Communicatieproblemen - forum lotgenoten
Lotgenoten communicatieproblemen
Heb je moeite om te communiceren met je partner? Of heeft je partner moeite met communiceren?
Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen.
- Je kunt hier je hart luchten.
- Je kunt de verhalen van lotgenoten lezen.
- Je kunt reageren op de ervaringen van lotgenoten.
Meer ondersteuning nodig?
- Kijk eens op het tipsforum communicatieproblemen >>
- Zoek een relatietherapeut voor hulp bij communicatieproblemen >>
Ontdek hier de verhalen van andere mensen die communicatieproblemen hebben (gehad) in een relatie en deel jouw eigen verhaal.
Inhoud
1. Overzicht met alle verhalen 2. Bekijk alle verhalen - uitgebreid 3. Voeg zelf een verhaal toeOverzicht verhalen
Alle verhalen
Woorden zeggen niks maar daden wel? (Verhaal 53)
Ik ben zelf al bijna 2/3 maanden aan het praten met een meisje. Ken haar via tinder en in het begin deed ze al heel snel ''jaloers'' terwijl ik haar eigenlijk niet eens ken , als ik dan even niet antwoordde zei ze al '' je staat 2 uur bij een huis en je antwoord al 2 uur niet zoek het uit'' en van die dingen, ze deed net alsof ze al een relatie met me had terwijl we maar 5 dagen aan het praten waren. Daarentegen zei ze paar dagen later dat ze me echt leuk vond en vroeg ze wat ik ''voelde'' ik vond dat best snel en zei zelf ook dat ik niet zo snel iets kan voelen voor iemand, maar paar weken later zei ze nog is dat ze me oprecht leuk vond en dat heeft ze nog een aantal keer gezegd. We hadden dan ook is gebeld 3 weken geleden, en eergister wou ze nog is bellen en zelfs toen zei ze van '' wanneer spreken we nu eens af'''en begon ze al te zeggen dat ze de 28ste september wel kon enzo en ik zei dat ik dan ook wel zou kunnen tot zover ik weet heb ik niks te doen , toen zei ze ook van' '' nou dan ben ik de eerste op je planning''. En ze zei ook dat we al zo lang praten dat ze me nog steeds niet zat is. Maar het ding is dus dat ze me ook gewoon heel gemakkelijk 8uur of zelfs nu wel al bijna 20 uur gewoon niet kan sturen en mijn snap op afgeleverd laat staan? Ik snap oprecht haar intenties dan niet. Ze zegt ook vaak ''schatje dit dat'' en dan doet ze weer ''controllerig'' als ik dan ergens ben bijvoorbeeld dan zegt ze wel is ''waar ben je''. Maar ze vraagt eigenlijk amper van hoe mijn dag was of zoiets in die aard, dat deed ze in het begin veel meer. Tijdens het bellen vroeg ze dan wel hoe mijn dag was. Maar ik snap gewoon niet dat ze kan zeggen dat ze me zogezegd leuk vindt en wilt afspreken en al die dingen terwijl ze me ook echt vaak heel lang niet kan sturen, terwijl als ik dan is een keer haar 10 uur '''negeerde'' waar 8 u slaap bij zat, gaat ze wel tegen mij zeggen '' je wordt zelf boos als ik je voor 10uur negeer en nu skip je me al voor 10uur zoek het uit'' maar zelf doet ze 3 dubbel zo erg? Ik snap haar gedrag echt niet. Zeker als je dan tijdens t bellen zegt dat ze wilt afspreken enzo en dan nu ook eigenlijk heel lang me niet kan sturen. Had haar daar al is vaker op aangesproken dat ze zelf dan skipt en dan komt ze af met '' heb dat gewoon niet door'' . Mij lijkt het als je oprecht ook maar iets of wat interesse hebt dat je die persoon toch wel echt wilt sturen of ligt dat aan mij? Vind haar gedrag gewoon heel apart naargelang al die dingen die ze dan wel tegen me zegt net alsof ze me leuk vindt en alles maar me wel super lang niet hoeft te sturen, ze ziet mijn melding echt wel lijkt me toch... ik weet dan niet of ze dit express doet... Word er gek van haha
Saar
22-09-2024
laatste reactie: 23-10-2024
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik zit in dezelfde situatie. Heel eerlijk, dit ga je niet winnen. Hij wil van 2 walletjes eten.
Het erge is, hij is in staat dus om de relatie met jou te verbreken maar niet met haar.
Dat zegt eigenlijk wel genoeg.
Het erge is, hij is in staat dus om de relatie met jou te verbreken maar niet met haar.
Dat zegt eigenlijk wel genoeg.
Noppes
> 2 jaar geleden
Reactie:
Denk dat ze erg onzeker is. Bindingsangst. Ze wilt zekerheid en reactie uitlokken bij jou en dat je haar wel die zekerheid geeft. Zoals dat je zegt ik vind je wel leuk * desnoods met erbij wil het wel rustig aan doen *
Kris
23-10-2024
Verhaal (Verhaal 54)
Weet niet wat ik moet. Het is bijna 5 maanden uit na relatie van bijna 6 jaar. Woonde 3 jaar samen. Hij trok zich terug afgelopen half jaar. Ik ging pushen.. hij veel twijfel o.a over kinderen wat ik telkens uit stelde voor hem. Hij heeft het uitgemaakt 2 dagen voor samenleveningscontract. Afgelopen periode veel wisselende signalen weinig tot geen contact. De wisselende signalen: keer bij mijn nieuwe huis toen was het net uit. Reden onbekend waarom hih daar was. Wist hij zelf ook niet. Hij vond dat we beide verder moesten gaan. Ma als ik dan zeg ik hoop dat je bij draaid. Ma ga niet zitten wachten. Krijg ik als antwoord; moet ik nu ja of nee zeggen?
4 weken terug laatste spullen gehaald. Bijna ruzie en werdt boos. Dat vond hih niet leuk toen weer gepraat.
2 weken terug op een feest waar hij ook was heeft hij me de hele avond in de gaten gehouden. Zijn vrienden zeiden het ook. Werdr er gek van. Het lijkt net of hij me niet helemaal kan vergeten maar er ook niks mee doet. Het lukt mij niet goed om los te laten door dit alles. Ookal neem ik zelf geen contact op.. hij is zo koppig..
4 weken terug laatste spullen gehaald. Bijna ruzie en werdt boos. Dat vond hih niet leuk toen weer gepraat.
2 weken terug op een feest waar hij ook was heeft hij me de hele avond in de gaten gehouden. Zijn vrienden zeiden het ook. Werdr er gek van. Het lijkt net of hij me niet helemaal kan vergeten maar er ook niks mee doet. Het lukt mij niet goed om los te laten door dit alles. Ookal neem ik zelf geen contact op.. hij is zo koppig..
Kris
23-10-2024
laatste reactie: 23-10-2024
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Reacties pleaseee
.
23-10-2024
Relatieproblemen (Verhaal 52)
Dag allemaal,
Ik heb 6 jaar een relatie met mijn vriend en we wonen samen. Twee jaar geleden is hij na een avond stappen met een collega/vriendin dronken mee naar huis gegaan omdat hij anders nog een half uur moest fietsen. Hij heeft hier niets over gezegd en naderhand heb ik na lang doorvragen pas kunnen achterhalen dat hij bij haar in bed had geslapen. Hij zegt zelf dat er niets is gebeurd, maar dit is de start geweest voor mijn wantrouwen.
Een half jaar geleden hebben wij het lastig gehad in onze relatie. Ik zat niet goed in mijn vel en maakte mij heel afhankelijk van hem. Hij zocht juist de vrijheid op en duwde mij weg, waardoor we in een ingewikkeld patroon kwamen. Nadat we dit naar elkaar hebben uitgesproken, bleek ook dat hij deze vriendin/collega met wie hij nog veel contact had leuk vond en dit de start was voor zijn twijfels aan de relatie. Dit was heel pijnlijk, want ik was er altijd al bang voor en toen kwam de bevestiging. We hebben daarna getwijfeld of we verder wilden met elkaar, maar hebben de keuze gemaakt voor de relatie. Sindsdien onderhoudt hij echter nog steeds het contact met haar. Hij doet veel werkprojecten een-op-een met haar, waardoor ze veel samen (bij haar thuis) afspreken, samen terrasjes pakken daarna, met z'n tweeën naar festivals gaan of concerten. Ze spreken ook over persoonlijke zaken. Hij geeft aan dat hij haar niet meer leuk vindt, maar wel een professionele én vriendschappelijke band met haar wil onderhouden.
Ik merk dat ik het slecht kan verdragen en dat het ten koste gaat van mezelf. Ik heb veel wantrouwen (ook al vanuit eerdere relaties) en word erg onzeker. Ze hebben veel plezier samen en het voelt alsof ik aan het wachten ben opdat het wél misgaat (al is het maar omdat ik geen leuke versie ben van mezelf). Als ik dit deel, geeft hij aan dat hij zich beklemd voelt en dat hij vindt dat ik teveel geruststelling/bevestiging nodig heb. Hij geeft dan aan dat hij er klaar mee is.
Ik weet niet goed wat ik wil. Enerzijds wil ik een relatie waarin we elkaar kunnen vertrouwen en vriendschappen kunnen hebben met het andere geslacht. Anderzijds raakt het mij dat hij zoveel plezier heeft met haar en haar ook regelmatig (meerdere keren per week) opzoekt, kosten wat kost de relatie met haar wil onderhouden en dat we hier niet over kunnen praten.
Ik ben benieuwd hoe jullie hiernaar kijken en of jullie tips hebben hoe we dit samen kunnen aanpakken en hoe ik dit bespreekbaar kan gaan maken?
Ik heb 6 jaar een relatie met mijn vriend en we wonen samen. Twee jaar geleden is hij na een avond stappen met een collega/vriendin dronken mee naar huis gegaan omdat hij anders nog een half uur moest fietsen. Hij heeft hier niets over gezegd en naderhand heb ik na lang doorvragen pas kunnen achterhalen dat hij bij haar in bed had geslapen. Hij zegt zelf dat er niets is gebeurd, maar dit is de start geweest voor mijn wantrouwen.
Een half jaar geleden hebben wij het lastig gehad in onze relatie. Ik zat niet goed in mijn vel en maakte mij heel afhankelijk van hem. Hij zocht juist de vrijheid op en duwde mij weg, waardoor we in een ingewikkeld patroon kwamen. Nadat we dit naar elkaar hebben uitgesproken, bleek ook dat hij deze vriendin/collega met wie hij nog veel contact had leuk vond en dit de start was voor zijn twijfels aan de relatie. Dit was heel pijnlijk, want ik was er altijd al bang voor en toen kwam de bevestiging. We hebben daarna getwijfeld of we verder wilden met elkaar, maar hebben de keuze gemaakt voor de relatie. Sindsdien onderhoudt hij echter nog steeds het contact met haar. Hij doet veel werkprojecten een-op-een met haar, waardoor ze veel samen (bij haar thuis) afspreken, samen terrasjes pakken daarna, met z'n tweeën naar festivals gaan of concerten. Ze spreken ook over persoonlijke zaken. Hij geeft aan dat hij haar niet meer leuk vindt, maar wel een professionele én vriendschappelijke band met haar wil onderhouden.
Ik merk dat ik het slecht kan verdragen en dat het ten koste gaat van mezelf. Ik heb veel wantrouwen (ook al vanuit eerdere relaties) en word erg onzeker. Ze hebben veel plezier samen en het voelt alsof ik aan het wachten ben opdat het wél misgaat (al is het maar omdat ik geen leuke versie ben van mezelf). Als ik dit deel, geeft hij aan dat hij zich beklemd voelt en dat hij vindt dat ik teveel geruststelling/bevestiging nodig heb. Hij geeft dan aan dat hij er klaar mee is.
Ik weet niet goed wat ik wil. Enerzijds wil ik een relatie waarin we elkaar kunnen vertrouwen en vriendschappen kunnen hebben met het andere geslacht. Anderzijds raakt het mij dat hij zoveel plezier heeft met haar en haar ook regelmatig (meerdere keren per week) opzoekt, kosten wat kost de relatie met haar wil onderhouden en dat we hier niet over kunnen praten.
Ik ben benieuwd hoe jullie hiernaar kijken en of jullie tips hebben hoe we dit samen kunnen aanpakken en hoe ik dit bespreekbaar kan gaan maken?
Anoniem
08-04-2024
Toon reacties
Verberg reacties
Hij negeert me tijdens ruzies of loopt gewoon weg (Verhaal 25)
Mijn vriend en ik begrijpen elkaar niet. Ik ben in mijn relatie heel emotioneel en uitgesproken. Ik zeg wat ik leuk vind en wat niet. Wat iets met mij doet en wat mijn visies zijn etc. Mijn vriend daarintegen zegt helemaal niks. Hij zegt dat hij cimmunicatie belangrijk vindt, maar hij heeft nooit een mening, alles is goed voor hem en als ik hem aanspreek op iets, dan ligt het opeens aan mij.
Het enige wat ik vraag is begrip en empathie en een beetje emotie. Waarom is het zo moeilijk voor hem om te zeggen: hej schat. Ik begrijp je. Volgende keer zal ik het anders doen. Of hej schat. Zo had ik het niet bedoeld. En mij een knuffel te geven.
Als ik aangeef waarom ik boos of gefrustreerd ben dan zegt hij amper iets terug. Hij negeert mij tijdens ruzies of loopt gewoon weg.
Ik word daar zo kwaad van. Zo boos en teleurgesteld. Ik wil dan mijn spullen pakken en vertrekken. Dat gaat helass niet, want wij hebben 2 kleine kinderen. Ik zit er wel aan te denken of lekker op mezelf te gaan wonen met de kids. Want wat heb ik nou aan een man zonder emotie of begrip? Voor de rest is hij een prima gozer en goede vader. Helpt mee in het huishouden, goede baan en rustig van zichzelf.
Het enige wat ik vraag is begrip en empathie en een beetje emotie. Waarom is het zo moeilijk voor hem om te zeggen: hej schat. Ik begrijp je. Volgende keer zal ik het anders doen. Of hej schat. Zo had ik het niet bedoeld. En mij een knuffel te geven.
Als ik aangeef waarom ik boos of gefrustreerd ben dan zegt hij amper iets terug. Hij negeert mij tijdens ruzies of loopt gewoon weg.
Ik word daar zo kwaad van. Zo boos en teleurgesteld. Ik wil dan mijn spullen pakken en vertrekken. Dat gaat helass niet, want wij hebben 2 kleine kinderen. Ik zit er wel aan te denken of lekker op mezelf te gaan wonen met de kids. Want wat heb ik nou aan een man zonder emotie of begrip? Voor de rest is hij een prima gozer en goede vader. Helpt mee in het huishouden, goede baan en rustig van zichzelf.
Miep
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 27-11-2023
5
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Dit zou ik zo geschreven kunnen hebben!
Ik loop tegen exact hetzelfde aan. Heb je inmiddels een antwoord/oplossing?
Ik loop tegen exact hetzelfde aan. Heb je inmiddels een antwoord/oplossing?
van R
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wow! Het lijkt wel of ik dit geschreven heb! Hier dus exact hetzelfde probleem en het lijkt wel elke dag erger te worden
Kris
> 2 jaar geleden
Reactie:
beste Miep,
ik ben 65 en heb twee volwassen kinderen. ik ben 35 jaar getrouwd en ga nu weg bij mijn partner. ik herken precies wat je vertelt. geen reactie zodra emoties in het spel komen. geen erkenning of herkenning of acceptatie van jouw gevoelens.
is jouw partner emotioneel verwaarloosd vroeger? mijn partner zeker. zijn ouders spraken nooit over hun gevoelens en stonden altijd boven de gevoelens van anderen, inclusief die van hun kinderen. ik hoop dat je de stap hebt genomen om op jezelf te gaan wonen. misschien heb je daarmee wel een patroon doorbroken waardoor het tussen jullie beter is gegaan.
sterkte, Jantien
ik ben 65 en heb twee volwassen kinderen. ik ben 35 jaar getrouwd en ga nu weg bij mijn partner. ik herken precies wat je vertelt. geen reactie zodra emoties in het spel komen. geen erkenning of herkenning of acceptatie van jouw gevoelens.
is jouw partner emotioneel verwaarloosd vroeger? mijn partner zeker. zijn ouders spraken nooit over hun gevoelens en stonden altijd boven de gevoelens van anderen, inclusief die van hun kinderen. ik hoop dat je de stap hebt genomen om op jezelf te gaan wonen. misschien heb je daarmee wel een patroon doorbroken waardoor het tussen jullie beter is gegaan.
sterkte, Jantien
jantien
12-12-2022
Reactie:
Herkenbaar zo moeilijk als je vriend negeert in je relatie. Het doet gewoon pijn.. wat moet je dan met zo n man.
anoniem
28-10-2023
Reactie:
Jouw verhaal kon mijn verhaal zijn.
Gisteren heeft mijn partner na 8 jaar onze latrelatie beëindigd via een berichtje op messenger nadat we de laatste tijd steeds vaker vastliepen hierin.
Ik wilde er alles aan doen om de situatie te "redden" om oplossingen te vinden maar liep continu tegen een muur aan.
Schijnbaar waren zijn gevoelens voor mij niet sterk genoeg meer om ervoor te willen vechten. Ik heb geen enkele uitleg of reden verder gekregen. Ik begrijp oprecht niet hoe iemand zo gemakkelijk een relatie kan beëindigen, via een berichtje notabene. Ik ben 52 en hij 60. Dit slaat gewoon nergens op.
Gisteren heeft mijn partner na 8 jaar onze latrelatie beëindigd via een berichtje op messenger nadat we de laatste tijd steeds vaker vastliepen hierin.
Ik wilde er alles aan doen om de situatie te "redden" om oplossingen te vinden maar liep continu tegen een muur aan.
