Liefdesverdriet - Lotgenotenverhalen

Ik herken me helemaal in wat je schrijft.Mijn hart hunkert zó onbeschrijflijk intens naar Liefde,warmte,troost en rust.Zelf wil ik ook zo onbeschrijflijk graag bij iemand thuiskomen en iemand bij mij laten thuiskomen in diepe verbondenheid,veiligheid en geborgenheid...
Heel veel liefs en knuffels van Floortje

Wat bizar om te lezen dit. Dit is precies waar ik ook naar op zoek ben maar ik kijk het maar niet te kunnen vinden. Mensen om mij heen kijken het zo fijn te hebben of vinden een leuke partner om iets mee op te bouwen.

Ik ben in tegenstelling tot veel andere mannen serieus op zoek en niet op zoek naar iets vluchtigs, ik heb zoveel liefde te geven maar lijkt erop alsof het mij niet lukt. En ik ben nou ook niet echt een hele lelijke vent als ik dat mag zeggen maar God wat lijkt het me heerlijk en leuke vrouw te vinden.

Ed

Hier andersom Ed tref altijd de verkeerde mannen. Geef mezelf voor 100 procent heb veel liefde te geven maar krijg altijd kruimeltjes. Wel de lusten niet de lasten. En dan achterblijven met zoveel vragen en pijn en onrust

Wat vervelend dat je het er zo moeilijk mee hebt.

Het is wel logisch dat het voor jou nog heftig voelt, omdat het pas een week geleden is en jij het niet zag aankomen.

Je ex-vriend heeft de afgelopen 4 maanden - zonder dat jij dat wist - al langzaam afscheid genomen van jou en van de relatie.

Het kan dus goed zo zijn dat het voor hem nu afgerond is, terwijl het voor jou nog heel anders voelt.

Het verwerken van liefdesverdriet heeft tijd nodig. Hoe lang dat duurt is voor iedereen anders.

Ik heb dat ook wel eens meegemaakt dat mijn partner het uitmaakte en dat het voor mij als een schok kwam, maar dat mijn partner dus tijdens het laatste deel van de relatie al afscheid aan het nemen was en alles verwerkt had.

Wat voor mij een goede manier is om liefdesverdriet te verwerken is om geen contact meer te hebben. Dus ik denk dat het heel goed voor jou is dat jullie elkaar nu niet meer spreken.

Als jullie elkaar wel nog zouden spreken, dan zou je elke keer weer geraakt worden. Nu kun je echt los van hem komen, hoe pijnlijk dat wellicht ook is.

Ik heb het ook weleens van de andere kant meegemaakt, dat ik inderdaad in een relatie bleef omdat ik mijn partner niet wilde kwetsen.

Zoiets verloopt meestal ook via een proces. Het gevoel voor een ander kan langzaam minder worden en dan verdwijnen.

En zo zal dat ook bij jou gebeuren. Hoewel je het je nu misschien nog niet kunt voorstellen, zul je merken dat ook jouw gevoelens minder zullen worden, als je ervoor zorgt dat je geen contact meer hebt.

En dat betekent niet alleen geen contact in levende lijve, maar ga ook niet bijvoorbeeld op zijn facebook-pagina kijken wat hij allemaal aan het doen is.

Dus verleg je aandacht van hem naar jou. Richt je op jezelf.

Probeer een balans te vinden tussen enerzijds je liefdesverdriet te voelen en te rouwen, en anderzijds ook weer leuke dingen te gaan doen.

Ik wens je veel warmte toe.

Dankjewel voor je reactie hier heb ik zeker wat aan en ga me zeker richten op het doen van leuke dingen en hem zoveel mogelijk proberen te vergeten, wat vervelend voor je dat je zelf ook in zo'n situatie hebt gezeten, ik wens jou ook nog veel warmte en geluk toe!

Ik weet niet van wanneer je bericht precies is maar ik zit momenteel met precies hetzelfde.
Naar mijn idee heeft hij zijn gevoelens al afgebouwd en ik heb zoveel verdriet. Mijn relatie duurde 10 jaar.
Ik heb ook geen idee hoe ik hem moet loslaten en er is zelfs een soort angst om hem echt los te laten.
Hoe gaat het nu met je en heb je nog tips?

Ik maakte hetzelfde mee nu 2 dagen geleden. Ik ging bij hem inwonen omdat zijn eigen zaak kort aan zijn woning was. Maar niets was opgelost met zijn ex vrouw waar ik mij veel vragen rond stelde. Hij maakte het mij elke keer moeilijker en triestiger.
In de winter is de zaak gesloten en genoten we zonder zorgen. De zaak ging terug open en in eens was hij me beu. Alhoewel hij me keer op keer zei dat hij bang had dat ik zou weg gaan. Uiteindelijk maakte hij mij zo verdrietig dat hij dat niet meer aan kon en toen was het mijn schuld.
Mocht je zin hebben om af te spreken dan lees ik het hier wel.

Wat een herkenbaar verhaal, ik heb echt precies hetzelfde meegemaakt. Je voelt je zó verdrietig, leeg en verscheurd (en alles er tussenin). Hij nam de laatste tijd heel veel afstand maar zei steeds dat er niets aan de hand was of verzon andere dingen waar hij mee zat. Ik maakte me veel te snel te druk, zei hij.
Terwijl hij in die tijd dus de knoop doorhakte om de relatie te beëindigen...
Wat voel je je dan machteloos, want er is echt niets meer wat je kunt doen. Ze willen je niet meer in je leven, maar zelf hoop je dat hij zich ooit nooit bedenkt.. dat is een kwelling. Het feit dat hij zonder je kan, is meer dan genoeg om door te gaan met je leven zonder hem, hoeveel pijn dat ook doet.

