaar getrouwd. Ineke is net als ik 50 jaar oud, en na een paar relaties en een eerder huwelijk zo'n 20 jaar geleden, vond ik in haar eindelijk mijn soul-mate. Eigenlijk heb ik een hekel aan dat woord, maar in feite komt het er wel op neer dat dat is wat ze is voor mij. Vanaf dag 1 voelden wij bij elkaar dat het klopt. We denken hetzelfde, we houden van veel dezelfde dingen, willen ons leven op dezelfde manier leven. We tikken hetzelfde zeggen we wel eens tegen elkaar. Of eerder, zeíden we tegen elkaar. Want wat ik nooit voor mogelijk had gehouden, is nu toch gebeurd. Sinds een klein jaartje voel ik dat de connectie tussen ons vaak weg is. We begrijpen elkaar niet meer zoals vroeger, er is veel miscommunicatie hetgeen dan weer sneller tot frustratie en irritatie leidt. Zover ik het kan herleiden, is dit zo'n beetje begonnen een paar maanden voor zij een promotie maakte op haar werk. In haar vorige functie liep ze veel tegen muren op, kon haar ei niet kwijt en kwam steeds vaker gefrustreerd thuis. Ze is altijd al erg met haar werk bezig geweest, kan dingen niet makkelijk loslaten als ze vrij is, maar dit werd in die laatste maanden alleen maar erger. Toen maakte ze een overstap naar een andere vestiging, een andere functie met meer verantwoordelijkheden en ruimte om zich te ontplooien. Ik gunde haar die stap, die kans van ganser harte, want als zij ergens goed in is, dan is het wel in de functie die ze nu heeft. Maar helaas, daar waar ik stiekem een beetje bang voor was, is ook wel uitgekomen; er wordt nu bijna constant over haar werk gepraat thuis (door haar voornamelijk uiteraard), en al doet ze haar best in de weekenden om ervan los te komen, het gaat haar maar met moeite af. Ze blokkeert de groepsapp van werk, laat de mailbox links liggen zolang ze vrij is....maar in haar hoofd gaat het echter wel continue door. Dit heeft al een paar keer tot woorden onderling geleid, en dan roept ze dat ze bereid is die functie zo op te geven als dat nodig is om ons huwelijk te redden. Maar dat is niet wat ik wil, want ik zie hoe ze geniet van dit werk en hoe goed ze erin is. En buiten dat, ze is in elke functie zo fanatiek....als zou ze bij wijze van spreken vuilnisvrouw worden dan zal ze het werk nog niet los kunnen laten in haar vrije tijd.
Dit is niet het enige wat er speelt. Aan mijn kant speelt er tegelijkertijd ook wat. Ik heb op het werk een vrouwelijke collega, voor het gemak noem ik haar hier even Nicole, die ik al heel lang ken, al voordat ze bij ons kwam werken (wat ook alweer een hele tijd is inmiddels). Wij hebben het altijd al goed kunnen vinden met elkaar, maar 2 jaar geleden is er een collega van ons plotseling overleden, en sindsdien zijn wij steeds closer geworden. Wij mochten hem allebei erg graag, en hebben samen voor een clubje met nog wat andere collega's de verzorging van bloemen etc op zijn uitvaart op ons genomen. Kort daarna is er een roosterwijziging in onze diensten doorgevoerd, waardoor wij nu om de week 1 dag samen op dienst staan. Dat is in de loop van de tijd uitgegroeid tot een dag waarop we het, naast de werkzaamheden, gezellig maken samen; er worden lekkere dingetjes meegenomen, van gezonde hapjes tot aan een toastje met brie. Het is me in die tijd op gaan vallen dat zij een heel zorgzame lieve vrouw is, die het leuk vindt een ander in de watten te leggen. Ze vraagt ook altijd vooraf waar ik zin in heb en wat ze aan boodschappen moet halen. Als ik dan zeg, dat ik ook wel eens wat mee wil nemen, dan hoeft dat vaak niet. In de vele gesprekken die we inmiddels gevoerd hebben is me ook wel duidelijk geworden dat wij heel erg veel gemeen hebben. We komen zo'n beetje uit hetzelfde milieu, zijn vrijwel gelijkwaardig opgevoed en ook het traject naar onze huidige baan is nagenoeg aan elkaar gelijk. We houden van dezelfde soort vakanties, hebben dezelfde humor, denken ook over veel dingen hetzelfde. Wat ik lang niet heb gezien, of willen zien misschien, werd me afgelopen najaar ineens kristalhelder....ik ben verliefd op haar. En niet zo'n beetje ook.
En toegegeven, ik ben hier heel slecht in, ik heb het gevoel dat het wederzijds is. En dat haal ik dan vooral uit de vele kleine aanrakingen van haar naar mij (en omgekeerd ook inmiddels), hoe ze me soms aan kan kijken, hoe zorgzaam ze voor me is, hoe ze altijd even belt op dagen dat we niet samen op dienst staan maar wel allebei aan het werk. Of zoals laatst, ze was wat aan het vertellen en ik bleef haar maar strak in de ogen aankijken....ze kwam gewoon niet meer uit haar woorden, zo schattig. Maar vooral uit wat er een paar weken terug gebeurde....we hadden het over muziek en noemden een paar van onze favoriete nummers. Ik zei bij het naar huis gaan tegen haar, stuur me maar wat je nog meer mooi vindt, dan zal ik in Spotify een lijst maken van onze liedjes....kunnen we die op onze gezamenlijke werkdag afspelen. Het duurde een paar dagen, maar toen kwam me er toch een lijst....het ene nummer een nog mooiere en duidelijkere liefdesverklaring dan de andere. Om er een paar te noemen; Crazy about her van Rod Stewart, Verdammt ich lieb dich, Lean on me, With or without you, De verzoening (Heb me lief) van Frank Boeijen, Avond van Boudewijn de Groot, Lost on you, Als de nacht verdwijnt van Jan Smit (met de alleszeggende zin 'heel mijn hart staat open voor jou'....en nog vele meer.
Afgelopen najaar, een paar weken nadat het bij mij binnengedrongen was dat ik verliefd ben op een ander, heb ik dat mijn vrouw verteld. Ik was al die tijd niet te genieten geweest waarschijnlijk. Afwezig, kortaf, kort lontje. Dus met een enorme huilbui kwam het hoge woord eruit. Ze stond er niet eens van te kijken eigenlijk, had het al wel een beetje verwacht geloof ik. Zei in eerste instantie ook dat ik dan maar moest uitzoeken of het toekomst had met Nicole, maar daar kwam ze een paar dagen later wel op terug. Ik hoorde bij haar, en we moesten ervoor vechten. En daar heeft ze ook gelijk in. We hebben het zo goed en zo mooi voor elkaar samen. Moet ik dat dan zomaar allemaal opgeven voor een verliefdheid? Maar is het 'zomaar een verliefdheid'? Is het niet veel meer dan dat? Ben ik nog echt wel zo gelukkig met Ineke? Of is het alleen het mooie huis en de leuke dingen die we doen? Is haar betrokkenheid bij haar werk mij niet gewoon een te grote irritatie aan het worden? En is dat een reden om dan maar uit elkaar te gaan? Pfff ik weet het niet jongens. Ik zei in het begin al, mijn gedachten staan niet stil en vliegen van links naar rechts. Gek word ik er soms van.
En het er een keer met Nicole over hebben? Dat vind ik nog veel te voorbarig. Ze zal het nooit toegeven dat ze verliefd op mij is. Niet zolang ik met Ineke ben althans. De dames kennen elkaar, Nicole is een paar keer bij ons wezen eten. Die zal echt niet tussen ons in willen gaan zitten.
Inmiddels is het bij ons thuis wel weer wat rustiger geworden. Het gaat wel weer wat beter, maar het feit dat ik aangegeven heb twijfels te hebben over onze relatie, en dan niet zozeer vanwege die verliefdheid maar meer om het niet meer zo voelen van de connectie, blijft natuurlijk wel op de achtergrond schemeren. Ik doe mijn best ook de mindere kanten van Nicole voor ogen te houden, het gras lijkt soms wel groener bij de buren maar is het niet altijd, maar toch lukt het me vooralsnog niet om van die verliefdheid af te komen.
Dit was mijn verhaal. Ik hoop dat jullie er met recpect mee om zullen gaan. Nogmaals, reageren hoeft niet, maar als je wil reageren, dan graag wel normaal.
Ik ben af en aan verliefd op zijn beste vriend (Verhaal 82)
Mijn partner en ik zijn al 20 jaar samen en hebben een prachtige dochter van 5. We zijn elkaars beste vrienden en ik kan me niet voorstellen dat ik ooit bij iemand zo thuis en veilig zal voelen als bij hem. Betrouwbaar, loyaal, stabiel en vriendelijk, is wat ik in een man zoek en precies wat mijn huidige partner mij al jaren geeft.
Er is één maar; ik ben al sinds de eerste ontmoeting 20 jaar geleden, af en aan verliefd op zijn beste vriend. Wij kijken qua karakter veel op elkaar en elke keer als ik hem zie hangt de spanning in de lucht. Alleen al zijn lucht/ lichaamshouding laat mij door mijn benen zakken. Ik ben nooit het gesprek met hem aangegaan, maar volgens mij ervaart hij exact hetzelfde bij mij.
In het verleden hebben ik al geprobeerd om als de gevoelens te sterk werden afstand te nemen, te focussen op zijn tekortkomingen en extra aandacht en liefde te geven aan mijn eigen partner en dochter. Tot nu toe zakt het steeds weg, maar zodra ik even niet oplet zijn die gevoelens in alle hevigheid terug en begin ik weer van voor af aan.
Met pijn in mijn hart zou voor mij het makkelijkst zijn om het contact met deze vriend volledig te verbreken. Maar; zijn eigen partner is mijn beste vriendin, onze kinderen zijn graag samen, en we delen een complete vriendengroep met zijn vieren. Helaas geen optie dus.
Inmiddels heb ik met mijn eigen partner wel eens gesproken dat ik soms wat hinderlijke bij gevoelens heb voor zijn beste vriend en dat ik daarom soms afstandelijk doe en afstand neem. De heftigheid en duur hiervan heb ik om mijn eigen partner te sparen wel flink afgezwakt. Mijn partner prijst mij voor mijn openheid en hoe ik ermee om gaan.
Tot nu toe ga ik maar zo door en zorg dat ik nooit in een 1-op-1 situatie met drank op, samen ben met zijn beste vriend.
Maar zou wensen dat ik dat gevoel niet meer zou hebben. Elke keer weer die leegte en verdriet voelen als ik afstand neem, elke keer weer vechten tegen het gevoel meer te willen.
Ik ben een sterke vrouw en weet zeker dat het lukt (de schade is niet te overzien als het mis zou gaan). Maar wilde het voor 1 keer van mij afschrijven.
Waarom mag ik geen diepe band met iemand hebben naast mijn huidige vrouw? (Verhaal 21)
Totdat je zeker weet wat je gaat doen
Mijn eerste vraag is: wat zie jij als diepe band?
Wat bedoel je met vriendschap?
Het klinkt allemaal beetje dubbel als je zegt verliefd te zijn. Je bent duidelijk aangetrokken tot deze vrouw, niks mis mee! Maar de vraag is dus wat wil jij met deze vriendschap?
Is het zo dat deze vriendschap een bedreiging vormt voor de relatie met je vrouw? Zou je meer willen met deze vrouw, lees zou je in de verleiding komen om fysiek met haar te worden?
Is dat zo dan zou ik je aanraden van deze ‘vriendschap’ niet aan te gaan!
Kan je jezelf bedwingen en is er met deze vrouw een gewone vriendschappelijke band, why not?
Vraag bij jezelf wat wil jij uit deze ‘relatie’?
Ikzelf ben vrouw en heb een aantal goede vrienden en zelfs een mannelijke BFF. Een paar can die vrienden zijn aantrekkelijk maar ik voel geen drang om met hen fysiek te zijn. Mijn vriend kent ze trouwens ook.
Ik heb met die mannen fijn contact, weliswaar op een sporadische manier en vooral ze vormen geen dreiging voor mijn relatie!
Je vraagt waarom je niet MAG? Jij bent een volwassen man en mag toch alles? Wel doen je rekening te houden met hoe jouw partner zich bij het gegeven voelt! Voelt je vrouw deze relatie als dreigend (wat ik wel de indruk heb gezien je zo ‘gek’ wel lijkt op die dame)
Ga dus bij jezelf te rade: wat wil je van deze relatie met die knappe lieve vrouw
Ik hou van mijn man maar kan ook mijn ex niet loslaten (Verhaal 238)
Ik hou van mijn man maar kan ook mijn ex niet loslaten. Liefst zou ik ze allebei in mijn leven hebben.
Ik was binnen een week Compleet verliefd … (Verhaal 237)
We kunnen onze gevoelens niet beïnvloeden, maar we kunnen wel beïnvloeden wat we ermee doen.
Een affaire beginnen is niet eerlijk tegen jouw vrouw. Stel je voor dat je nu in haar schoenen staat, zou je het oké vinden? Ook is de relatie niet goed zo te horen, maar wil je haar echt kwijt? Is het dat wat je wilt? Of zou je liever meer respect, waardering, aandacht, complimenten en meer sex van jouw eigen vrouw willen hebben en dan zou je gelukkig zijn? Denk je goed erover na, want als zij het ontdekt dan is mischien geen weg terug. Jouw keus. Ik wens je veel succes met jouw beslissing.
Gr
Danielle
Er is zoveel gebeurd gezegd en gedaan (Verhaal 19)
Nu.. 2 jaar later zijn deze gevoelens nog steeds aanwezig en alleen maar heftiger geworden.
Mijn partner weet van de situatie af, van de verliefdheid, het contact en hetgeen er de afgelopen jaren ontstaan en gebeurd is, maar wil er alles aan doen om de relatie te redden. Inmiddels al meerdere keren in therapie geweest, vrienden gesproken en telkens heb ik te horen gekregen dat ik voor mijn gevoel moet gaan, dat het overduidelijk is.
Mijn gevoel geeft namelijk aan dat ik bij de ander wil zijn en daar een toekomst mee op wil bouwen maar wanneer ik denk over de toekomst twijfel ik ook weer en vind ik het moeilijk om mijn partner te verlaten, helemaal omdat de toekomst onzeker is en er een kind bij betrokken is.
Alle veranderingen die het met zich meebrengt maken me onzeker, angstig en ik vraag me continu af of ik hier wel goed aan zal doen.
Aan de andere kant maken ook de gedachtes dat degene die ik heb leren kennen verder zal gaan me verschrikkelijk boos, gefrustreerd, angstig en gewoon jaloers. Mijn gevoel zegt dat ik degene wil zijn die met de persoon die ik heb leren kennen verder wil gaan. Ik kijk naar alle momenten dat we elkaar kunnen zien uit, voel me dan fijn en gelukkig en ben dan ook niet met thuis bezig. Van alle dingen die gezegd of gebeurd zijn, voel ik me (hoe gek dit ook klinkt) niet schuldig...
Toch lukt het me niet om mijn huidige relatie af te sluiten. Er is zoveel gebeurd, gezegd en gedaan en toch lukt het me niet om te zeggen, sorry maar we moeten er mee gaan stoppen.
Iemand met tips/ervaringen?
Als er ruim 2 jaar op je wordt ingepraat zonder dat je met je partner praat ga je denken doen en handelen zoals zij dat zegt en wil. Je bent een dansend poppetje geworden en zij heeft de touwtjes. Jij hebt dat toegelaten en dat zal niet best uitpakken voor jou.
Niet slim bezig. Je zet veel op het spel! Ik hoop dat je er op tijd bent om je relatie te redden maar vooral ook je zelf. Doe je ogen open.
Dit zal de beste beslissing zijn!
Een kortzichtige kijk op de toekomst door gevoelens en meer te voelen is geen garantie. Je kiest voor onzekerheid en een band waar op den duur geen vertrouwen zal zijn.
Uiteindelijk zal bedrog, vertrouwen een grote rol spelen in de toekomst. Nu voel je alle vrijheid maar straks krijg je het benauwd omdat je dan wel inziet dat het niet klopt wat je doet. Gevoelens zullen verdwijnen.
Zorg dat je je relatie volledig herstelt. Je gaat een foute keuze maken doordat je zwakke momenten hebt met alle gevolgen die voor jou gelden. Jij zal veel verliezen.
Als je toegeeft aan je gevoelens zal je het niet redden. Je nieuwe vlam zal uiteindelijk tegen vallen. Nu staar je je blind vanwege de verliefdheid. Alles is mooi, lief, spannend.
Veelal zal je moeten leven met de consequenties en gevolgen van je keuze. Wees op tijd erbij en stop dit en verbreek je affaire.
In mijn praktijk zie ik dit soort situaties . Het zou echt zonde zijn als je een misstap maakt. Ik hoop dat je de wijsheid in pacht hebt.
Ik heb jouw verhaal meerdere keren gelezen. En de reacties, deze relatie met deze vrouw duurt dus al 2 jaar naar mijn mening zijn de fase slippertje, minnares gepasseerd. Is er sprake van echte liefde? Is deze wederzijds. Het zweven op een roze wolk duurt geen twee jaar in deze periode heb je zelf al voor jezelf vast gesteld of deze relatie tijdelijk is of dat deze een toekomst heeft. De vraag is waarom stond jij open voor een relatie naast je partner waarom blijf je toch contact houden met deze vrouw ondanks de relatietherapie. Antwoord is naar mijn mening en volgens jouw vrienden overduidelijk. Begrijpelijk dat je twijfelt je weet wat je hebt maar het andere moet je nog ontdekken. Wil je blijven doorgaan in een relatie die volgens het verhaal niet werkt vanwege het onbekende. Mijn ervaring met mijn ex, ondanks de relatietherapie therapie die wij samen hebben gedaan. We zijn nu gelukkiger goed contact dan toen we bij elkaar waren. Het mooiste voorbeeld kwam van onze zoon mamma pappa en jij zijn niet meer boos op elkaar. En ook wij hebben in een spagaat gezetten bij elkaar blijven voor kind angst om alleen achter te blijven. Maar uiteindelijk werkt het toch niet. Het is niet het einde van de wereld beide hebben we een nieuwe relatie en zijn beide gelukkig. Ik zeg volg je hart. Begrijp dat dit verhaal lijnrecht tegenover de overige reacties staan, maar zo kan het ook. Ik wens je veel succes
Je gaat keihard vallen! Op een moment wanneer je het niet verwacht.
Het leven is lang! Er kan jullie beide wat overkomen. Wie neemt de zorg over van het kind. Gezondheid draag je niet je leven lang.
Ik voorzie narigheid en dat is zacht uitgedrukt.
Karma Karma Karma
Ook ik heb een crush op een collega (Verhaal 178)
Door een van de laatste dagen van die reis ben ik anders naar hem gaan kijken. Nu zie ik hem ‘opeens’ vaker op mijn werk. Het lijkt soms wel of hij op de een of andere manier ook altijd op een dezelfde plek is als ik. We zeggen niet zoveel, een kort praatje, maar er hangt wel een spanning als we elkaar zien. Of ik verbeeld me dat en is het een wens. Ik zoek hem niet op, maar ben wel teleurgesteld als ik hem niet zie. Ik wil altijd even een glimp van hem opvangen.
Daarnaast proberen ik hem op de een of andere manier geen andere aandacht te geven dan ik aan mijn andere collega’s geef, omdat ik weet dat ik in principe niet verliefd mag zijn. Ik heb een relatie met kinderen. Hem vermijden kan niet, want onze werkzaamheden vallen soms samen.
Nogmaals: hij weet er overigens niets van en mijn partner ook niet. Ik zit hier in mijn eentje mee. Ik dacht van het weekend dat het over was, want ik had een heerlijk fijn weekend met mijn partner.
Dan appt hij mij over het werk. Ik had iets verkeerd geregeld. Ik ben dan helemaal blij met zo’n appje. Terwijl dat helemaal niet over ons gaat. Dan kijk ik iedere keer of hij online is en wil hem appen en vertellen wat ik voel, maar ik mag het niet.
Ik word verscheurd door deze gevoelens waar ik alles en tegelijkertijd niets mee wil, zo’n geheim. Vreselijk. Ik moet het gewoon kwijt en hoop dat hier kan en dat het overwaait.
Ik ervaar het gevoel jammergenoeg ook, alleen, valt best met niemand te delen, zo lijkt me
Denk soms eraan kapot te zullen gaan
Véél sterkte!!
Ermee stoppen lijkt dan ook onmogelijk (Verhaal 232)
Ik voel me verscheurd, mijn huidige partner is lief zorgzaam maar de band met die ander is zo intens en diep. Ermee stoppen lijkt dan ook onmogelijk.
Zijn vriendin weet volgens mij van mijn bestaan. Of hij ooit bij haar weg zal gaan, ivm kinderen denk ik van niet.
Wat moet ik hiermee? (Verhaal 220)
Mijn vrouw zit sinds kort met Alzheimer (Verhaal 147)
Zo'n situatie geeft een raar beeld, de vrouw zit in een tehuis en mijn leven staat stil.
Maar de wereld draait verder en ik ook natuurlijk, want wat wil het geval, ik maakte kennis met een dame, en nu blijkt dat we een "klik" hebben.
Dit is een gekke emotie, aan de ene kant wil ik mijn vrouw niet bedonderen, maar aan de andere kant wellicht met die andere vrouw verder.
Want in je uppie blijven hangen en tegen de muur praten geeft best wel stress en de motivatie om alleen er op uit te gaan en leuke dingen te doen is er momenteel niet.
Mensen zeggen dan wel dat je aan je eigen leven moet denken en verder gaan maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
En op dit punt aangekomen weet ik eigenlijk niet hoe te handelen want als ik de familie/vriendenkring zeg dat ik een ander heb krijg je geheid zoiets van hoe kan je dat doen enz enz
Heeft iemand zoiets van nabij meegemaakt?
Hoe los je zoiets op zonder iedereen voor zn kop te stoten?
Bedankt zover, groet Theo.
Dementie is gruwelijk. Jouw vrouw is niet meer wie ze was, maar een schil. Jouw leven gaat door.
Als je de situatie om zou draaien en je zou je indenken dat jij compleet dement was, en zij verder ging met een ander, zou je dat haar gunnen?
Moet je echt aan je omgeving vertellen dat je iets met een andere vrouw hebt? Dat gaat ze volgens mij niets aan.
Ik hoop dat je weer geluk zal vinden.
Ik twijfel wat ik moet doen (Verhaal 123)
Ik ben moeder van 2 kinderen en ben getrouwd, onze relatie ging in het begin heel goed maar sinds anderhalf jaar gaat het op en af, hij heeft agressie problemen scheld me vaak uit als ik maar iets zeg of een mening heb.. ook heeft hij me vaak een duwtje gegeven en nee ik keur dat zeker niet goed en heb hem ook gezegt nog een keer en je kan je spullen pakken. Ene dag gaat het liefdevol en de andere dag lopen we langs elkaar heen en ik geef ook toe dat ik veel dingen mis in de relatie en hij doet daar niks mee.. maar nu heb ik iemand leren kennen al een half jaar en het klikt heel erg we hebben 1 keer afgesproken en voelde me daarna wel lullig.. maar het klikte enorm en hij is zo lief tegen me en geeft me complimenten, gaat gesprekken met me aan en ik kan me hart luchten bij hem.. ik voel me echt zwaar verliefd en tot nu toe heeft hij dat wel wat ik zoek, ook heb ik gezegt dat ik gewoon minimaal 2 jaar vriendschap wil zodat ik hem echt goed keer kennen. Zelfs daar gaat hij mee akkoord.. ik twijfel nu echt wat ik moet doen .. ene kant geef ik wel me gezin op maar ik voel me niet gelukkig… soms heb ik het gevoel dat ik alleen bij hem blijf om de kinderen.. maar op dagen dat het wel goed gaat vind ik het wel prima. Ik weet dus niet wat ik nu moet doen:( en wat ik mis ik liefde / gesprekken intimiteit samen leuke dingen doen en ik heb dat vaak zat aangegeven…. Wat adviseren jullie mij?
Het gevecht aangaan met je partner zal niet soepel starten maar wel heel veel beter verlopen dan wanneer je dit start met iemand extern uit een roes van verliefdheid. Want ooit land deze roes en zal het ook geen oplossing gebracht hebben.
Weet datgene je mist absoluut kan worden teruggevonden.
Contact met mijn buitenechtelijke relatie verbroken (Verhaal 233)
Nu heb ik 2 dagen terug het contact met mijn buitenechtelijke relatie verbroken omdat ik voelde dat zijn interesse in mij verminderde.
En dat doet ontzettend pijn. Helemaal zijn reactie hierop was zeer teleurstellend. Slechts 4 emojii. Twee van een verdrietig gezichtje , een rode roos en een duimpje. Helemaal geen tekst.
Dat geeft me een rot gevoel. Nou kan je zeggen dat zegt meer over hem dan over mij maar toch knaagt het.
Nou ja. Ze zeggen tijd heelt alle wonden. Laat ik daar maar op hopen.
April 2023
Ik weet meestal hastikke goed wat ik wil maar deze keer ...... (Verhaal 231)
Ik ging in mijn eigen huis vreemd met deze man (Verhaal 25)
Wat zegt je intuïtie, wat als straks weer een mooie man tegen komt waar van je denkt Jezus….. als je gevoel echt zegt deze man mag ik nooit laten gaan! Is het voor de sex dan ga je vroeg omdat laat een enorme kater te gemoed, echte liefde zit veel dieper dan de kop van je lul achter na lopen , ik zelf men weduwnaar en had een zeer mooie vrouw, een geslepen diamant in al zijn facetten!
En mis haar nog iedere dag, maar ik moet verder, mevrouw die geen overhaaste dingen als je niet gelukkig bent in uw huwelijk, ga van elkaar en start een nieuw leven , naar niet via de lakens thuis het allemaal niet waard!
Ik wil dolgraag afspreken (Verhaal 230)
Ik ben een vrouw van 33jaar en ik heb een zoontje van 4jaar en sinds anderhalf jaar vrijgezel.
Nu sinds een 2-tal weken heeft een man waarvan zijn zoontjes bij mijn zoontje op dezelfde school zit toenadering gezocht via sociale media. Hij vertelde dat hij mij al meer als een jaar geleden mij had opgemerkt maar nooit toenadering durfde zoeken. Tot nu. Maar hij heeft een 7-tal maanden een relatie. Waarvan hij verteld dat hij de klik die hij zou moeten voelen niet komt. En op 1 of andere manier heeft hij altijd een gevoel gehad naar mij toe dat ik dat wel eens zou kunnen zijn. En ja. Het klikt tussen ons. Zelf voel ik ook dat dit wel eens zou kunnen zijn via berichtjes en gesprekken aan de schoolpoort. Nu wilt hij met mij afspreken. Een date. En wanneer dit zijn gevoel naar mij toe bevestigd gaat hij de relatie beëindigen. Nu weet ik het niet. Ik wil dolgraag afspreken. Maar ik heb bang dat ik gewoon aan het lijntje wordt gehouden en wil niet gekwetst worden. En ik heb ook geen zin om de rol van minares te worden. Iemand goede raad? Kan het soms echt zo zijn dat iemand een gevoel krijgt van : dit is het?
Los daarvan: harde eis lijkt mij dat hij eerst de andere relatie beëindigd. Het is ongezond, zo niet immoreel, dat hij jou benadert terwijl hij nog in een relatie zit. Er is dan dus iemand die bedrogen wordt. Ik ken teveel verhalen van mensen die vreemdgaan en de derde voorhouden dat de eigen relatie niet echt goed is. Maar dat lijkt meer een smoes dan bereidheid om weg te gaan. Kortom: ik zie wel wat rode vlaggen. Hoop dat je een goede keuze maakt.
Wat moet ik geloven (Verhaal 45)
Ze had al een weekje of 4 iets met hem dat heeft ze wel toe gegeven en dat ze hem leuk vond. Wat moet ik geloven
Van spannende seks bucketlist naar drama (Verhaal 51)
Verliefd op de man met wie ik een aanrijding had (Verhaal 14)
Heb een lieve man, wil niet bij hem weg, maar die andere blíjft in mijn hoofd zitten.
Kan er geen contact mee hebben want hij heeft me geblokkeerd op zijn telefoon.
Dit is een keuze van hem omdat ik toch niet verder met hem wou, en viel hem nadat hij me al een paar x gewaarschuwd had lastig door steeds door te appen.
Accepteren en loslaten!
Het is beter dat ik geen contact meer met hem kan krijgen, anders bleef het maar door sudderen, kwam ook bij hem thuis.
Mijn jeugdliefde tegengekomen. Wat nu? (Verhaal 7)
Ik ben 5 jaar gescheiden en zorg alleen voor mijn 7 jarige kind.
Onlangs mijn jeugdliefde tegengekomen na 35 jaar en de liefde die toen niet is gematerialiseerd is nu in wording. Hij is 50 en zit in een huwelijk van tig jaar waar de liefde is uitgedoofd, een karkas wat in stand wordt gehouden voor de kinderen en de hypotheek.
Wat nu? Wat is de ervaring waarvoor gekozen wordt?
Mijn enige advies zou zijn om alles open en eerlijk te bespreken, waarbij alle partijen op de hoogte zijn van de situatie.
Dus niet stiekem de derde partij zijn, terwijl een andere vrouw bedrogen wordt door jou en jouw jeugdliefde.
Niet alleen kun je je afvragen of jij die rol wilt spelen, en of je een man wilt die dat dus blijkbaar bij zijn vrouw doet, maar het is ook nog maar de vraag of dit dan gaat leiden tot hetgeen jij graag wilt.
Zalig seksleven… tot een rugoperatie verkeerd liep (Verhaal 229)
Ik ben reeds 28 jaar samen met mijn man. Wij hadden altijd een heel zalig seksleven… tot een rugoperatie verkeerd liep bij mijn man…
Sinds 12 jaar is van seks geen sprake meer, maar ik zie mijn man nog graag.
Nu heb ik sedert een tijdje contact met een iets oudere man (ook getrouwd), en hebben al enkele keren stomende passionele seks gehad en zijn we ook echt verliefd.
Nu stuurde hij of we niet samen kunnen herbeginnen…
Het gaat hier echt niet goed (Verhaal 228)
Een cliché van de bovenste plank (Verhaal 227)
Ik zit in een nieuwe relatie, waar tot aan die trip geen vuiltje aan de lucht was. Stapelgek op elkaar en qua intimiteit nog steeds in de honeymoon phase laat maar zeggen.
En dan m’n baas. Het is een soort ongekend verlangen en spanning dat alleen maar is verergerd sinds die trip. Het appcontact gaat maar door en ik kan er geen punt achter zetten omdat ik het veelste spannend vind. Hij heeft overigens een gezin etc. en is een stuk ouder dan ik. Ik weet ook dat dit puur en alleen lust is, maar waarom is het dan zo moeilijk om hier mee te stoppen?!
Graag jullie mening (Verhaal 226)
ik zit in een relatie van 5 jaar en hij ook beide hebben we kindjes. We zijn al een enige tijd bezig hij gaf aan super verliefd te zijn en ik ook onze band was onbeschrijfelijk met ze eigen partner kan die niet praten net als met mij enzovoort. Nu komt het volgende sinds 3/4 weken doet hij raar dan doet hij normaal dan weer niet dan zet hij op social media hele tijd expres heel veel fotos van ze partner ( om mij jaloers te maken denk ik) want hij doet dit zodra hij niks van mij hoort bijvoorbeeld. Het is allemaal heel dubbel hij gaf laats aan in een sleur te zitten en dat alles hem teveel wordt en met rust gelaten wilt worden dit was heel moeilijk voor mij, maar ondertussen is het gemis wat minder geworden omdat we bijna al een week geen contact hebben gehad. Graag jullie mening
Of zijn we beiden toch een beetje verliefd (Verhaal 224)
Zijn vrouw in de buurt is die heel anders zijn we alleen is hij heel open en los .
Zie ik de signalen verkeerd ?
Of zijn we beiden toch een beetje verliefd
Alsof mijn vlam meer mijn partner is dan mijn man nog is... (Verhaal 223)
We willen het advies waarschijnlijk niet eens horen (Verhaal 222)
Sinds kort heb ik ik na een gezellige personeelsfeest op weg naar huis met een collega gezoend.
Na deze avond is deze persoon niet meer uit mijn hoofd geweest.
Zo is dit ook voor mijn collega die ook getrouwd is en kinderen heeft.
We appen veel en kunnen niet zonder elkaar.
We willen onze eigen Relatie niet opgeven maar wat wij hebben ook niet.
Het spookt bij ons beide de hele dag door het hoofd
We willen elkaar aanraken , voelen ruiken enz
Wat hebben we het allebei moeilijk.
Wij hebben hulp nodig , maar waarschijnlijk willen we het advies niet eens horen.
We doen ook aan sex chats (Verhaal 217)
Ik mis wat spanning betreft de sex , ik ben zelf actief qua sex , mijn man wat minder.
Nu heb ik via social media een ontzettend leuke man ontmoet ( hij zit ook in een relatie )
We appen dagelijks , we bellen elkaar 3 tot 4 keer in de week op.
Als we appen gaat het over allerlei dingen.
Maar we doen ook aan sex chats en dat windt me ontzettend op , het gaat zover dat we ons opnemen en soms telefoonsex of webcam sex hebben.
We hebben mekaar nog niet in levende lijven gezien maar als dat zou gebeuren dan kunnen we niet van mekaar afblijven.
Nu heb ik echt gevoel gekregen en hij ook maar we willen beide niet bij onze partners weg moet ik hier mee door gaan , het idee om te stoppen maakt me zo ongelukkig , maar het is wel beter lijkt mij.
Weet gewoon echt niet wat ik moet doen !!!
Liefs mij ❤️
Beste anoniem , hoop voor jou dat je ook snel iemand vindt waar je het leuk mee kan hebben.
Liefs mij ❤️
Ik wens je nog een gelukkig huwelijk en veel plezier in je avontuur!
Het was gewoon toeval dat ik hem tegen kwam , ik had een reactie gegeven op een instagram-post en die had hij geliked ( mijn reactie ), ik merkte op dat hij dat steeds vaker deed bij me.
Gegeven moment kreeg ik een volgverzoek , maar wilde hem niet accepteren , uiteindelijk toch gedaan.
We begonnen met chats over dagelijkse dingen en kreeg volle vertrouwen in hem en steeds zijn we stapje voor stapje verder gegaan.
En nu een aantal maanden later hebben we een online verhouding , ik weet dat het niet eerlijk is naar mijn man toe maar het geeft gewoon een kicken gevoel. En verder moet je ook opletten , dus chats en foto's verwijderen , als we mekaar bellen dan dat ook verwijderen.
Het is gewoon heel spannend !!
Liefs mij ❤️
Als je lang bij elkaar bent dan voelt je intuïtie wat er aan de hand is en dat alle aandacht wat je als partner hoort te krijgen, vervliegt naar een ander buiten je relatie... ooit komt het uit.
En je doet je partner ongelooflijk veel verdriet mee. Je doet je eigen relatie te kort en besteed de aandacht die voor je partner bestemd is, aan een ander.
Als jullie je partner niet willen verliezen dan zouden jullie diep moet kijken wat er gemist wordt... en waarom je dat vindt bij een ander.
Het is niet leuk voor de bedrogen partijen dat dit achter hun rug gebeurt..alles dat je wist en stiekem doet geeft een litteken voor de rest van hun leven op vertrouwensgebied.
Ook al voelt het fijn en spannend... het is van korte duur en weegt niet op tegen alle ellende die je veroorzaakt.
Vergeet niet dat alles terig te vinden is middels back ups.. ook al denk je het slim verwijderd te hebben... ik heb alles zelf ontdekt.. en dat is vreselijk kan ik je vertellen..
En ik heb die vrouw ook geconfronteerd en haar man zeker op de hoogte gesteld omdat hij het recht had het zoveel te weten als ik om zelf de keuze te kunnen maken wat aan je relatie te doen of ermee te stoppen.
Ik snap spanning.. verveling.. en de aandacht.. het eforische verslavende gevoel...
Maar ik zal nooit begrijpen dat er gelogen.. bedrogen..gewist wordt.. en mensen geen eerlijke kans krijgen door mensen zoals jij.
Helaas gebeurt dit maar al te vaak...
Ga uitzoeken wat je mist in je relatie en geef je partner op zijn minst een eerlijke kans om zelf over zijn toekomst te beslissen.
Soms kan een verhaal doen je zo ontzettend opluchten , ben blij dat ik jou dat luisterend " oog " kan bieden...als je wat kwijt wilt stuur me maar een bericht !!
Liefs mij ❤️
Bedankt voor je eerlijke oprechte mening , ik waardeer dat absoluut.
Ik weet echt wel dat ik niet goed bezig ben en dat het moet stoppen , maar vind het oprecht lastig.
Besef dat hetwoorden en verlangens zijn die momenteel goed voelen maar als het erop aankomt dat het fysiek gaat worden kan je zo enorm teleurgesteld worden en spijt krijgen en niks meer terug draaien..
Echt... je doet je partner zoveel pijn als hij erachter komt. Het voelt veilig als'toetsenbordheld' maar er komt een dag.. . Ik wens nog steeds dat het mij nooit was overkomen en dat mijn man nooit in de verleiding was gekomen.. juist omdat het nooit de intentie is geweest vaste partner te verlaten... je geweten gaat knagen...
Ik kan alleen maar zeggen dat ik het 100 % met je eens bent.
Ik moet hier gewoon mee stoppen , ook al ga ik het heel lastig vinden. Dank voor je mooie woorden en mening.
Liefs mij ❤️
Ik denk dat als therapie niet werkt en u wordt ongelukkig van deze situatie.. en u vrouw wilt niet meer dan 2x per jaar.. en komt u niet tegemoet, dat het dan beter is om afspraken te maken dat u ergens anders u behoefte haalt omdat u het nodig heeft.. wat ik erg goed kan begrijpen..
En als ze van u houdt dan begrijpt ze dat hopelijk en dan doet u het tenminste niet stiekem.. ook zet u haar dan niet buiten spel, en doet u het niet achter haar rug om. Dus stiekem.
Als zij geen consessies kan doen dan had ik gescheiden als ik er alles aan had gedaan om het kenbaar te maken en mijn gevoelens en behoeften te uiten...
Ja, het is makkelijk gezegd... maar iedereen verdiend het eerlijke en eeuwige geluk..
Sex heb ik al 15 jaar niet meer gehad (Verhaal 216)
Ik ben 32 jaar getrouwd en heb 2 kinderen en zou eigenlijk gelukkig moeten zijn. We hebben veel vrienden en iedereen denkt dat wij een perfect huwelijk hebben maar dat is niet zo. Er is geen affectie want dat moet niet zegt zij en sex heb ik al 15 jaar niet meer gehad. Daarvoor was het ook niet geweldig maar liet ze het toe omdat het zo hoort zei ze en liet ze me dus doen maar zonder enig verlangen en passie. Ik had me bij alles neergelegd en probeerde nog van mijn huwelijk te genieten zonder een kus ,zonder affectie en zonder sex. Maar de laatste jaren ben ik radeloos en ben ik via verschillende kanalen op zoek ´naar een vrouw die me dit kan geven zonder dat ik mijn huwelijk moet opgeven want dat kan ik dan ook weer niet. Hoe pak ik dit aan want weet het echt niet meer.
Zit vol verbazing jouw verhaal te lezen.
Klinkt inderdaad als mijn verhaal , alleen in heb af en toe nog sex met mijn partner en dat is niet omdat het " moet " of erbij hoort , alleen ik wil vaker dan hem , ongelofelijk maar waar dat een vrouw vaker wilt dan een man , vandaar mijn online minnaar.
Maar ik vind 15 jaar geen affectie toch wel een hele lange tijd.
Geeft zij zelfs geen kus ?
Ik snap dat je huwelijk niet wil opgeven want 32 jaar getrouwd zijn is best lang.
Maar denk dat je nog jong genoeg bent om van het leven te genieten.
Kan je ook geen gesprek met haar aan gaan en zeggen wat je dwars zit en dat je jullie samen mis ?
Dit zou voor mij wel een reden zijn om uit mekaar te gaan.
Liefs 217 ❤️
Je moest eens weten hoeveel ik verlang om eens een vrouw vast te nemen en te kussen en dan nog maar te zwijgen van de rest.
We zitten niet helemaal in dezelfde situatie maar ik begrijp je wel ontzettend.
Ik snap dat je op bent , 15 jaar geen kus , sex of affectie is erg lang.
Ik zou dat niet kunnen volhouden.
Ieder persoon heeft toch die genegenheid nodig , die kus , die arm om je heen.
Jammer dat meerdere gesprekken niet hebben geholpen.
Snap dat je verlangd naar een vrouw.
Wens je alle liefs en geluk toe.
Hopelijke komt er een lieve dame op je pad die jou als getrouwde man accepteert en weet dat ze altijd een 3de wiel van de wagen zal zijn.
Liefs 217 ❤️
De laatste tijd voel ik mij anders! (Verhaal 119)
Ik ben al 12 jaar met mijn man en iets meer dan een jaar geleden getrouwd. De laatste maanden voel ik mij snellere aangetrokken tot andere mannen. Ben met een iemand beetje wezen chatten en ook zijn er foto’s en seksuele appjes gestuurd. Hij wist dat ik niet single was dus hij gaf aan dat dit moet stoppen. Dus dat is gestopt.
Daarna heb ik laatst met uitgaan een jongere man gezoend. Nummer uitgewisseld en een beetje geappt. Ik weet dat ik eigenlijk al te ver ben en dit moet stoppen maar ik vind die jongere man leuk. Ik kan nog niet peilen wat hij zou willen.