Schijnbaar waren zijn gevoelens voor mij niet sterk genoeg meer om ervoor te willen vechten. Ik heb geen enkele uitleg of reden verder gekregen. Ik begrijp oprecht niet hoe iemand zo gemakkelijk een relatie kan beëindigen, via een berichtje notabene. Ik ben 52 en hij 60. Dit slaat gewoon nergens op.
Rhona
27-11-2023
Als wij ruzie hebben, dan negeert hij mij (Verhaal 51)
Mijn vriend en ik zijn 21 jaar samen en hebben 2 kinderen. Als wij ruzie hebben, dan negeert hij mij ook. Reageert ook niet op mij whatsapp, praat niet Als ik iets aan hem vraag voor de kinderen. Hij doet alsof ik niet besta, en dat maakt het zo pijnlijk. Ik heb ook vaak sorry gezegd en nog reageert hij niet. Als hij fout is dan zeg hij nooit sorry! Hij geeft zijn eigen fouten nooit toe. Hij is ook geen praten en toont weinig emotie. En dan zeg hij tegen mij ga maar weer huilen. Dat maakt mij zo kwaad!
Als anderen erbij zijn ik vraag wat dan reageert hij wel en thuis gewoon weeer negeren.
Als anderen erbij zijn ik vraag wat dan reageert hij wel en thuis gewoon weeer negeren.
anoniem 42
28-10-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Elke verjaardag liep uit op scheldkannonades (Verhaal 32)
In mijn familie praten ze niet met elkaar. Elke verjaardag liep uit op scheldkannonades tussen de drie broers, hun zus en hun aanhang. Sinds ik mijn familie heb verteld dat mijn vader zijn gezin levenslang heeft mishandeld wordt ik doodgezwegen door mijn familie. Ze zeggen dat ik vergeten moet. Ze gooiden nog wat ijselijke treiterijen naar me toen en laten me voor dood achter.
Ik heb dus geen familie meer........... Zo raar, want ik zag mijn familie altijd als redders in de nood. Voor als ik het echt helemaal niet meer aan zou kunnen. Ze wisten namelijk wel hoe afschuwelijk gewelddadig, sadistisch mijn vader was. Vanaf zijn jeugd al. Maar hun hulpvaardigheid dat bleek dus gewoon een waanidee van mezelf te zijn. De familie van mijn vader blijkt net zo keihard te zijn als mijn dagelijks mishandelende vader was. Ze treiteren zelfs vrolijk mee sinds ze het weten. Mijn tante blijkt ook een beest te zijn. Dat had ik nooit van mijn leven kunnen vermoeden. Zelfs mijn nicht waar ik altijd goed mee kon opschieten kan het niets schelen. Die zwijgt me nu zelfs dood. Terwijl ze zich altijd zo aardig voordeed. Zo is mijn mooie familie dus..... Mooiweerspelers die een gewelddadige sadistische maniak de hand boven het hoofd houden. Toen ik hen(als bewijs) een foto stuurde van het kromgeslagen slagwapen dat mijn vader altijd gebruikte, deed het evengoed helemaal niets. Nu moet ik dus helemaal alleen verder in het leven. Zonder mijn familie. Met zo'n verleden vol afschuwelijke ervaringen. Ik weet niet of dat wel zal gaan. Denk dat ik de pijp maar aan Maarten geef.
Ik heb dus geen familie meer........... Zo raar, want ik zag mijn familie altijd als redders in de nood. Voor als ik het echt helemaal niet meer aan zou kunnen. Ze wisten namelijk wel hoe afschuwelijk gewelddadig, sadistisch mijn vader was. Vanaf zijn jeugd al. Maar hun hulpvaardigheid dat bleek dus gewoon een waanidee van mezelf te zijn. De familie van mijn vader blijkt net zo keihard te zijn als mijn dagelijks mishandelende vader was. Ze treiteren zelfs vrolijk mee sinds ze het weten. Mijn tante blijkt ook een beest te zijn. Dat had ik nooit van mijn leven kunnen vermoeden. Zelfs mijn nicht waar ik altijd goed mee kon opschieten kan het niets schelen. Die zwijgt me nu zelfs dood. Terwijl ze zich altijd zo aardig voordeed. Zo is mijn mooie familie dus..... Mooiweerspelers die een gewelddadige sadistische maniak de hand boven het hoofd houden. Toen ik hen(als bewijs) een foto stuurde van het kromgeslagen slagwapen dat mijn vader altijd gebruikte, deed het evengoed helemaal niets. Nu moet ik dus helemaal alleen verder in het leven. Zonder mijn familie. Met zo'n verleden vol afschuwelijke ervaringen. Ik weet niet of dat wel zal gaan. Denk dat ik de pijp maar aan Maarten geef.
f
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 14-08-2023
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Nee, ik wil niet dood hoor. Dan zou ik het die sadistenfamilie toch wel erg gemakkelijk maken.
f
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat ontzettend naar dit. Ik hoop dat je inmiddels liefdevolle mensen om je heen hebt weten te vinden. Dapper en knap van je om bij jezelf en de waarheid te blijven.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het zwarte schaap is vaak de enige die de waarheid vertelt. Maar de rest kan daar niet mee leven.
Je hebt het goede gedaan want je bent eerlijk geweest. Probeer jezelf goed te voelen hierover. Probeer ook te bedenken dat die mensen je waarschijnlijk niet meer passen. Het is tijd voor een nieuwe fase met mensen die wel bij je passen. Het woordje familie zegt ook niet alles. Er komt zeker een betere fase in je leven!
Je hebt het goede gedaan want je bent eerlijk geweest. Probeer jezelf goed te voelen hierover. Probeer ook te bedenken dat die mensen je waarschijnlijk niet meer passen. Het is tijd voor een nieuwe fase met mensen die wel bij je passen. Het woordje familie zegt ook niet alles. Er komt zeker een betere fase in je leven!
Anoniem
14-08-2023
Hij snurkt (Verhaal 47)
Bijna 20 jaar ben ik samen met mijn man. Lieve vent, er is alleen één ding: hij snurkt. Niet zo maar snurken maar echt heel erg hard. Ik heb hem al diverse keren gevraagd hulp te zoeken hiervoor omdat het slaapapneu is, zijn ademhaling valt weg, voor halve tot minuut. Bovendien heb ik er heel veel last van. Zoveel dat ik de afgelopen 15 jaar denk ik maximaal 3a4 slaap per nacht, met als gevolg dat ik totaal geen energie meer heb. Maar hij weigert hier iets aan te doen. Hij wil geen biertjes en slangetjes in zijn mond tijdens het slapen. Ik heb zelf al oordoppen geprobeerd, maar het geluid gaat overal doorheen. Bovendien is hij groot en zwaar en het hele bed trilt. Ik heb hem ook al gezegd minder te drinken, hij drinkt dagelijks in mijn ogen best veel. Hij wordt niet agressief, maar ligt iedere avond te snurken op de bank. Wordt dan wel soort van pissig als ik iets opzet wat hij niet leuk vind als jij wakker wordt. Ik heb zelf geen familie, ouders of broer/zus, maar heb het laatst wel bij zijn familie in de groep gegooid, maar daar begon zijn moeder gelijk te zeggen dat het allemaal mijn schuld is en dat ik mij niet aan moet stellen. Geen zinnig woord mee te wisselen. Vergeet goeie vent hoor, er hebben 4 kids en geen kamer over om apart te gaan liggen. Volgens hem snurk ik ook. Maar hij heeft er geen last van, ploft op bed en slaapt, terwijl ik juist overal wakker van wordt. Radeloos
Petra
11-07-2023
laatste reactie: 14-08-2023
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Oh wat lijkt me dit een hel! Vreselijk. Ik zou bijna nog vantevoren aan een man vragen of hij snurkt, voordat ik een relatie met hem aan ga 😁
Ik zou heel serieus met hem in gesprek gaan. Niet met een grapje maar er echt op staan dat je wil dat hier wat aan gebeurt. Het is toch geen doen zo weinig slapen?
Het klinkt alsof hij het een beetje met een grapje af doet, maar daar zou ik fel tegenin gaan. Het is trouwens ook niet goed voor zijn gezondheid, apneu.
Hij ontneemt jou gewoon je slaap, door na te laten er wat aan te doen. Lomp gedrag!
Ik zou heel serieus met hem in gesprek gaan. Niet met een grapje maar er echt op staan dat je wil dat hier wat aan gebeurt. Het is toch geen doen zo weinig slapen?
Het klinkt alsof hij het een beetje met een grapje af doet, maar daar zou ik fel tegenin gaan. Het is trouwens ook niet goed voor zijn gezondheid, apneu.
Hij ontneemt jou gewoon je slaap, door na te laten er wat aan te doen. Lomp gedrag!
Anoniem
14-08-2023
Wij hebben heftige ruzies (Verhaal 39)
Hallo,
Mijn man en ik zijn bijna 4 jaar bij elkaar waarvan nu 2 jaar getrouwd. Wij hebben heftige ruzies. Hij is heel dominant en dwingend, zijn wil is wet. En ik laat mij niets zeggen en ga daar vol tegen in. Hij verwijt mij altijd dingen ipv erheen te vragen. Ik kan daar totaal niet tegen en schiet gelijk in de verdediging. Hij wordt de laatste tijd boos om de kleinste dingen. Vanochtend ging het weer goed mis. Hij had zich tandenstokers op de rand van de wasbak klaar gelegd.. dacht hij. Deze waren er vanochtend niet en er werd meteen geschreeuwd dat ik een kut wijf ben want ik had dat weggegooid extra om hem te treiteren. Hij ging helemaal door het lint. Ik geef aan dat ik het niet oke vind ik heb ze niet gezien en al helemaal niet weggegooid om m te treiteren. Hij blijft schreeuwen van wie moet jij mij treiteren waarom moet je mij kapot maken en doe je alles eraan zodat ik nu niet naar mijn werk kan...(z'n elektrische tandenborstel was ook leeg.. ook mijn schuld). Dan heb ik het niet meer en begin ook te schreeuwen dat hij zelf maar eens beter op z'n spullen moet letten. Van kwaad tot erger. Hij roept als ik zometeen geen grijze sokken heb klap ik je op je gezicht. Ik stond al bij de achterdeur op weg naar de droger. Maar ik kan er niet tegen hoe hij tekeer gaat dus ik ga er tegen in.. en ook ik zeg schreeuwend zoek het je uit met je sokken als je zo tegen mij doet. Hij loopt naar mij toe en slaat me recht in mijn gezicht. Lip aan het bloeden, nu een dikke lip. Bril kapot(de 3e alweer).
En dan begint hij te schreeuwen ik wil je niet meer ik hoef je niet meer jij bent geschiedenis voor mij, ik wil scheiden en jij gaat nu vertrekken pak je spullen. Waarop ik weer schreeuw dit zeg je nu al 6 dagen achterelkaar dan vraag nu ook eens eindelijk de scheiding aan als je dat is wat jij wilt.
Hij had mijn auto nodig vanochtend voor werk.
Ik zeg dus als ik echt weg moet dan heb ik mijn auto nodig..dus ik had mijn autosleutels vast en ik wilde ze niet aan hem geven. Hij heeft ze uit mijn handen moeten wringen waardoor ik nu een gebroken vinger heb.
En dan is dit nog maar van vanochtend.. zoals je leest is dit de 6e dag achterelkaar. Gisteren deden we een halve dag normaal tegen elkaar.
Hij is niet alleen schuld dat weet ik ook, ik laat mij moeilijk wat zeggen en verdedig mijzelf altijd als hij schreeuwt schreeuw ik ook en dat maakt het erger. Dit is een ontzettende lastige situatie, alles moet gaan zoals hij het wilt. Precies volgens zijn regels.. hij is autistisch. Ik heb mij laten vertellen door hem dat ik daar maar mee moet leren omgaan. Niets kan zoals ik denk dat het moet of wil ik kan geen mening of gevoel hebben.. alles alleen zoals hij het wilt.. en vaker vergeet hij mij te vertellen hoe hij het wilt .. dan had ik dat moeten ruiken..of onderhand weten hoe hij in elkaar zit en het gewoon moeten weten.
Ik hou ontzettend veel van hem, ik ben getrouwd en zal ook bij hem blijven. Ik heb iets beloofd toen we trouwde dus zal ik bij m moeten blijven kosten wat het kost. Ik weet alleen niet of dit ten goede is van mijn eigen leven en dat van hem. Het wordt steeds erger. Het gaat nooit beter. Hij gaat mij steeds meer haten en om steeds meer van die kleine dingen helemaal van de gieter.
Dit is slechts een klein deel van het verhaal.
Dit is van vanochtend. Het is iets wat al dagen achterelkaar door gaat waarin zowel hij als ik slechte dingen doen en roepen. Ik vraag mij af of dit ooit goed kan komen.. of heeft hij zon diepe haat ontwikkeld voor mij dat ik nooit meer iets goeds kan zijn voor hem..
Bedankt dat ik mijn verhaal kwijt mocht en bedankt voor het lezen van mijn verhaal.
Fijne dag.
Mijn man en ik zijn bijna 4 jaar bij elkaar waarvan nu 2 jaar getrouwd. Wij hebben heftige ruzies. Hij is heel dominant en dwingend, zijn wil is wet. En ik laat mij niets zeggen en ga daar vol tegen in. Hij verwijt mij altijd dingen ipv erheen te vragen. Ik kan daar totaal niet tegen en schiet gelijk in de verdediging. Hij wordt de laatste tijd boos om de kleinste dingen. Vanochtend ging het weer goed mis. Hij had zich tandenstokers op de rand van de wasbak klaar gelegd.. dacht hij. Deze waren er vanochtend niet en er werd meteen geschreeuwd dat ik een kut wijf ben want ik had dat weggegooid extra om hem te treiteren. Hij ging helemaal door het lint. Ik geef aan dat ik het niet oke vind ik heb ze niet gezien en al helemaal niet weggegooid om m te treiteren. Hij blijft schreeuwen van wie moet jij mij treiteren waarom moet je mij kapot maken en doe je alles eraan zodat ik nu niet naar mijn werk kan...(z'n elektrische tandenborstel was ook leeg.. ook mijn schuld). Dan heb ik het niet meer en begin ook te schreeuwen dat hij zelf maar eens beter op z'n spullen moet letten. Van kwaad tot erger. Hij roept als ik zometeen geen grijze sokken heb klap ik je op je gezicht. Ik stond al bij de achterdeur op weg naar de droger. Maar ik kan er niet tegen hoe hij tekeer gaat dus ik ga er tegen in.. en ook ik zeg schreeuwend zoek het je uit met je sokken als je zo tegen mij doet. Hij loopt naar mij toe en slaat me recht in mijn gezicht. Lip aan het bloeden, nu een dikke lip. Bril kapot(de 3e alweer).
En dan begint hij te schreeuwen ik wil je niet meer ik hoef je niet meer jij bent geschiedenis voor mij, ik wil scheiden en jij gaat nu vertrekken pak je spullen. Waarop ik weer schreeuw dit zeg je nu al 6 dagen achterelkaar dan vraag nu ook eens eindelijk de scheiding aan als je dat is wat jij wilt.
Hij had mijn auto nodig vanochtend voor werk.
Ik zeg dus als ik echt weg moet dan heb ik mijn auto nodig..dus ik had mijn autosleutels vast en ik wilde ze niet aan hem geven. Hij heeft ze uit mijn handen moeten wringen waardoor ik nu een gebroken vinger heb.
En dan is dit nog maar van vanochtend.. zoals je leest is dit de 6e dag achterelkaar. Gisteren deden we een halve dag normaal tegen elkaar.
Hij is niet alleen schuld dat weet ik ook, ik laat mij moeilijk wat zeggen en verdedig mijzelf altijd als hij schreeuwt schreeuw ik ook en dat maakt het erger. Dit is een ontzettende lastige situatie, alles moet gaan zoals hij het wilt. Precies volgens zijn regels.. hij is autistisch. Ik heb mij laten vertellen door hem dat ik daar maar mee moet leren omgaan. Niets kan zoals ik denk dat het moet of wil ik kan geen mening of gevoel hebben.. alles alleen zoals hij het wilt.. en vaker vergeet hij mij te vertellen hoe hij het wilt .. dan had ik dat moeten ruiken..of onderhand weten hoe hij in elkaar zit en het gewoon moeten weten.
Ik hou ontzettend veel van hem, ik ben getrouwd en zal ook bij hem blijven. Ik heb iets beloofd toen we trouwde dus zal ik bij m moeten blijven kosten wat het kost. Ik weet alleen niet of dit ten goede is van mijn eigen leven en dat van hem. Het wordt steeds erger. Het gaat nooit beter. Hij gaat mij steeds meer haten en om steeds meer van die kleine dingen helemaal van de gieter.
Dit is slechts een klein deel van het verhaal.
Dit is van vanochtend. Het is iets wat al dagen achterelkaar door gaat waarin zowel hij als ik slechte dingen doen en roepen. Ik vraag mij af of dit ooit goed kan komen.. of heeft hij zon diepe haat ontwikkeld voor mij dat ik nooit meer iets goeds kan zijn voor hem..
Bedankt dat ik mijn verhaal kwijt mocht en bedankt voor het lezen van mijn verhaal.
Fijne dag.
Stef
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 14-08-2023
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Allebei even dominant. Dat komt niet goed. Jullie moeten uit elkaar.
Anoniem
02-07-2023
Reactie:
Probeer, als hij thuis komt van werk niks te zeggen en alleen 30 seconde lang hem omhelzen.. maak een kop thee voor hem klaar met iets lekkers en probeer hart naar hart gesprek te voeren, probeer te achterhalen waar hij echt mee zit.. want misschien weet hij dat zelf niet. Jullie allebei hebben misschien nog heel veel dingen te verwerken uit het verleden wat jullie projecteren in nieuwe situaties, jullie allebei kunnen de situaties niet zien zoals ze echt zijn.
verandering begint bij jezelf, jij wilt graag gehoord worden, dat wil hij net zo. De man wil respect en de vrouw wil waardering. Ego aan de kant hoe moeilijk het ook is en kijk ook eerlijk naar jezelf waarom jij altijd zo defensief moet gaan reageren.