Ik hoop dat de pijn snel minder wordt. :(

Hoi Whitestar,

Dat moet behoorlijk klote zijn voor je.

Als zij echter op dit moment een andere relatie heeft en niks met jou te maken wilt hebben, dan kun je dat denk ik het beste respecteren.

Hoewel dat nu misschien nog moeilijk is, kun jij ook proberen om je blik weer op de toekomst te richten. Ook jij kunt weer leuke andere vrouwen tegenkomen.

Een laagdrempelige manier om dat te doen is bijvoorbeeld om eens te gaan speeddaten. Dan ontmoet je in korte tijd allerlei verschillende vrouwen en dat kan een en ander weer in perspectief brengen.

Of richt je aandacht op andere dingen die je leuk vindt. Als jij weer leuke dingen gaat doen, dan ga jij je vanzelf beter voelen.

Succes!

Hoi Whitestar,

Je zegt dat je haar mist en haar terug wilt.. Maar dit zeg je niet tegen haar..

Vertel het! Jij hebt het tenslotte uitgemaakt. Logisch dat ze verder is gegaan..

Pak je ballen bij elkaar en ga er op af!

Exact dezelfde situatie hier. Zo vernederend ook.

Toevallig ik ook 31 jaar en een relatie van 13 jaar achter de rug. Ben onderhand al 5 jaartjes verder, en nog steeds 'last' van de breuk. Zij maakte het uit en een nieuwe relatie kort daarop. Ze kon niet praten en heeft me een paar keer laten zitten. Toen zelf besloten om helemaal geen contact meer te hebben. Pak em beet 100 berichten en gemiste oproepen. Het leven is okee, ik doe mijn ding. Maar 's nachts als ik slaap komt ze graag op visite. Al 5 jaar lang gaat dit door en ik denk dat mijn onderbewustzijn me wat wilt vertellen. Ik heb het nooit afgesloten/ verwerkt. Daarom mijn advies om te vertellen wat jou dwarszit. Gooi het eruit en ookal krijg je niet het resultaat wat je graag wilt ( haar terugwinnen ), dan weet je tenminste waar je aan toe bent. Succes!

wow ik kon het niet beter verwoorden

Jeetje wat een verhaal zeg! Heb je jezelf al afgevraagd of je haar echt mist of dat je het lastig vindt dat ze nu iemand anders heeft. Je kan haar een berichtje sturen om te vragen hoe het met haar is. Gewoon heel casual, ook al heeft ze gezegd dat niet te willen. Dit heeft ze waarschijnlijk gezegd km je los te laten. Als ze echt over je heen is doet een berichtje van jou haar niks.

He,

Ik heb zelf een relatie van 9,5 jaar achter de rug. Hij maakte het uit, werkelijk uit het niks.
Het ging juist beter tussen ons, hij belde me weer vaak. Liet mij weten dat hij van me hield. Het voelde goed, na een zware periode.

Tot er op een vrijdagavond een meisje aanwezig was, die de reputatie heeft dat ze tussen relaties in komt. Uiteindelijk val je zelf voor de beslissing maar toch. Ik vertelde hem dit eerlijk, dat ik het lastig vond. Hoe ze zich aan hem opdrong. Hij liet mij weten dat hij haar helemaal niks vond en er maar 1 iemand voor hem was.

3 dagen later waren we uit elkaar, blokkeerde hij me overal. Ik snapte er niks van, 2 weken later kreeg ik een mail. Dat hij me niet wilde pijn doen. Daar was ik te goed voor, hij was bang dat als we in een relatie bleven. Het stuk zou gaan, onze band.

6 weken later ondertussen, hij heeft een relatie met dat meisje. Mijn hart brak in 1000 stukjes. Ik hoorde het niet van hem, dat vond ik nog het pijnlijkst.

Ik heb geen afsluiting niks gehad en ik snap er geen bal van. Hoe dat opeens kan.

Ik denk dat jullie gevoel voor elkaar heel sterk is. Het zegt wat dat jullie nog steeds gevoelens voor elkaar hebben. Wat is de reden geweest dat het uit is geweest? Moet zij zich zorgen maken om de meisjes/ vrouwen waar jij wat mee hebt gedaan? Zo nee, waarom zou jij dat wel doen als zij zegt dat ze al die tijd aan jou dacht? Ik heb geen ervaringen met rebounds en avontuurtjes met anderen, maar ken mensen die dat wel hebben.

Zo ook een vriendin van mij. Ze heeft een lange tijd met haar ex een beetje alles aangekeken. Hij ging met andere meiden en zij met andere jongens. Toch bleven ze om elkaar heen draaien en konden ze elkaar niet vergeten. Uiteindelijk zijn ze samen gaan zitten en hebben ze afgesproken dat ze er volledig voor zouden gaan of elkaar volledig los zouden laten. Ze kozen voor het eerste. Om dat te laten slagen hebben ze vertelt met wie ze wat hebben gedaan, hoe lang, hoe dat was, waarom het werkte of juist niet werkte. Het was ontzettend moeilijk zei ze, maar daardoor is wel alles duidelijk. Beide hadden ze al die tijd het gevoel dat ze bij elkaar terug zouden komen. Het 1,5 jaar uit geweest tussen hun en ze wonen nu enkele maanden samen en zijn helemaal gelukkig.

Wat een heftig verhaal. Knap dat je afscheid hebt genomen. Liefdesverdriet wordt onderschat en kan heel heftig zijn. Ik weet niet hoe lang geleden je dit hebt geschreven, maar ik hoop dat het inmiddels beter gaat. Tijd haalt de scherpe randen eraf en leert je ermee te leven.

