Familieproblemen - Lotgenotenverhalen

Hoi,

Wat vervelend dat je schoonvader zo doet, ik zal het nog eens goed met je vriendin bespreken en wat zij nou vind dat haar vader alles sloopt en niet overlegd met jullie. Het is tenslotte ook haar huis en ook als het goed is van jullie allebei het geld.
Dat van het dakisolatie ik ga er vanuit dat het een beetje een oudere woning is, dan is dakisolatie super belangrijk.

Ik ben het met je eens dat jij niet degene bent die de ruzie bij moet leggen met je schoonvader, hij is degene die niet luisterd en als je nu sorry gaat zeggen blijft hij doorgaan omdat hij uiteindelijk zijn zin krijgt.

Zeg dat ook nog een keer tegen je vriendin en ook nog een keer beginnen over het budget. Ik weet natuurlijk niet wanneer dit zich afspeelde en hoe ver je nu bent, maar je moet er ook nog rekening mee houden dat er meubels moeten komen en andere spullen voor in je huis. Straks is er daar geen geld meer voor.

Houd je poot stijf maar blijf er goed over praten met je vriendin;)

Hopelijk heb je hier iets aan.

Jouw schoonvader is lekker aan het klussen op jouw kosten. Misschien moet je dat hem eens zeggen? Want dit kan natuurlijk niet. Als jouw vriendin het wel met haar pa eens is moet je haar misschien officieel verantwoordelijk maken voor de kosten? Of schrijf wat je hier schreef in een nette brief aan je schoonvader. Dan wordt hem wel duidelijk wat het probleem is.

Jij kunt er niks aan doen. De zelfbevrijding moet vanuit het slachtoffer zelf komen. Mijn moeder en wij, haar kinderen, komen uit een narcistische gezinssituatie. Ook gewelddadig. Mijn moeder is erin blijven hangen tot haar vroegtijdige dood. Afijn, vele toestanden later ben ik nu zover dat ik goed voor mezelf kan opkomen. Ondanks of dankzij het minne soort man dat na mijn sadistische vader kwam. Zoals mijn eerste vriend die me trapte, kennissen die me bestalen toen ik later weduwe werd, een collega die me probeerde te misbruiken, mijn baas die van alles uitvrat om zijn personeel het leven zo zuur mogelijk te maken, enzovoort.
Nu zou ik dat allemaal nooit meer pikken. Geen ruzie maken hoor, maar sommige vrouwen moeten eerst door alles heen om vastbesloten NEE te leren zeggen.

Ik ben ook een alleenstaande moeder van 5.Momenteel wonen 4 zonen bij me in, ik heb heel veel problemen met hun gevecht en ruzie met elkaar.De 3 oudste hebben het altijd te maken met de jongste, om de stomste redenen. Wat ik heb gemerkt is dat de jongste wraak problemen heeft en sluit zich af. Hij voelt aan dat niemand van hem houdt en ontkent de problemen dat hij heeft. Ben als moeder echt radeloos, me jongste is trouwens 18 jaar, hij is een dropout en wil ook niet werken.

Nee ik heb dat gelukkig niet meegemaakt. Maar met je neef trouwen is niet strafbaar hoor. Is niet bij wet verboden in Nederland. Er moeten alleen beëdigde verklaringen zijn van neef en nicht dat zij uit vrije wil met elkaar willen trouwen. De kans op gehandicapte kinderen is helaas wel groter ja. Dus wil je dat riskeren?
Maar je bent nog zo jong, waarom zou je niet wat geduld hebben en overhaast in een veel te vroeg huwelijk storten? Gun je neef de passende vrouw dus geef hem alle ruimte om gelukkig te worden als je echt van hem houdt. Misschien ben je ook een beetje verblind door de lieve aandacht die hij je geeft. Maar pas daarvoor op, lieve mannen blijken niet altijd lief te blijven. Als ze hun zin niet krijgen. Kijk eerst de kat uit de boom meisje. Als je neef over een paar jaar nog altijd heel goed is voor jou is het nog vroeg genoeg.

Lief meisje ik ben dat ook maar dan wel niet net mijn neef maar net een ander familielid ik werd verliefd op het eerste blik hij is denk ik lief want ik heb hem pas het eerste keer gezien leider ik weet dat het moeilijk is maar je komt er door uit zeker weten leider er is wel een groote kans op gehandicapte kind maar als je echt van hen houwt ga er dan voor

Groetjes ononiem

Bij elke cultuur past wel: doe geen domme dingen, kraam geen onzin uit, gebruik je verstand, doe aan humor. Wees vooral jezelf, doe anderen niet na en hou je familie en je voorouders in ere zodat je hen niet ten schande maakt. Dan verdien je op den duur vanzelf respect bij iedereen. Tot dan blijf je de jongste van de familie. Dat mensen je serieus gaan nemen dat moet groeien, dat kun je niet zomaar even in één keer neerzetten.

