Heb een aantal maanden geprobeerd afstand te houden

Bah wat ben jij een egoist. Biecht op en ga scheiden. Nee, dit is niet iets wat mannen doen en weer door met freundin. Jij bent niet gelukkig in deze relatie. Wilde een ander. En nog steeds, zij wil jou niet meer. Je huidige relatie: Geen sex, sec niet spannend genoeg, excuses steeds verzinnen, geen doelen meer. Lees je verhaal eens objectief. Kansloos.

Gun je vriendin het beste, ga weg.

Hi,

Ik zie het anders. Ik heb precies dit meegemaakt, maar dan was ik de 'affaire' in dit verhaal. Hij legde ook altijd precies uit wat jij nu uitlegt, dus alles is erg herkenbaar. Zij hebben momenteel nog steeds een relatie, hebben nooit seks, maar hij houdt nog wel van haar. Hij geeft om haar, maar wilt het liefst met mij een toekomst beginnen. In mijn ogen is het niet zomaar een affaire geweest. We hadden en hebben een connectie die niet uit te leggen is. Maar puntje bij paaltje, kon hij geen eind aan de relatie maken en dit heeft mij inderdaad kapot gemaakt. Daarom probeer ik nu verder te gaan, maar ik ben er iedere dag, ieder uur, nog verdrietig over. Vraag mezelf af of ik er überhaupt overheen kom, maar ik denk dat dit beter is. Ik vind nog steeds dat hij eerlijk moet zijn tegen haar, want dat verdient ze. En jouw partner ook, in plaats van leven in een schijnrelatie. Het komt op hetzelfde neer als wat Christa zegt, maar ik kan me wel enigszins voorstellen hoe het voor jou is. Ik heb ook gezien wat dit met mijn 'partner' deed. Het klinkt allemaal heel simpel, ga weg.. maar het is ontzettend complex.
Je moet jezelf wel afvragen, waar je gelukkig van gaat worden..

Heel veel sterkte ermee.

Dank voor je fijne reactie Kim! Jij ook veel sterkte gewenst. Het is inderdaad niet zo eenvoudig als Christa stelt, maar ik begrijp haar reactie ook wel weer. Ik voel me ook een egoïst. Maar het opbiechten doe ik niet, omdat ik daarmee ook mijn collega beschadig. En dat gun ik haar niet! Dus ik zal me moeten herpakken thuis zonder open kaart te spelen of moeten vertrekken. Dat laatste maakt me bang, omdat ik dan wel echt op mezelf ben aangewezen. Maar daar moet ik dan maar doorheen, eigen schuld

Hoe is het nu met je LHS?

En met Kim?
Ik zit in een soortgelijke situatie. Man bedenkt iedere keer een ander excuus om (nog)niet te scheiden.
Ik was steeds degene die zei dat hij het eerst met zijn vrouw moest uitzoeken, hij zei steeds dat hij het wist en dat het alleen tijd nodig had..

Hij appte nu 3 weken geleden ( we hadden geen contact meer op mijn initiatief) dat hij zijn relatie toch nog een kans wil geven. Echt de allerlaatste...
Ik ben er nu zo klaar mee en heb hem dat ook gezegd.
Ik weet dat het beter is, maar ik ben zo verdrietig, boos en teleurgesteld. Wat een rotgevoel..

Eigenlijk is er nog weinig veranderd Carmen.. Hoe triest ik dat zelf ook vind. Ik hou van die ander, zij brengt mijn hoofd op hol en daardoor heb ik het gevoel weer echt te leven. En ja, ik weet dat dat ook anders gaat worden na een tijdje. Ik weet het allemaal zo goed, maar toch lukt het me maar niet om eens een keuze te maken. Het vertrouwde van thuis of het avontuur met die ander aangaan. Met als gevolg dat ik straks beide kwijt ben. Oliedom, maar in ieder geval wel m’n eigen schuld dan. Misschien zijn beide vrouwen ook wel gewoon beter af zonder mij en kunnen ze dan wel echt geluk vinden. Waar ze allebei ook gewoon recht op hebben!
Hoe is het nu met jou?

Och jeetje, dat is niet fijn. Hoe lang is het geleden dat je voor het laatst contact met haar hebt gehad? En hoor je', behalve op je werk, echt niks meer van haar? En lukt het jou ook om niks te laten horen?

Ik heb hulp gezocht en het gaat nu steeds ietsje beter. Fijn dat die 'gezellige' decembermaand achter de rug is. Ben jij de feestdagen goed doorgekomen met je gezin?