Is hij niet bereid om aan zichzelf te werken of eerlijk met jou te gaan praten over jullie problemen door ook naar zichzelf te gaan kijken en rekening houden met elkaar, zou ik echt gaan scheiden voordat het helemaal misgaat met jou, ik hoop dat jullie nog geen kinderen hebben. Fysiek geweld moet je never nooit accepteren en zal nooit ophouden als je heel duidelijk je grens aangeeft. Op dag kan het helemaal misgaan en kan 1 van jullie het niet meer navertellen.
Neem dit alsjeblieft serieus en onderneem snel stappen!!!!
verandering begint bij jezelf, jij wilt graag gehoord worden, dat wil hij net zo. De man wil respect en de vrouw wil waardering. Ego aan de kant hoe moeilijk het ook is en kijk ook eerlijk naar jezelf waarom jij altijd zo defensief moet gaan reageren.
Is hij niet bereid om aan zichzelf te werken of eerlijk met jou te gaan praten over jullie problemen door ook naar zichzelf te gaan kijken en rekening houden met elkaar, zou ik echt gaan scheiden voordat het helemaal misgaat met jou, ik hoop dat jullie nog geen kinderen hebben. Fysiek geweld moet je never nooit accepteren en zal nooit ophouden als je heel duidelijk je grens aangeeft. Op dag kan het helemaal misgaan en kan 1 van jullie het niet meer navertellen.
Neem dit alsjeblieft serieus en onderneem snel stappen!!!!
Kijk naar de kern
27-07-2023
Reactie:
Oh jee, dit klinkt niet goed. Ja je hebt wat beloofd maar als er geweld is in een relatie komt dat vaak niet meer goed.
Wat ik zie is dat de meeste mensen dan aan kinderen beginnen: van, dat gaat het wel over. Dat gaat het niet.
Houd niet teveel vast aan een belofte. Als een relatie niet werkt, er zelfs fysiek geweld is, heb dan de moed om te stoppen.
Wat ik zie is dat de meeste mensen dan aan kinderen beginnen: van, dat gaat het wel over. Dat gaat het niet.
Houd niet teveel vast aan een belofte. Als een relatie niet werkt, er zelfs fysiek geweld is, heb dan de moed om te stoppen.
Anoniem
14-08-2023
Moet dit gewoon kunnen? (Verhaal 29)
Mijn partner waarmee ik 7 jaar een relatie heb is voor een dagje uit naar een ex toe en blijft daar ook slapen. Ik heb geprobeerd mijn verstand en gevoel uit te schakelen maar merk dat ik er toch heel veel moeite mee heb.
Hij heeft mij van te voren de mails tussen hun beiden doorgestuurd waarin zij aangaf dat ze het leuk vindt dat hij komt mits zijn geliefde (ik dus) ermee instemt. Ik heb niet echt ja of nee gezegd maar het laten gebeuren. Hij is al eens eerder 1 dag met haar op stap geweest maar steeds naar huis gekomen, ik heb tot op heden nog geen kennis met haar gemaakt. Daar heb ik het wel met hem over gehad en dan krijg ik als antwoord dat het haar om hem gaat en niet om mij! Zij is uiteraard nog nooit bij ons geweest en het voelt voor mij als respectloos, zij weet uiteraard dat hij niet alleen is, zij wel en het geeft mij een gevoel alsof ik genegeerd word.
Ik weet hier niet goed raad mee, zie ik het verkeerd, moet dit gewoon kunnen of wordt hier toch een grens overschreden? Ik gun hem zijn dagje uit, heb er ook geen problemen mee dat hij met haar dat dagje uit doet maar waar sta ik hierin?
Hij heeft mij van te voren de mails tussen hun beiden doorgestuurd waarin zij aangaf dat ze het leuk vindt dat hij komt mits zijn geliefde (ik dus) ermee instemt. Ik heb niet echt ja of nee gezegd maar het laten gebeuren. Hij is al eens eerder 1 dag met haar op stap geweest maar steeds naar huis gekomen, ik heb tot op heden nog geen kennis met haar gemaakt. Daar heb ik het wel met hem over gehad en dan krijg ik als antwoord dat het haar om hem gaat en niet om mij! Zij is uiteraard nog nooit bij ons geweest en het voelt voor mij als respectloos, zij weet uiteraard dat hij niet alleen is, zij wel en het geeft mij een gevoel alsof ik genegeerd word.
Ik weet hier niet goed raad mee, zie ik het verkeerd, moet dit gewoon kunnen of wordt hier toch een grens overschreden? Ik gun hem zijn dagje uit, heb er ook geen problemen mee dat hij met haar dat dagje uit doet maar waar sta ik hierin?
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 13-07-2023
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Alleen al het antwoord van je vriend. Dat het om hem gaat en niet om jou zegt genoeg. Ik zou maar eens kennis met haar maken als ik jou was. Als je vriend daar tegen is zegt dat ook genoeg. Dat ze een dagje uit gaan oké, maar dat hij bij haar blijft slapen? Ben je wel goed bij je hoofd?
Brigit
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zijn jullie er al uit?
Vind het heel raar om bij je ex te slapen als je een relatie hebt. Ook al ben je nog vrienden. Is geen tof signaal naar je vriendin.
Mijn vriend logeert soms een paar dagen bij ex vanwege hun kinderen die niet bij hem mogen komen. Maar ik ben ook vaak mee geweest wezen slapen daar. Soms heb ik gewoon geen zin om mee te gaan. Ze logeren ook wel eens bij ons en de ex is dan ook mee. We zijn een soort van vriendinen. Ze is een beetje een tante voor mij. Onze kinderen zijn half zus en broetjes van elkaar.we gunnen ze allemaal hun broer zusjes en ouders.. maar we lopen soms wel een beetje op eierschillen. Het is moeilijk om de verstandhouding goed te houden aangezien ex heel bezitterig is over hun kinderen. Mijn vriend was er alleen voor zijn sperma dat soort dingen zegt ze. Ze hadden wel even een relatie maar dat was een drama.
Nu hebben we een soort van goede verstandhouding met zn allen.
Maar in jouw situatie zou ik het echt niet leuk vinden en gekwetst zijn. Behalve als ik haar echt heel goed kon en het super duidelijk was dus dat ze echt nooit meer iets met elkaar zouden willen. En ik ook uitgenodigd werd etc.
Vind het heel raar om bij je ex te slapen als je een relatie hebt. Ook al ben je nog vrienden. Is geen tof signaal naar je vriendin.
Mijn vriend logeert soms een paar dagen bij ex vanwege hun kinderen die niet bij hem mogen komen. Maar ik ben ook vaak mee geweest wezen slapen daar. Soms heb ik gewoon geen zin om mee te gaan. Ze logeren ook wel eens bij ons en de ex is dan ook mee. We zijn een soort van vriendinen. Ze is een beetje een tante voor mij. Onze kinderen zijn half zus en broetjes van elkaar.we gunnen ze allemaal hun broer zusjes en ouders.. maar we lopen soms wel een beetje op eierschillen. Het is moeilijk om de verstandhouding goed te houden aangezien ex heel bezitterig is over hun kinderen. Mijn vriend was er alleen voor zijn sperma dat soort dingen zegt ze. Ze hadden wel even een relatie maar dat was een drama.
Nu hebben we een soort van goede verstandhouding met zn allen.
Maar in jouw situatie zou ik het echt niet leuk vinden en gekwetst zijn. Behalve als ik haar echt heel goed kon en het super duidelijk was dus dat ze echt nooit meer iets met elkaar zouden willen. En ik ook uitgenodigd werd etc.
Esha
13-07-2023
Mijn vriend haat me. (Verhaal 24)
6 jaar samen met mijn vriend. Vaak zijn we gelukkig, maar ik ben geen goede vriendin voor hem. Hij vind dat ik te weinig doe in huis en niks voor ons. Ben ik niet helemaal mee eens, ik kook iedere dag, doe de was, maak schoon etc maar ja, ik kan meer doen. Als hij boos wordt en discussie aangaat is het vaak in combinatie met alcohol waardoor het escaleert. Schreeuwen, vloeken, schelden en zegt dat ik een touw moet zoeken. 1x gezegd dat ie hoopt dat ik kanker krijg en doodga.
Ik vind dat niet oke maar snap zijn haat tegen mij omdat hij gefrustreerd is dat ik niet meer doe. We hebben samen een huis gekocht en verhuisd naar andere kant van het land voor hem waardoor ik nu niemand om me heen heb waar ik heen kan. Ik weet niet of hij me vergeeft als hij is afgekoeld, dus zoek plek om heen te gaan. Wat is het beste indien ik weg moet, hotel of naar vrienden/familie rijden?
Het liefste heb ik iemand die van me houdt en als hij boos is rustig blijft praten. Maar som denk ik dat dat een sprookje is.
Ik vind dat niet oke maar snap zijn haat tegen mij omdat hij gefrustreerd is dat ik niet meer doe. We hebben samen een huis gekocht en verhuisd naar andere kant van het land voor hem waardoor ik nu niemand om me heen heb waar ik heen kan. Ik weet niet of hij me vergeeft als hij is afgekoeld, dus zoek plek om heen te gaan. Wat is het beste indien ik weg moet, hotel of naar vrienden/familie rijden?
Het liefste heb ik iemand die van me houdt en als hij boos is rustig blijft praten. Maar som denk ik dat dat een sprookje is.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 13-07-2023
4
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Je vriend is gewoon ronduit een mishandelaar. Hoop dat je intussen veilig bent en een veilige plek hebt gevonden waar je je geapprecieerd en geborgen voelt. Is puur narcistisch gedrag en alcohol is GEEN excuus
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wegwezen daar. Mijn eerste vriend was er ook zo een en er komt niets goeds van. Alleen al dat jij zijn haat naar jou toe snapt dat deugt al niet. Hij is een narcist en jij bent de afhankelijke. Wegwezen, terug naar je familie.
Silvia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Weet dat je niet alleen staat. Ik heb zo een man. Alles is mijn schuld en hij haat me. Als hij te lang slaapt, zat is, ruzie heeft op werk,..
En yep, dan zie ik zijn vuist van zeer dichtbij .
Lieve schat, ga weg, red jezelf.xxx
En yep, dan zie ik zijn vuist van zeer dichtbij .
Lieve schat, ga weg, red jezelf.xxx
Anoniem
05-03-2023
Reactie:
Omg, nee dit klinkt echt niet goed. Je bent er toch niet om zijn huishoudslaafje te zijn. En wat hij zegt dronken echt niet ok. Je kan het best weggaan. Wat de mensen hierboven ook zeggen. Het klinkt als mentale mishandeling. Narcistisch gedrag. Wil je daar de rest van je leven mee opgescheept zitten?
Esha
13-07-2023
Hoe peuter ik aan zijn verstand dat dit niet normaal is? (Verhaal 43)
Mijn partner en ik werken allebei fulltime. Ik werk in een vrij hectische omgeving met veel ad hoc vragen en hij in een omgeving waarbij alles op het dooie gemak gaat met veel pauzes, tafeltennis, slapen tijdens de pauzes. Of ik jaloers ben? Nee zeker niet, ik zou me kapot vervelen en me niet uitgedaagd voelen. Het enige wat me dwarszit is dat ik echt even moet bijkomen als ik thuiskom, hij niet, en dat als ik soms m'n verhaal kwijt wil, dat hij zich totaal niet kan of wil inleven als ik het over hectiek heb. Met 'soms' bedoel ik 1x in de zoveel tijd. Hij vindt dat ik me niet zo druk moet maken, 'het is maar werk'. Tot op zekere hoogte heeft hij gelijk maar om nu altijd weer die dooddoener in te zetten als ik even wil ventileren vind ik ergerlijk. Ik heb er genoeg van dat hij niet snapt dat andere mensen best hard moeten werken voor hun geld en niet zoals hij lekker lui kunnen doen en daarmee een riant salaris verdiend. Het maakt dat ik het gevoel krijg dat ik nooit meer iets kan zeggen/vertellen over m'n werk. Daarnaast irriteert het me mateloos dat hij erover opschept dat hij zo'n luizenbaan heeft. 'Ik heb ze weer verdiend hoor' zegt ie dan als hij thuiskomt en lachend vertelt dat hij 1,5 uur in de baas z'n tijd heeft liggen slapen om vervolgens na het eten wéér op de bank in slaap valt. Hoe peuter ik aan zijn verstand dat dit niet normaal is?
Karina
10-04-2023
laatste reactie: 13-07-2023
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hai ,ja lekker lullig van m, hij kan zich toch in jouw gevoelens proberen in te leven.
Weet niet hoe je zo iemand dat duidelijk maakt. Echt niet sorry. Sommige mensen zijn zo. Hebben een bord voor hun kop. Heb je er al wel over gepraat,? Ik geloof het wel uit je bericht te lezen. Ik zou hier zelf wel een big deal van maken. Maar in de praktijk heb ik gemerkt dat je bij sommige mannen op je kop kan gaan staan en ze het nog niet doorhebben. Vanuit jezelf praten vertrekken dat je je gekwetst voelt etc.
Eigenlijk is zijn gedrag gewoon lomp. Jij hard werken en hij lekker lui geld verdienen ja fijn voor hem.
Laat al het huishoudelijk werk vallen als protest,kook niet meer, laat hem het doen en ga lekker met een cocktail op de bank relaxen. Zegt hij er wat van doe dan onbegripvol net zoals hij tegen jou. Hem een beetje naapen. Dat vindt hij vast niet leuk. Vertel hem dan voor het tot een hele ruzie uitloopt dat je hem een spiegel aan het voorhouden bent. Mischien werkt het mischien niet. Sterkte anyway
Weet niet hoe je zo iemand dat duidelijk maakt. Echt niet sorry. Sommige mensen zijn zo. Hebben een bord voor hun kop. Heb je er al wel over gepraat,? Ik geloof het wel uit je bericht te lezen. Ik zou hier zelf wel een big deal van maken. Maar in de praktijk heb ik gemerkt dat je bij sommige mannen op je kop kan gaan staan en ze het nog niet doorhebben. Vanuit jezelf praten vertrekken dat je je gekwetst voelt etc.
Eigenlijk is zijn gedrag gewoon lomp. Jij hard werken en hij lekker lui geld verdienen ja fijn voor hem.
Laat al het huishoudelijk werk vallen als protest,kook niet meer, laat hem het doen en ga lekker met een cocktail op de bank relaxen. Zegt hij er wat van doe dan onbegripvol net zoals hij tegen jou. Hem een beetje naapen. Dat vindt hij vast niet leuk. Vertel hem dan voor het tot een hele ruzie uitloopt dat je hem een spiegel aan het voorhouden bent. Mischien werkt het mischien niet. Sterkte anyway
Esha
13-07-2023
Hoe pak ik het zo aan dat men me gelooft? (Verhaal 46)
Hoe pak ik het zo aan dat men me gelooft? Mijn oom werkte vroeger bij een onderdeel van het ministerie van Financiën, zijn hele leven lang en had daardoor zo zijn contacten. Daardoor was hij al vroeg op de hoogte van de plannen van het World Economic Forum van dhr. Klaus Schwab.
Het WEF bestond nog maar maar een paar jaar toen onze oom ons al vertelde van de plannen van het WEF en de kopstukken van Europa. Dat de boeren in de toekomst uit Nederland zouden moeten verdwijnen. Dat Nederland als soeverein land zou gaan verdwijnen en hij vertelde over Tristate City, al noemde hij die naam niet.
Nederland zou worden volgebouwd.
Oom is al lang dood maar nu het in Nederland en Europa zo'n afbrekende chaos is en ik over het Build Back Better-plan hoor, komen oom zijn verhalen weer bovendrijven na al die jaren. Dan denk je toch het kan toch niet waar zijn?
Als ik het tegen anderen vertel dan zetten ze me weg als fantast.
Was het maar fantasie.
Het WEF bestond nog maar maar een paar jaar toen onze oom ons al vertelde van de plannen van het WEF en de kopstukken van Europa. Dat de boeren in de toekomst uit Nederland zouden moeten verdwijnen. Dat Nederland als soeverein land zou gaan verdwijnen en hij vertelde over Tristate City, al noemde hij die naam niet.
Nederland zou worden volgebouwd.
Oom is al lang dood maar nu het in Nederland en Europa zo'n afbrekende chaos is en ik over het Build Back Better-plan hoor, komen oom zijn verhalen weer bovendrijven na al die jaren. Dan denk je toch het kan toch niet waar zijn?
Als ik het tegen anderen vertel dan zetten ze me weg als fantast.
Was het maar fantasie.
Nichtje van oom.
01-07-2023
laatste reactie: 10-07-2023
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi Nichtje,
Het is voor veel mensen teveel om te geloven. Voor mij ook soms, maar ik weet zeker dat het waar is wat je zegt. Maar wat zijn de consequenties? Kun je nog vertrouwen in de samenleving en de overheid?
Het is voor veel mensen teveel om te geloven. Voor mij ook soms, maar ik weet zeker dat het waar is wat je zegt. Maar wat zijn de consequenties? Kun je nog vertrouwen in de samenleving en de overheid?
Anoniem
10-07-2023
Praten over prive dingen (Verhaal 37)
Ik. Heb een hele leuke lieve vriend en hij verteld me. Heel veel privé dingen aan mij maar omdat hij ook veel mee maakt hij heeft twee exen en twee kinderen hij maakt veel dingen mee, vergelijken met mij maak ik niet zo heel veel dingen mee ook met privé dingen niet, hoe kan ik met hem praten over prive dingen tegenover mijn vriend,
S. Groenendaal
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 02-07-2023
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Dat wordt moeilijk. Hij zal wel helemaal overvol zitten met al die exen, kinderen en verhalen. Als jij daarbij in het niet valt en hij uit zichzelf niets aan jou vraagt zit hij daar alleen maar voor zichzelf. Als een vat dat overloopt in de opvangbak die jij lijkt te zijn.