Beste Floor,

Ik lees je verhaal en het komt me bekend voor. Je kan en mag alleen niet jouw man voor het blok zetten. Zie het als liefde die hij heeft voor jullie gezin. Ik weet niet hoe oud jullie dochter is, maar vooral bij jonge kinderen is het fijn als er harmonie is. Je kunt ook stellen dat je man juist het goede voorbeeld wil geven naar jullie dochter. Zelfs al kun je misschien niet met iemand direct heel goed opschieten, je zult toch met iedereen om moeten kunnen gaan, in ieder geval in je familie.

Het beste is om contact te houden en een gesprek te voeren. Probeer je te verdiepen in je schoonmoeder. Wat zijn haar angsten en interesses eigenlijk. Hoe geeft ze blijk van liefde voor jullie? Want ik denk dat het niet zo is dat ze jullie een slecht gezin wenst, maar juist het tegenovergestelde.

Probeer het van die kant te bekijken. En het is goed als je je man wijst op zijn verantwoordelijkheid maar doordat hij zich nu opstelt als bemiddelaar, geeft hij al aan dat hij een volwassen houding heeft en het serieus neemt. Hem voor het blok zetten en laten kiezen tussen zijn moeder en jou zou chantage zijn.

Sterkte,

Annegien

Het is heel vervelend, zo'n ruzie. Dat weet ik uit eigen ervaring. Maar we hebben het uitgesproken en dat heeft de lucht voor iedereen geklaard.

Misschien goed te weten dat de één een hechte band met zijn familie heeft en de ander minder. Het is niet aan een ander om hier tussen te gaan zitten. Wat is ongezond, dit is een subjectieve uitspraak. Samen een weg in zoeken zodat de familieband goed en hecht blijft. Het is niet de bedoeling om volledig de kant van je partner te kiezen en afstand te nemen van je ouders. Als de relatie uit gaat met je partner, dan is de band met de ouders ook onnodig beschadigd.

Lieve schat, je hoeft nier te veranderen want de fout zit zeker bij je moeder al beseft zij dat niet en doet ze ook nier bewust. Ik heb xe zelfde shit met mij dochter die uit huis word gegegooiid. Ondanks dat mijn ex vrouw weet wat zij heefr meegemaakt internaat , prositututie door loverboy s gooid ze mijn dochter op straat. En ik wist hoeveel verdriet mijn ex vrouw had van dat periode zei ik ook altijd wat mijn dochter ook flikt. Ik droo haar nooot op sttaat. Zuipen , snuuven , sex met iedereen ik droo haar nooit om straat. Ik heb alleen de verhalen gehoord en heb het niet zelf meegemaakt , terwijl mij ex vrouw het heeft ondergaan neem zij het risico dst bij haar dochter het zelfde gebeurt. Je zal je zelf afvragen waar ben jjj als vader. Ik heb gestreden en verloren. Uit eindelijk komt ze in een te huis waar ze s ochtends de deur uut word getrapt. Be invloed door mede bewoners gaat ze aan de pillen en drank. Word ze gezidn door haar neef en gefilmd en later krijgt iedereen mijn dochter te zien dat ze in de trein door paar gasten klappen krijgt en zij dat gewoon incasseert. Als iik het van iedereen krijgt. Dan weet je wat je voelt.
Daarom neem ik mijn ex kwalijk je had haar zo de gedwongen prositutie ingedouwd door de loverboy s die altijd aasen om meiden met problemen.
Ilieve schat, neem je moeder niks kwalijk en anders maak je t alleen maar erger. Maar ik begrijp je vklledig

Misschien moet je niet meer met je moeder over jouw dingen overleg plegen? Maak je eigen keuzes voor jezelf. Je hoeft je niet te verdedigen voor je eigen keuzes.

Mooi verhaal en kan er mij in vinden .

Groetjes

Kom uit je hoofd ga wandelen je zinnen verzetten flink sporten en praten zorg goed voor jezelf gezond eten en neem bv. Sint janskruid. Je zinnen verzetten om van verslaving af te komen dus i.p.v. drugs nemen bv iets anders gaan doen. Ze moet het wel zelf echt willen.
Negatief proberen om te zetten in positief.
Belangrijk is dat je naar buiten gaat wandelen samen.

Kan je zus niet gewoon een simpel B12-tekort hebben? Even bloed laten onderzoeken en een paar b12-injecties later ben je weer helemaal als nieuw. Dat was bij mij tenminste wel. De jarenlange depressie(inclusief zelfmoordneigingen) was over.

Hoe oud is je zus? Is ze minderjarig dan beslissen je ouders. Jij kunt er wel voor haar zijn. Laat haar voelen dat je van haar houdt, doe dingen met haar. Jij kunt haar problemen niet oplossen dat moet ze zelf doen je kunt wel wel luisteren. Zet hem op!!

