Mijn partner wil mij, maar ook iemand erbij

Ik zit ook in je situatie en kan ook weinig advies vinden. Als het gaat om overspel is de affaire altijd achter de rug terwijl de derde bij ons nog steeds in het spel is. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Hij kan niet kiezen. Al 6 maanden niet. Hij wilt mij niet kwijt maar hij wilt ook haar houden. Ik probeer al weken me sterk genoeg te voelen / maken om zelf een beslissing te maken en mijn 18 jaar huwelijk te opgeven... Het is zoooo moeilijk als je dat zelf niet wilt.

Ik zit in dezelfde situatie. Heel eerlijk, dit ga je niet winnen. Hij wil van 2 walletjes eten.
Het erge is, hij is in staat dus om de relatie met jou te verbreken maar niet met haar.
Dat zegt eigenlijk wel genoeg.

Ik zat in dezelfde situatie.
Na 19 jaar huwelijk is mijn man verliefd geworden op een meisje van 21.
Hij noemde haar de liefde van zijn leven.
We hebben samen 6 kinderen, waarvan de jongste 7 maanden was.

Hij wilde niet stoppen met zijn relatie met het zijn vriendin en zijn gezin ook niet opgeven. Ik moest me er maar bij neerleggen.
Hij nam haar mee naar huis. Nodigde haar uit op de verjaardagen van de kinderen. Liet iedereen meegenieten van zijn relatie. Ondertussen betaalde hij geen huur en rekeningen meer. Al het geld wat hij verdiende ging op aan zijn flam.

In het begin hoopte ik nog dat hij in zou gaan zien dat dit niet okay was.
Helaas vond hij dat hij dit verdiend had.

Ik heb de keuze gemaakt dat ik zo niet door wilde. Het heeft nog een jaar geduurt voor hij eindelijk vertrokken is.
De relatie met zijn vriendin heeft na zijn vertrek nog 5 maanden stand gehouden.
Nu heeft hij spijt en wil me wel terug maar na al die vernederingen en al het verdriet wat mijn kinderen en ik hebben moeten meemaken, is dat voor mij geen optie!

Wens je heel veel sterkte en kracht.

Zelf ben ik net bedrogen door.mijn partner en een gezamenlijke vriendin. Hij heeft er geen seks meer gehad en beweert dat met geen andere vrouw dan mij te willen.
Ze sturen elkaar wel veel liefdes mailtjes waar ze elkaar bevestiging geven. Kwamen ook te intens aan elkaar. Dit was allemaal achter mijn rug en ze weten allebei dat voor mij trouw heel belangrijk is. Ondanks ze de grens van seks niet zijn over gegaan voel ik me enorm bedrogen. Ik heb met beide een intens contact en er gebeurde een onderonsje.boven mijn hoofd heen.
Nu heb ik besloten mijn relatie verder te zetten maar ik kan haar niet meer als vriendin zien. Mijn man vindt dit bekrompen en wil gewoon vrienden met haar blijven. Ik weet dat dit me eeuwig gaat achtervolgen.
Als partner moet je elkaars grenzen respecteren als je echt van elkaar houdt.
Als de ene partner bijvoorbeeld wel.eens zou willen swingen maar de andere.niet dan doe.je het niet punt.

Ik heb al bijna 7 jaar af en aan een relatie met een getrouwde man - ik wil niemand pijn doen en hoef ook niet vrouw nummer 1 te zijn : ik snap dat z’n wettige vrouw en hun gezin altijd voor zal gaan.
Maar waarom kunnen we niet delen ?
Ik houd zo vreselijk veel van hem en wil hem niet kwijt. Hij is inmiddels ook doodongelukkig van de situatie : het bedrog breekt m op.
Hij houdt van ons allebei zegt ie.

Als jij ermee in kan stemmen om je man te delen dan zou ik ervoor gaan. Jij wilt hem niet kwijt en blijkbaar wilt hij van twee walletje kunnen eten zonder jouwn gevoel in ogenschouw te houden.
Is hij deze affaire begonnen zonder jouw mede weten en kan hij niet kiezen?
Dan heeft hij zijn keus al gemaakt maar vind hij het waarschijnlijk lastig om iets wat jullie opgebouwd in 40 jaar op te geven. Meer uitgewenning en het veilige gevoel wat jij hem geeft. Hij zal zich meer druk maken om de buiten wereld en om wat jij hem te bieden hebt dan om wie jij bent als persoon. De vrouw die hem al 40 jaar in lief en leed bijstaat.
Hij kan niet kiezen en dreigt jullie huwelijk te verbreken als jij hem voor het blok zet?!

