Hallo..
Bijna 6 jaar geleden heb ik mijn huidige vriendin leren kennen. Het klikte ongelooflijk goed vanaf dag 1, en op dit moment hebben wij een kerngezonde en vrolijke dochter van 4 jaar oud.
De relatie met mijn schoonouders is TOT corona goed geweest. Niet perfect, er waren wat zaken waar ik m'n vraagtekens bij zette, maar goed genoeg om de vraagtekens geen gewicht te geven. Toen corona... Wij hebben al heel snel heel veel tegenstrijdigheden gezien in heel het corona verhaal, waardoor wij sceptisch en terughoudend waren over testen, prikken en de 'maatregeltjes' aangaande corona.
Mijn schoonouders zijn vanaf het eerste moment dat 'corona' zich aandiende als ware bekeerden in het corona geloof gestapt en accepteerden totaal niet dat wij nogal wat vraagtekens en twijfels hadden over het hele verhaal. Dat ging zelfs zo ver bij ze dat ze hun toen 42 jaar oude dochter wel even op apèl riepen als de gang van zaken ze niet aanstonden. De opmerkingen, de uitspraken en zelfs de scheldwoorden over ons waren niet van de lucht, diverse namen hebben we gekregen omdat wij terughoudend waren met de coronaprikken.
Op een bepaald moment hebben wij van diverse partijen te horen gekregen dat er een oversterfte aan het ontstaan was, bijna geheel onder de geprikten. Dus wij waren voorzichtig met onze toen 2 jaar oude dochter, het grootste goed wilden we niet blootstellen aan onnodige risico's. We hebben dus uiteindelijk besloten om haar niet bloot te laten stellen aan pas geprikten. Mijn schoonouders waren als de dood voor dit 'virus' en legden ons allerlei regels en voorwaarden en beperkingen op, maar zodra wij voorzichtig wilden zijn was de wereld te klein en werden we uitgescholden en uitgelachen.
Lang verhaal kort:
De hele situatie is dermate ver geëscaleerd dat mijn schoonouders onze dochter niet meer zien vanwege een hoop absurd gedrag van ze, en het feit dat ze iedere 3 maanden weer om zo'n spuit met gif gaan, waardoor wij dus weer even voorzichtig willen zijn en we haar niet in direct contact brengen met ze.
Nu wil het verhaal dat mijn partner een schuldcomplex aangepraat krijgt door m'n schoonouders en dat de enige ruzies die we hebben, altijd om haar ouders gaan. Ze zijn zelfs zover gegaan dat ze onze dochter actief hebben betrokken in hun zieke psychische spelletjes van ze. Ze hebben mijn vriendin onder druk gezet om toch hun zin maar te krijgen door te dreigen met het niet opnemen van contact met onze nu 4 jaar oude dochter als ze niet hun zin kregen om langs te komen. Ze waren net geprikt, en dus wilden we even wat ruimte in geval van 'shedden', een groot vraagteken waar we niet precies van wisten wat we ermee aan moesten. Ze hebben inderdaad geen enkel contact opgenomen met/voor onze dochter toen ze jarig was.
Dat is mij compleet in m'n verkeerde keelgat geschoten en ik heb nu gezegd dat ze onze kleine helemaal niet meer zien totdat ze hun excuus aanbieden aan vooral mij. Mijn vriendin is nogal makkelijk te beïnvloeden door ze dus voelt zich al snel schuldig als ze haar ouders aanspreekt op achterlijk gedrag. Dat gebeurd nogal vaak overigens omdat ze nogal vaak gedrag vertonen wat de schaamte voorbij is. Er zit geen enkele grens aan wat ze zullen doen om hun zin te krijgen en ze weten precies op welke knoppen ze moeten drukken om mijn vriendin op een bepaalde manier emotioneel te chanteren zodat ze uiteindelijk toch weer krijgen wat ze willen.
