Communiceren als volwassenen

Je kent het wel: jij bent je autosleutels kwijt en je partner begint met een betoog over ‘ hoe het toch komt dat jij altijd je spullen kwijt bent!’ in plaats van je te helpen met het oplossen van het probleem: nl. hoe de autosleutels zo snel mogelijk gevonden kunnen worden.
De vraag waar de autosleutels liggen was een gewone en normale Volwassene-vraag. Als de ander hier, zoals in bovengenoemd voorbeeld, geïrriteerd op reageert, zit die in de Ouderrol. Een Volwassene-reactie zou daarentegen bijvoorbeeld zijn geweest: “Weet je wanneer je ze voor het laatst hebt gebruikt?”
Mensen die in een machtsconflict zitten en regelmatig verbale ruzies hebben, zitten vrijwel altijd vanuit de Ouder- en Kind rol te communiceren. Beide gesprekspartners wisselen dan voortdurend van Ouder- en Kind rol. Zodra en vanaf het moment dat één van beiden in staat is om vanuit de Volwassenrol te communiceren, is de angel eruit en is er geen machtsconflict meer: “Ik begrijp je ergernis, het komt ook erg ongelegen. Zou je me toch willen helpen zoeken?” En dat niet op een snauwende (Ouderrol) maar op een begripvolle manier.