Mijn vriend is na 8 jaar samen zijn vreemdgegaan (met een hoer). Hij heeft dit een paar dagen later bij me opgebiecht. Mijn hele wereld stortte gelijk in. Dit was namelijk de man waarmee ik mezelf mee zag trouwen en kinderen mee zag krijgen. Na een beetje afgekoeld te zijn heb ik hem gevraagd waarom hij dit heeft gedaan.
Hij gaf aan dat hij het zelf niet echt weet, en dat ik er niks mee te maken had. Niet echt geloofwaardig voor mij natuurlijk, aangezien hij vaker al opmerkingen over mijn uiterlijk had gemaakt mbt mijn lengte en huidskleur, en over hoe hij andere vrouwen mooier vindt. Hij gaf aan dat er geen liefde was bij die hoer en dat hij zelfs niet eens heeft genoten van de seks. Dat vind ik ook niet geloofwaardig, aangezien hij wel is klaargekomen.
Ik heb hem in detail gevraagd hoe het proces is gelopen. Hij heeft op internet gezocht naar een hoer, en gewacht die dag totdat ik het huis uit was. Vervolgens is hij naar haar toegereden en heeft hij seks met haar gehad. Hij is dus zelf op zoek gegaan naar een ander om seks mee te hebben, hij heeft het letterlijk zelf gezocht, het is hem niet overkomen om het maar zo te zeggen.
Hij gaf aan hier enorme spijt van te hebben en met mij verder te willen gaan alsof dit nooit gebeurd is. Op het moment dat hij het aan mij verteld had, had ik het meteen met hem uitgemaakt. Vreemdgaan is namelijk voor mij iets waarmee je mijn grenzen overschrijdt. En ik ken mezelf; ik zal je nooit meer kunnen vertrouwen.
Maar omdat dit niet zomaar iemand was, maar iemand waarmee ik al 8 jaar samen was, heb ik toch geprobeerd om verder met hem te gaan. We zijn nu bijna 2 jaar verder, maar de pijn voelt alsof het gister was. Ik word door allerlei dingen eraan herinnerd, muziek, films etc.
Mijn gebroken hart komt weer tot uiting daardoor, en toch gaat er helaas geen dag voorbij dat het niet in mijn hoofd zit.
Ik voel me vernederd, gedisrespecteerd en minderwaardig. Ik voel mij in mijn rug gestoken. Hij heeft altijd aangegeven dat hij blij is met mij, dat ik de enige voor hem ben, goed genoeg voor hem ben en hij geen ander wilt. Toch gaat hij op zoek naar een ander om seks te hebben met diegene.
Ik vraag mij af of ik hier ooit echt overheen ga komen. We zijn nu bijna twee jaar verder, en het werkt niet. We hebben vaak ruzie, omdat ik al geitriteerd ben als het vreemdgaan van hem in mijn hoofd zit. Ik explodeer vaak, waar ik aan het schreeuwen ben tegen hem dat hij mijn hart heeft gebroken door seks te hebben met die hoer. Mijn explosieve gedrag schommelt; de ene week is het minder dan de andere week, maar het is er wel en het is maar een kwestie van tijd totdat het tot uiting komt en we weer ruzie hebben.
Mijn vriend heeft aangegeven begripvol te zijn en te dealen met de emoties die ik heb. Toch merk ik dat het voor hem ook teveel wordt. Het is nu dus zo, dat het voor mij teveel wordt doordat ik er maar mee blijf zitten zelfs na bijna 2 jaar en dat het voor hem ook teveel wordt doordat ik van tijd tot tijd explodeer waardoor we ook echt explosieve ruzies krijgen. Er zijn ook tijden geweest dat het goed ging, waarbij we bijvoorbeeld een week achter elkaar geen ruzie hadden, alhoewel het wel in mijn hoofd zat maar ik kon er gewoon op dat moment mee dealen.
Ik weet niet wat ik moet doen. Naar mijn gevoel heb ik oprecht geprobeerd verder te gaan met hem en dit achter ons te laten, maar mijn gevoelens laten het niet toe. Ook wil ik bepaalde dingen niet meer in bed doen met hem, omdat het me doet denken aan toen hij vreemdging en dat door die hoer heeft laten doen. Verder merk ik dat ik soms van hem walg; aangezien hij seks met een hoer heeft gehad en die hoer waarschijnlijk om de uur een ander man tussen haar benen heeft.
Is het in dit geval beter om hem los te laten en gewoon te proberen om verder te gaan met mijn leven zonder hem? Dit is wel de man waarmee ik al 8 jaar samen was en daarna nog bijna 2 jaar (waar het een beetje een knipperlicht relatie was). Ik zie ook niet in hoe ik verder zou moeten gaan zonder hem en ik kan mijn leven niet voorstellen zonder hem omdat ik zo zielsveel van hem hou. Maar juist omdat ik zo zielsveel van hem hou doet het zoveel pijn en explodeer ik van de pijn.