Wat een vervelende situatie zo zeg. Ik kan me voorstellen dat zo'n sfeer ervaren een knoop in je maag legt.

Laten we eerlijk zijn, deze persoon is van jou noch je man een bloedverwant. Jullie zullen dus lastig haar gedrag kunnen sturen zonder op tenen te trappen -- in mijn ervaring gaat dit type competitiviteit namelijk vaak samen met lange tenen.

Het enige dat jullie kunnen veranderen is de manier van ermee om gaan. Dat kan direct naar haar zijn, door de volgende keer dat zo'n opmerking wordt gemaakt bijvoorbeeld een grapje te maken waaruit blijkt dat het voor jou/jullie geen wedstrijd is. Of door meteen een opmerking te maken waarin je haar 'overwinning' algemeen maakt en jullie band benadrukt. Bijvoorbeeld: "ja, met nog een kind erbij zijn er nu drie kleinkinderen, wat heerlijk voor oma en opa". Tussen jou en je partner kunnen jullie ook een manier van hiermee omgaan vinden, bijvoorbeeld door met elkaar een weddenschap aan te gaan om er nog een beetje lol uit te halen.

Je zou natuurlijk ook direct naar haar toe kunnen gaan, je kwetsbaar op kunnen stellen en zeggen dat jij jullie levens niet als een competitie ziet, en hoopt dat ieder een eigen pad kan bewandelen op het tempo waarin diegene zich het beste voelt. Of je man kan op deze manier naar haar toe gaan als dat neutraler zou zijn of jullie denken dat dat meer effect heeft. Maar jullie weten beter dan ik hoe ze daarop zal reageren.

Sterkte

Dit klinkt als iets voor de schuldsanering. Zou opzoeken hoe je hem onder curatele gezet krijgt zodat hij onder begeleiding leert zijn geld goed te beheren. Wel natuurlijk met goede gesprekken vooraf. Zoiets kan anders erg rauw op je dak vallen.

Ik heb zelf.hetzelfde meegemaakt als.jonge dame van die leeftijd .als moeder breekt dat je hart hopeloos en weet niet wat je moet doen. Luister aub naar je dochter .vang haar op laat haar niet los. Je vraagt je natuurlijk qf waarom gaat ze terug naar een man die haar mishandeld.dat zal je ook niet begrijpen zelf.je dochter niet. Ondatbze denkt dat hij veranderd misschien. Ze is op de verkeerde man gevallen .ze gaat het inzien echt .dat een relatie niet zo hoort te gaan en dat slaan niet normaal is. Had wel een melding bij de politie gemaakt .slachtofferhulp kunt U ook heen gaan..zelf was ik vroeger verliefd dacht ik toen lag vaak in het ziekenhuis mishandelt ongelofelijk ging steeds terug dacht dat ik ook veilig was en hij van mij hield. Ik begrijp 20 jaar later pas .waarom ik dat soort mannen ja mannen ben tegengekomen .en niet meteen weg ging bij de erste klap . Laat haar aub niet in de steek . Sterkte .groetjes Ann.

Niet zo snel je dochter uit huis zetten. Er zijn toch wel betere oplossingen?

Niet uit boosheid wegsturen / schreeuwen. Vang haar idd op want ze is erg kwetsbaar. Al begrijp ik jouw reactie volkomen!
Hoe verder je haar op dit moment wegduwd hoe meer zij gaat rebelleren. Ga een gesprek met haar aan en vertel haar wat dit met jou als moeder doet.
Vertel haar daarna wat voor consequenties dit gedrag / deze keuzes heeft op haar leven en waarschuw haar. Leg haar uit als een ouder dat dit niet goed is.
Mocht ze daarna toch doen wat ze wilt, dan zou ik haar inderdaad laten. Vroeg of laat zal ze het inzien op de harde manier.
Maar pak die jongen ook aan want niemand moet met zn handen aan jouw dochter komen? Ga desnoods met een paar man naar die gast toe en leer het hem af met een paar klappen!

Dochters trekken vaak meer naar hun ouders. Daar zou ik meer het probleem zoeken en niet bij jezelf. Het is natuurlijk verdrietig maar ligt niet aan jullie. Je zoon zou wel wat meer kunnen betekenen hierin.

Hallo, ik herken je verhaal zo goed. Ben wel nog geen oma, maar mijn toekomstige schoonzoon heeft mijn dochter van me afgetrokken. Mijn man heeft ook een geestelijke achterstand. Van hem krijg ik geen steun. Vanavond (kerstavond) liep het helemaal uit de hand! Ik vraag me af waar het RESPECT voor de ouders zit?!

Wat een naar verhaal zeg, ik kan me voorstellen dat je zo buitengesloten voelen heel veel pijn en verdriet doet.