Daarnaast is mijn seksleven juist beter aan het worden met mijn man. Het lijkt alsof ik in het algemeen veel meer zin heb in seks en aandacht. Waarom weet ik niet. Wat is er mis met mij?
Iemand vergelijkbare ervaringen?
We denken eraan een geheime relatie te beginnen (Verhaal 135)
Ik ben nu bijna 20 jaar samen met mijn man en we hebben 2 kinderen. We hebben een fijne relatie, we zijn er voor elkaar als het nodig is en hebben niet veel problemen. Op seksueel vlak is het wat uitgedoofd, al is dat nooit vol vuur en vlam geweest.
Het laatste jaar merk ik dat ik wat mis, en niet zomaar een beetje maar echt heel erg mis. We zijn in relatie therapie gegaan en dit uitgebreid besproken. Hierna zijn we wel dichterbij elkaar gekomen op emotioneel vlak maar op seksueel vlak niet.
Sinds kort heb ik contact met iemand waar ik die passie, vurigheid, lichamelijke verlangens wel bij voel. We voelen ons enorm tot elkaar aangetrokken. Hij zit in hetzelfde schuitje. We denken eraan een geheime relatie te beginnen waarbij we elkaar bijvoorbeeld 1 x per maand zien. We willen allebei onze relatie niet opgeven, want thuis is het goed.
Wie herkent dit en wil daar over zijn of haar ervaring delen?
Mijn puberale, onmogelijke en uitzichtloze verliefdheid (Verhaal 205)
Ondertussen zit hij dag en nacht in mijn hoofd (Verhaal 207)
Toen ik 18 was had ik mijn eerste vriendje en dat heeft bijna twee jaar geduurd. Daarna hebben we altijd contact gehouden. Hij is ook getrouwd, maar we vinden het allebei leuk om nog steeds te horen hoe het met de ander gaat. Soms hebben we maanden geen contact, maar af en toe hebben we contact via app. Vorige week begon dit contact weer nadat hij mij had opgezocht op social media. De hele week hebben we ge-appt en het werden steeds spannendere appjes. Ik voel me weer gezien, maar het voelt ook zo fout. Natuurlijk weet ik dat dit niet goed is, maar het is te verleidelijk om mee door te gaan! En zolang we elkaar niet in het echt zien, kan er ook verder niks gebeuren. Ik denk dat we dan namelijk echt niet van elkaar kunnen afblijven. Ondertussen zit hij dag en nacht in mijn hoofd. Wat moet ik doen??
Wat zouden jullie doen? (Verhaal 137)
Nu kwam er twee jaar geleden een nieuwe collega op kantoor werken. Een prachtige, lieve en intelligente man… Hij had een vriendin, maar er waren soms kleine blikken etc tussen ons die mijn hoofd op hol maakte. Hij heeft mij nooit interesse getoont oid, ik dacht dat het eenzijdig was! Na een halfjaar heb ik dit met veel tranen verteld aan mijn partner, die super respectvol en lief reageerde. Hij vond het zo erg dat ik die gedachtes voor mezelf had moeten houden, er was immers nooit wat gebeurt! Mijn collega vertrok naar een ander filiaal, uit het oog uit het hart, maar heel af en toe kwam hij voorbij in mijn gedachtes. Twee jaar later (nu dus) is hij weer terug op het kantoor waar ik ook werk, maar single… Nu heeft hij me mee uit gevraagd en sindsdien maakt mijn hoofd weer overuren met hem in de hoofdrol! Ik wil echter mijn huidige relatie niet overboord gooien, want die is fantastisch, maar aan de andere kant zegt mijn hele verliefde lichaam dat ik met hem uit moet. Misschien om te ervaren dat het niet wederzijds is, of hij eigenlijk helemaal niet zo leuk is, of misschien wel om hem te zeggen dat het eenmalig is en het na een date afsluit. En vertel ik dit aan mijn vriend? Ondanks er ook nog maar iets gebeurt is, alleen gedachten… Wat zouden jullie doen? Liefs!
Kan het gevoel niet uitschakelen (Verhaal 100)
Zo vaak afgesproken afstand te nemen van elkaar maar hij komt na een aantal weken toch met een bericht ik kan hem niet loslaten en vergeten hij mij ook niet dit heeft hij mij verteld
Ik heb er iedere dag verdriet van en wil dit niet voelen kan er ook niks aan doen hoe minder we elkaar spreken hoe meer de gevoelens worden ik weet niet wat ik moet doen
Beiden willen niet weg bij huidige partners maar gevoel hoe schakel je dat uit het lukt niet
Ben blij dat ik lees dat ik niet de enige ben mijn verhaal is herkenbaar en ik ga er onderdoor. Ik heb behoefte om te praten met mensen die door dezelfde hel gaan. want een hel kan je het wel noemen. Ik wou dat ik dit gevoel nooit moest hebben. Het is verschrikkelijk
Het wordt ook van beide kanten niet minder (Verhaal 214)
Ik was verbijsterd (Verhaal 213)
Weet oprecht niet wat ik moet doen (Verhaal 212)
Sinds 1.5 maand neemt hij ontzettend afstand en wilt hij ruimte. Ik weet me geen raad, want er is niks geks gebeurd. Is dit omdat hij alles moet verwerken van de scheiding? Ik heb wel eens dingen gezegd, dat hem misschien had gekwetst, maar dat was voor zelfbescherming en daar heb ik spijt van. Maar daar is toch over te praten? Hij zoekt geen enkel contact met me op en ik voel me enorm geghost worden.
Iemand tips?
Ik zit in een mega dilemma (Verhaal 54)
Dit heeft ertoe geleid, meer onbewust dat bewust, dat ik verliefd ben geworden op een andere vrouw. Ik noem haar verder M. M. Kwam ik tegen tijdens mijn werk. Ik ben vrachtwagen chauffeur in NL en kom dus op verschillende plaatsen. M kwam ik tegen en veroverde vrijwel direct mijn hart. Wat een vrouw. We hebben 1x eerder afgesproken in het geheim.
Ja ik weet het. Het klopt van geen kant!
Het was een gezellige wandeling en veel gekletst. Verder niets. M heeft zelf ook al 3 jaar een vriend, maar dat loopt ook niet zo lekker. Ze voelde hetzelfde voor mij als ik voor haar. Ze weet ook dat ik getrouwd ben, maar dat vind ze niet erg. Verder appen we veel en is er een goede band onstaan in de tussen tijd. Ik ben tot over mijn oren verliefd op haar geworden.
Dus ik zit nu in een mega dilemma. Blijf ik bij mijn vrouw, of ga ik uit elkaar en met M verder? Ik heb wel vaker voor moeilijke keuzes gestaan, maar dit overtreft werkelijk alles. Ik durf er ook met niemand over te praten, mijn ouders zullen dit bijvoorbeeld nooit accepteren en vol ongeloof reageren, wat ik ze niet kwalijk kan nemen. Mijn vrouw zal (logisch) in huilen uitbarsten. Maar in beide gevallen komen we geen steek verder. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. M is zo leuk, liefdevol, grappig, slim. Als ze verteld dat ze wat leuks gaat doen met haar vriend (ook al doet ze dat alleen nog omdat ook hij nergens vanaf weet), voelt dat voor mij heel vreemd. Een gevoel van verdriet is dat dan ofzo, ik kan mijn vinger er niet opleggen.
Pas was ze naar de Efteling met haar vriend, vrienden en familie. Het eerste dat ik dan denk, waarom ben ik er niet bij. Het is niet goed op deze manier en niet eerlijk naar mijn vrouw toe.
Ik ken de bekende uitspraken en het is ook domweg zo. Als ik bijvoorbeeld thuis kom, is mijn vrouw ook thuis. Ik zie haar, maar eigenlijk ook weer niet. Ik zie M voor me op de bank zitten.
Een huwelijk van 7 jaar gooi je ook niet zomaar weg. Wat ik nou echt wil, kan ik niet over uit. Het is heel zwaar momenteel. Voor wie kies ik? Wat wil ik nou verder in het leven?
Daarbij komt dat mijn vrouw en ik een koophuis hebben en er een aanvraag voor een bouwdepot. Dus financieel is dit ook dan echt een enorm probleem, mocht ik de beslissing maken te gaan scheiden.
Ik heb echt nog nooit zo met mn handen in het haar gezeten!
Nu merk ik zelf dat ik veel meer over M zeg dan over mijn vrouw. Misschien wil dat ook wat zeggen. De vrouw waarmee ik ben getrouwd is een geweldige vrouw. Maar…ik voel er vrij weinig meer bij. Het is voor mij een soort vriendschap geworden ipv een getrouwd stel. Communicatie is de sleutel tot succes. Daar ligt nou net een punt. Dat is er niet. Ja, over hoe de dag was op werk, maar thats it. Daarbij komt voor mij iets heel belangrijks. De kinderwens. Ik krijg er maar geen hoogte van of mijn vrouw dat wel wil. Ik zou zelf niets liever willen.
M wilt dolgraag ook kinderen, zelfs 2! En doordat ik dat weet, maakt dat mijn verliefdheid alleen maar groter. Zoals ik al zei is communicatie de sleutel tot succes. Ik durf zaken te bespreken met M, terwijl daar met mijn vrouw niet over gesproken wordt. Of het nou komt door (afhankelijk van het onderwerp) schaamte, angst, onzekerheid of dat een gesprek gewoon niet van de grond komt, weet ik niet. Ik kan dingen tegen M zeggen, die ik niet gauw tegen een ander zal zeggen, zoals praten over verschillende gevoelens. Mijn omgeving is niet zo gevoelig aangelegd zeg maar. Dat maakt de gehele situatie tot iets onmogelijks.
Praat er eerst over.
Wat ik heb geleerd in al die jaren dat het gras niet groener is bij die andere.
Ik ben van mij relatie afgestapt na 13 jaar en na alles we praten weinig enz .
En ons eigen ding doen.
Toen mijn ex vreemd ging had ik hem nooit gevraagd waarom .en wat aan de hand was .en hij praatte erook niet over
Iemand had de deur open moeten gooien.
Maar in de langere termijn hadden we meer moeten communiceren en niet omdraaien weglopen.
Leg de dingen aan de kant waardoor je weer wat kan opbouwen. En door communiceren kom je erachter hoe het zit.
Nogmaals het gras is niet groener bij een ander.
Groetjes j
De twee mensen waarvan ik hield hadden seks met elkaar (Verhaal 43)
Een jaar na het hele gebeuren ben ik naar een 4 daags herstel gegaan en ben daar verliefd geworden op C. We zijn zielsverwanten, zo voelt het en ik heb heel eerlijk dit nog nooit zo gevoeld. Ik kan alleen heel moeilijk een keuze maken. Mijn loyaliteit naar mijn gezin zit hier in de weg. Daarnaast ben ik de afgelopen jaar natuurlijk gewoon verder gegaan (ik moest immers door) en woon ik inmiddels op een boerderij en zeil op een fijne zeilboot. Mijn jongensdroom die is uitgekomen. Scheiden betekent alles door 2. Wat is de beste keuze in dit geval? O ja en mijn echtgenote is niet sociaal en C heel sociaal. Daarnaast heb ik de meeste lol met C.
Ben nu al bijna tien jaar 'onaangetast' (Verhaal 56)
Dit groeide uit tot een heftige affaire (Verhaal 128)
Dit groeide uit tot een heftige affaire. Hij zei "wordt nooit verlieft op mij"..maar hij werd het zelf ook. Vaak geprobeerd elkaar los te laten..contact verbreken. Het werkt niet. Ik hou hem constant in de gaten via social media. Ben stikjaloers op zijn super hippe vrouw. En weet dat hij haar nooit zal verlaten en diep van binnen wil ik ook niet weg bij mijn man.....maar ik word hier echt knettergek van.
Was ik hier maar nooit aan begonnen. Kan iemand mij zeggen dat dit ooit voorbij gaat!? En vooral hoe...
Terwijl wij 6 jaar samen waren (Verhaal 211)
Het verleden heeft ons gekraakt (Verhaal 210)
42 jaar al verlieft op mijn jeugd vriendin (Verhaal 209)
Was in mijn jeugd stapelgek op haar.
Liep met haar mee s.avonds.
Wilde haar telkens vragen maar kon het niet over mijn lippen krijgen.
Was zo bang afgewezen te worden .
En Was zo onzeker.
Dacht als ik afgewezen, zou worden ben ik haar kwijt
Dus het kwam er niet van .
Tot een vriend haar dus wel had gevraagd.
Was haar dus alsnog kwijt.
Heb er slechte jaren van gehad omdat ik het niet kon verdragen dat ik haar had verloren.
Dacht bijna wekelijks aan haar.
Tot voor kort heeft het lot zo zie ik het .
Mij door werkzaamheden bij hun nieuwe huis bij
Haar gebracht.
Ik heb overwogen en het haar verteld.
Dat ik nog stapel verliefd op haar ben.
En zij al die jaren een speciale plek in mijn hart heeft
Gehouden .
Ik kan haar niet loslaten.
Ze pakt dit zo onvoorstelbaar op
En het gaat haar aan het hart dat ik er zo mee zit.
Wij kunnen ontzettend goed met elkaar praten.
Ze weet wat ik voel en graag zou willen.
Ze is helaas getrouwd en wil niet bij hem weg .
Wat ik begrijp
Wil ook niet alles achterlaten.
Met het verschil dat ik dat wel zou doen.
Ze weet dat ik op haar blijf wachten.
Ondanks dat ik ook getrouwd ben.
Ben er gesloopt van .
Weet dan ook niet wat ik moet.
Voelt zo dat het leven gewoon geen zin meer heeft
En ik kan haar niet uit mijn hoofd en hart krijgen.
Wat moet ik.
Ben radeloos
Ik heb een apart verhaal met een bizar grote keuze (Verhaal 179)
Ik ben 7 jaar samen met mijn vriend, we hebben het goed en fijn, we houden zielsveel van elkaar en bouwen aan een mooie toekomst. We hebben een koophuis maar (nog) geen kinderen. We willen dat wel heel graag en zouden zelfs graag komend jaar aan kindjes beginnen. Maar.. sinds een week of 2 hebben een collega en ik uitgesproken gevoelens voor elkaar te hebben. We werken nu 3 jaar samen, hij is mijn manager (niet leidinggevende) en we werken heel nauw samen. Dit is mijn eerste baan en ik kwam als een klein ontwetend meisje binnen. Door de nauwe samenwerking praten we veel, sparren veel over persoonlijke ontwikkeling, keuzes maken, zelfverzekerd zijn, professionaliteit, hoe om te gaan met dingen in het leven. We lachen ook veel, iedere vrijdagmiddag lekker een borreltje op kantoor. We zijn ontzettend hecht geworden, dat weet en ziet iedereen ook, mijn vriend trouwens ook (en dat is nooit een probleem geweest, mijn vriend mag hem graag). Ik voelde wel dat ik, zeker zakelijk, voor mijn manager door het vuur ging, regelde altijd alles, voelde precies aan wat hij nodig had, als hij het druk had hield ik afspraken af etc. Hij heeft me ook heel veel geleerd, ontzettend veel kennis over het vak, op de inhoud, heeft me altijd meegenomen ‘’het veld in’’, echt een top team. Er was al wel wat langer spanning bij mij, ik dacht soms dat ik te veel aan hem aan het hechten was.
Maar nu is er dus uitgesproken dat hij die spanning ook heeft. We hebben het er sinds 2 weken heel veel over. Wat het is, hoeveel er is, wat we ermee moeten. Hij is een getrouwde man van 16 jaar ouder, met 2 kindjes. Hij heeft al ooit uitgesproken soms dingen te missen thuis, maar er is altijd genoeg geweest om te blijven. Ik heb nooit wat gemist, maar zie nu wel dingen die mijn vriend niet heeft die ik wel waardeer in de ander. En dan vooral het sparren over persoonlijke ontwikkeling, ik heb me enorm ontwikkeld afgelopen jaren. Maar er is ook een enorm gevoel waar we niet omheen kunnen.
Ik vind het lastig. Het voelt goed om hem af en toe een knuffel te geven. Meer is er ook niet gebeurd trouwens, maar ik voel me wel schuldig dat ik deze gevoelens heb. Daarbij wist ik niet eens dat ik gevoelens kon krijgen voor een ander terwijl ik goed in een relatie zat. Zegt dit dan iets over mijn relatie? Of over mij? Ik twijfel..
1: Zoals Tim Veninga het zegt op YouTube: Ga niet met hem naar bed zolang hij een relatie heeft. Daarmee voorkom je liefdesverdriet. (Ook kan je daar van Tim Veninga een filmpje opvragen: signalen dat hij je gebruikt).
2. Zoals een psycholoog zegt: Het verlangen blijft, maar je kan stoppen met het gebruiken ervan...
Ik weet dat het momenteel niet gemakkelijk is, ik hoop dat mijn tips je vooruit helpen. Blijf in jezelf geloven.
Er is gewoon een enorm verlangen om bij hem te zijn en in zijn armen te liggen. Ebt dat weg als ik het negeer?
Tip: begin niet aan 'kindjes'. Zoals je nu in het leven staat betekent dat moeilijkheden en een gebroken jong gezin in de toekomst.
Ik zie het al helemaal aankomen. Levensgevaarlijk dit.
Wat je niet en nooit moet doen is praten over zijn vrouw want dat geeft hem alleen maar een schuldgevoel en trekt hij naar zijn vrouw. Ik wil je geen valse hoop geven: de kans is zeer klein dat een getrouwde man zijn vrouw zal verlaten voor iemand anders.
Wat wel werkt: voel je niet schuldig en trek je niks aan van wat de omgeving zegt of denkt daarover want het is allemaal ongegrond.
Als je daar meer wilt over weten, kijk en luister eens op YouTube naar het filmpje van Tim Veninga over:
- Hoe versier je een bezette man
- Relatie met een getrouwde man
Dan ga je beter weten waar jij staat.
Groetjes.
Ik ben er eigenlijk heel kapot van (Verhaal 208)
Ik word verscheurd...... (Verhaal 20)
Hij was super zelfstandig, ik was trots op de manier waarop hij in het leven stond. Ons leven is in de loop van de jaren wel fiks veranderd. Van sex krijgt hij pijn, intimiteit ontbreekt, ik voel nog steeds genegenheid ...liefde.. maar ben voel me zelden meer “vrouw”. In zo’n relatie moet jezelf flink wegcijferen.. en dat is me altijd goed gelukt. Ik voel me soms meer zorgverlener dan partner.
Een goede vriend van ons is enige jaren geleden zijn vrouw verloren en komt regelmatig even bij ons binnenlopen. Nu, zomaar uit het niets.. ben ik ineens smoorverliefd geworden. Hij heeft in een van onze gesprekken toegegeven dit ook al enige tijd te voelen. In een vlaag van verliefdheid en passie hebben we recent de beste sex ooit gehad... maar oohhh wat een schuldgevoel.. ik kan alleen nog maar aan hem denken terwijl ik het nooit over mijn hart ga verkrijgen dit aan mijn partner te vertellen.
Ik word verscheurd.....
Ik ken dit ook hoor M. Toen mijn man prostaatkanker kreeg. Tot dan was ik zijn vrouw maar sinds de kanker werd ik gedegradeerd tot een soort van lieve hond die af en toe nog een klopje op het hoofd kreeg omdat lichamelijkheid en intimiteit niet meer mogelijk waren. In al de jaren dat mijn schat nog leefde heb ik daar zo onder geleden. Vooral omdat hij me niet meer wilde aanraken omdat hij daar vreselijke opvliegers van kreeg vanwege de hormoonremmers tegen de kanker. En later ook geen gevoel meer had voor seks en intimiteit door diezelfde hormoonremmers. Dus ik kan je helemaal begrijpen al vind ik het ook erg voor je partner dat het zo is gelopen. Moet er niet aan denken hoe hij zich nu voelt. Hopelijk kan hij ermee omgaan als hij echt van je houdt.
en ik beloof je trouw te blijven
in goede en kwade dagen,
in armoede en rijkdom,
in ziekte en gezondheid.
Ik wil je liefhebben en waarderen
al de dagen van mijn leven."
Heel erg verliefd geraakt op haar zusje (Verhaal 151)
Ben al sinds mijn 16e samen met mijn sinds 1jaar vrouw. 3 kinderen en ben nou 28 jaar.
Op het begin was alles koek en ei net als in iedere relatie maar laten kom je dus achter dingen wat je op de voorhand niet weet. Nu is het zou dat ze een zusje heeft scheelt 3 jaar met haar. Ik weet nu na al die jaren dat ik mezelf voor de gek houd en dus heel erg verliefd ben geraakt op haar zusje. De contact tussen ons is heel erg goed. Ik voel dat aan en zie dat gewoon. Ook heb ik van meerdere mensen om ons heen gehoord dat we altijd als we samen zijn veel plakken en dat er gewoon een bepaalde chemie uitstraalt tussen ons. Eerst wat is daar echt blind voor en dacht ik er niet aan maar door de jaren heen creëerde ik dit gevoel en dat kwam niet zomaar. Ook weet mijn partner dat dit zo is en heeft ze dus vaker gezegd en gevraagd wat er tussen ons is. Makkelijkste antwoord is altijd om te zeggen niks… maar ik lieg en dat vind ik ook niet eerlijk. Maar goed zei is nog steeds single alsof ze wacht op het juiste moment lijkt mij. ik weet mezelf geen raad meer en weet niet wat ik ermee moet doen. Wie heeft ongeveer zelfde ervaringen?
Mijn vraag is hoe deze gevoelens weg kunnen gaan (Verhaal 204)
Getrouwd met 2 kids en verliefd op een getrouwde vriend (Verhaal 203)
Verliefd op mijn getrouwde baas (Verhaal 201)
Deze vrouw is in ieder geval enorm in de war (Verhaal 198)
De vorige relatie van hem is hier door op de klippen gelopen. Hij is duidelijk naar haar geweest dat hij een ander leven heeft. Dat hij gek op mij is, supergelukkig en nu op alle vlakken en dat hij haar dat ook gunt . Ze bleef echter berichten. Hij heeft / had medelijden omdat ze het niet makkelijk heeft. Een van haar twee kinderen heeft ASS , ze heeft een ex man die verslaafd is en heeft een schuld van meer dan een ton. Ze liet haar zus met oud en nieuw bellen, met de mededeling dat ze gevallen was en toch echt zijn hulp nodig had. En dat ze hem terug wilde’ . Ander naar voorbeeld: een raar berichtje naar mij met de mededeling dat ‘ hij en zij besloten hadden voor elkaar te kiezen, dat dit verdrietige consequenties voor mij had en dat dit haar oprecht speet’ .Hij en ik hebben samen aangegeven dat als wij nog maar iets van haar vernemen, we dan aangifte van stalking zullen doen. Deze vrouw is in ieder geval enorm in de war, al ruim 2 jaar lang. En zij ‘helpt’ dus dagelijks andere mensen als relatietherapeut 😬. Gevalletje van het zelf niet kunnen, maar het wel voor anderen weten? Of wat vinden jullie?
Ik heb meerdere meningen en advies nodig (Verhaal 190)
Hopelijk kunnen jullie mij helpen, ik heb echt meerdere meningen en advies nodig en ik kan verder met mijn vraag/verhaal nergens terecht.
Ik zie al een tijdje iemand anders naast mijn vaste relatie. Ik weet dat dat natuurlijk niet is hoe het hoort, maar dat is nu even niet aan de orde. Belangrijk is dat ik van mijn partner hou en niet bij hem weg wil.
De man die ik zie is leuk en we hebben voornamelijk een fijne fysieke relatie, hoewel we elkaar niet zo heel vaak zien. Tussendoor houden we contact, vooral via appjes. Dat is niet altijd even regelmatig en vaak hoor ik een paar dagen niets van hem. Mijn gevoel is dus altijd geweest dat hij mij ook wel ok vindt, maar vooral ‘handig’ omdat ik invul wat hij in zijn eigen relatie mist (ik weet dat ook hij daar niet uit weg wil) zonder veel meer. Heel af en toe komt hij wel eens heel erg lief en teder uit de hoek, maar achteraf lijkt dat dan weer nooit gebeurd te zijn.
Nu met kerstmis heeft hij een cadeautje voor mij gekocht. Iets kleins waarvan hij wist dat ik het kon ‘gebruiken’ bij mijn hobby. Op het doosje stond een soort van versje in het Engels, met daarin de woorden ‘I love you’, heel erg duidelijk. Nu kan ik met zekerheid zeggen dat er duizenden en duizenden varianten van dat cadeautje zijn. Het is allesbehalve moeilijk om er eentje te vinden waarop geen liefdesverklaring staat.
Ik was zo geschrokken dat ik er op het moment zelf niets over heb gezegd, maar achteraf in een appje wel. Daar heb ik geen reactie meer op gekregen. Het is wel zo dat hij heel moeilijk over gevoelens praat.
Eerlijk, ik ben nog steeds een beetje geschrokken. Dit was het laatste wat ik had verwacht en ik blijf dus onzeker over of het wel zo bedoeld was…
Daarom, alsjeblief, wat denken jullie hiervan? Moet ik echt geloven dat hij mij op deze manier iets wil vertellen dat hij niet onder woorden kan brengen? Of is het gewoon onoplettendheid geweest ofzo? Dankjewel alvast voor jullie inzichten!
Zomaar ineens verliefd op een ander (Verhaal 12)
Na 13jr huwelijk word ik daar zomaar ineens verliefd op een ander.
Niet voor niets, want ons huwelijk is al 4jr niet goed, ja 1 vd mooie excusen.
2x therapie gehad, en voor mij was het wel klaar, er veranderde niks.
Ineens was daar die ander, ik had niet gedacht dat ik er open voor zou staan.
Man en ik zijn tijdelijk uit elkaar, ruimte voor ons zelf.
Bullshit, want het verwijderd alleen maar meer van elkaar, en ik vind dat prima.
Die ander woont 4u rijden bij mij vandaan.
We kennen elkaar nu 6mnd, en hebben vrijwel dagelijks even app contact, soms een belletje.
Eens in de maand zagen we elkaar, ondernamen leuke dingen, het was fijn, vaak ging ik naar hem toe.
We hadden het leuk, maar toch miste ik wel affectie van zijn kant, hij is voorzichtig.
Tevens is die ander met zichzelf in de knoop, weet niet wat hij wil, is erg zoekende naar zichzelf etc.
Hij voelt zich aangetrokken tot mij, maar laat die buikvlinders niet toe.
En ik..ik ben helemaal hoteldebotel.
Het gekke is, dat hij afgelopen 2 weken via whats app weinig van zich laat horen, soms een paar dagen niks, of zegt dat hij belt, en belt niet.
En als hij belt, zijn we zo 1.5u verder.
En sinds 1.5 week verneem ik bijna niets meer, hij heeft ruimte nodig, zit weer in een dip etc.
Zijn beloftes van samen weggaan komt hij niet na, laat het gewoon afweten, belt ook niet daarover.
Via de app een excuus, en dat we elkaar snel visueel moeten zien om te praten.
En dan verneem ik weer niks een paar dagen.
Ik stel voor om een dag samen weg te gaan en dan in gesprek te gaan, geen reactie daarop.
Ik vraag hem om mij even te bellen.
Hij belt 1x, ik was net even weg.
Bel hem tot 2x terug, neemt niet op, krijg ook geen bericht.
Wellicht zal dit einde verhaal zijn, maar ik voel mij zwaar voor de gek gehouden en dat doet pijn.
En nu weet ik niet wat ik moet doen, moet ik er weer achteraan gaan?
Ik heb zoveel vragen aan hem, waar ik antwoord op zou willen krijgen.
Hij had al aangegeven niet echt in een relatie te willen, dat is voor mij ook prima, gezien mijn situatie.
Dus dat wil ik ook niet.
Maar ben vooral teleurgesteld hoe hij met mij omgaat.
Mijn vriendin is verliefd geweest op een ander (Verhaal 4)
Mijn vriendin heeft zojuist aangegeven dat ze op een ander verliefd is geweest maar toch voor onze relatie heeft gekozen. Het contact met degene waar ze verliefd op was is helemaal verbroken.
Ze wil nu verder en werken aan onze relatie, maar kan niet aangeven dat ze in de toekomst niet meer verliefd zal worden op een anders. Zelfs niet als onze relatie weer helemaal is zoals ze ooit was. Ik word hier erg onzeker van, want wellicht gaan we nu onze best doen voor onze relatie, maar wordt ze over een tijdje weer verliefd op en ander en wellicht kiest ze dan wel voor die ander.
Met deze onzekerheid weet ik niet meer of ik nog wel energie in onze relatie wil stoppen. Is het normaal dat je partner aangeeft dat ze binnen een relatie verliefd wil kunnen worden op een ander?
Ik kan me voorstellen dat het heftig binnenkomt als je vriendin vertelt dat ze verliefd is geweest op een ander.
Het is echter normaal dat je soms gevoelens kunt ervaren bij anderen, of je nu wel of niet in een relatie bent, en een verliefdheid kan daar ook bij horen.
Waar het om gaat is wat je er vervolgens mee doet. Veel mensen kiezen er dan voor om stiekem vreemd te gaan.
Jouw vriendin bespreekt echter eerlijk met jou dat ze verliefd is geweest op een ander en toch voor de relatie heeft gekozen.
Het is juist heel mooi dat ze hier zo open over is naar jou.
Natuurlijk kan ze jou ook niet garanderen dat ze niet weer verliefd kan worden op een ander. Dit soort garanties zijn niet te geven in het leven, en als iemand wel die garantie zou geven, dan zijn het loze beloftes.
Dus het is ook hier weer mooi dat je vriendin hier zo open en eerlijk over is.
Maar natuurlijk kun jij daar wel onzeker van worden.
Ook dat is een normale menselijke reactie.
Net zoals een verliefdheid er mag zijn, mag ook onzekerheid er zijn.
Probeer ook dat op een rustige, open en eerlijke manier met je vriendin te delen.
Door dit soort gevoelens met elkaar te kunnen delen, kunnen jullie je relatie juist verdiepen naar iets dat misschien nog wel mooier is dan het ooit was.
wellicht nog ter aanvulling. Ze was niet verliefd en het was juist haar tegenpool. Echter deze persoon ging haar versieren en daar is ze bewust op ingegaan. Dat is in mijn ogen wezenlijk anders dan dat de verliefdheid haar is overkomen.
Ik ben dan benieuwd wat je met "ze is er bewust op ingegaan" bedoelt.
Heeft ze haar gevoelens voor die andere man onderzocht door contact met hem te hebben?
Of is ze fysiek vreemdgegaan (zoenen, seks)?
Ik kan me voorstellen dat het tweede een stuk moeilijker zou zijn om mee om te gaan, voor jezelf en samen in de relatie.
Dag E,
Ten eerste heel fijn dat je echt antwoord wilt geven op mijn problemen binnen mijn relatie!
Wat ik bedoel is dat ze verliefd op die ander (het was trouwens een vrouw, maar dat maakt voor mij op dit moment niet uit) is geworden door op avances van die vrouw in te gaan. Ze zag duidelijk dat die ander haar aan het versieren was en ze was zich er van bewust dat ze hierdoor mogelijk verliefd zou worden op deze ander. Toch heeft ze dit toegelaten en het laten gebeuren. Ze heeft verzekerd dat voordat er iets fysieks dreigde te gebeuren ze heeft gekozen voor onze relatie.
We zijn nu een aantal goede en diepe gesprekken verder en ik merk dat ik eerst iemand de schuld wilde geven. Maar denk nu dat zowel mijn partner als ikzelf hieraan bij hebben gedragen. Onze relatie is en was niet goed.
We zijn nu een soort van "commitment" aangegaan om te kijken of we samen weer kunnen krijgen wat we ooit hebben gehad (we zijn ruim 20 jaar bij elkaar en hebben twee kinderen die net naar de basisschool gaan en willen verkennen of er een basis is om een veilige relatie op te bouwen).
Hierdoor zullen mijn partner en ik ook in een veel eerder stadium eerlijk naar elkaar zijn dat er gevoelens spelen buiten de relatie. (nu werd het pas na een half jaar nadat ze alle contact had gebroken opgebiecht). Ze voelde zich namelijk niet veilig binnen onze relatie om haar gevoelens met me te bespreken tijdens dat ze versierd werd en verliefd aan het worden was.
Mocht het ooit weer gebeuren, dan wil ze proberen dit eerder met me te delen en willen we op zoek gaan hoe dit komt. Mochten we een oorzaak kunnen vinden dan willen we proberen te verkennen of hetgeen er mist binnen onze relatie we op een voor ons allebei acceptabele manier kunnen toevoegen aan onze relatie.
Dat neemt niet weg dat ik nog steeds het gevoel heb dat ze op een bepaalde manier is "vreemd gegaan". Niet fysiek, maar wel op sociaal-emotioneel vlak. Ik snap gewoon niet dat ze alles wat we hebben en hadden wil opgeven voor een verliefdheid. Dat er wat haar betreft iets goed mis is in onze relatie houdt ze liever verborgen.
Hierdoor hebben we niet aan onze relatie kunnen werken en heb ik niet kunnen laten zien dat ik nog steeds erg veel van haar houdt en er tot op zekere hoogte alles aan wil doen om onze relatie weer mooi en bloeiend te laten worden.
Het doet me veel pijn en verdriet dat ze troost en liefde heeft proberen te zoeken buiten onze relatie. En natuurlijk ben ik me bewust dat haar gevoel was dat er geen veilige basis was om dit alles te delen, maar ik denk dan dat ze juist daar aan had moeten werken in plaats van liefde en troost zoeken buiten onze relatie, want ze weet ook dat er eerder wel een veilige basis is geweest.
Ik denk dat het heel anders was geweest als ze verliefd was geworden op een ander, zonder dat ze op avances was ingegaan, maar verliefd is geworden omdat de ander een enorme aantrekkingskracht op haar heeft. Als ze op dat moment haar gevoelens met me had gedeeld was ik er denk ik veel minder door geraakt.
Ik moet kijken of ik haar dit alles kan vergeven en mijn vertrouwen in haar moet langzaam weer gaan groeien.
Wellicht is het een beetje warrig wat er hierboven staat, maar ik heb geprobeerd mijn gevoelens te bespreken en op te schrijven. Dat is iets wat ik op dit moment hard aan het leren ben.
Ja, ik kan me voorstellen dat je toch een gevoel hebt dat er emotioneel is vreemdgegaan.
Ook omdat het blijkbaar toch stiekem is gebeurd, en dit pas na een half jaar nadat ze alle contact had gebroken werd opgebiecht. Dus het is wel normaal dat je hierdoor erg geraakt bent.
Dus het is een goed idee van jullie om in een veel eerder stadium eerlijk naar elkaar te gaan zijn en het te bespreken als er gevoelens zouden spelen buiten de relatie.
Dit open en eerlijk bespreken van gevoelens met elkaar zou dan ook bij andere gevoelens een goed idee zijn.
Maar als ik je bericht lees, dan zijn jullie daar met een aantal goede en diepe gesprekken al mee begonnen.
Dat is ook wel belangrijk als jullie willen verkennen of er een basis is om een veilige relatie op te bouwen.
En echt super goed dat je zoals je schrijft hard aan het leren bent om je gevoelens te bespreken en op te schrijven.
Hiermee neem jij zelf de verantwoordelijkheid voor jouw deel en ben je ermee aan de slag gegaan.
Ik wens je veel inzicht, verwerking en zachtheid toe op je verkenningstocht de komende periode.
En voel je vrij om nog eens een update te plaatsen hoe jullie verkenningstocht zich ontwikkelt. Daar ben ik wel benieuwd naar.
Dag E,
Een kleine update: nadat we afgelopen week erg veel met elkaar hebben gepraat en tijd doorgebracht, zijn we het eigenlijk allebei eens dat onze relatie echt niet goed is.
We beschouwden elkaar als vanzelfsprekendheid en durfden beiden ons hart niet meer te uiten naar elkaar. Met ons hart naar elkaar openstellen zijn we weer mee begonnen en hierdoor merken we nog steeds heel erg van elkaar te houden.
We zijn nu dan ook op zoek naar een manier om onze relatie naar een hoger plan te trekken.
Daarnaast willen we (met name ik) duidelijke afspraken maken hoe we kunnen voorkomen dat het nogmaals gaat gebeuren.
Dit zal voornamelijk neerkomen op hoe slecht de relatie ook is, open communicatie en eerlijkheid de sleutel zijn. Deze afspraken moeten ook de basis worden van het terugwinnen van mijn vertrouwen in mijn vriendin....
We hopen beiden dat dit gaat lukken....
Zoals gezegd, de openhartige gesprekken van afgelopen week heeft ons inzien dat onze relatie het waard is om voor te vechten en het lijkt er zelfs op dat we weer een beetje verliefd op elkaar aan het worden zijn (hoe gek dat misschien ook klinkt na ruim 20 jaar een relatie en eigenlijk middenin een crisis...).
En hierbij naar ik vermoed mijn laatste update.
Na hetgeen wat ik hierboven heb beschreven hebben we nog een aantal heftige dagen gehad waarin we veel verwijten naar elkaar hebben gemaakt en we eigenlijk allebei op het punt stonden om de hoop op een betere relatie op te geven.
Maar toen vond er een omslagpunt plaats. Het lijkt wel alsof we die paar slechte dagen nodig hebben gehad om wat er in het verleden is gebeurd een plekje te kunnen geven. Nu alles uitgesproken is, zijn we in een situatie beland dat we beseffen dat we niet meer kunnen veranderen wat er in het verleden is gebeurd. Wat we wel kunnen en willen veranderen is onze relatie.
We willen weer plezier met elkaar gaan maken en leuke en spannende dingen gaan doen zodat we elkaar weer leren kennen. We vermoeden dat we hierdoor weer een basis zullen leggen voor vertrouwen in elkaar en er een open, eerlijke en respectvolle relatie zal ontstaan.
Twee liedjes die we samen veel luisteren zijn "De avond" van Boudewijn de Groot en dan met name de tekst:
"Ik zie het vuur van hoop en twijfel in je ogen en ik ken je diepste angst.
Want je kunt niets zeker weten en alles gaat voorbij.
Maar ik geloof, ik geloof, ik geloof,
ik geloof, ik geloof in jou en mij."
En "Love you more" van Racoon en dan met name de volgende tekst:
"I've been away too long
And every day I missed you more.
You look like you did before,
Only prettier.
Every day I love you more."
Fijn dat dit forum bestaat, al is het maar om van je af te kunnen schrijven!
Leuk om te lezen!
Veel plezier de komende periode. :-)
Weer een update die ik wil delen....
Mijn vriendin heeft zojuist aangegeven dat ze toch niet verliefd is geweest op een ander, maar dat ze zich in een verslaving compleet heeft verloren.
Het was een verslaving aan erkenning die ze kreeg uit hulp die ze bood (ze vergelijkt het met een runners high alleen dan een die een paar maanden aanhield) en ze sloeg hier zo in door dat ze mij en de kinderen niet meer zag staan....
Het verhaal van de ontrouw heeft ze verzonnen, omdat ze zich zo erg voor de verslaving schaamde dat ze dit niet durfde te delen....
Nu weet ik het even helemaal niet meer, eerst heb ik de emotionele ontrouw (gedeeltelijk) verwerkt en we waren net bezig in een positieve flow te komen en dan komt dit er bovenop....wat een leugens allemaal...hoe komt er ooit weer vertrouwen, ik heb geen idee....
Dank je wel! Echt heel fijn je reacties, ze geven me het gevoel echt gehoord te worden.
Mijn vriendin heeft inderdaad aangegeven dat het voor hetzelfde aanvoelt als emotionele ontrouw. Op dit moment weet ikzelf nog niet zo goed wat ik ervan moet denken.
Zij geeft aan erg graag met mij verder te willen, ik heb aangegeven dat ik tijd nodig heb om het zwaar beschadigde vertrouwen weer terug te zien komen. Ik bedoel, ik weet niet meer wat ik kan geloven en wat niet en ben hierdoor een beetje bang voor haar aan het worden.
Ik houd nog wel verschrikkelijk veel van haar, maar of dat genoeg is voor een open, eerlijke en een op vertrouwen en liefde gebaseerde relatie? Alleen de tijd zal het ons leren.
We gaan voor nu in ieder geval door op de weg die we ingeslagen waren voordat ze dit nieuwe nieuws vertelde en blijven leuke dingen met elkaar doen.
En waren het eerder twee liedjes van Boudewijn de Groot en Racoon, voor mij geldt nu 'Geef mij nu je angst' van Guus meeuwis (of eigenlijk andre hazes, maar de versie van Guus is mooier).
En dan met name de volgende teksten:
Geef mij nu je angst, ik geef je er hoop voor terug.
Geef mij het gevoel dat ik er weer bij hoor voortaan.
Zolang ik je niet verlies, vind ik heus mijn weg wel met jou.
Ik heb het gevoel haar te moeten beschermen en wil er zijn voor haar wanneer ze me nodig heeft en wil bij haar blijven. Maar het gevoel dat ik bang ben voor haar is ook heel sterk....ik moet kijken welk gevoel het gaat overwinnen.
Zelf heb ik de ervaring dat me een half jaar afzijdig houden van een verliefdheid prima werkt. Vooral niet bij die ander gaan informeren of het wederkerig is! Dan blijft de ethische vraag, moet je een oude verliefdheid opbiechten aan je partner, zelfs nadat je weer verliefd bent geworden op je eigen partner?
Verder nog een compleet andere vraag: is het ook 'overspelig' gedrag als een vrouw verliefd wordt op haar eigen baby? Kan een vrouw verliefd zijn op haar man én tegelijkertijd op haar baby? Ik vermoed namelijk van niet, waardoor de geboorte van een kindje in vele gevallen een splijtzwam is in de relatie, of draaf ik nu door?