Ik herken wat je beschrijft. Ik had ook een man leren kennen die in een relatie zat terwijl ik zelf getrouwd ben. Die eerste stiekeme kus was zo overweldigend, bijna verslavend. Wanneer ik bij hem was, voelde ik ook heel erg die veiligheid en geborgenheid die ik thuis miste. Elkaar nadien terug loslaten omdat je beseft dat wat er gebeurde niet mocht, deed heel veel pijn. Nooit eerder zoveel liefdesverdriet gevoeld. 's Nachts in bed veel gehuild omdat ik hem mistte. En ik kon het met niemand delen want niemand wist van hem af.

Misschien wordt het steeds zwaarder omdat je naarmate je ouder wordt steeds meer hoopt dat je nieuwe liefde de "ware liefde" is.

Het lijkt er ook op dat je geluk erg afhangt van het hebben van een relatie. Als het je zou lukken om ook meer gelukkig te zijn zonder een relatie, dan zou het liefdesverdriet na een relatie wellicht ook minder lang en heftig worden.

Ik zit in eenzelfde situatie. Mijn vriendinnetje wilde ook verder fladderen, ik trek het ook heel slecht en heb ook aan die flat gedacht. Het is zo ontzettend zwaar en moeilijk om los te komen. Dus ik kijk hier even mee of er misschien iemand komt met het bevrijdende antwoord want ik ben ook radeloos

Hi
Het is voor mij zo bekend.
Heb ik ook gehad. Met gedachten om zelfmoord te plegen,,,,,de enige wat mij tegen hield, waren mij kinderen,,,,,
Het is nu over.
Vol houden. Komt goed. Gaat over
Echt waar, gaat over

Herkenbaar! Zoveel geven en dan toch nog denken dat je het beter had kunnen doen…..

Ook ik mis hem nog elke dag.
En ik voel boosheid ,
Ik voelde mij nooit genoeg voor hem….
Hij wilde ook met andere vrouwen zijn , dus tja ik was dus ook niet genoeg voor hem.
En toch denk ik nog wel aan wat ik anders / beter had kunnen doen. Terwijl ik alles gaf.
Ik kon ook niet meer….. maar mis hem elke dag.

Sterkte! Dankjewel voor je verhaal!

😢😭😢

Update 1
Het is nu een jaar geleden en het gaat zo veel beter met mij, ik heb in de tussentijd veel nieuwe mensen ontmoet. Ik merk dat ik echt niet meer open sta voor een nieuwe relatie, ik krijg het heel benauwd als er word gevraagd voor meer dan een fwb relatie. Eigenlijk heel gek want als ik diep van binnen kijk wat ik wil is het een leuke vriend, iemand waar ik rustig een band mee kan opbouwen en rustig verliefd op kan worden.

Nu moet ik toegeven dat ik nog wel elke dag aan mijn ex denk, soms heel kort en dan probeer ik m'n aandacht op andere dingen te gooien en soms blijf ik er zo erg in hangen. Dan begin al mijn herinneringen van snapchat door te graven voor een gemiste foto (die ik ben vergeten te verwijderen) ik kijk vaak ook terug naar alles wat ik voor hem heb gemaakt en alle brieven die ik over hem had geschreven. Mijn hart maakt dan altijd gelijk weer een sprongetje.

Maar dan vraag ik mij af, was ik nou echt zou verliefd op die jongen. Of was ik zo hevig verliefd op het beeld dat ik van hem had gecreëerd.
Ik wou dat ik niet zo in het verleden bleef hangen. Maar mijn hart wilt hem echt terug, maar ook weer niet ik ben zo bang om hem ooit weer onder ogen te komen. Zo bang voor zijn reactie.

Het aller ergste is dat ik van dag 1 wist dat dit echt heel pijn zou gaan doen, maar ik dacht altijd. Zolang ik maar sterk blijf, zolang ik maar doorpak en niet opgeef zal ik gelukkig blijven. Zonder te beseffen dat ik ons allebei hartstikke ongelukkig maakte.

Met alle relaties en alles wat er tussen in heeft gezeten, denk ik eerlijk gezegd dat ik niet in een relatie hoor. Ik ben er gewoon weg niet voor gemaakt...

Ik herken veel wat jij hierin zet.
Ik besef goed wat mijn werkpunten waren en nog zijn. Ik was van dag 1 verliefd op hem en ik had al een beeld hoe onze relatie ging zijn (Werkpunt 1). Ik wou wat zijn exen hem hadden aangedaan, nooit doen. Ik had al van het begin aangegeven dat ik zo niet iemand ben, maar na bijna 6 jaar, had ik het gevoel dat ik nog altijd moest bewijzen dat ik het meende.

De schrik om mijn hart open te stellen voor iemand anders, is enorm groot. Ik weet dat een relatie geven en nemen is. Maar ik wil niemand pijn doen. Ik ben een zeer emotioneel iemand, maar profiteer niet van mij. Maar veel hangt af van jezelf af, dat weet ik. Het is verschrikkelijk om elke dag te vechten tegen uw gedachten.

Ik denk nu ook van, ik ben misschien beter af alleen. Moet ik een relatie hebben?

Hoi,

Hoop dat je inmiddels oke bent.
Mijn ex was ook niet iemand die zich veel uitdrukt. Echter, dit maakt veel twijfel los. Nooit een verliefde blik, niet veel affectie, nooit romantisch, nooit eens spontane verliefdheid in het bijzijn van vrienden.
Ik ben klaar met de twijfel, ik ben weggegaan, explosief. Ik heb veel pijn

Hallo Angelique,

Ik denk dat er een aantal dingen spelen.

