De angst loslaten geeft ruimte

Angst is iets menselijks én iets subjectiefs. Ook de angsten die we in (voor) een relatie ervaren. Onze natuurlijke neiging is vaak 'vechten tegen die angst! Dus gaan we voorwaarden stellen, eisen of behoeften kenbaar maken (in de relatie). Maar eerlijk is dat niet, want we vechten eigenlijk met onze eigen (innerlijke) twijfel en angst.
Het voordeel van vechten itegen angst s dat je op de korte termijn heel even geen angst hoeft te voelen, vergelijkbaar met het moment dat je de boemerang hebt weggegooid. Vechten voelt daarmee lekkerder dan jezelf toespreken om die eigen angst los te laten...

Maar uiteindelijk ontkomen we niet aan onze angst. De ironie van loslaten is dat je juist bereid moet zijn om je angst te omhelzen. Laat het vechten tegen de angst los en accepteer je angst, als een noodzakelijke bijwerking van een uitdagend leven; de kwetsbaarheid die relaties nu eenmaal met zich mee brengen.

Dat is gemakkelijk gezegd, maar vergt nogal wat oefening in de praktijk. De eerste stap is: ervaren dat vechten echt niet werkt. Zoal ik al zei; vechten voelt lekkerder dan loslaten. Of het nu werkt of niet, je dóét tenminste iets. Echter ervaren dat vechten je uiteindelijk meer angst oplevert, is een ongelooflijk belangrijke stap op weg naar het loslaten.

Het is als het doorzien van een verslaving: op de korte termijn voelt het lekker, op de lange termijn weet je dat het je problemen alleen maar groter maakt. Als je durft te ervaren dat het niet werkt wat je doet, (jezelf gek maken / praten) maak je de weg vrij voor wat wél werkt.
Laat dus angst in je leven toe en daarmee vrije eerlijke ruimte in je relatie..

Dan de tweede stap: maak van die angst je beste vriend. Als je eenmaal hebt ervaren dat je dus kennelijk nooit van je angst af zult komen, ben je dan bereid om je angst in je leven toe te laten?

Dat klinkt als een zwak alternatief voor het vechten, maar niets is zo krachtig als het actief omhelzen van alles wat je eigenlijk niet wilt ervaren. Als je van jezelf bang mag zijn, je kunt namelijk ook iets kwijtraken als je iets aangaat en van iemand gaat houden, ervaar je wellicht dat je ook samen met je angst toch prima kunt functioneren.

Als je de strijd met je angst niet langer voert, is er geen strijd meer en kun je alles gaan doen wat écht helpt om een goede gezonde (gelijkwaardige) relatie te hebben en ga je tijd geven aan wat je al die tijd al had willen doen.