Helaas wil de man altijd de enige zijn waar het om draait en nu moet hij aandacht delen met zijn spruit en daar houden veel mannen niet van. Tja, dan moet je geen kinderen doen he. Dan is alle aandacht voor de man.
Ik kan het niet loslaten (Verhaal 197)
Ook al kreeg ik naar mijn hoofd dat alles goed aan mij was behalve de seks...waar ik naar mijn inziens mijn best voor deed.
Hij was vaak afwezig...heel aseksgericht naar andere vrouwen..zelfs mijn moeder ontkwam er niet aan.Altijd seksueel getinte opmerkingen had hij naar haar ..mijn beste vriendin...(al wist ik dat niet).
De clou kwam zo een 15 jaar geleden uit...
Zij (beste vriendin)vertelde dat mijn vriend haar jarenlang had lastig gevallen met zn sexspraatjes ..eerst vond ze het grappig daarna nam ze het serieus..
Volgens haar was hij verliefd op haar.
Nu was zij een heel ander type dan ik...uitdagend, ze wist dat ze goed bij mannen lagl, had al verschillende smeuïge verhalen over mannen die gek op haar waren maar ook vica versa.Zij was ook verliefd op de collega van haar man .maar ik maakte dat soort dingen nooit mee was denk best saai...Maar
Ik luisterde er graag naar..Ik was tevreden met mijn partner.
Maar dat mijn man op haar verliefd was...?
Ze kwam tijdens een gesprek met het verhaal dat haar man de mijne in elkaar had geslagen..na een verdwaalde kus met felicitatie op haar mond van mijn man.
Ik wist van niks ..mijn man man had t nergens over gehad. Vond ik zo raar....Ook al wist ik mij die bewuste avond naderhand en ook de dagen nadien(de datum die zij zei)nog voor de geest te halen.Hij kwam met onze hond achterom ipv van voor..vond ik raar.Bovendien was het hondje buiten adem(wat achteraf klopte omdat mijn partner voor zn leven heeft gerend met een woedende echtgenoot achter zich aan.
En zelf wilde hij niet eten zogezegd omdat ie plotseling niet lekker was.Het geval was dat haar man mijn partner had opgewacht tijdens uitlaten vd hond en m mores wilde leren voor zn vermeende kus op haar mond en verliefdheid op zijn vrouw.
De dagen daarna was mij man appatisch dat weet ik nog heel goed (ik heb helaas voor hem een fotografisch geheugen) en hij gooide het op ziek zijn. En ik ik die je toen in die tijd alles wijs kon maken...geloofde dat.
Ik had het zo druk toen...fietsten tig x pd om kinderen te halen/brengen naar school.Werkte ook nog plus allerlei clubjes verjaardagen feestdagen etc etc en ook ben ik chronisch ziek.Ik wist van voor niet dat ik vanachter leefde...
En dat dat maakte mij waarschijnlijk minder spannend voor mijn man.
nav sexsfilmpjes die mijn vriendin rondstuurde uit verveling naar meerdere mensen en ook naar ons is bij hem iets ontstaan naar haar toe.Dat denk ik ....zo heeft hij t verteld en vaag weet ik dat ze dat ook deed en ik w as erbij op t schoolplein toen mijn man zei dat ze daarmee moest stoppen onze kinderen gebruikte die computer nl ook.Zij ,zij deed mij in het bewuste gesprek over zijn verliefdheid blijken dat zij degene was die stopte met die filmpjes omdat ze er rare opmerkingen van hem over kreeg.Maar dat wist ik dus te ondervangen met nog een paar aannames die ze deed.Overgens onder toeziend oog ging het gesprek van haar man
Blijft in de nevelen maar ik verdenk een abnormale obsessief iets naar haar toe.
Hij ging naar de supermarkt vlak bij ons als hij haar fiets in voorbij gaan zag om haar aan te spreken /gedag te zeggen.Hij zei bij t schoolplein onze kinderen zaten in zelfde klas...hoe goed ze er uit zag.Dat hij verliefd op haar was en van mij hield En dat ze beter een foto kon sturen van zichzelf zodat hij zich kon aftrekken.
Dat vertelde ze mij allemaal op die bewuste ochtend en ook v d confrontatie tussen haar man en die van mij.
En ik wist van niks....helemaal niks.
Ben naar huis gegaan partner naar huis gesommeerd.Hij ontkende niet alles zei dat het niet serieus was ..een grap ...een flirt..de ontmoeting met haar man vond ie niet belangrijk genoeg om het aan mij te vertellen.Verrgeten...hij was niet lekker ...nee dat snapte ik later wel ..hij was in shock.
Maar dat ie zoiets belangrijks niet aan mij verteld heeft en dat hij 10 jaar lang heeft volgehouden geeft dat ie t niet belangrijk genoeg vond om aan mij te vertellen.. mijn beste vriendin...haar man die hem bedreigde....het is al die jaren bij mij er niet in gegaan.
En het was notabene anderhalve week voordat ze alles aan mij vertelde gebeurt.Ook zij had niets gezegd terwijl ik haar nog een paar dagen na de zogezegde vechtpartij had gezien....met haar de stad in ben geweest...
Ik brak met mijn vriendschap met haar..ook onze kinderen gingen niet meer met elkaar om.
Ik werd met de nek aangekeken op school ..in onze buurt we woonden nl vlak bij elkaar.En mijn beste vriendin ..die had ik niet meer.
Mijn vriend daar koos ik voor omdat ik niet inzag hoe ik onze vriendschap in stand kon houden.Zij wilde horen dat hij verliefd op haar was en hij gaf niet toe...ik stond tussen twee vuren maar had ook twee jonge kinderen.Ik....kon mij in allebei hun verhaal vinden.Was teleurgesteld in allebei mijn wereld was een chaos...ik vertrouwde mijn partner niet meer.
Na een aantal jaa,r na helse jaren kon ik zeggen ondanks dat hij zooo vaag was ging het iets beter.Tot 4 jaar geleden...op een avond kom ik onze kamer in en zie in een flits dat hij op zijn telefoon porno kijkt.
Ik was in shock kon t niet geloven...zijn telefoon van zijn werk...hij lachte het weg en gaf later zn telefoon in de veronderstelling dat ik niks zou vinden..
Maar op miraculeuze wijze vond ik zijn geschiedenis met..alleen maar porno...iedere ochtend middag avond van alles.
Ik was bois omdat ik net dacht wat achter mij gelaten te hebben.Laat ik voorop stellen dat hij veel voor mij doet in de zin van helpen.met van alles.Het grote probleem was zijn gedrag zijn denigrende opmerkingen ,zijn boosheid die hij altijd naar mij had ,zijn driftbuien, zijn geschreeuw..dat maakte hij goed door alles voor ons gezin te doen maar maakte onze relatie niet perfect
In ieder geval er was weer een zaadje geplant mijn wantrouwen naar hem na al die porno begon opnieuw...
Ik vertrouwde hem niet en vroeg zijn telefoon .
Scrolde door geschiedenis..en toen toen kwam ik de naam van mijn vriendin tegen...
Waar alles mee begon ,mijn ellendige tijd jarenlang...zijn ontkenning van verliefdheid...
Ik kon niet geloven dat hij nog maar haar fotos keek.
Ik was echt kapot ervan ik zag dat ie haar 2 x had opgezocht...maar voor ik de kans kreeg om verder te kijken(ik wilde die telefoon kapot gooien) dwong hij mij die telefoon af te geven.
De dagen daarna waren een hel voor mij plotseling stonden al zijn uitspraken van 10 jaar daarvoor op losse schroeven voor mij...dit was voor mij Het Bewijs dat er meer was en dat hij alle keren dat hij ontkende gelogen had.
En de weken daarna hij bleef liegen...had haar maar 2 keer opgezocht..uit nieuwsgierigheid
Na nog een aantal keer zijn telefoon let wel vrijwillig te hebben afgestaan had hij haar in 2 mnd tijd wel tien x opgezocht.Ik was nog meer in shock dan toen 10 je geleden.Kreeg allerlei stressverschijnselen.
Hij kwam met vage reactie op 2 foto zag ze er ziek uit vandaar dat hij bleef kijken ...maar ook al zijn vroegere opmerkingen over de confrontatie toen met haar man waarover hij tegen mij vaag bleef en voor mij onbegrijpelijk was ...het achterhaalt aan lopen in de supermarkt als hij haar fiets daar zag staan en niet wist hoe snel hij daarnaar toe moest gaan.al die dingen heb ik opnieuw gevraagd en hij gaf toe...het was nl ...om zijn sexsverslaving te verbergen daar had hij al tientallen jaren last van.En op t moment dat zij sexsfilmpjes stuurde en ..volgens hem he hem daarover aansprak op t schoolplein er iets getriggerd werd bij m...Hij zou naar een psycholoog gaan voor zn sexsverslaving...is welgeteld 3 x gebeurt..daarna had hij er de balen van omdat ze in zijn verleden begonnen te wroeten en hij is er mee gestopt omdat ie het zelf kom oplossen.
Nu ben ik vier jaar verder zie die ex vriendin met regelmaat in voorgaan ...ik kan het niet loslaten zoveel dingen die mij triggeren en aan t verleden doen denken.Ik hou van mijn partner hij heeft ook goeie kanten.Ik weet hij houd van mij.Maar het vertrouwen is weg...vergeven lukt mij niet..ik ben nog steeds boos
Is dit oude koeien uit de sloot halen? (Verhaal 192)
Een aantal jaren geleden is er iets gebeurd in mijn relatie. Mijn vriend heeft toen een slippertje gemaakt en dit mij na een aantal dagen eerlijk verteld. Hij gaf aan dit tegen niemand te vertellen. Alles gaat weer goed tussen ons, maar ik was toen de tijd zo verdrietig en heb mijn hart gelucht bij m’n beste vriendin. Mijn vriend weet dit niet, maar ik voel me er nu ineens zo schuldig over dat ik dit nooit heb gezegd, dat ik m’n hart dus gelucht heb toen bij m’n vriendin. Die heb ik toen op het hart gedrukt dit nooit te zeggen tegen iemand.
Mijn vraag en twijfel, moet ik dit nu alsnog vertellen of is dit oude koeien uit de sloot halen? Heb dit ook nooit eerder gehad. Of wat niet weet wat niet deert?
Je hoeft het hem ook niet vertellen als je niet wil, misschien later nog een keer.
Waarom zou je ook geheim willen houden dat hij is vreemdgegaan. Voor wie? Voor jou of voor hem. Voel je iig niet schuldig hoor ❤️
Mag/kan je wel verliefd zijn op iemand anders? (Verhaal 112)
Ik heb nu ruim 4,5 jaar een fijne relatie met iemand, echter mis ik een seksule verbondenheid met haar. We zitten simpelweg niet op dezelfde lijn. We hebben net een moeilijke periode doorgemaakt waar ik veel dingen heb opgekropt, dat heb ik nu uitgesproken.. Maar toen gebeurde het; ik kreeg behoorlijke gevoelens voor een collega. Ik heb geen idee of het wederzijds is. Maar man, wat overkomt me.. Betekend dit nu dat mijn relatie over is? Mag/kan je wel verliefd zijn op iemand anders?
Ik heb het gevoel alsof ik een dubbelleven leidt; de ene op werk, de ander thuis. Het gekke is dat ik me thuis ook een stuk beter voel met mijn eigen partner..
Meh, waarom is mens zijn zo ingewikkeld.
Fijn om dit even te typen. Peace!
Ik word letterlijk ziek van de gedachte (Verhaal 122)
2,5 jaar geleden heb ik iemand online leren kennen, laten we hem M noemen. M en ik klikten vanaf dag 1, uren konden we met elkaar praten en als snel ontwikkelden er gevoelens. M is wel iemand met bindingsangst en elke keer als we elkaar in het echt zouden ontmoeten haakte hij af. Voordat iemand zegt dat hij een catfish is, dat is niet het geval, want we hebben vanaf week 1 al gebruik gemaakt van facetime. We hebben een innige vriendschappelijke band opgebouwd waar we veel van elkaar geleerd hebben, maar ook was er veel sprake van seksuele spanning, appjes en foto's.
M heeft mij echter wel vier keer compleet genegeerd, om later (meestal na een maand) weer terug te komen. De pijn werd hem dan te veel en zijn verleden zorgt ervoor dat hij niet op een andere manier ermee om kan gaan, maar dat heeft ook veel vertrouwen weggenomen. Daarnaast zijn we als we goed zijn, echt fantastisch, maar we kunnen ook echt het slechtst in elkaar naar boven halen. Ik weet dat hij door zijn verleden eigenlijk geen relatiemateriaal is.
Mijn man is van alles op de hoogte en was bereid om stapje voor stapje met mij en M naar een open relatie toe te werken, om te kijken of dit voor ons allemaal kon werken. Helaas heeft M hier onlangs de stekker uit getrokken. Hij wil mij niet delen, maar volledig voor zichzelf. Ik houd ook van mijn man, dus dat maakt het voor mij niet mogelijk om bij hem weg te gaan.
M wil graag onze vriendschap behouden en ik wil dit ook, maar ik denk dat veel kracht en connectie van onze vriendschap ook met de gevoelens kwamen. Ik kan er niet tegen als hij afstandelijk doet en hij is nu ook aan het daten geslagen. Waar ik hem overigens in stimuleer, want als ik hem niet kan bieden wat hij nodig heeft dan wil ik toch dat hij gelukkig wordt. Mijn egoistische kant heeft daar wel veel pijn van. Ik ben vooral heel erg zoekende hoe we de vriendschap toch kunnen laten werken, mijn maatje die me altijd helpt om te groeien, met wie ik zo kan lachen en me echt heeft geleerd met meer compassie naar mezelf te kijken. Ik kan me niet voorstellen dat hij straks helemaal niet meer in mijn leven zou zijn, maar ik weet niet of we beiden de pijn aankunnen van alleen vrienden zijn.
Ik weet niet of ik beter door de zure appel heen kan bijten en het contact verbreek, maar ik word letterlijk ziek van de gedachte. Ik wil ook niet bij mijn man weg voor wie ik een diepe liefde voel en met wie het sinds korte tijd ook weer beter gaat (passioneler) maar ik voel me al zo lang verscheurd en ben echt even radeloos.
Het sloopt me (Verhaal 11)
En het sloopt me, maar kan ook niet meer zonder hem.
Hij doet echt alles voor me, behalve scheiden.
Zegt steeds dat hij mij wil, maar andere geen verdriet wil doen, en neemt dus steeds maar niet de beslissing om bij zijn vrouw weg te gaan.
Ik zie hem dagelijks, dat maakt het ook zo verdomd moeilijk. Steeds weer stop ik er mee en stel hem voor de keuze. Maar dat duurt dan hooguit een paar dagen, dan mis ik hem weer zo, dat het er weer in sluipt en we op dezelfde voet verder gaan.
Maar er zijn ook zoveel dagen steeds meer dat ik moeite heb met de situatie
Ik wil gewoon dat hij blijft.
Ik weet het echt niet meer, afstand nemen en ermee stoppen dat is het beste, ik weet het
Maar hou zoveel van hem , kan niet zonder hem.
Maar zo verder kan ook niet
Wat moet ik toch???
Maar als ik het zo lees ben je erg verliefd op deze persoon
Verleidt hem met alles wat je hebt
Als hij dan nog geen keuze kan maken dan heb jij hem nu gemaakt en leef er op los
Succes
Ga je leven leven en laat hem gaan.
Hij is jou niet waard, en zeg eerlijk wil jij een man die dit zijn vrouw aan kan doen!!
Lijkt me niet toch. Voor jou wacht er echt wel een man die volledig voor jou gaat, en niet bezet is.
Zodra je hem los laat komt er echt wel iets op je pad.
Laat hem los! Je verdient zoveel meer.
Lissie
Het leven is onvoorspelbaar.
Ik heb 9 jaar lang een relatie gehad met een getrouwde man. Deze relatie was hoe raar het ook klinkt de mooiste in mijn leven.
Hij had 1 zoon en ik 3 dochters.
Voor onze kinderen zijn we bij onze partners gebleven, maar samen leefden we er op los.
Toen mijn jongst 18 werd heb ik verteld dat ik hopeloos verliefd was op een andere man.
Een heftige strijd tot nu, met mijn ex man , maar ben zo blij dat ik voor hem gekozen heb.
Al met al het is het waard geweest.
Veel wijsheid gewenst .
Lieve groet Amber
Liefde is mooi en gecompliceerd
Denken jullie daar maar s over na
Waarschijnlijk hebben jullie het nooit zo intens mee gemaakt
Weltrusten
Voel me de laaste tijd onbegrepen door me partner (Verhaal 195)
Mijn vriend heeft een dochter die om de 2 weken bij komt ikzelf heb 2 volwassenen kinderen die op zichzelf wonen. Ik voel me de laaste tijd onbegrepen door me partner , ik kan niet met praten want hij is geen prater en legt alles naast zich neer. Ik heb met moeite met het feit dat als zijn dochter inmiddels 11 jaar is bij ons is hij een andere man is en alleen maar zijn dochter ziet en doet wat zij hem vraagt, het is 24/7 spelletjes spelen , hij ruimt haar kamer troep achter haar kont weg terwijl zij op haar ipad zit.
Ik heb hem gevraagd nu ik bij hem inwoon dingen anders aan ta pakken en haarzelf dingen moet laten oppakken ze is op een leeftijd gekomen dat ze ook iets kan doen maar helaas vind hij dat onzin en hij het niet erg vind omdat voor haar te doen.
Ik woon samen maar ook niet , mag niks in huis veranderen want wilt zijn dochter niet zegt ie, verder doet ie echt ook echt alles om haar naar zin te maken als ze er is en als ik vraagt bv aandacht en genegenheid laat ie links liggen.
ik heb dat tegen hem gezged en hij vind van niet, we hebben ook altijd ruzie als zij er is en claimt hem dan helemaal.op zover dat ie niks meer tegen mij zegt en links laat liggen.
Ik weet niet meer wat te doen , help me aub vraag ik hem het onmogelijke?
Ik heb mij in de nesten gewerkt (Verhaal 144)
Ik ben mama van een zoontje van 6 jaar en had / heb een relatie van bijna 10 jaar met de vader van mijn zoontje .
Nu bijna 3 jaar geleden ben ik verliefd geworden op een man die ik nog van in mijn schooltijd kende en waarmee ik via facebook terug in contact ben gekomen.
Eerst een paar keer afgesproken zonder meer, maar dan in een rollercoaster terechtgekomen van verliefdheid, hij die nog andere vrouwen zag omdat ik niet vrij was.
Mijn partner wist er niks van. Ik dacht steeds dat hij het aan mij zou merken, maar de afstand tussen ons was al zo groot, en ik ging altijd al veel weg, waardoor hij geen signalen opving. Hierdoor heb ik 2 jaar een dubbel leven gehad, met verschillende pogingen om de 2de relatie te stoppen, maar steeds ging ik terug.
Tot op de dag dat ik het niet meer aankon en aangaf aan mijn partner dat ik onze relatie niet meer zag zitten. Hij viel uit de lucht en snapte er niks van. Hij kreeg achterdocht en ontdekte daardoor 2 weken later een mail van mij aan mijn 2de partner.
De bom ontplofte , mijn vaste partner zette mij het huis uit, samen met mijn zoontje, en de vreselijkste periode van mijn leven begon.
Na een tijdje gaf hij aan toch met mij verder te willen. Ik wou ergens ook niets liever, omdat ik het vreselijk vond dat mijn gezin zo uiteengerukt was door mij, en omdat ik hem miste. Langs de andere kant bleef in mij ook de hoop leven dat ik met mijn 2de partner misschien een nieuw leven zou kunnen opbouwen. ( hij wil geen kinderen, en weet niet of hij het ziet zitten met mijn zoontje) Ik bleef wel verder tussen de 2 mannen hangen.
Ik ging in relatietherapie met mijn vaste partner , wat heel positief was, maar daarnaast bleef ik ook het contact verder verdiepen met de 2de partner. Waar mijn vaste partner dan weer achterkwam, en ga zo maar door.
Tot op de dag van vandaag heb ik nog geen keuze gemaakt, maar ga ik dood van schuldgevoelens, stress, angsten, en ben ik kapot aan het gaan vanbinnen.
Ik wil eerlijk zijn tegen hen, maar ook tegen mezelf. Maar heb schrik dat ik hen allebei kwijt ga spelen en alleen achterblijf.
Dit klinkt allemaal heel egocentrisch, en ik weet dat ik enorm veel pijn berokken aan anderen. Maar ik voel me zo verscheurd. Ik wil gewoon dat we alle drie gelukkig zijn, en maak iedereen ongelukkig door te blijven liegen en ...
Ben zelf het kind van iemand die geen kinderen wilde, die ons het leven daarom zo zuur mogelijk heeft gemaakt. Ben nu ouder maar ondervind nog dagelijks de verwoestende gevolgen van het hebben van zo'n ouder.
Volgens mij ben jij verslaafd aan de adrenaline die de ellende waarin je je steeds begeeft oplevert. Stop daarmee. Al is het maar om jouw kind.
Ik werd intens verliefd op mijn manager (Verhaal 194)
4 jaar geleden werd ik intens verliefd op mijn manager. Ik was getrouwd met 1 kind en hij is ook getrouwd met 2 kinderen. Na zijn vertrek op het werk heb ik mijn gevoelens voor hem met hem gedeeld en we hebben de keuze gemaakt om met elkaar in contact te blijven. We hebben een sterke emotionele band ontwikkeld. Kunnen alles met elkaar delen, diepgaande gesprekken voeren, met elkaar lachen en huilen en hebben veel dezelfde interesses. Ik voelde meteen dat hij de man is met wie ik verder wil. Ik heb thuis mijn man verteld over mijn gevoelens voor de ander. Dit resulteerde in een scheiding omdat ik het contact met de ander niet wilde verbreken. Onze vriendschap was zeer waardevol en niet te doorbreken. Inmiddels ben ik nu 1,5 jaar gescheiden en ongeveer 2 jaar een affaire met die man. We zijn intiem met elkaar en emotioneel sterk verbonden. Nu wil hij stoppen met intimiteit omdat hij zijn vrouw niet gaat verlaten maar tegelijkertijd wil hij wel die emotionele band met mij houden. Ik wil hem ook niet kwijt en ik wil niet stoppen met intimiteit. Hij is duidelijk in het feit dat hij thuis niet open en eerlijk wil vertellen wat er al 2 jaar speelt. Ik vind het moeilijk omdat ik mijn huwelijk op het spel heb gezet voor hem en zeker weet dat ik met hem wil zijn maar hij maakt geen duidelijke keuze. Wat te doen?
Heel ingewikkeld, iemand tips? (Verhaal 142)
Heel ingewikkeld dus.... Iemand tips
Durf er met niemand over te praten (Verhaal 159)
Ik heb een relatie van 6 jaar en woon ook samen, m'n vriend behandeld me ontzettend goed en toch heb ik een crush op een collega.
Ik merk dat ik alleen maar bij hem in de buurt wil zijn, we zijn constant aan het grappen en ik durf mezelf te zijn. Dat is niet iets wat snel gebeurt. We chatten op werk de hele dag door en op kantoor zitten we vaak naast elkaar of tegenover elkaar en dan lachen en kletsen we zoveel dat concentreren lastig is.
Laatst hadden we een borrel en ik wilde alleen maar met hem praten en dat hij m'n hand pakte, hij raakte m'n hand wel aan en de vlinders gingen rond. Al was het maar om m'n ring aan te raken.
M'n nummer heeft hij niet, maar wel m'n e-mailadres. Toen ik een mailtje van hem kreeg met een onderling grapje, toen merkte ik dat ik echt te ver ging. Ik denk dat ik met hem moet praten, om aan te geven dat ik wat afstand van hem moet nemen. Maar ik weet het allemaal niet meer.. Heeft iemand advies?
Dit doet zo'n pijn, onbeschrijflijk.. (Verhaal 193)
Ik ben een man van 44 ,12 jaar huwelijk met een geweldige vrouw van 48 wat met de jaren helaas wat in de sleur geraakt is. Sinds een paar maand heeft zij iemand ontmoet terwijl ze met een vriendin iets ging drinken op café. Wat toen praten was is sinds een tweetal weken omgeslagen in een serieuze verliefdheid van die man en m'n vrouw. Ik heb nooit iets gemerkt aan het gedrag van m'n vrouw tot zo'n tweetal weken terug, ze kwam ineens koeltjes over naar mij met alles wat ik zei of deed en je voelde gewoon de elektriciteit hier in huis hangen, geen prettig gevoel dus. Daarop ben ik heel wat beginnen uitzoeken want ik wist dat er iets niet pluis was. Mijn vrouw ging dan ook steeds vaker alleen uit naar dat café om te praten met haar vriendin. Na een ruzie is het er uit gekomen dat ze verliefd was op die ene man, mijn wereld stortte in ! Blijkt nu ook dat haar hele vriendinnengroep en zelfs m'n stiefdochter op de hoogte zijn van alles..Waarom hebben ze me nooit iets laten blijken van dit alles? Nu goed , na een hoop tranen een gepraat blijkt m'n vrouw dan toch uiteindelijk te willen verdergaan met mij, ik kan gewoon niets anders wensen want m'n god wat hou ik van haar! Mijn vrouw en ik hebben gepraat en gepraat.. heel wat en heel open en eerlijk. Ze wil dus verder met me maar is nog steeds verliefd op die man, ik heb gezegd dat ik alles tijd wil geven en dat we er wel gaan uit raken. Wat ze wel niet wil is het contact verbreken met haar 'crush' en daar mee als vrienden mee verder gaan. Ik heb zo'n angst dat het vroeg of laat er toch wel van komt dat ze verder wil met die man, ook al geloof ik haar dat ze zegt dat ze voor onze relatie kiest en dat de verliefdheid wel over gaat. Heb ik nu schrik om nog eens gekwetst te worden en alles te verliezen of moet ik ze de tijd geven en hopen dat alles goed komt? Ja volgens mij het laatste dus, ik geef haar de tijd en heb haar ook gezegd dat ik er steeds zal zijn voor haar, hoewel er soms wel iets in m'n hoofd zegt van : Geef het maar op dit is toch niet te redden..Have fun met je nieuwe 'lover'. Dit doet zo'n pijn, onbeschrijflijk.. Ik weet het gewoon effe niet meer wat ik nu moet doen om het juiste te doen, ik wil gewoon verder met haar en samen oud worden als het effe kan. Hebben jullie advies want alleen raak ik er zo moeillijk uit.
Er zijn ook goede tijden maar meer slechte tijden (Verhaal 86)
Kan iemand helpen
Ik zit met een probleem (Verhaal 191)
Ben 12'5 getrouwd met een lieve zorgzame vrouw en geen kinderen samen maar wel uit eerdere relaties
We hadden samen een leuke baan allebei dienst verlenend zei 32 uur p.w en ik 70-80 uur p.w en in de weekenden altijd leuke en gezellige dingen doen.
Seks was ook top geen klagen tot dat zij in de overgang kwam en totaal geen interesse meer had , ik heb dat geaccepteerd maar na een jaar helemaal niks begon het voor mij moeilijk om dat vol te houden.
We zijn naar de huisarts geweest samen en gevraagd hoe lang het nog kan duren en of er andere mogelijkheden zijn.
Antwoord was dat het bij elke vrouw anders is en het verlangen of gevoel naar sex ook nooit meer terug kan komen wat dus is gebeurd, bij haar geen interesse meer in lichamelijk of fysiek contact.
Nu duurd dit al 10 Jr en heb het daar erg moeilijk mee want ben echte knuffelbeer gezellig op de bank samen tegen elkaar en ook in bed in elkaars armen in slaap vallen of wakker worden en even knuffelen.
Leuke uitjes doen we ook al niet meer ze zit graag thuis en ik ben graag buiten en ondernemend en vind het leuk op te passen op de kleinkinderen zij niet dus moet ik altijd alleen net als verjaardagen heeft zij een hekel aan ik vind dat juist gezellig maar ook altijd alleen.
Ik heb gevraagd of ze instemde met een relatie therapeut te praten omdat ik het gevoel heb als broer en zus te leven antwoord NEE is toch niks mis met ons.
Ik heb toen gedacht ligt aan mijzelf dan verlang ik te veel ?
Tot 2,5 jaar geleden ik op een verjaardag van mijn zoon een vrouw zie waar ik bij binnen komst meteen een warm gevoel bij kreeg en mijn ogen niet meer van haar af kreeg en het duurde ook niet lang dat we in contact kwamen.
We raakten in gesprek en bleken over heel veel dingen het zelfde te denken en interesses te hebben, veel gelachen en andere van de verjaardag vergaten.
Op een gegeven moment was iedereen al bijna weg en wij op de klok keken oeps 3 uur en mijn zoon zei wij gaan zo naar bed doen jullie het licht uit.
Wij waren de tijd en visite vergeten er was zo'n klik , we hebben nog 06 nrs uitgewisseld en wat geapt waarin ze vertelde dat ze alleen woonde met haar 19 jarige dochter en in afwachting was van de scheiding.
We hebben veel geapt en soms gebeld maar geen fysiek contact gehad omdat de scheiding moeilijk verliep bij haar en ze in de gaten werd gehouden.
Ik dacht misschien beter ook en was het misschien een toeval geweest, echter toen mijn zoon vader werd van zijn 1e kind zagen we elkaar weer en weer dat warme gevoel boven kwam en onze ogen elkaar weer direct vonden en ze weer naast me kwam zitten.
Beide Zeiden we dat we elkaar gemist hebben en besloten meer contact te nemen waar ik heel blij van werd helaas zegde ze 1e afspraak en ook de 2e en 3e af , ik vroeg zullen we maar stoppen want ik voelde me opdringerig waarop ze zei is misschien beter.
Daarna hoorde ik van mijn zoon dat haar ( bijna ex ) haar bedreigd had dus begreep ik het.
7 mnd later ging mijn zoon trouwen en zagen wij elkaar weer en boem we konden niet wachten te praten alleen ging dat moeilijk omdat mijn vrouw erbij was.
Daarna kreeg ik lieve apjes en kan ik me gedachten niet meer los laten van haar, in die tijd tussen 1e ontmoeting en nu ben ik er achter dat ik mijn vrouw lief vind met een goed hart maar niet meer aantrekkelijk en behoefte om te knuffelen eigenlijk geen liefde voel meer.
Mijn kinderen zeggen steeds pap kies nu eens voor jezelf en ga weer genieten en volg je gevoel.
Maar wat kan ik nog bieden bijna 63 afgekeurd en niet 100% , zij 15 Jr jonger 100 % fit .
Wat nu ? Haar loslaten en stoppen met mijn huidige vrouw ( reeds ingang ) en alleen verder of mijn gevoel volgen , zij ziet namelijk het verschil in leeftijd en mijn mindere fysieke gedeelte niet zegt ze.
Begin gevoelens voor mijn ex te hebben (Verhaal 55)
Ik ben een vrouw van 28jaar, ben ondertussen 7jaar samen met mijn huidige vriend. We hebben gebouwd en wonen een tijdje samen.
Onze relatie is altijd wel met ups and downs geweest. Vooral omdat hij narcistische trekken heeft en altijd de baas wilt spelen over me. Ik heb dat altijd maar over me heen laten lopen, omdat ik bang had om te falen, bang had om alleen te vallen.
Nu we in ons huis wonen , voel ik me pas alleen. Hij is oftwel altijd aan het gamen, sporten of werken. Misschien 2 avonden van de 7dat hij fatsoenlijk naast me zit in de zetel.
Door al die ruzies zijn er verschillende littekens gekomen bij mij.
Sinds een paar maand is mijn ex vriend, waar ik smoor verliefd op was maar door de leeftijd en andere interesses zijn we uit elkaar gegroeid. We waren veel te jong waardoor het niet liep zoals voordien.
Maar nu we terug contact hebben, missen we beide elkaar..
Wat moet ik doen..
Ik begin meer en meer terug gevoelens voor mijn ex te hebben, maar ik zou ook niet bij mijn huidige vriend wegwillen, eigenlijk puurvoor het huis en alles wat daar aan vast hangt.
Weten jullie raadt?!
Ik weet niet wat ik moet doen (Verhaal 189)
Gevoel en verstand zijn in gevecht. Ga ik alles hiervoor opgeven? (Verhaal 39)
Ik moet ook mijn hart luchten en hoop op reacties en tips waar ik iets mee kan.. Momenteel zit ik in een relatie van 9 jaar en woon samen. Alles wel af en op orde. Op de een of andere manier ben ik verliefd geworden op een ander... wat het nu dus enorm lastig maakt is dat deze persoon ruim 20 jaar ouder is en ook gevoelens heeft voor mij... (belachelijk zul je denken... maar ik heb hier ook niet bewust voor gekozen... het is eenmaal zo
gelopen..) Maar wat moet ik hiermee doen...
Gevoel en verstand zijn in gevecht. Ga ik alles hiervoor opgeven? Nee.. dat is toch onzin?! maar wat als ik dan gelukkig ben... een gevoel dat ik nu mis.
Kies je voor gevoel of verstand... ik weet het niet meer...
Ik het precies het zelfde meegemaakt...
Die van mij is 17 jaar ouder dan mij, en ik heb zelf 1.5 jaar een relatie....
Ik weet zelf ook even niet meer wat ik moet doen. Me hart zegt ga voor de nieuwe maar me verstand zegt weet je dit wel zeker...
Ga je echt alles opgeven voor deze kriebels. Die misschien straks wel weg zijn, of veranderen.. ter gelijk denk ik dat ik me hart moet volgen want dat is uiteindelijk het belangrijkste.. daarnaast heb je kans dat je iets heel moois misloopt als je het niet doet.
Ik weet het zelf ook allemaal even niet meer.
Hoe kan je nou weten wat je het beste kan doen? (Verhaal 188)
27 jaar nu ben ik getrouwd met een lieve niet bepaald makkelijke man. Zelf ben ik ook niet de makkelijkste, we zijn een gevoelig stel en beide snel in disbalans gebracht. We hebben onze diepste dalen gehad maar ook onze uiterste hoogten. Hele heftige ruzies waren vaak reden voor mij om me uiterst ongelukkig te voelen. Vaak denk ik dat een ander deze relatie nooit had volgehouden. Toch was de liefde en het gevoel tussen ons hetgeen dat ervoor gezorgd heeft dat ik altijd weer voelde dat hij degene was voor mij en dat er ook geen betere was. Welke andere man zou mij met mijn perikelen accepteren? Ik heb al vaak om die reden verbroken relaties gehad.
Ik werd altijd als te onzeker en te gevoelig bestempeld.
We hebben inmiddels 3 kinderen samen opgevoed, waarvan de jongste net als de andere over een jaar de volwassenheid bereikt. De opvoeding van de kinderen is niet over rozen gegaan, mijn man is overbezorgd en heeft vooral onze dochters erg ingeperkt. Om die reden is mijn oudste al heel vroeg het huis uitgegaan en praat de jongste er nu ook al over.
De laatste jaren hebben we samen een betere verstandhouding gecreëerd. We zijn in elkaar vergroeid zeg maar. Samen doen we vaak gezellige dingen en het is voor mij vanzelfsprekend dat we samen oud worden.
Toch knaagt er iets. Ik heb het gevoel dat ik mijn man ontgroeid ben. Ik ben lang niet zo snel meer in disbalans, ik lijk heel vaak de sterkere te moeten zijn en moeten praten als brugman om ervoor te zorgen dat de balans terugkomt. Het is zo vermoeiend.
Als het over financiële dingen gaat is er altijd strijd. Als ik ergens heen ga zonder hem overstelpt hij me met telefoonjes waardoor ik geen prettige tijd doormaak. Als ik het achteraf aangeef is hij wel altijd voor rede vatbaar en probeert hij het op de één of andere manier weer goed te maken. Ik kan er niet zo goed meer tegen dat iemand me steeds wil controleren. Ondertussen word ik niet alleen ingeperkt, maar ook weer gestimuleerd om mezelf gezond te houden, goed te eten en veel te sporten. Dat sporten vind ik zelf erg leuk! En als we samen weg gaan verwent hij me tot en met; ik krijg weer een paar schoenen of iets anders leuks, waar ik best al veel van heb.
Onlangs klikte ik op social media op de volg- button van een zeer bekend persoon. Een paar dagen later zag ik dat ik een chatbericht had ontvangen. Deze persoon stelde me wat vragen, vroeg of ik fan was erc. Ik dacht eerst dat het vast een chatbot was dus stelde een vraag terug die een chatbot nooit zou kunnen beantwoorden. De persoon antwoordde gewoon heel aardig en al niet veel later ontstond een luchtige, aangename en leuke conversatie. Na enige tijd gaf diegene aan dat het niet gebruikelijk was om zolang te chatten met een fan (tussen ons, ik ben geen echte fan maar vind het gewoon een leuk bekend persoon). Vroeg mij om mijn telefoonnummer zodat we buiten social media om konden verder chatten in een andere app. Ik wilde mijn nummer niet geven, hoezo zou één of andere beroemdheid mij bijzonder genoeg vinden om mee te chatten? Diegene zei: heb je problemen met het vertrouwen? Ik zou graag een vriendschap willen opbouwen het helpt niet als je problemen hebt om mij te vertrouwen.
Chatten in een andere omgeving kan gelukkig ook zonder telefoonnummer. Ik dacht we zien wel waar het toe leidt, ik kan diegene altijd blokkeren als het niet goed voelt. Het was erg fijn om met deze persoon te chatten. Ik had echt het gevoel een connectie te hebben, begrepen te worden en werd er gelukkig van. Diegene had wel aangegeven niet te willen dat ik iemand zou vertellen met wie ik aan het chatten was, ook niet aan mijn man. Uiteraard had ik allang verteld dat ik al jaren getrouwd was. Ik vond het niet zo’n probleem het geheim te houden. Ten eerste vond ik zo’n klein geheimpje iets heerlijks. Daarnaast wil ik in het openbaar niet in verband worden gebracht met welk bekend persoon dan ook. Ik moet mijn gezin beschermen.
Ondertussen is de vriendschap uitgegroeid tot iets groters. Diegene geeft aan mij de liefste en fijnste en mooiste te vinden en echt van mij te houden en ja, ik vind het ook een uiterst aantrekkelijke lieve man heel respectvol en het voelt echt als thuiskomen met hem. Hij geeft aan dat ik mijn tijd moet nemen en uitvogelen wat ik verder wil en verplicht mij tot niets. We kunnen samen een vriendschap opbouwen en dan daarna kan ik kijken hoe ik verder kan gaan mer hem. Maar ineens vliegen de liefdes emoji’s me om de oren het is heerlijk maar het voelt ergens ook ongemakkelijk. Ik ben geen type om vreemd te gaan, heb ik nooit gedaan en ik voel me wel een beetje een bedriegster. Mijn man is in het verleden weleens vreemd gegaan. Ik heb hem dat vergeven om verschillende redenen en het voelt niet zo als van nu ga ik hem maar eens terugpakken. Ik zou het verschrikkelijk vinden als dit uitkomt, hem pijn te moeten doen en ik weet bijna zeker dat het, gezien onze emotionele karakters, een gevecht wordt.
Als ik mijn ongemak uitspreek tegen diegene zegt hij dat deze intensiteit zo bedoeld is en dat ik er misschien niet klaar voor ben. Als het werkelijk zo bedoeld is zullen we samen zijn. Ik wil niet met zijn gevoelens spelen maar hij gaf toch juist aan dat ik de tijd moest nemen? Werkelijk soms heb ik het gevoel dat er wordt ingespeeld op mijn schuldgevoelens. Daarnaast, het is lekker makkelijk he, in mijn leven komen als vermogende man en me vragen het uit te vogelen terwijl diegene zelf de middelen heeft om het voor me in orde te maken financieel gezien. Maar dat zeg ik natuurlijk niet want ik ben niet op geld uit, anders zou het nog meer verkeerd voelen. Ik ben er niet om gekocht te worden en zelf zegt hij dat het met hem in relaties nooit goed ging omdat het vrouwen ging om wat hij te bieden had, niet om zijn persoon.
Het is heel mooi als je online iemand ontmoet die je in alles weet te raken, met wie je een prachtige verstandhouding hebt, met wie het is alsof hij werkelijk naast je staat, bijna alsof je hem al kan ruiken en voelen. Maar is het wel echt? Ik ben bijna op een punt aanbeland waarop ik zeg: stop! Een andere kant zegt als ik niet verder ga weet ik misschien nooit of dit hetgeen is wat me veel gelukkiger zou maken. Dat is wat hij zelf ook zegt: iets wat eerst slecht lijkt kan uiteindelijk toch de beste beslissing voor je zijn.
Ik weet dat hier geen kant en klare oplossing voor is (Verhaal 68)
Geen van beiden verwachtte dat het ooit meer zou zijn dan een kortstondige romance en toch zijn we na 18 jaar nog steeds samen.
We hebben al heel wat meegemaakt in die tijd, niets is eigenlijk over een leien dakje gegaan. Maar sinds een paar jaren gaat onze relatie allesbehalve goed en een 10-tal maanden geleden hebben we als laatste toevlucht een relatietherapeute opgezocht. Jammer genoeg vrees ik dat het niet meer goed zal komen. Hoewel niemand perfect is en ik al zeker niet, heeft hij mijn vertrouwen enorm geschonden door jaren iets geheim te houden voor mij. Ik ben er ook 99% zeker van dat hij vreemd is gegaan. Alleen heeft hij het niet zo met eerlijkheid en tenzij ik met bewijzen aankom, zal hij dit staalhard blijven ontkennen.
Los van dit alles, merk ik aan mezelf dat het gevoel er ook niet meer is.