De relatie tussen mijn vriendin en haar ouders is ongezond te noemen, met vooral ook psychische chantage en zelfs geestelijke mishandeling. Haar ouders weten hoe ze mijn vriendin moeten bespelen totdat ze zich zo schuldig voelt dat ze alles voor elkaar krijgen zonder zelf ooit verantwoording af te leggen. Ik zie dit met lede ogen aan en probeer op gezette tijden te voorkomen dat ze zo totaal over zich laat lopen dat elke grens die ze voor zichzelf zou hebben gesteld, totaal overlopen wordt door haar ouders.
Met dit alles gezegd hebbende is de situatie zo dat de enige ruzies altijd gaan over haar ouders en de idioterie de ze uitgehaald hebben. Ik had het zo graag anders gezien, maar die mensen zijn zo dermate egocentrisch ingesteld dat er geen land mee te bezeilen is... Dit alles wel ten koste van de sfeer en mijn relatie, en mijn vriendin wil nog steeds niet inzien dat haar ouders een paar mensen zijn die er alles voor doen om hun zin te krijgen en geen enkele rekening houden met hoe zij (wij) zich eronder zal voelen en zelfs achterlijke zieke spelletjes zullen spelen over de rug van onze dochter, maar ze zegt al heel snel dat het vergeven en vergeten is, en dat ze er bepaalde redenen voor hadden.
Ik kan dit niet meer, ik weet ook niet hoe ik hiermee om moet blijven gaan. Ik hou van mijn vriendin en we kunnen een heel leuk gezin hebben, maar als haar ouders nog langer de zooi verzieken hier dan weet ik niet hoe ik mijn relatie nog in stand kan houden...
Het is een lastig verhaal, en ik heb te weinig ruimte om hier alle details te bespreken, dus voordat je een oordeel velt, vraag eerst, oordeel zodra ik iets uit de doeken heb gedaan, er zit zoveel meer achter dan wat je nu ziet...
Ik weet niet meer hoe ik dit veel langer vol kan houden zo want het beheerst bijna alle aspecten van onze relatie en ons leven, en daar heb ik gewoon helemaal geen zin meer in want het is neit vol te houden.
Bijna 6 jaar geleden heb ik mijn huidige vriendin leren kennen. Het klikte ongelooflijk goed vanaf dag 1, en op dit moment hebben wij een kerngezonde en vrolijke dochter van 4 jaar oud.
De relatie met mijn schoonouders is TOT corona goed geweest. Niet perfect, er waren wat zaken waar ik m'n vraagtekens bij zette, maar goed genoeg om de vraagtekens geen gewicht te geven. Toen corona... Wij hebben al heel snel heel veel tegenstrijdigheden gezien in heel het corona verhaal, waardoor wij sceptisch en terughoudend waren over testen, prikken en de 'maatregeltjes' aangaande corona.
Mijn schoonouders zijn vanaf het eerste moment dat 'corona' zich aandiende als ware bekeerden in het corona geloof gestapt en accepteerden totaal niet dat wij nogal wat vraagtekens en twijfels hadden over het hele verhaal. Dat ging zelfs zo ver bij ze dat ze hun toen 42 jaar oude dochter wel even op apèl riepen als de gang van zaken ze niet aanstonden. De opmerkingen, de uitspraken en zelfs de scheldwoorden over ons waren niet van de lucht, diverse namen hebben we gekregen omdat wij terughoudend waren met de coronaprikken.
Op een bepaald moment hebben wij van diverse partijen te horen gekregen dat er een oversterfte aan het ontstaan was, bijna geheel onder de geprikten. Dus wij waren voorzichtig met onze toen 2 jaar oude dochter, het grootste goed wilden we niet blootstellen aan onnodige risico's. We hebben dus uiteindelijk besloten om haar niet bloot te laten stellen aan pas geprikten. Mijn schoonouders waren als de dood voor dit 'virus' en legden ons allerlei regels en voorwaarden en beperkingen op, maar zodra wij voorzichtig wilden zijn was de wereld te klein en werden we uitgescholden en uitgelachen.