Dit klinkt echt als iets om goed met de kinderen te bespreken. Het is belangrijk de gesprekken goed voor te bereiden: wat voel je en waardoor komt het? Met voorbeelden erbij. Betrek alles op jezelf, dus: "ik voel me ... als ... gebeurt". In plaats van bet beschuldigende: "door jouw ... gedrag in ... situatie is alles nu..., en vermijd de vraag "waarom?", hiervan schieten mensen in de verdediging: Zorg dat je je kwetsbaar opstelt, en alle aanvallendheid uit de weg gaat. Met kwetsbaarheid ontstaat er ruimte voor vragen en voor openheid, ruimte voor begrip. Misschien heb je ook alvast een oplossing of idee van hoe jullie verder kunnen. Wat heb jij nodig? Welke situatie zou jouw droomsituatie zijn? Hopelijk kunnen ze dat geven, of in ieder geval jouw richting op bewegen.

Je weet het nooit, misschien proberen ze je te ontlasten met de kleinkinderen omdat je partner ook al zorg nodig heeft. En misschien denken ze wel dat taarten bakken je hobby is.

Veel sterkte

Wat een vreselijk verhaal. Veel sterkte

Hallo Jongste dochter,

Wat een verhaal, ik kan me voorstellen dat het oplucht dit op te schrijven.

Ik snap dat je problemen hebt met hoe zaken lopen. Ik ben het met je eens dat je niet eerlijk wordt behandeld. De verkoop van het huis had anders geregeld moeten worden. Goed dat je open bent geweest naar je ouders toe en dit hebt aangegeven.

Tegelijkertijd houdt het daar wel op. Wat je ouders en je zus doen, is buiten jouw invloed en zij mogen hun eigen keuzes maken. Zij kiezen ervoor één dochter te bevoordelen en dat is hun keuze. Het is nu aan jou om daar je eigen keuze in te maken. Stop met het aankaarten van je problemen. Je bent gehoord en ze willen hun gedrag niet veranderen. Het is nu een kwestie van hun keuzes accepteren en het contact aanhouden, zonder je eigen grenzen uit het oog te verliezen. De enige invloed die je hebt is hoe je zelf omgaat met de situatie.
Succes!

Hai Jongste dochter,

Financiële kwesties zijn altijd lastig, zeker als er niet eerlijk wordt gedeeld. Of in ieder geval, zo lijkt het uit jouw bericht. Wat natuurlijk ook kan is dat bijvoorbeeld het deel tussen de aankopsom en de marktwaarde van het huis -- de "gift", die je ouders aan je zus hebben gegeven -- inclusief wettelijke rente van haar erfdeel af wordt getrokken. Belangrijke vragen natuurlijk om met elkaar te bespreken.

Mogelijk zijn dit soort details al besproken. Wat ik dan aanraad om je gehoord te voelen, is bemiddeling op zoeken. Ga met elkaar met een mediator zitten. Die kan zorgen dat jullie niet alleen luisteren naar elkaar, maar ook echt horen wat de ander zegt. Dan weet je in ieder geval zeker dat je alles hebt gedaan.

Sterkte

Hi,

Ik heb ook enorm veel moeite met mijn schoonmoeder en begin zelfs het vermoeden te krijgen dat ze een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft.

Mijn vriend roept ook vaak, ach, zo is ze gewoon, niks van aantrekken, niet zo zwaar op je nemen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Zegt jouw vriend er wel eens iets over tegen haar?

Breken met je vader terwijl er geen ruzie is zou ik niet doen. Het is inderdaad niet netjes maar wellicht heeft hij gewoon een betere band en raakvlakken met andere mensen in de familie. Dat maakt jou natuurlijk niet minder, maar ik snap wel dat het jou een naar gevoel geeft.

Hoi!

Ik snap heel goed hoe je je voelt. Hoe oud je ook bent, je wil gezien worden door je ouders. Belangrijk gevonden worden. Zeker als je dat van jongs af aan niet hebt gekregen, dan blijf je ernaar verlangen. Je vader heeft het niet goed gedaan hoor, dat mag je best voor jezelf erkennen. Jij was eerst met de uitnodiging, hij is je vader. De pijn moet je doorvoelen, lief zijn voor jezelf. Meestal is het niet de huidige situatie die je zo kapot maakt van binnen. Het trauma (of liever, hetgeen dat je zo nodig had maar niet kreeg) is van vroeger. Als je je voldoende gezien had gevoeld als kind, had je dit beter van je af kunnen laten glijden. ik zeg; maak een afspraak met een goede therapeut. De gangbare zijn ok (niet voor iedereen), maar er zijn ook veel alternatieve therapieën die kunnen helpen de rotzooi van o.a. je jeugd te verwerken.

Wat een vervelende situatie zeg. Ik kan me goed voorstellen dat dit de hele dag door je hoofd spookt. Het gevoel dat je niet op de eerste plek staat bij je ouders, krenkt heel diep. Die erkenning en liefde hebben we het meest nodig.

