Wanneer je worstelt met je relatie zijn verwijten snel gemaakt:
“Wat moet ik nou doen om tot je door te dringen? Je praat nooit!”
(terwijl jij niet kunt wachten om je antwoord direct in te koppen als ie dan een keer wat zegt)
“Waarom doe je altijd zo dramatisch? Als je maar een beetje relaxt was zoals ik, zouden we niet zo vaak ruzie hebben.”
(terwijl jij weet dat je het bloed onder haar nagels vandaan haalt als je haar gevoelens negeert)
“Waarom moet ik altijd alles alleen doen hier en waarom doe je pas iets als ik het vraag? Ik ben je moeder niet!”
(terwijl jij zelf niet duidelijk bent in wat je precies verwacht en je achter zijn rug om de vaatwasser opnieuw inruimt)
Hoe vermoeiend is dit?
Op een of andere manier heb je na 5 jaar, 15 jaar, 30 jaar, nog steeds de hoop dat die ander een keer gaat snappen wat je bedoelt.
‘Misschien gaat ze een keer luisteren als ik het maar vaak genoeg zeg.’
‘Misschien pakt ie uit zichzelf een keer die stofzuiger, ooit.’
‘Misschien snapt ie dat hij meer quality time in me moet investeren als ik hem seks ontzeg.’
‘Misschien als ik maar hard genoeg schreeuw gaat ie een keer luisteren.’
‘Misschien gaat ze stoppen met dat dramatische gedoe als ik het conflict maar uit de weg blijf gaan.’
Ken je dr. Phil nog? Die psycholoog die vroeger bij Oprah zat en daarna zijn eigen show kreeg?
Die zei in dit soort gevallen, waarbij mensen steeds op dezelfde manier doorgingen: “And how is that working for ya?”
Dan keken zijn gasten hem een beetje glazig aan en zeiden: “Eh… it’s not working...”
‘De definitie van waanzin is hetzelfde blijven doen en een ander resultaat verwachten.’
Bij de meeste stellen kun je de ene ruzie zo kopiëren en plakken op de ruzie die daarop volgt. Elke ruzie verloopt pretty much hetzelfde: Aanvallen, terugtrekken, nog meer aanvallen, nog meer terugtrekken, frustratie, wanhoop, boosheid, met als eindresultaat twee mokkende mensen, elk aan een uiteinde van de bank. Zwijgend, met het gevoel: ‘Met jou valt toch niet te praten.’
Moet je echt per se je punt maken op deze manier?
Hoe zou het zijn als je het net even anders ging doen?
Ik neem even het voorbeeld over een partner die niet praat, die gesprekken over de relatie en emoties vermijdt.
Als jouw partner niet praat, is daar misschien een andere reden voor dan jij denkt. Niet omdat ie er ‘gewoon’ geen zin in heeft. Veel mensen hebben nooit geleerd hoe ze over emoties moeten praten, omdat bij hen thuis het motto was: ‘Niet zeuren, gewoon doorgaan. We hebben allemaal wel eens wat.’
Er ontstaat hierdoor al vroeg een angst om emoties te uiten. Angst om niet uit woorden te komen. Angst om beoordeeld te worden. Angst om belangrijke dingen niet te zeggen. Angst om het verkeerde te zeggen, wat weer leidt tot ruzie. En daar hebben ze ook angst voor, dat proberen ze juist te vermijden. Als dit jouw partner is, heeft hij geen vragenvuur nodig, maar een rustige, veilige omgeving waar zijn emoties de ruimte krijgen.
Hoe zou het zijn als je je partner eens 10 minuten de tijd geeft om alles te zeggen wat hij of zij voelt? Zonder onderbreking. Zonder oordeel. Ja, ook als je het er niet mee eens bent. Houd 10 minuten je mond en zeg daarna: Dank je wel dat je me vertelt hebt hoe je je voelt.
Punt.
Als je verbinding wilt met je partner wil je een veilige omgeving creëren en daarin is geen plaats voor verwijten en oordelen.
Nee, ook niet rollen met je ogen of een Ttssggg… geluid.
Jij vindt het ook niet leuk als je partner jouw gevoelens wegwuift of zegt dat het niet waar is. Gevoelens zijn niet ‘waar’ of ‘niet waar’. Gevoelens zijn. Hoe redelijk of onredelijk jij ze ook vindt. En het is jouw taak, als partner, om op zijn minst te proberen die gevoelens te begrijpen, vanuit het perspectief van de ander.
Je hoeft niet te zeggen dat je hetzelfde zou doen. Je hoeft niet te zeggen dat hij of zij gelijk heeft. Maar als je de tijd hebt genomen om te luisteren kun je waarschijnlijk wel zeggen: “Tja, als je het zo uitlegt snap ik wel dat jij het zo voelt.”
Wanneer er begrip en empathie is, dan ben je al een behoorlijke stap in de goede richting.