Dat je elkaar graag ziet na 18 jaar lief en leed te delen, lijkt mij evident. We kunnen het ook nog heel goed vinden met elkaar, maar dan meer als broer en zus (van mijn kant). Sex hebben we nog amper of nooit, zeker niet na zijn leugen(s). En de energie om te vechten is er bij mij niet meer, ik heb het gevoel dat ik alles al heb gegeven maar ik amper iets terugkrijg.
Wanneer ik geen initiatief neem om te praten, om iets romantisch te doen, om bij de relatietherapeute te gaan, ... gebeurt er niks van zijn kant uit.
Nu hebben we al jaar en dag sinds het begin van onze relatie een bevriend koppel; zowel ik als mijn partner beschouwen hen als een van onze beste vrienden. We zien elkaar niet elke week (misschien 1x op de maand of 1x op de 2 maanden) maar weten perfect wat we aan elkaar hebben en staan altijd voor elkaar klaar.
Een kleine 2-tal maanden geleden is er echter meer beginnen groeien tussen mij en de partner van mijn beste vriendin/de beste vriend van mijn partner.
Het begon heel onschuldig met de gewoonlijke leeftijdsmopjes bij mijn verjaardag, maar we begonnen sindsdien meer en meer te appen met elkaar.
Ook bij hen zit de relatie al een lange tijd niet meer goed, dus je hoort me vast al komen...
Hij heeft intussen aangegeven me altijd al een mooie vrouw te hebben gevonden, die hij heel graag had en vice versa.
Er is tot nu toe niks meer gebeurd dan dat, maar we hebben beiden wel reeds moeten toegeven dat er gevoelens zijn ontstaan.
We beseffen allebei zeer goed dat we het steeds maar ingewikkelder aan het maken zijn voor onszelf en het schuldgevoel groeit dag per dag.
Alleen kan geen van beiden ermee ophouden...
Het voelt gewoon zo onwijs goed, vertrouwd, brengt me tot rust, ... en dat blijkt voor hem ook zo te zijn.
Los van deze ontwikkeling, ben ik me ervan bewust dat dit voor mij sowieso geen verschil had gemaakt in een komende relatiebreuk. Maar ik wil ook niet van de ene naar de andere relatie gaan. Ik wil eerst aan mezelf werken en alleen gaan wonen, zodat we beide aan onszelf kunnen werken.
Bovendien weet ik niet wat ik aan moet met naar mijn beste vriendin toe, dit doe je gewoonweg niet en ik schaam me hiervoor echt rot.
Al meerdere keren wilde ik er resoluut mee ophouden en alle contact verbreken en hier praat ik dan ook over met hem, want we weten allebei dat wanneer dit blijft verdergaan, dit tot meer zal leiden dan alleen appjes...
Het lijkt alleen niet te lukken en de aantrekkingskracht blijft groeien.
Wat het zo verdomd moeilijk maakt is dat we elkaar al die jaren al door en door leren kennen hebben, elkaar gezien hebben op onze beste, maar ook onze slechtste momenten, weten wat we aan elkaar hebben, veel geheimen hebben gedeeld, ... en dit ons gevoel alleen maar lijkt te versterken, ook al hebben we hier nooit eerder verdere gevoelens door ontwikkeld.
"The heart wants what it wants" zeggen ze... maar ik heb mijn partner nog nooit bedrogen en ben dit ook niet van plan, omdat ik niet zo respectloos wil zijn (noch naar hem of naar haar toe).
Het liefste wil ik mijn huidige relatie vredig kunnen afsluiten en even op mijn eentje bezinnen (wishful thinking). Zelfs als deze utopie lukt en hij hetzelfde zou doen, zitten we nog steeds met het probleem van "de beste vriend(in)".
Ik weet dat hier geen kant en klare oplossing voor is en er in elk geval een zware tijd zit aan te komen, maar het is fijn om dit even van me te kunnen afschrijven omdat werkelijk niemand extern hiervan iets weet en ik word gek in mijn hoofd...
Heel veel geluk aan al degene die in (ongeveer) hetzelfde schuitje zitten en dit nu lezen, you're not alone...
Ook bij mij weet er extern niemand van. Het allemaal alleen dragen is wel verdomd lastig...
Courage Julia!
Die tweestrijd... (Verhaal 83)
Ik ben 9 jaar samen met mijn huidige partner en we hebben een 4 jarige prachtige zoon. De relatietwijfels begonnen al 5.5 jaar geleden, ik bleek toen zwanger te zijn en besloot dus dat het maar twijfels waren en we er samen iets moois van zouden maken. Van dat leven en dat gezin. Mijn partner is een goede papa, fantastisch zelfs. Is ook een top vriend, relatie gewijs zit het al langer mis. We gingen al 3x naar de relatietherapeut en blijven eraan werken. Het geluk is wat zoek, voor beide van ons in die relatie. Maar er is nog potentieel zo denken we. We hebben zo een mooi gezin en dat loopt wel. Als ouderteam en als vrienden matcht het... nu de liefdesrelatie nog...
4 jaar geleden leerde ik iemand anders kennen. Geleidelijk aan werd dit een vriendschap. We voelden ons vanaf het eerste moment goed bij elkaar. Het flowt als het ware en voelt zo moeiteloos aan. We komen werkelijk thuis bij elkaar en dit alles werd alleen maar hechter. We geven elkaar de energie die we soms nodig hebben om weer een week verder te kunnen ;) Lange tijd kon ik niet (h)erkennen wat dit is... dit is een vorm van liefde. Vriendschap noemde we het... we maakten onszelf wat wijs. Het is de voorbije maand erg duidelijk geworden dat naast het elkaar erg graag hebben, er een fysieke aantrekking is ontstaan. Hoe dichter bij elkaar we kunnen zijn, hoe beter. We willen er niet aan toegeven om alle shit en mogelijk verdriet te vermijden maar wat is die aantrekking gigantisch sterk nu we het van elkaar weten. Hij kan / wil geen woorden als verliefd in de mond nemen. Maar ik zou niet weten wat het anders is want er speelt veel meer dan een fysieke aantrekking alleen. Hij heeft ook een gezin met jonge kinderen en is niet volkomen ongelukkig in die relatie al zijn er strubbelingen... ´laten we over 10 jaar verder gaan op´ zei hij grappend. Dan zijn de kinderen wat ouder zie je... Een gezin met jonge kinderen uit elkaar halen, dat wil toch niemand. Verdorie, welke keuze ook... pijn en verdriet is er een metgezel. Zo jammer dat we bij momenten ons hart gewoonweg niet kunnen volgen. Zo veel in deze persoon is waar ik in een partner naar verlang. En neen, het gras is niet groener. Ja ook daar zou een zekere sleur in de relatie volgen en extra uitdagingen zouden volgen gegeven een samengesteld gezin. Maar man, wat ben ik ervan overtuigd dat die basis van liefde tussen ons 2 goed zou zitten. Dat fundament zou stevig zou zijn... we geven elkaar energie, we doen elkaar lachen.
Herkent iemand deze situatie? Die tweestrijd... twijfel, verdriet en tegelijkertijd die vlinders en energie...
Veel liefs,
Clara
Herken mezelf heel erg in jouw verhaal. Ben, ondanks een mooi gezin en alles wat ik nodig heb, ook heel erg verliefd op iemand anders waarbij ik diezelfde gevoelens heb die jij beschrijft voor je vriend. Waarbij je rust en liefde voelt, die jou kan laten lachen, waarbij je je intens gelukkig voelt en waarvan je weet: "met deze persoon zou het gewoon werken".
Ook bij ons zijn de kindjes de struikelblok waarom wij niet voor elkaar durven gaan. Hij moet door co-ouderschap contractueel in de buurt blijven wonen van waar zijn kinderen naar school gaan, ik wil mijn kindjes van 4 en 6 niet laten opgroeien in een gebroken gezin...
Het is heel moeilijk allemaal he. Het enige wat volgens mij helpt is alle contact verbreken. Maar dat voelt aan alsof iemand sterft, dat is gewoon onmenselijk pijnlijk om definitief afscheid te nemen van een persoon waar je zo veel van houdt :'(. Dus het advies dat ik geef, is helaas één dat ik zelf ook niet opvolg, wetende dat dat misschien echt het beste zou zijn.
Bij ons is het idd ook heel erg uitgesproken naar elkaar, mochten we geen kinderen hebben, dan zouden wij er 200% voor gaan. Zelfs al doe je daar heel veel mensen verdriet mee, en is dat een enorme vertrouwensbreuk, jouw leven gaat ook voorbij, en je moet in de eerste plaats kiezen voor je eigen geluk. Net als bij jullie zeggen wij ook wel vaker "misschien durven we de sprong te wagen als de kinderen wat ouder zijn" maar ik kan dat echt niet zeggen op dit moment. Wie weet wat er tegen die tijd weer allemaal gebeurt.. Moeilijk, lees ook mijn verhaal eens (verhaal 74).
Heel veel sterkte gewenst!!
Bedankt voor jouw reactie. Het is heel herkenbaar. Ik heb 1 kind, hij heeft er 3 dus dat scheelt ook nog wel denk ik. Daarnaast is de afstand ook een obstakel bij ons... Zelfs al zouden we ervoor willen gaan, praktisch gezien is het moeilijk haalbaar en dat helpt natuurlijk niet. Moesten we geen kinderen hebben en single zijn... we zouden geen moment getwijfeld hebben, maar dat is nu eenmaal niet de realiteit. Ik denk er nog over na om alle contact te verbreken, maar zoals je zelf aangaf... dat is zo moeilijk en pijnlijk. We zien wel wat de toekomst ons brengt. Ik ben in zekere zin opgelucht dat ik mijn verhaal eens kon delen en herkenning zie. Heel veel sterkte ook voor jou en bedankt voor je reactie!!
Héél herkenbaar wat jullie schrijven, ik zit in een zelfde schuitje.
Steun put ik uit verhalen van lotgenoten zoals deze van jullie beiden. Maar overheersende gevoelens blijven duren: verscheurd, uitzichtloos, verward, radeloos, wat is dit toch?!, ...
Contact met de ander verbreken wil ik niet, lukt ook moeilijker (collega), ik zou zelf sterven, weet ik. Tijd zou raad moeten brengen, maar hoelang dan nog?! En moet ik dan ondertussen verder met zo'n bloedend hart? Wat overkomt me toch, ik heb toch alles voor mekaar (goeie job, mooi huis, leuk gezin, geen financiële zorgen)?
Bedankt dat ik even mijn verdriet mocht delen...
Ik kan hem niet uit mijn hoofd zetten (Verhaal 186)
Hopelijk kan iemand mij helpen.
Ik heb een hele lieve partner en een zoontje van 1,5. Eigenlijk ben ik heel gelukkig met mijn leven en mijn partner heeft alles voor mij over. Er spelen wel wat dingen waardoor ik niet lekker in me vel zit momenteel, dus ik denk dag daardoor aandacht eerder binnenkomt.
Nu ben ik drie weken geleden iemand tegengekomen waarmee ik zes jaar geleden het eerste contact mee had. Er is nooit ‘echt’ iets gebeurd maar er hangt altijd spanning in de lucht. Hij heeft een vriendin die had hij toen al had, en ik was in die tijd vrijgezel maar zijn vriendin is verre familie van mij dus ik heb het altijd afgehouden.
Tijdens het feestje drie weken terug liep het nogal uit de hand. Ik had hem al jaren niet meer gezien en het gevoel was meteen terug. Ik kwam er achter dat hij al die jaren al gevoelens voor me had gehad en veel moeite had dat ik het contact had verbroken om mij te vergeten. Het spatte er vanaf en ik heb hem een paar keer weg moeten duwen om geen gekke dingen te doen.
Nu is er constant contact sinds drie weken, is hij al twee keer bij mij thuis geweest ‘s avonds waar iets te veel is gebeurd en ik weet niet meer wat ik moet.
Ik wil mijn leven niet vergooien maar ik kan hem niet uit mijn hoofd zetten. Ik kan het contact niet verbreken maar ik wil ook mijn gezin niet kwijt. Heeft er iemand tips wat ik moet doen in deze situatie? Ik weet het gewoon echt niet meer.
Help i'm in love (Verhaal 185)
Ik ben een vrouw van 35 jaar. In een relatie voor 7 jaar nu. Ik ben sinds een 2,5 maand veranderd van functie binnen ons bedrijf waardoor ik nu tussen mijn mannelijke collega's vertoef. Dit vind ik heerlijk. Eindelijk een plek waar ik me goed voel. Ik word geapprecieerd. Nu na enkele dagen werken daar stapt er ineens een klant binnen. Een knappe man. Enkele jaren ouder dan mij. En we hadden onmiddelijk een klik. Nu tussen ons professioneel mailverkeer door kreeg ik ineens een persoonlijk mailtje van hem. Voor een lang verhaal kort, we zijn verkocht aan elkaar. En er is nog niets gebeurd maar dit kan niet lang meer duren want we verlangen teveel naar elkaar. Pittig detail, hij is 11 jaar getrouwd en heeft 2 kinderen. Ik heb bang dat ik mijn hart aan hem verlies. En ik weet wat te doen. Slim zijn en dit niet verder laten gaan. Maar ik wil hem zo voor mezelf.... Ik ben egoïstisch en lelijk. I know. Maar ik kan mezelf niets anders meer wijsmaken. Ik weet niet of iemand dit gaat lezen maar ik ben blij dat ik even van me kan afschrijven. Btw maandag staat hij weer aan mijn bureau. Gegarandeerd. Help i'm in love.
Toch zit die andere jongen in mijn hoofd (Verhaal 187)
Ik zit nu 11 jaar in een relatie sinds mijn 15e. Het is altijd super leuk geweest en ik was altijd mega verliefd op hem. Jong bij elkaar gekomen dus dat kan goed gaan maar je kan ook uit elkaar groeien. Ik ben alleen 5 jaar geleden verliefd geworden op een jongen, we zagen elkaar maar 1x per jaar met vakantie met 2 families. Hij ook in een relatie toen en hij ook verliefd op mij alleen doordat we beide een relatie hadden hebben we het afgekapt. Ik heb dat tegen mijn vriend gezegd en we hebben dat uitgesproken. Ook zijn we even niet op vakantie geweest met de families dus echt geen contact gehad met die andere jongen. Daarna ging het uiteindelijk uit met zijn relatie en zocht hij uiteindelijk weer contact met mij omdat hij dacht dat dat wel kon gewoon als vrienden. Toen zijn we 3 jaar geleden weer op vakantie geweest met de families en dit keer ging mijn vriend ook mee. Maar ondanks dat kreeg ik weer kriebels. Geen goed teken dus uiteindelijk hebben we het meeste contact weer afgekapt. Toen ben ik uiteindelijk in 2021 gestopt met de pil en ben ik weer meer contact met hem gaan opzoeken. We gingen ook weer op vakantie met de families en ook met mijn vriend erbij maar ondanks dat is het toen uit de hand gelopen. Ik kon mezelf gewoon niet in houden en voelde me echt een verliefde tiener. Mijn vriend is er achter gekomen. Hij vertrouwde mij niet en is mijn telefoon gaan checken, daar stonden natuurlijk al die gesprekken op met hem. We zijn bijna uitelkaar gegaan. Uiteindelijk toch besloten om verder te gaan met elkaar en ik wilde dat ook echt. Maar die jongen zit echt in mijn hoofd. Ik kan het gewoon niet laten om af en toe contact met hem te zoeken. Of dat nou via social media ofzo is, het maakt niet uit. Ik wil het niet. Ik had hem overal op geblokkeerd. En 5 jaar geleden kon ik het prima uit mijn hoofd zetten maar nu ik gestopt ben met de pil kan ik dat ook gewoon niet meer. Iets in me trekt me elke keer naar hem toe. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Als ik dit tegen mijn vriend zeg dan gaat hij uit zelfbescherming het heel waarschijnlijk meteen uit maken. Maar ik heb met mezelf afgesproken dat als ik nog 1x contact met die andere jongen opzoek dat ik dan ga praten en dat het waarschijnlijk uit gaat. En ik heb mezelf nog een half jaar gegeven om me volledig op mijn relatie te focussen. Want ik wil niet zomaar 11 jaar weggooien voor iemand anders. Maar als ik me dan nog zo voel als nu en eigenlijk al bijna een jaar dan kan ik niet langer zo door gaan. Ik ben ook nooit alleen geweest sinds mijn 15e dus ik denk soms ook dat ik daar bang voor ben. Maar ik wil mijn vriend ook echt niet kwijt. Er is verder niks mis met hem. Hij is mega lief en heeft alles voor mij over. En de seks is ook mega fijn dus daar ligt het allemaal niet aan. Maar toch zit die andere jongen in mijn hoofd.
Verliefd op vriend en op motorinstructrice (Verhaal 16)
Sinds kort volg ik motorrijlessen zodat we samen kunnen motorrijden. En de lessen worden gegeven door een motorinstructrice. Ik weet niet wat er in mijn hoofd gebeurd is maar ik vind haar enorm aantrekkelijk en leuk en voel me volgens mij stapelverliefd (nu een maand ongeveer). Ik denk de hele dag aan haar en kan me niet meer op mijn werk concentreren. Ik heb geen idee wat ik hiermee moet doen. Het liefste wil ik zo snel mogelijk van die verliefdheid af! Ik zit in ieder geval nog een maand aan haar vast in verband met al geplande lessen en examens, die kan ik niet meer annuleren.
Het liefste vertel ik mijn vriend, maar ook haar wat er in mijn hoofd speelt. Dan liggen alle kaarten open op tafel en kan ik het denk ik makkelijker loslaten die verliefdheid. Ik hoor heel graag jullie reacties op mijn verhaal! Heb je nog tips of ideeën hoe ik het het beste kan aanpakken?
Hou vertrouwen. Als je er niks mee doet gaat het vanzelf weg. Soms duurt het korter en soms langer. Ik ben 40 en heb het nu 5 keer meegemaakt. 2 keer wat mee gedaan naar de ander en de andere keren voor mezelf gehouden. Die keren gingen over en ebden weg of gingen terug naar acceptabel niveau ( verdwaald vlindertje als je diegene ziet). De keren dat ik erop inging had het fikse gevolgen ( lees; verdriet).
Veel met andere dingen bezig gaan en zet de verliefde gevoelens in je huidige relatie in. Vrij een keer extra, ga iets samen doen wat jullie in het begin deden. Gebruik het luchtje of de deo van toen je net samen was. Geur kan ook een hoop doen.
En google even naar 36 vragen om iemand verliefd op je te laten worden en doe ze door de fun met je vriend. Ga samen een massagecursus doen.
Ik zou open kaart spelen naar je vriend. Geef aan dat je er niks mee wil maar dat je wel geschrokken bent dat dit zomaar kan gebeuren. Gewoon eerlijk en als jouw vriend een beetje oordeelloos is komt het wel goed. Het zal( voor beide) niet de laatste keer zijn. Verliefd worden kan gewoon gebeuren en hoeft niks met je huidige relatie te maken hebben. Het is gewoon iets met stofjes in je hersenen en voortplanting( ok in dit geval dan misschien niet;)
Je hoeft het overigens niet te vertellen. Je gevoel is van jou en je schaadt hem er niet mee iets te voelen zonder dat te zeggen.
Als je iemand lang in de ogen kijkt kan het al pats boem raak zijn, verliefd...
Maak je geen zorgen en gelukkig bijna afrijden... het helpt als je diegene niet meer ziet.
Liefs Kate
Ik was er allergisch voor, maar het overkwam me (Verhaal 26)
Ik heb een relatie van 11 jaar en hij is zon 5 jaar geleden vreemd gegaan en werd ook verliefd op haar en zij op hem. Op dat moment werd ik een leeuwin die haar jongen beschermde en deed er alles aan om de relatie te redden. Uiteindelijk koos hij voor mij. Na een tijdje begon ik eigenlijk pas te beseffen wat hij had gedaan en begon de wrok. Ik heb toen in een soort van women empowerment moment een account gemaakt op een site. Onder het mom van wat hij kan kan ik beter en ik ga ook eens een avontuurtje beleven. Waarom? Geen idee zou ik me dan beter voelen is het dan 1-1 .. ik weet het niet. Afijn zo gezegd zo gedaan en sprak af met een man die getrouwd was en ver van me vandaan woonde lekker veilig. Ik gaf een valse naam op en ging naar hem toe. De seks was geweldig nog nooit zoiets meegemaakt. Het klikte en het was leuk. Maargoed zoals ik zei hij getrouwd en we hadden 0 intenties om hier mee door te gaan. Toch bleven we elkaar zien in eerste instantie voor de seks maar het werd al later meer. zijn huwelijk was natuurlijk ook niet best en we appe dagen uren met elkaar. Inmiddels zijn we 3 jaar verder en is hij inmiddels gescheiden niet voor mij daar was ik heel stellig in maar omdat het niet meer werkte. Ik heb alleen zoveel gelogen over mijn eigen identiteit ( veiliger en dan zou het minder snel uitkomen) dat ik er nu een behoorlijk potje van gemaakt heb. We zijn intens verliefd het is fysiek dik in orde maar vooral emotioneel voel ik me veilig, gehoord en kan ik met hem praten over alles hij luisterd is er voor me alles was ik eigenlijk mis in mijn huidige relatie. Hij is meer een broer geworden dan mn geliefde. Als ik vanaf date 1 eerlijk was geweest over wie ik ben dan was de stap veel makkelijker geweest maar nu moet ik dus bekennen dat ik niet ben wie ik zeg dat ik ben of hem laten gaan. Met mijn huidige vriend is het eigenlijk zon beetje wel over k heb hem dit meerdere malen gezegd maar hij doet alsof hij me niet hoort en gaat de dag erop gewoon verder alsof wr niks aan de hand is... ohja en voor de reacties dat het mijn eigen schuld is en dat ik met mn billen op de blaren moet gaan zitten.. i know! Jongens ik ben echt altijd anti vreemd gaan geweest en allergisch geweest voor leugens. Maar het overkomt je! En als je als vrouw weer het gevoel krijgt dat je sexy en mooi bent en onwijs leuk bent ipv als huissloof en wasdame wordt gezien dan is het moeilijk daarmee te stoppen. Nog een maandje en dan zeg ik dat het klaar is.. nee nog even dat leuke weekendje samen beleven. Voor je het weet zit je diep in de verliefdheid en doe je gekke dingen. .
Verliefdheid is maar tijdelijk. Ga voor de liefde.
Je bent er niet maar één keer. Je wordt op je daden afgerekend, ooit.
Ik wil mijn huidige leven niet kwijt maar voel zo sterk voor een ander (Verhaal 172)
Nu kwakkelt de relatie van een bevriend stel, waarvan ik al langer het vermoeden heb dat de dame in kwestie gevoelens voor mij heeft. Sinds ze me dit vertelde kan ik mezelf niet langer voor de gek houden en besef ik me dat ik al langere tijd gevoelens voor haar heb.
Ik en mijn vriendin zijn samen nadat zij gevoelens voor mij kreeg terwijl ze in een relatie zat dus dit voelt zo verdomd ironisch.
Ik ben nog steeds gelukkig en schaam me voor me gevoelens en aal dat ik deze gevoelens heb. Echter kan ik het niet uit m’n hoofd zetten hoe het toch zou zal als alles anders was.
Ik wil mijn huidige leven niet kwijt maar voel zo sterk voor een ander.
Gr Koen
Ik doe het niet uit respect naar mijn gezin (Verhaal 33)
Op dit moment ben ik meer dan 10 jaar samen met mijn vriend gelukkig hebben wij geen problemen
Alleen de laatste 3 jaar kreeg ik gevoelens voor een anderen man, er is gewoon bepaalde spanning, bij mij in ieder geval. Soms kijken we dan naar elkaar alleen hij kijkt vaak gelijk weg. Maar als we elkaar zien/zagen dan was gelijk naar elkaar lachen en elkaar 3 zoenen geven hij gaf de drie zoenen Nets naast mij lippen.Het liefst wil ik het gewoon zeggen/ vragen aan hem of er ook bepaalde gevoelens bij hem zijn. Maar dit kan omdat hij mijn man goed kent namelijk, en daarom doe ik het niet uit respect naar mijn gezin toe. Maar hij blijft in mijn hoofd en kan het niet afsluiten op dit moment, ook door de Corona kon ik hem niet zien helaas. Weet niet wat ik er mee moet eigenlijk en kan tegen niemand vertellen. Mijn man weet er wel van en kan er goed mee om gaan ook al deed het hem pijn, wat natuurlijk logisch is.
Ik hoop dat er mensen zijn die een beetje mijn kunnen begrijpen, of een beetje in het zelfde schuitje zitten.
Fijne avond
Hoe kom ik erachter wat de goede keuze is? (Verhaal 177)
Mijn angst is dat als ik weg ga bij mn vriend dat dan die ander tegenvalt. Vind ik het alleen maar leuk omdat het nieuw en spannend is? Of zijn de gevoelens oprecht en zie ik een toekomst met deze man?
Hoe kom ik erachter wat de goede keuze is? Mn veilige leventje opgeven of werken aan onze relatie?
Ik heb sinds een half jaar een leuke collega (Verhaal 184)
Hij is wel 10 jaar jonger als mij en we hebben een goeie band samen, ik voel dat er vanuit hem ook wel verliefdheid zit ik heb hem dat gevraagd en zei geen nee ook geen ja toen ik vroeg of die mij leuk vond zei die misschien en die blik in zijn ogen zei voor mij al ja.
Ik zie hoe hij naar mij kijkt maar doet soms dagen afstandelijk tegen mij en dan vraag ik wat ik fout heb gedaan maar het enige wat die dan zegt is niets heb geen zin aan praten. Ik ben dan de enige persoon die die negeert en niet aankijkt.
En dan kan het zo 2 dagen later weer als vanouds gezellig zijn.
Kan het zijn dat die dit uit verliefdheid doet mij soms negeren..
Dat je dan nog gaat vragen wat je fout doet is helemaal foute boel. Jullie hebben niks, jij bent te oud voor een 10 jaar jongere man en hij wil je niet beledigen.
Hoe komt hij onder jou uit zonder ruzie te veroorzaken?
Meer wil ik mijn partner niet aandoen (Verhaal 101)
Mensen zouden wat langer alleen moeten blijven en gewoon een beetje moeten experimenteren met relaties en seks voordat ze zich levenslang vastleggen aan een ander.
Vroeger, met al die ziektes die niet te genezen waren gingen echtgenoten nog wel eens vroeg dood maar vandaag de dag leeft iedereen maar door. Zit je je leven lang aan iemand vast als het tegenzit.
Ik denk constant aan haar (Verhaal 180)
Gelukkig ben ik nooit vreemdgegaan al was hij nog zo'n afgrijselijk mooie en leuke vent en praatten we elke pauze met elkaar.
Hij hield gelukkig ook afstand. Hij was een man met klasse.
Ik zit gewoon klem met mijn gevoel (Verhaal 183)
Allerlei verhalen hier gelezen, en de mijne is net weer even anders.
Al meer dan 10 jaar samen, kindertjes en een leeftijdsverschil van 14 jaar. Zij in de 30 en ik in de 40.
Al jarenlang gaat het op en neer, en op de automatische piloot.
Ik ben een prater, mijn vrouw niet.
Ik ben een doener, mijn vrouw niet.
Ik ben een knuffelkont, mijn vrouw niet.
We zijn elkaar kwijtgeraakt, ontgroeid, of hoe je het wilt noemen?
Een aantal keer geprobeerd, praten wil ze niet.
Een psycholoog of relatietherapeut vind ze onzin
En zo blijven we vadertje en moedertje spelen zonder verdieping in de relatie.
8 maanden terug hebben we een moeder en dochter opgevangen. Een half jaar lang zijn ze in ons huis geweest.
Met haar kan ik praten, we hebben een klik.
Sinds ze een eigen huisje heeft spreken we elkaar elke dag nog steeds, de hele dag vaak via de app.
We gaan daarin nooit een grens over zodat het als flirten opgevat kan worden. Maar het dubbel texten, het elkaar in de ochtend goedemorgen zeggen en welterusten zegt wel dat er meer speelt. De emoji vliegen in het rond. Al blijft het bij de blooswangetjes of een knuffel emoji. We zeggen tegen elkaar dat we elkaar als broer en zus beschouwen. Toch voelt het anders.
We hebben altijd stukzwijgend netjes afstand gehouden uit respect voor mijn vrouw, of omdat we bang zijn dat er vonken gaan ontstaan? Geen idee. Zelf op een verjaardag geven we elkaar geen knuffel.
Toch spreken we regelmatig af voor een kop thee, even naar de winkel of om een klusje te doen. En vinden het fijn om bij elkaar te zijn. We zijn echt vrolijk en blij als we elkaar zien. En lijken altijd een aanleiding te zoeken en te vinden. Meerdere keren per week.
Maar dit alles begint zijn tol te eisen. Zij heeft al eens gezegd geen relatie met een getrouwde man te beginnen. Heeft zelf een relatie met een veel jongere jongen sinds een paar weken. Toch spreken we er nooit over. Ik niet over haar vriendje, en zij niet over mijn vrouw.
Zelf zou ik ook nooit vreemdgaan met haar, uit respect voor de moeder van mijn kinderen.
Ik stap niet in 2 bedden tegelijk, en ook niet van het 1e in het andere bed.
Als mijn vrouw en zij elkaar zien gaan ze gezellig me elkaar om. Maar vriendinnen zijn het nooit geworden en geweest.
We proberen soms zonder het elkaar te melden een paar dagen elkaar niet te appen of op te zoeken. Maar dat gaat altijd maar een paar dagen goed.
Ik zit gewoon klem met mijn gevoel.
Ze voelt als een aanvulling on mijn leven, datgene dat ik mis. Aan de andere kant is het wel wat om een stap te zetten. Huis verkopen, gezin overhoop.
Toch merk ik dat het niet zozeer gaat om die andere vrouw, maar meer om wat ik mis in deze relatie.
Doe ik mezelf niet teveel tekort door in deze relatie te blijven terwijl ik ongelukkig ben al lange tijd?
Doe ik mijn kinderen niet teveel verdriet door weg te gaan?
Pff lastig!
Ik weet echt niet wat ik moet (Verhaal 92)
Weet echt niet wat ik nu moet doen?
Wat ik zou doen is rustig de tijd nemen en afwachten, ondertussen heb je bedenktijd, overweeg eens bij jezelf af: wat zijn de positieve eigenschappen van mijn vriend, waarom ben ik verliefd geworden op hem? Stel daarna jezelf de vraag of de jongen die je van vroeger kent beter is dan in de tijd dat jij je huidige vriend in het begin leerde kennen.
In elke relatie komt er sleur, dat kan ook komen moest je een relatie beginnen met de jongen die je van vroeger kende...
Een gouden tip dat ik je zou willen geven: Houd je huidige vriend en de jongen die je van vroeger kent weg uit elkaar, mannen zijn competief tegenover elkaar, dat is iets wat veel meisjes en vrouwen niet weten op het moment dat er verliefdheid komt op een andere man.
Het lijkt me niet gemakkelijk om een keuze te maken. Ik hoop voor jou dat tijd zal raad geven.
Ik ken het van mijn man en zijn ex-vrouw, een fantastisch mens. Zij was ook zo jong toen ze met haar man trouwde. Dat liep helemaal scheef op den duur omdat ze zich te jong had gebonden. Hij wilde haar houden zoals hij had leren kennen en dat kon alleen maar door haar ontwikkeling te beletten. Het is dus fout gegaan. Zij kreeg ook een ander, waar ze haar verloren jeugd mee heeft ingehaald. Later is ze met een ander getrouwd waar ze nu al dertig jaar gelukkig mee is.
Geef gerust jullie ongezouten mening (Verhaal 182)
Ik leerde mijn huidige vrouw kennen en samen kregen we 1 kind. Mijn grootste schat. Maar naarmate de jaren verstreken, bleek ons huwelijk meer een sleur te worden. We geven nog om elkaar, maar bij mij is het alsof het mijn zus zou zijn. Ik begon mij zeer ongelukkig te voelen in mijn huwelijk. Het leven modderde aan. Elke dag leek wel een vast ritueel. Opstaan, plassen en wassen, kiné, een uurtje op de hometrainer en dan werken aan de websites van enkele verenigingen. Elke dag opnieuw. Voor de duidelijkheid. Ik heb een chronische neurologische ziekte en ben op non-actief gezet door mijn werkgever. Mijn vrouw doet alles voor mij. Ze zorgt voor mij. Maar ik mis affectie, een babbel op mijn golflengte, spontane vrijpartijen. Iets wat iedereen wel zoekt in een relatie denk ik dan. Maar doordat ze zoveel voor mij doet, voel ik mij schuldig en ondankbaar tegenover haar. Ik voel mij een rotzak omdat ik niet meer van haar hou zoals het zou moeten.
En dan… kwam ik weer in contact met mijn “crush of my life” en spraken af. We raakten zeer snel aan de praat, zonder ongemakkelijke stiltes en het klikte meteen. Het rare is dat ik hiervoor bijna elke nacht over haar had gedroomd. Toen ik haar wou troosten met een knuffel gebeurde het. Het liefdesvuur werd weer aangewakkerd en ik was er ondersteboven van. Ik vond de moed om het haar ook te zeggen, maar ze hield de boot af. Achteraf stuurden we nog berichten naar elkaar via Instagram. In één van die berichten stond: Dat ze nog wel met mij wil afspreken, maar dat ze mij nu vooral ziet als een vriend en dat ze op haar positieven moet komen van een relatiebreuk die nog niet zo lang geleden gebeurd is. Daarbij heeft ze redelijk wat messen in haar hart gekregen. Ik heb daar respect voor, maar het liefste zou ik ze willen vastnemen en ze steunen in haar emotionele herstelperiode. Toen ik na enkele dagen vroeg om af te spreken, zei ze plots dat al haar namiddagen volgeboekt zijn. Ergens heb ik het gevoel dat ze mij wil vermijden. Een beetje afstand wil nemen. Ik weet dat ik haar heb overvallen met mijn eerlijkheid. Maar ze kon die eerlijkheid wel appreciëren. Nu heb ik de tijd genomen om een échte liefdesbrief te schrijven waarin ik alles nog eens op een rijtje zet en dat wil ik haar voorlezen op een volgende afspraak. Ik voel mij soms terug een puber en het is misschien wel pubergedrag. Een puberende veertiger… dat haalt de krantenkoppen!
Daarna doet ze ermee wat ze zelf wil. Ik stel mij open, leg ook mijn onzekere toekomst in de schaal en mijn huwelijk. De liefde voor haar is zo immens groot dat het haast overdreven lijkt of is. Maar ik kan het niet veranderen. Het is geen obsessie, want mocht ze mij afwijzen, dan zou ik even gelukkig zijn als ze haar geluk bij iemand anders kan vinden. Al zou het wel pijn doen. Daar moet ik niet over liegen. Ergens heb ik het gevoel dat ze mijn openheid naar haar toe apprecieert. Maar ze de stap niet durft te nemen uit schrik om weer gekwetst te worden, misschien wil ze mij het leed van een scheiding besparen… (zucht) Ik weet het allemaal niet meer. Mijn hart lijkt wel uit mijn borstkas te willen springen. Ik zou zo graag de kans willen krijgen om mijn brief te kunnen voorlezen, mijn beweegredenen, mijn hunkeren naar en hoe het komt dat ik haar zo graag zie. Zij is gewoon super! Een spontane vrolijke dame met, net zoals iedereen, haar eigen gebreken. Maar die zou ik er maar wat te graag bijnemen.
Dank je om mijn verhaal te willen aanhoren en geef gerust jullie ongezouten mening. Ik sta open voor eerlijkheid, maar wees beleefd.
Het lijkt of ik volkomen het spoor bijster ben (Verhaal 176)
Ik hoop dat er een einde komt aan jouw onzekerheid door hem en dat je dan weet wat je moet doen. Groetjes.
De verliefdheid had meer dan een jaar geduurd (Verhaal 181)
Gelukkig was dat sowieso gebeurd, de contacten verbreken, want de leidinggevende had zijn ontslag ingediend (een paar weken voordat hij zijn ware bedoelingen liet tonen aan mij nadat ik hem uit zijn tent gelokt had. Hij had volgens de psycholoog zijn taak op het werk niet correct gedaan, hij moest afstand van mijn gevoelens en van mijn avances gehouden hebben, in plaats daarvan had hij mijn verliefde gevoelens gevoed.
Ontzettend verliefde op mijn beste vriendin (Verhaal 89)
Ik ben er in de afgelopen jaren achter gekomen dat ik op vrouwen val. Het heeft nooit een grote rol gespeeld en elke keer dat ik een vrouw leuk vond in die jaren, probeerde ik dit te negeren en waaide het op een gegeven moment over.
Ik heb nog nooit met een vrouw gezoend of meer dan dat.
Nu echter, ben ik al 7 maanden ontzettend verliefd op mijn beste vriendin. Helaas is zij hetero en beantwoordt ze mijn gevoelens niet. Ze weet dit ook niet.
Ik ben nu op een punt gekomen, dat ik niet mee weet wat ik nu moet. Niemand weet dit. Ik denk van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat aan mijn vriendin. Deze verliefdheid laat amper ruimte voor mijn man en kinderen. Ik zou alles voor haar opgeven.
Ik kan helaas niet zorgen dat zij hetzelfde gaat voelen. Het heeft geen zin om haar dit te vertellen, omdat het wellicht onze bijzondere vriendschap verandert en ik wil haar niet kwijt.
Ik vertel het mijn man ook niet, het zal hem alleen verdriet doen en wat kan hij ermee?
Ik verwacht, dat dit hem veel pijn zal doen, maar dat hij me gunt om dit uit te zoeken en eventueel te experimenteren of zelfs een relatie ernaast te hebben. Maarja… ik heb geen oog voor iemand anders nu.. dus dat heeft nu ook geen zin denk ik.
Uitzichtloos.
Als iemand hier iets nuttigs over kan zeggen… heel graag!
Ik hoop zo dat iemand mij kan helpen (Verhaal 174)
Ik hoop zo dat iemand mij kan helpen.
Ik ben bijna 12,5 jaar getrouwd en 14 jaar de relatie. Mijn man en ik hebben tot onze zoon geboren was een super tijd gehad maar daarna altijd heel moeilijk gehad.
Hij had in de winter altijd een depressie en hadden na het krijgen van mijn zoon (11jaar) bijna tot geen sex meer. 4 jaar geleden stuurde mijn man naar mijn vriendin een dikpik en gaf mij de schuld omdat ik geen sex wou en zij wel die aandacht gaf.
Begin juni ben ik verliefd gewoorden op mrx zo noem ik hem even.
Hij heeft een vrouw en 2 kids het begon heel onschuldig we hadden elkaar gesproken over de telefoon en het was een mega click. Voor dat ik thuis was stuurde hij mij een bericht via Facebook. We hadden het over alles alles en heb nog nooit zo veel gelache, tot hij mij vroeg of hij mocht bellen. Spannend snapte niet waarom, hij vertelde mij als het zo leuk bleef hij zo verliefd op me kon worden oeps dacht ik,
ik wert rood en verlegen. Huh hij verliefd op mij nee onmogelijk. Op gegeven moment vertelde hij over zijn relatie die ook niet goed zat en het was pruzies mijn verhaal.na 3 weken intens gesproken te hebben (zonder sex puur gevoel) hadden we afgesproken op een zondag het had zo moeten zijn.
Hij moest ergens geen daar in de buurt en mijn man moest plotseling weg dus zonder te denken hadden we een plek. de hele dag regende het en op moment dat we elkaar zagen was het droog en stonden wij in elkaars armen het voelde zo goed!!! We hebben elkaar wel op de mond gezoend maar allebei met terughouden respect voor onze partners. Wij hebben elkaar 1uurtjes gezien het voelde zo vertrouwd in zijn blauwe ogen verdronk hij was zo verlegen zo mooi. Hij vertelde dat hij het nu wist hij ging weg bij ze vrouw en ik wist het ook zeker! De vakantie ging lopen 6 wk hij de eerste 3 ik de laaste 3 zijn vakantie hebben we vooral savonds veel gesproken als ze vrouw in bed lag en af en toe op momenten dat hij even alleen was.
En toen ik op vakantie ging was dat moeilijker. Op de eerste dag van mijn vakantie beeldbeelde hij ik was opslag weer verliefd wat is hij knap. Wij hebben 2 nachten laten we elkaar beter leren kennen gespeeld. Vragen die je graag wil weten van elkaar! Ow ik ben als een blok voor hem gevallen wij lijken zoveel op elkaar.
Wat wij samen missen in onze relatie vonden wij bij elkaar!! Vooral rust liefde en respect en hij is een gever en ik ook (allebei onze exen niet) daar waren we achter gekomen. Elke dag ging ik naar de supermarkt en gingen 1uur lang beeldbellen wij zijn echt soulmate we hebben gemailt veel gemailt veel gebelt veel geapt!
Eenmaal thuis is alles snel gegaan! Klammen handjes als een puber stapte ik bij hem in de auto en het was echt zo mooi we hebben heel veel gezoent en op een kleedje in elkaars armen gezeten broodje gegeten en heel veel verdriet afscheid genomen hij heb het zondag tegen zijn vrouw gezegt dat hij wou stoppen ikke maandag mijn fam was super blij voor mij en toen ik vertelde over mr x waren ze super blij voor mij. hij kon het niet vertellen dat hij mij had ontmoet iedereen zei tegen hem je moet in relatietherapie gaan echt iedereen vrienden familie hij had het er mega moeilijk mee maar ik hield hem overeind. Wij hebben elkaar 4x nog gezien en dat waren zulke mooie momenten als puber altijd met klammen handjes. Wij hoorde bij elkaar dat voelde van beide kanten zo. Heb ook gesprekken van zijn vrouw en hem gelezen waar zij hem smeekt om terug te komen maar hij duidelijk aangaf dat hij niet meer wou. Ik ben al snel begonnen met de scheiding voor hem duurde dat wat langer de miliator had pas veel later tijd. hij had op 1 dag een afspraak met de hypotheek gesprek en smiddags de miliator het eerste gesprek was heel zwaar zijn vrouw kon niet in het huis blijven met de kids zelfs niet als hij de overwaarde haar zou geven. En toen hij bij de miliator zat er besproken als hij geen woning had kon hij ze kinderen op papier niet krijgen de miliator gaf ook aan om misschien dan toch in relatietherapie te gaan. Zijn wereld storten in en de mijne ook hij kon niet weg want hij wou de kids in zijn huis houden en dat was niet mogelijk. Na 1 week veel verdriet samen te hebben heb hij er een punt achter gezet. Hij zei ik wil met jou verder maar me kinderen staan op nr 1.
