We verschillen (te?) veel

We zijn unieke, maar zeker complexe persoonlijkheden. Ons handelen en onze reacties worden geleid door een veelheid van gedachten, gevoelens, overtuigingen, die veelal ontstaan in ons gezin van herkomst.

Hoe je een voorval beleeft hebt, kan dus ontzettend verschillend zijn en zo heb je beiden je eigen waarheid die op dezelfde situatie kloppend is. De afstand, eenzaamheid of boosheid die je kan voelen is dus niet allemaal de schuld van je partner en ook niet van jou. Het is de schuld van niemand. Als je in een negatief patroon terecht komt moet je wel toegeven dat je daar allebei een rol in hebt!

Wat doe jij als je je niet begrepen voelt? Ga je de ander verwijten of trek je je terug?

Wat is jouw rol geweest in het ontstaan van de verwijdering? Welk gedrag liet je zien?

Bijvoorbeeld:
Verwijtersgedrag: Ik was boos, ik was erg lichtgeraakt, ik was kritisch, ik liet mijn gevoel niet zien, ik ging verwijten, ik ging jou als het probleem zien, ik ging schreeuwen, ik liep je achterna, ik ging dreigen.

Terugtrekkersgedrag: ik sloot me af, ik bleef kalm en ging met je redeneren, ik verstarde, ik veranderde van onderwerp, ik liep weg, ik gaf het op.

Laat je je diepere gevoelens zien aan je partner?
Hoe kan jij het de volgende keer anders doen?

Je voorkomt hiermee geen ruzies, maar je vermijdt dat meningsverschillen je relatie overschaduwen. Er ontstaat meer vriendschap en dat is krachtig tegen conflicten.

Als je elkaar waardeert en accepteert, lukt het je meestal om elkaars waarheid en standpunten te respecteren, ook al ben je het er niet mee eens.

Blijf niet zelf ploeteren als je hierin je relatie niet uitkomt. Dit zijn lastige issues. Vraag hulp!