Sigrid
Relatietherapie Hillegom
Lid van Relatietherapeuten.net
Hillegom
“Wat moet ik nou doen om tot je door te dringen? Je praat nooit!”
(terwijl jij niet kunt wachten om je antwoord direct in te koppen als ie dan een keer wat zegt)
“Waarom doe je altijd zo dramatisch? Als je maar een beetje relaxt was zoals ik, zouden we niet zo vaak ruzie hebben.”
(terwijl jij weet dat je het bloed onder haar nagels vandaan haalt als je haar gevoelens negeert)
“Waarom moet ik altijd alles alleen doen hier en waarom doe je pas iets als ik het vraag? Ik ben je moeder niet!”
(terwijl jij zelf niet duidelijk bent in wat je precies verwacht en je achter zijn rug om de vaatwasser opnieuw inruimt)
Hoe vermoeiend is dit?
Op een of andere manier heb je na 5 jaar, 15 jaar, 30 jaar, nog steeds de hoop dat die ander een keer gaat snappen wat je bedoelt.
‘Misschien gaat ze een keer luisteren als ik het maar vaak genoeg zeg.’
‘Misschien pakt ie uit zichzelf een keer die stofzuiger, ooit.’
‘Misschien snapt ie dat hij meer quality time in me moet investeren als ik hem seks ontzeg.’
‘Misschien als ik maar hard genoeg schreeuw gaat ie een keer luisteren.’
‘Misschien gaat ze stoppen met dat dramatische gedoe als ik het conflict maar uit de weg blijf gaan.’
Ken je dr. Phil nog? Die psycholoog die vroeger bij Oprah zat en daarna zijn eigen show kreeg?
Die zei in dit soort gevallen, waarbij mensen steeds op dezelfde manier doorgingen: “And how is that working for ya?”
Dan keken zijn gasten hem een beetje glazig aan en zeiden: “Eh… it’s not working...”
‘De definitie van waanzin is hetzelfde blijven doen en een ander resultaat verwachten.’
Bij de meeste stellen kun je de ene ruzie zo kopiëren en plakken op de ruzie die daarop volgt. Elke ruzie verloopt pretty much hetzelfde: Aanvallen, terugtrekken, nog meer aanvallen, nog meer terugtrekken, frustratie, wanhoop, boosheid, met als eindresultaat twee mokkende mensen, elk aan een uiteinde van de bank. Zwijgend, met het gevoel: ‘Met jou valt toch niet te praten.’
Moet je echt per se je punt maken op deze manier?
Hoe zou het zijn als je het net even anders ging doen?
Ik neem even het voorbeeld over een partner die niet praat, die gesprekken over de relatie en emoties vermijdt.
Als jouw partner niet praat, is daar misschien een andere reden voor dan jij denkt. Niet omdat ie er ‘gewoon’ geen zin in heeft. Veel mensen hebben nooit geleerd hoe ze over emoties moeten praten, omdat bij hen thuis het motto was: ‘Niet zeuren, gewoon doorgaan. We hebben allemaal wel eens wat.’
Er ontstaat hierdoor al vroeg een angst om emoties te uiten. Angst om niet uit woorden te komen. Angst om beoordeeld te worden. Angst om belangrijke dingen niet te zeggen. Angst om het verkeerde te zeggen, wat weer leidt tot ruzie. En daar hebben ze ook angst voor, dat proberen ze juist te vermijden. Als dit jouw partner is, heeft hij geen vragenvuur nodig, maar een rustige, veilige omgeving waar zijn emoties de ruimte krijgen.
Hoe zou het zijn als je je partner eens 10 minuten de tijd geeft om alles te zeggen wat hij of zij voelt? Zonder onderbreking. Zonder oordeel. Ja, ook als je het er niet mee eens bent. Houd 10 minuten je mond en zeg daarna: Dank je wel dat je me vertelt hebt hoe je je voelt.
Punt.
Als je verbinding wilt met je partner wil je een veilige omgeving creëren en daarin is geen plaats voor verwijten en oordelen.
Nee, ook niet rollen met je ogen of een Ttssggg… geluid.
Jij vindt het ook niet leuk als je partner jouw gevoelens wegwuift of zegt dat het niet waar is. Gevoelens zijn niet ‘waar’ of ‘niet waar’. Gevoelens zijn. Hoe redelijk of onredelijk jij ze ook vindt. En het is jouw taak, als partner, om op zijn minst te proberen die gevoelens te begrijpen, vanuit het perspectief van de ander.
Je hoeft niet te zeggen dat je hetzelfde zou doen. Je hoeft niet te zeggen dat hij of zij gelijk heeft. Maar als je de tijd hebt genomen om te luisteren kun je waarschijnlijk wel zeggen: “Tja, als je het zo uitlegt snap ik wel dat jij het zo voelt.”
Wanneer er begrip en empathie is, dan ben je al een behoorlijke stap in de goede richting.
Sigrid
Relatietherapie Hillegom
Lid van Relatietherapeuten.net
Hillegom