Alleen ik ben hier niet klaar mee ik hou van hem okal hebben we elkaar maar 24uur gezien in alle dates bij elkaar wij hebben afscheid genomen face to face hij zei dat hij ze vrouw 1 jaar de kans geeft dat zei moet veranderen en samen in relatietherapie gaat want iedereen wil dat en hij kan dan ook zeggen als het fout gaat zie je ik heb er alles aan gedaan hij zei ik doe het 80% voor me kids 5 % voor hem zelf en 15% voor me vrouw
Wij hebben afgesproken op 1 okt 2023 contakt te hebben over hoe het jaar is gegaan. Wij heb en nog 2x mail uitgewisseld waarin hij duidelijk zegt hij dit voor ze kids. We hebben elkaar afgelopen vrijdag gesproken omdat ik hem moest bellen en hij mij waarschuwing gaf dat ik hem aan de telefoon kreeg en toen hebben we gechate was net zo als vroeger zo mooi en vooral lache ik zei ik had trillende handjes dat ik hem aan de foon had en hij zei dat hij dat ook had! We hebben samen nog nog een chate programma waar we niets zeggen maar wel profiel foto's wisselen.
Ik ben bijna zelf gescheiden. En sta 100% achter me beslissing zonder me man door te gaan!
Hier komt mij vraag wat moet ik nou?
Moet ik hem nou laten? Of op hem wachten?
Help ik ben echt heel verdrietig en mis hem vreselijk en ik denk dat hij dat ook heb
Sinds een paar dagen ben ik hopeloos verliefd op een collega (Verhaal 175)
De spanning is om te snijden en we hebben naar elkaar uitgesproken dat de gevoelens er zijn.
Alleen zitten we allebei in een relatie...
Wat te doen?
Ik zit toch met een vervelende raar gevoel (Verhaal 173)
Ik zit toch met een vervelende raar gevoel. Sinds kort ( 6 maanden ) is er op mijn werk een Roemeense vrouw waar ik toch vaak aan denk laatste 2/3 weken, Ik vind haar leuk, ze ziet er leuk / knap uit, vriendelijk en ze geeft me toch een blij gevoel van binnen. Andersom is dit waarschijnlijk ook het geval, hoe ze tegen me doet en praat etc.. bevestigend is dit nog niet!.
Maar ik ben nu al jaren met me vrouw samen, heb 3 kinderen en ik hou ook van haar maar het is lang geleden dat ik qua gevoel blij wordt als ik iemand anders zie. Ik hou dus van me vrouw, we hebben het goed samen, zeggen vaak dezelfde dingen op hetzelfde moment maar toch heb ik de laatste tijd een minder blij gevoel bij haar ( los van dat ik nu een andere vrouw leer kennen !)
Ook irriteer ik me al een tijdje hoe ze soms reageert, heel kortaf, snel aangebrand, loopt al te mekkeren als ik eventueel met wat vrienden weg ga ( wat ik dan uiteindelijk dus niet doe voor haar)
Hoe moet je hiertegen in gaan? Heeft iemand advies.
Ik heb een enorm schuldgevoel (Verhaal 163)
Ik ben 25 jaar getrouwd en heb 2 kinderen. Ik ben al jaren ontevreden in mijn huwelijk en mijn vrouw is hiervan op de hoogte. Zij is echter niet bereid dit samen op te lossen.
3 jaar geleden ben ik een andere vrouw tegen het lijf gelopen. Na een jaar heen en weer appen is er een fysieke relatie ontstaan. Eerst alleen seksueel, daarna zijn er aan beide kanten gevoelens ontstaan.
Mijn minnares heeft mij gedwongen een keuze te maken. Dit kon ik niet.
Ik was gek op haar, maar wilde niet bij mijn vrouw weg. Ik heb een prachtig huis, twee lieve kids… en mijn huwelijk is niet slecht. Ik haal er alleen geen voldoening meer uit. Ik kon beiden niet loslaten.
Mijn minnares is er altijd voor me geweest. Ze heeft alles voor me gedaan. Ze zorgde voor me, op emotioneel vlak. Dat miste ik bij mijn vrouw.
Na een ruzie met mijn minnares is mijn vrouw op berichten van haar gestuit. Ik heb mijn minnares van de ene op de andere dag uit mijn leven moeten wissen. Ik mocht nooit meer contact met haar opnemen. Dit heb ik ook niet meer gedaan.
Ik zie haar nog geregeld langslopen maar doe dan net alsof ik haar niet zie. Ik kijk haar niet aan en doe alsof ze lucht voor me is.
Ik voel me schuldig. Ook naar mijn minnares. Dit einde heeft ze niet verdiend. Deze vrouw heeft mijn leven veranderd, me inzichten gegeven die ik anders nooit gehad had. Ze heeft me zachter en milder gemaakt. Ze was echt een hartsvriendin.
Ik baal ervan dat ik na 3 jaar intensief contact moet doen alsof ze niet bestaat. Alsof ze nooit iets betekend heeft. Ik heb haar nooit een verklaring kunnen geven waarom ik geen contact meer met haar heb opgenomen en ik van de ene op de andere dag uit haar leven verdwenen ben. Ik weet hoe gek ze op me was, dus dit moet haar heel veel verdriet gedaan hebben.
Ik heb ook geen idee of ze nog geprobeerd heeft om contact te zoeken. Ik heb mijn social media moeten verwijderen en een ander nummer moeten nemen.
Als ik haar zie lopen breekt m’n hart een beetje. Ik ga gewoon verder met mijn gezin en laat haar verloren achter, zonder dat ze weer waarom. Zonder dat ze ooit een “bedankt voor alles wat je hebt gedaan” heeft gekregen….
Ik voel me een enorme lul… zowel naar m’n gezin als naar haar…
Het is nu weer rustig thuis en ik denk niet dat zij of mijn kinderen het me vergeven als ik weer contact met haar opneem.
Ik hoop dat ze er inmiddels een beetje overheen is, dus ik wil bij haar ook niets oprakelen….
We blijven proberen (Verhaal 171)
Ik kan er nog steeds niet bij als je zoveel claimt van iemand te houden dat je dan met een ander dingen doet. Ik kon het toen iig niet. Zit nu inmiddels 11 jaar in relatie en heb kinderen. Maar ik merk dat ik hier echt intens ongelukkig door ben. Ook doordat ze heeft gelogen over het hebben van seks met anderen terwijl ik haar meerdere kansen heb gegegeven om dit aan mij te vertellen zonder enig oordeel. Zij bleef het heel lang ontkennen. Uiteindelijk via fb begrepen dat ze dus seks heeft gehad en al die tijd glas hard tegen mij loog. Tot de dag van vandaag voel ik mij verdrietig hierover en soms weet ik niet zo goed wat ik moet. We hebben veel ruzies ook omdat het seksueel niet goed gaat. Daardoor ben ik gaan geloven wat zij aangeeft.... namelijk dat ik misschien wel nooit van haar kan houden. Maar we blijven proberen.
Hoe ouder hoe gekker… (Verhaal 169)
6 jaar terug kwam ik mijn eerste liefde weer tegen en de vlam sloeg weer in de pan. Met heel veel moeite hebben we elkaar los gelaten en verder gegaan met ons eigen leven.
Inmiddels verhuisd naar een andere omgeving, ander werk… kom ik een fantastische man tegen, maar hij is ronduit lelijk, en o zo aantrekkelijk. En het is wederzijds. We vechten er tegen, doen alsof onze neuzen bloeden, maar het is vuurwerk wanneer we elkaar aankijken. Vandaag of morgen lukt het niet meer en ik ben bang dat we dan hopeloos verloren zijn.
Hoe ouder hoe gekker…
Ben ik met oud om dit gevoel nog te hebben? (Verhaal 166)
Sinds 2014 ben ik erg goed met mijn schoonzus (Verhaal 167)
Haar broer is mijn ( ex nu sinds 5 jaar) en tot 2021 is de relatie tussen haar en mij goed geweest.
Ik heb drie kinderen en zij 1.
Altijd hebben we een goede klik gehad , maar het werden de laatste maanden minder .
Maar ik heb altijd goed contact gehad met haar vriend.
Gezellig kletsen en lachen, gingen met zijn alle op pad .
Wij begrepen elkaar altijd erg goed.
Totdat hun uit elkaar gingen. En mijn schoonzus niks tegen me had gezegd.
Het contact werd minder en de kinderen kwamen over de vloer.
Dat was het .
Maar ik belde soms met haar vriend ( nu ex partner) en we hadden goede gesprekken.
We spraken af, voor wat te drinken of te wandelen.
Na het 1 kwam het ander en er kwamen gevoelens bij kijken.
Dit wilde ik niet en heb het abrupt afgekapt .
Meer omdat ik vond dat ik dit niet naar mijn schoonzus , ex kon maken en de kinderen.
We hebben elkaar een jaar niet gesproken maar nu is het contact langzaam weer op gang.. en ik mis hem echt ergens , maar ik ben bang voor mijn gevoel en weet dat dit geen manieren zijn. Maar ik mis hem..
ook zijn de kinderen in het spel..
Wat moet ik doen. Dit contact afkappen of mijn gevoel achterna gaan..
Mijn man heeft geen idee, maar ik weet niet wat ik moet erme doen?? (Verhaal 155)
Ik wil je wel een tip geven. Geef door aan die man dat je dit eigenlijk niet wil en kan. Daarbij ook aangeven dat je er van uitgaat dat het toch gaat zoals het gaat. Dat je blij bent met wat hij je schreef, maar dat je niet verder kunt gaan. Als je huidige relatie niet goed is , moet je ook serieus overwegen om andere keuzes te maken. Ik wens je veel sterkte, liefs
Ben bang dat hij echt de ware is (Verhaal 53)
Bijna 12 jaar geleden kreeg een vriendin een vriend. Sinds 10 jaar zijn er wederzijdse gevoelens. Dit heeft 7 jaar geleden voor ruzie gezorgd. Mijn vriendin is er destijds achter gekomen dat er gevoelens waren. Bijna 6 jaar is er geen contact geweest.. Wat ik vreselijk vond. Elk jaar met zijn verjaardag heb ik bericht gedaan en spookte hij continu door mijn gedachten. Sinds een jaar ongeveer hebben we weer contact. Dit stel is nog steeds bij elkaar en ondertussen 2 Kids verder. Nu had ik mij zelf voor genomen, liever vriendschap dan hem uit m'n leven! Dus een plekje proberen te geven. We hebben een ontzettende klik Sinds dag 1.. mijn ex (ik ben alleen) is er altijd jaloers op geweest. Voel hem volkomen aan, weet precies wanneer er iets mis is ect. Kort geleden zaten we samen een goed gesprek te voeren. Hij, ondertussen 12 jaar samen met z'n vriendin heeft al 4 jaar geen intimiteit meer met haar.. Ook geeft ze bij mij aan dat ze hoopt dat hij vreemd gaat zodat ze een reden heeft om hem te verlaten.. Altijd is hij haar trouw geweest.. maar nu is het mis gegaan. Hij heeft mij gezoend en geeft aan dat bij hem de gevoelens ook nooit weg zijn geweest. Na ontzettend veel emoties is hij uiteindelijk naar huis gegaan. Hij gaat op vakantie nu met een paar vrienden en wil in die tijd gaan na denken over z'n relatie en over mij. We zien elkaar Bijna dagelijks maar altijd met vriendin erbij.. we kunnen niet veel praten over dit maar gaan allebij kapot.. niet slapen niet eten ect..
Heeft iemand wel is in de zelfde situatie gezeten? Of heeft iemand tips hoe hier mee om te gaan.. voel me ontzettend schuldig maar ben ook bang dat hij echt de ware is. Het gaat gewoon niet over! Dat zegt hij ook..
Sterkte
Het verlangen blijft maar je kan wel stoppen met het gebruiken daarvan... (Verhaal 165)
Ik was een half jaar geleden als getrouwde vrouw verliefd op een ander, hij is ook getrouwd, ik wist niet hoe ik ermee moest omgaan tot een psycholoog eens dit zei tegen mij: Het verlangen blijft maar je kan wel stoppen met het gebruiken daarvan... Daar was ik mij niet bewust van en ik heb nadien geconcludeerd dat het zo is wat de psycholoog zei tegen mij. Sindsdien kan ik daar veel beter mee omgaan. Ook zijn de contacten met de man waar ik verliefd op was voor 100% verbroken, zoals de psycholoog mij aangeraden had.
Hij is terug naar zijn ex (Verhaal 164)
Mijn partner(ex ondertussen) heeft mij en ons zoontje(6 maanden) achtergelaten en is terug naar zijn ex vrouw waar hij ook 2 kinderen mee heeft en sinds 2,5 jaar mee gescheiden is. Hij heeft deze vrouw vrouw meer als een jaar bedrogen met mij( iets om helemaal niet fier op te zijn... Iemand wat hetzelfde heeft meegemaakt?
Hoe kan ik haar hier mee helpen terug enkel verliefd te worden op mij (Verhaal 161)
Na de confrontatie heeft ze al het contact verbroken (Verhaal 160)
Dit is al 3 jaar zo intens (Verhaal 48)
Wij zijn nu al na onze dochter dus circa 4 jaar niet meer intiem geweest en ik zou het ook niet meer willen. Ik voel geen liefde meer, kan niet mijn hart luchten over onderwerpen en ben vaker gelukkiger alleen dan met mijn partner. Ik mis duidelijk diverse dingen in de relatie wat mij niet gelukkig maakt.
Mijn vriendin is gewoon aardig, maar wij zitten op een andere golflengte. Echt uit elkaar gegroeid waarvan ik dacht dat dit nooit zou kunnen.
Al zo lang, zo relatie dan stelt je hart je klaarblijkelijk ergens voor open. Circa 3 jaar geleden ben ik een vrouw tegengekomen (40 jaar) en ik voel daar een enorme band mee. Een rode draad die altijd met ons verbonden is. Verliefd, ook wel ruzie soms gehad maar toch weer bij elkaar met enorm missen. Contact verbroken, en weer opgezocht want wij kunnen heel goed met elkaar praten. Een knuffel voelt zo ontzettend goed en intiem zijn we niet. We willen het heel graag maar doen het niet.
We lachen ontzettend met elkaar, goede gesprekken, zakelijk, prive kwesties en we voelen ons als zielsmaatjes. Alsof dit de ware is. Een gevoel niet te omschrijven. Als we geen contact hebben dan voelen we ons enorm ellendig. Ik wordt happy van haar en zij van mij. Zij is nu 1 jaar single na 20 jaar een relatie met iemand te hebben waarvan ze ook vandaan groeide. Heel herkenbaar.
Natuurlijk wik en weeg ik. Wilde altijd dat normale gezins leventje en ik zit prima thuis en heb het enorm naar me zin met mijn dochter. Maar toch komt het elke keer weer terug. Ik probeer mijn huidige relatie te redden, leuke dingen te doen, proberen te praten maar het zit er niet meer. En elkaar aanraken van handje tot meer lukt gewoon niet. Ik krijg er een vervelend geforceerd gevoel van.
Ik wil niet mijn relatie verlaten omdat die andere vrouw meer lijkt te zijn, echt mijn ware. Ik bepaal zelf hoe en wat alleen het verlaten van een relatie is zo moeilijk. Ik ben geen opgever en ondanks dat toch al een paar keer geslapen bij ouders etc om tot rust te komen. Was de woningmarkt beter dan was ik al vertrokken maar ik zit vast.
En ik wil ook niet dat andere allesmaatje verliezen want wie weet als alles op groen staat....
Ik vind het te makkelijk om te zeggen, verliefdheid gaat ook over bij de ander, nee dit is al 3 jaar zo intens waarbij we zoveel hebben meegemaakt. Dit voelt echt als 'het' . Het is er.
Vraag me wel af of ik dit vol kan blijven houden (Verhaal 158)
Mijn vrouw en ik zijn heel verschillend qua karakter. Ik ben heel outgoing en gek.op reuring om me heen en gezelschap. Mijn vrouw juist niet. Ik ben wel iemand die graag op de voorgrond staat en zij liever niet. Een man die 'alles 'wel regelt' terwijl zij door haar introverte karakter en mijn zorgende eigenschap heel erg afhankelijk is geworden.
Ik hou van intimiteit en ben erg lichamelijk ingesteld, niet alleen sex maar aanrakingen, strelingen, knuffelen e.d. vind ik heerlijk maar mijn vrouw is het tegenovergestelde.
Nu ben ik een kleine 2 jaar geleden in contact gekomen met een mede onderneemster uit de stad. Een getrouwde vrouw een stuk jonger is als dat ik ben. Een zelfstandige mooie vrouw die net als ik graag op de voorgrond staat, er altijd super verzorgd uitziet en dit ook heel goed weet van zichzelf.
We hebben regelmatig beroepsmatig contact en ik ben stapelverliefd op haar. Ik heb haar dat aangegeven.en ze geeft aan dat ze niet hetzelfde voelt voor mij maar ondertussen flirt ze openlijk op bijeenkomsten waar we allebei zijn. Zo zelfs dat andere ondernemers het opvalt.
Ik weet dat dit uitdagen is en het is voor haar meer een spel geloof ik. Maar ik kan haar niet uit mn hoofd zetten, al 2 jaar niet! Er is nog nooit iets gebeurd, geen zoenen of sex maar iedere keer als we elkaar zien is er een bepaalde spanning. Heerlijk aan de ene kant en vreselijk aan de andere kant omdat het daarbij blijft. Het vreet me af en toe echt op.
Ik zou het moeten verbreken maar tegelijkertijd wil ik dit ook niet missen. Aangezien ik in mijn eigen relatie niet gelukkig ben en ik hier ook een heerlijk verliefd gevoel uithaal.
Mijn vrouw probeert me wel tegemoet te komen maar mijn gevoelens voor haar zijn inmiddels haast meer als broer en zus geworden. Ik hou nog van haar en kan me niet voorstellen dat we niet samen oud worden, maar het verlangen en de passie is er niet meer.
Ik wil mijn vrouw niet in de steek laten omdat ik bang ben dat zij dan heel ongelukkig wordt en ik niet weet hoe het haar zal vergaan. Ik ben niet zwaar ongelukkig maar vraag me wel af of ik dit vol kan blijven houden. Want gelukkig ben ik ook zeker niet.
En waarschijnlijk wordt het dan wel niets met die.andere.vrouw op wie ik verliefd ben maar moet ik dan de komende jaren zo op deze manier door blijven gaan?
Sinds een half jaar heb ik een oude bekende goed leren kennen. Groot leeftijdsverschil (zij is 22, ik 34). Maar de energie spat er van af. Ze is ongelofelijk mooi en leuk. Nooit meegemaakt. We hebben meerdere malen afgesproken (maar nooit 1-op-1) en veel mensen denken dat wij een stelletje zijn als ze ons zien. Ik voel mij gevleid, maar aan de andere kant slaat de twijfel toe. Ook ik denk: leuk, maar voor hoe lang? Ben ik over vijf jaar alles kwijt? In ieder geval: gelukkig in mijn huidige relatie: nee. Ik zie dit niet werken op de lange termijn.
Ik ben als de dood, maar ik ga het op een gegeven moment toch doen: Mijn vriendin vertellen wat ik voel. Misschien valt het mee, maar de angst om een depressieve en tot op het bot onzekere vrouw achter te laten (ze is dit altijd al in mindere mate geweest) doet mij heel veel pijn.
Ik was meteen enorm geïnteresseerd en geïntrigeerd in haar (Verhaal 145)
Nu waren we op vakantie waar ik in een barretje een vrouw zag. Zij werkte daar. Ik was meteen enorm geïnteresseerd en geïntrigeerd in haar. Vond haar beeldschoon en kreeg kriebels in m’n maag. Ik heb haar daarna nog 2 keer gezien en we hadden lang oogcontact, glimlachen naar elkaar, net anders dan normaal. Ze maakte me week op m’n voeten! De laatste keer dat ik haar zag ben ik een kort praatje met haar gaan maken. Man en kinderen zaten erbij een drankje te doen. Toen we elkaar van dichtbij in elkaars ogen keken gebeurde er zoveel bij mij. Ik heb sinds dat moment aan niks anders meer gedacht. Voel me hopeloos verliefd op een vrouw!! notabene die ik nieteens ken 😂 en nooit me ook zal zien. Ik heb nooit gevoelens voor vrouwen gehad. We zijn inmiddels 2 weken thuis en ik kan haar niet vergeten. Hoe ga ik in godsnaam hiermee om? 😨
Getrouwde collega, aantrekkingskracht (Verhaal 157)
Nu heeft hij mij laatst verteld dat hij een hele periode een paar jaar geleden alleen aan mij kon denken, niet verliefd maar seksueel.
Daarop heb ik hem verteld over mijn gevoelens. Toen en nu. Hij gaf toe ook nog steeds die gevoelens te hebben. We maken grappen over met elkaar naar een rustig kantoor te gaan, maar zover komt het niet. Gelukkig.
Gisteren samen besloten het naast ons neer te leggen. Even goede vrienden, maar dit zal wel weer overgaan. Alleen zit ik sindsdien constant te denken dat ik met hem wil zoenen. Ik weet niet waarom maar mijn lichaam wil dat. Ik ben van plan om dat uit te spreken, maar tegelijkertijd bang dat ik daar spijt van ga krijgen.
Relatie met mijn eigen vriend is na een moeilijke periode waarin het wat minder met mij ging, prima. En ik wil mijn kinderen nooit in de steek laten, stoppen is geen optie.
Heb haar uiteindelijk voor de keuze gesteld (Verhaal 156)
Ik ben een man van 36j en ben reeds 12j gelukkig samen met mijn vrouw. In 2018 gelukkig getrouwd en 2 schatten van kinderen gekregen.
We hebben al een heel mooi traject afgelegd. Enkel de voorbije 3j waren iets moeilijker.
We hadden het huis gekocht van haar papa. Die heeft op zijn beurt een appartement gekocht en ging ging maar 6maand bij ons inwonen. Die 6 maand zijn uiteindelijk 2 jaar geworden....
Op zich mee kunnen leven omdzt ik respect heb voor de familie van mijn vrouw.
Nadat de papa uiteindelijk in zijn appartement ging wonen, waren we eindelijk op ons gemak:)
Nu 6 maanden later was de relatie tussen mijn schoonmama ook kapot. Wat raden jullie....jawel, de schoonmoeder kwam bij ons intrekken. Dit sinds begin februari van dit jaar. Tot op heden nog steeds inwonende. Half oktober gaat ze wel verhuizen...
Nu heb ik altijd respect gehad voor de medemens en zeker omdat familielid is van mijn vrouwke.
Nu het probleem: gedurende die periode ging ik savonds met regelmaat bij wat vrienden om weg te zijn van huis. Vrienden zijn altijd een groot deel geweest van mijn leven. Mijn vrouw voelde frequent aan dat zij op de 2e plaats kwam. Wat echt NIET zo is.
We merkten wel dat we naast elkaar begonnen te leven en uiteindelijk ook over gebabbeld. (Periode half juli).
Mijn ogen zijn toen opengegaan omdat al de frustraties eruit kwamen langs haar kant. Haar gevoelens waren een pak verminderd Heb direct de koe bij de horens genomen en mezelf direct herpakt. Een nieuwe man was a.h.w. geboren. Ik doe nu veel meer in het huishouden, geef haar ook meer aandacht, etc.
Lang verhaal kort. Vorige week kwam ik te weten dat ze sinds begin juli een dubbelleven leid en dat ze verliefd is op iemand anders. Ze hebben enkel gekust en heeft wel 3 maand geduurd.
Ze beloofde zowel dingen naar mij als naar haar minnaar. Ze was in feite op twee paarden aan het wedden.
Heb haar uiteindelijk voor de keuze gesteld: voor miu of voor de minnaar.
Gelukkig heeft ze voor mij gekozen. Alleen doet het zoveel pijn omdat ze mij belogen en bedrogen heeft
Samen beslist om een nieuwe start te maken. Beide 200%. Alleen is het niet makkelijk om te weten dat ze voor mij kiest, terwijl ze verliefd is op een ander en ook gevoelens heeft voot die persoon.
Gelukkig wel alle mogelijke contacten verbroken met die minnaar. Alles geblokt van sociale media en telefoonnummer.
Ik weet gewoon niet goed hoe ik ervoor kan zorgen dat haar gevoelens afnemen bij die minnaar en terug naar mij zullen komen.
Ik hou oprecht veel van mijn vrouw. 12j geleden zo verliefd geworden dat ik dit tot op heden nog altijd ben...
Iemand tips?
We zijn zo ver van elkaar verwijderd geraakt (Verhaal 9)
Ik ben een vrouw van 40 en nu 10jaar getrouwd met een vrouw en al 15jaar samen. We hebben 3 jonge kinderen van 3 6 en 10jaar. Door veel drukte werk privé en de kids zijn we langs elkaar heen gaan leven. Eerder een moment gehad om te gaan scheiden maar toch door gegaan met de relatie maar helaas op de oude voet, geen veranderingen. Begin dit jaar kwam mijn vrouw ermee dat ze wilde scheiden en dit niet meer wilde. Voor mij was dit een mega klap en heb mezelf behoorlijk verloren. We wonen samen nog steeds en groeide weer naar elkaar toe. Alleen kwam ik erachter dat ze verliefd was geworden op een man, het is bij een verliefdheid gebleven, deze man wilde alleen een keer sex. Natuurlijk was ik heel boos en verdrietig. Ze heeft nog nooit sex gehad met een man en nu denkt ze dat ze daar altijd nieuwsgierig na zal blijven, en dat ze bang is dat ze weer verliefd zal worden op een man. Ik wordt hier heel onzeker van en weet niet wat ik moet, ik twijfel enorm ze wil relatietherapie maar ook zij twijfelt enorm. Zal relatietherapie ons nog kunnen helpen. We hebben een prachtgezin, alleen zijn we op dit moment zo van elkaar verwijderd.
Alvast bedankt
Maar uiteindelijk hadden we beter wel de relatietherapie kunnen doen .fouten maken we allemaal misschien kom je ergens achter wat nog veel dieper ligt en dat je daar aan kan werken samen.
Maar ook om je relatie te verbeteren daardoor.
Je vrouw moet realiseren dat het gras echt niet groener is bij wie dan ook en dat jullie nu even vast lopen komt niet om dat jullie niet van elkaar houden.
Maar elke relatie heb die diepte punt wel eens .
Mijn ex heb mij voor 10 jaar lang nadat we gescheiden waren dat hij spijt had en altijd van me zal blijven houden.
Ik heb hem nooit meer gezien maar de pijn in me hart is altijd gebleven. Ook al ga ik verder. En ik heb het geaccepteerd.
Maar dd liefde die je toen gevoeld heb probeer daar weer heen te gaan zodat jullie daar nooit spijt van krijgen.
Groetjes j
Wat te doen...😢 (Verhaal 76)
Ik ben een vrouw van 35 jaar,zonder kinderen.
Uh waar moet ik beginnen. Zal proberen het verhaal niet te lang te maken.
Een jaar of 3 bijna 4 geleden heb ik m'n vriend leren kennen via Lexa, en man we hadden een klik, het voelde na een paar dagen helemaal top,alleen al via de app een top klik, we hadden aan één woord genoeg.
Ik woonde in een andere provincie en waar ik woonde ging het niet goed,werk liep constant mis,ook had ik daar slechte relaties achter de rug en ik zelf zat helemaal aan de grond.
Na een jaar zei m'n vriend, waarom kom je niet naar hier en probeer je hier een leven op te bouwen . En dat heeft lang geduurd voordat ik de stap kon zetten.maar ik trok bij hem in.
Hij had ook een dochter uit een eerdere relatie, ze was toen 10 jaar. En ze wilde me eerst niet zien maar op een gegeven moment wel en het klikte meteen.
En uiteraard hadden hun zich al een manier van leven aangewend waar ze zich goed bij voelde,ze komt één keer in de twee weken en dan gaat er veel volgens wat hun altijd al deden.ook vakanties en alles is al geregeld zonder dat ik er maar ergens in voor kwam.
Ook merkte ik dat die enorme klik steeds verder weg ging. Voelde me meer een schoonmaak hulp, en opruimer en van alles.
Had zelf gedacht dat het anders zou gaan maar. Dacht met die klik,kunnen we blijven praten. Bleek toch wel anders...
Ook voelde ik me vaak overal achteraan lopen IPV dat ik ook wat te zeggen had en dan bedoel ik in het leven van m'n vriend en zn dochter.
Hij kreeg heel snel een hoge functie op z'n werk en daarmee veranderde hij ook, op een minder leuke manier. Merkte dit en kaartte het aan.maar dit nam niet weg dat de man op wie ik verliefd ben geworden , verdween...
En ook bleek de ex een borderliner en een akelig mens,ook het kind heeft issues maar is niet mijn zorg.maar trok het me wel allemaal aan..want ik ben een zeer gevoelig persoon en alles begon te werken op elkaar, dat ik niet op één lijn kwam met m'n vriend.
Ook kreeg ik zelf op een punt kriebels,en voelde dat ik meer zou willen met hem,dus het 'ik wil wel een kind' gesprek kwam te spraken en dat ging beetje mis,hij gaf me twee antwoorden ja en nee. En sindsdien is het rommelig. Begon hem minder aantrekkelijk te vinden,we raakte elkaar amper meer aan en gingen naast elkaar leven en ik wilde praten maar durfde niet meer.
En ineens kwam daar een collega, en weet niet wat er gebeurd maar bam wat een klik,echt die knal klik,we hadden veel gepraat over de Messenger. En ja hoor met hem kon ik wel praten over kinderen ,zonder had hij helemaal panisch werd en ik had na heel erg lang nadenken hem opgezocht,en er kwam een zoen en veel knuffelen en ik voelde me gewoon zweven,en hij gaf me die aandacht die ik zo miste. Hij is ook heel anders als m'n vriend, een heel ander type persoon als waar ik normaal op val (en ook altijd mis is gegaan).
Als hij me zoende,ik voelde kriebels door heel m'n lichaam. Als ik hem zie maakt m'n hart een sprong. Vind hem leuk. Zie hem af en toe op het werk en elke cel in m'n lichaam werkt op hem,als ik met hem praat dan voel ik aan mezelf wil niet weg,wil blijven. Ondanks dat hij vrij terughoudend is kwa zijn emoties naar mij uitte.
Maar ik had gelogen thuis hè en ging echt kapot hiervan.,en heb alles thuis opgebiecht bij m'n vriend. Ik heb hem enorm gekwetst en hij ging eraan kapot. Toen volgde een rollercoaster van emoties,en enorm veel huilen. We wonen samen in een huurhuis, en hij heeft nu zelf een huis gekocht.maar we wonen nu nog samen in één huis want hij kan er nog niet meteen in duurt nog een paar maanden. En tot op dit moment kan ik nog steeds niet met hem praten erover,hij zegt alleen kan je niet meer vertrouwen nu en meer zegt hij niet...en heb alles uitgelegd,m'n gevoelens,gedachten en emoties waarom het heeft kunnen gebeuren. Maar hij gaat hier niet op in 😢
Ik weet gewoon even niet op dit punt wat ik moet😢😢vechten voor hem want hou nog steeds van hem en misschien kan ik z'n vertrouwen terug winnen of moet ik hem laten gaan zoals hij zelf al heeft besloten en ik ook m'n eigen weg gaan en zeker omdat ik op dit punt nog niet goed weet voor mezelf wat ik wil in een relatie
Ooit dacht ik het te weten
Maar ben gaan nadenken , ik wil sowieso geen schoonmaak,opruimhulp zijn.maar eigenlijk zou ik weleens verzorgd willen worden en ook thuis kunnen komen en me thuis voelen ,dat doe ik al die jaren dat ik hier woon niet.
Het is echt heel moeilijk voor me op dit punt en ik lijk elke dag in een nieuwe rollercoaster van emoties te raken, dan opgelucht,dan een paniekaanval en dan weer huilen heel de dag.
Weet ook dit punt even me helemaal geen raad😢
Jij reageerde op mijn verhaal hierboven! Dankjewel! Wat een ellende moeten wij maken door deze verschrikkelijke mannen!
Wat jij ook beslist vergeet je zelf niet: jij moet jezelf vooropstellen, ik heb nu wel geleerd het kan goed komen maar voor hoelang? En zeker moet je therapie volgen ook voor jezelf want er is iets mis in jullie relatie en therapie kan er achter komen wat. Maar dan moeten jullie wel allebei hier eerlijk in gaan!
Ik heb het hem al twee vergeven en toen ook vooral aan de kinderen gedacht, maar nu denk ik aan mijzelf en alleen aan mezelf!
Ik wens je veel sterkte
Ik begrijp je helemaal.
Maar beter nu dat je erachter komt dsn later.
Ik heb geleerd er zitten geen jaren aan vast .
Dat is de reden waarom ik niet zo snel meer gaat samen wonen.
Ik heb ook voor keuzes moeten staan.
Het is goed dat je het allemaal gezegd heb .
Maar jij was niet alleen om deze relatie te kunnen laten werken.
Ik weet hoe het voeld om op te breken en dat is nooit fijn .kost je heel veel emoties en verdriet.
Wordt niet teleurgesteld op jezelf.
Je heb je hart geopend.
En alles gezegd .hij kan boos zijn misschien en teleurgesteld zijn .
Een Relatie is een samenspel.
Communiceren. Overleg .leuke dingen blijven doen.
Blijf niet bij hem uit spijt.
Je bent niet zijn sloof voor het huishouden. Kind opvangen. Enz .
Je hoef jezelf niet weg te cijferen om hem happy te houden .
Jij bent ook waardevol
Wat een mindfuck is dit (Verhaal 70)
Mijn man heeft zijn gevoelens naar mij uitgesproken en aangegeven dat hij twijfels heeft over de toekomst. We zijn 10 jaar getrouwd en 2 jonge kinderen. Zijn gevoel voor mij is weg.
Nu ben ik er achter gekomen dat hij verliefd is op een ander. Hij belt dagelijks met haar, ze appen stiekem en haar relatie is ook niet goed.
Nu heb ik mijn man gedwongen het contact te verbreken. Na een aantal dagen heeft hij dit gedaan. Weliswaar tegen zijn gevoel in, maar hij vindt dat hij onze relatie een tweede kans moet geven. hij dat hij voor de relatie wil gaan en mij en de kinderen niet kwijt wil. Hij wil kijken of zijn gevoel voor mijn terug kan komen. Afgelopen dagen hebben we hele fijne dagen gehad, maar zijn gevoel is leeg. Toch maken we plannen voor over 2 maanden. Heel erg verwarrend allemaal.
Diegene op wie hij verliefd is is nu een week op vakantie met haar gezin. Hij heeft uitgesproken dat hij benieuwd is of hij haar gaat missen. Toch ben ik bang dat hij volgende week weer stiekem met haar in contact komt en wederom dingen met haar bespreekt over onze relatie. Ik voel me voor de gek gehouden. En de signalen die hij afgeeft aan me zijn heel tegenstrijdig. Enerzijds wil hij voor ons gaan en aan de andere kant voel ik dat hij met de ander in zijn gedachten zit.
Gisteren gaf ik aan dat ik ermee wilde stoppen omdat ik dit zo niet langer trek, waarop hij eigenlijk weer toenadering zocht en het gesprek met me aanging. Hierin gaf hij aan mij en zijn gezin niet kwijt te willen. Plannen voor de feestdagen worden besproken en de plannen in huis worden geconcretiseerd.
Wat een mindfuck is dit. Ik ben benieuwd naar wat jullie hierover te melden hebben.
Ik heb nu aangegeven hem de tijd te geven om hem rust te geven om zijn gevoel naar mij toe bij te stellen, want dat is wat hij aangeeft.
Dus ben ik toch niet de enigste die in dit bootje zit.
Wat ik bij jou zie is overspel en daar zou ik denken moet er thuis iets missen dat hij wel vind op een ander. Ik zeg altijd uit mekaar gaan doe je met twee.
Verliefd worden op een ander kan altijd maar daar aan toegeven is een andere zaak, je kan iemand graag zien maar dat wil nog niet zeggen dat je er mee kan samen leven.
Heb je hem al eens de vraag gesteld wat de andere dame hem wel kan bieden dat jij niet kan. Maar probeer dit op een sereen mogelijke manier.
We zitten beiden in een getrouwde relatie (Verhaal 153)
anderhalf jaar later hebben we nog steeds regelmatig contact bijna elke dag. Door onze gehuwde staat uiten we onze liefde niet naar elkaar. Maar we weten het gewoon. Ik ben smoorverliefd op hem en hij op mij. We vertrouwen op God dat we ooit bij elkaar komen.
7 maanden geleden ben ik verliefd op een ander geworden (Verhaal 152)
Ik merk dat ik me diep ongelukkig door deze situatie voel. Ik hoop dat iemand me goed advies kan geven.
Heel mijn leven staat ineens op zijn kop (Verhaal 72)
Want ik zit er doorheen...
Ik ben een getrouwde vrouw van 48.
Ik dacht gelukkig getrouwd... 10 jaar en 27 jaar samen.
Een dochter van 15 en ik dacht alles op de rit te hebben.
Tot afgelopen augustus.
Via social media kreeg ik een bericht van een man. Daar ging ik op in. Een man bij ons uit het dorp.
Geen rare praatjes maar gewoon gezellig. Ben hem een keer tegen gekomen in de supermarkt. Daar kreeg ik een gek gevoel. Dat ik hem sex vond en dat ik dacht nou....ik stopte die gedachten maar weet want ik was toch getrouwd?
Even later kreeg ik weer een bericht van hem naar dan via een ander social media kanaal. Daar is het allemaal mee begonnen. Eerst leuke gesprekken die al snel wat sexueel getint werden.
Hij heeft me daar toen gevraagd om wat af te spreken. Dat wilde ik in eerste instantie niet.
Tijdens mijn werk appte hij weer of ik aub in de middag wat af wilde spreken na mijn werk. Even elkaar zien. Dus na mijn werk ergens af gesproken en hem gezien. We hebben gekust en sinds toen ging het er erg intens aan toe.
Dagen spraken we af. De eerste week alleen gekust geen sex. Na 1.5 week wel. Erg intens en fijn.
Hij bleef me appen en berichten. Als we een vrij uurtje hadden dan appte hij of ik koffie kan drinken.
We hebben zelfs samen geslapen.
Waar ik dacht dat het lust was. Ben ik erachter gekomen doordat hij nu wilt stoppen dat ik toch echt verliefd ben. Ik heb erachter dat ik in mijn eigen relatie vanalles mis. Geborgenheid, intimiteit, sex. Mijn eigen man wil zelfs niet eens meer zoenen.
Heel mijn leven staat ineens op zijn kop door de andere man. En nu ik verliefd ben wel hij ineens stoppen. Ik heb vandaag nog een live gesprek met hem. Maar daar ik verliefd ben daar ben ik inmiddels achter. En ik weet niet zo goed hier mee om te gaan. Jantje lacht en jantje huilt
Het voelt als vreemd gaan maar ik weet me echt geen raad (Verhaal 61)
Nu is het geval dat we afgelopen zomer op vakantie na Spanje zijn geweest en daar kwamen we een aantal dagen in contact met een man waar ik als kind veel mee heb gespeeld in de straat, vroeger samen mee op vakantie geweest met onze ouders etc. Wij zijn daarna meerdere malen verhuist dus geen contact meer gehad.
Nu zag ik hem dus op vakantie en ik kreeg kriebels. Dacht eerst van oh leuk hem weer te zien maar we zijn een dag of vijf samen opgetrokken in een groepje en dat is nu 6 weken terug. Maar ik denk elke dag bijna de hele dag aan hem. Controleer op social media of die online is. Ik droom over hem. Ik fantaseer over hem. Zit te denken aan onze werelden , hoe het zou passen bij elkaar etc. Krijg hem gewoon niet uit mijn hoofd. Nu hebben we geen contact verder maar ik zit er elke dag mee dat ik wil zeggen dat ik hem niet uit me hoofd kan krijgen en ik hem graag zou willen ontmoeten.
Het voelt als vreemd gaan maar ik weet me echt geen raad. En heb niemand waar ik mijn hart bij kan luchten…
Toch zou ik ver weg blijven van je kindertijdvriend. Het is vragen om moeilijkheden en meestal loopt dat slecht af.
Sinds een goeie 10 weken hoop ellende (Verhaal 149)
Ik ben een man, 50 jaar oud en had, naar ik dacht een goeie relatie, welke 33 half jaar heeft geduurd.
Afgelopen vier jaar waren best heftig, met allerlei factoren die speelden. Overlijdens, covid, operaties etc. etc. .
Mijn relatie is gestopt met de tegen kij vertelde redenen, te weten uit elkaar gegroeid, gedrag van mij (een niet officieel geconstateerde ADHD en last van een narcistische vader), een soort van claimgedrag (heb in die vier jaar totaal 26 maanden thuis gezeten, drie verschillende operaties, twee langdurig herstel) en jawel, ze werd verliefd op een ander.
En alles begrijp ik, ik heb haar batterij leeggezogen.
