Op voorhand tekort accepteren

Ga er, in een samengesteld gezin van uit dat je nu en dan een tekort zult voelen, en accepteer dat dat onderdeel is van jullie gezamenlijke situatie.
In een samengesteld gezin zal je partner in bepaalde situaties prioriteit geven aan zijn of haar kinderen, en niet aan jou. Dat kan zeer doen als het niet jouw kinderen zijn.
En als jij prioriteit wilt geven aan jouw kinderen zul je voelen dat je in een spagaat zit, en/of je voelt dat je niet (altijd) je partner ondersteunend naast je hebt staan.
Systemisch zal het anders zijn als je partner niet de vader of moeder van jouw kinderen is, en je zult het gemis voelen dat ze niet de steun hebt die je hierin verwacht of nodig hebt.
Dit op voorhand accepteren maakt dat je niet het onmogelijke van de ander verwacht. Tegelijk wil het ook niet zeggen dat je samen achterover gaat zitten en niet meer hoeft te kijken naar verbeteringen. Elke situatie geeft informatie in hoe het eventueel anders of beter kan binnen jullie wensen, grenzen en mogelijkheden.
En voelen jullie samen geen tekort? Dat is niet vanzelfsprekend, zie het als cadeautje en geniet er van!