Misschien is het fijn om hier met elkaar een gesprek over te hebben. Kan je dit zelf of heb je iemand in je omgeving met wie je dit goed kan voorbereiden? Je emoties kan ontleden en duidelijke voorbeelden op kan stellen. Zo kan je echt een goed gesprek hebben. Misschien wil je wel dat er iemand met je mee gaat zodat je je gesterkt voelt om voor jezelf op te komen. Het is altijd fijn om te kunnen vertellen hoe jij je voelt, en om samen tot een oplossing te kunnen komen voor deze situatie. Misschien passen andere activiteiten de band tussen jou en je vader beter dan wat jullie nu doen. Een oplossing kan ook zijn om met jullie vieren op pad te gaan (nicht, tante, vader en jij), of in een andere samenstelling.

Als je vader niet in staat blijkt je de erkenning te geven die je nodig hebt, dan kan je ook op zoek gaan naar een andere bron van die erkenning. Misschien kan je moeder of je zus je die geven.

Dat lijkt me heel naar voor jullie.
Mijn advies is,om je schoondochter ook meer te negeren.
Gewoon leuk met jullie kleinkinderen omgaan, haar verander je toch niet.

Ik herken dit erg van vroeger. Mijn oma trok ook altijd de 2 oudste kleinkinderen voor (van haar dochter) en mijn broertje en ik kwamen duidelijk op de tweede plek.
Mijn ouders vonden het ook niet leuk en wij voelden het ook wel, maar weet je: wat doe je eraan? Niet zoveel.
Blijkbaar vond ze die andere kinderen leuker. Het is naar, maar kun je dat veranderen bij iemand?
Volgens mij waren mijn broertje en ik leuke kinderen (althans dat vonden vrienden/familie wel) maar was mijn oma net iets liever met hen.

Mijn advies zou zijn daar minder de nadruk op te leggen en lekker je eigen plan te trekken als gezin. Je zoon mag zijn verdriet erover uiten maar probeer er niet te gefrustreerd over te raken. En zorg dat hij een leuke tijd heeft in jullie eigen gezin. Een klik kun je niet forceren, ook al is het familie.
Hopelijk heb je er iets aan, sterkte!

Hoi Denise, ik zie dat je verhaal al even geleden is. Misschien zijn dingen al veranderd. Maar wat een nare situatie zeg! Gelukkig ben je je er zelf al van bewust dat dit niet normaal is. Ik vind het heel naar voor je dat je moeder niet voor je opkomt! Want dat is wel wat er moet gebeuren. Zo krijg jij als kind een heel onveilig gevoel.
Naar je vader kun je dus niet helaas. Misschien kun je hem wel steeds bellen als je met iets zit? En hoe staat jouw stiefvader hier zelf in? Heeft hij überhaupt door wat dit met jou doet? Kun jij of iemand anders (therapeut) er niet met hem over in gesprek gaan?
Ik ben geen therapeut maar hoe moet toch vast wel hulp bij te krijgen zijn?
Sterkte ik hoop dat je situatie al iets verbeterd is.

negeren is en was(!) de beste verdediging, dan heeft de aanvaller totaal geen grip en staat alleen met z'n eigen boosheid (tegen alles wat niet bevalt) schoonzus negeren en mail enz blokkeren, eventueel een telefoongesprek kort houden: ' even dit, wat wil je, waarom bel je? nou dan hang ik weer op!' en hup weg! tegen je zus mag je eerlijk zijn: of je gelooft het echt , of je gaat in op wat je hebt gehoord. je mag zelf kiezen, maar als dit zo blijft doet ik met jou als met als (...) ik negeer wat je zegt of doet, we kunnen ook normaal met elkaar praten als je dat wilt . ze zal wel niet omdraaien, maar wel begrijpen dat ze voor niets een spelletje speelt

Ik denk dat jij en je partner er eens echt voor gaan moeten zitten samen. Overleg moeten plegen.
Van zulke ouders die psychologische spelletjes met hun goed gedrillde afhankelijke dochter spelen ga jij nooit winnen. En om daar nou je gezin voor op te geven, dat zouden die ouders wel willen.
Jij en je partners zullen SAMEN grenzen aan moeten gaan geven.
Al is het maar om jullie kleintje schadeloos door haar kinderjaren te krijgen. Want zo beschadigt de hele familie haar.
Jij en je partner zullen samen de grenzen moeten maken. Of je (naar mijn idee) luie partner dat nou willen of niet.