Alleen, ik heb geen begrip, 33 half jaar is niet niks, toch? Ik wil en vecht keihard nu, maar ex zegt doodleuk nee, keihard.
Kan ik verwachten dat dit zal veranderen? Zeker omdat ik met mijzelf aan de slag ga. Zal tijd de wonden helen? Want op dit moment wordt ik knettergek. Ik mis haar enorm. Ze is demooiste, liefste die er is. Nu zegt ze.nooit meer sex, nooit meer een relatie. Is dat echt zo of kan ik hoop houden nu ze even op zichzelf zit.
Ik heb zoveel artikelen gelezen en daaruit kan ik concluderen dat het.mogelijk is...
Help...😪
Ben 10 jaar samen en heb een kind van 5 (Verhaal 148)
Nu heb ik een geweldige vrouw ontmoet op werk.
Elke keer als ik haar zie of spreek maakt m’n hart een sprongetje.
Ik ben graag in haar omgeving en zij bij mij
We hebben al een paar keer afgesproken en zijn al is een dagje weg geweest.
Ik kan haar niet loslaten, en aan de andere kant weet ik gewoon niet hoe ik dit het beste kan oplossen. Ook zij heeft het probleem om dat zij een moslim is dat volgens haar geloof eigenlijk niet met een westerse man een relatie mag hebben. We hebben beide gevoelens voor elkaar. Iets wat ik niet meer heb voor mijn vrouw
Ik voel me zo slecht en iedere dag is weer de gevecht met m’n geweten wat is de beste keuze om te maken.
Wat nu? (Verhaal 136)
Ik merk dat ik zelf best vast loop.
Mijn man en ik zijn bijna 20 jaar samen en hebben 2 kids.
Een aantal jaren geleden merkte ik dat ik mij toch vaker af begon te vragen of ik nog wel voldoende voor hem voel, of was het de spanning die ik miste? Vaak had ik het er met vriendinnen over dat ik die tijd van het op stap gaan miste, de aandacht van andere mannen en hoe zou het met een andere man zijn?
Ik besloot een kijkje te nemen op second love, al snel werd mij een gratis abonnement aangeboden. Ik vond het mega spannend en merkte dat veel mannen herkende wat ik ook voelde.
Uiteindelijk besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en met iemand af te spreken, nadat we al een aantal gesprekjes met elkaar hadden gevoerd. Ik was erg zenuwachtig, maar uiteindelijk ook samen gezoend, dit was wel erg wennen. Ik kwam er achter dat we toch niet de juiste klik hadden dus besloot ik verder op zoek te gaan.
Op een gegeven moment begon het toch wat aan mezelf te knagen, ik besloot het open te gooien naar mijn man toe en te vragen naar zijn fantasieën. Op die manier belandden we in een open relatie. We konden zo beiden ervaren hoe het was met een ander. Het leek zo fantastisch, ik voelde me meer zelfverzekerd, thuis was de seks veel beter en ik zat lekker in mijn vel. Bij mijn man liep het anders dan gedacht, hij kreeg niet echt de aandacht waar hij naar op zoek was. Het begon hem te frustreren. Hij werd juist onzekerder. Ik wilde graag helpen en meedenken.
Ik leerde een man kennen waar ik heel veel mee gemeen had, we spraken veel af en je raad het al, we werden verliefd....
Mijn man wist van hem af, maar niet dat ik verliefd was.
In die tijd besloten we ook om in relatietherapie te gaan.
Het idee van een open relatie zag mijn man niet meer zitten en wilde dat we er mee stopten, dit was niet zo makkelijk, dit ook benoemd en ook aangegeven dat ik verliefd was geworden. Ik zei dat ik gestopt was, maar in werkelijkheid was dit niet het geval.
Ik merk dat ik vast loop. Aan de ene kant weet ik dat ik mijn verliefdheid op moet geven om ons huwelijk te kunnen redden. Mijn man heeft alles voor mij over en wil alles doen zodat het weer goed komt, maar ik voel het niet meer. Ik zie dat hij ontzettend lief is, een goede vader en we het eigenlijk goed hebben. Maar ik ben niet gelukkig, ik wil graag een man die weet wat hij wil, aan durft te pakken, wat stoer is en niet zo onzeker, waar ik meer mee gemeen heb.
Tegelijkertijd ben ik heel realistisch dat mijn verliefdheid tijdelijk kan zijn, ook hij heeft zijn slechte kanten (al zie ik die nog niet) en wie zegt dat hij alles op zal geven om met mij verder te willen gaan?
Als ik aan scheiden denk, wil ik dan ook eerst een plekje voor mezelf en de kinderen om alles op een rijtje te zetten. Ik zie mezelf niet meer oud worden met mijn man. Maar wil mijn kids, man en familie ook geen verdriet doen.
Ik voel mij zo egoïstisch.
Inmiddels gaan we naar een relatietherapeut die ons goed aanvoelt of is dit gewoon trekken aan een dood paard?
Herkent iemand dit?
Ik herken deels je verhaal. Ik ben van verhaal 140 ;) Ik heb het met mijn man ook over een open relatie gehad. Maar voor hem werkt dat niet helaas. Dit heb ik geaccepteerd en een hele tijd mijn verlangens naar spanning/iets anders/passie onderdrukt. Ik weet dat ik geluk mag hebben met zo'n man als ik heb, wat jij ook zegt.. Lief en een super vader.
Wat ik lastig bleef vinden is dat verlangen, en daarom heb ik nu toch gekozen om er iemand bij te zoeken die ditzelfde mist. Bij elkaar kunnen we vinden wat we missen. Eerlijk gezegd denk ik dat we niet gemaakt zijn om monogaam te zijn, anders zouden mensen niet constant vreemdgaan of andere verlangens hebben.
Het is, denk ik, ook zeldzaam om een man te vinden die echt van je houdt en voor je gaat. Dat is iets om te koesteren.
Veel sterkte in je proces hierin.
Bedankt voor je reactie. Ik snap jou ook goed, zo was ik ook begonnen, helaas liep dat wat uit de hand waardoor mijn vriend en ik het liefst echt bij elkaar willen zijn.
Wij voelen elkaar zo goed aan, het gaat zo automatisch....
Maar net wat je zegt...het is ook heel wat waard wat ik thuis heb.
Maar ik merk wel dat ik mij steeds erger aan hem en niet meer voldoende voor hem voel. We zijn beide wel veranderd, ik vind hem zo soft. Het liefst zou ik gewoon mijn eigen plekje willen (met de kids).
Zo lastig....
En daarnaast herken ik ook , het besef dat je huidige levenspartner lief en behulpzaam en een goede vader, en betrouwbaar is, en voor je door het vuur zou gaan.
Het is voor mij een worsteling tussen een deel in mij dat vrijheid wil, wil ontdekken, geen saai leven wil, schrik heeft allerlei kansen te laten liggen.
En een deel dat veiligheid nodig heeft en stabiliteit, dat een normaal leven wil, dat mijn gezin niet wil uit elkaar halen, dat blij is dat ze zo een schat van een partner heeft.
Mijn partner staat ook niet open voor een open relatie, en eigenlijk heb ik zelf al gezien welke schade een open relatie of polyamorie kan berokkenen in een relatie. Je moet beiden stevig in je schoenen staan en enorm goed kunnen communiceren, en een sterke onderlinge verbinding hebben, om het te kunnen laten slagen.
De partner waarop je verliefd wordt representeert eigenlijk stukjes van jezelf die je ergens kwijt bent gespeeld , of die je graag terug wil voelen en zien .
2,5 jaar geleden ben ik verliefd geworden op een collega (Verhaal 140)
Meerdere keren geprobeerd eruit te stappen en altijd erkend dat onze eigen relaties voorop stonden. Hij is in de tussentijd getrouwd, dat stond al gepland. De echte klap kwam pas toen zijn vrouw in verwachting raakte, in een keer raak.
Onze huwelijk is letterlijk bijna perfect (Verhaal 141)
Wat vinden jullie? - hetzelfde patroon (Verhaal 143)
Het verlangen is zo heftig (Verhaal 87)
Niet uit mijn hoofd. Kan niet eten,hij maakt me gek en ik hem ook.wat moet ik nu!ik vind het heel erg naar onze partners toe maar het verlangen is zo heftig dat ik bang ben dat er binnenkort iets heel heftigs gaat gebeuren tussen Bas en mij.help
Ik ben verliefd geworden op een dvp (Verhaal 46)
Help ben ik verliefd op haar? (Verhaal 138)
Ik ben al een lange tijd goed bevriend met een dame die op vele vlakken raakvlakken heeft en serieus een goede vriendin is maar langzaam begin ik haar te zien als meer dan dat.
Toen we elkaar leerde kennen was ze totaal oblivious voor mijn bestaan maar nu spreken we elkaar dagelijks, het klikt en voelt bijna alsof we een relatie hebben maar ze heeft al aangegeven dat ik niet haar type ben, want ik ben niet groot en harig.
Maar als we praten komen altijd de raakvlakken naar voren die ze zoekt in een man en al een tijdje vraag ik mezelf af of ze niet gewoon iemand zoekt zoals mij maar niet mij (en of dat nu is omdat ik niet groot en harig ben of omdat ze de vriendschap wil verliezen idk).
We doen samen leuke dingen, flirten (kleine flirtjes en als ik haar daar op attendeer zegt ze flirten gewoon leuk te vinden) en geven om elkaar.
Kortom eigenlijk passen we heel goed samen maar ik krijg altijd het idee dat ze me juist daarom zo afstoot.
Ze heeft alleen maar klootzakken gehad die haar achter lieten met kinderen en drama en een veilige man zoals ik is misschien niet interessant genoeg om de kans te geven.
Soms wil ik gewoon zoenen en kijken wat er gebeurt maar ik hou mezelf altijd in, bang voor afwijzing en bang haar te verliezen.
Maar ik begin steeds meer moeite te krijgen om het van me af te zetten, om alleen maar toe te kijken en mijn gevoel te onderdrukken.
Ik ben nu bang dat ik dus niet meer eerlijk ben tegenover haar omdat ik het idee heb dat we een match zijn om mee oud te worden.
Ik wil het beste doen dus overweegt al een tijdje om de vriendschap te verbreken omdat ik geen verborgen agenda wil hebben.
Oja en ik denk dat ze het wel weet omdat ze continu kleine vragen tussendoor stelt waar ik vaak op dichtsla.
Ik kon altijd alles zeggen maar de laatste tijd dus niet meer goed . Help ben ik verliefd op haar?
Ik had er bij wijze 50 jaar op gewacht (Verhaal 108)
Ik hoop dat ze hetzelfde reageert als bovengenoemde vrouw en inziet dat het een vergissing was om bij me weg te gaan.
Knokken voor het huwelijk of uit elkaar (Verhaal 88)
Nu een hevige crisis. Ook geen idee wat ik moet doen? Knokken voor het huwelijk of uit elkaar . Ook zij weet het niet wat we moeten doen. Het vertrouwen heeft een deuk opgelopen. Hoe kan dat terugkomen
Een vrouw verliefd en in rouw... (Verhaal 134)
Ik heb al vanaf 2006 een relatie af en aan met een vrouw. Ze woont bij haar man maar delen geen slaapkamer en leven als broer en zus.
Ze zegt zo ontzettend veel van mij te houden en me te missen. Maar als ik aangeef dat het niet te doen is voor mij als ze steeds terug naar hem gaat zegt ze :je weet hoe de situatie is, ik ga mij leven voor jou niet omgooien! Ze heeft 3 x gezegd weg te gaan. Maar gebruikt nu het excuus niet weg te gaan omdat ze niet meer werkt. Minder inkomen, terwijl als ze het huis verkopen ze gewoon recht heeft op de helft. Ze doen vele leuke uitjes samen en heeft het goed naar haar zin. Dat ik al jaren af en aan aangeef dat ik dit niet trek, wil ze wel mijn liefde maar niet weg daar, omdat leven met hem financieel veel moeilijk blijft maken voor haar. Elke x denk ik dit moet ik niet willen mijn leven staat al jaren stil in wacht stand en zij gaat door. Totaal geen respect voor de pijn die het mij geeft. Ik ben daar niet welkom terwijl zij hier wel. Ik mis het zijn in haar habbitat, hij weet al jaren van ons, maar mijd mij.
Waar doe ik goed aan? Ik ga er aan onder door en toch verlang ik steeds weer naar contact. Maar alles gaat op haar manier mijn manier telt absoluut niet.
Dank voor het lezen . Een vrouw verliefd en in rouw...
Ik ben radeloos! Help! (Verhaal 132)
Ik denk dat we niet gemaakt zijn om monogaam te zijn. Ik heb sinds kort een geheime affaire en het verrijkt mijn leven en relatie.
Dat is zo moeilijk! Wat zou jij doen? (Verhaal 38)
En nu ben ik smoorverliefd geworden op een collega. Nog nooit zo verliefd geweest en het is ook nog eens wederzijds. Ik voel een hele speciale connectie met hem en hij geeft me precies wat ik nodig heb. We hebben dezelfde dromen en het klikt waanzinnig. Hij is een gescheiden man met 2 kids.
Verder dan appen zijn we nooit gegaan. We hebben nu zelfs een halt op het appen gezet om allebei even helder na te kunnen denken wat we willen.
En dat is zo moeilijk! Want als ik voor hem kies dan zou ik mijn gezin groot verdriet aandoen. M.n. voor de kinderen zou het vreselijk zijn.
En als ik bij mijn gezin blijf dan zou ik altijd denken "hoe zou het zijn geweest als...". Ik heb bij mijn man al wel vaker aangegeven dat ik het zo vervelend vind dat we overal anders instaan (behalve over de opvoeding) en dat alles als een strijd voelt en dat ik liefde mis. Maar hij klapt dan dicht en zegt dat hij niet kan veranderen.
Wat zou jij doen?
Nu voel ik jaloezie (Verhaal 126)
Oa de dood van onze zoon met 18 weken zwangerschap.
Ik hou van hem, met echt mijn hele ziel, we hebben nog regelmatig sex en ook dat is fantastisch.
Maar nou heb ik gevoelens voor een collega gekregen, een lieve jongen waarmee ik goed kan praten en lachen, we flirten met elkaar. Ik heb zelfs over hem gedroomd. Hij heeft al uitgesproken dat als ik geen vriend had hij zeker wel een move zou maken, maar uiteraard niet zolang ik bezet ben, niet dat hij mijn relatie stuk wil zien gaan.
Ik weet dat ik niet weg wil bij mijn vriend, ik hou van hem, en wil ook niet weg bij hem.
Maar ik kan mijn collega niet uit mijn hoofd krijgen. Ik voel me een beetje gebroken. Mijn collega is superlief en was er ook voor me toen ik mijn zoon verloor. Ik wil niet weg bij mijn vriend, maar ik kan dit gevoel maar niet loslaten.
Mijn vriend weet hier niets van, hij kent me collega van af en toe langs komen op werk maar weet niets over mijn gevoelens. Sterker nog ik heb mijn collega aangemoedigd uit te gaan met een andere meid, in de hoop dat dit mijn gevoel minder zou maken, maar nu voel ik jaloezie. Ik wordt er gek van.
Je hebt het fijn met je man, maar door rouw kan je soms dingen aangaan waar je later mogelijk spijt van krijgt.
Laat deze collega de komende periode los, leg het hem uit. Als hij oprecht veel voor je voelt, zal hij je de ruimte geven.
De ruimte om bewust te rouwen over je kindje, net zo lang als dat voor jou nodig is. Uiteindelijk zullen je emoties en gevoelens weer meer in balans zijn. Dan pas kan je voor jezelf voelen of je wel of niet bij je man wilt blijven.
Sterkte.
Ik wil gelukkig zijn (Verhaal 131)
Ik ben 10 jaar samen en 2 kindjes rijker.
Ons huwelijk heeft veel struggles en ben bang om er een punt achter te zetten. We hebben therapie geprobeerd maar ik zie het nog steeds donker in. En die keuze maak je niet zo maar, je denkt na over de kinderen etc. Ik wil gelukkig zijn, geen ruzie, geschreeuw, geen gezeik. Een rustige omgeving waar we elkaar de rui
Als ik hem met zijn nieuwe vriendin zie breekt mijn hart (Verhaal 130)
Mijn ex heeft nu ook een nieuwe vriendin, hij woont in ons oude huis die ik heb ingericht.
Mijn nieuwe vriend is super lief voor me, maar toch als ik hem met zijn nieuwe vriendin zie breekt mijn hart in 2en en wil ik hem eigenlijk terug.
Ik weet niet wat ik met deze gevoelens moet doen.
Onze relatie is momenteel een peunhoop (Verhaal 129)
Ik wil graag mijn verhaal kwijt omdat ik mij geen raad weet.
Ik ben al 12 jaar samen en 4 jaar getrouwd samen een jonge dochter .
De laatste jaren na de geboorte van onze dochter is er in de slaapkamer weinig gebeurt tussen ons en de lol en humor die we vroeger hadden is na genoeg verdwenen .
Een paar maanden geleden moest ik naar de fysio en je raad het al ik ben verlieft geworden op mijn fysiotherapeut.
Hij weet van niks , we flirten wel en lachten wat af.
Ik heb nu geen behandeling meer . We mailen nog af en toe ik onder het mom van een vraag . Maar tussen de regels door lees je wel wat onderling geflirt .
Nou wil ik mijn gezin niet kwijt en ik wil het gevoel wat kwijt raken zou het helpen mijn gevoelens te vertellen tegenover mijn fysio ? ( dat het oplucht of dat hij mij kan zeggen dat het niet wedezijds is )
Mijn man weet inmiddels van de gevoelens en onze relatie is momenteel een peunhoop.
waarom kunnen we dit nu niet gewoon weg stoppen? (Verhaal 121)
Maar het is pittig.. heel pittig. Gisteren op pad geweest, samen,naar een teamuitje. Onderweg natuurlijk veel gezegd maar ook een aanraking en dan kom je erachter dat het gevoel zo diep zit. Het moment komt dat we ons misschien toch niet in kunnen houden. Nu is het altijd 1 van ons die ons weer terug op aarde zet.. maar gaan we dit volhouden. De aankomende week zitten we elkaar niet alleen de hele dag op het werk maar ook elke avond. Werkgerelateerd . Maar we rijden wel samen naar huis. En daarna gaat hij op vakantie. Ik kijk daar tegen op.. maar tegelijk is dat misschien wel het moment dat het weer voorbij gaat en we weer terug kunnen naar de tijd zonder bewuste gevoelens. Eerst deze 4 avonden door komen.
Ik wou het gewoon uit mijn systeem halen (Verhaal 127)
Ik had altijd een oog op B, maar had nooit iets gedaan omdat tuurlijk zij is getrouwd!!!!
Maar op oud en nieuw hebben we elkaar gezien en die nacht kreeg ik een bericht van haar op een social media, lang verhaal kort.
We hadden een soort stiekem relatie van ongeveer 5 maanden met wekendje weg en geweldige sex ect.
Zij was van plan om haar man te verlaten maar heeft uiteindelijk voor haar man toch gekozen!
Dat deed heel erg pijn want ik ben nog steeds super verliefd op B.
Zij zit elke dag in mijn hoofd !!
En ik heb met mezelf afgesproken dat ik B niet meer op een fysieke of stiekem manier ontmoet.
Maar dat is echt heel moeilijk en we zien elkaar af en toe nog steeds maar geen seks.
Ik wordt echt ongelukkig wanneer B en zijn man iets leuks samen aan doen bent of weekendje weg.
Draait van alles in mijn hoofd maar ik probeer cool te blijven.
B was ook 6 dagen laat met haar ongesteld, maakte me ook helemaal gek.
Ik weet het antwoord al dat ik ermee moet stoppen en afstand nemen maar gaat gewoon niet!!!
Volgens mij moet ik het gewoon accepteren en verder gaan met mijn leven!!
Ik wou het gewoon uit mijn systeem halen.
Want zo een gesprek kan je niet met iedereen er over hebben.
Mijn ex vriend is verliefd geworden (Verhaal 124)
Eerst wil ik dat hij zijn vrouw verlaat (Verhaal 93)
1,5 j geleden is er op mijn werk een nieuwe leidinggevende gekomen op een andere afdeling dan waar ik werk, ik heb al een jaar verliefde gevoelens voor hem, hij is ook 43j en getrouwd, 2 maanden geleden heeft hij me laten weten dat hij ook verliefde gevoelens voor mij heeft, het klikt zo goed tussen ons. Wat hij met zijn huwelijk doet laat ik aan hem over, ik heb gelezen op websites dat slechts 2 procent van de getrouwde mannen hun vrouw daadwerkelijk verlaten voor een ander en een van de adviezen is dat je niet met hem naar bed mag gaan zolang hij een relatie heeft of getrouwd is omdat hij je dan slechts gaat zien als een scharrel. Tot nu toe kreeg ik vooral romantische signalen van hem, af en toe seksuele signalen. Ik zie nog duidelijke signalen dat er op wijst dat hij verliefd op mij is. Ik zou zo graag verder doen met hem.
Hoe kan ik zeker weten dat hij zijn vrouw daadwerkelijk gaat verlaten voor mij? Voorlopig heb ik besloten om niet in te gaan op zijn seksuele signalen en denk ik dat als hij er iets van zegt dat ik zou zeggen tegen hem: "Ik wil even graag seks met je, maar ik wil een relatie, geen affaire. Als we seks willen zullen we eerst onze partners (mijn echtgenoot en zijn echtgenote) moeten verlaten"
Wat zouden jullie doen, hebben jullie daar toevallig gelijkaardige ervaring in en hoe kan ik zeker weten dat hij zijn vrouw daadwerkelijk gaat verlaten voor mij?
Dit lijkt mij de beste oplossing
Bij de ander ervaar ik dit wel, inclusief gevoelens (Verhaal 91)
Het lastige is dat ik wel bewust ben van wat er gebeurt en geen misstap maak. Erover praten met mijn huidige partner is geen optie. Daar is zij helaas geen ruimte voor.
Ik vraag mij nu af hoe belangrijk ik dit gemis vind in het leven. Is die leegte van diepgang zo belangrijk voor mij om opgevuld te worden? Of lijkt het maar zo..
Dit lijkt mij de beste oplossing
Telkens als mijn relatie een Dip heeft belandt ik weer in de arme van Y (Verhaal 118)
We zijn nog zo jong... Zo moeilijke beslissing... (Verhaal 120)
Ongelukkig getrouwd en plots interesse in een ander (Verhaal 116)
Iemand leuk vinden maar die heeft het contact nu verbroken (Verhaal 115)
Fijn dat ik mijn gevoel hier even van mij af kan schrijven.
Ik heb afgelopen weekend besloten om uit mijn relatie van 15 jaar te stappen.
Dit was een hele opgave voor mij aangezien wij samen een kleine hebben een goed huis en alles was voor elkaar. Behalve dat mijn gevoel al een aantal jaar niet meer is zoals dit moest zijn. heb er heel lang over getwijfeld maar het kan niet meer anders.
Daarnaast heb ik afgelopen oktober contact met een leuk nieuwe vrouw gekregen die in de zelfde gedachten en fase zat als ik. ook van der vent af en een kleine rond de zelfde leeftijd heeft als ik.
Wij hebben intensief contact gehad, het voelde allemaal goed alleen zat ik nog in twijfel of ik niet bij mijn huidige partner moest blijven, na een aantal gesprekken had de vrouw in kwestie meer van mij nodig dan wat ik kon bieden en heeft ze gister in een appje aangegeven met pijn in haar hart het contact te willen verbreken, op dat moment kwam ik er achter dat ik dit niet wil en heb ik nu heel veel pijn. wat kan ik nu nog doen om dit goed te krijgen? en om haar te laten zien dat ik het echt meen? moet ik haar met rust laten of juist niet. help!!!!!
Ga niet naar bed met hem zolang hij getrouwd of bezet is (Verhaal 113)
Ik ben als vrouw van 43j meer dan een jaar lang verliefd geweest op een leidinggevende op mijn werk (niet mijn leidinggevende maar wel van een andere afdeling), hij is ook 43j, beide zijn we getrouwd, ik weet het dat het niet moreel en netjes overkomt, 4 maanden geleden had hij bekend dat de verliefdheid wederzijds was, het klikte heel die tijd zo goed tussen ons, ik had me voorgenomen om nooit met zijn huwelijk te moeien, wat hij daarmee ging doen liet ik aan hem over. Via alle websites over dit onderwerp hadden ze ten zeerste aangeraden om niet met een getrouwde/bezette man naar bed te gaan zolang hij getrouwd of een relatie heeft. Ik was bereid om mijn ongelukkig huwelijk op te geven voor hem. Hij gaf gedurende deze 4 maanden niets anders dan romantische/seksuele signalen. Ik weet dat ik ook niet netjes gedaan heb, het is me gelukt om zijn ware intenties boven te halen. Afgelopen maandag gaf ik hem te verstaan dat ik geen affaire wil maar dat ik echt verliefd op hem ben, dat hij dus niet zomaar voor seks bij mij moet zijn terwijl hij getrouwd is. Hij als leidinggevende heeft me gisteren onder 4 ogen gesproken daarover, ik kreeg commentaar over wat ik verkeerd doe. Een goede raad dat ik iedereen wil geven die verliefd wordt op een getrouwde man: Ga niet naar bed met hem zolang hij getrouwd of bezet is, vriendschap en liefde is mooi met zo iemand, ik gun het iedereen oprecht, maar zodra je duidelijk te verstaan geeft dat je geen gebruiksobject bent voor seks en een affaire, dan komt heel gauw hun ware aard zichtbaar, je zal jezelf op dat moment zo dankbaar zijn dat je jezelf beschermt hebt. (Gelukkig vertrekt deze leidinggevende binnen 2 weken, hij had 3 wkn geleden zelf zijn ontslag ingediend op het werk).
Ik ervaar een gemis in mijn eigen relatie (Verhaal 111)
Ik fantaseer erover (Verhaal 110)
Ik heb al jaren het idee dat ik avontuurlijker, impulsiever en vrijer ben wat betreft ons seksleven en gedachtegang. Dit weet hij wel, maar hij weer niet hoeveel ik geniet van aandacht van andere mannen. Meestal uit zich dat onschuldig door te appen en te flirten, maar heb altijd een grens gehad. Uit schuldgevoel natuurlijk en altijd gedacht dat ik degene ben die verkeerd doet. Hoopte altijd dat de man in kwestie zich ook aan de grenzen hield en nooit verder zou gaan bij mij. Want ik weet niet hoe ik dan zou zijn, vindt het namelijk enorm opwindend wanneer een man controle neemt.
Heerlijk vind ik het soms om te weten dat andere mannen me zien staan en leuk vinden. Als ze hiervoor uitkomen, voel ik me weer die zelfverzekerde en sexy vrouw die ik kan zijn. Houdt er heerlijke fantasieën aan over, tot afgelopen week de fantasie toch werkelijkheid werd. Een man waarmee ik vaak (dacht ik) onschuldig lachtte en flirtte begon toch wel te laten blijken hoe fijn hij het zou vinden meer te doen met mij.. en ik vond het super opwindend om hier een beetje in mee te gaan via appen. Ik had vervolgens na mijn werk het leuke idee om even langs te hoppen bij het cafe waar hij was, even een biertje doen samen als collegas. Dit deed ik vaker met collegas dus had er geen andere intentie bij. De avond werd wel heel gezellig en ik merkte dat ik verlangde naar meer, maar een enorme tweestrijd in mijn hoofd had. Baalde enorm van mijzelf, maar manman wat voelde het lekker! Voor ik het wist deelden we later een zoen uit toen ik op het punt stond te vertrekken. Het was hartstochtelijk, want remmen waren er niet. Totdat ik toch tot besef kwam, schrok van mezelf en het zoenen stopte.
Hij is er heel nuchter onder en vind dat het moet kunnen, weet dat ik gelukkig getrouwd ben. Ik voel me enorm schuldig, maar weet ook dat ik het verlang. Eerlijk zijn naar mijn man durf ik niet, ondanks dat we normaal overal over kunnen praten. Ik weet gewoon dat hij enorm gekwetst zal zijn en kan er ook onzeker van worden. Ik zou hem dit niet gunnen. Het heeft niks met hem te maken namelijk. Ik daarentegen moet er wat mee doen.. Hij is zo andersdenkend dan ik ben, zwart wit en zal het niet begrijpen. We houden zielsveel van elkaar maar ik weet dat dit altijd bij mij zou kunnen spelen. Mijn impulsiviteit en hartstocht helpen hier niet bij. Herkennen mensen dit? Is het verkeerd om hem deze gedachten niet te laten weten?
Voor nu houdt ik mezelf voor dat het 1x en nooit weer was maar wat als zich weer een 'mogelijkheid' voor doet? Ik fantaseer er over, hoe graag ik ook wil dat ik dat niet doe! Hoe krijg ik deze verkeerde gedachten allemaal uit mijn hoofd?
Kan lust en verliefdheid gescheiden blijven? (Verhaal 103)
2 jaar geleden werd bij haar borstkanker geconstateerd en na een lange vervelende periode met behandelingen, chemo en uiteindelijk een borstamputatie, kwam de mededeling dat ze nog 10 jaar anti- hormoonmedicatie moet slikken. Dit zorgt ervoor dat ons totale leven samen volledig is veranderd. Ze kan nog maar 50% van alles wat ze altijd allemaal deed, we moeten alles plannen, zodat ze vooraf en daarna weer volledig haar rust kan pakken. Maar ook ons seksleven ligt volledig stil. Ze worstelt enorm met alles wat ze heeft moeten inleveren en pakt alles aan om hier verbetering in te brengen. Ik ben ook zo trots op haar hoe ze het ondanks alles doet en ik hou daarom misschien nog wel meer van haar. Onze liefde is van beide kanten nog steeds onvoorwaardelijk. Toch kan ik niet zonder het fysieke en intieme contact, de seks, die we hadden. De lust vooral dan.
Inmiddels ken ik een vrouw van ca. 35, die ik geregeld tref en waarmee ik app-contact heb. Zij is ook getrouwd. De emotionele en fysieke aantrekkingskracht naar elkaar is zo groot, dat ik en zij het haast niet meer kunnen weerstaan. Puur voor de seks zou ik dit willen. Met mijn vrouw heb ik het besproken, maar die wordt daar nog onzekerder van.
Begrijpelijk. Ik heb echter ook mijn behoeftes. Vraag is wel, als het gebeuren gaat, kan lust en verliefdheid dan nog gescheiden blijven?
Wat doe ik in deze situatie? Iemand ervaring hiermee?
Het vuur in mij is gedoofd voor hem (Verhaal 109)
Ik ben al 13 jaar getrouwd en al 23 jaar samen met mn huidige partner. Het vuur in mij is gedoofd voor hem.
Een tijdje geleden heb ik iemand leren kennen waar ik verliefd op geworden ben.
Hij is ook verliefd op mij. We zien ons af en toe wel eens.
Ik weet niet meer wat ik moet doen 😢
Accepteren en loslaten! (Verhaal 17)
Heb een lieve man, wil niet bij hem weg, maar die andere blíjft in mijn hoofd zitten.
Kan er geen contact mee hebben want hij heeft me geblokkeerd op zijn telefoon.
Dit is een keuze van hem omdat ik toch niet verder met hem wou, en viel hem nadat hij me al een paar x gewaarschuwd had lastig door steeds door te appen.
Accepteren en loslaten!
Het is beter dat ik geen contact meer met hem kan krijgen, anders bleef het maar door sudderen, kwam ook bij hem thuis.
En toch overkwam het me (Verhaal 107)
En toch overkwam het me.
Iemand die verkeerd aanbelde (moest bij de buren zijn) heeft zoveel in me los gemaakt.. liefde op het eerste gezicht?
We hebben app contact gehad en al super snel klikte het , en bleek hij precies hetzelfde te voelen. Ik heb het mijn man opgebiecht, en nu heb ik hem moeten verwijderen.. alleen, ik kan hem niet vergeten! Ik weet totaal niet wat ik moet doen..
Weet ook even bij dit verhaal dat ik al 4/5 jaar aangeef dat ik wat "spanning" mis, en het ons eventueel wel wat lijkt om een "open relatie" te beginnen.. door deze situatie praten mijn man en ik heel veel, en hij ziet een open relatie wel zitten, maar ik zou niet naar de man mogen waar ik heen zou willen.. (we hebben het over polygamie gehad)
Ik voel me nu dus een soort van "vast".. even niet weten wat ik voel. Ik wil voor mijn gezin vechten maar tegelijkertijd wil ik bij hem zijn..
Ik durf het risico niet te nemen (Verhaal 105)
Ik wil graag mijn hart luchten omdat ik niet meer weet wat ik moet doen.
Ik ben al 13 jaar met mijn huidige partner.
We hebben een koophuis en geen kinderen.
We proberen al een tijd kinderen te krijgen maar dat lukt niet waardoor we waarschijnlijk ongewenst kindloos blijven. Dit heeft een erge effect gehad op onze relatie waardoor we in plaats van dichter nader tot elkaar uit elkaar gegroeid zijn. Daarnaast is mijn partner erg claimerig waardoor ik mijzelf niet kan zijn en waardoor ik ook geen dingen kan doen zonder dat hij erbij moet zijn of met een tijdslimiet. In de afgelopen 6 jaren ben ik meerdere keren opzoek gegaan naar een nieuwe partner die me wel kon geven wat ik mis in mijn huidige relatie. Dat is voornamelijk het houden van elkaar (liefde) romantiek sex. Voor mij voelt deze relatie niet als hoe een relatie hoort te zijn maar meer als beste vriend/vriendin of iets. Hierdoor heb ik mijn partner ook een keer bedrogen hij is hiervan op de hoogte. Ik kon ook bij hem weggaan die tijd maar ik was te laf omdat te doen. Ik leerde namelijk iemand kennen bij wie het beter klikte. Uiteindelijk heb ik toch voor mijn partner gekozen. Nu heb ik sinds kort een relatie ( sinds vorig jaar maart) met een man die ik heb leren kennen en waar het onwijs goed mee klikt. We hebben dezelfde eigenschappen dromen en wensen en heel veel gelijkenissen en samen ook goede gesprekken. Hij heeft echter wel veel pech gehad in zn relaties omdat hij meerdere exen en kinderen heeft maar goed. We zijn 3,5 maand uit elkaar geweest omdat ik achter dingen kwam die hij verborgen hield voor mij. Ik heb toen de relatie beindigt. in die 3,5 maand zijn we toch iedere dag aan elkaar blijven denken en sinds 1 januari dit jaar hebben we weer contact/relatie. Het gaat super goed alleen is het niet te trekken met mijn huidige partner en situatie. Hij woont momenteel ook nog ergens en heeft geen eigen woning. Hij heeft mij ook ten huwelijk gevraagd dood gelukkig was ik. Toch blijf ik twijfelen. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Hier heb ik een partner een koophuis en weet ik dat hij me ook nooit zal laten en met die man met wie ik een relatie heb weet ik niet wat ik kan verwachten zal het goed gaan of niet goed gaan? zal hij bij me weggaan of niet weggaan misschien wel vreemdgaan? Ik moet binnenkort de knoop doorhakken en ik pieker me suf ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Ik hou heel veel en ben onwijs gek op die man met wie ik een relatie heb ik denk ook dat hij me gelukkig zal maken op de alle vlakken maar ik durf die risico niet te nemen om te laten wat ik nu heb opgebouwd. Weet iemand wat tips?
Verliefd op een Perzische vrouw die niet kan scheiden (Verhaal 104)
Graag will ik mijn verhaal delen vooral omdat ik het met geen ander kan. Ik hoop dat er iemand is die kan begrijpen hoe moeilijk het is om in een onmogelijke relatie staande te houden. Na een lange scheiding die 7 jaar geduurt heeft heb ik een vrouw ontmoet. En niet zo maar een vrouw. Bij de eerste ontmoeting ging de deur open zag ik haar voor het eerst. Als 2 magneten zijn we sinds die dag onafscheidelijk en groeit de liefde nog met de dag. Een ongelooflijke sterke band. Nou zou je zeggen dat is geweldig maar ondanks dat we samen zijn gebracht door een ongekende kracht is onze liefde bijna onmogelijk. Mijn vriendin woont al 13 jaar in nederland maar van Perzische afkomst. Al die tijd leeft alleen maar door de iraanse wet kan en mag ze niet scheiden. Haar man en zij hebben geen huwelijk maar zolang hij geen toestemming geeft kans ze niet vrij zijn. Ook werkt ze samen met hem in een bedrijf. Het gevecht aan gaan is gevaarlijk voor haar en haar omgeving. Status is belangrijk in Iran net als in nederland 50 jaar geleden. Als ze zou vechten raakt de schaamte haar hele familie en zou ze als paria te book staan en met vergaande gevolgen. Onze relatie is geheim voor haar omgeving uit veiligheid. In mijn omgeving is ze omarmt, mijn kinderen, mijn ouders vrienden en familie als volle partner gezien. Maar ze is niet vrij. Wij zijn niet vrij. Veel Perzen in nederland zijn verbonden dus sommige momenten in het openbaar zijn moeilijk. Hand in hand lopen doen we graag maar kan dan niet. Een naar gevoel als gevolg
Ondanks dat geloof ik dat we elkaar verdienen en zelfs de laatste 3 jaar heeft ons niet uit elkaar gedreven. De band is sterk. Daardoor is mijn drang naar groei in de relatie groot. Verlang naar het onmogelijke. Moeilijk om te verbergen en zwaar voor haar omdat ze ziet hoe groot mijn lijden is. Ik voel me egoïstisch omdat ze me zoveel geeft als ze maar kan. We hebben afzonderlijk verdriet maar samen vergeten we dat gevoel en verliezen ons in elkaar. Ons geluk heeft een hoge prijs.
Opgeven op wat waarschijnlijk de grootste liefde van mijn leven is naast mijn kinderen is geen optie.
Ik voel letterlijk de druk op mijn hart als ik er aan denk.
Als ze naar iran moet voor een maand is het des te zwaarder. Het gemis en de bizarre omstandigheden waar we ons door heen moeten wurmen.
Hoe sterk moet ik zijn om het verlangen naar meer te verdragen?
Het is moeilijk te verkroppen hoe iets moois zo wreed kan zijn!
Ware liefde, of toch gewoon verliefdheid? (Verhaal 102)
De relatie met mijn vriendin is erg goed, op alle fronten. Enige is dat er constant bouwklussen zijn. Ik had een appartement omdat ik dat niet meer wilde... Het is mijn natuur altijd een ander te helpen, dus ik klus weer. In onze 9 jaar ben ik daarnaast 2x bijna opgestapt. Ik denk dat ik niet makkelijk ben en zij erg controling, dus soms is er onmin. Ik kan niet tegen de opmerking "dan ga je maar ergens anders wonen". Dat is unfair, ik kan op zich nergens heen. Had haar de 1e keer gezegd, dat moet je niet meer zeggen want dan ga ik. Deed ik dus niet de 2x keer, na haar excuses. Het is nu al een paar jaar rustig en dus OK. Het is wel blijven hangen bij mij. Ik vermijd situaties waardoor het weer fout zal gaan. Dat is sons erg lastig.
Maar..nu ben ik een ontzettend leuke dame tegen gekomen. In Denemarken. Ik moest professioneel
Ca 2 weken met haar e-mailen, en zouden elkaar dan zien. Het schrijven was erg vriendelijk, vonden we allebei erg leuk.
We werden echter overweldigd bij elkaar echt zien. Ik moest dus voor mijn werk 3 dagen naar Denemarken... Zij is weduwe (haar man verongelukte, ze waren dolgelukkig met elkaar) sinds een jaar of 8 en heeft tussendoor 5 jaar een vriend gehad waarmee ze stopte omdat ze niet naar een ander land kan verhuizen.
Het was een fantastische dag. Er gebeurde dingen die me nog nooit zijn overkomen. Qua praten, qua elkaar aankijken, qua vreemde gebeurtenissen (2x telefoon in een taxi laten liggen én weer terug gekregen, ik had mijn telefoon nog nooit verloren!) , qua aanraken etc. Totaal uniek. En dat bij zeer slecht weer, vandaar de taxi naar restaurant, kroeg, station etc.
Ik ben 26 jaar getrouwd geweest en heb daarvoor en daarna verschillende vriendinnen gehad. Niet alleen Nederlandse dames. Maar, het was nooit zo intens als nu. We gingen deze dag niet met elkaar de koffer in, dat niet. Maar geestelijk en lichamelijk waren we verder heel erg intiem. Ware liefde? Of toch "gewoon" een verliefdheid?
Terzijde: Ik ben ooit 1x diep verliefd geweest wat uiteindelijk niets werd. We zoenden, meer niet. 1,5 jaar lang en besloten toen te stoppen. We waren beiden getrouwd. Allebei hebben we daarna mentale problemen gehad, zo diep zat dat. Maar óók die relatie was niet direct zo intens. Bij lange na niet. Wel qua verliefdheidgevoel, niet qua wat we ermee deden.
Ik ben nu 61, zij is 68. We weten niet wat te doen!! Zij wil mijn relatie niet verstoren maar is anderzijds totaal overtuigd van onze liefde. Dit verwart haar.
Ik zit in dezelfde situatie. Ik kan het thuis niet maken, 1 van haar dochters is bijv zeer verknocht aan me, maar kk ben de weg kwijt door dit unieke gebeuren. Mijn soulmate heb ik eindelijk gevonden. Als ik probeer neutraal te kijken is mijn vriendin bijv knapper, welvarender en ook nederlands.
Ten slotte: Wonen is voor mij geen probleem, ik ksn "zo" naar Denemarken. Ik kan overal werken met mijn professie. Kan het me zelfs veroorloven om daarmee te stoppen... En dus in Danmark gaan wonen, wat zij heel graag ziet. Maar pieh, ik voel me verrekte schuldig, het is veel te kort (2 weken!!) maar anderzijds zeer bijzonder.