1) Je vriend gaat vreemd met zijn vrouw
In open (polyamoreuze) relaties is het vaak belangrijk dat er openheid en eerlijkheid is naar alle betrokken partijen.

Vanuit zo'n open houding wordt elke partij met respect behandeld en kan elke partij vanuit openheid en eerlijkheid aangeven wat zijn/haar behoeftes en keuzes zijn.

Je vriend, waar jij mee verder wil, is echter getrouwd, wil niet scheiden van zijn vrouw, en gaat vreemd met jou. Er is dus geen openheid en eerlijkheid naar alle partijen.

Je kunt bij jezelf onderzoeken wat jij daar mee wilt:

> Wil je wel zo verder, terwijl je vriend niet voor jou kiest?

> Wil je wel een vriend die getrouwd is en vreemdgaat?

>Wat zegt dat over hem, dat hij iemand is die dat doet, die zijn vrouw bedriegt met een ander?

> En wat zegt dat over jou, dat jij blijkbaar zo'n man wilt?


2) Jouw relatie met jouw man
Je schrijft dat je het leuk had met jouw man en zijn andere geliefde. En dat je over het algemeen een goed huwelijk hebt.

Ook hier kun je zelfonderzoek doen.

> Wat is er veranderd voor jou? Is het jouw verliefdheid op een andere man, of spelen er andere dingen?

> Wil je sowieso scheiden van je man? Of wil je alleen scheiden als je met een ander verder kan?


3) Je relatie met jezelf
Ook hier kun je weer wat zelfonderzoek doen.

> Hoe blij ben jij met jezelf?
> Heb je een man nodig om gelukkig te zijn?
> Kun je ook genieten van je verliefde gevoelens zonder er iets mee te doen?

Veel succes!

Hoi,

Blijf je dan vrienden met je ex omdat je hem terug wilt of dat je hem echt als vriend wilt? Als je enkel vrienden bent omdat je hem terug wil, en hij er niet voor open staat, is het misschien beter om dat contact te verbreken totdat je zelf volledig over die gevoelens heen bent, hoe hard dat ook is. Je geraakt echt wel terug uit die put!

De vraag is eigenlijk wat jij er nu mee wilt.
Als het je lukt om te genieten van jullie contact, zonder dat je verdere verwachtingen hebt over de toekomst, dan zou je dat wellicht kunnen doen.

Lukt dat niet, en blijf je met verdriet, pijn en verwarring zitten, dan is het wellicht beter voor je om het contact nu helemaal stop te zetten, zodat je helemaal los van hem kunt komen. Op een later moment (als jij je weer helemaal vrij voelt), dan kun je wellicht altijd nog kijken of er een ander soort (vriendschappelijk) contact tussen jullie kan ontstaan, als je dat dan nog wilt.

Het belangrijkste is dus dat je gaat ontdekken en voelen wat jij wilt in deze situatie gezien de omstandigheden zoals ze nu zijn.

Mijn vriend gaat weg van me na 2 jaar en nu voel ik me rot en kan niet stoppen met huilen op mijn werk gaat het ook al niet wat moet ik doen om van die pijn af te raken

Ik maak precies hetzelfde mee op dit moment.

Je verhaal is hetzelfde qua begin als de mijne. Ook ik ben verlaten, voor een andere man die 13 jaar ouder is, hij loopt tegen zijnnpensieon aan. Alleen, de nuance was dat mijn ex een visje voor mijn neus hield en mij deed geloven dat het nog goed kon komen. Ze koos voor mij (zei ze). Het enige wat ze deed, en daar ben ik na echt heel lang puzzelen aanhoren, info krijgen, was tijd winnen. Tijd winnen zodat hij zijn nu ex er uit kon gooien en de mijne heel snel al wist dat ze er in kon trekken. En dat, dat zijn messen in iemands rug rammen. Nu, een jaar later weet ik alles ,alle noodzakelijke dingen, alle puzzelstukjes. En ik ben net als u volledig naar de klote. Hoe gemeen is het om iemand het idee te geven dat het goedkomt maar eigenlijk met een keiharde trap iemand de afgrond in trapt. Let op, mijn relatie was 33 jaar lang.
En, die vent is een narcist (helaas ervaring daarmee vanwege een narcistische vader) eneen ex vol in overgang en midlife. Yippiekayee motherfucker zei Bruce Willis ooit...

Wat herkenbaar. Ik zit in eenzelfde situatie. Maar deze is nog gecompliceerder, want ik heb mijn tweelingziel ontmoet terwijl ik getrouwd ben. Ik wilde er niet om scheiden en heb de man waar ik verliefd op werd moeten laten gaan. Er is nooit echt fysiek contact geweest alleen een paar zoenmomenten bij 1 ontmoeting. En dat ging erg diep. Het naar een vriendschap omzetten lukt niet omdat er teveel gevoelens zijn. Ik moet alle verbindingen verbreken met hem omdat mijn hart weer voor 100 % naar mijn partner moet gaan. Maar het lukt me bijna niet en ik weet niet of dit ooit nog lukt. Ik weet mijn bijna geen raad. Het is een verboden liefde en dat maakt het dat ik niemand in vertrouwen kan nemen uit angst.

Hoi Annabelleke,

Wat zit je in een heftige achtbaan van gevoelens...

Je schrijft dat je normaal bindingsangst hebt. Het is vaak zo dat mensen met bindingsangst en verlatingsangst elkaar aantrekken. De ene keer kun je bindingsangst hebben en de andere keer verlatingsangst.

De kans is groot dat hij ook deze dynamiek in zichzelf voelt. Wellicht heeft jullie relatie bindingsangst in hem getriggered. Zoals je waarschijnlijk zelf weet kan ook dat erg heftig zijn.

