Ik ga het kort proberen te houden.
Ik heb nooit een goede relatie met mijn broer gehad, we zijn als water en vuur, totaal verschillend. Als kind, maar ook als volwassene heb ik nooit echt de behoefte gehad om close te zijn met hem. Hij deed nooit leuk tegen me, greep elke kans om me te pesten, was thuis altijd de egoïst en bully, ook naar mijn ouders toe.
Mijn vader is op jonge leeftijd gestorven en omdat ik destijds nog thuis woonde, heb ik mij ontfermd over mijn moeder. Als ze iets nodig had, stond ik altijd voor haar klaar, 25 jaar lang. Mijn broer heeft echter in al die jaren amper iets voor haar gedaan en het leek altijd alsof het evident was dat alles van mijn kant moest komen. Nooit heeft hij hulp geboden of het eens van me overgenomen.
Nu is mijn broer terminaal ziek en mijn moeder zit me constant te zeggen dat ik met mijn broer de banden moet aanhalen, omdat ik daar anders heel veel spijt van ga krijgen. Mijn broer geeft me echter niet de indruk dat hij daar behoefte aan heeft. En zelf heb ik daar ook totaal geen behoefte aan. Het enige waar hij momenteel maniakaal nog mee bezig is, is ervoor zorgen dat er voor mijn moeder gezorgd wordt. Of beter, hij wil van mij de garantie dat ik voor haar ga zorgen.
Ik zit momenteel dicht tegen een burn-out aan, enerzijds door een heel stresserende job, een stressvol leven dat ik al jaren leid en anderzijds de problemen met mijn familie waar geen eind lijkt aan te komen. Mijn moeder begrijpt me niet als ik probeer uit te leggen waarom ik geen contact met mijn broer wil zoeken. Ze geeft me constant een schuldgevoel en speelt op mijn gemoed. Ze wil niets verkeerds over hem horen, en legt elke verantwoordelijkheid bij mij.
Dit maakt dat ik op dit moment totaal niet meer weet wat ik moet doen. Ik zit heel erg met mijn broer en moeder in, maar zou langs de andere kant het liefst zo ver mogelijk van hen weglopen. Anderzijds ben ik ook enorm boos en verontwaardigd. Het lijkt alsof ik in dit hele verhaal alles verkeerd doe, en zelf niets te beslissen heb.
Ik zou het dus fantastisch vinden, mocht iemand me wat tips of raad kunnen geven....
Alvast bedankt.
Ik heb nooit een goede relatie met mijn broer gehad, we zijn als water en vuur, totaal verschillend. Als kind, maar ook als volwassene heb ik nooit echt de behoefte gehad om close te zijn met hem. Hij deed nooit leuk tegen me, greep elke kans om me te pesten, was thuis altijd de egoïst en bully, ook naar mijn ouders toe.
Mijn vader is op jonge leeftijd gestorven en omdat ik destijds nog thuis woonde, heb ik mij ontfermd over mijn moeder. Als ze iets nodig had, stond ik altijd voor haar klaar, 25 jaar lang. Mijn broer heeft echter in al die jaren amper iets voor haar gedaan en het leek altijd alsof het evident was dat alles van mijn kant moest komen. Nooit heeft hij hulp geboden of het eens van me overgenomen.
Nu is mijn broer terminaal ziek en mijn moeder zit me constant te zeggen dat ik met mijn broer de banden moet aanhalen, omdat ik daar anders heel veel spijt van ga krijgen. Mijn broer geeft me echter niet de indruk dat hij daar behoefte aan heeft. En zelf heb ik daar ook totaal geen behoefte aan. Het enige waar hij momenteel maniakaal nog mee bezig is, is ervoor zorgen dat er voor mijn moeder gezorgd wordt. Of beter, hij wil van mij de garantie dat ik voor haar ga zorgen.
Ik zit momenteel dicht tegen een burn-out aan, enerzijds door een heel stresserende job, een stressvol leven dat ik al jaren leid en anderzijds de problemen met mijn familie waar geen eind lijkt aan te komen. Mijn moeder begrijpt me niet als ik probeer uit te leggen waarom ik geen contact met mijn broer wil zoeken. Ze geeft me constant een schuldgevoel en speelt op mijn gemoed. Ze wil niets verkeerds over hem horen, en legt elke verantwoordelijkheid bij mij.
Dit maakt dat ik op dit moment totaal niet meer weet wat ik moet doen. Ik zit heel erg met mijn broer en moeder in, maar zou langs de andere kant het liefst zo ver mogelijk van hen weglopen. Anderzijds ben ik ook enorm boos en verontwaardigd. Het lijkt alsof ik in dit hele verhaal alles verkeerd doe, en zelf niets te beslissen heb.
Ik zou het dus fantastisch vinden, mocht iemand me wat tips of raad kunnen geven....
Alvast bedankt.
Anoniem