Wat een vreselijk verhaal en wat een verschrikkelijk verleden. Je kunt er niets aan doen. Dat is het eerste wat je moet accepteren. Het is het leven en het karakter van je vader en daar heb je geen invloed op. Vermoedelijk heeft hij zelf heel veel meegemaakt en dat is dan waarschijnlijk oorzaak dat hij zo is geworden, maar toch hoef jij er niet mee te dealen. Zoek je eigen woonplek en ga hulp zoeken voor jezelf. Je bent op een leeftijd gekomen dat je volwassen genoeg bent om voor jezelf te kunnen zorgen. Het is ook heel belangrijk voor je denk ik om niet meer dagelijks in deze situatie te zitten om op termijn door middel van therapie alles een plekje te gaan geven in jouw eigen leven.

Heel veel wijsheid, kracht, liefs en sterkte van iemand die zelf ook enorm veel heeft meegemaakt in haar leven. xoxoxo

Heel erg herkenbaar jouw verhaal. Mijn vader is er ook zo een. Hij is nu 88 maar met de jaren is hij alleen maar erger geworden.
Mijn vader is een psychopaat, narcist en sadist. Hij is uit op de ondergang van anderen. Sloeg onze beesten ook dood.
Wat jij wel hebt gedaan, iemand inlichten dat durfde ik nooit. Want ik wist dat men me zou verraden en dat mijn vader me dan op zou ruimen. Daar dreigde hij altijd mee.
Ik kan helemaal met je meevoelen. Weet dat je niet de enige bent en dat het heel zwaar is en nog zal zijn. Zoek wel een eigen plek. Al is het klein, of samen met een anderen waar je de huur mee split. Goede afspraken maken dan kom je best ver. Hoe langer je in de buurt van je vader blijft hoe erger het wordt, dat is mijn ervaring. Op den duur kun je niets meer, zo ver was het bij mij.

Jeetje wat een verschrikkelijk en naar verhaal. Hopelijk vind je de kracht om hulp te zoeken. Zelf heb ik ook een traumatische jeugd gehad. Loop nu al ongeveer een jaar bij een gespecialiseerde GZ-instelling met een verwijzing van de huisarts. Wachtlijsten zijn lang, ik heb ruim een half jaar gewacht. Maar echt, het is het waard!

Net gehoord dat mijn vader een hersenbloeding heeft gehad. Ondanks alle mishandelingen gun ik hem dat toch ook weer niet. Gelukkig kunnen ze hem nog behandelen en hij kan ook nog praten. Ja dat zal best, dat kon hij altijd al goed zodat niemand buiten mijn familie ooit vermoedde wat een sadist hij eigenlijk is. Een mooi masker en mooie praatjes en iedereen tuint erin. Hopelijk knapt hij wel weer een beetje op. Want een snelle dood zou toch wel te gemakkelijk zijn.

Daar ben ik weer. Sorry, maar ik kan verder nergens mijn verhaal kwijt.
Ja, mijn tante blijkt dus net zo gevaarlijk te zijn als mijn vader. Ze is niet meer te stuiten nu ik haar over ons verleden met pa heb verteld.
Ze lijkt wel ontketend en haar mails zijn niet mals. Had ik maar nooit per e-mail gereageerd op al die brieven van haar, dan had ze nu mijn e-mailadres niet gehad. En ik kan alleen maar netjes blijven, geen narcistische voeding aan haar geven. Want daar is ze nu op uit. Wat een verschrikking blijkt mijn tante te zijn. Nooit gedacht! Maar ja, dat heb je met een verborgen narcist.
Het voordeel is wel, dat ik nu het gedrag van mijn nicht begrijp. Dat is zo'n ijzige blonde waar niets vanuit gaat dan kilheid. Nu ik haar moeder in haar ware gedaante meemaak snap ik die ijzigheid.
Mijn neefje sloeg altijd iedereen. Vanaf dat hij klein was, altijd aan het meppen, niks willen eten. Altijd problematisch gedrag terwijl hij toch een ontzettend goede jongen was. Hij zal zich zo machteloos hebben gevoeld onder het bewind van zijn narcistische moeder. Dat probeerde hij ons, zijn familie, op die manier misschien duidelijk te maken? Je weet het niet he, het is maar een vermoeden na de ontmaskering van zijn moeder nu. Het is bedroevend, dat nooit iemand het heeft gezien. Net zoals mijn zus en ik in onze rottige situatie nooit werden gezien in onze familie.
Onze narcistische familie. Het zit er dus gewoon in. Oma, papa, tante en hun broer. En wie weet heb ik het zelf ook wel. Je weet het niet he. Je ziet jezelf niet he, hoe je bent, wat je doet. Toch wel een akelige gedachte dat ik er zelf ook eentje kan zijn. Ik zal beter op mijn eigen gedrag gaan letten. Zodat ik niemand beschadig.

Alleen al het feit dat jij jezelf wil veranderen, zegt mij dat jij geen narcist bent.
Ik kom ook uit zo’n familie, tis afschuwelijk, maar je kunt alleen maar zorgen dat je veel gaat lezen over narcisme en codependency of tekort aan eigenliefde.