Meid jullie huwelijk is al kapot door deze egoist. Ga de balans opmaken over deze 40 jaar. Kijk eens echt naar je man. Wie is hij.
Dat hij er nu voor uit komt een relatie met een andere dame te hebben betekend niet dat hij jou in die jaren al niet bedonderd heeft. Deze is alleen blijven plakken en het feit dat hij jiets meer betaald wR zij dus niet weet, geeft haar de gedachten dat hij lekker in de slappe was zit en alles voor haar over heeft.

Als ik jou was zou ik al jlie gezamenlijk rekeningen eens bekijken een aparte voor jezelf maken en het geld alvast verdelen. Allebei netjes de helft.
Als je waardevolle sieraden hebt opbergen dat hij er niet bij kan. Want hij gaat alles doen om haar het hof te maken. Jij ben zo de pineut

Hoe meer jij gaat trekken hoe meer hij haar kant op gaat en hoe meer zij gaat eisen. Hij heeft zijn keus gemaakt , jij en je gezin staan allang niet meer op 1
Laat hem los, dan zal je zien hoe snel meneer zich bedenkt. Nooit meer terug nemen want jij bent veel te goed voor deze man

mijn overleden vrouw ging vreemd terwijl ik werkte of liet zij een man naar huis komen, zij deed altijd maar voorstellen om eens een tweede vrouw naar huis te laten komen , maar ik hield daar niet van tot het zover kwam dat zij haar zelf van het leven bracht
ik heb er veel spijt van gehad tot ik onverwachts op iemand anders botste die twintig jaar jonger is dan ik , wij zij bij mekaar gesukkeld en alles klikte, nu na twintig jaar(ik ben er nu 75)en alles gaat nog even goed en hoop dat dit nog lang kan blijven ,voor ons is die sex niet altijd op de eerste plaats
Jefke

Mijn man heeft ook niet kunnen kiezen, zei hij.
Na 3,5 een affaire te hebben, kon hij niet meer verder met zijn dubbelleven.
Relatie therapie gedaan. Hij bleef echter doorgaan met liegen en bedriegen.
Dus heb ik de stap gezet alleen verder te gaan.
Een man die zo hardnekkig liegt… daar wil ík niet mee leven.

Mijn man wil ook niet scheiden en niet stoppen met de vrouw die zijn allereerste vriendinnetje was. Die kwam hij toevallig tegen in de stad vorig jaar samen met mij. En daarna heeft hij contact met haar gezocht. Ik ben er maanden later achter gekomen en hij heeft mij nu duidelijk gemaakt dat hij niet wil stoppen met het contact met haar.
Hij gaat ook naar haar toe onder het mom van dat hij spullen weg moet brengen voor het werk. Daarna komt hij dus doodleuk thuis en doet of er niets aan de hand is. Ons liefdesleven staat op een heel laag pitje en weet niet of hij het bij haar haalt.
Hij wil niet stoppen en niet scheiden. Zegt ook niet letterlijk dat hij voor ons wil vechten. Heb het idee dat ik nu aan t wachten ben totdat hij eruit is wat hij wil en daarom ook het contact met haar niet stopt.
Moet ik ons huwelijk stop zetten? Heb ook het idee dat hij in een midlifecrisis zit maar weet niet of dit ermee te maken heeft

Ik zit in dezelfde situatie, ervoor gekozen te scheiden hoeveel pijn dit nu ook doet. Mijn man zegt gewoon ik ga niet kiezen. Ik hou evenveel van jullie allebei. Dat zegt eigenlijk al genoeg. Geen enkel begrip of respect voor de gevoelens die ik heb. Voor het leven dat wij jaren lang samen hadden. Hij is bereid alles op te geven voor zijn “vrijheid”.