Anoniem
02-07-2023
Alles wat ik zeg wordt teruggekoppeld naar mij (Verhaal 40)
Een vraag
Ik kan niet communiceren met mijn partner
Alles wat ik zeg wordt teruggekoppeld naar mij
Nooit concreet antwoordt geven
Niemand durft te zeggen tegen hem datvhij deze uitspraken niet kan doen
Zet een beeld neer van mij ,wat niet klopt ,
Ik kan niet communiceren met mijn partner
Alles wat ik zeg wordt teruggekoppeld naar mij
Nooit concreet antwoordt geven
Niemand durft te zeggen tegen hem datvhij deze uitspraken niet kan doen
Zet een beeld neer van mij ,wat niet klopt ,
Willy
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 02-07-2023
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Waarschijnijk een narcist. Is niets aan te doen. Hoe ouder die worden hoe erger het wordt.
Anoniem
02-07-2023
Man drinkt te veel en geeft mij van alles de schuld (Verhaal 41)
Meer dan 20 jaar samen, kinderen, getrouwd.
Man had voor mij een langdurige relatie van 5 jaar.
Man drinkt te veel en geeft mij van alles de schuld. Zijn vuisten vinden meermaals mijn hoofd. Ik heb een beetje overgewicht maar hij ook. Ik ben dik, dom, slecht. Hij haat me, zijn vroegere vriendin was beter, zijn moeder is perfect,.... Gaat dit ooit over?
Man had voor mij een langdurige relatie van 5 jaar.
Man drinkt te veel en geeft mij van alles de schuld. Zijn vuisten vinden meermaals mijn hoofd. Ik heb een beetje overgewicht maar hij ook. Ik ben dik, dom, slecht. Hij haat me, zijn vroegere vriendin was beter, zijn moeder is perfect,.... Gaat dit ooit over?
Anoniem
05-03-2023
laatste reactie: 02-07-2023
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Dit gaat pas over als je weggaat
Anoniem
10-03-2023
Reactie:
Wat vreselijk moeilijk moet dit voor je zijn. Je geeft niet zomaar je huwelijk op na 20 jaar, je zoekt waarschijnlijk naar een andere oplossing dan dat. Ik weet niet of zijn gedrag een reden heeft, en nog belangrijker of die reden samen op te lossen is of niet.
Maar, stel je eens voor dat je net in deze relatie zat en dat hij dat zou doen. Waar zou je grens dan liggen? Zou je het oké vinden dat hij je mishandelt? In een relatie wordt die grens steeds onduidelijker, steeds verder opgerekt. Het is denk ik wel belangrijk daar even bij stil te staan.
Je kan wachten op verandering, mensen een tweede kans geven, maar daar mag je nooit zelf aan onderdoor gaan. Als moeder heb je denk ik wel belangrijkere dingen aan je hoofd....
Maar, stel je eens voor dat je net in deze relatie zat en dat hij dat zou doen. Waar zou je grens dan liggen? Zou je het oké vinden dat hij je mishandelt? In een relatie wordt die grens steeds onduidelijker, steeds verder opgerekt. Het is denk ik wel belangrijk daar even bij stil te staan.
Je kan wachten op verandering, mensen een tweede kans geven, maar daar mag je nooit zelf aan onderdoor gaan. Als moeder heb je denk ik wel belangrijkere dingen aan je hoofd....
Anoniem
04-04-2023
Reactie:
Een alcoholist stopt nooit. Niet omdat hij slecht is, maar omdat de rede de weg naar buiten niet meer kan vinden.
Anoniem
02-07-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ik wil mijn oude, zelfzekere ik terug (Verhaal 45)
Hallo, ik ben X, vrouw van 23 jaar. Sinds anderhalf jaar ben ik samen met Y, een superinteressante man van 24 die veel talenten heeft en wie ik intens graag zie. Onze relatie is sinds in het begin in een sneltrein gelopen, we wonen reeds een half jaar samen en hebben sinds een kleine 4 maand een hond geadopteerd. We waren zo gelukkig, geen vuiltje aan de lucht. Ik studeer nog (mijn laatste jaar, veel stress om te slagen, aan de slag te gaan maar ook op zoek naar mijzelf, wie ben ik echt) en hij werkt al 3 jaar op 3 verschillende jobs, en is steeds tot ‘s avonds laat bezig met zijn job. Nu botsen wij de laatste maanden op heel wat problemen, hij sluit zich volledig af als ik iets zeg en ik voel me ongehoord. Alsof het niet uitmaakt wat ik zeg, hij kijkt voor zich en doet verder met zijn taken, zijn werk. Ik heb al vanalles geprobeerd, maar met elke stap die ik dichterbij probeer te zetten, doet hij er 2 achteruit. ‘Ik wil nu niet praten, ik heb schijt aan communicatie’. Ik lucht mijn hart en vraag hem wat hij denkt, maar hij kan dit niet onder woorden brengen, althans niet op het moment zelf. Een paar dagen later komt het er dan uit als verdedigingsmechanisme ‘toen zei jij dat je dat nodig hebt, wel ik heb dit dit en dit nodig’, waarop ik me dan afvraag: waarom zei je dat niet op het moment dat we aan communicatie gestart waren, we beginnen nu volledig van heraf… momenteel heb ik het gevoel block te staan. Ik wil mijn oude, zelfzekere ik terug maar hij maakt me onzeker, ik kan niet vertellen wat ik wil want er komt toch geen reactie op, enkel een blanco gezicht. Ik weet echt niet wat te doen, zou door vuur gaan voor hem maar wil mezelf toch niet verbranden, zeker niet zo vroeg in het leven. Help.
X
25-05-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Ik ben het zat, maar wil hem niet kwijt (Verhaal 18)
Weet niet eens hoe ik moet beginnen. Mijn vriend en ik zijn 7 jaar bij elkaar. (Lat relatie). Maar me vriend liegt gewoon heel veel en komt afspraken niet na.. ook heb ik al maanden het idee dat ik niet belangrijk voor hem ben.. en dat gaat steeds vaker opspelen. Op 1 of andere manier kan ik de gebeurtenissen niet meer loslaten / vergeten. En bij elk dingetje ben ik al op me hoede voor wat er nu weer voor leugen gaat komen. Anders gezegd ik zoek ondertussen overal wat achter.
Ik merk dat het me steeds meer gaat irriteren maar een punt erachter zetten lukt me niet.. als er een afspraak niet nagekomen is en ik wordt boos, lijkt het wel of ik tegen een muur praat. Ik krijg weinig response van hem of hij zegt ben je klaar je praat al 15 min of hij zegt ik zie het niet zo.. En dan gaan we maar boodschappen doen en wordt er gedaan alsof er niks aan de hand is.. maar voor mijn gevoel lost het niks op. Er wordt niks mee gedaan alsof wat ik zeg er niet toe doet.
Ik heb het gevoel dat alles en iedereen belangrijker is dan mij.
Voorbeeld: ik krijg een sms van hem dat hij gaat douchen en mij om half 9 belt.. vervolgens om half 9 belt zijn moeder met de mededeling dat hij op schiphol staat en naae turkije gaat voor 3 dgn voor een cosmetische ingreep.. ik weet van niks??. Zijn ma weet al 2 wkn dat hij daarheen gaat zijn werk weet het. Maar ik niet?. Dan na 1 week ruzie goed ruzie zou hij zich van zijn betere kant laten zien. Hij was bang dat ik boos werd vandaar dat hij het niet vertelde, ik gezegd ik wordt juist boos omdat je het mij niet vertelt daar maak je het alleen maar erger mee.
Half jaar later overlijdt mijn vader meneer wil niet naar de condoleance komen want hij moet eerst gewoon werken en het is zijn ding niet.. ik heb lopen huilen schreeuwen waarom hij mij niet wilt steunen op zon dag. Hij kent me vader tenslotte ook goed. Maar nope zijn ding niet hij is er toch met de begrafenis. Uiteindelijk me zus aan te pas moeten komen en toen snapte hij pas dat het misschien wel belangrijk was om er te zijn. ( waarom niet van mij aannemen, maar wel van een ander).
Vervolgens 1 week na de begravenis gaat meneer weer een cosmetische behandeling laten doen dit keer in nederland en ja natuurlijk hoor ik dat nu 1 dag van tevoren. Iedereen wist het weer behalve ik.
Ik gevraagd heb je niet geleerd van de vorige keer ja hij was weer bang dat ik boos werd. Pffffff.
Als ik geopereerd wordt is het ik moet werken. Ik kom eind van de week wel een keer langs bij je. Puntje bij paaltje heeft hij me uit het ziekenhuis opgehaald thuisgebracht en bleef hij slapen om de volgende dag weer te werken. De rest van de week niet meer gezien. Zelfs een simpele sms met hoe gaat het was teveel moeite. Want hij had het druk.
En nu ook weer in februari onze vakantie afgestemt op elkaar. En wat gebeurd laatste werkdag voor de vakantie krijg ik de mededeling dat hij toch nog 3 dgn moet werken.. de derde dag krijg ik te horen dat hij toch nog 1 dag langer moest werken. Dus mijn 1e week vakantie zat erop. Lekkere afspraken zo..
Voor het boeken van de vakantie last minute belde ik hem op, op zijn werk.. mag ik hem niet bellen en storen komt er een collega binnen gooit hij zo de hoorn erop? Kan je niet gewoon beleefd zeggen sorry komt ff een collega binnen ik bel je zo ff terug?
Borrel op zijn werk. Wat ik ook weer uiteraard halve dag van tevoren weet. Stuurt hij mij een sms ik rij zo weg bel je zo ( meestal rond half 9) ik 45 min gewacht geen belletje.. bel ik hem wordt er niet opgenomen. Ik nog een paar x gebeld en gesmst geen gehoor. Om 23.15 kreeg ik hem aan de telefoon. Kan je niet beleefd opnemen of iets smsen. Nope ik stoor uiteraard weer..
Maar andersom op zijn vrije dag staan we om 5 uur voor een restaurant om te gaan eten belt zijn bazin, dan neemt hij wel op en moesten we gewoon 20 min wachten voor de balie dat hij een keer terug kwam van zijn telefoongesprek.. gelukkig mag zij wel storen in prive tijd.
Ik ben het gewoon zat dat ik nergens van op aan kan bij hem. Nooit ergens van op de hoogte wordt gesteld. Bij iedereen alles kan en ja is en ik altijd maar nee hoor.. hij snapt mijn frustraties niet en mijn vertrouwen ver te zoeken is in hem..
De ene dag snapt hij het en uur later is al " ach ja".. lijkt wel of hij altijd poep aan mij heeft..
Ik wil hem niet kwijt maar wil hem is aan het verstand krijgen dat dit zo niet langer kan en dat hij ook is water bij de wijn mag doen..
Wie heeft aub tips hoe ik het hem nou is duidelijk maak
Ik merk dat het me steeds meer gaat irriteren maar een punt erachter zetten lukt me niet.. als er een afspraak niet nagekomen is en ik wordt boos, lijkt het wel of ik tegen een muur praat. Ik krijg weinig response van hem of hij zegt ben je klaar je praat al 15 min of hij zegt ik zie het niet zo.. En dan gaan we maar boodschappen doen en wordt er gedaan alsof er niks aan de hand is.. maar voor mijn gevoel lost het niks op. Er wordt niks mee gedaan alsof wat ik zeg er niet toe doet.
Ik heb het gevoel dat alles en iedereen belangrijker is dan mij.
Voorbeeld: ik krijg een sms van hem dat hij gaat douchen en mij om half 9 belt.. vervolgens om half 9 belt zijn moeder met de mededeling dat hij op schiphol staat en naae turkije gaat voor 3 dgn voor een cosmetische ingreep.. ik weet van niks??. Zijn ma weet al 2 wkn dat hij daarheen gaat zijn werk weet het. Maar ik niet?. Dan na 1 week ruzie goed ruzie zou hij zich van zijn betere kant laten zien. Hij was bang dat ik boos werd vandaar dat hij het niet vertelde, ik gezegd ik wordt juist boos omdat je het mij niet vertelt daar maak je het alleen maar erger mee.
Half jaar later overlijdt mijn vader meneer wil niet naar de condoleance komen want hij moet eerst gewoon werken en het is zijn ding niet.. ik heb lopen huilen schreeuwen waarom hij mij niet wilt steunen op zon dag. Hij kent me vader tenslotte ook goed. Maar nope zijn ding niet hij is er toch met de begrafenis. Uiteindelijk me zus aan te pas moeten komen en toen snapte hij pas dat het misschien wel belangrijk was om er te zijn. ( waarom niet van mij aannemen, maar wel van een ander).
Vervolgens 1 week na de begravenis gaat meneer weer een cosmetische behandeling laten doen dit keer in nederland en ja natuurlijk hoor ik dat nu 1 dag van tevoren. Iedereen wist het weer behalve ik.
Ik gevraagd heb je niet geleerd van de vorige keer ja hij was weer bang dat ik boos werd. Pffffff.
Als ik geopereerd wordt is het ik moet werken. Ik kom eind van de week wel een keer langs bij je. Puntje bij paaltje heeft hij me uit het ziekenhuis opgehaald thuisgebracht en bleef hij slapen om de volgende dag weer te werken. De rest van de week niet meer gezien. Zelfs een simpele sms met hoe gaat het was teveel moeite. Want hij had het druk.
En nu ook weer in februari onze vakantie afgestemt op elkaar. En wat gebeurd laatste werkdag voor de vakantie krijg ik de mededeling dat hij toch nog 3 dgn moet werken.. de derde dag krijg ik te horen dat hij toch nog 1 dag langer moest werken. Dus mijn 1e week vakantie zat erop. Lekkere afspraken zo..
Voor het boeken van de vakantie last minute belde ik hem op, op zijn werk.. mag ik hem niet bellen en storen komt er een collega binnen gooit hij zo de hoorn erop? Kan je niet gewoon beleefd zeggen sorry komt ff een collega binnen ik bel je zo ff terug?
Borrel op zijn werk. Wat ik ook weer uiteraard halve dag van tevoren weet. Stuurt hij mij een sms ik rij zo weg bel je zo ( meestal rond half 9) ik 45 min gewacht geen belletje.. bel ik hem wordt er niet opgenomen. Ik nog een paar x gebeld en gesmst geen gehoor. Om 23.15 kreeg ik hem aan de telefoon. Kan je niet beleefd opnemen of iets smsen. Nope ik stoor uiteraard weer..
Maar andersom op zijn vrije dag staan we om 5 uur voor een restaurant om te gaan eten belt zijn bazin, dan neemt hij wel op en moesten we gewoon 20 min wachten voor de balie dat hij een keer terug kwam van zijn telefoongesprek.. gelukkig mag zij wel storen in prive tijd.
Ik ben het gewoon zat dat ik nergens van op aan kan bij hem. Nooit ergens van op de hoogte wordt gesteld. Bij iedereen alles kan en ja is en ik altijd maar nee hoor.. hij snapt mijn frustraties niet en mijn vertrouwen ver te zoeken is in hem..
De ene dag snapt hij het en uur later is al " ach ja".. lijkt wel of hij altijd poep aan mij heeft..
Ik wil hem niet kwijt maar wil hem is aan het verstand krijgen dat dit zo niet langer kan en dat hij ook is water bij de wijn mag doen..
Wie heeft aub tips hoe ik het hem nou is duidelijk maak
Emmy
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 20-05-2023
5
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Waarom wil je hem niet kwijt?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoop dat je inmiddels bij hem weg bent want deze man want deze man heeft jou niet op nr 1,2, of 3 staan en dat gaat ook niet gebeuren!
Je bent meer waard!
Je bent meer waard!
anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik vermoed dat hij een ander heeft als ik dit zo lees . kun je hem niet om details vragenhoe zijn borrel bv was ? en je verdiepen in leugens herkennen en lichaamstaal . sterkte ! xc
lisa
25-12-2022
Reactie:
T zou zo mijn verhaal kunnen zijn....
Loeloe
19-02-2023
Reactie:
Alsjeblieft ga bij hem weg ik snap niet eens hoe je het hebt volgehouden misschien ben ik te jong om het te begrijpen maar alsjeblieft zoek/grijp gewoon al die haat en verdriet bij elkaar en verlaat hem. Geen maar dit of maar dat want soms is die lief en is het zo leuk enzo. Je zult nog betere vrienden dan hem vinden die er voor jou zijn. Ik weet niet wat anders nog te zeggen maar alsjeblieft verlaat hem doe het voor jezelf. Als hij nu jiet veranderd in nog geen 7 jaar gaat die ook jiet veranderen in de toekomst daar geloof ik 100% in. Kijk uit voorjezelf :(!
Daphni
20-05-2023
Zoveel aan de hand..... (Verhaal 44)
Mijn verhaal....
Waar moet ik beginnen, eigenlijk zou er een topic moeten zijn over problemen in een relatie algemeen. Want bij mij is er op het moment zoveel aan de hand dat ik dit niet in een hokje kan plaatsen.