Sterkte

God wat heb ik aangericht. Had beter mijn mond kunnen houden tegen mijn tante. Ze gaat ons nu helemaal kapot maken. Ze heeft papieren van mijn vader achterover gedrukt. Waardoor hij in de financiële moeilijkheden komt. Zodat hij nu misschien het huis van wijlen mijn moeder moet verkopen. Waar mijn moeder jarenlang keihard voor gewerkt heeft. Dat mijn erfdeel is.
Tante is dus net als mijn vader! En net als haar moeder die ook altijd op rottigheid uit was. Oma maakte haar vier kinderen het leven erg zuur. Net zoals haar kinderen dat weer bij hun kinderen deden. Ze was berucht in de buurt om haar gestook in de familie. Mijn vader werd er zelfs op aangesproken of hij zijn moeder en haar familie niet een beetje in bedwang kon houden. Maar pa was net zo dus die gooide nog een beetje olie op het vuur.
En nu tante dus onverwacht op ramkoers. Haha. Wat een toestand.
Maar hopen dat het goed afloopt allemaal.

Shit, het gaat niet goed aflopen. Mijn tante houdt voet bij stuk. Wil mijn vader zijn papieren en bewijzen niet teruggeven volgens de notaris.
Tante gaat ons helemaal vernietigen. Mij dus ook. Waarom, vraag ik me af. Is ze misschien ook misbruikt door mijn vader, haar broer? Dat ze hem nu terugpakt? Zodat alles wat mijn vader heeft opgebouwd ten onder gaat? Al het harde werk van mijn lieve moeder teniet wordt gedaan? Het is toch wel vreselijk. Ik kan er niets tegen beginnen. Dat moet haar wel deugd doen, mijn tante. Het is net zo'n sadist als mijn pa, net zo eentje als haar narcistische moeder, en haar pedofiele broer deugt ook al niet. Is het een wonder dat die zijn dochters ook al geen contact meer hebben met hun pa? Die zal zijn dochters ook wel misbruikt hebben. Net zoals hij vroeger bij mij probeerde de viespeuk.
Ja mensen, ik kom uit een misbruikende, mishandelende, gewelddadige sadistische psychopathische narcistische familie.
Waar men de kinderen haatte en misbruikte, de beesten doodsloeg en je geen goed kon doen als kind. Elke verjaardag was de hel met die mensen op je 'feestje'. Met hun familieruzies.
Zo, dat is eruit.
Ben dankbaar dat je het er hier uitgooien mag.

Nee het gaat niet goed aflopen. Ik raak alles kwijt.
Wie had ooit gedacht dat dat mogelijk was.

sterkte

Bedankt, dat heb ik wel nodig ook.
Er is geen hoop meer op een goede afloop.

Niks is kapot als je het zelf niet toelaat.
Ik begrijp je als lotgenoot.
In mijn ogen is het het belangrijkste is om het transgenerationele dominospel tegen te houden.

Ik nodig je uit om de Stoicijnse filosofie wat te onderzoeken. Er is voldoende op YouTube.
Er is spijtig genoeg een leven nodig om dit te boven te komen, maar zelfs dat leven kan er nog eentje zijn met rust en genot al zal dat niet zonder werk komen.

Jij hebt trouwens geen sterkte nodig, jij hebt rust en liefde nodig.

Ja ik vind dat je familie hartstikke gelijk heeft. Eigenlijk moest je je schamen, sorry dat ik het zeg. Het wordt tijd dat je op jouw leeftijd eens harder voor jezelf wordt. Een beetje je best doet en eergevoel aankweekt. Wat een ander heeft dat is niet van jou, zo simpel is het. Misschien als je niet bedelt dat ze je vanzelf gaan helpen als ze zien dat je eindelijk zelf eens uit de shit probeert te komen. Zelf heb ik jarenlang van tien euro per week geleefd om uit de shit te komen. Moeilijk, zeker, maar de resultaten zijn zo goed dat ik niet eens meer hoef te werken. Alleen maar omdat ik mijn stinkende best heb gedaan om eruit te komen.

Waarom zoekt je vriendin dan geen beter betaald werk?

Neem eens contact op met Attentas financieel adviseurs voor een vrijblijvend adviesgesprek. Wij liepen bij banken ook tegen muren door een financiële verplichting, maar hun hebben het mogelijk gemaakt dat wij nu ook een koophuis hebben voor minder als dat wij huurden. Wie weet zien zij mogelijkheden.