Mijn advies voor jou zou zijn om te proberen om niet meer te veel met hem bezig te zijn, maar om je aandacht te verzetten naar jezelf en om te proberen dingen te doen die jij leuk vindt, zodat je weer iets kunt ontspannen.

Op het moment dat jij je weer meer onafhankelijk kunt voelen (dus niet afhankelijk van hem voor jouw geluk), dan geeft dat veel rust.

En mocht het toch nog iets worden tussen jou en hem, dan is de kans groter daarop als dat vanuit een bepaalde onafhankelijkheid en rust ontstaan, dan in een dynamiek van afhankelijkheid, liefdesverslaving, bindingsangst en verlatingsangst.

Ik wens je veel warmte en ontspanning toe.

Ik snap je gevoelens. En je kan ze niet sturen heh. Dat is het vervelende ervan.
Geef het tijd en laat je niet verleiden door de gedachte dat hij de ware is.
Je beperkt je opties door teveel op hem te focussen. Ga uit en leer andere mannen kennen.. geef het een eerlijkr kans en je zal merken dat het een tijdelijke crush is geweest.

Niet alleen je hart volgen, ook je verstand. Want je kent hem niet zo goed , info inwinnen en dan zien ! Ik was ook zo halsoverkop verliefd en oh my God wat had ok nadien spijt. Dus geef het tijd.

Been there, done that. Spreek het uit en je zult het weten. Echter, het kan ook het einde worden van een goede vriendschap. Ik heb die op het spel gezet en kreeg de deksel op de neus. Sindsdien is er geen normaal contact meer wat mij vreselijk veel pijn doet!! Dus, de boodschap achter het verhaal, je kunt veel winnen maar ook verliezen. Maar als jij denkt dat het de ware is, go for it!! Is hij het niet ben je een levensles rijker, maar wel met pijn..

Madelief, ik heb een soortgelijke ervaring.
Bij mijn vriendin kwam ik er achter dat ze borderline heeft. In alles liet ze me voelen dat ze in mij de ware had. Na veel ellende in andere relaties. Maar borderliner kunnen zomaar weer vluchten. Ook zij kon het mij niet uitleggen.

Sommige mensen zijn gewoon gek en moeten zich gaan verdiepen in wat verliefd zijn eigenlijk is en dat dat eindig is.
Hij wil dat houden dat kan nietvtemzij je steeds en nieuw persoon zoekt. Waarschijnlijk. Wilde hijbzich nooit definitief binden. Jammer dat hij niet een friend met benefits wilde zijn want dat is ook mooi dat claimen van mensen is ook niet normaal oude regel van de kerk

Wens ke veel sterkte,als je hulp nodog hebt of en gespielt,let Me now

Hoi Madelief,
Vind je het fijn om met een lotgenoot te contacten? Ik ben een 41 jarige vrouw en ga op dit moment ook helemaal stuk van verdriet. Ik weet dat kletsen met lotgenoten de pijn een stuk draaglijker maakt.
Laat maar weten, misschien lucht het op om je pijn te delen met iemand die op dit moment nagenoeg hetzelfde meemaakt..
sterkte X

oh girl.... ik zou wensen dat ik je tips kon geven maar met tranen in mijn ogen las ik je story. ik ben 3 mbd geleden plotseling verlaten na een relatie van 16 jaar en 11 jaar verloofd en juni 2025 zouden we trouwen. Ik verkeer in n zware rouw en ongeloof periode en vanmorgen nog wilde ik hem mijn pijn en gemis appen, maarrrrr dat doe ik niet hoor ook al wil ik het wel. Ik schrijf lange brieven naar hem, maar NEE verstuur niets hoor..

ik zit net als jij met zoveel vragen en n gesprek met hem gaat mij nu niet lukken want ik zit in te hoge emotie. Ik ben niet alleen in relatie verlaten, maar ook in business die we samen hadden en ook mijn privé financiële situatie sta ok opeens alleen met hoge kosten. Wat n verdriet en vreselijke hartenpijn. Any way... ik hoop dat je met jou verhaal de juiste tips krijgt en ik lees graag mee want ik kan ook zeker tips van lotgenoten gebruiken om deze periode te doorstaan!!

Nou, update.

Bijna een jaar verder. Vrouw die ik leerde kennen is helaas niets geworden. We hebben wel goed contact, maar geen relatie meer.

Waarom? Teveel shit, bij haar en bij mij.
Bij mij door een liegende en bedriegende ex. Die dus nu samenwoont met die man, en die man heeft in 3 maanden tijd zijn partner die hij 19 jaar had er uitgewerkt. En ook nog eens heel, maar dan ook heel dichtbij woont.
En alles loopt zo soepel nu #sarcasmeuit .

Ik ben er klaar mee. Vechten tegen de bierkaai. Afgelopen week was mijn slechtse week ooit. In de aftermath een lange mail ontleed. Met daarbij sites van professionals over midlifecrisis, en die mail kan je letterlijk de midlifecrisis zo vinden. Alles wordt bevestigd.

Ongelooflijk....

Hey, ja een herkenbaar verhaal, mijn relatie is ook enkele weken uit en duurde ook iets meer dan een jaar.
We zagen elkaar om het ene weekend en dat was gewoon niet genoeg..

Dat gevoel tussen hoop en wanhoop is verschrikkelijk. Je weet niet wat je moet doen en hoe je ermee om moet gaan..
Sommige momenten kan je alles relativeren en goed plaatsen en het andere moment ga je helemaal stuk.

Vooral het gevoel van zelfblaam is erg. Had ik maar, had ik maar…

Ik denk niet dat er een medicijn is voor dit gevoel. Je weet ook niet hoelang het duurt voordat je hiervan af komt…
Je gedachten zitten constant bij haar wat ze doet, wat ze denkt, waarom dit waarom dat.

