Er was eens .....

Er was eens een meisje ,geboren in 1960 in een liefdevol nest van drie broers waar eentje zwaar gehandicapt .
Vader dronk wel ,maar we hadden fijne momenten ,ik vond het wel niet leuk dat ik op 10 jarige leeftijd mijn vader uit café moest halen .
Vader kreeg kanker ,ik was ondertussen 14 ,studeren was moeilijk in die periode .
Vader overleed toen ik 16 was .
Het was eerder een opluchting dat al het leed achter de rug was .
Ik had nog een heel leven voor mij,ik kon ook niet huilen .
Gelukkig had ik een goede band met moeder .
Maar het werd er niet beter op ,jongste broer werd schizofreen.
En oudste broer zat aan de drank .
Gehandicapt broer was ondertussen al geplaatst in een instelling voor gehandicapten .
Mijn moeder ging nood gedwongen een centje bijverdienen .
Ik zorgde voor het eten tegen dat de broers van hun werk kwamen .
Mijn schizofreen broer maakte het mij niet gemakkelijk en kreeg geregeld een pak slaag als ik niet deed wat hij vroeg .
Als ik dit aan mijn moeder vertelde ,kreeg ik de dag nadien nog meer slaag .
Dit alles is pas gestopt als hij een vriendin had ,die zag dat en is zich gaan moeien .
Mijn oudste broer was op hetzelfde moment goed aan de drank en gescheiden ..,dus we woonden allen onder één dak .
Eenmaal heb ik hulp ingeroepen ,mijn jongste schizofreen broer is toen opgenomen in een instelling .
Mijn moeder heeft hem na vijf maanden terug gehaald ze kon het niet aanzien hoe hij onder de medicatie zat .
Enfin hij is toen café begonnen ,mijn moeder had borg gestaan voor de lening .
Met mijn oudste broer ging het niet goed ,hij werd opgenomen voor alcohol misbruik .
Mijn moeder had het moeilijk om de twee te handhaven .
Café ging failliet en oudste broer had zodanig veel schulden enz enfin vermits oudste zijn domiciliëring nog thuis was .
Kregen we de deurwaarder over de vloer .
Moeder een tweede hypotheek op het huis genomen om al de schulden te kunnen betalen .
Maar de ellende stopte niet ,het ging maar door .
De grootheidswaanzin van schizofreen broer eiste nog wat schulden .
Deurwaarder terug aan de deur uiteindelijk is het huis verkocht geweest.
En was er niks meer .
Ik was toen al alleen gaan wonen met mijn vriend en had van beide broers afstand genomen .
Ik was gelukkig met mijn vriend en we trokken onze plan .
Mijn vriend werd chronisch ziek .
Toch besloten we om kinderen te nemen ,het zijn er uiteindelijk drie geworden .
Het zijn ook de kinderen die me de kracht hebben gegeven om door te gaan .
Mijn moeder was ondertussen verhuisd naar haar geboorte plaats in de buurt van haar familie ze heeft daar ook eenieuwe vriend leren kennen .
Die is dan vrij vlug gestorven aan longkanker .
Ondertussen bleven de problemen doorgaan .
Oudste kwam geregeld om geld vragen voor de drank en drugs .
En de jongste schizofreen die werd geregeld opgenomen .
Alles werd ook verborgen voor mij.
Als ik op bezoek kwam met de kinderen dan stuurde ze de jongste broer naar café want ik mocht het niet weten dat ze hem terug haalde .
En toch zag ik mijn moeder graag ook al moest ik altijd maar toezien en zwijgen want ze had het al zo moeilijk .
Ik bewonderde haar dat ze toch nog kon blijven lachen .
Enfin mijn oudste broer is na zoveel opnames voor alcohol en drugs toch bezweken aan een intoxicatie van drank en drugs .
Door al de financiële miserie werd hij door OCMW begraven .
De jongste had ondertussen een sociale woning.
Hij terroriseede mijn moeder .
Mijn man zei ook ,dat wij allemaal bang waren van ons schizofreen broer ,en dat was ook zo .
Nu zijn we zoveel jaar verder ,mijn moeder is in 2007 overleden.
Mijn jongste broer woont nog steeds alleen en ,ik ben er niet bang van want hij is lichamelijk helemaal op .
Ik probeer eenmaal per maand bezoek te brengen ,mijn man begrijpt het niet .
Mijn gehandicapt broer ga ik ook bezoeken .
Beiden staan ze onder bewindvoerder .
Toch blijf ik met de zorgen en vraag zitten wat als .
Ik vind de kracht niet om mij er mee bezig te houden .
Momenteel ben ik moe ,en nog weinig levensvreugde .
Ik heb ondertussen al een heel traject met mijn chronisch zieke man afgelegd.
Soms den ik dat mijn leven een grote soap serie is.
Na de dood van mijn moeder ,ben ik ook te weten gekomen dat ik nog een falfzus heb .
Dat is weer een heel verhaal ,en een leven van mijn moeder dat ik niet gekend heb .
Het is heel spijtig dat ze me dat nooit verteld heeft .
Ze heeft haar dochter op 2 jarige leeftijd afgestaan omdat mijn vader dat kind niet wou .
Ik vindt het zo verschrikkelijk ,ik begrijp nu ook waarom ze zoveel van mijn broers kon verdragen .
Ik vraag me af of ze dat allemaal getolereerd heeft uit schuldgevoel ten opzichte van dochter die ze afgestaan heeft .
Ze heeft blijkbaar lang contact gehouden met haar eerste dochter .
Ik heb mijn halfzus een keer aan de telefoon gehad om te vertellen dat haar biologische moeder overleden is.
Zij heeft dan haar verhaal gedaan en gezegd dat ze met mijn moeder gebroken had omdat ze niet echt een band had met haar .
Mijn verhaal is een beetje verwarrend ,maar het is ook zoveel .
Met het ouder worden heb ik het moeilijk .
Mijn man is introvert en wil daar niet over praten en mijn kinderen weten ook de helft niet .
De kinderen zijn nu het huis uit en voel me eenzaam en heb geen familie buiten de zorg dan van schizofreen en gehandicapt broer .Mijn moeder blijf ik bewonderen ook al heeft ze fouten gemaakt ik heb ze altijd graag gezien !
Ik heb nu even mijn verhaal gedaan
misschien kom ik eens een lotgenoot
tegen .

Groetjes