Carmen

Hoi Carmen,
Mijn collega is op mysterieuze wijze achter mijn verhaal op dit forum gekomen. Dus ik kan niet echt anoniem meer praten hier, helaas. Maar omdat je toch de moeite nam om op mijn bericht te reageren wil ik wel even zeggen dat ik het fijn vind om te horen dat het nu in ieder geval met jou iets beter gaat. Goed dat je hulp hebt gezocht, als je er alleen niet meer uit denkt te kunnen komen dan is dat toch gewoon goed om te doen? De feestmaand zal daarbij niet geholpen hebben nee.. Ik hoop voor je dat je de volgende decembermaand weer mag genieten van veel gezelligheid!

LHS, hoe gaat het nu met je?
Is het gelukt jouw collega te vergeten?

En hoe is het nu met je vriendin? Hebben jullie elkaar teruggevonden?

Hoi Carmen,
Vergeten lukt me niet en ik denk dat ik haar ook nooit ga vergeten. Maar het contact is wel verbroken, langer dan alle keren ervoor. Er is misschien ook wel te veel kapot gegaan in die jaren. Nu dus proberen m’n leven weer op de rails te krijgen. Thuis komt dat gevoel niet meer terug, daarvoor zijn we denk ik ook te veel uit elkaar gegroeid. Eerst maar eens tot rust komen en heldere beslissingen nemen. Zonder affaire lijkt me dat toch makkelijker!
Hoe gaat het nu met jou?

Hai LHS,

De man heeft na maanden weer contact opgenomen; hij weet het weer zeker hij gaat scheiden. Hij wilde mij graag spreken en zien.

Hoe verleidelijk ook, ik heb hem gezegd dat hij eerst de zaken moet gaan regelen. Daarna kunnen we kijken of we kunnen praten.
Ik laat me niet weer voor de gek houden.

Hoe gaat het nu met jou? Doet de ‘rust’ je goed?

Hallo,
Nou, ik begrijp hem ergens wel, want jij zit in z’n hoofd en hij heeft echt wel gevoelens voor jou. Dat gaat zelfs na maanden niet zomaar over. Maar ik snap jou ook wel, eerst maar eens laten zien dat hij nu echt voor jou kiest.
Daardoor heb ik ook nog geen rust in m’n hoofd, die ander ben ik natuurlijk ook niet zomaar vergeten. We hadden recent nog wel weer contact, maar er is nu zoveel stuk dat het volgens mij ook nooit meer goed gaat komen. Dus eigenlijk ben ik nog steeds bezig met de draad weer op proberen te pakken..

Ik herken alles. Ik was die affaire, we maakten samen plannen, hij was de liefde van mijn leven.
Na 5 jaar aantrekken en afstoten leek het definitief over, maar het spook zal
Altijd blijven rond waren.
Je gaat niet uit elkaars hoofd, je houdt nog van elkaar, bent verslaafd geweest aan elkaar, dat zal nooit weggaan.
Als je niet voor elkaar kiest zal het een lange weg van afkicken zijn, met hier en daar een opvlamming, die steeds weer pijn zal doen, omdat het weer ophoudt.
Maar achter dit spel zit een heel proces van innerlijke groei. Wie daarin gelooft zal rust vinden, en met een glimlach terugdenken aan de mooie hemelse momenten.
Heel veel sterkte hiermee allemaal! Het is een levenslang proces, echt!

Hoi Sofie,
Aangezien je op deze site beland bent ben je er dus ook nog steeds in je hoofd mee bezig? Speelt het dan ook nog steeds?
Het is bij mij nooit echt een relatie geworden, ik denk dat het daarom ook nooit uit m’n hoofd zal gaan. Dan blijf ik me steeds afvragen: hoe zou het geweest zijn als ik wel voor haar had gekozen? Als ik vrijgezel was geweest dan hadden we echt een leuk leven kunnen hebben samen denk ik.
Ik hoop dat jouw wijze woorden kloppen en ik inderdaad ooit de rust zal vinden.
Jij ook heel veel sterkte. En bedankt voor je reactie!

Hier ook dezelfde situatie. 4,5 jaar was ik “de minnares”. Als ik hem moet geloven was onze connectie er eentje die je maar een keer in je leven met iemand hebt. Ik was zijn soulmate, zei die…

Ik heb hem per app voor de keuze gesteld, of zijn huwelijk, of ik. Zijn vrouw heeft dit bericht gelezen. Hij heeft een ander nummer genomen en nooit meer iets van zich laten horen. Als we elkaar zien doet hij alsof hij me niet kent. Dit voorval is inmiddels 4 maanden geleden en zij postte deze week romantische vakantie foto’s van hen samen op Facebook. Ze lijken de draad weer opgepakt te hebben.