Ik wil iemand die voor mij gaat, wel voor mij kiest. Er voor mij is. Zelfs tijdens de scheiding kan die het niet opbrengen om dit samen af te wikkelen, hij is 50% van de tijd thuis de rest is die bij haar en ik moet dat allemaal maar normaal vinden. Het ging van kwaad tot erger. Mijn ervaring is dat het nooit genoeg zal zijn, je accepteert 1 ding, dat worden er 2, 3, 4 en ga zo maar door. Iemand die zo wil leven moet lekker vrijgezel blijven. Die andere vrouw doet alsof ze er zo oke mee was dat hij getrouwd was en niet bij mij weg zou gaan maar ze heeft het toch wel voor elkaar gekregen. Ze hem huilend opbelde als die een keer niet langs kwam. Ze hem toch zo ver kreeg dat die wel bij haar langs moest gaan want ze had het zo zwaar. Niet begrijpen dat die feestdagen met mij vierde… Het was continue een soort strijd om zijn aandacht. Ik pas er nu echt voor. Als die voor mij had willen gaan had die bij mij gebleven. Nu lekker laten gaan.

Ga voor jezelf na wat die nu echt voor jou heeft gedaan en voor jou doet. Ik kwam erachter dat ik altijd heb gegeven en nooit gekregen. In de eerste maand kocht die al cadeau’s voor haar terwijl ik in die 7 jaar nog nooit 1 cadeau heb gehad. Nu geef ik niet om cadeau’s en koop ik zelf wel wat ik wil maar het laat wel het principe zien. Het heeft 3 maanden geduurd waarin ik steeds verder weg raakte. Mijn gevoel werd steeds slechter en hij bleef maar dat ik moest focussen op ons. Op een gegeven moment was zij zelfs geen enkel gesprek tussen ons meer zonder haar als onderwerp. Het was trekken aan een dood paard.

Snappen hoe je stelt van 2 personen evenveel te houden, en beide eigenlijk pijn te doen ga ik denk ik nooit. Ook het principe van ik kies niet. Dan is het gewoon wachten tot zij of ik de knoop voor hem doorhakt. Het is geen gezonde situatie geweest. Zij heeft ‘gewonnen’ voor nu. Uiteindelijk zal ik beter af zijn al doet het me nu nog zoveel pijn

heel raar maar ik zit in een zelfde situatie, maar in dit geval wil ik t zelfde, ik ben ook verliefd op een andere man maar wil ook niet bij mijn huidige partner weg. en ja t bestaat dus dat je van twee personen kunt houden.als je t mij twintig jaar geleden had gezegd dat ik er nu zo over zou denken dan had ik je voor gek verklaard.
ook mijn partner wil er niet in mee stemmen en doe ik t stiekem en ik denk er over na om bij hem weg te gaan. niet voor die ander maar omdat ik voortaan gewoon vrij wil zijn mocht dit mij weer overkomen. voor de duidelijkheid ik hou nog steeds van mijn partner maar ook van mijn vriend.

Ik zit in de situatie van je man alleen weet mijn vrouw het nog niet. Ik ben 2 jaar geleden vreemd geweest en we zijn toch bij elkaar gebleven. Sex is goed en we hebben het niet slecht maar toch heb ik de behoefte aan meer. Ik heb nu al 6 maanden een relatie met een marokaanse vrouw die 23 jaar jonger is. Niet echt de makkelijkste combi omdat het vooral aan haar kant niet geaccepteerd wordt dat ze met een Nederlander gaat. Verstoting is een werkelijke optie aan haar kant. Ik daarintegen ben al 30 jaar getrouwd en wil dit ook niet kwijt maar denk wel dat ik een keuze moet maken.

Deze zomer kwam ik erachter dat mijn man een affaire van twintig jaar had. Hij vroeg mij of ik er mee in wilde stemmen dat hij zo door kon gaan, hij hield van mij en van haar zei hij. Ik heb gezegd dat ik dat absoluut niet wilde en hij heeft de keuze gemaakt om bij mij te blijven. Hij heeft nog contact met haar en zegt dit nodig te hebben om overeind te blijven, anders hoeft het leven voor hem niet meer! Ze gaan niet meer met elkaar naar bed, zoenen niet meer maar appen bijna dagelijks en hij ziet haar af en toe. Of ik zelf stop met mijn huwelijk weet ik nog niet ...

Mijn man had twintig jaar een verhouding zonder dat ik het wist. Toen het uitkwam vorig jaar wilde hij er mee doorgaan met goedkeuring van mij, nou, absoluut niet. Hij heeft toen voor mij gekozen maar houdt ook nog van haar, heeft er nu weinig contact mee( zegt hij). We zijn sinds kort in relatietherapie maar dit komt niet goed!!!