2 weken geleden bevallen van onze 2e zoon, op de laatste dag van de kraamweek vertelde mijn man dat hij wil gaan scheiden, het nieuws slaat in als een bom! Ik heb niks door gehad was en ben super gelukkig met hem maar hij niet met mij zijn liefde is op, het vuurtje is uit al voor langere tijd maar heeft mij niks verteld. Een grote achtbaan aan vragen gaan sindsdien door mij heen. Er is onbegrip van beide kanten. We praten en praten soms positief en rustig en soms loopt het hoog op. Hij mist de genegenheid vanuit mijn kant naar hem toe ik geef hem dat niet genoeg althans niet voldoende voor wat hij nodig heeft. En laat staan te spreken over ons seksleven, daar ben ik me bewust van dat dat echt wel werk en aandacht nodig heeft. Maar die genegenheid daar ben ik mij niet bewust van geweest, oké zelf ben ik niet het persoon wat ontzettend veel knuffels en kusjes alsmaar geeft, maar het is niet dat ik dat niet wil of er geen behoefte aan heb om te doen. Ik heb mijn man uitgelegd dat het heel onbewust is gegaan, de afgelopen 7 jaar hebben we geen een keer in rustig vaarwater gezeten, veel meegemaakt waardoor de aandacht voor die genegenheid vanuit mijn kant dus onbewust op de verkeerde manier is getoond dan dat hij graag gewild zou hebben. Een burn out van 2 jaar bij mij, 2,5 jaar proberen zwanger te worden, een zwangerschap met de nodige hormonen, een heftige bevalling en tijd daarna met veel stress en onzekerheid, een nieuwe baan voor mij met 2 nieuwe opleidingen en daarna nog een nieuwe zwangerschap met de nodige hormonen. Ik heb constant aan of juist uit gestaan voor mijn gevoel! Waardoor die genegenheid achter is gebleven denk ik, maar nogmaals onbewust en onbedoeld. Ik hou zielsveel van mijn man en wil hem alle liefde geven die ik in me heb, alleen is dat nu te laat, een kans krijg ik van hem niet meer hij heeft er geen vertrouwen in. Daarbij is er sinds de corona veel veranderd in zijn denkwijze, hij is veel gaan lezen, veel gaan luisteren en zich bewust geworden van veel dingen (zegt hij) hij is overtuigd van de agenda 2030 met wat er allemaal gaat komen. Hij kwam dan ook gelijk met het gegeven toen hij vertelde dat hij er klaar mee was dat er gelijk een te koop bord in de tuin moest want nu konden we er nog geld bij uit krijgen en als we nog een paar maanden wachten gaat dit niet meer en krijgen we er nooit meer iets voor terug tot het moment komt dat ons huis van ons afgenomen wordt, want dat gaat gebeuren onze huizen worden van ons afgepakt en we bezitten dadelijk helemaal niks meer. Daarbij vind hij ook dat ik een positieve mindset moet gaan creëeren door iedere dag filmpjes te gaan kijken en dingen te lezen over positiviteit, ik mag geen verwachtingen meer hebben want dan kwets ik mijzelf, heb ik die verwachtingen niet dan kan niemand mij meer raken. Ik vind zelf niet dat ik iedere dag negatief ben, dat beaamt hij ook wel maar hij zegt ik ben ook veel positiever geworden en jij kunt dat ook zijn zo kunnen we samen 200% zijn in een relatie want het is niet 50/50 in een relatie het is 100/100 in een relatie. Beide moet je optimaal geluk ervaren! Natuurlijk moet je beide gelukkig zijn, met jezelf in een relatie en alles om je heen, maar is dat iets wat tussen je in moet komen te staan in een relatie? Ik heb hem die vraag meerdere keren gesteld al vanaf de corona, kunnen denkwijzes tussen ons in komen te staan, zijn antwoord was heel duidelijk nee. Echter nu komt hij met die positieve mindset en zegt als we besluiten om toch bij elkaar te blijven en eraan te werken en ervoor gaan maar je dat niet veranderd krijgt om positief te denken, dan werkt het misschien alsnog niet en horen we echt niet bij elkaar.
We zijn al 14 jaar samen waarvan 3 jaar getrouwd en hebben nu 2 mooie kindjes, we zijn altijd heel sterk samen geweest, bijna nooit ruzie, zitten altijd op dezelfde lijn. Maar nu, nu is onze mooie relatie waarschijnlijk over en het doet me zo ongelofelijk veel pijn, ik wil gewoon niet zonder hem maar ik kan er niks aan veranderen nu! We gaan eind deze maand wel nog voor een intake bij de relatietherapeut, dat wilde hij in eerste instantie niet maar uiteindelijk toch wel want dan wist hij voor zichzelf zeker dat hij er alles aan gedaan had om te kijken of er eventueel nog iets gered zou kunnen worden.
Als ik dit zo schrijf kan ik het zelf niet eens geloven wat ik allemaal meemaak, het is echt een grote nachtmerrie voor mij en ik weet niet welke keuzes ik nu moet gaan maken, ik wil er niet eens aan denken vooral niet omtrent de kindjes!! Het doet me zo'n verdriet te moeten denken dat ik ze moet gaan missen!
Waar moet ik beginnen, eigenlijk zou er een topic moeten zijn over problemen in een relatie algemeen. Want bij mij is er op het moment zoveel aan de hand dat ik dit niet in een hokje kan plaatsen.
2 weken geleden bevallen van onze 2e zoon, op de laatste dag van de kraamweek vertelde mijn man dat hij wil gaan scheiden, het nieuws slaat in als een bom! Ik heb niks door gehad was en ben super gelukkig met hem maar hij niet met mij zijn liefde is op, het vuurtje is uit al voor langere tijd maar heeft mij niks verteld. Een grote achtbaan aan vragen gaan sindsdien door mij heen. Er is onbegrip van beide kanten. We praten en praten soms positief en rustig en soms loopt het hoog op. Hij mist de genegenheid vanuit mijn kant naar hem toe ik geef hem dat niet genoeg althans niet voldoende voor wat hij nodig heeft. En laat staan te spreken over ons seksleven, daar ben ik me bewust van dat dat echt wel werk en aandacht nodig heeft. Maar die genegenheid daar ben ik mij niet bewust van geweest, oké zelf ben ik niet het persoon wat ontzettend veel knuffels en kusjes alsmaar geeft, maar het is niet dat ik dat niet wil of er geen behoefte aan heb om te doen. Ik heb mijn man uitgelegd dat het heel onbewust is gegaan, de afgelopen 7 jaar hebben we geen een keer in rustig vaarwater gezeten, veel meegemaakt waardoor de aandacht voor die genegenheid vanuit mijn kant dus onbewust op de verkeerde manier is getoond dan dat hij graag gewild zou hebben. Een burn out van 2 jaar bij mij, 2,5 jaar proberen zwanger te worden, een zwangerschap met de nodige hormonen, een heftige bevalling en tijd daarna met veel stress en onzekerheid, een nieuwe baan voor mij met 2 nieuwe opleidingen en daarna nog een nieuwe zwangerschap met de nodige hormonen. Ik heb constant aan of juist uit gestaan voor mijn gevoel! Waardoor die genegenheid achter is gebleven denk ik, maar nogmaals onbewust en onbedoeld. Ik hou zielsveel van mijn man en wil hem alle liefde geven die ik in me heb, alleen is dat nu te laat, een kans krijg ik van hem niet meer hij heeft er geen vertrouwen in. Daarbij is er sinds de corona veel veranderd in zijn denkwijze, hij is veel gaan lezen, veel gaan luisteren en zich bewust geworden van veel dingen (zegt hij) hij is overtuigd van de agenda 2030 met wat er allemaal gaat komen. Hij kwam dan ook gelijk met het gegeven toen hij vertelde dat hij er klaar mee was dat er gelijk een te koop bord in de tuin moest want nu konden we er nog geld bij uit krijgen en als we nog een paar maanden wachten gaat dit niet meer en krijgen we er nooit meer iets voor terug tot het moment komt dat ons huis van ons afgenomen wordt, want dat gaat gebeuren onze huizen worden van ons afgepakt en we bezitten dadelijk helemaal niks meer. Daarbij vind hij ook dat ik een positieve mindset moet gaan creëeren door iedere dag filmpjes te gaan kijken en dingen te lezen over positiviteit, ik mag geen verwachtingen meer hebben want dan kwets ik mijzelf, heb ik die verwachtingen niet dan kan niemand mij meer raken. Ik vind zelf niet dat ik iedere dag negatief ben, dat beaamt hij ook wel maar hij zegt ik ben ook veel positiever geworden en jij kunt dat ook zijn zo kunnen we samen 200% zijn in een relatie want het is niet 50/50 in een relatie het is 100/100 in een relatie. Beide moet je optimaal geluk ervaren! Natuurlijk moet je beide gelukkig zijn, met jezelf in een relatie en alles om je heen, maar is dat iets wat tussen je in moet komen te staan in een relatie? Ik heb hem die vraag meerdere keren gesteld al vanaf de corona, kunnen denkwijzes tussen ons in komen te staan, zijn antwoord was heel duidelijk nee. Echter nu komt hij met die positieve mindset en zegt als we besluiten om toch bij elkaar te blijven en eraan te werken en ervoor gaan maar je dat niet veranderd krijgt om positief te denken, dan werkt het misschien alsnog niet en horen we echt niet bij elkaar.
We zijn al 14 jaar samen waarvan 3 jaar getrouwd en hebben nu 2 mooie kindjes, we zijn altijd heel sterk samen geweest, bijna nooit ruzie, zitten altijd op dezelfde lijn. Maar nu, nu is onze mooie relatie waarschijnlijk over en het doet me zo ongelofelijk veel pijn, ik wil gewoon niet zonder hem maar ik kan er niks aan veranderen nu! We gaan eind deze maand wel nog voor een intake bij de relatietherapeut, dat wilde hij in eerste instantie niet maar uiteindelijk toch wel want dan wist hij voor zichzelf zeker dat hij er alles aan gedaan had om te kijken of er eventueel nog iets gered zou kunnen worden.
Als ik dit zo schrijf kan ik het zelf niet eens geloven wat ik allemaal meemaak, het is echt een grote nachtmerrie voor mij en ik weet niet welke keuzes ik nu moet gaan maken, ik wil er niet eens aan denken vooral niet omtrent de kindjes!! Het doet me zo'n verdriet te moeten denken dat ik ze moet gaan missen!
BLY
09-05-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Een inzicht is heel welkom! (Verhaal 42)
Ik vind het wat lastig samen te vatten om eerlijk te zijn. Mijn man en ik zijn nu 7 jaar samen en hebben een prachtige dochter waar we allebei heel gek mee zijn. We zijn sinds een paar jaar niet meer zo gek met elkaar. Elke dag ruzie om de meest kleine dingen. Het probleem zit m er in dat we niet meer met elkaar elkaar kunnen praten. Mijn man schiet altijd meteen in de verdediging en is snel beledigd. Ik ben op mijn beurt erg ongeduldig. Zo belanden we al snel in een kleine discussie. Vanaf daar gaat het fout... Zodra ik emotioneel word slaat mijn man volledig dicht. Hij praat niet meer met me en kijkt wel, loopt weg en komt er nooit meer op terug. Die reactie maakt mij des te bozer. Waarom hij het doet snap ik deels: hij heeft op jongere leeftijd hersenschade opgelopen, waardoor hij niet goed met zijn emoties overweg kan ik en vastloopt. Dat kon ik voor een tijd wel accepteren. Maar nu na zoveel jaar dat te hebben en de nodige problemen waar we soms een oplossing voor moeten zoeken trek ik dat niet meer. Hij voelt letterlijk als een zware kar die ik over naartoe moet trekken. Hij weet dat ik me zo voel, maar kan daar naar eigen zeggen niks mee. Het is soms zo doodvermoeiend en snap ook niet goed hoe ik hiermee verder moet. Ik kan niks meer van hem verwachten, maar voel me zelf ook niet gerespecteerd in de relatie nu. Mocht iemand het lezen... Een inzicht is heel welkom!
Anoniempje
07-04-2023
laatste reactie: 07-05-2023
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hersenschade? Hoe heeft hij deze opgelopen en als hij er van bewust is dan moet hij zich kunnen aanpassen toch?
Groetjes,
Miranda
Groetjes,
Miranda
Anoniem
19-04-2023
Reactie:
Hij heeft een herseninfarct opgelopen. Helaas niet mild ook, hij heeft opnieuw moeten lopen en praten etc. Cognitief is hij dus behoorlijk achteruit gegaan.
Anoniempje
07-05-2023
Dit onzekere gedrag van haar breekt me soms op (Verhaal 36)
Ik ben nu 10 jaar met haar samen. We wonen samen en hebben beide kinderen uit een eerder huwelijk. Mijn vrouw is vroeger gepest en daardoor bang genegeerd te worden en heeft er last van op het moment dat ik haar niet betrek in ideeen voor uitjes, weekendjes weg met de kinderen etcetera. Ze is ontzettend slim en communiceert sterk, ook vergeet ze niets dus haalt er allerlei feiten bij van eerdere gebeurtenissen die ik allang ben vergeten. Zij zegt mij dat ik haar niet op de eerste plaats zet, maar ik begrijp dat niet. Het is haar gevoel, dat mag ik niet bagatelliseren, maar ze doet er zo moeilijk over. Dit onzekere gedrag van haar breekt me soms op. Ik moet zo rekening houden met haar gevoelens en dat kost energie. Wie herkent dit?
Josefien
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 10-04-2023
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi. Zoals ik het lees is het voor haar heel belangrijk dat je haar overal bij betrekt omdat zij zich dan inclusief voelt. Iets dat zij,waarschijnlijk door haar pestverleden, heeft gemist en negatieve associaties bij heeft. Verbaal is ze sterk maar van binnen nog (steeds) niet. Na een relatie van 10 jaar zou ze onderhand wel een veilig gevoel moeten hebben bij jou maar kennelijk is dat niet zo, of is er iets voorgevallen waardoor zij ineens terug bij af is? Probeer er rustig met haar over te praten, op een moment dat er geen ruzie is. Vraag haar waarom ze dit gevoel steeds heeft. Ik neem aan dat jij je best doet en haar niet expres uitsluit bij het maken van plannen. Jij mag namelijk ook gewoon spontaan dingen kunnen opperen of plannen zonder dat je eerst langs een soort controlepost moet. Respecteer haar gevoelens maar vertel ook rustig wat het met jou doet. Succes !
Linda
10-04-2023
Een angststoornis opgekweekt (Verhaal 28)
Ik ben misschien wel heel jong om hier iets te delen, maar ik zit op het randje van mijn stoel. Ik ben net 20 geworden en heb al een tijdje een relatie met mijn vriend. In die relatie heb ik een angststoornis opgekweekt waardoor ik super bang ben om bewusteloos te vallen en voor naar buiten te gaan. Mijn vriend begrijpt mij niet en heeft mij eens laten links liggen na een avondje uit waardoor ik alleen wenend te voet naar huis ben gegaan snachts en ie zat zich zat te drinken. Wat moet ik doen, ik ben hopeloos.
Angststoornis
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Kan het zijn dat er iets gebeurd is vroeger in je kinderjaren? Ik heb zelf ptss. Ook iets uit mijn jeugd. Ik ben 38 en heb er nooit last van ondervonden maar de laatste 2 jaar heb ik er steeds meer last van. Wat mij erg geholpen heeft zijn psilocibinen. Truffeltherapie. Hierdoor gaat steeds beter. Ook met mijn relatie. Mijn probleem was dat ik het probleem vaak bij iemand anders neer legde. Maar door de therapie ben ik gaan inzien dat mijn negatieve denkwijze de boosdoener is.
Patricia
> 2 jaar geleden
Vaak lig ik wakker of huilend in bed (Verhaal 20)
Ik bem nu 3,5 jaar samen met mijn vriendin. Samen hebben we een dochter van 6 maanden.
Het begin van de relatie hebben we elkaar echt moeten leren kennen en zijn we uiteindelijk echt verliefd op elkaar geworden. Ik hou ook echt van haar. Alleen zit ik met het volgende.
Zij heeft een zoon van 9. En om eerlijk te zijn. Ik kan hem niet uitstaan. Hij is respectloos en heeft een ontzettend grote mond. Zo groot dat ik het hier niet durf te zeggen wat hij allemaal zegt. Hij maakt altijd ruzie en scheld tegen iedereen. Ik mag me niet bemoeien ermee. Als ik dat doe heb ik de grootste heibel. Maar mijn vriendin doet er helemaal niks aan. Het is zo erg dat ik wel echt van mijn vriendin houd maar absoluut niet gelukkig ben. Het levert heel veel stress op. Ze geeft geen straf en zegt af en toe dat hij van zijn spel af moet maar vervolgens gebeurt er niks.
Het liefst stop ik de relatie maar weet ook dat dat voor problemen zorgt want ze laat me niet met rust. Praten met haar hierover is niet echt mogelijk.
Ik weet gewoon niet wat te doen. Op deze manier ben ik niet gelukkig. Maar ben bang dat er niks gaat veranderen.
Vaak lig ik wakker of huilend in bed. Maar zelf ben ik iemand die niet goed zijm grens kan aangeven en dingen maar accepteert.
Zo dat is mijn verhaal.
Het begin van de relatie hebben we elkaar echt moeten leren kennen en zijn we uiteindelijk echt verliefd op elkaar geworden. Ik hou ook echt van haar. Alleen zit ik met het volgende.
Zij heeft een zoon van 9. En om eerlijk te zijn. Ik kan hem niet uitstaan. Hij is respectloos en heeft een ontzettend grote mond. Zo groot dat ik het hier niet durf te zeggen wat hij allemaal zegt. Hij maakt altijd ruzie en scheld tegen iedereen. Ik mag me niet bemoeien ermee. Als ik dat doe heb ik de grootste heibel. Maar mijn vriendin doet er helemaal niks aan. Het is zo erg dat ik wel echt van mijn vriendin houd maar absoluut niet gelukkig ben. Het levert heel veel stress op. Ze geeft geen straf en zegt af en toe dat hij van zijn spel af moet maar vervolgens gebeurt er niks.
Het liefst stop ik de relatie maar weet ook dat dat voor problemen zorgt want ze laat me niet met rust. Praten met haar hierover is niet echt mogelijk.
Ik weet gewoon niet wat te doen. Op deze manier ben ik niet gelukkig. Maar ben bang dat er niks gaat veranderen.
Vaak lig ik wakker of huilend in bed. Maar zelf ben ik iemand die niet goed zijm grens kan aangeven en dingen maar accepteert.
Zo dat is mijn verhaal.
