Als een zeer jonge moeder een nieuwe vriend leert kennen en men hals-over-kop gaat samen wonen. Vaak denken ze dan ineens het grote geluk te hebben gevonden. Soms raken ze dan ook nog snel opnieuw zwanger. De nieuwe vriend is vast van plan om goed voor het niet-eigen kindje te zorgen en “geen verschil te maken” met de nieuwe baby die op komst is.
Men bedoelt het goed, maar ze beseffen onvoldoende dat de stiefouderrol echt anders is dan die van de ouder.
En als ze dan binnenkomen hoor ik vaak dat het allemaal wat overhaast is gegaan: een van beiden had geen of slechte woonruimte. Ze lopen hard van stapel, en dat hoort bij verliefdheid en is leuk. Maar als er kinderen in het geding zijn, moet je je verstand erbij houden. Soms wonen ze binnen een jaar al samen. Hij trekt bij haar in, of zij bij hem. Daarmee lijken de woonproblemen te zijn opgelost. Men gaat vast en zeker gelukkig worden……
De eerste problemen worden binnen enkele maanden vaak zichtbaar: hij kan niet met haar kindje overweg, reageert ongeduldig en boos. In het begin weet moeder het nog te sussen, maar na 4 maanden lukt dat echt niet meer. Grote ruzies, vaak met het kindje erbij.
Natuurlijk weet ik heel goed dat ruzies menselijk zijn, en zéker in een samengesteld gezin. Ik kan helpen bij het voorkomen van ruzies en omgaan met verschillen in opvatting. En ook kan ik mensen leren hoe je over meningsverschillen praat zonder elkaar nodeloos te kwetsen.
Ik kan ook helpen met keuzes die men wil maken (wel/niet samen gaan wonen en onder welke voorwaarden), maar als de keuze al gemaakt is kun je alleen maar de schade beperken.
Men bedoelt het goed, maar ze beseffen onvoldoende dat de stiefouderrol echt anders is dan die van de ouder.
En als ze dan binnenkomen hoor ik vaak dat het allemaal wat overhaast is gegaan: een van beiden had geen of slechte woonruimte. Ze lopen hard van stapel, en dat hoort bij verliefdheid en is leuk. Maar als er kinderen in het geding zijn, moet je je verstand erbij houden. Soms wonen ze binnen een jaar al samen. Hij trekt bij haar in, of zij bij hem. Daarmee lijken de woonproblemen te zijn opgelost. Men gaat vast en zeker gelukkig worden……
De eerste problemen worden binnen enkele maanden vaak zichtbaar: hij kan niet met haar kindje overweg, reageert ongeduldig en boos. In het begin weet moeder het nog te sussen, maar na 4 maanden lukt dat echt niet meer. Grote ruzies, vaak met het kindje erbij.
Natuurlijk weet ik heel goed dat ruzies menselijk zijn, en zéker in een samengesteld gezin. Ik kan helpen bij het voorkomen van ruzies en omgaan met verschillen in opvatting. En ook kan ik mensen leren hoe je over meningsverschillen praat zonder elkaar nodeloos te kwetsen.
Ik kan ook helpen met keuzes die men wil maken (wel/niet samen gaan wonen en onder welke voorwaarden), maar als de keuze al gemaakt is kun je alleen maar de schade beperken.
