Stiefmoeders ergeren zich vaak aan vaders die het zelden opvalt als hun kinderen zich aan tafel zich niet erg netjes gedragen. Op de eerste plaats omdat mannen zich daar over het algemeen al wat minder mee bezig houden (uitzonderingen daargelaten). Op de tweede plaats valt vervelend gedrag (neus ophalen, kliederen met eten) van jouw kind meestal niet op, voor de stiefouder kan het erg hinderlijk zijn. Jij bent het gewend, zij niet. Andersom kan dus ook.
Kleintjes kliederen vaak omdat ze nog niet beter kunnen, maar grotere kinderen moeten leren om fatsoenlijk te eten, daar zijn we het over het algemeen wel over eens. Meestal is het (zeker in het begin) niet verstandig dat de stiefouder corrigeert. Daarom is het lijden met een lange ij voor de stiefouder als de eigen ouder niets opvalt.
Een betere tafelschikking kan vaak problemen voorkomen en oplossen. Om de ouder te helpen eerder op te merken dat er iets niet goed gaat. Je kunt door elkaar aan te stoten of elkaar een tik met de voet te geven elkaar een teken geven. Kinderen merken er meestal niks van. Maar als je in de huiskamer elkaar nadrukkelijk aankijkt (vooral als het om pubers gaat) voelen zij het direct als de ouder door de stiefouder gesouffleerd wordt. Dus wat met eten vaak goed werkt, is voor andere situaties niet altijd wenselijk.
En dan moet je wat anders. Kinderen doen voortdurend dingen waar je op wilt reageren. En je kunt niet blijven verbieden, blijven vermanen, als er weer iets stoms gebeurt. De ouder waarvan de kinderen er minder vaak zijn (vaak de vader) heeft ook geen zin om steeds politieagent te spelen. Dus moet je ook kiezen waar je wel en waar je geen punt van maakt. Doe dat altijd in samenspraak met je partner en kies een overlegmoment dat je allebei rustig bent. Als je boos en gefrustreerd bent werkt dat nl. ook niet. Maak afspraken en hou je daaraan. Lukt dat niet? Wacht niet te lang met het vragen van hulp. Het kan echt meestal redelijk eenvoudig worden opgelost, maar als je te lang wacht niet meer.
Nellie
Relatietherapie Veghel
Lid van Relatietherapeuten.net
Veghel
Kleintjes kliederen vaak omdat ze nog niet beter kunnen, maar grotere kinderen moeten leren om fatsoenlijk te eten, daar zijn we het over het algemeen wel over eens. Meestal is het (zeker in het begin) niet verstandig dat de stiefouder corrigeert. Daarom is het lijden met een lange ij voor de stiefouder als de eigen ouder niets opvalt.
Een betere tafelschikking kan vaak problemen voorkomen en oplossen. Om de ouder te helpen eerder op te merken dat er iets niet goed gaat. Je kunt door elkaar aan te stoten of elkaar een tik met de voet te geven elkaar een teken geven. Kinderen merken er meestal niks van. Maar als je in de huiskamer elkaar nadrukkelijk aankijkt (vooral als het om pubers gaat) voelen zij het direct als de ouder door de stiefouder gesouffleerd wordt. Dus wat met eten vaak goed werkt, is voor andere situaties niet altijd wenselijk.
En dan moet je wat anders. Kinderen doen voortdurend dingen waar je op wilt reageren. En je kunt niet blijven verbieden, blijven vermanen, als er weer iets stoms gebeurt. De ouder waarvan de kinderen er minder vaak zijn (vaak de vader) heeft ook geen zin om steeds politieagent te spelen. Dus moet je ook kiezen waar je wel en waar je geen punt van maakt. Doe dat altijd in samenspraak met je partner en kies een overlegmoment dat je allebei rustig bent. Als je boos en gefrustreerd bent werkt dat nl. ook niet. Maak afspraken en hou je daaraan. Lukt dat niet? Wacht niet te lang met het vragen van hulp. Het kan echt meestal redelijk eenvoudig worden opgelost, maar als je te lang wacht niet meer.
Nellie
Relatietherapie Veghel
Lid van Relatietherapeuten.net
Veghel