Anonieme man van 38
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik neem.aan dat jullie alle vier in een huis wonen. Tijd om gezamenlijke regels te maken. Ook voor zoonlief. Je vrouw zal moeten accepteren dat jullie samen een gezin vormen. Vind je het lastig, zorg dan dat je van te voren hebt opgeschreven hoe jij dingen graag ziet. Succes jij bent net zo belangrijk in deze relatie als zij. Vind zij dat niet, dan moet je gaan!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Praten (Verhaal 38)
Hallo,
Mijn vriend en ik communiceren/praten niet zo goed met elkaar.
Hij woont in Oostenrijk (hij kan wel redelijk Nederlands praten) en onze einge communicatie is via Instagram. Wat ik niet heel erg vind.
Want als wij praten dan is het telkens het zelfde of dan weten we niet meer zo goed wat we moeten zeggen tegen elkaar
Bijvoorbeeld als we videobellen, dan praten we weer over het zelfde wat we net 10 min hebben gevraagd over de chat, en dan valt het weer stil. En als.hij niet zo goed weet hoe hij of wat moet zeggen dan gebruikt hij emoticons. En dat vind ik wel vervelend want dan praten we niet over van wat hij wilt of ik.
En het gekke is dat ik bij vrienden of andere mensen daar geen moeite mee heb
En voor mijn gevoel heeft me vriend dat ook.
Er zit ook een verleden en ouders in het spel, bij ons dus daar ligt het ook een beetje aan.
Me vriend komt 1x om de 2a3 maanden en dan voor een weekje, wat super gezellig is.
Maar door die wat mindere communicatie heb ik of wij moeite om dingen te verzinnen wat we kunnen doen samen en dan valt het soms ook weer stil.
Ik wil heel graag proberen om met hem te gaan praten over dit. Want dit moet zo zijn dat het gevoel is dat mijn vriend en ik de grootste liefde/beste vrienden moeten zijn en alles kunnen zeggen tegen elkaar.
Mijn vriend en ik communiceren/praten niet zo goed met elkaar.
Hij woont in Oostenrijk (hij kan wel redelijk Nederlands praten) en onze einge communicatie is via Instagram. Wat ik niet heel erg vind.
Want als wij praten dan is het telkens het zelfde of dan weten we niet meer zo goed wat we moeten zeggen tegen elkaar
Bijvoorbeeld als we videobellen, dan praten we weer over het zelfde wat we net 10 min hebben gevraagd over de chat, en dan valt het weer stil. En als.hij niet zo goed weet hoe hij of wat moet zeggen dan gebruikt hij emoticons. En dat vind ik wel vervelend want dan praten we niet over van wat hij wilt of ik.
En het gekke is dat ik bij vrienden of andere mensen daar geen moeite mee heb
En voor mijn gevoel heeft me vriend dat ook.
Er zit ook een verleden en ouders in het spel, bij ons dus daar ligt het ook een beetje aan.
Me vriend komt 1x om de 2a3 maanden en dan voor een weekje, wat super gezellig is.
Maar door die wat mindere communicatie heb ik of wij moeite om dingen te verzinnen wat we kunnen doen samen en dan valt het soms ook weer stil.
Ik wil heel graag proberen om met hem te gaan praten over dit. Want dit moet zo zijn dat het gevoel is dat mijn vriend en ik de grootste liefde/beste vrienden moeten zijn en alles kunnen zeggen tegen elkaar.
Kevin
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
We hebben wekelijks ruzie (Verhaal 4)
Mijn vriend en ik zijn al 7 jaar bij elkaar, houden heel veel van elkaar, maar hebben wekelijks ruzie.
Mijn vriend kan op een bepaalde manier reageren op gebeurtenissen of dingen die ik zeg waar ik moeilijk mee om kan gaan. Ik schrik en sla dicht of ga huilen...
Afgelopen weekend ben ik ook weggelopen bij hem thuis omdat hij in mijn ogen tekeer ging. Hij kan er niet tegen als ik wegloop of ermee dreigt en ik kan niet tegen zijn heftige uitvallen.
Mijn vriend zegt dat hij raar uit de hoek kan komen en nu eenmaal zo is. Dat ik het niet persoonlijk op moet vatten. Hoe leer ik hier mee omgaan? Hoe krijg ik het voor elkaar dat ik me zijn boze reacties niet aantrek?
Vorig weekend heeft hij in zijn woede een bord tegen de keukenmuur stuk gesmeten met als gevolg schade aan de tegels. Hij zegt dat ik hem daartoe heb aangezet. Dat vind ik vreselijk en ik wil dat veranderen, heb ik ook gezegd maar hij heeft er geen vertrouwen meer in dat ik verander....
Christi
> 2 jaar geleden
4
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Het lijkt erop dat jullie best problemen hebben. Als je wilt dat dit verandert, dan zou ik echt relatietherapie ga doen, of anders therapie voor jezelf.
Als ik je verhaal lees, dan zit het probleem zeker niet alleen bij jou. Jouw vriend lijkt niet echt een gezonde en volwassen reactie te hebben in sommige situaties.
Uit woede een bord tegen de keukenmuur stuk smijten? Seriously? Dat is geen gezonde, volwassen reactie...
Je kunt jullie situatie opdelen in drie stukken.
1) Hoe jij je voelt en hoe jij reageert op hem.
2) Hoe hij zich voelt en hoe hij reageert op jou.
3) Hoe jullie je tot elkaar verhouden in jullie relatie.
Als ik je verhaal lees, dan is professionele hulp denk ik wel gewenst. Wil je dat (nog) niet, ga dan op zelfonderzoek.
Je kunt je bijvoorbeeld de volgende vragen stellen:
1) Hoe wil ik reageren in bepaalde situaties?
2) Ben ik gelukkig in mijn relatie? Zo nee, wat kan ik zelf doen om weer gelukkig te worden?
3) Wat is mijn verlangen hoe mijn vriend op mij reageert in specifieke situaties?
En probeer op een rustig moment vanuit een volwassen autonome positie met je vriend het gesprek aan te gaan. Vertel op zo'n moment hoe jij je voelt en wat jij graag zou willen, zonder hem te verplichten dat hij dat moet doen.
En andersom: Vraag je vriend om op een rustige manier te vertellen hoe hij zich voelt en wat hij graag zou willen, zonder jou te verplichten dat jij dat moet doen.
Ik wens je veel succes.
E.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dank je voor je reactie, ik weet ook dat het niet alleen aan mij ligt. Ik wil alleen leren omgaan met onze conflicten zonder dat ik elke keer vreselijk in de stress schiet.
Punt 1 vind ik een hele goeie...hoe wil ik reageren in bepaalde situaties. Daar zit volgens mij wel de oplossing van het probleem.
Ik weet dat mijn emotionele reageren, mijn overgevoeligheid het júist op de spits drijft. Dat zegt hij ook steeds...als hij op een bepaalde manier reageert moet ik dat niet op mijzelf betrekken. Alleen vind ik dat nou zo moeilijk...kan niet tegen geschreeuw...
Christi
> 2 jaar geleden
Reactie:
Lieve Christi,
Alsof je een spiegel voorhoudt. Zoals jou vriend reageert doe ik ook. Precies zo. Schreeuwen, deuren slaan. Ik heb een glas door de keuken gesmeten. Ik schaam mij daar diep voor. Nog steeds. Inderdaad, zoals geschreven wordt. Kinderachtig onvolwassen gedrag. Jouw reactie doet mijn vriendin ook. Terwijl ik alles voor haar doe en zielsveel van haar hou. Ook zij is overgevoelig hiervoor en heeft hier zeer veel moeite mee. We hebben gedacht om uit elkaar te gaan, maar ondanks alles is onze liefde zo sterk dat we dat niet willen. Ik ben een paar keer weg gegaan, praten, appen om maar weer naar huis terug te komen. En na een week of 2 gaat het weer mis.
Wij hebben besloten om in therapie te gaan. Om hier met hulp uit te komen. De reden dat ik dit schrijf is om je te laten weten dat je niet de enige bent in zo'n situatie. Dank je wel voor je eerlijke verhaal. Ik wens jullie veel geluk, en hoop dat jullie er ook uitkomen om samen gelukkig te worden.
Heel veel sterkte, Chris
Alsof je een spiegel voorhoudt. Zoals jou vriend reageert doe ik ook. Precies zo. Schreeuwen, deuren slaan. Ik heb een glas door de keuken gesmeten. Ik schaam mij daar diep voor. Nog steeds. Inderdaad, zoals geschreven wordt. Kinderachtig onvolwassen gedrag. Jouw reactie doet mijn vriendin ook. Terwijl ik alles voor haar doe en zielsveel van haar hou. Ook zij is overgevoelig hiervoor en heeft hier zeer veel moeite mee. We hebben gedacht om uit elkaar te gaan, maar ondanks alles is onze liefde zo sterk dat we dat niet willen. Ik ben een paar keer weg gegaan, praten, appen om maar weer naar huis terug te komen. En na een week of 2 gaat het weer mis.
Wij hebben besloten om in therapie te gaan. Om hier met hulp uit te komen. De reden dat ik dit schrijf is om je te laten weten dat je niet de enige bent in zo'n situatie. Dank je wel voor je eerlijke verhaal. Ik wens jullie veel geluk, en hoop dat jullie er ook uitkomen om samen gelukkig te worden.
Heel veel sterkte, Chris
Chris
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dit mag je niet aanvaarden ( het weg lopen is een reactie uit angst ) dus redelijk logisch daar moet jij uw grens trekken meid :)
Kop op
Kop op
Elena
> 2 jaar geleden
Ik weet alleen niet hoe ik het dan fout doe (Verhaal 34)
Raar is dat. Hoe meer ik eindelijk hier eens mijn geschiedenis kwijt kan, hoe meer ik denk dat alle problemen misschien wel aan mezelf liggen. Dat ik het ergens niet goed doe. Maar ik weet alleen niet hoe ik het dan fout doe. Hulp heb ik wel eens gezocht maar daar kwam niks uit voort. Een paar gesprekjes en dat was het dan. Inzicht kreeg ik er niet van. Kon iemand me maar helpen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Waarom denk je dat jij fout zit?
Josefien
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Ik denk nog steeds dat we een doorstart kunnen maken (Verhaal 35)
Nadat mijn vriend de relatie verbrak wilde ik graag in relatietherapie omdat ik dacht dat we onze problemen wel konden oplossen (en denk dat nog steeds). Hij stond daar eerst voor open en toen ineens niet meer. Ik ben wel individueel in therapie gegaan waarbij hij eerst ook aangaf een keer mee re willen als mij dat zou helpen en ook daarbij geeft hij nu geen thuis.
Hij ziet allerlei problemen waarvan ik denk dat het met ondersteuning in de communicatie op te lossen is. Maar hij wil nu geen energie meer in ons steken. Ik krijg steeds meer het gevoel dat er een andere vrouw in t spel is. Ik merk dit nl ook in zijn andere manier van communiceren. Hij kan zijn hart goed luchten bij haar.
Ik denk nog steeds dat we een doorstart kunnen maken als we aan onze problemen werken, naast dat hij de vader van mijn zonen is, mis ik hem echt als mijn maatje
Hij ziet allerlei problemen waarvan ik denk dat het met ondersteuning in de communicatie op te lossen is. Maar hij wil nu geen energie meer in ons steken. Ik krijg steeds meer het gevoel dat er een andere vrouw in t spel is. Ik merk dit nl ook in zijn andere manier van communiceren. Hij kan zijn hart goed luchten bij haar.
Ik denk nog steeds dat we een doorstart kunnen maken als we aan onze problemen werken, naast dat hij de vader van mijn zonen is, mis ik hem echt als mijn maatje
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Daar heb ik tot vandaag de dag nog last van (Verhaal 33)
Zonet las ik hier ergens een reactie van een therapeut. Die had ooit een man in zijn praktijk gehad die voor zijn vrouw sprak. Dat gebeurde mij vroeger ook. Ons werd thuis gemaand onze monden te houden omdat we de goeie praatjes niet hadden. Als mensen mij wat vroegen dan gaven mijn vader of moeder altijd de antwoorden. Die antwoorden vond ik persoonlijk helemaal nergens op slaan maar de mensen dachten echt dat het mijn antwoorden waren. Dat kreeg ik laatst nog te horen. Mijn zus was wat luchtiger, zij stapte sneller over zulke dingen heen. Maar voor mij telt elk woord dat ik uit dus ik voelde me gewoon belazerd door de antwoorden die mijn ouders gaven. Ze schiepen een beeld van mij dat totaal niet klopte. Daar heb ik tot vandaag de dag nog last van. Dan vertellen de mensen de dingen die mijn ouders zeiden en dan moet ik nu nog steeds uitleggen dat ik zo niet dacht.
f
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Na een lichte ruzie heb ik opgehangen (Verhaal 31)
Hi,
Sinds een maand heeft mijn vriendin het van de ene op de andere dag uitgemaakt na anderhalf jaar. Op dinsdag waren we nog aan het plannen om een boottochtje te doen. We belden en appte nog gewoon elke dag. En waren de week ervoor met onze beide gezinnen op vakantie gegaan. Ze was tot op de laatste dag helemaal gek op mij. Constant. Spatte ervan af.
Nadat ik niet gelijk had gereageerd op haar appje maar wel haar gewoon belde zoals we elke avond deden als we niet samen waren. Ze was geïrriteerd. Na een lichte ruzie heb ik opgehangen.
Volgende ochtend wilde ze niet meer mee. Na een tijdje gebeld te hebben zei ze dat het over was. Toen ik op haar had ingepraat, en haar haar spullen wilden teruggeven, zei ze dat dat eigenlijk niet hoefde. En ze was eigenlijk wel weer positief. Dus ik was blij. De volgende ochtend was ze ineens stellig. Het was over. Geen mooie herinneringen, geen liefde. Heel koud. Afstandelijk.
Na een week stilte een app dat ze haar spullen terug wilde. En toen ben ik ook langsgegaan. Ze stond me te woord vanuit het raam. Ze gaf aan dat ik haar mocht bellen als ik haar nu de rust gaf. Maar we kwamen nooit meer bij elkaar zei ze.
Volgende ochtend nog een SMS dat het echt over is. Voorgoed. Boos was ze.
Nu zijn we dus weken verder. Heb haar nog 2x gebeld met de vraag hoe het nu gaat. Alleen voicemail ingesproken. Maar ze heeft mij dus niet geblokkeerd. Dat deed ze wel bij haar andere ex.
Ik hoor via via dat ze nu nog steeds af en toe huilt en veel met haar vriendinnen en zussen over ons spreekt. Na een maand dus nog.
Ik wil haar heel graag terug. Maar hoe pak ik dat aan? Is ze nog verliefd? Ik weet dat een deel bij mij lag. Vanwege mijn soms jaloerse gedrag. Ik heb daar nu hulp voor gezocht en heb dat aangepakt. We hadden zoveel moois samen. En zij zei ook constant dat ze zoiets nog nooit had ervaren.
Jay
Sinds een maand heeft mijn vriendin het van de ene op de andere dag uitgemaakt na anderhalf jaar. Op dinsdag waren we nog aan het plannen om een boottochtje te doen. We belden en appte nog gewoon elke dag. En waren de week ervoor met onze beide gezinnen op vakantie gegaan. Ze was tot op de laatste dag helemaal gek op mij. Constant. Spatte ervan af.
Nadat ik niet gelijk had gereageerd op haar appje maar wel haar gewoon belde zoals we elke avond deden als we niet samen waren. Ze was geïrriteerd. Na een lichte ruzie heb ik opgehangen.
Volgende ochtend wilde ze niet meer mee. Na een tijdje gebeld te hebben zei ze dat het over was. Toen ik op haar had ingepraat, en haar haar spullen wilden teruggeven, zei ze dat dat eigenlijk niet hoefde. En ze was eigenlijk wel weer positief. Dus ik was blij. De volgende ochtend was ze ineens stellig. Het was over. Geen mooie herinneringen, geen liefde. Heel koud. Afstandelijk.
Na een week stilte een app dat ze haar spullen terug wilde. En toen ben ik ook langsgegaan. Ze stond me te woord vanuit het raam. Ze gaf aan dat ik haar mocht bellen als ik haar nu de rust gaf. Maar we kwamen nooit meer bij elkaar zei ze.
Volgende ochtend nog een SMS dat het echt over is. Voorgoed. Boos was ze.
Nu zijn we dus weken verder. Heb haar nog 2x gebeld met de vraag hoe het nu gaat. Alleen voicemail ingesproken. Maar ze heeft mij dus niet geblokkeerd. Dat deed ze wel bij haar andere ex.
Ik hoor via via dat ze nu nog steeds af en toe huilt en veel met haar vriendinnen en zussen over ons spreekt. Na een maand dus nog.
Ik wil haar heel graag terug. Maar hoe pak ik dat aan? Is ze nog verliefd? Ik weet dat een deel bij mij lag. Vanwege mijn soms jaloerse gedrag. Ik heb daar nu hulp voor gezocht en heb dat aangepakt. We hadden zoveel moois samen. En zij zei ook constant dat ze zoiets nog nooit had ervaren.
Jay
Jay
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Hoe krijg ik mijn man zo ver dat we hulp kunnen zoeken? (Verhaal 21)
Mijn man en ik zijn nu net 8 jaar getrouwd. We leerden elkaar kennen via een datingsite 9 jaar geleden. Hij is weduwnaar zonder kinderen, Ik ben na 17 jaar huwelijk gescheiden in 1992, heb 3 kinderen en inmiddels hebben we 7 kleinkinderen. Een relatie met een man met 2 kinderen liep na 9 jaar ook stuk. Toen ik mijn man leerde kennen, leek hij iemand die goed kan luisteren en aan een half woord genoeg had. Hij is een goede, trouwe man maar onze communicatie loopt zo vreselijk slecht: we krijgen woorden om de kleinste dingen. Ik vind dat hij niet echt luistert, hij vindt dat Ik een grote mond heb en altijd gelijk wil hebben. Dat wil ik niet, Ik wil behoorlijk communiceren. Diverse pogingen van mij om met hem te praten aan de hand van tips in bijv de Zin lopen stuk. Hij wil er niets van weten en ook in therapie gaan, wil hij niet. Nu roepen we al dan maar scheiden als oplossing maar dat willen we allebei niet. Intimiteit is er sinds een jaar ook niet meer, mede door verminderd libido na prostaatkanker wat trouwens gelukkig wel met goed resultaat behandeld is,
Ik weet niet wat we moeten doen, probeer te zeggen dat het geen gezamenlijk probleem is maar ontaardt altijd in jij dit...jij dat.
