vervolg midlifecrisis: wat vraagt het?

De midlifecrisis dwingt je om het onderzoek aan te gaan naar wat wérkelijk belangrijk voor jou is, wat jou werkelijk voldoening brengt in je leven. Dit vinden geeft je vervuldheid die ook een gevoel van rust brengt, van echte tevredenheid.

Risico is hier dat je (opnieuw?) voor de weg van de minste weerstand kiest, min of meer abrupt je schepen achter je verbrand, nieuwe spullen aanschaft en een nieuwe relatie(s) aangaat…. Je geeft je verandering dan vooral vorm aan de materiële kant, aan de buitenkant en niet aan ‘de binnenkant’ van wie je echt bent. Dit is niet duurzaam.

We vergeten zo makkelijk dat alles van waarde in verband staat met elkaar, en voor jou in de eerste plaats: in verband/relatie met jouzelf. Het is onmogelijk om aan de ene kant, naar het verleden toe, alles los te scheuren, om naar de toekomst toe een gezond bestaan op te bouwen.

Het kán zo zijn dat verdergaan in jouw leven betekent dat je ‘alles verbouwt’, dat je zaken en mensen achter je laat. Maar áls je dit doet/laat gebeuren doe dit dan met gesprek met degenen waaraan je (nog) verbonden bent, met respect en uiteindelijk ook met dankbaarheid. Bedenk je: al jouw verleden/voorbije ervaringen hebben je de kans gegeven om de mens te worden die je nu mag zijn.

Laat vervolgens de mens die je worden wilt niet opnieuw een mens van uiterlijkheden zijn, maar iemand die in zichzelf verbonden is met zijn/haar eigen kern.
Want dat is uiteindelijk het enige wat echte vervulling en rust brengt.