Ik begrijp wat je bedoelt dat je erover wilt praten met iemand, ik zoek dat ook maar weet niet hoe het hier werkt .

Floor Hermelijn, ik zou dat ook prettig vinden om met iemand in contact te komen om er over te praten. Mijn verhaal is lang en complex en dieptriest. Elkaar live spreken als de afstand het toelaat zou heel prettig zijn.

Beste Floortje,

Ik ervaar momenteel hetzelfde en dat is het ergste gevoel dat je maar kan hebben die eenzaamheid

Ik zit met met bijna exact hetzelfde verhaal, maar in dit geval was het mijn vriendin die het plots heeft uitgemaakt "omdat haar gevoel weg is". Vooral de opmerking "dat we beide wel weer iemand gaan tegenkomen" doet veel pijn, omdat zij alles was wat ik in mijn leven heb gezocht in een vrouw. Zij is qua leeftijd nog een stuk jonger dan ik ben en woont in een studentenstad dus zij heeft inderdaad veel meer kans en keuze...zij kan 1 dag tinderen en kiezen uit 60 mannen of heel veel leuke mannen tegenkomen op de universiteit...terwijl ik als 36 jarige man in een klein dorp,zonder tinderhoofd, die net zijn grote liefde is kwijtgeraakt al maandenlang gek wordt van de constante gedachte dat zij nu hele leuke dates heeft,lekker kan zoenen en vrijen met wie en wanneer ze maar wil en ik daar niet meer rustig door kan slapen en hele dagen met een lichaam vol stress rondloop. Dus mocht iemand de briljante oplossing voor de vraag hierboven hebben: kom maar door.

Hier het zelfde verhaal. Vriendlief had het gevoel niet meer. En zegt ook heel leuk; je komt vast wel iemand tegen die leuker is als ik. Hij heeft t waarschijnlijk al verwerkt voor hij de boodschap overbracht en heeft intussen al contact met meerdere vrouwen met 1 in t bijzonder. Als ik vraag of hij nu wat met haar heeft zegt hij daar geen ja of nee op. Alleen dat hij er eerlijk over is geweest dat hij contact met haar heeft. Om gek van te worden.
Ik heb aangegeven even helemaal rust te willen en als hij niet gelukkig met mij kan zijn hij moet doen waar hij gelukkig van wordt, maar ik niet mee zal lopen op dat pad. Daarop is zijn antwoord dat hij nu niet gelukkig met mij kan zijn, maar nooit nooit moet zeggen. Daarnaast wil hij mij heel graag in zijn leven en een goede vriendschap . Maar ik kanndat niet en wil hem nog steeds terug maar als mijn vriend en niet een vriend.
Dus er zitten meerdere mensen in hetzelfde schip

Marc ik heb precies hetzelfde als jou meegemaakt

Hoi SPK,

Wat vervelend voor je.

Wat je kan helpen in het loslaten van de relatie en het verwerken van je liefdesverdriet is om het contact dan ook (in ieder geval voor een tijd) echt te beeindigen. Dus ook niet meer zijn facebook checken en zo.

Op die manier kun je jouw leven weer losweven uit de relatie en kun je weer aarden in jezelf als individu. Je zult dan weer meer rust en kracht ervaren.

Je kunt je aandacht komende tijd dan richten op dingen waar jij blij van wordt en waar je energie van krijgt.

Mij heeft dat vroeger wel geholpen bij het verwerken van liefdesverdriet.

Hoi,

Ik zit nu precies in hetzelfde schuitje, zelfde soort verhaal. Ben er helemaal kapot van.
Als het nog zin heeft voor jou zou ik graag in contact komen.

Groetjes en liefs

Hallo,

Bij mij ook soort van gelijkwaardige situaties.. zou graag in contact komen.

Liefdesverdriet kan erg pijnlijk zijn (en lang duren). Het helpt misschien een beetje om te kijken naar de negatieve ervaringen van de relatie. Dat helpt soms wel met het verwerken.

Hye,

Ik kan er van mee spreken. Ik heb een relatie van bijna 6jaar beëindigd. Ik sukkel nu nog altijd ermee. Ik heb problemen. Nu met keuzes maken, alleen zijn. Ik vergeef mezelf nog altijd niet dat ik iemand pijn heb gedaan waar ik nog altijd veel van hou.

Het laatste jaar is het bergaf gegaan. Zowel hij als ik verloren onze grootouder. Ben ik gaan beseffen of ik dit nog wel wil. We hebben in het laatste jaar 3 x enorme ruzie gehad, waarbij we alle 2 zeiden dit kan zo niet meer tijdens elke ruzie. Ik was mezelf compleet kwijt, mentaal en emotioneel op. Ik ben normaal geen opgever. En die keuze lag en lig mij nog altijd zwaar. Ik liep op de tippen van tenen, stress, angstig, geen zelfvertrouwen. Hij gaaf mij wel steun, maar nadien nam hij dat zo snel terug. Ik kreeg schrik van hem. Als deze woorden uit zijn mond komen; jij bent de reden waarom ik zo doe. Dat brak mij mentaal en emotioneel, en als je ongelukkig bent, dan zal je zo diep.

Zowel hij als ik hebben een poging gedaan om terug te komen bij elkaar. Het doet enorm veel pijn om herinneringen terug te krijgen. Dan mis je de goede momenten terug. Ik denk nog vaak aan hem, dat ik hem terugwil. Maar als dit gebeurd, dan gaan er regels zijn om aan te houden. En ik denk nu anders over onze relatie toen en nu.