Na 4,5 jaar kan ik je vertellen dat dit enorm pijnlijk is. Wij deelden alles met elkaar. Zonder afscheid kwam er een einde aan dit verhaal en zijn vrouw lijkt toch aan het langste eind te trekken..

LHS hoe gaat het met jou en je relatie?
Ben je zeker dat je met je vriendin wil blijven?

En als dat niet zo is, wat is dan de reden dat jullie bij elkaar blijven? Ben je bang voor wat er komen gaat?

Het is ook een hele moeilijke beslissing..

Hallo Carmen,
Nee, verre van zeker dat ik hier wil blijven. Maar met de minnares(ik noem haar maar even zo) gaat het niet meer goed komen dus heb ik nu ook niets meer te verliezen. Ze laat eigenlijk niets of nauwelijks meer van haar horen en als we al contact hebben dan is het erg afstandelijk. Er is gewoon te veel kapot gegaan. En nu zij ook verder is gegaan en andere mannen heeft ontmoet is er ook geen weg meer terug denk ik. Dat is haar goed recht hoor, maar ik heb wel te dealen met mijn gevoel daarover. En dan denk ik dat het nu nooit meer zal worden hoe het was.
Ik kan nu dus rustig nadenken over hoe ik verder wil. Alleen verder gaan betekent ook hoe jij het goed omschrijft: bang voor wat er komen gaat. Dus inderdaad een erg moeilijke beslissing! Maar het wordt wel tijd dat ik in ieder geval eens een beslissing durf te nemen ipv ze te laten nemen voor me.
Hoe gaat het nu bij jou, nog ontwikkelingen?

Hi Blossom,
Wat een hard verhaal.. Ik kan me niet voorstellen dat hij je echt vergeten is, 4,5 is een lange tijd. In werkelijkheid denkt hij nog dagelijks aan je, dat weet ik zeker. Maar wat is dat nog waard? Ik vind het eigenlijk gewoon knap dat hij zo abrupt kan stoppen. Dat is mij nooit gelukt, maar ik zal nu wel moeten. Maar in m’n hoofd ben ik er nog non-stop mee bezig.
Door hem voor de keuze te stellen riskeerde je ook dat hij niet voor jou zou kiezen. Dat is zuur, maar zo kon je toch ook niet door? Er moest een oplossing komen en die is er nu. Nu kun je vrij in de hoofd worden en het geluk weer vinden! Sterkte met alles!

Alle verhalen lijken gelijk te lopen, en valt me ook erg op, dat vrouwen als minnares, vaak Aant kortste eind trekken

Klopt, de man zal zijn vrouw zelden tot nooit verlaten, slechts 1 á 2 % doet dit zeggen de statistieken. Rationeel weten we dit ook, en toch ben ook ik verstrikt in een affaire (de minnares). Wetende dat er geen toekomst is, dat de excuses er nu al zijn (verbouwing, kinderen etc).
Kom zelf uit een relatie van 17 jaar, en toen het allereerste vriendje weer in beeld kwam bleek de klik er nog te zijn. Zijn huwelijk was doods, geen gevoelens en sex meer het gebruikelijke verhaal. En toch... ratio verliest van gevoel en nu is het de strijd. Genieten of het onvermijdelijke niet langer uitstellen en de deur dicht doen.
Ik geniet nu nog even omdat het ook helpt bij mijn verwerkingsproces met mijn ex, maar weet ook dat de dag komt dat ik opnieuw gekwetst wordt. Soms zou ik willen dat ik sterker was maar hoop is een nasty dingetje.
Succes aan alle in gelijke schoenen, en zij die de oplossing heeft ik hoor hem graag!

Hoi hoi,

Fijn om te lezen dat er meer mensen zijn die worstelen met relatie of affaire en wat te doen. Zit zelf sinds 2.5 jaar in een soortgelijke situatie en heel erg aan het wikken en wegen wat te doen. De connectie en aantrekkingskracht met degene waar ik een affaire mee heb is enorm. Voor ons allebei is er een gevoel van ware liefde. Het eigenlijk bij elkaar horen. Echter rationeel, ook 2 gezinnen in het spel, dus verstandiger om ermee te stoppen. Niemand pijn te doen. In mijn situatie is het een open relatie, dus mij partner weet van mijn contact met de affaire. Bij hem thuis is dit niet zo. Dat wringt wel, aangezien ik het ook van mezelf niet goed vind om iemand zo voor de gek te houden.... iemand zo te kunnen kwetsen mocht ze erachter komen. Echt moeilijk... rationeel weet ik het zo goed en toch vind ik het onwijs lastig om te stoppen. Herkennen jullie dat?

Susy