Ja ik ken dat. Zulke familie heb ik ook. Het toontje waarop men tegen me praat. Alsof ik een debiel ben en niks weet.
Het klinkt alsof jouw familie narcistisch is. Ook dat spullen weggooien zonder overleg is niet normaal. Dreigen hoort ook bij narcisme. Dat doen ze in mijn familie ook. Vroeger dreigden ze zelfs dat ze me weg zouden doen.
Van de week zei mijn tante dat als ik ziek word ze me geen hulp zullen geven. Dat is toch wel een zwaar dreigement. En alleen maar omdat ik niet doe en denk zoals zij willen. Terwijl ik 40+, volwassen ben en me prima redden kan.
Wat je eraan kunt doen weet ik niet. Je kunt alleen maar netjes blijven naar hen toe. Anders word je net zo vuil als zij zijn. Als je spijkers nodig hebt kun je ook het grofvuil langsgaan met een nijptang he. Dat doe ik altijd. Alles gratis en voor niets langs de weg. Je wordt wel creatief met zulke familie boven je. Dan heb je geen geld meer nodig.

Persoonlijk zie ik al dat je het zelf heel mooi hebt opgelost.
Je gunt je kids hun oma,opa en tante.Je geeft hier een mooie boodschap mee aan je kinderen en leert ze familiebanden te onderhouden.
Dat je zelf wat meer afstand hebt genomen begrijp ik best,misschien kan je relatie met je ouders hierdoor toch de kans hebben op een rustige basis en zachtjes aan.
Denk vanuit een andere hoek en spreek niet van jezelf opofferen,maar je kinderen positief leiden in hun opvoeding.
Intuïtief koos je een mooie regeling.
Sterkte en denk vanuit een andere hoek daar zal je zelf ook baat bij hebben.

Mijn schoonouders hebben ook alleen hun eigen dochter en zoon (mijn man) uitgenodigd voor etentje voor schoonmoeders verjaardag. Ik voel me ook buiten gesloten. Nog meer vraag ik me af wat de reden is om alleen eigen kinderen mee te vragen en geen aanhang. Daar hoor ik dan niets over. Wil dat eigenlijk wel weten, want dan kan je het misschien begrijpen? Maar mijn man en ik durven dat gesprek niet aan te gaan. Dan is er weer 3 weken gezeik. Zegt toch eigenlijk wel genoeg over m'n schoonouders?
Zou het zelf persoonlijk nooit in m'n hoofd halen om alleen bv m'n schoonvader mee te vragen. Maar goed dat zal dan wel weer anders zijn????

Wat een achterlijke familie

Jeetje Ralphhaello, wat een lastige situatie. Het is heel erg logisch dat je deze reactie hebt. Als iemand je zo in zijn greep heeft ben je daar niet zomaar uit bevrijd. Een relatiebreuk kost al tijd om te verwerken, laat staan als het zo'n afhankelijke relatie is.

Laten we beginnen met dat het super knap van je is dat je uit deze relatie bent gestapt. Het is lastig om helder te denken in een relatie zoals deze. Hoe je er uit komt? Afstand nemen en houden, en tijd heelt alle wonden. Zelf heb ik er altijd veel aan om te lezen over de situatie waar ik me in bevind, of bijvoorbeeld podcasts er over te luisteren. Dan kan ik cognitief begrijpen wat er met me gebeurd en heb ik het idee dat ik meer controle heb over de processen. Gelukkig heb ik dit zelf nooit meegemaakt (vriendinnen van me wel, dus ik ken je worsteling), maar helaas heb ik dus geen titels voor je. Zou gaan zoeken op psychologisch misbruik in relaties

Sterkte en succes

Wat zou er gebeuren als je je gevoel zou volgen en weg zou gaan? Alternatieve zorg voor je moeder vinden en even weg. Al is het voor een maand. Klinkt alsof je het nodig hebt. Daarna kun je misschien weer ruimte vinden om je te openen naar je moeder en misschien zelfs naar je broer. Nooit iets doen wat niet goed voelt omdat anderen zeggen dat het goed zou zijn.

Je hebt je moeder en je broer tot op het bot verwend. Hen altijd gedragen. Nu mag je daar de wrange vruchten van plukken.
Jammer dat je je zorg-rol niet eerder afgeworpen hebt, want het leidt tot je ondergang kan ik uit eigen ervaring zeggen.
Een verwende ouder (in jouw geval je moeder) is de hel.

Hebcje verhaal gelezen weet je wat ik zou doen Ik zou mijn moeder nog een keer goed uitleggen hoe jij er overdenkt en dan zou ik het gaan loslaten en als mijn moeder er over bleef zeuren zou ik zeggen Ma blijf u erover aan de gang dan is het beter dat ik weg blijf en dat je maar met mijn broer verder moet want ik heb alles uit gelegt en je kan mij niet dwingen dus wat wilt u dat je mij kwijt raak ik denk dat je dan ook beter gaat voelen dat het niet aan jou lig jij wil niet graag omgaan met je broer en andersom ook niet dan kan je moeder jou niet dwingen en daar moet je geen schuldgevoel over krijgen echt dat is het niet waard zik hoop dat je er over gaat nadenken en dat het goed komt ondanks wat je ga doen heel veel sterkte