Mijn man heeft afgelopen zomer een jonge vrouw leren kennen op vakantie. Hij was alleen, ik wou niet mee ivm gezondheidsredenen maar gunde hem zijn broodnodige buitenlandse reis. Al vrij snel na zijn terugkomst had ik het idee dat er iets aan de hand was. Veel appen, vaak gebeld worden, pakketjes versturen, later ook geld overmaken. Ik heb het ongeveer 5 maanden aangezien, hopende dat het wel over zou gaan. Tot ik het niet meer aankon en tekst en uitleg heb gevraagd. Hij vertelde me dat hij van haar hield, haar beter wou leren kennen, maar mij ook niet kwijt wou. Ik was in shock. In de gesprekken die we sindsdien gevoerd hebben, benadrukt hij dat ik zijn nummer 1 ben, maar dat hij haar niet kwijt wil en niet wil kwetsen. Hij zegt dat hij oprecht niet wist dat ik er zo'n moeite mee zou hebben, maar wil haar niet opgeven. Ik begrijp dat zij hem vreugde, levendigheid, liefde en aandacht heeft gegeven, gun hem dat ook echt, maar kan deze situatie niet accepteren. Ik wil dat hij met mij en met mij alleen verder gaat. We zijn potverdorie bijna 40 jaar samen en nu opeens dit? Ben ik bezitterig? Egoïstisch? Bekrompen? Te afhankelijk? Misschien wel. Moet ik het dan toch maar toelaten? Er mee leren dealen? Ik vind dat heel moeilijk. Sinds ik het weet, slaap ik slecht, huil ik veel, worstel ik met mijn gevoelens. Ik wil hem niet kwijt, maar soms denk ik dat ik beter bij hem weg kan gaan omdat deze impasse me uitput.

Mijn man is verliefd op een andere vrouw en gedraagt zich als een tiener.
We zijn 20 jaar samen, hebben een goed huwelijk, een bedrijf, 3 kinderen, zijn een goed team en hebben het leuk. Er is geen ruzie, we lachen veel en er is genoeg zorgzaamheid naar elkaar.
Toen hij voor het werk vaak in het buitenland was, vermoedde ik al andere vrouwen. Er zaten condooms in zijn reistas, en deze wisselden met regelmaat van kleur en merk. Na confrontatie zei hij dat deze nog van ons waren en dat hij ze nooit uit zijn tas had gehaald. Ik denk dat hij ervan uitging dat ik ze 1x per toeval had gezien. Ik heb het daar toen bij gelaten. Veel nagedacht over wat ik wilde en toen voor mezelf besloten dat als het dáár was en niet hier, dat het dan was wat het was.
Thuis was hij 200% van mij en dat was voldoende.
Ik houd van hem, wil hem niet kwijt, en zolang hij mij hier niet schaadt, gunde ik hem die privacy en wat hij dan ook deed.
Zolang we er niet over praten en ik denk er niet aan, dan is het er niet.
Heel afhankelijk, heel dom misschien, maar voor mij werkte dat prima toen.
Maar nu is het dichter bij huis. In de vriendenkring nota bene.
Er wordt geappt met hartjes, er wordt gedanst op feestjes en geknuffeld. En ik word er gek van. Dit wil ik niet. Dit trek ik niet. Dit kan ik niet.
Zij krijgt de appjes die voor mij bestemd zouden moeten zijn. Als ze in het zicht is, vliegt hij meteen haar kant op. Zij krijgt de blikken in zijn ogen die ooit voor mij waren. Zij krijgt de dansrondjes op de feestjes, ik sta aan de kant.
En daarna, thuis, is het alsof het niet gebeurd is, en twijfel ik of ik het me verbeeld, of me aanstel. Maar ik verbeeld het me niet...
De meest handige stap is natuurlijk om erover te praten. Hem te vragen hoe het zit en wat hij wil. Maar ik moet toegeven dat ik bang ben voor de consequentie van die confrontatie.
Ik wil het antwoord niet horen waarvan ik bang ben dat hij gaat geven.
Maar zo door lukt ook niet. Het trekt me uit elkaar en maakt me intens verdrietig. Op onbewaakte momenten huil ik mijn ogen uit mijn kop, om daarna weer de vrolijke mama en gastvrouw te zijn die iedereen zo kent. Maar na een jaar is mijn energie bijna op en mijn pantser te dun geworden.
En ik weet even niet wat te doen...