….wees je daarvan bewust
Stiefouders hebben meer invloed op de relatie tussen kinderen en hun eigen ouders dan zij soms beseffen. De meeste stief/bonusouders bedoelen het goed en doen wat in hun vermogen ligt. Ook als dingen niet geweldig lopen, doen ze dat meestal niet met kwade opzet. Maar sluit dat aan bij het kind waar het om gaat, met de relatie tussen natuurlijke ouder en kind?
De bonusouder kent het stiefkind nooit zo goed als de natuurlijke ouder. Hij/zij kent zijn/haar kind en heeft een vanzelfsprekende band. De stiefouder moet dus het beste beentje voor zetten. Maar hoe? De meeste stiefouders gaan met hun bonuskinderen om zoals ze met hun eigen kinderen omgaan. Maar ook dat kan niet altijd. Ik herinner me het voorval waarbij de bonusvader zijn bonusdochter (totaal onschuldig en onbewust) aanraakte op een plek die voor haar vervelend was.
Zoiets kan gemakkelijk per ongeluk gebeuren. Meestal wordt het doodgezwegen (soms uit schaamte of doordat men zich niet bewust is van het probleem). Soms wil men het probleem niet groter maken dan het is, en dat kan wel degelijk een argument zijn. Maar daarmee bestaat het risico dat het blijft sudderen. Dit soort kwesties kunnen heus wel opgelost worden, maar zelden door te zwijgen.
Natuurlijk kan de stiefouder eenvoudig en onomwonden zijn excuses aanbieden. Dan is er vaak weinig aan de hand. Maar soms is de natuurlijke ouder (in dit geval de moeder) niet duidelijk in waar zij staat in deze lastige situatie. Zij moet natuurlijk 100% achter haar dochter gaan staan, ook al beseft zij (eveneens voor 100%) dat er absoluut geen kwade bedoelingen waren van haar vriend. Zij wil soms haar vriend niet afvallen. Door onduidelijkheid op dit vlak laat je je kind in de steek, ook al wil je dat niet. En dat leidt weer tot allerlei grotere ellende, waardoor soms het contact verslechtert.
De houding van de ouders is cruciaal. Een kind moet gesteund worden door de ouders, ook al weet die ouder dat de bonusouder geen kwaad in de zin had. Woorden als “dat bedoelde hij niet slecht” maken soms meer kapot dan dat erdoor wordt opgelost. Het zijn precaire onderwerpen en daar moet je zorgvuldig mee omgaan.
Nellie
Relatietherapie Veghel
Lid van Relatietherapeuten.net
Veghel
Stiefouders hebben meer invloed op de relatie tussen kinderen en hun eigen ouders dan zij soms beseffen. De meeste stief/bonusouders bedoelen het goed en doen wat in hun vermogen ligt. Ook als dingen niet geweldig lopen, doen ze dat meestal niet met kwade opzet. Maar sluit dat aan bij het kind waar het om gaat, met de relatie tussen natuurlijke ouder en kind?
De bonusouder kent het stiefkind nooit zo goed als de natuurlijke ouder. Hij/zij kent zijn/haar kind en heeft een vanzelfsprekende band. De stiefouder moet dus het beste beentje voor zetten. Maar hoe? De meeste stiefouders gaan met hun bonuskinderen om zoals ze met hun eigen kinderen omgaan. Maar ook dat kan niet altijd. Ik herinner me het voorval waarbij de bonusvader zijn bonusdochter (totaal onschuldig en onbewust) aanraakte op een plek die voor haar vervelend was.
Zoiets kan gemakkelijk per ongeluk gebeuren. Meestal wordt het doodgezwegen (soms uit schaamte of doordat men zich niet bewust is van het probleem). Soms wil men het probleem niet groter maken dan het is, en dat kan wel degelijk een argument zijn. Maar daarmee bestaat het risico dat het blijft sudderen. Dit soort kwesties kunnen heus wel opgelost worden, maar zelden door te zwijgen.
Natuurlijk kan de stiefouder eenvoudig en onomwonden zijn excuses aanbieden. Dan is er vaak weinig aan de hand. Maar soms is de natuurlijke ouder (in dit geval de moeder) niet duidelijk in waar zij staat in deze lastige situatie. Zij moet natuurlijk 100% achter haar dochter gaan staan, ook al beseft zij (eveneens voor 100%) dat er absoluut geen kwade bedoelingen waren van haar vriend. Zij wil soms haar vriend niet afvallen. Door onduidelijkheid op dit vlak laat je je kind in de steek, ook al wil je dat niet. En dat leidt weer tot allerlei grotere ellende, waardoor soms het contact verslechtert.
De houding van de ouders is cruciaal. Een kind moet gesteund worden door de ouders, ook al weet die ouder dat de bonusouder geen kwaad in de zin had. Woorden als “dat bedoelde hij niet slecht” maken soms meer kapot dan dat erdoor wordt opgelost. Het zijn precaire onderwerpen en daar moet je zorgvuldig mee omgaan.
Nellie
Relatietherapie Veghel
Lid van Relatietherapeuten.net
Veghel