Ik weet geen keuze te maken (Verhaal 96)
Je thuissituatie is ern ander verhaal. Het lijkt niet te werken,waarom koos je voor haar? Ze is lief en zorgzaam. Wat heel positief klinkt. Waarom nooit gesproken met haar over de sexuele kant?
Sterkte.
Moet ik dit delen met mijn vriend? (Verhaal 98)
6 jaar geleden heb ik een jongen ontmoet, we noemen hem jaap voor het verhaal, het klikte meteen tussen mij en jaap en we spraken dagelijks af met z'n 2 of met meer mensen en hadden de leukste tijd samen. Ik werd al snel verliefd op jaap maar durfde nooit eerlijk te zijn over m'n gevoelens en ondanks dat ik dacht dat hij waarschijnlijk hetzelfde voelde voor mij, heeft hij er ook nooit wat over losgelaten. Na een tijd kregen we beiden een relatie met een ander en ik zette me over hem heen, maar vanbinnen wist ik altijd dat ik met hem wou zijn, maar het gewoon nog niet kon. Nu dus 6 jaar later heb ik een toprelatie van bijna 4 jaar en het gaat super goed tussen ons(niet jaap dus) Wij hebben onze ups en downs gehad maar ik heb er al het vertrouwen in dat als we zo doorgaan, niks ons kan stoppen. Ik en jaap zijn altyd vrienden gebleven en kunnen het nogsteeds heel goed met elkaar vinden. Mijn vriend nu weet van het verleden tussen mij en jaap en vertrouwd mij.
Maar nu na al die jaren is jaap weer single en dat heeft gevoelens omhoog gebracht bij mij, hij is gewoon altijd precies geweest wat ik wil ookal weet ik niet of hij hetzelfde voelt. Ook zijn mijn vriend en jaap nu super goed bevriend met elkaar en ik kan niet anders dan me super schuldig voelen voor de gevoelens die ik heb voor jaap. Ik wil eerlijk zijn tegenover mijn vriend en afstand nemen van jaap maar weet niet of ik dit met mijn vriend moet delen of niet, ik ben bang dat ik hem kwets of onzeker maak :(
Kan iemand mij helpen?
Tegen je vriend zul je moeten zeggen dat het beter is om dit te doen. "Ik heb er de laatste tijd erg veel moeite mee, gezien het verleden en dat kan ten koste gaan van ons, en dat wil ik niet, ik heb bewust voor jou gekozen. Uiteraard ga ik dit Jaap vertellen. "
Ik voel me een slecht mens (Verhaal 99)
Sexueel is ze heel fijn, maar kwa persoon kan ze wisselen. Ze heeft vaak wel opmerkingen op mijn kids en de manier waarop ze 'zijn'.
Onze relatie is eentje met vele pieken en dalen en na een poos zijn we zo goed als uit elkaar gegaan. 2 maanden later kwamen we toch weer bij elkaar en sindsdien is het een beetje alles geven van mijn kant en aantrekken en afstoten van haar kant. De afgelopen maanden leken we meer vrienden dan geliefden en heeft ze meerdere keren voorgesteld om maar als vrienden te leven. In de tussentijd heb ik een vrouw leren kennen die precies eender is aan mij, alleen is ze heel veel jonger. We hebben amicaal contact via sociale media en leren elkaar beter kennen, maar hoe meer ik haar leer kennen hoe meer ik het idee heb dat we heel goed passen, zijzelf ook. Ondertussen begin ik wel soort van gevoelens te krijgen ondanks het ferme leeftijdsverschil. Ondertussen geeft de vrouw waar ik dus een relatie mee heb aan dat ze me toch erg graag ziet en verder wil terwijl ik dus echt overal aan twijfel op het moment. De hele situatie begint te zorgen dat ik uiteengescheurd wordt door alles, ik wil niemand kwetsen en zal ook nooit fysiek vreemdgaan. Ik voel me een slecht mens en haat mezelf op tijden.
Klein jochie die voor het eerst verliefd is (Verhaal 81)
Het is zeer moeilijk. als ik bij mijn vrouw ben dan ben ik gellukig en is er niet aan de hand. Maar zodra die andere vrouw in beeld komt dan voel ik me net een klein jochie die voor het eerst verlieft is. Ik weet naar een goed gesprek met haar dat zij het zelfde voelt.
Ik weet het niet meer. Ik weet ga ik in therapie met mijn vrouw wat daar de uitkomst uit zal zijn.want de vonk de vlam en de vlinders die ik voor mijn vrouw heb zijn bijna verdwenen.
Ik voel me rot richting haar dat ik deze gevoelens heb en anderzijds zegt mijn hart dat ik moet doen wat goed voel en je raad het al dan is naar die andere vrouw. Pffff wat is de liefde toch mooi maar toch zo moeilijk
Die nieuwe vlam van je die deugt niet. Ze weet dat je getrouwd bent dus waarom zoekt ze jou uit?
Het heeft niets met liefde te maken. Het zijn geilheidsverschijnselen.
Als God het wil.... (Verhaal 97)
Ik denk dat ik toch die ander wil (Verhaal 95)
Ben radeloos (Verhaal 94)
Ik woon in Barcelona daar 7 jaar geleden blijven hangen omdat ik verliefd werd op een man die hier woonde al.
Het moment dat ik hem ontmoete was ik heel destructief mijn vader was net overleden en t kon me allemaal niets schelen.
Tot op het moment dat ik hem ontmoete, hij was de eerste (na vele korte relaties) die naar me luisterde me trooste en nu bijna 7 jaar later doet hij dat nog steeds we houden ziels veel van elkaar.
Maar al 5 jaar is het meer broer en zus relatie en vreeen we geforceerd omdat we dachten de laatste 2 jaar kinderen te willen. Wat niet gelukt is 1x in de maand vrijen helpt daar ook niet bij
Nu heb ik besloten tijd terug geen kinderen te willen ook al 40 jaar, dus er zijn ook risico’s
Sinds 6 weken verliefd op een andere man die een stuk jonger is en hebben elkaar ontmoet op een tijdelijk werk project van mij.
Er is niks gebeurd maar vandaag werd me duidelijk dat de verliefdheid wederzijds is
We zitten kwa denken op dezelfde golflengte en kan met mijn partner niet over mijn werk praten (ben kunstenaar)
maar met hem wel hij is ook kunstenaar
het is hartverscheurend want mijn partner is zo ontzettend lief heb al meerdere keren gezegd neem een minnares maar hij wil dat niet
omdat ik dus al heel lang niet meer spontaan met hem wil vrijen maar hij wil oud met me worden zegt ie en geloofd dat t lichamelijke ook wel terugkomt.
Wat ik mis dus in mijn relatie is kunnen praten over mijn werk en ik dacht zonder te kunnen dat ik nu gewoon veel in mijn hoofd leef maar sinds afgelopen weken zijn mijn sexuele gevoelens terug
te denken aan mijn lieve vriend pijn te doen is hartverscheurend maar ik ben zo verliefd dat ik moeilijk kan nadenken
ook zal ik niks doen met de ander voordat ik t hem vertel denk ik maar ben radeloos en verliefd
bedankt voor uw advies alvast
Mijn man houdt van 2 vrouwen (Verhaal 74)
Wij zijn 20 jaar getrouwd
En hij houd van ons alle bij
Ze is 19 jaar en hij is 43 jaar
Ik weet niet wat ik moet doen
Ik hou nog steeds van die man
Maar wil hem niet delen en hij wil ons alle bij niet kwijt en het gezin niet kwijt
Het vuur in m'n huidge relatie is een beetje gedoofd (Verhaal 90)
Momenteel zit ik een relatie van 5 jaar. We zijn sinds ons 18e bij elkaar en ze is eigenlijk een geweldige meid. Lief, knap, zorgzaam noem maat op. Nu loopt het al een tijdje niet lekker en ben ik op mn nieuwe werk een ander tegengekomen. Ik heb het gevoel dat ik verliefd op haar ben geworden want ik krijg haar niet uit mn hoofd.
Ik moet steeds aan haar denken en zoek haar graag op, op de werkvloer. Ik heb het ondertussen verteld
Aan mn huidige vriendin en ze is er helemaal kapot van. Het ergst vind ik zelf dat ik haar zoveel pijn doe.
Ik heb nu zo'n groot conflict in mijn hoofd dat ik niet meer weet wat ik moet doen. Ik vind het zonde om 5 jaar om te ruilen voor een nieuw iemand. Maar mn gevoel zegt dat het vuur in mn huidge relatie een beetje gedoofd is. Iemand die hier ervaring mee heeft? Ik weet het echt allemaal niet meer.
Verliefd op een vrouwelijke collega (Verhaal 85)
Wij (mijn vrouw en ik) zijn 26 jaar samen en hebben 2 kinderen van 13 en 15. We hebben veel ups en downs gehad. En zitten nou weer in een down periode door de corona. Sociaal gezien ligt ons leven ook behoorlijk op een laag pitje terwijl ik een mensen mens ben. Mijn vrouw heeft dat minder.
Op mijn werk zit ik naast een vrouwelijke collega van 26. Zij is sociaal, mooi, lief en wij kunnen het heel goed samen vinden en hebben veel lol. We delen de zelfde humor en zitten de hele dag naast elkaar en we weten ook wel het 1 en ander van elkaar en voelen elkaar aan.
Zij heeft een heel leuk sociaal leven waar ik ook wel jaloers op ben en daardoor heel erg mijn jeugd mis waar ik , zoals zij nu doet, veel ging stappen en veel (stap) vrienden had.
Je raadt het al: ik ben verliefd op haar. Dat het niet wederzijds is is meer dan logisch want wat moet zij met een vent van 48 terwijl ze in de mooiste tijd van haar leven zit. We kijken elkaar af en toe wel zo aan dat ik heel soms heel licht twijfel wat zij denkt. En dan op een manier van dat ze net iets langer en anders kijkt dan nodig. Dat zal zeer waarschijnlijk niet zo zijn maar dat is denk ik mijn hoofd die iets wil maar nooit zou kunnen krijgen
Ik kan (nu nog ) logisch nadenken dat zij nooit op mij zou vallen. En als dat zo zou zijn dan heeft het geen toekomst want ze zou mijn dochter kunnen zijn.
In vroegere jaren was ik ook wel verliefd maar zat altijd in the “friends zone” dus heb weinig ervaring op dat gebied met fleurten en wat een vrouw nu precies bedoelt
Ik mis mij vrouw zoals ze vroeger was en waar ik op gevallen ben. Zij is wel mijn liefdes maatje en wij kennen elkaar door en door. En ja we praten er over en ja zij heeft een aantal maanden geleden ook er naar gevraagd of ik verliefd was op mijn collega
Ik heb toen eerlijk geantwoord en we hebben het er over gehad.
Ik wil graag mijn verhaal delen en hopen dat ik er op deze manier mee om kan gaan.
Ik mis mijn vrouw zoals ze vroeger was en waar ik op gevallen ben (Verhaal 84)
Wij ( mijn vrouw en ik) zijn 26 jaar samen en hebben 2 kinderen van 13 en 15.We hebben veel ups en downs gehad. En zitten nou weer in een down periode door de corona. Sociaal gezien ligt ons leven ook behoorlijk op een laag pitje terwijl ik een mensen mens ben. Mijn vrouw heeft dat minder.
Op mijn werk zit ik naast een vrouwelijke collega van 26. Zij is sociaal, mooi, lief en wij kunnen het heel goed samen vinden en hebben veel lol. We delen de zelfde humor en zitten de hele dag naast elkaar en we weten ook wel het 1 en ander van elkaar en voelen elkaar aan.
Zij heeft een heel leuk sociaal leven waar ik ook wel jaloers op ben en daardoor heel erg mijn jeugd mis waar ik , zoals zij nu doet, veel ging stappen en veel (stap) vrienden had.
Je raadt het al: ik ben verliefd op haar. Dat het niet wederzijds is is meer dan logisch want wat moet zij met een vent van 48 terwijl ze in de mooiste tijd van haar leven zit. We kijken elkaar af en toe wel zo aan dat ik heel soms heel licht twijfel wat zij denkt. En dan op een manier van dat ze net iets langer en anders kijkt dan nodig. Dat zal zeer waarschijnlijk niet zo zijn maar dat is denk ik mijn hoofd die iets wil maar nooit zou kunnen krijgen
Ik kan (nu nog ) logisch nadenken dat zij nooit op mij zou vallen. En als dat zo zou zijn dan heeft het geen toekomst want ze zou mijn dochter kunnen zijn.
In vroegere jaren was ik ook wel verliefd maar zat altijd in the “friends zone” dus heb weinig ervaring op dat gebied met fleurten en wat een vrouw nu precies bedoelt
Ik mis mij vrouw zoals ze vroeger was en waar ik op gevallen ben. Zij is wel mijn liefdes maatje en wij kennen elkaar door en door. En ja we praten er over en ja zij heeft een aantal maanden geleden ook er naar gevraagd of ik verliefd was op mijn collega
Ik heb toen eerlijk geantwoord en we hebben het er over gehad.
Ik wil graag mijn verhaal delen en hopen dat ik er op deze manier mee om kan gaan.
Het onmogelijke is gebeurd (Verhaal 49)
Ben verliefd geworden op een ander die t denk wel weet maar zich beschermt omdat ze ook een relatie heeft.
Kan er dus eigenlijk niks mee.
Het speelt al een hele tijd maar kan er geen afstand van nemen.
Ze dwaalt iedere dag door mijn hoofd en ben er soms ook onderdoor gegaan.
Snap niet dat ik t kan verzetten want het is zo nutteloos.
Het mooie ervan is dat ik niks te klagen heb in mijn relatie met een supervrouw.
Probeer het verliefd zijn steeds maar weg te stoppen maar t komt steeds maar boven drijven.
Het verlangen naar haar is zo groot.
Ga er eigenlijk soms aan kapot.
Weet me geen raad meer en lijkt t dat ik het leven iedere keer zwaarder Word.
Heb mijn man ingelicht. Met de gedachte dat het niet eerlijk was tegenover hem. Dat hij mij dan uit zijn leven zou kunnen verwijderen als hij dat wilde. Omdat het toch een soort van ontrouw is. Mijn man heeft me gesteund, wilde erover praten. Hij zei dat ik geduld moest hebben en dat het op den duur wel over zou gaan. Al zou dat misschien jaren duren. Hij had geduld en hield van mij zoals ik was. Inclusief mijn moeilijkheden. Ik denk dat openheid veel oplost, wat er ook van komt. Tegen de gevolgen moet je niet op zien.
Voor me eigen geluk gaan met alle consequenties van dien? (Verhaal 63)
[ Ja ze heeft gelijk ik had een sexverslaving 10 jaar geleden en de reden ,mijn vrouw wou geen sex meer met mij ,ja om de maand of langer.
Ik heb toen mijn heil gezocht oo het internet wat steeds erger werd en ja ik keek naar shemales en ja ik keek naar gaysites en waarom omdat gewone sex mij op een gegeven moment niet meer kon bekoren.ik ben toen hulp gaan zoeken omdat ik nooit sexverslaafd was geweest.er werd mij ook verteld dat ik dat helemaal niet was maar internet sites bezoeken uit de hand was gelopen
Wat vond ik leuk de spanning en op het laatst de chats dat mensen aardig tegen jou terug zijn en ja met iedereen die mij leuk vonden het streelde mij iets wat ik tekort kwam in mijn relatie.
Sexverslaving heb ik overwonnen en was er van af.
Nu even over mijn partner
Mijn dochter is ernstig ziek geweest en toen alles weer goed ging is mijn ex 7 maanden vreemd geweest met een vriend van ons ik heb haar vergeven omdat ze ptss had.mijn ex heeft een vlucht gedrag en elke keer als wij een discussie hadden vluchte ze weg om sigaretten te halen en was ze een week bij haar vader en dat is 10 x gebeurd.
Laatste 3 jaar is top geweest met laatste 8 maanden kijken voor een huis in tholen.zij wou daar wonen zij was daar gelukkig en haar droom kwam uit dit is wat ze wou.mijn oudste zoon over gehaald want die wou niet mee
Niemand heeft dit zien aankomen qe waren een gelukkig stel met zijn ups en downs alleen is zij een vluchter en loopt gauw in de armen van een ander.
Ik mijn werk opgezegd ga nu voor 600 euro minder werken maar het kon want zij ging ook werken.
Lease auto weg gedaan meubels weg gedaan want ze qou andere meubels een vermogen uitgegeven om 1 maand voor we naar tholen gingen te zeggen ik heb opgekropte emotie en dat hoorde ik via de app.
2 maanden heb ik en mijn kinderen haar niet gezien totdat ze op de dag dat ze terug zou komen wijst vlaggetjes klaar stonden en taart en zij even via de app melde dat ze een ander had 1 maand later zag ze opeens weer een opening want ze miste ons toch ze is mee gegaan naar tholen waar ik haar 3 x fysiek betrapte en wel 100x met bellen .
Ook stuurde ze sexfoto,'s vanuit onze badkamer naar die jongen waar ze verliefd op is die jongen is 31 en zelf is ze 46.
Nu hebben haar 2 jongens haar moeder al 1 maand niet gezien en als je vraagt kom ze halen heeft ze geen tijd of wil ze niet met de trein maar kan wel naar duiven met de trein waar haar vriendje woont.
De maand dat ze terug kwam zij ze eventjes dat het 1,5 maand kan duren voordat we sex zouden hebben tsja tuurlijk ze wou hem er bij houden en dat klopte ook want toen ik haar betrapte de laatste keer zij ze luk raak als jij niet had geijst dat ik hem moest bellen had ik er nog geweest hoe bedoel je van twee wallen ete.
Mevrouw mag alle informatie hier vragen maar als je iemand beticht van vreemdgaan wil ik graag bewijzen en chatten met iemand is geen bewijs dat ik vreemdgaat sterker het ging om de spanning en ik was sexverslaafd en notabene 10 jaar geleden.
Daar aan tegen is zij 2 x vreemd gegaan 10 x gevlucht en heeft in ons huis waar de kinderen woondecsex foto's gemaakt .
Ja ik was sexverslaafd maar ik heb het zelf overwonnen en het was fucking 10 jaar geleden.
Gebruik jouw verliefdheid niet om een excuus te vinden die er niet is als jij er mee had gezeten 10 jaar terug had je niet moeten zeggen doe het maar maar hou het binnen de perken .en over de hoeren zij wou niet en zij ga maar naar de hoeren ,nou ik ga liever voor de lust naar de hoeren dan dat ik er een relatie op na houdt en verliefd word op een ander.
En over mij naar haar ik kusde haar voeten waar ze liep ze kreeg alles kocht zelfs in de moeilijke tijd een cabrio voor haar waar ze volmondig ja op zij.
Nu zit ik met mijn 2 kids in tholen verdien ik zo weinig (omdat dit haar droom was) dat ik elk dubbeltje moet omdraaien terwijl ik altijd goed mijn centen heb verdiend en mevrouw daar zeer veel van is onderhouden.
Ja ze laat 2 kinderen in de steek die ze nu al meer dan 1 maand niet gezien hebt maar alles ligt aan mij. ]
Verliefd op haar beste vriendin (Verhaal 80)
Sinds onze verhuizing komt met regelmaat haar beste vriendin bij ons op bezoek. We kennen haar al jaren, maar nu we in dezelfde stad wonen is het makkelijker om elkaar te zien. De laatste paar jaar ben ik ook goed met haar bevriend geraakt en zie haar ook als één van mijn beste vrienden. Ik heb jaren lang de vraag gekregen van vooral mijn mannelijke vrienden, hoe mij dat lukt. Want geen van hun zou bevriend met een andere vrouw kunnen zijn. Maar ik heb haar voor een lange tijd, nooit als meer dan een vriend gezien. Tot eind vorig jaar, de gevoelens kwamen langzaam op gang. Ik probeerde het te negeren, maar telkens bij ieder appje van haar of als ik haar spreek sta ik weer in vuur en vlam. De gedachte was altijd dat ik niet tussen hun beide wil komen. En zij heeft tenslotte geen gevoelens voor mij (dat denk ik tenminste). Maar in december zijn we met z'n 3'en op vakantie geweest. En ik sinds dat moment kan ik niet ophouden om aan haar te denken. Er is nooit iets romantisch tussen ons gebeurt, maar op één avondje met drank op werd er zeker tussen ons speels geflirt. Ze kan het ene moment mij het gevoel geven dat ze verliefd op mij is, en het andere moment kan ze doen alsof ik niet besta. Ik heb genoeg dingen gelezen op deze site, dat ik weet dat ik iets mis in mijn huidige relatie en dat mijn gevoelens waarschijnlijk een projectie zijn over dingen die ik mis. Maar soms vraag ik mij af of wat ik mis nog wel te vinden is in mijn huidige relatie. Soms vraag ik me af of ik bij haar ben gebleven, omdat ze toen juist kwetsbaar was en zij mij nodig had. En ik ben ook bang wat er gebeurt als ik er niet ben. Ik merk dat de gevoelens wat ik heb voor de ander invloed hebben op mijn gevoelens voor mijn huidige partner. Het voelt alsof ik steeds een masker opzet.
Ik heb van alles geprobeerd, punten opschrijven wat ik leuk vind aan beide en wat niet. Redenen waarom het niet handig is om bij haar te zijn. Maar telkens als ik haar zie, als ik het maar op een foto dan sprint mijn hart zowat uit mn lijf. Als ik bij haar ben dan wil ik niks anders dan haar in mijn armen houden. Ik heb in het verleden wel eens crushes gehad, dat ging altijd vanzelf weg. Maar nu heb ik het gevoel dat hoe meer ik het van me af probeer te zetten, des te sterker het terug komt. Het feit dat we allemaal bevriend zijn maakt het dusdanig complex. Het liefste wil ik haar alles vertellen, maar ik weet dat ik van alles kapot kan maken. Ik weet niet eens of ze wel iets voor mij voelt. Ik weet zeker dat als ik mijn huidige partner vertel over mijn gevoelens dat ze haar vriendschap verbreekt. Ondanks dat ik jaren geleden een fout heb gemaakt, is ze nog steeds erg jaloers. Zelfs als ik met haar vriendin app leest ze altijd stiekem de berichten terug. Op dit moment voel ik me radeloos en in enorme tweestrijd.
Ik kan je aanraden om het te delen, hoe moeilijk het ook is. Als de relatie sterk genoeg is denk ik dat je hier samen uit kunt komen.
De fysieke aantrekking heb ik bij hem nooit zo gehad als wat ik nu bij die ander voel (Verhaal 60)
Ik ben nu aan het nadenken wat ik in mijn huidige relatie nodig heb en mis. Maar de fysieke aantrekking is er, of is er niet. Dat kan mijn man mij niet echt geven, ook al is het mooie man en hoor ik vaak dat ik een knappe man heb. De fysieke aantrekking heb ik bij hem nooit zo gehad als wat ik nu bij die ander voel. Ergens ben ik blij dat ik weet hoe het nu is als je zo verliefd bent, maar soms huil ik erom en denk ik … wat als..
[ Ja ze heeft gelijk ik had een sexverslaving 10 jaar geleden en de reden ,mijn vrouw wou geen sex meer met mij ,ja om de maand of langer.
Ik heb toen mijn heil gezocht oo het internet wat steeds erger werd en ja ik keek naar shemales en ja ik keek naar gaysites en waarom omdat gewone sex mij op een gegeven moment niet meer kon bekoren.ik ben toen hulp gaan zoeken omdat ik nooit sexverslaafd was geweest.er werd mij ook verteld dat ik dat helemaal niet was maar internet sites bezoeken uit de hand was gelopen
Wat vond ik leuk de spanning en op het laatst de chats dat mensen aardig tegen jou terug zijn en ja met iedereen die mij leuk vonden het streelde mij iets wat ik tekort kwam in mijn relatie.
Sexverslaving heb ik overwonnen en was er van af.
Nu even over mijn partner
Mijn dochter is ernstig ziek geweest en toen alles weer goed ging is mijn ex 7 maanden vreemd geweest met een vriend van ons ik heb haar vergeven omdat ze ptss had.mijn ex heeft een vlucht gedrag en elke keer als wij een discussie hadden vluchte ze weg om sigaretten te halen en was ze een week bij haar vader en dat is 10 x gebeurd.
Laatste 3 jaar is top geweest met laatste 8 maanden kijken voor een huis in tholen.zij wou daar wonen zij was daar gelukkig en haar droom kwam uit dit is wat ze wou.mijn oudste zoon over gehaald want die wou niet mee
Niemand heeft dit zien aankomen qe waren een gelukkig stel met zijn ups en downs alleen is zij een vluchter en loopt gauw in de armen van een ander.
Ik mijn werk opgezegd ga nu voor 600 euro minder werken maar het kon want zij ging ook werken.
Lease auto weg gedaan meubels weg gedaan want ze qou andere meubels een vermogen uitgegeven om 1 maand voor we naar tholen gingen te zeggen ik heb opgekropte emotie en dat hoorde ik via de app.
2 maanden heb ik en mijn kinderen haar niet gezien totdat ze op de dag dat ze terug zou komen wijst vlaggetjes klaar stonden en taart en zij even via de app melde dat ze een ander had 1 maand later zag ze opeens weer een opening want ze miste ons toch ze is mee gegaan naar tholen waar ik haar 3 x fysiek betrapte en wel 100x met bellen .
Ook stuurde ze sexfoto,'s vanuit onze badkamer naar die jongen waar ze verliefd op is die jongen is 31 en zelf is ze 46.
Nu hebben haar 2 jongens haar moeder al 1 maand niet gezien en als je vraagt kom ze halen heeft ze geen tijd of wil ze niet met de trein maar kan wel naar duiven met de trein waar haar vriendje woont.
De maand dat ze terug kwam zij ze eventjes dat het 1,5 maand kan duren voordat we sex zouden hebben tsja tuurlijk ze wou hem er bij houden en dat klopte ook want toen ik haar betrapte de laatste keer zij ze luk raak als jij niet had geijst dat ik hem moest bellen had ik er nog geweest hoe bedoel je van twee wallen ete.
Mevrouw mag alle informatie hier vragen maar als je iemand beticht van vreemdgaan wil ik graag bewijzen en chatten met iemand is geen bewijs dat ik vreemdgaat sterker het ging om de spanning en ik was sexverslaafd en notabene 10 jaar geleden.
Daar aan tegen is zij 2 x vreemd gegaan 10 x gevlucht en heeft in ons huis waar de kinderen woondecsex foto's gemaakt .
Ja ik was sexverslaafd maar ik heb het zelf overwonnen en het was fucking 10 jaar geleden.
Gebruik jouw verliefdheid niet om een excuus te vinden die er niet is als jij er mee had gezeten 10 jaar terug had je niet moeten zeggen doe het maar maar hou het binnen de perken .en over de hoeren zij wou niet en zij ga maar naar de hoeren ,nou ik ga liever voor de lust naar de hoeren dan dat ik er een relatie op na houdt en verliefd word op een ander.
En over mij naar haar ik kusde haar voeten waar ze liep ze kreeg alles kocht zelfs in de moeilijke tijd een cabrio voor haar waar ze volmondig ja op zij.
Nu zit ik met mijn 2 kids in tholen verdien ik zo weinig (omdat dit haar droom was) dat ik elk dubbeltje moet omdraaien terwijl ik altijd goed mijn centen heb verdiend en mevrouw daar zeer veel van is onderhouden.
Ja ze laat 2 kinderen in de steek die ze nu al meer dan 1 maand niet gezien hebt maar alles ligt aan mij. ]
Heb zulke haat gevoelens maar ook heel veel verdriet (Verhaal 79)
Ik ben doorgedraaid (Verhaal 78)
1997 leerde ik mijn liefde kennen het was op mijn werk eerste indruk een mooie meid maar eigenlijk niet het type waar ik op zou vallen.Nog emotioneel van mijn vorige relatie gaf zij aan dat ik met haar moest gaan praten.
Ik vond dat zo een mooi gebaar datujn liefde voor haar met de dag groeide.
Na een jaar kocht ik een huis en was zijn ongemerkt zwanger tuurlijk waren we blij en zo werd onze dochter geboren.ik werkte veel en zij vond dat ik een andere baan moest gaan zoeken en heb dat uiteindelijk ook gedaan ,ik moest ook maar helemaal uit de horeca want ze vond alle aandacht maar niks.5 jaar later waren wij in Turkije misschien wel de gelukkigste tijd van ons leven.echter kwam daar 3 maanden later een einde aan omdat wij te horen kregen dat mijn dochter een hersen tumor had in eerste instantie was het over omdat ze aangaven dat het in de stam zat maar na 12 uur operatie bleek het 2 mm er van af te zitten geluk bij een ongeluk.
Echter tijdens haar verblijf na de operatie bleef ze ziek en bleek dat ze een ziekenhuis bacterie had opgelopen 6 maanden strijden waar ze 3x is terug gehaald en 3 maanden in coma.maar uiteindelijk heeft mijn dochter het gered en heeft nu nog wel haar beperkingen maar gaat het met haar goed.mijn ex vrouw zij wel eens onze dochter is daar overleden en er is een andere dochter opgestaan en dat is ook zo .Echter is mijn dochter daar overleden en opgestaan zo ook mijn vrouw.ze werd keihard en meedogenloos.
Een jaar na dit gebeuren ik was al weer aan het werk en mijn vrouw was nog aan het verwerken leerde ze een goede vriend beter kennen deze jongen maakte misbruik van haar goedheid en ze heeft met hem een realtie gehad van 7 maanden ik kwam hier achter omdat die jongen dat zelf opbiechte omdat hij niet van zijn vrouw af wou.bij mijn vrouw werd ptss geconstateerd ik goede het eigenlijk dan altijd op ptss omdat ik dan een reden had om haar te vergeven al lukte dat niet altijd en gooide je dat wel eens voor haar voeten.toch kwamen we hier uit en kregen nog 3 jongens.
Echter is mijn vrouw geen prater en als er wat was ging ze sigaretten halen om naar haar vader te gaan voor soms 3 dagen ik heb dat nooit begrepen maar ik blijk als ik boos ben mijn stem te verheffen ze was op haar manier bang dat ik door zou draaien.
Door haar ptss veranderde ze on zeer veel sex was er bijna niet meer soms wel 1 maand niet en ik ben juist een jongen die uit sex mijn gevoel haalt van mannelijkheid zo ik ook een aai over mijn bol of ik hou van je dat geeft mij een goed gevoel wat ik nodig had.ik kreeg vooral de sex niet meer voelde mij vernederd en kroop dan vaak in mijzelf waar ook mijn kinderen last van hadden want was geprikkeld. Ik merkte dat ik mijn sex ergens anders ging zoeken en dat was online ,dit naam zo ergere vormen aan dat ik wel kan zeggen dat ik sexverslaafd was het kijken was niet genoeg naar normale porno het werd ranzig en het maakte mij niet uit of het vrouwen,mannen of shemales waren ik moest gewoon een goed gevoel er aan over houden en dat werd aleen Maar erger.toch hadden ik en mijn vrouw een goede band en deden we veel leuke dingen met de kinderen ,door de ziekte van joella waren we veel vrienden verloren en deden eigenlijk alles met het gezin we waren onafscheidelijk van elkaar.er waren ups en downs maar de laatste 3 jaar nadat we op de camping vast gingen staan(mijn vrouw wou noet meer in en uit pakken )ging onze relatie gewoon goed zo goed dat we wilde verhuizen uit Den Haag en ons wilde vestigen in Brabant in de buurt van roosendaal.we kwamen terecht in tholen Zeeland het was een droom van mijn vrouw hier wou ze wonen en gelukkig worden iets waar wij al 16 jaar voor gevochten hadden kon eindelijk plaats vinden schulden die we hadden gemaakt in de tijd van mijn dochter konden afbetaald worden eigenlijk was alle seinen op groen en kregen we een veel beter leven.4 maanden geleden getekend voor een huis in tholen de tijd er na was geweldig kijken voor spullen kijken in de omgeving naar scholen het was ook vakantie tijd dus veel leuke dingen doen.tot eigenlijk de laatste 2 weken op de camping in augustus ze was kort af was veel weg was soms 2 uur aan het wandelen of ging 4 uur winkelen terwijl ze daar totaal niet van hielt.ik kreeg argwaan en er kwam irritatie die irritatie ontplofte op 30 augustus normaal zou zij rond 13 uur richting huis gaan ik moest die dag werken in den haag meestal als ik thuis kom is zij al thuis en met het eten bezig echter deze keer was ze er niet ,gebeld maar kreeg te horen je kan toch je eigen eten maken dat vond ik raar maar goed toen uur nog niemand thuis ik bellen kreeg mijn zoon ze was wandelen ik dacht nu nog moet je niet richting huis de kinderen moeten naar school.ik kreeg haar aan de telefoon en dat liep zo hoog op dat ik zij blijf maar op de camping nou dat heeft ze ook gedaan om de volgende dag de kinderen bij mijn dochter afcte zetten en zelf 2 weken van de aardbodem verdwenen te zijn.daarna contact ze had opgekropte emotie en ze was klaar met de relatie ik was sex verslaafd en zij mocht niet vrij zijn zoals wandelen en tijd voor haar zelf ik zij dat mag zeker alleen is jouw gedrag heel anders als normaal ik denk dat je een ander hebt,dat ontkende ze.we hebben toen 1 maand met elkaar gepraat zij was onderhand bij haar vader ingetrokken met de jongste.ze wou het weer proberen op de bewuste woensdag stonden we met heel het gezin te wachten met taart en vlaggetjes om na 1 uur geappt te worden dat ze niet kwam en het haar spijt ze was verliefd geworden op een ander.
De wereld van mij en de kinderen storte in we begrepen er niets van getekend voor een huis in tholen zij dienen oudste zoon over haalt om ook naar tholen te gaan en zij doet dit.we gaven niet op als ze bij ons was dan koos ze opk voor ons maar was ze niet bij ons dan koos ze weer voor haar verliefdheid.
Op een gegeven moment was ik het zat en heb gevraagd of zij overal wou blokken omdat ik niks meer met haar te maken wou hebben.op een gegeven moment kwam zij met het idee om economisch toebedelen toe te passen zodat ik met mijn 2 kinderen kon blijven wonen in tholen.ik vond dat raar maar ging daar in mee brief werd opgesteld en ik zou deze brengen en zij zou via mijn dochter boven tekenen.echter stond zij benenden en zij dat ze in paniek was en dit niet wou.
We hebben toen een keer gegeten ze is toen even naar huis gekomen en besloot 1 week later weer terug te komen.
En 2 weken later was onze verhuizing naar Tholen.echter daar ging het finaal fout ik had onderhand al hulp gezocht voor mijn sexverslaving en een geluk bij een ongeluk had ik er totaal geen behoefte meer aan kinderen warencblij deden veel in het huis we zette veel muziek op want daar hield mijn vrouw van ,eigenlijk werd ze in de watten gelegd.
Echter had ik van minuut 1 door dat het niet alleen ons gezin was wie mee was verhuist maar dat haar vriendje zij is 46 hij is 31 ook elke dag wel te vinden was rond om tholen ze vertoonde een vluchtgedrag wat ik niet begreep liegen en bedriegen ik heb haar een paar keer betrapt op bellen en dan zij ik ik kan begrijpen dat je verliefdheid niet gelijk over is maar laat mij dan delen in je verhalen zodat je het een plaats kan geven.tenslotte was helaas bellen.
Echter 4 dagen later had zij een opmerking waar ik argwaan kreeg ik ben toen niet gaan werken want mijn werk was nog in den haag ik ging haar volgen .ze bracht eerst mijn jongste zoon naar school en toen mijn oudste wn waar ik bang voor was gebeurde ze parkeerde haar uite bij een flat en stapte in een andere wagen ze is 2 en een half uur weg gebleven ik haar appen van wat ben je aan het doen het eerste uur geen antwoord en toen ja ik ben dozen aan het uitpakken. Dat heeft ze vol gehouden totdat ze thuis kwam en ik ook .thuis gevraagd of ze van mij houdt of ze van de kinderen houdt en of ze gelukkig is overal ja.en toen liet ik de foto's zien van haar auto en vriend van 31 en kon ze er niet meer onderuit.ik ben in deze maand wat later bleek en ik eigenlijk ook wel wist maar wou wegstoppen wel denk ik 3 x in de maling genomen wat betreft fysiek contact tussen haar en die jongen ,dag en nacht appten ze elkaar zelfs tijdens de sex merkte ik dat ze aan hem dacht en gooide dingen er uit die ze nog nooit tegen mij heeft gezegd.ze was heel erg met haar lichaam bezig en verjongings zalfjes zo ook moest haar uitgroei waar ze zich normaal gesproken niet zo druk over maakte elke dag gebeuren.
Ik zij ik wil dat je nu stopt de kinderen en ik hebben ons een maand voor je ingezet en zijn in veel dingen veranderd ook jij ziet dat en ook jij weet dat we alles voor jou hebben gedaan.ze beloofde te blijven als ze morgen mocht bellen .de volgende dag was ze weg om 4 dagen van de aardbodem te zijn verdwenen.
Heb de politie maar gebeld voor vermissing.
Van mijn zoon hoorde ik dat ze had gezegd dat ik gezegd zou hebben als je niet belt dat consequenties zou hebben
Later bevestigde ze dat ook via de mail dat ze had gebleven als ik haar niet gedreigd had.maar hoe zag ze dat dan voor zich ik hou dat vriendje er bij en blijf bij mijn gezin.nu wil ze aan alles meewerken zegt ze dat het definitief is en lijkt het wel of ik een voetveeg bent en niks voorstel.ze reageerd alleen las het over de kinderen gaat of het huis verder zegt ze niks.ik weet dat ze ptss heeft ik weet ook dat ze voordat ze weg ging naar de dokter was geweest die haar zonder toestemming van een psycholoog anti deprassiva heeft gegeven en ik weet dat ze in de overgang kan zitten want ze is 46 jaar en als je dan op een jongetje van 31 valt ineens van hard auto rijden houdt en je ineens meer druk maakt om je uiterlijk de overgang wel kan
Ik kan hier niet mee omgaan we zijn 23 jaar bij elkaar geweest hadden een nieuwe start in tholen en zij neemt de vlucht ,waarom dan tekenen voor tholen als je al wist dat je verliefd was.
Ik ben doorgedraaid heb haar voor alles en nog wat uitgemaakt maar sta nu met 2 kinderen hopeloos toe te kijken zij zegt dat ze nu pas 1 maand sex met hem heeft ik denk dat die 6 maanden niet kloppen maar goed echte verhaal zou ik toch niet horen ik begrijp er niks van.
Probeer ik de gevoelens te onderdrukken? (Verhaal 77)
ik kan maar niet wegblijven van mijn vlam (Verhaal 75)
Het kunnen dreigementen zijn maar het kan ook waarheid zijn
Maar ik weet wel dat als je tegen je eigen wil gaat samenwonen
Dat het nooit beter zal gaan met je
Ik herken de situatie en kan me perfect inbeelden hoe jij je moet voelen
Maar doe niets tegen je zin
Want je word zo ongelukkig
En het leven is zo kort!!
Daar kan hij toch helemaal niks meer van vinden of willen (Verhaal 71)
We remmen elkaar alleen maar af of dit moment. (Verhaal 41)
Nu zoveel jaren later kom ik er achter dat dit mij doodongelukkig maakt. Via Internet een spel gespeeld en hiermee veel contact gehad met iemand. Van uiteindelijk zakelijk contact, werd het steeds meer privé gesprekken. Mijn ontevredenheid over mijn leven kwam ook ter sprake. Uiteindelijk hebben wij een emotionele klik met elkaar gekregen en inderdaad zijn wij beide verliefd geworden. In de tussentijd het contact verbroken, echter blijven we naar elkaar toe komen.
Gezien het feit dat ik ongelukkig ben, enerzijds in mijn relatie en anderzijds met mezelf heb ik aangegeven aan mijn huidige partner dat ik uit elkaar wil. Alleen mijn partner accepteert dit niet en doet er alles aan om mij om te praten en om bij mijn partner te blijven.
Ik ga niet van mijn partner af voor mijn verliefdheid, natuurlijk het speelt een rol. Maar hetgeen wat ik wil, is gelukkig zijn met mezelf en mijn eigen geluk te vinden.
Ik vind het zo lastig nu, vooral omdat mijn partner mij niet laat gaan. Ik heb nergens om naartoe te gaan en de huizenmarkt is tegenwoordig dramatisch. Natuurlijk kan ik kiezen om voor mijn relatie te vechten, maar nu heb ik verder geen verplichtingen hoe zit het straks als je kinderen hebt, of een huis gekocht hebt. Dat wil ik niet...
We remmen elkaar alleen maar af of dit moment. Wellicht is er ergens een partner die mijn partner kan geven wat die wil. Die mijn partner liefde geeft en onvoorwaardelijk steunt, maar ik weet dat ik dat op dit moment niet kan en ook niet wil... hoe erg is dat...
Je hebt het gevoel dat je relatie het probleem is maar het probleem zit duidelijk in jezelf.
Heb jij wel je best gedaan? Je neemt een te makkelijke beslissing.
Het is goed om aan jezelf te denken maar niet ten kosten van alles en iedereen.
Neem de tijd en wees bedachtzaam. Eenmaal KWIJT is echt KWIJT.
Ik spreekuit ervaring.
Succes
Opeens aan de kant gezet (Verhaal 58)
Zag er zelfs tegenop op een weekendje samen weg te gaan. Vervolgens aangegeven bij m’n man dat het zo niet langer kon en er iets moest veranderen (mezelf weer gelukkig voelen..) anders zou het weleens het einde kunnen betekenen voor onze relatie. Spiraal weer terug geplaatst want nu geen ruimte voor kinderen. Na een paar weken daarna steeds meer contact gekregen met mijn collega (cliché cliché ) maar wel iemand waar altijd al een bijzondere klik en aantrekkingskracht mee was.