Wat moet ik doen? Het lijkt me voor ons beide aan de ene kant ook niet gezond om zo verder te gaan. De liefde is er wel, maar het vertrouwen niet.
Hij gaf aan dat hij het zelf niet echt weet, en dat ik er niks mee te maken had. Niet echt geloofwaardig voor mij natuurlijk, aangezien hij vaker al opmerkingen over mijn uiterlijk had gemaakt mbt mijn lengte en huidskleur, en over hoe hij andere vrouwen mooier vindt. Hij gaf aan dat er geen liefde was bij die hoer en dat hij zelfs niet eens heeft genoten van de seks. Dat vind ik ook niet geloofwaardig, aangezien hij wel is klaargekomen.
Ik heb hem in detail gevraagd hoe het proces is gelopen. Hij heeft op internet gezocht naar een hoer, en gewacht die dag totdat ik het huis uit was. Vervolgens is hij naar haar toegereden en heeft hij seks met haar gehad. Hij is dus zelf op zoek gegaan naar een ander om seks mee te hebben, hij heeft het letterlijk zelf gezocht, het is hem niet overkomen om het maar zo te zeggen.
Hij gaf aan hier enorme spijt van te hebben en met mij verder te willen gaan alsof dit nooit gebeurd is. Op het moment dat hij het aan mij verteld had, had ik het meteen met hem uitgemaakt. Vreemdgaan is namelijk voor mij iets waarmee je mijn grenzen overschrijdt. En ik ken mezelf; ik zal je nooit meer kunnen vertrouwen.
Maar omdat dit niet zomaar iemand was, maar iemand waarmee ik al 8 jaar samen was, heb ik toch geprobeerd om verder met hem te gaan. We zijn nu bijna 2 jaar verder, maar de pijn voelt alsof het gister was. Ik word door allerlei dingen eraan herinnerd, muziek, films etc.
Mijn gebroken hart komt weer tot uiting daardoor, en toch gaat er helaas geen dag voorbij dat het niet in mijn hoofd zit.
Ik voel me vernederd, gedisrespecteerd en minderwaardig. Ik voel mij in mijn rug gestoken. Hij heeft altijd aangegeven dat hij blij is met mij, dat ik de enige voor hem ben, goed genoeg voor hem ben en hij geen ander wilt. Toch gaat hij op zoek naar een ander om seks te hebben met diegene.
Ik vraag mij af of ik hier ooit echt overheen ga komen. We zijn nu bijna twee jaar verder, en het werkt niet. We hebben vaak ruzie, omdat ik al geitriteerd ben als het vreemdgaan van hem in mijn hoofd zit. Ik explodeer vaak, waar ik aan het schreeuwen ben tegen hem dat hij mijn hart heeft gebroken door seks te hebben met die hoer. Mijn explosieve gedrag schommelt; de ene week is het minder dan de andere week, maar het is er wel en het is maar een kwestie van tijd totdat het tot uiting komt en we weer ruzie hebben.
Mijn vriend heeft aangegeven begripvol te zijn en te dealen met de emoties die ik heb. Toch merk ik dat het voor hem ook teveel wordt. Het is nu dus zo, dat het voor mij teveel wordt doordat ik er maar mee blijf zitten zelfs na bijna 2 jaar en dat het voor hem ook teveel wordt doordat ik van tijd tot tijd explodeer waardoor we ook echt explosieve ruzies krijgen. Er zijn ook tijden geweest dat het goed ging, waarbij we bijvoorbeeld een week achter elkaar geen ruzie hadden, alhoewel het wel in mijn hoofd zat maar ik kon er gewoon op dat moment mee dealen.
Ik weet niet wat ik moet doen. Naar mijn gevoel heb ik oprecht geprobeerd verder te gaan met hem en dit achter ons te laten, maar mijn gevoelens laten het niet toe. Ook wil ik bepaalde dingen niet meer in bed doen met hem, omdat het me doet denken aan toen hij vreemdging en dat door die hoer heeft laten doen. Verder merk ik dat ik soms van hem walg; aangezien hij seks met een hoer heeft gehad en die hoer waarschijnlijk om de uur een ander man tussen haar benen heeft.
Is het in dit geval beter om hem los te laten en gewoon te proberen om verder te gaan met mijn leven zonder hem? Dit is wel de man waarmee ik al 8 jaar samen was en daarna nog bijna 2 jaar (waar het een beetje een knipperlicht relatie was). Ik zie ook niet in hoe ik verder zou moeten gaan zonder hem en ik kan mijn leven niet voorstellen zonder hem omdat ik zo zielsveel van hem hou. Maar juist omdat ik zo zielsveel van hem hou doet het zoveel pijn en explodeer ik van de pijn.
Wat moet ik doen? Het lijkt me voor ons beide aan de ene kant ook niet gezond om zo verder te gaan. De liefde is er wel, maar het vertrouwen niet.
Jesslinda