Lang verhaal kort:
De hele situatie is dermate ver geëscaleerd dat mijn schoonouders onze dochter niet meer zien vanwege een hoop absurd gedrag van ze, en het feit dat ze iedere 3 maanden weer om zo'n spuit met gif gaan, waardoor wij dus weer even voorzichtig willen zijn en we haar niet in direct contact brengen met ze.
Nu wil het verhaal dat mijn partner een schuldcomplex aangepraat krijgt door m'n schoonouders en dat de enige ruzies die we hebben, altijd om haar ouders gaan. Ze zijn zelfs zover gegaan dat ze onze dochter actief hebben betrokken in hun zieke psychische spelletjes van ze. Ze hebben mijn vriendin onder druk gezet om toch hun zin maar te krijgen door te dreigen met het niet opnemen van contact met onze nu 4 jaar oude dochter als ze niet hun zin kregen om langs te komen. Ze waren net geprikt, en dus wilden we even wat ruimte in geval van 'shedden', een groot vraagteken waar we niet precies van wisten wat we ermee aan moesten. Ze hebben inderdaad geen enkel contact opgenomen met/voor onze dochter toen ze jarig was.
Dat is mij compleet in m'n verkeerde keelgat geschoten en ik heb nu gezegd dat ze onze kleine helemaal niet meer zien totdat ze hun excuus aanbieden aan vooral mij. Mijn vriendin is nogal makkelijk te beïnvloeden door ze dus voelt zich al snel schuldig als ze haar ouders aanspreekt op achterlijk gedrag. Dat gebeurd nogal vaak overigens omdat ze nogal vaak gedrag vertonen wat de schaamte voorbij is. Er zit geen enkele grens aan wat ze zullen doen om hun zin te krijgen en ze weten precies op welke knoppen ze moeten drukken om mijn vriendin op een bepaalde manier emotioneel te chanteren zodat ze uiteindelijk toch weer krijgen wat ze willen.
De relatie tussen mijn vriendin en haar ouders is ongezond te noemen, met vooral ook psychische chantage en zelfs geestelijke mishandeling. Haar ouders weten hoe ze mijn vriendin moeten bespelen totdat ze zich zo schuldig voelt dat ze alles voor elkaar krijgen zonder zelf ooit verantwoording af te leggen. Ik zie dit met lede ogen aan en probeer op gezette tijden te voorkomen dat ze zo totaal over zich laat lopen dat elke grens die ze voor zichzelf zou hebben gesteld, totaal overlopen wordt door haar ouders.
Met dit alles gezegd hebbende is de situatie zo dat de enige ruzies altijd gaan over haar ouders en de idioterie de ze uitgehaald hebben. Ik had het zo graag anders gezien, maar die mensen zijn zo dermate egocentrisch ingesteld dat er geen land mee te bezeilen is... Dit alles wel ten koste van de sfeer en mijn relatie, en mijn vriendin wil nog steeds niet inzien dat haar ouders een paar mensen zijn die er alles voor doen om hun zin te krijgen en geen enkele rekening houden met hoe zij (wij) zich eronder zal voelen en zelfs achterlijke zieke spelletjes zullen spelen over de rug van onze dochter, maar ze zegt al heel snel dat het vergeven en vergeten is, en dat ze er bepaalde redenen voor hadden.
Ik kan dit niet meer, ik weet ook niet hoe ik hiermee om moet blijven gaan. Ik hou van mijn vriendin en we kunnen een heel leuk gezin hebben, maar als haar ouders nog langer de zooi verzieken hier dan weet ik niet hoe ik mijn relatie nog in stand kan houden...
Het is een lastig verhaal, en ik heb te weinig ruimte om hier alle details te bespreken, dus voordat je een oordeel velt, vraag eerst, oordeel zodra ik iets uit de doeken heb gedaan, er zit zoveel meer achter dan wat je nu ziet...
Ik weet niet meer hoe ik dit veel langer vol kan houden zo want het beheerst bijna alle aspecten van onze relatie en ons leven, en daar heb ik gewoon helemaal geen zin meer in want het is neit vol te houden.
Tinus
