Na een relatie van 5,5 jaar waarin zijn alcolisme een hele grote rol heeft gespeeld, heeft hij uiteindelijk gekozen voor de drank en is weg gegaan. Achter mijn rug om heeft hij van alles geregeld en vertelde me op een dinsdag toen ik thuis kwam van m'n werk dat hij weg ging. Ik was er kapot van. We zijn nu bijna 4 weken verder, ik mis hem nog steeds maar weet dat hij nooit voor mij zal kiezen. De alcohol wint het altijd. Ik ben beter af zonder hem, dat weet ik...maar het doet nog wel pijn....waarom kan hij niet gewoon voor mij kiezen en hulp zoeken? Hij ziet het niet. Nu hij alleen is zal hij nog verder de afgrond in gaan. Ik moet eigenlijk blij zijn dat ik er niets meer mee te maken heb, maar het doet nog zo'n pijn.
roos
