Boosheid vraagt om (zelf)empathie
Boosheid en irritatie is een teken dat je behoeftes niet vervuld zijn. Als het je lukt hier liefdevol naar te kijken en te erkennen wat er in jezelf gaande is en te voelen wat je echt nodig hebt dan heb je hiermee empathie voor jezelf.
Jouw behoefte wordt voor een deel al vervuld doordat je serieus neemt wat er in jou leeft en wat er gezien en gehoord wil worden. Dit maakt het makkelijker om te uiten wat je wilt.
Toch is dat niet altijd eenvoudig. We hebben vaak allerlei normen meegekregen in onze opvoeding zoals: kinderen die vragen worden overgeslagen.
Aandacht vragen voor wat je wel wilt kan daardoor best lastig zijn. En is het makkelijker om te vertellen wat je niet wilt.
Bijvoorbeeld: Ik wil je graag vertellen wat ik gisteren heb meegemaakt en zou het fijn vinden als je je aandacht op mij richt. Zou je naast me willen komen zitten en naar me willen kijken terwijl ik mijn verhaal vertel? Zoiets klinkt misschien heel onwennig.
Toch is kans dat de ander jou wil en kan geven wat je nodig hebt waarschijnlijk een stuk groter dan wanneer je vertelt wat je niet wilt terwijl je je verhaal probeert te vertellen: verdorie moet je nou echt altijd op je telefoon kijken terwijl ik tegen je praat? Of kun je niet even stoppen met naar de tv kijken?
Boosheid en irritatie is een teken dat je behoeftes niet vervuld zijn. Als het je lukt hier liefdevol naar te kijken en te erkennen wat er in jezelf gaande is en te voelen wat je echt nodig hebt dan heb je hiermee empathie voor jezelf.
Jouw behoefte wordt voor een deel al vervuld doordat je serieus neemt wat er in jou leeft en wat er gezien en gehoord wil worden. Dit maakt het makkelijker om te uiten wat je wilt.
Toch is dat niet altijd eenvoudig. We hebben vaak allerlei normen meegekregen in onze opvoeding zoals: kinderen die vragen worden overgeslagen.
Aandacht vragen voor wat je wel wilt kan daardoor best lastig zijn. En is het makkelijker om te vertellen wat je niet wilt.
Bijvoorbeeld: Ik wil je graag vertellen wat ik gisteren heb meegemaakt en zou het fijn vinden als je je aandacht op mij richt. Zou je naast me willen komen zitten en naar me willen kijken terwijl ik mijn verhaal vertel? Zoiets klinkt misschien heel onwennig.
Toch is kans dat de ander jou wil en kan geven wat je nodig hebt waarschijnlijk een stuk groter dan wanneer je vertelt wat je niet wilt terwijl je je verhaal probeert te vertellen: verdorie moet je nou echt altijd op je telefoon kijken terwijl ik tegen je praat? Of kun je niet even stoppen met naar de tv kijken?
Marcella
Relatietherapie Amstelveen
Lid van Relatietherapeuten.net
Amstelveen