Vele zeggen wel, het komt in orde. Je leert iemand anders kennen.
Momenten denk ik dit ook, en probeer ik te genieten van het leven wat ik heb. Andere momenten, denk ik, ik laat niemand meer mij afbreken om wie ik ben of mijn hart in duizend stukken doen. Het verdriet doet minder pijn naarmate de weken vorderen. Iedere persoon heeft soms meer tijd nodig.

Je bent niet alleen.

Je houd noch van hem, en er is geen andere reden om Terug te gaan, en dat is ook niet erg .

Hoi Bart,
Ik heb je verhaal aandachtig gelezen en voel de pijn die je nu ervaart.
Je lijkt me een gevoelsmens, empathisch en met een geweten. Gewoon een goeie kerel dus.

Klote dat je gedane zaken niet kunt omkeren.
Je zegt "het is volledig mijn eigen schuld"...

Ik herken dit... Heb ook de neiging om volledige verantwoordelijkheid te dragen voor het kapotgaan van mijn relatie, me intens slecht te voelen over de onherstelbare schade die ik haar en mezelf heb aangedaan... Alles kapot.

Je vraagt om houvast "zou mijn partner mij ooit nog terug willen" en je bent bang dat je niets meer kunt doen.

Als ik je een tip mag geven: go for it, want wie weet!
Dit is niet het moment om je kop te laten hangen.
Heb geduld met haar, dring jezelf niet op want iets forceren werkt tegen je.
Vind geestelijke rust waar het kan. Zet dan je ego aan de kant en zeg haar wat jij werkelijk voelt in alle oprechtheid

Hoi Bart,

Klote voor je. Snap de spijt, pijn en verdriet die je hebt.
Uit je verhaal snap ik ook wel dat je dit niet hebt gedaan om je relatie bewust kapot te maken. Uit je reactie lees ik ook dat je bewust was van de gevolgen.. je wilde het immers geheim houden. Dat maakt het net iets lastiger

Je hebt iets goed willen doen voor een ander terwijl je weet dat het je relatie kan kosten. Eigenlijk zou je in een relatie dit soort risicos moeten vermijden.

Het is gebeurd. Je voelt je er rot bij. Je geeft je fouten toe.. dat is een goed begin. Ik hoop dat je ex er na verloop van tijd voor zal openstaan en dat de mooie gebeurtenissen tussen jullie de overhand zullen hebben.

Hii denk dat je niet aan je zelf moet denken
Maar eerlijk tegen je man zijn
Dat is de oplossing
Want nu heeft hij geen keuze er in met wat je allemaal achter zijn rug doet
Dat is pas erg en als hij er achterkomt
Dan bezorgen jij jou man misschien wel een trauma
Dus denk niet aan je zelf maar aan je man
Laat hem ook een keus hebben

Beste E.,

Je moet het radicaal afsluiten met de minnaar. Als je je man waar je zielsveel van houdt had verloren was de pijn veel erger geweest. Dat besef je je nu wellicht nog niet, maar je mag blij zijn dat het niet zover is gekomen.
Je moet de minnaar overal blokkeren en alle herinneringen radicaal afsluiten. Herontdek de relatie met je man. Koop bijv. het boek the love story of iets anders met leuke liefdes challenges. Herbeleef jullie eerste dates. Maak een bucketlist of voer deze uit. Koester en waardeer wat je hebt. Je zal je over een tijdje blij en opgelucht voelen dat je niet de verkeerde keuze hebt gemaakt.

Ik zit in dezelfde situatie. Het is over en wat voor mij voelt als mijn ware, heeft al snel een nieuwe relatie gekregen. Ergens denk ik en hoop ik dat het een rebound is en geen stand houdt. Ergens gun ik hem alle geluk, maar gun het mezelf ook met hem. Het doet echt pijn te denken dat hij nu die fijne zoenen aan haar geeft en met haar de liefde bedrijft, wat zo ongelooflijk fijn was met hem. En wat je zegt..ik sta ermee op en ga ermee naar bed. Kan het niet uit mijn gedachten zetten en maak mezelf helemaal gek. We zijn nog heel goed bevriend want dat vinden we moeilijk om los te laten. Dat maakt dat ik nu steeds aan moet horen hoe verliefd hij is en fotos te zien krijg van hen samen..

Ik denk dat het tijd kost en dat ze huiverig is dat je weer terug valt naar het oude. Ik zou als ik jou was gewoon doorgaan met voor haar vechten als zij echt de ware voor jou is. De aanhouder wint! En je bent zowieso al geweldig bezig

Hier een soortgelijk verhaal. Ik werd wakker geschud toen mijn man aangaf wat hij mistte bij mij en was onwijs trots en blij voor me dat ik een verandering doormaakte.
Mijn advies; ga door met waar je mee bezig bent maar neem even helemaal afstand van haar. Laat je nieuwe ik duidelijk zien in je omgeving. Het valt op.
Mijn ervaring is dat mijn vriend na radiostilte ineens contact met mij op ging nemen. Ineens wel een vriendschap wilde. En van daaruit zal ik doorvechten voor ons. Als ik hem zei dat t tussen ons nog niet over was zei hij; zeg nooit nooit!
Het veranderen heb ik voor mezelf gedaan, als ik hem.daarmee uiteindelijk ook terug krijg is dat alleen maar mooi. Ik denk ook dat dat je uitgangspunt moet worden.

Ik herken je gevoelens. Ik had zelf eerst een langdurige relatie, en daarna iemand tegengekomen op wie ik smoorverliefd werd. Gevoelens die zo intens waren en onvergelijkbaar met hoe ik me bij die ander ooit had gevoeld. En dat was wederzijds. Helaas ook hem moeten loslaten hoewel we alletwee nog veel van elkaar hielden. Dat valt me nog steeds heel zwaar. Hij heeft ondertussen iemand anders, maar de aantrekkingskracht is er nog van de 2 kanten. Dat weet ik zeker. Mijn hoofd zegt dat het beter is om geen contact meer op te nemen, maar in mijn hart mis ik hem elke dag.