Hoe krijg ik mijn man zo ver dat we hulp kunnen zoeken?
Ik weet niet wat we moeten doen, probeer te zeggen dat het geen gezamenlijk probleem is maar ontaardt altijd in jij dit...jij dat.
Hoe krijg ik mijn man zo ver dat we hulp kunnen zoeken?
Erie
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
De tijd met de prostaatkanker heeft gewoon een veranderende invloed op je man gehad. Dat was bij mijn man ook zo. Hij was soms vreselijk en er is een tijd geweest dat, had hij me de deur gewezen, ik meteen mijn biezen had gepakt. Als hij begon te schelden en te tieren hield ik gewoon mijn mond. Omdat ik wist dat het niet persoonlijk was bedoeld maar dat het zijn onmacht was.
B.
> 2 jaar geleden
Heb het gevoel dat ik een beetje vast zit (Verhaal 22)
Ik heb al 12 jaar een relatie. Maar ik heb het gevoel dat ik een beetje vast zit en weet niet meer wat ik moet doen. In begin van ons relatie ging hij vreemd. Hij had me toen gezegd dat die het niet meer Zou doen. In de tussentijd kregen we vaak ruzie omdat hij me vaak ging verwijten voor zijn fouten. 3 jaar in ons relatie begint hij weer met meiden af te spreken. Ik las berichten en hij ontkende als nog alles. Heb ik hem weer vergeven. Toen we 6jaar gingen heeft die me heel jaar gekleineerd me beschuldigt dat ik vreemd ging en schelden me continu uit. Daarna wou ik het uitmaken en zei dat hij zou gaan veranderen en dat hij een toekomst met me wou en aan zijn gedrag ging werken. Ik gaf hem weer een kans ik raakt zwanger toen. En kort daarna kwam ik weer achter dat die online met vrouwen sex talk zag te hebben. In tussen tijd bleef die mij kleineren en een laag gevoel over mezelf geven. Na de geboorte van ons kleine gaf die aan het te willen veranderen en gaf ik hem weer een kans toen zag ik ook dat hij beter wou doen. En had die mijn vertrouwen weer gewonnen. Even ging het goed maar de vernederingen blijven niet zo heftig als vroeger maar nog steeds. Ik hou veel van hem maar merk dat ik dit niet meer aan kan. 12 jaar is voorbij gegaan. En enige wat ik wou was respect
Kim
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Nou je bent niet goed bezig hoor. Je kunt op respect wachten tot je een ons weegt met zo'n hork. Zie je dat zelf niet dan? Pure tijdverspilling met hopen en wachten. Tot je straks oud ben en hij je alsnog afdankt en je daar zit met jullie kind.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Het lukte dus blijkbaar niet (Verhaal 26)
Een jaar geleden ben ik en mijn vriendin door corona in een LAT relatie terecht gekomen. We hebben 3.5j samengewoond. Het lukte dus blijkbaar niet. We zijn een jaar verder, hebben 1x per maand misschien seks. Heb ze al aangegeven dat dit voor mezelf heel weinig is. Maar daar komt niet veel reactie op. Als ik mijn gevoel neerleg negeert ze dat ook... Ik zit nu dus vrijwel elke dag alleen, veel vrienden heb ik niet meer, heb ze ook aangeveven dat het lastig voor me is dat ik geen menselijk contact heb, of uberhaupt iets te doen. En daar gaat ze ook niet op in. Ik weet helemaal niet meer wat ik wel of niet kan/mag communiceren naar haar... Zodra er iets gedaan moet worden voor haar, over en weer rijden, dat ze mijn auto wil gebruiken, als er opvang moet zijn, dan hoor ik haar... wat moet ik hier doen...
Anoniem
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Je weet het zelf wel denk ik. Je bent handig voor de klusjes.. en verder geeft ze weinig om je anders communiceerde ze wel met je.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Mijn man is over alles negatief en dat maakt me boos (Verhaal 15)
Ik ben moeder geworden van een zoontje en in het begin ging het top. Voordat hij geboren was hadden we soms ruzies, maar toen hij er was ging het een tijd echt goed.
Nu hebben we de laatste weken echt alleen maar ruzie. Mijn man is echt over zoveel dingen negatief en dat maakt me boos. Of het nu gaat over onze relatie, ons huis, de familie, het werk, hobby’s, bijna alles is niet meer leuk.
Het maakt me machteloos en moe. Ik wil me richten op de mooie dingen en niet vluchten en wegrennen om alles “weer goed te krijgen”, maar mijn man wil ander werk, ander huis, andere stad etc.
Ik weet het niet meer, maar als het zo blijft wil ik scheiden. Naar mijn idee heb ik alles geprobeerd, ik weet het niet meer.
Iemand tips om uit het negatieve te komen?
Anoniem
> 2 jaar geleden
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Herkenbaar! Heeft je man last van een midlife crisis?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Misschien ben je té positief? Dat wil ook nog wel eens demotiverend werken op iemand die niet zo lekker in zijn vel zit. Al klinkt dat raar het is toch echt waar. Mijn moeder had een vreselijk leven maar compenseerde dat met idioot positief gedoe en gelul. Waardoor wij nog depressiever werden omdat haar positieve gedoe de ontkenning was van onze ellende. Snap je wat ik bedoel?
Sil
> 2 jaar geleden
Ik voel me verwaarloosd (Verhaal 30)
Mijn man en ik kunnen niet altijd even goed praten en we verschillen ook wel in mening.
Onze relatie heeft de laatste tijd veel downs gekend waarin hij stiekem drugs gebruikte en veel weg was van huis. Ik heb mij maanden lang achtergesteld en verwaarloosd gevoeld. Maar wij willen samen verder en willen ons best hiervoor doen. En dit is ook wat ik wil.
Maar nu zit ik zelf met een voor mij groot probleem. Maanden lang wilde hij niks met mij samen doen (thuis niet, in bed niet, buitenshuis niet) en ik ben mij daardoor serieus minderwaardig gaan voelen en dat weet hij (althans ik heb verteld hoe ik mij voel maar of dat echt duidelijk is weet ik niet). En nu gaat hij afspreken met een oude kennis en zijn beste vriend. Dit vond ik prima. Ze zouden met z'n 3e bij haar wat drinken. Maar opeens zouden ze naar de kroeg gaan. En dat deed mij pijn want ik wil al maanden lang met hem naar de kroeg. En tot overmaat van ramp gaat nu zijn ex ook nog mee. En ik voel mij achtergesteld en verraden. Hoe kan hij nadat we z'n diep dal hebben gehad en hij mij zo verwaarloosd heeft nu wel de kroeg in met kennisen en zijn ex en niet met mij? Hij heeft het niet zelf voorgesteld of zijn ex uitgenodigd maar hij heeft ook geen nee gezegd. En ik ben intens verdrietig hier over. Vooral omdat we er niet over kunnen praten want dan word hij boos en loopt weg. Ik voel mij niet begrepen en verraden. Hoe kan ik deze communicatie beter laten verlopen? Zodat hij mij op z'n minst een beetje begrijpt en begrijpt wat het met mij doet door deze afspraak door te laten gaan.
Onze relatie heeft de laatste tijd veel downs gekend waarin hij stiekem drugs gebruikte en veel weg was van huis. Ik heb mij maanden lang achtergesteld en verwaarloosd gevoeld. Maar wij willen samen verder en willen ons best hiervoor doen. En dit is ook wat ik wil.
Maar nu zit ik zelf met een voor mij groot probleem. Maanden lang wilde hij niks met mij samen doen (thuis niet, in bed niet, buitenshuis niet) en ik ben mij daardoor serieus minderwaardig gaan voelen en dat weet hij (althans ik heb verteld hoe ik mij voel maar of dat echt duidelijk is weet ik niet). En nu gaat hij afspreken met een oude kennis en zijn beste vriend. Dit vond ik prima. Ze zouden met z'n 3e bij haar wat drinken. Maar opeens zouden ze naar de kroeg gaan. En dat deed mij pijn want ik wil al maanden lang met hem naar de kroeg. En tot overmaat van ramp gaat nu zijn ex ook nog mee. En ik voel mij achtergesteld en verraden. Hoe kan hij nadat we z'n diep dal hebben gehad en hij mij zo verwaarloosd heeft nu wel de kroeg in met kennisen en zijn ex en niet met mij? Hij heeft het niet zelf voorgesteld of zijn ex uitgenodigd maar hij heeft ook geen nee gezegd. En ik ben intens verdrietig hier over. Vooral omdat we er niet over kunnen praten want dan word hij boos en loopt weg. Ik voel mij niet begrepen en verraden. Hoe kan ik deze communicatie beter laten verlopen? Zodat hij mij op z'n minst een beetje begrijpt en begrijpt wat het met mij doet door deze afspraak door te laten gaan.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Vaak gebeurd er het volgende: (Verhaal 27)
We communiceren niet echt,vaak gebeurt t volgende: ik stel een vraag bijvoorbeeld hoe gaan we de verbouwing aanpakken, heb jij nog contact gezocht met ... (zoals hij eerder in de week voorstelde) . Antw nee kan jij toch ook doen..
Als ik dan zeg dat hij dat zelf voorstelde dan probeer ik ineens zn leven te bepalen ofzo..
Gaat hij uit z'n plaat en ik heb t ook nooit juist onthouden. Nu 12 jaar getrouwd en 2 jonge kinderen ik wil dit zo graag redden. En echt praten zonder dat ik hem t gevoel geef te willen controleren want dat wil ik niet.. maar ook zonder dat t altijd mijn schuld is
Als ik dan zeg dat hij dat zelf voorstelde dan probeer ik ineens zn leven te bepalen ofzo..
Gaat hij uit z'n plaat en ik heb t ook nooit juist onthouden. Nu 12 jaar getrouwd en 2 jonge kinderen ik wil dit zo graag redden. En echt praten zonder dat ik hem t gevoel geef te willen controleren want dat wil ik niet.. maar ook zonder dat t altijd mijn schuld is
Ik
> 2 jaar geleden
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
We zijn overigens al 21 jaar samen en 95 % vd tijd echt gelukkig, maar normaal discussiëren lukt niet.
Mijn grootste valkuil is dat ik m slecht uit kan laten praten, mn als hij me onterecht de schuld begint te geven.
Ander ding is dat ik een enorm gevoelsmens ben. En hij een hele rationele denker en licht autoritair is, waar ik dan weer niet tegen kan. We zijn gelijkwaardig.
Vroeger had hij dat veel minder en vond hij gelijkwaardigheid ook het belangrijkste. Nu is alles mijn schuld mijn fout ik vergeet alles en ik verdraai alles etc etc.
Persoonlijk denk ik dat hij z'n burnout nog niet uit is of weer ingezakt is door corona... maar dat moest ik vooral niet zeggen.... wat werd hij kwaad.. al is z'n houding identiek aan t begin vd burnout...
Mijn grootste valkuil is dat ik m slecht uit kan laten praten, mn als hij me onterecht de schuld begint te geven.
Ander ding is dat ik een enorm gevoelsmens ben. En hij een hele rationele denker en licht autoritair is, waar ik dan weer niet tegen kan. We zijn gelijkwaardig.
Vroeger had hij dat veel minder en vond hij gelijkwaardigheid ook het belangrijkste. Nu is alles mijn schuld mijn fout ik vergeet alles en ik verdraai alles etc etc.
Persoonlijk denk ik dat hij z'n burnout nog niet uit is of weer ingezakt is door corona... maar dat moest ik vooral niet zeggen.... wat werd hij kwaad.. al is z'n houding identiek aan t begin vd burnout...
Ik
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik zie enige gelijkenissen met mijn relatie wanneer ik bovenstaande situatie zie. Grote pieken en dalen in onze relatie. We hebben geen ruzies over zware dingen, altijd pietlulligheden die uitdraaien tot zware discussies waar we niet kunnen uitgeraken. Mijn man denkt het altijd bij het rechte eind te hebben, maar zelf heb ik vaak het gevoel te moeten buigen terwijl ik dat niet terecht vind. Ik reageer emotioneel, hij is ook rationeel. Het is altijd mijn fout, zowel als ik de oorzaak ben van de ruzie of ik reageer ergens fout wanneer hij aan de basis ligt van een ruzie.
Mijn grootste probleem is dat wanneer de situatie escaleert, ik heel kwaad word en me niet kan beheersen. Hier wil ik zelf ook aan werken, want ook dat maakt dat een ruzie alsmaar erger wordt.
Zelf heb ik het vooral moeilijk met het feit dat hij een ruzie niet achter zich kan laten en 2 dagen of langer blijft doorzetten hiermee.
Soms heb ik ook het idee dat hij met zichzelf in de knoop zit ( job waarin hij zich niet goed voelt, al jaren problemen met zijn knie waardoor hij ook geen leuke hobby kan uitoefenen,...). Ik hoop dat starten met relatietherapie ons andere inzichten kan brengen.
Mijn grootste probleem is dat wanneer de situatie escaleert, ik heel kwaad word en me niet kan beheersen. Hier wil ik zelf ook aan werken, want ook dat maakt dat een ruzie alsmaar erger wordt.
Zelf heb ik het vooral moeilijk met het feit dat hij een ruzie niet achter zich kan laten en 2 dagen of langer blijft doorzetten hiermee.
Soms heb ik ook het idee dat hij met zichzelf in de knoop zit ( job waarin hij zich niet goed voelt, al jaren problemen met zijn knie waardoor hij ook geen leuke hobby kan uitoefenen,...). Ik hoop dat starten met relatietherapie ons andere inzichten kan brengen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Kan ik hier mn verhaal nog steeds kwijt? (Verhaal 23)
Kan ik hier mn verhaal nog steeds kwijt?
Sunny
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Natuurlijk Sunny! Je bent welkom je verhaal te delen.
Redactie
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Mijn partner vindt het moeilijk om te praten (Verhaal 1)
Mijn partner vindt het moeilijk om te praten en zijn gevoelens te uiten.
Ik moet hem blijven vragen wat zijn gevoel over iets is, alsof ik het uit hem moet trekken. Dat is soms best moeilijk.
Anoniem
> 2 jaar geleden
6
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Iemand die niet makkelijk praat over zijn gevoelens, voelt zich vaak niet helemaal 'veilig'. Bang om voor gek te staan, of kopje onder als ie gaat voelen en vertellen.
Kan helpen om iemand meer op z'n gemak te stellen: het is sowieso oke wat je zegt. Ik vond het zelf ook niet makkelijk vroeger. Maar heb ontdekt dat ik me rustiger voel als ik m'n dingen meer deel. Succes!
Eric
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Anoniem,
Je geduld wordt op de proef gesteld lees ik. Het lijkt me moeilijk om geduld op te brengen steeds als je voelt te moeten blijven vragen en trekken. Ik hoop dat je binnenkort ook vooruitgang merkt. Succes!
Voor Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Join the club. Normaal gesproken praat hij voluit over van alles en nog wat maar nooit iets zeggen wat wezenlijk is. Dus ook niet zelf komen met dingen die er mis gaan of dat er iets mist in de relatie. Nee, dat moet ik er dan uit trekken en dan nog wil hij er niet over praten.
Dan moet ik hem dwingen om dat wel te doen en dan voel ik me zo'n irritante zeurder en daar heb ik echt een hekel aan. En het lijkt dan ook net alsof ik wanhopig ben en hij alle macht in handen heeft.
Nou is het al zover dat hij vindt dat het allemaal te laat is om nog iets te repareren maar ja, hij wacht wel zelf totdat het te laat is en doet dan net alsof hij het ook zo erg vindt.
Aiko
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ook ik herken dit, dat het trekken is om het gevoel en de gedachten van de ander te horen te krijgen. Zeker als hij niet begrijpt wat ik zeg. Soms denk ik dan ook dat we niet bij elkaar passen, wordt er wat moedeloos en apathisch van. Wat doe ik dan? Ik zoek t bij mezelf, En probeer te achterhalen wat t is dat ik me hierdoor laat beïnvloeden. De ander mag namelijk zijn wie hij is.
Lukt soms, soms niet
Lukt soms, soms niet
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel herkenbaar jou verhaal, ook mijn man verteld nooit iets uit zichzelf ik weet niet hoe hij zich voelt of wat hij denkt of waar hij zich mee bezig houdt
Heel vaak krijgen we woorden over dit probleem
Vertrouwen is ook weg doordat man meerdere keren door sociaal emotionele ontrouw is vreemdgegaan en kost mij moeite dat na praten erover geen verbetering is
Alles moet maar eerst van mijn kant komen
Dat gaat mij erg tegenstaan weet ook niet hoelang ik dit gaat volhouden
Een huwelijk van 25 jaar en kinderen
Zet je ook niet zomaar aan de kant
Alleen voel ik mijn energie afnemen
In deze relatie.
Heel vaak krijgen we woorden over dit probleem
Vertrouwen is ook weg doordat man meerdere keren door sociaal emotionele ontrouw is vreemdgegaan en kost mij moeite dat na praten erover geen verbetering is
Alles moet maar eerst van mijn kant komen
Dat gaat mij erg tegenstaan weet ook niet hoelang ik dit gaat volhouden
Een huwelijk van 25 jaar en kinderen
Zet je ook niet zomaar aan de kant
Alleen voel ik mijn energie afnemen
In deze relatie.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Is dit lijntje nog open?