Contact groeide uit naar de gevoelens die we beide voor elkaar hebben. Heel intens, begripvol en waarin we concludeerden dat we zoveel overeenkomsten delen. Zelfde kijk, zelfde normen en waarden, zelfde dingen belangrijk vinden in een relatie/ leven, zelfde interesses, soort familie waarin we zijn opgegroeid etc. en de aantrekkingskracht is enorm. Mijn man is erachter gekomen dat we veel contact hebben en weet dat ik dit contact als bijzonder ervaar. Door het contact met mijn collega ben ik namelijk gaan beseffen wat ik al die tijd heb gemist: dezelfde intense liefde voor elkaar en basis /overeenkomsten waarin je elkaar begrijpt. Sinds dien is het een drama: man is opeens 180 graden omgedraaid en biedt me nu alles wat hij nooit gaf/deed. Voor mij erg verwarrend omdat ik hem zo niet ken en mezelf. Afvraag of dit dan is wat ik wil of dat ik moet concluderen dat ik de verkeerde man ben getrouwd omdat ik nooit zulke gevoelens voor hem heb gehad. In de tussentijd is m’n collega erg begripvol/respectvol door mij de ruimte te geven, want ik moet hierin de keuze maken. Het erge is dat ik ergens diep in m’n hart weet wat ik wil, namelijk een leven zonder m’n man (omdat ik nu weet dat het ook anders kan). Ik durf dit alleen niet definitief uit te spreken, want wat als ik het mis heb?
Hij is bang dat ik het niet meen (Verhaal 67)
Eventuele signalen ook niet opgevangen ...
We sliepen bij bekenden , in verschillende kamers ..er is toen niets gebeurd tussen ons .
Nu was ik deze zomer op een verjaardag , ook al jaren geen contact gehad ...
Was hij er toevallig ook ...vrienden van hem begonnen over Berlijn 15 jaar terug ...dat hij nog steeds het t-shirt aanhad die hij destijds gekocht had ...
We zaten met zo'n 15 / 20 man daar..zei hij opeens heb je nooit gemerkt dat ik altijd verliefd op je was en dat ik zelfs voor jou was geemigreerd..ik woon dus net over de grens ...
Ik was perplex...dagen erna heb ik erover nagedacht ...en opeens dacht ik ...hij is het !!
Ik heb hem ook geschreven...en hem.dat verteld ..
.het leek m echt super gaaf met mij alleen was er 1 maar ...hij had nog niet zolang geleden contact met iemand gekregen en dat was nog in de prille fase...roze wolk gebeuren denk ik dan ..voor haar iig...
Na een paar dagen intensief contact ...zei hij ik denk dat ik haar eerst een kans moet geven...waarop ik zei je moet doen wat voor jou goed voelt...en heb hem alle geluk toegewenst....4 dagen later kreeg ik een app dat het uit was met haar en ik vroeg waarom ..toen zei hij voor mij ...maar ze laat hem niet los ...en we spreken elkaar niet veel ...voor hem veel twijfel omdat ik hem voor zijn gevoel heb laten zitten ...ik heb hem opgebiecht dat ik stapel verliefd ben ...hij is bang dat ik het niet meen ..een soort van bevlieging...maar zei ook ik weet zeker dat het goed zou gaan tussen ons ...nu geen contact...mijn ex heeft hem gebeld en daarop is het contact tussen ons verbroken...wat nu ?
Hij weet niet wat ik voor hem voel (Verhaal 66)
Ik wil me verborgen liefde voor hem houden.
Ik voel me begrepen hij is echt een geweldig man.
Ben bang omdat ik getrouwd ben en hij is ook getrouwd. Het enigste wat mij sterk houdt is het zij en fantaseren in het samen zijn in mij gedacht. Daar kan ik genieten me zelf zijn.Verborgen liefde noem
Ik dat.Soms denk ik dit is mijn lot. Ik leef als een 🪴 in een bak geen gevoel voor partner. Het is allemaal zo vervaagd en weg gevallen ik heb het niet in me handen. Ik voed me kind op zodat hij altijd er zal zijn. Voor zijn of eigen partner later. Hij is geweldig en kookt voor me geeft duidelijk zijn mening naar mij toe. En dat doet mij pijn omdat hij weet in wat ik leef en voel alleen weet hij niet wat ik voor hem voel.
Het in ook zijn dat hij zijn gevoel niet kan vrijgeven. Naar mij wat ik voel. Wat moet ik doen ik weet niet ben zo hulpeloos wil niet zijn gezin kapot maken of iets.
We stevenen nu af op een scheiding (Verhaal 65)
Aan de ene kant wil ik wel, maar aan de andere kant nee!!! (Verhaal 62)
Doordat hij hiernaast mij een huisje verhuurde en ik mij niet zo op.mijn gemak voelde bij die huurder wisselden we diezelfde dag nog onze nummers uit, wanneer er iets was kon en mocht hem altijd een berichtje sturen of bellen, wat ook af en toe gebeurde.
Wanneer hij dan hiernaast was gaan bemiddelen sprong regelmatig binnen en na een tijdje ook zomaar na zijn werk, eerst alleen na een tijdje met één van zijn dochters en na een tijdje allebei.
Vanaf dat hij alleen hier binnenkwam werden onze gesprekken persoonlijker en intenser en dan ineens vertelde hij me dat hij en zijn vriendin (mama van zijn dochters) uit elkaar gingen omdat het niet meer ging tussen hun, ze naast elkaar door leefden.
En toen was ik er altijd voor hem en zijn kids, heb zijn leven als alleenstaande papa, zijn kids altijd gesteund, geholpen (eten gemaakt of kwamen eten, samen of alleen met kids leuke dingen gedaan, gaan babysitten, hadden samen het over de toekomst.
Intussentijd hadden zijn kids wel laten horen aan haar dat hunne papa hun ook af en toe mee namen naar hier en dat ze hier altijd een ijsje en klein blikje cola kregen.
Door de vele mooie, intense en goede gesprekken en leuke momenten samen al dan niet met zijn kids erbij ontstond er een mooie, heel intense vriendschap waarin ik als eerste gevoelens voor hem kreeg, ik had me nog nooit zo geliefd, beschermd, veilig gevoeld bij iemand, kon altijd mezelf zijn en blijven, ik had hem dat ook verteld.
En dan plots was er onze eerste kus en lieve knuffel, we konden niet van elkaar afblijven, hielden het wel stil voor kids, buitenwereld. Ik was al lang niet meer zo verliefd geweest en dan plots barste voor het eerst een bom toen hij me vertelde dat hij mij nooit had mogen kussen en knuffelen, dat er geen gevoelens zijn en zei hij dat hij het niet zag zitten om met een relatie te hebben, we hebben toen een tijdje afstand genomen van elkaar, appten of belden niet of heel weinig naar elkaar en toch kwamen we terug samen, hadden we hierover een goed gesprek en dat ging dan weer een hele tijd goed, is zo tot 3x gebeurd.
Als we elkaar terug zagen hadden we alle twee de tranen in onze ogen staan, zeiden we dat we elkaar toch en zei hij dat zijn kids me ook gemist hadden, we voelden dat er toch iets was en toch leek het erop alsof dit niet zo zij mogen zijn!!!
We hadden al snel terug meer contact en hielpen en steunden elkaar zoals ervoor, vierden we oudejaarsavond samen al dan niet met zijn kids, bleef ik slapen (wel niet samen om kids niet af te schrikken), is afgelopen oudejaarsavond hier blijven slapen, kroop bij mij in bed, hebben heerlijk geknuffeld, gevrijd, gevoeld en dan ineens zei hij doodleuk dat hij niet wist of hij er wel goed aan doet om bij mij in bed te kruipen.
Ik had hem op dat moment uit bed willen schotten en terug naar huis moeten laten gaan, maar ging niet omwille van de avondklok (ik woon in België), rond een uur of 4 is hij dan opgestaan, is op zetel terug in slaap gevallen, ik werd wakker om 9u en weg was hij, had een sleutel meegenomen en app gedaan dat als ik wakker was ik hem iets moest laten weten, heb ik ook gedaan, hebben nog gezellig ontbeten, lange wandeling gemaakt, rest van eten opgegeten en dan kwam er alweer hetzelfde verhaal dat hij me niet hadden mogen kussen, knuffelen en in bed had mogen kruipen.
En dat in midden van de coronacrisis, terwijl ik me ook al hiervoor al meer alleen en eenzaam voelde, mochten elkaar niet meer zoveel zien, kussen, knuffelen door de coronamaatregelen.
En toen pas drong het tot me door, eerst dacht ik dat het aan mij lag (dat ik te snel alles wou, was al gele tijd alleen, nadien dacht ik dat hij het te druk had met kids, zijn werk, de verbouwing hiernaast en elders) en dan nu half mei komt hij me vertellen dat hij een lief, vriendin heeft, kennen elkaar al een tijdje, kids rijden daar paard en gaan met haar honden wandelen, is al 2x bij haar blijven slapen (op de zetel zegt hij, wat ik niet geloof), dat er uit vriendschap liefde ontstaan is (Pardon, was bij mij ook zo gegroeid met een enige verschil dat zij zijn gevoelens beantwoord heeft en hij die gevoelens aan mij niet of nooit gegeven heeft), zij is 10 jaar ouder, leeft van een uitkering, is invalide, dat er tussen hun wel aantrekkingskracht is van zijn kant uit en op de koop toe en dat heb ik via via vernomen is dat zij na de erge watersnood van nu in juli bij hem ingetrokken is, hare inboedel volledig naar de haaien is, zij hiervoor geen verzekering had, kortom geen nagel meer om aan haar .... te krabben, zijn ook samen op vakantie geweest terwijl hij zei dat hij alleen geweest is met kids
En dat maakt me boos en ook dat ik ook twee jaar geleden onze buurman 1nacht onderdak gegeven had omdat hij zogezegd zijn sleutel kwijt was, kreeg tot verwijten aan mijn hoofd waarom ik hem had opgevangen en dat ik hem (buurman die ik niet vertrouwde) in de vrieskou had moeten laten en nu doet hij dit ook.met haar, hij leeft ook van een uitkering, vieze, sjofele kleren enz. Bah, zijn nieuwe vriendin en buurman konden beter bij elkaar hokken, zelfde soort, bah!!!
Heb hun intussentijd al gezien, snap niet wat hij in haar ziet, een hele vieze, onfatsoenlijke afgeleefde vrouw, bah!!!
Haar gesproken, ligt nu ook in de gips met been, operatie volgt nog, zware hersenschudding, zag er echt lelijk uit, heel onverzorgd, vettig haar, sjofele kleren en hij stond erbij en het leek erop dat hij zich schaamde, kwamen geen 5 woorden uit.
Zij heeft me toen meer verteld dan dat hij, aan de ene kant doet me dat alles en hoe het verlopen en geëindigd is tussen ons heel veel pijn, ik huil heel veel, wilt er niet over praten, ik wel en hem duidelijk maken dat ik bang ben dat hij de verkeerde keuzes gemaakt heeft, ik denk zelfs dat zijn kids nog niets weten over zijn nieuwe relatie en zijn ex-vriendin al helemaal niet.
Bij mij had hij het veel beter, hoop dat hij dat gat inzien en ook beseft wat en hoeveel ik voor hem en/of kids gedaan heb.
Ik zag hem echt doodgraag en hield van hem en ook van zijn kids.
En nu lid ik hem, ik voel me echt gedumpt en zou het zo graag uitpraten.
Heb hem en kids wel nog vlug gezien tijdens zomervakantie, hij vroeg of ik nog vrije dagen of vakantie had, zei dat hij nog zou langskomen
Denk niet dat het hem niet meer gaat lukken omdat hij nu gebonden is aan haar en zij nu alle hulp nodig heeft en zelf niets kan, ben bang dat hij ook weer bij haar alles gaat opknappen, zij daar terug gaat wonen en hem dan ook dumpt.
Ik mis hem en kids verschrikkelijk en hun vergeten nee dat kan ik niet en ook niet iets kan weggooien wat je in die 5 jaar opgebouwd hebt.
Iemand tips of raad ook voor als hij terugkomt en het misschien toch wilt proberen??? Aan de ene kant wil ik wel, maar aan de andere kant nee!!!
En weet je voor wie ik het ook heel erg vind?, voor zijn kids, we hadden een (h)echte klik en band, vlogen me altijd om mijn nek en zeiden dat ze me misten en ik zei dat ook tegen hun
Ik zit in een impasse .... (Verhaal 59)
Ik ben een persoon die intens leeft. Graag reist. Onderneemt, de natuur in trekt. Ik geniet van veel dingen, nieuwe mensen leren kennen, dagje uit.
Tevens heb ik bevestiging nodig. Ik ben onzeker en heb af en toe een echte liefdevolle aanraking of knuffel nodig. Iemand die laat zien dat hij van mij houd.
Nu ben ik geheel onverwachts iemand tegen gekomen. We zien elkaar. Voelen elkaar aan. Hij geeft mij wat ik zo mis en naar verlang.
Mijn man en ik leven vaak als broer en zus. Ik voel mij alles behalve geliefd. Ik geef dit vaak aan bij hem. Maar hij zegt dan; je dochter knuffelt toch veel met je. En ik zit zo niet in elkaar aldus echtgenoot.
Hij raakt mij amper aan. Tja als hij laat naar bed gaat en een fles wijn alleen op heeft, dan wil hij nog wel eens... Maar ik voel mij dan niet echt geliefd. Geliefd door drank misschien..
Vroeger was dat anders toen we net getrouwd waren...
Langzaam voel ik de energie weg sijpelen.
De afstand wordt groter.
Ik zie wel dat mijn man onzeker wordt van mijn onrust. Maar hij doet er niets mee. Nou ja, shit voor mij voeten gooien of mij ineens overrompelen met de zin;
Als je maar niet over een half jaar aankomt met: ik ben verliefd op een ander... Dat kun je onze dochter niet aandoen. Die gaat daar aan onderdoor ...
Ik zit in een impasse .... Ik ken die nieuwe man niet uit mijn leven bannen... Maar zo doorgaan...
We zijn niet ongelukkig. We hebben een mooi huis, goede banen, prachtige dochter. Eigenlijk alles wat je wensen kan, en toch....
...
We waren voor elkaar gemaakt (Verhaal 32)
Door een "uit de hand gelopen midlife" heb ik haar de laatst jaren van ons huwelijk echt verwaarloosd. Ik was er wel, maar naast werk, de zorg voor de kindere en het huishouden was ik vooral op zoek naar "me-time".
Mijn vrouw juist naar verbinding.
Lang verhaal kort, uiteindelijk was dit een recept om haar verliefd te laten worden op iemand anders. Vooral omdat ze hunkerde naar liefde.
En dat gebeurde dus ook. Ze vertelde me dit in december 2019 en in maart 2020 gingen we gescheiden van tafel en bed wonen, een 2e adresje waar we om de beurt woonden. Om te onderzoek hoe we verder moesten.
Ik was er nog van overtuigd dat we elkaar terug zouden vinden.
Toen ze haar liefde voor die ander ook verder ging onderzoeken, vanaf mei 2019, kreeg ik pas het besef dat ik haar wel eens echt kwijt kon zijn.
Ik leerde pas toen dat ze alles voor me was, het begin en het einde, mijn vriendin en mijn lover, eigenlijk mijn alles. Pas toen leerde ik hoe veel ik van haar hield.
Dat heeft mij een totaal ander mens gemaakt, die wel in staat is haar de verbinding, liefde en intimiteit te geven die ze verdient, Maar ze lijkt wel totaal geblokkeerd voor me, wat ik wel kan begrijpen.
Ze houdt nog wel veel van me, dat merk en zie ik ook. Ze vindt me ook nog een mooie man, betrouwbaar, een goede vader, lief, aardig, slim etc etc. En toch kan ze "dat gevoel" niet voor me terug vinden. Als ze dat verstandelijk zou kunnen kiezen zou ze dat direct doen zegt ze.
Aan de andere kant kan ze de liefde voor die ander, welke deels onbeantwoord is, geen plek geven. Op een bepaalde manier lijkt ze wel verscheurd tussen gedachten en gevoelens.
Sinds kort hebben we besloten te gaan scheiden. Voor mij worse case scenario, maar het maakte ons beiden kapot. Ik wil haar ook uit liefde laten gaan.
We zijn dan ook bezig zaken uit te zoeken en te regelen, dat gaat verder harmonieus.
Maar het lukt me niet haar los te laten. Waarschijnlijk tegen beter weten in. Maar ik blijf toch een bepaald perspectief zien: zo lang zij nog met haar hart (deels) bij die onbeantwoorde liefde zit, kan er nooit ruimte zijn om weer het gevoel voor mij terug te vinden.
Ik zou graag jullie ervaringen/meningen/adviezen lezen. Waar doe ik goed aan? Is er nog hoop?
Ik denk dat Sarah gelijk heeft.
Ik wens je veel sterkte.
Liefs,
Criene
Vorig jaar getrouwd, seksueel aangetrokken tot een ander (Verhaal 34)
Daarnaast zijn jullie ooit verliefd geweest, het is veranderd naar houden van, lust komt en gaat. De vraag is of je het jezelf kan vergeven als je zijn vertrouwen schaadt om je lust achterna te lopen.
Als ga scheiden, ga met respect uit elkaar, en volg dan de lust.
De keuze blijft echter bij jou.
Inruilen voor passie is de weg van de minste weerstand en ook bij deze man zal dat vuurtje weer doven, zeker als het al ontstaat uit motivatie om u de partner te bedriegen.
Geen prins op het witte paard..... Denkhengst voor korte duur.
Ik zoek advies (Verhaal 52)
Ik ben op zoek naar advies van mensen die niet in mijn persoonlijke kring zitten..
Toen ik 18 was (nu 29) ging ik op vakantie naar het buitenland waar ik iemand heb leren kennen waar ik op dat moment erg snel verliefd op ben geworden. Hij woont ook in Nederland. Het contact in Nederland hield dan ook aan. We hebben een paar keer afgesproken. Het jaar daarop zijn we met zijn groep en mijn groep gegaan, en weer was ik verliefd. Uiteindelijk is het verwaterd. Wellicht ivm de leeftijd en de afstand. Maar goed, momenteel bevindt ik me in een relatie met een hele lieve man, die er altijd voor mij is en waar ik blij mee ben. De twijfels slaan echter toch wel eens toe omtrent onze seks (door drukte heb ik niet altijd zin) maar ook humor (hij maakt niet vaak grapjes oid). Mijn vriend kent mijn twijfels. Een half jaar geleden nam mijn oude vakantieliefde contact op. Ik negeerde het. Hij hield voet bij stuk en we voerden een “hoi, alles goed”gesprek. We hebben eenmaal afgesproken om bij te kletsen. Mijn vriend had hier vrede mee, zolang het hier ook maar bij zou blijven. Het afspraakje heeft er echter voor gezorgd dat ik hem niet meer uit mijn hoofd krijg, en dat ik het verlangen heb om hem nog eens te zien en oh wat zou ik hem graag aanraken. Ik dacht dat ik over hem heen was. Ik wil mijn huidige vriend niet kwijt maar zou het graag uit willen zoeken. Ik denk dat ik mn vriend beschadig als ik aangeef wat mijn gedachten en gevoelens zijn tegenover “de vakantieliefde”. Wat moet ik doen?
Al een hele tijd merk ik dat er iets was.... (Verhaal 57)
Twijfels. Gebleven. Twijfels. Pijn. (Verhaal 15)
Heftig half jaar gehad. Man gaf geen steun, kon geen steun geven. Dit deed zo n pijn.. Man beaamt kon ik je niet geven. Je was boos, geirriteerd etc.
Relatietherapie intake gehad. Binnenkort behandelplan. Eerder relatietherapie gehad verwaterd goede bedoelingen van beide kanten.
Heb hard hoofd in dat relatie stand zal houden, theraoie voor tijdelijke boost zorgt. Dit geuit in therapie naar man.
Twijfel twijfel
Ik weet het allemaal even niet meer. (Verhaal 50)
Na een paar maanden kwam hij weer terug met zijn verlangens. Op dat moment was ik in contact gekomen met een oude school genoot B.. Het contact was gekomen via Facebook. Hij wou iets weten over een wijk in de stad dat ik woonde. Uit beleefdheid heb ik daar maar op terug geantwoord, maar eigenlijks had ik er helemaal geen behoefte aan. Erna bleef hij dingen vragen over hoe het leven was gegaan en hij deelde veel van wat er hem allemaal was overkomen en we deelden herrineringen van de schooltijd. Na een maand contact voelde ik aan mezelf dat ik seksuele gevoelens kreeg voor B. Ik deelde het wel meteen met mijn man. Hij moest even slikken. Want ja dat was toch even schrikken. We hadden er goed over gepraat. Want het gevoel overrompelde mij ook dit kan / kon ik toch niet? Want nog geen paar maanden geleden was ik blij dat mijn man van het 'idee' weer even van was bekomen. We besloten dat ik ging ontdekken wat dit voor mij / ons betekende. De seksuele gevoelens van mij naar B. waren wederzijds. Dus na veel praten, flirten en sexy foto's spraken we af. Bij hem thuis. Gewoon heel netjes hele fijne gesprekken gehad en gewandeld en toen ik weg ging gaf hij me een kus. Dit verwachtte ik niet en ben als een kleine kleuter naar mijn auto (net niet) gerend. Na die dag waren mijn gesprekken met B. steeds dieper en merkte ik dat ik gevoelens kreeg. Ook dit heb ik gedeeld met mijn man. B. en ik sprakken voor een tweede keer af en daar in hebben we bijna alleen maar gezoend vanaf het moment dat ik er was en hebben we sex gehad. Man wat was dat heerlijk.
We zijn 4 maanden verder en zie ik B. het liefst zo veel en vaak mogelijk. We spreken door de weeks stiekem af. Ik ga op een avond altijd wandelen, B. is dan bij me. We kunnen zo fijn praten en lachen. En ik denk de gehele dag aan hem.
Aan mijn man is erg te merken dat hij toch erg spijt heeft van de keuze. Met name denk ik omdat ik het wel heb en hij niet. Hij had contact met een meid maar dat blijft wat eenzijdig. Dus nu heeft die Tinder. Maar mijn man en ik hebben weinig tot geen fysieke contact meer met elkaar en ik merk aan mezelf dat ik daar ook geen behoefte meer in heb. Maar toch hou ik ontzettend veel van hem. En als ik dan denk aan scheiden dan benauwd dat mij want ik heb in al die jaren niks anders gekend. En al 15 jaar is mijn toekomst beeld met hem. Maar sinds B. weet ik het niet meer. We hebben zoveel gemeen, we hebben zulke diepe gesprekken en die heb ik nog nooit gehad met mijn man, we hebben dezelfde humor en de sex.
Ik weet het allemaal even niet meer. Ik ben blij dat ik mijn verhaal/hart even kan luchten hier.
Verliefdheid of opvulenergie? (Verhaal 27)
Het leven is veel te kort om het niet voluit te leven en gelukkig te zijn. Je bent er maar een keer..
Zonder heel dat gedoe er rond zoals vroeger ' (Verhaal 42)
Ik kan dit niet... Ik weet als ik toehap dan ben ik binnen de kortste tijd weer hopeloos verliefd op hem. Ik vind het straf dat hij dit wel kan.
Zijn mannen beter in het scheiden van gevoelens ? Zou een affaire zijn gevoelens van toen terug kunnen aanwakkeren? Stiekem hoop ik dat hij deze keer wel voor mij kiest...dat een deel van die intense gevoelens ook bij hem zijn blijven sluimeren....
Daarnaast is het onrespectvol naar jou dat hij dit voorstelt: hij weet dat je dan verliefd kan worden, hij jou af kan wijzen en jij heel verdrietig bent.
Ik snap dat je contact wilt, maar zet juist je harde werk van de komende maanden door en vertel hem dat je alleen voor het echt werk gaat. Sterkte
Het bekende verhaal (Verhaal 47)
Hij belt en appt met andere vrouw en zegt dat ik hem moet vertrouwen (Verhaal 23)
Zelf getrouwd en verliefd op getrouwde man (Verhaal 40)
Ten einde raad… wat moet ik hier toch mee? (Verhaal 31)
Het gaat, als ik heel eerlijk ben, al vele jaren heel moeizaam tussen ons. veel ruzie, amper seks (heb er met hem gewoon geen zin in) en we leven precies langs elkaar door.
Een 3-tal jaar geleden kreeg ik plots op facebook een vriendschapverzoek van mijn grote jeugdliefde. Je kent dat wel, die ene persoon waar je altijd aan bent blijven denken met een warm gevoel.
Ik was wel een beetje verrast, maar aanvaardde het verzoek. Eigenlijk is er toen lange tijd niet echt gepraat, tot hij me vorig jaar plots aansprak.
Aan de praat geslagen en erachter gekomen dat we allebei erg ongelukkig waren in onze relatie en we allebei na bijna 20j nog steeds erg vaak aan elkaar moeten denken.
Zijn relatie is kort erna stuk gelopen (was nog pril, kwestie van een paar maanden), maar ik ben nog steeds bij m’n partner.
Ik heb al een aantal keer getracht het contact met m’n ex te verbreken, maar grijp toch telkens terug naar hem.
Ik ben hier nooit fysiek op ingegaan en heb hem tijdens die jaren nooit gezien, maar ik merk wel dat de drang ernaar met de dag groter wordt.
Ik denk gewoon de hele dag door aan hem en krijg zo’n intens warm gevoel vanbinnen.
Hij is ergens wel wat ‘kwaad’ omdat hij niet snapt dat ik dan opteer om bij iemand te blijven waar ik ongelukkig ben en die me eigenlijk helemaal niet goed behandeld, en dan de persoon die het goed met me voorheeft zo behandel (op het contact proberen verbreken bedoeld) en niet bij hem wil zijn.
Ten einde raad… wat moet ik hier toch mee?
Wil kinderen met partner, maar verliefd op ander (Verhaal 36)
Mocht het lukken om zwanger te raken en het kindje is geboren dan komt je relatie enorm onder druk te staan. Kan je relatie dat nu aan? Of zie je liever een toekomst met je crush?
Toen begonnen de eerste scheurtjes te komen (Verhaal 37)
mijn partner ( ex partner ) zijn al zo een 7 en half jaar samen
tot een jaar geleden ging alles nog goed toen begonnen onze eerste haar scheurtjes te komen me partner vertelden me dat ze niet meer zo gelukkig was wat natuurlijk in de beste relatie's voorkomt alleen vertelde ze me dat pas toen ze dat gevoel al een aantal maanden had aangezien ze iemand is die alles maar verbergt en opkropt ondanks de lockdown tijdens de corona zijn we proberen leuke dingen te gaan doen en groeide we weer iets naar elkaar toe
en toen was er een moment dat ze zwanger werd en we waren allebei op een roze wolk omdat onze droom uit zou komen maar bij 11 weken en 4 dagen viel onze droom in duigen
en toen zijn er ook weer nieuwe problemen ontstaan ze praten niet over haar gevoelens tegen mij en ze verstopte de eigen alleen maar wat ik ook vroeg hoe het ging of er iets was het was altijd alleen maar koek en ei
tot nu 3 weken geleden vertelden ze me dat ze bij me weg wilden omdat er blijkbaar zins de miskraam ze verliefd is geworden op een ander met wie ze wel haar emoties deelden ( haar beste vriend ) die ze al 20 jaar kent
dus achter me rug om was ze al een half jaar verliefd ook op een ander zonder ooit maar enig zins een woord erover te voeren met mij tot nu en nu ze haar koffers gepakt heeft
ik zou heel graag voor haar willen vechten en haar weer gelukkig maken maar hoe zou ik dat moeten aanpakken als ze maar niet over haar emoties praat met mij ze zeg wel dat ze wil kijken of het tussen haar en mij te lijmen is maar blijft ondertussen ook wel contact houden met die andere man waar ik het heel moeilijk mee heb
wie heeft er tips voor mij
Lastig is het wel, zo'n andere man in je hoofd (Verhaal 30)
Sinds afgelopen zomer is hij bij het hardloopclubje van mijn werk aangesloten.Tot zo ver geen probleem.
En ik ging er namelijk altijd vanuit dat het mijn 'probleem' was dat ik me tot hem aangetrokken voel.
Echter, nu tijdens de Corona lockdown mag het hardloopgroepje niet doorgaan en trainen - en praten we- met z'n tweeën. En tsja, nu blijkt hij mij dus ook al tijden leuk te vinden.
Daar had ik nooit rekening mee gehouden.
Ja, we hebben gezoend.
En ik ben ook erg gelukkig getrouwd en daar wil ik ook niets aan veranderen.
Maar lastig is het wel. Zo'n andere man in je hoofd.
Het is erg gecompliceerd nu allemaal
Het is net of ik mij verhaal lees, hoe gaat het nu?
Als mijn relatie goed was, zou ik de gevoelens weer wegdrukken (Verhaal 22)
Wij hebben een vriend waar ik veel mee gemeen heb. In het verleden heb ik eerder getwijfeld of ik verliefd op hem was. Maar omdat de relatie met mijn man toen niet zo slecht was als nu, heb ik het weggedrukt denk ik. Ik heb er niets mee gedaan.
De laatste tijd voel ik me erg eenzaam in mijn relatie. Het contact met die vriend vind ik heel fijn. Omdat het lijkt dat hij wel oog voor mij heeft en best zorgzaam voor me is. Mijn man zegt het soms zelf dat die vriend meer gemeen heeft en praat met mij dan met mijn man. Of dat die vriend beter bij me zou passen dan hij. Laatst heeft een vriendin tegen me gezegd dat zij het idee heeft dat die vriend heel erg om mij geeft en mij heel leuk vindt. Door dat gesprek ben ik erg gaan twijfelen. En voel ik me nu weer hetzelfde als jaren geleden.
Als mijn relatie goed was, zou ik de gevoelens weer wegdrukken. Maar dat wil ik helemaal niet. Mijn relatie is niet goed. Ik voel me heel vaak alleen en slecht bij mijn man. En heel erg fijn bij de aandacht die vriend mij geeft.
Ik weet niet goed wat ik nu moet doen. Als ik mijn man eerlijk over mijn gevoelens vertel, zal hij misschien wel uit elkaar willen gaan. Maar die vriend zal het vast ook te horen krijgen waarom. Ik weet niet wat ik nu moet doen.
Ik kan verder ook bij niemand terecht... En bij de vraag wil ik nog wel werken aan deze relatie is nee maar wil ik ook uit deze relatie evenmin omdat het zo normaal en stabiel is..iets nieuws geeft ook weer spanningen..
Sorry dat ik jou overval met mijn verhaal maar ik voel me net als jou ook in 1 grote verwarringsvraag wat te doen...
Heb ik een relatiedip, of ben ik al hopeloos verliefd op die ander.. (Verhaal 28)
Ook al ruim 2 jaar geen enkele intimiteit meer vanuit mijn initiatief. We slapen slechts naast elkaar.
Uit elkaar gaan wil ik al lang, maar is nog onmogelijk. Nu heb ik onlangs, enkele weken geleden een andere man ontmoet , bijna 10 jaar jonger dan ik, met wie ik die wederzijdse cognitieve binding wel heb, en me ook erg bij op mijn gemak voel. En regelmatig zie ( we hebben beiden een hond)
Mijn huidige partner weet dit ook.
En ik wil zeker vriendschappelijk met hem blijven omgaan. Maar.. we dagen elkaar ook uit, in gesprekken maar ook online..k durf niet meer letterlijk te zeggen wat er precies in me omgaat, ben bang dat ik ontvankelijk word. Het zou fysiek kunnen worden als ik zou willen, echter zou dat slechts een "friends with benefits -relatie kunnen worden omdat we beiden geen relatie met elkaar willen. Maar de aantrekkinskracht is er wel. En ik weet ook zeker dat hij dat al weet
Ben bang dat ik zowel hem als mezelf als mijn huidige partner voor de gek hou als ik roep dat ik alleen vriendschap wil.. ik WIL niet verliefd worden.. en zeker niet vreemdgaan..
Eigenlijk zou ik afstand moeten nemen van deze man, maar daarmee verraad ik juist ook mijn ontvankelijkheid. Heb ik een relatiedip, of ben ik al hopeloos verliefd op die ander..
zij is al met iemand anders, maar we wonen nog samen (Verhaal 13)
Ik heb met mijn vriendin een relatie van 12 jaar, een eigen huis en 4 kindjes.
Nu zei ze tegen mij dat onze relatie verwaterd is, en ze gevoelens heeft voor iemand anders, die trouwens wederzijds zijn. Ik was hier enorm van geschrokken, maar besefte dat ik ze niet kwijt wil. Ook al zegt ze geen gevoelens meer te hebben voor mij, ik geloof niet dat je 12 jaar ineens maar kan vergeten.
Momenteel wonen we nog samen omdat zij geen financiële middelen heeft om weg te gaan en voor de kinderen te zorgen. Ze heeft dan nog kanker en de betaling voor de behandeling kosten ook enorm. Dus wonen we nog samen. Wat ik wel erg vind is dat ze geregeld met hem afspreekt, ook al weet ze dat dit mij pijn doet.
Onze relatie kon wel wat extra spanning gebruiken (Verhaal 24)
Kiezen tussen liefde en verliefdheid (Verhaal 2)
Ik ben een man van 45 en woon al 20 jaar samen met mijn vriendin. We hebben geen kinderen. Ik heb een fijn leven. Ook met mijn vriendin heb ik een fijn leven en ik hou zielsveel van haar.
Toch ben ik verliefd geworden op een andere vrouw, en zij op mij. Ik voel een intense verliefdheid en voelt heerlijk om samen met haar te zijn. Ik voel ook een sterke verbinding met haar, en durf kwetsbaar te zijn en me open te stellen. Ze maakt een passie in me los.
Nu moet ik dus een keuze maken tussen deze twee fantastische vrouwen. Kies ik voor een veilig, mooi en fijn leven, of kies ik voor het onbekende en de passie. Ik weet het nog niet...
Beste Anoniem,
Dat vind ik de lastige keuze. Veilig en fijn of sexy en passie. Ik herken die keuze. Ik vind die keuze heel oneerlijk. Eigenlijk wil ik beiden.
In jouw positie heb ik dus ook gekozen voor geen van beiden, in de hoop dat ik een partner kan vinden die beiden heeft. Hopelijk is dat geen utopie. Verschil tussen ons is wel dat ik geen 20 jaar samen was. Dus voor jou is het denk ik nog moeilijker.
Ik wens je veel succes met de keuze, en eigenlijk hoop ik voor jou en voor mij dat we een relatie vinden waarin beiden mogelijk is, ook na 20 jaar.
lekker afgezaagd wel; passie, verbinding bla bla. Volgens mij ben je gewoon geil en wil je wel eens een ander neuken. Dat is namelijk verliefdheid; een chemisch proces wat je brein doet geloven dat die ander alles is wat je ooit hebt gewild, geen gebreken heeft en je "soulmate" is pfff. Lees een keer een boek over hoe zoiets werkt dan loop je misschien minder je lul achterna. Durf te wedden dat je het niet tegen je prachtige vrouw van 20 jaar hebt gezegd dat je loopt te geilen op een ander.
Voor mijn vriendin was veel te halen bij die ander (Verhaal 6)
Mijn vriendin was verliefd op een ander. Omdat we niet uit elkaar wilden, maar ook niet wisten hoe we hiermee om moesten gaan, hebben we hulp gezocht.
Al gauw werd duidelijk dat er voor mijn vriendin veel "te halen" was bij die ander, waarvoor ze bij mij voor haar gevoel niet terecht kon. We zijn hier gericht mee aan de slag gegaan, onder begeleiding van een therapeut.
We weten nu wat we echt belangrijk vinden in onze relatie en voelen ons sterker dan ooit!
Beste Anoniem,
Dat is geweldig! wat fijn dat jullie er uit kwamen. Wie was je therapeut? Ik kan/wij kunnen zelf ook wel wat hulp gebruiken....
Hoe gaat het inmiddels? Wij hebben hier een soortgelijke situatie, ben benieuwd hoe het verder met jullie gaat / is gegaan.
Gr
Alex
Verliefd op een ander - relatie ineens over (Verhaal 5)
Na een relatie van bijna 7 jaar is de relatie ineens over. Het is er zo ingeslopen dat ik dacht dat het eigenlijk nog wel goed zat. Toch was ik niet happy en hij blijkbaar ook niet. Van heel gelukkig samen gingen we steeds meer apart doen en uiteindelijk bleek hij verliefd te zijn geworden op een ander.
Het ergste vond ik dat ik echt zo enorm mijn best heb gedaan. Zeker die laatste maanden. Ik probeerde met hem in gesprek te gaan. Gaf hem de ruimte. Ging op zoek naar meer verbinding. Heb hem zelfs op een gegeven moment gevraagd of hij vreemd ging. Nee was het antwoord. Tot ik zijn telefoonrekening zag en de specificatie ervan met wel 50 telefoontjes naar een onbekend nummer.
Ik vind het oprecht zo jammer dat onze relatie zo heeft moeten eindigen. Verliefd worden op een ander snap ik echt ook al is het niet fijn als je aan de andere kant staat. Het bedrog is echter het ergste. Veel liever had ik openheid gehad en op een goede manier uit elkaar gegaan. Nu is er meer kapot gegaan.
Beste Anoniem,
Wat erg voor je dat het na zoveel jaar toch mis is gegaan. Soms wil de ander gewoon niet meer; en vaak is dat bij mannen die al een ander op het oog hebben. zeggen ze eerst dat ze moe zijn van de relatie, dat ze niet denken dat er nog iets is bla bla bla maar dan is de echte reden gewoon dat ze al lang en breed een ander hebben.
Mannen zorgen wel dat ze eerst een andere vrouw hebben en gaan dan pas tegen hun huidige vrouw zeiken over dat zij het niet goed doet (en dan moet je het nog uit ze wrikken). Lage streek is dat. Juist terwijl jij dan zoveel moeite doet om de weg terug naar hem te vinden je niet realiserend dat hij die weg al lang en breed heeft opgeblazen.
Ik hoop dat je niet te veel leed en verdriet door hebt gemaakt en dat je geneest en voor jezelf een mooi nieuw leven kunt opbouwen (ook al lijkt dat nu misschien onmogelijk). Sterkte.
(Verhaal 337)
Welke goede herinneringen hebben jullie samen? Zijn er wellicht ook dingen van toen die jullie nu weer terug zouden willen brengen in jullie relatie?
Voeg zelf een verhaal toe
Zoek een relatietherapeut
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke relatietherapeuten in de buurt zitten:
- Aarschot
- Achterhoek
- Alkmaar
- Almelo
- Almere
- Amersfoort
- Amstelveen
- Amsterdam
- Amsterdam-Centrum
- Amsterdam-IJburg
- Amsterdam-Noord
- Amsterdam-Oost
- Amsterdam-West
- Amsterdam-Zuid
- Apeldoorn
- Arnhem
- Assen
- Assendelft
- Asten
- Baarn
- Barendrecht
- Barneveld
- Bergen op Zoom
- Berkel en Rodenrijs
- Best
- Bilthoven
- Bollenstreek
- Breda
- Brummen
- Brunssum
- Bussum
- Capelle aan den IJssel
- De Bilt
- Delft
- Den Bosch
- Den Haag
- Deurne
- Deventer
- Didam
- Dongen
- Dordrecht
- Dronten
- Driebergen
- Ede
- Eemnes
- Eersel
- Eindhoven
- Elst
- Emmen
- Enschede
- Ermelo
- Etten-Leur
- Geldermalsen
- Geleen
- Gennep
- Goirle
- Gooi
- Gorinchem
- Gouda
- Groningen
- Haaksbergen
- Haarlem
- Haarlemmermeer
- Hardenberg
- Harderwijk
- Heemskerk
- Heemstede
- Heerhugowaard
- Heerlen
- Heiloo
- Helmond
- Hengelo
- Hillegom
- Hilversum
- Hoeksche Waard
- Hoofddorp
- Hoogeveen
- Hoorn
- Houten
- Huizen
- IJsselstein
- Landgraaf
- Leeuwarden
- Lelystad
- Leiden
- Leusden
- Lisse
- Maarssen
- Maastricht
- Malden
- Meppel
- Middelburg
- Nieuwegein
- Nieuw-Vennep
- Nijmegen
- Nijverdal
- Noordwijk
- Noordwijkerhout
- Nootdorp
- Nunspeet
- Oegstgeest
- Oldenzaal
- Oosterhout
- Oss
- Oud-Beijerland
- Pelt
- Purmerend
- Putten
- Raalte
- Rheden
- Roermond
- Roosendaal
- Rosmalen
- Rotterdam
- Schagen
- Schiedam
- Schijndel
- Sint-Michielsgestel
- Sittard
- Someren
- Tiel
- Tilburg
- Twente
- Uithoorn
- Utrecht
- Valkenswaard
- Veenendaal
- Veghel
- Veldhoven
- Venlo
- Venray
- Vianen
- Voorburg
- Voorschoten
- Waddinxveen
- Wageningen
- Westland
- Wijchen
- Wijk bij Duurstede
- Waalwijk
- Zaandam
- Zaanstad
- Zeewolde
- Zeist
- Zevenaar
- Zoetermeer
- Zutphen
- Zwolle
Staat jouw stad of dorp er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>
- ✓ 250+ relatietherapeuten
- ✓ Snel een afspraak
- ✓ Ook online relatietherapie
Relatietherapie De Bilt
10-11-2024:
Relatietherapie Houten
09-11-2024:
Relatietherapie Hoorn