Hoi Nisha, ik ben na 14 jaar ook mijn liefde kwijtgeraakt. We konden het heel goed vinden met elkaar alleen hadden we een lat relatie zij kon daar heel goed mee om gaan terwijl ik er bij tijden erg moeilijk mee had voelde me vaak eenzaam in de relatie.

Nu het uit is al een aantal maanden ben in echt ziek van verdriet ben 6 kg afgevallen de laatste 2 weken mijn hart is gebroken..weet nu geen oplossing.
Gr alex

Hallo, Ik ben sinds 3 maand ook men ware kwijt gespeeld na een relatie van 11j. Ik heb het niet zien aankomen, en men ex zegt dat de relatie op is en ze genoeg hints heeft gegeven. Ik zit hier met een enorm schuldgevoel omdat ze echt alles is voor mij en ik nooit onze relatie op het spel zou durven zetten. Ze blijft voet bij stuk houden, dus kan haar ook niet dwingen natuurlijk. Vrees dat ik in men verdriet nog even zal dobberen..

Hoi Nisha,

Ik begrijp de pijn.
Heb zelf net een relatie van 16 jaar achter de rug (3 mnd geleden). Alsof er een been is geamputeerd.

Hou je goed,

Bij mij zelfde na 11 jaar en zij heeft nu al een ander. Ergste is nog dat we vrienden nu blijven en ik stiekem hoop hou zo maar dat maakt me ook verdrietig maar als ik het contact verbreek ben ik haar helemaal kwijt. Gisteren haar even alleen gesproken en toen vroeg ik van denk je dat we ooit samen komen en dan zegt ze van misschien dat weetje nooit. Wat moet ik daar nu mee, waarom gaat mijn gevoel niet gewoon weg snap je nadat ze me zoveel pijn heeft gedaan, ik kan haar niet loslaten pff

Deze maand zijn we 3 jaar uit elkaar na een relatie van 6 jaar en nu nog heb ik daar immens veel verdriet van…
Terwijl mijn ex partner al lang is verdergegaan en gelukkig lijkt. Al ben ik blij voor hem, ik zou zo graag ook terug verliefd worden…
Hij was de ware voor mij.

Zo zit de wereld eenmaal in elkaar. Niets is voor eeuwig! Gevoelens veranderen, relaties gaan kapot, mensen groeien uit elkaar betekent niet dat de tijd die jullie samen hebben beleefd gelogen is. Ook na jaren in een relatie kun je ontdekken dat er geen match is. Misschien moet je eens goed nadenken waarover je nou echt rouwt? Wil hij onderdeel blijven van het leven van zijn kinderen? Over welke vrijheid spreek je precies? Je kunt een ander niet tegenhouden om te blijven zodat jouw beeld van een gezin behouden blijft.

Beste Anoniem, als antwoord op jouw reactie:

Natuurlijk kunnen relaties overgaan, dat begrijp ik maar wat ik niet begrijp is dat hij niet op de eerste plek mijn man was..maar dacht ik mijn beste maatje, vader van ons gezamenlijk vlees en bloed.
Daarin verwachtte ik dat hij met mij zou praten over wat er niet goed ging, zodat we de juiste oplossingen konden vinden. Ook als voorbeeld naar onze dochter. Nu is ons hele gezin uit elkaar gevallen door ontrouw: weg vertrouwen en daarmee goede basis voor ons gezin..daar rouw ik om.

Hi Lolita,

Nu weet je dat je beste maatje eigenlijk nooit je beste maatje is geweest, anders had hij je niet zoveel pijn gedaan. In elke relatie is vertrouwen het allerbelangrijkste, vertrouwen op elkaar maar ook vertrouwen dat je elkaar alles kunt vertellen. Vraag jezelf eens af; ken ik deze persoon nou echt? Je kunt er nooit vanuit gaan dat je iemand daadwerkelijk goed kent. Ook al is hij de vader van zoals jij het noemt “onze gezamenlijke vlees en bloed”. Je legt te veel nadruk op jouw verwachtingen en je vergeet dat de verwachtingen van een andere kunnen veranderen. Nogmaals ik keur het niet goed dat hij vreemd is gegaan, het is gewoon een laffe actie. Nu aan jou de vraag, had jij begrip gehad als hij zonder vreemdgaan een einde aan de relatie had gemaakt omdat het voor hem niet meer naar verwachting is of omdat hij geen gevoelens meer heeft? Misschien is het tijd voor jou om te accepteren dat aan alles een einde komt, ook in de relatie met je beste maatje of de vader van jullie gezamenlijke vlees en bloed zoals jij het noemt. Als ik me niet vergis blijft hij die vader alleen niet in een liefdesrelatie met jou. Tijd om je leven op te pakken, je kunt het prima zonder hem!

Ps denk niet te veel vanuit je eigen referentiekader, wat hoort, wat zou ik hebben gedaan, wat verwacht ik, wat vind ik normaal en ook niet vanuit je eigen behoeften. Hij heeft blijkbaar behoefte aan iets anders en jij kunt hem niet loslaten, ongeacht de reden van zijn vertrek of het nou het vreemdgaan is of geen liefde en vervulling meer uit de relatie. En nogmaals, wat noem jij vrijheid? Hebben jullie geen co-ouderschap? Welke vrijheid heeft hij anders dan verder gaan met zijn leven zonder jou, jullie kind blijft toch een gedeelde zorg?