Sunny
> 2 jaar geleden
Ik hou van mijn man, maar niet van hoe hoe tegen me praat (Verhaal 17)
Ik ben 19 jaar getrouwd. En hou nog van mijn man. Maar niet van zijn manier hoe hij praat tegen mij. Ik moet oppassen hoe ik iets zeg. Anders verheft die zijn stem. En hij heeft dat niet door. Ik word nu zelfs misselijk. We zijn op vakantie en hebben elke dag woorden. Kleine meid word er ook verdrietig van. Ik weet het niet meer. Heb niet veel geld dus weet niet hoe ik een therapeut kan betalen. Wil er uitkomen.
Rb
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Je zou naar de POH (Praktijk ondersteuner Huisarts) van de huisarts kunnen. Of een psycholoog die via de verzekering vergoed wordt. Dan betaal je alleen de eigen risico.
Naar mijns inziens wil hij graag controle, omdat hij ergens anders ontevreden over is en daar geen controle over kan uitoefenen. Dus doet hij het bij jou. Bij jou kan hij dat wel, omdat jij het “accepteert”. Iedere mens wil controle als ze ergens mee zitten en dit uit zich in verschillende manieren. Belangrijkste les in het leven is dat je nergens controle over hebt en je alleen kan leren hoe je met iets om moet gaan en het hierdoor leert los te laten.
Naar mijns inziens wil hij graag controle, omdat hij ergens anders ontevreden over is en daar geen controle over kan uitoefenen. Dus doet hij het bij jou. Bij jou kan hij dat wel, omdat jij het “accepteert”. Iedere mens wil controle als ze ergens mee zitten en dit uit zich in verschillende manieren. Belangrijkste les in het leven is dat je nergens controle over hebt en je alleen kan leren hoe je met iets om moet gaan en het hierdoor leert los te laten.
Amanda
> 2 jaar geleden
We praatten niet of we maakten ruzie. (Verhaal 12)
We zijn al meer dan 20 jaar bij elkaar. Op de een of andere manier lukte het niet meer om op een fijne manier met elkaar te praten. We praatten namelijk of helemaal niet, óf we maakten ruzie.
We houden wel van elkaar, maar op de een of andere manier lukte het niet om dit te doorbreken.
We hebben allebei een drukke baan en als we samen thuis zijn zijn we allebei moe.
Na een bezoek aan een relatietherapeut zijn we dit wel samen onder de loep gaan nemen. Op advies zijn we gesprekken gaan voeren met instructies voor een open communicatie: dus niet invullen en echt luisteren naar elkaar.
Dat heeft een mooie verandering op gang gebracht. Daarnaast zijn we ook samen meer activiteiten gaan ondernemen. Langzaam zijn we zo weer op weg naar een fijne relatie! :-)
Anoniem
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Dat wil ik ook. Wij hebben ook de stap gezet naar therapie
m
> 2 jaar geleden
We waren niet meer gelukkig in onze relatie (Verhaal 7)
Wij dachten dat er eigenlijk niet zoveel mis was in onze relatie. We hadden nooit ruzie. Toch waren we niet meer echt gelukkig en kwam de sleur erin.
De eerste afspraak van de relatietherapeut bracht eigenlijk gelijk naar boven dat we eigenlijk niet met elkaar communiceren. We hebben het nooit echt over hoe onze dag was, over wat we meegemaakt hadden en al helemaal niet over onze relatie.
De eerste opdracht was dan ook een uitdaging. Samen eten aan tafel. Praten over onze dag. Niet meer voor de tv met bord op schoot. De eerste week was het echt lastig. Voelde bijna gespeeld maar nu wordt het al steeds normaler.
Anoniem
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar. Heeft relatietherapie jullie relatie daarin weer beter gemaakt?
Mk
> 2 jaar geleden
We luisteren weer beter naar elkaar (Verhaal 8)
We hebben er lang tegenaan gehikt, maar zijn uiteindelijk toch in relatietherapie gegaan. Was goeie beslissing, zijn echt verder gekomen.
Inzien dat boos worden wel logisch kan zijn, maar je vaak niet oplevert wat je wil bereiken. Vaak het tegendeel. Je kunt echt beter praten over wat je wel wil, dan wat je niet wil.
We luisteren weer beter naar elkaar. Nemen echt de tijd om met elkaar te praten, tijdens een wandeling of zo. Zo is er toch weer hoop voor een goeie toekomst samen!
NN
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik zou dit ook willen maar mijn man vertikt het om hulp te zoeken.
Erie
> 2 jaar geleden
waarom vind dat ik dit zo irritant in hem? (Verhaal 19)
Ik heb een relatie met een man en ik erger mij enorm aan het feit dat hij vaak bevestiging vraagt en ook vaak 'invult' voor mij. Het is pril, ik denk zo'n 2 maanden nu en ik vind hem echt heel leuk.
Ik deel dit hier, omdat ik graag zou weten waarom ik net die 2 zaken zo irritant vindt.
Iemand inzichten hierover?
Ik deel dit hier, omdat ik graag zou weten waarom ik net die 2 zaken zo irritant vindt.
Iemand inzichten hierover?
Sandra
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Ligt het aan mij? (Verhaal 16)
9 jaar geleden heb ik mijn vriend leren kennen na een lange tijd heel bewust alleen te zijn geweest ivm opvoeding van mijn zoon, ik had er na een moeizame relatie ook ff geen zin meer in maar dat terzijde..
Met zijn huwelijk zat het niet goed en hij is dan ook gaan scheiden zodat we bij elkaar konden zijn.
Straalverliefd waren we en niet bij elkaar weg te slaan.
Zijn ex liet uit boosheid voor zijn vreemdgaan niet toe dat ik ook maar één voet tussen de deur kreeg en een normaal contact op kon bouwen met de twee zonen die toen 4 en 8 jaar oud waren.
Uit angst het contact te verliezen met zijn kinderen gaf hij zijn ex overal haar zin in want ze had al een paar keer laten zien dat hij ervan zou lusten als hij niet deed wat ze zei.
Enigzins begrijpelijk maar het is zachtjes aan helemaal doorgeslagen.
De kinderen moesten me niet want daar deed de moeder erg haar best voor en mijn vriend liet haar begaan en heeft nooit met de vuist op tafel geslagen en het voor me opgenomen waardoor ik overal buiten ben komen te staan.
Opeens had ik een relatie met iemand die om de week de kinderen had en het hele weekend met hun bij zijn ouders zat en nog steeds..
Vakantie hebben we nog nooit samen gehad.
Als ik er iets over zei dan kreeg ik geen contact meer en werd ik genegeerd.
Mijn vriend is een moeilijke prater en ik probeer daar rekening mee te houden maar heb ook mijn eigen behoeften.
Wij wonen al geruime tijd in onze eigen woningen want hij liet me te pas en te onpas zitten en ik trok dat niet meer, het liegen was voor hem iets normaals leek het wel.
Met oudejaarsavond zaten mijn zoon en ik weer alleen en ik voelde me zo eenzaam.
Heb toen ook een bericht gestuurd naar mijn vriend dat ik niet wist hoe lang ik dit kon vol houden en dat ik geen toekomst zie hierin.
Hij zat op dat bij zijn ouders met de kinderen en het kwam waarschijnlijk weer niet uit en ik werd wederom genegeerd.
Wanneer is het mijn tijd, wanneer hoor ik er in zijn ogen bij en hoef ik niet meer opzij te schuiven voor de kinderen.
Uiteindelijk heeft hij me via een app laten weren dat het beter is dat we stoppen omdat we elkaar alleen maar pijn doen en ik weet dat dat ook zo is.
Hij wil nu de relatie omgooien naar een vriendschap.
Hij wil de moeilijke dingen er niet bij maar is dat nu echt een goede basis voor een vrienschap en hoe kan je die knop in godsnaam zomaar omzetten.
Maar zelfs nu we uit elkaar zijn en soms met elkaar praten en het hem niet aanstaat wat ik zeg zet hij me weer in de negeerstand.
Ik ben door de jaren heen onzeker geworden en heb het gevoel dat er een spelletje met mijn hoofd wordt gespeeld.
Ligt het dan echt allemaal aan mij?
Met zijn huwelijk zat het niet goed en hij is dan ook gaan scheiden zodat we bij elkaar konden zijn.
Straalverliefd waren we en niet bij elkaar weg te slaan.
Zijn ex liet uit boosheid voor zijn vreemdgaan niet toe dat ik ook maar één voet tussen de deur kreeg en een normaal contact op kon bouwen met de twee zonen die toen 4 en 8 jaar oud waren.
Uit angst het contact te verliezen met zijn kinderen gaf hij zijn ex overal haar zin in want ze had al een paar keer laten zien dat hij ervan zou lusten als hij niet deed wat ze zei.
Enigzins begrijpelijk maar het is zachtjes aan helemaal doorgeslagen.
De kinderen moesten me niet want daar deed de moeder erg haar best voor en mijn vriend liet haar begaan en heeft nooit met de vuist op tafel geslagen en het voor me opgenomen waardoor ik overal buiten ben komen te staan.
Opeens had ik een relatie met iemand die om de week de kinderen had en het hele weekend met hun bij zijn ouders zat en nog steeds..
Vakantie hebben we nog nooit samen gehad.
Als ik er iets over zei dan kreeg ik geen contact meer en werd ik genegeerd.
Mijn vriend is een moeilijke prater en ik probeer daar rekening mee te houden maar heb ook mijn eigen behoeften.
Wij wonen al geruime tijd in onze eigen woningen want hij liet me te pas en te onpas zitten en ik trok dat niet meer, het liegen was voor hem iets normaals leek het wel.
Met oudejaarsavond zaten mijn zoon en ik weer alleen en ik voelde me zo eenzaam.
Heb toen ook een bericht gestuurd naar mijn vriend dat ik niet wist hoe lang ik dit kon vol houden en dat ik geen toekomst zie hierin.
Hij zat op dat bij zijn ouders met de kinderen en het kwam waarschijnlijk weer niet uit en ik werd wederom genegeerd.
Wanneer is het mijn tijd, wanneer hoor ik er in zijn ogen bij en hoef ik niet meer opzij te schuiven voor de kinderen.
Uiteindelijk heeft hij me via een app laten weren dat het beter is dat we stoppen omdat we elkaar alleen maar pijn doen en ik weet dat dat ook zo is.
Hij wil nu de relatie omgooien naar een vriendschap.
Hij wil de moeilijke dingen er niet bij maar is dat nu echt een goede basis voor een vrienschap en hoe kan je die knop in godsnaam zomaar omzetten.
Maar zelfs nu we uit elkaar zijn en soms met elkaar praten en het hem niet aanstaat wat ik zeg zet hij me weer in de negeerstand.
Ik ben door de jaren heen onzeker geworden en heb het gevoel dat er een spelletje met mijn hoofd wordt gespeeld.
Ligt het dan echt allemaal aan mij?
Hilda
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hallo Hilda, het ligt niet aan jouw maar aan hem. Als hij zo lange tijd deze houding al aanneemt zal hij hier niet mee stoppen. Je hebt dit lang geaccepteerd en met een vriendschappelijke relatie geef je hem hier nog meer ruimte in. Een goede vriend heeft een luisterend oor en loopt niet te pas en onpas weg wanneer het niet uitkomt. Jij maar ook je zoontje verdienen veel beter en hij is in mijn ogen jullie niet waard. Dit geeft onzekerheid want je gaat de fout het eerst bij jezelf zoeken, ik ken dit. Maar nu ligt het niet bij jou maar bij hem. Laat hem gaan en hou het probleem waar het hoort. Bij hem. Sterkte.
B
> 2 jaar geleden
Wil je geluk of gelijk hebben? (Verhaal 14)
Soms is er verwarring over wat we samen in een relatie graag zouden zien. Streven we naar passie, delen in liefde en verdriet, elkaar aanvullen, helpen en ondersteunen maar zeer zeker ook, elkaar versterken en prikkelen.
De manier waarop is altijd een uitdaging. Vooral door gelijk te hebben door assertief te zijn of juist niets te doen, niets te zeggen. Van het een naar het ander om gek van te worden. Erg lastig. Waar doe ik goed aan?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Moeite in contact met ex (Verhaal 13)
Wij zijn nu 3 jaar uit elkaar. Nog steeds vind ik het heel moeilijk te accepteren. We hebben samen nog goed contact en ik vraag me steeds af of het nog goed kan komen.
Mijn ex vindt het wel goed zo en we komen niet meer tot een dieper gesprek. Ik denk dat ik toch eens een hulpverlener ga raadplegen. Een vriendin zegt dit ook, het lijkt of mijn ex het onderwerp mijdt en van zijn vrijheid geniet.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Ik krijg weinig aandacht van mijn vriend (Verhaal 11)
Zelf ben ik een heel open spontane en drukke vrouw die graag aandacht wil, ook in mijn relatie. Mijn vriend is echter nogal in zichzelf en gaat graag zijn eigen gang. Hij geeft mij nooit een compliment en ik krijg weinig aandacht van hem.
Ik heb het al heel vaak gezegd, maar hij doet er niets aan. Het maakt me verdrietig en boos. Het geeft veel ruzies. We zijn in relatie therapie gegaan waar deze onderwerpen aan bod komen. Ik hoop dat dit iets verandert.
Irma
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Ik vind het moeilijk om "nee" te zeggen in relaties (Verhaal 2)
Ik vind het moeilijk om "nee" te zeggen in relaties. Ik heb altijd de neiging om de ander te "pleasen", niet te willen kwetsen, of te willen redden. Hierdoor ervaar ik stress in relaties.
Anoniem
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik herken wat je schrijft. Heel lastig is dat! Hoe ga je er nu mee om? Met die neiging, en de stress? Ik hoop al wat beter. Sterkte.
Voor Anoniem
> 2 jaar geleden
Een communicatie oplossing (Verhaal 10)
Ik heb wel eens eerder iets gedeeld op deze site toen ik het moeilijk had. Nu wil ik juist iets delen dat goed is. Eigenlijk het tegenovergestelde van communicatieproblemen, namelijk communicatie oplossing!
Gisteravond merkte ik aan mijzelf op dat ik snel geirriteerd was op mijn partner. Maar ik kon mijn vinger er niet op leggen. Waar ik normaal dan door probeer te gaan, maar op het einde hem dan toch afsnauw, deed ik het deze keer anders.
Zoals besproken met mijn therapeut ging ik eerder naar bed om even afstand te hebben en heb ik nagedacht over wat er nu echt aan de hand was en hoe ik dat positief kon verwoorden als mijn vriend boven zou komen. Het duurde gelukkig even, want ik had wel tijd nodig. Maar uiteindelijk toen mijn vriend boven kwam heb ik met het licht uit goed kunnen verwoorden wat ik wilde. En daar reageerde hij heel goed op.
Daar ben ik vandaag al de hele dag super trots op. Op ons. We zijn gister niet in de problemen geraakt, maar dichterbij elkaar gekomen. Ik ga met plezier naar mijn therapeut volgende week!
Zichtbaar
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Het is sowieso oke wat je zegt (Verhaal 9)
Iemand die niet makkelijk praat over zijn gevoelens, voelt zich vaak niet helemaal 'veilig'. Bang om voor gek te staan, of kopje onder als ie gaat voelen en vertellen.
Kan helpen om iemand meer op z'n gemak te stellen: het is sowieso oke wat je zegt. Ik vond het zelf ook niet makkelijk vroeger. Maar heb ontdekt dat ik me rustiger voel als ik m'n dingen meer deel. Succes!
Eric
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Relatietherapie heeft druk van de relatie gehaald (Verhaal 6)
Het verschil tussen mannen en vrouwen wordt erg onderschat. Heel fijn en helpend dat de relatietherapeut dit inzichtelijk heeft gemaakt in de gesprekken.
Mijn vrouw kan mij nu beter accepteren zoals ben, probeert mij niet meer te veranderen en stelt niet de hele tijd eisen waar ik niet aan kan en wil voldoen. Het heeft een hoop druk van onze relatie gehaald.
Michel
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
De lat ligt nu niet meer zo hoog (Verhaal 5)
Hoe moeilijk het is om echt goed met elkaar te communiceren in een relatie leren we niet. We rollen onze relatie in en verwachten dat deze de komende 40 jaar stand houdt met af en toe een dip.
Heerlijk verfrissend toen de relatietherapeut ons liet in zien dat we het eigenlijk best goed doen. Maar ook de realiteit erbij haalde, de lat lag meteen niet meer zo hoog naar elkaar.
Jannie
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Bekijk het nou eens van mijn kant (Verhaal 3)
Ik en mijn partner zeggen eigenlijk steeds hetzelfde: Bekijk het nou eens van mijn kant. Op die manier horen we elkaar niet. We willen steeds gelijk hebben en wachten steeds op de ander om eerst naar ons te komen.
Dit patroon is onlangs door een relatietherapeut naar voor gebracht. Dat heeft mij aan het denken gezet. Ik verander op het heetst van de strijd nog niet. Maar ik voel dat ik soms nog voor ruzies beginnen met deze denkwijze bezig ben. Ik zie het als een klein stapje in de goede richting.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Voeg zelf een verhaal toe
Zoek een relatietherapeut
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke relatietherapeuten in de buurt zitten:
- Aarschot
- Achterhoek
- Alkmaar
- Almelo
- Almere
- Amersfoort
- Amstelveen
- Amsterdam
- Amsterdam-Centrum
- Amsterdam-IJburg
- Amsterdam-Noord
- Amsterdam-Oost
- Amsterdam-West
- Amsterdam-Zuid
- Apeldoorn
- Arnhem
- Assen
- Assendelft
- Asten
- Baarn
- Barendrecht
- Barneveld
- Bergen op Zoom
- Berkel en Rodenrijs
- Best
- Bilthoven
- Bollenstreek
- Breda
- Brummen
- Brunssum
- Bussum
- Capelle aan den IJssel
- De Bilt
- Delft
- Den Bosch
- Den Haag
- Deurne
- Deventer
- Didam
- Dongen
- Dordrecht
- Dronten
- Driebergen
- Ede
- Eemnes
- Eersel
- Eindhoven
- Elst
- Emmen
- Enschede
- Ermelo
- Etten-Leur
- Geldermalsen
- Geleen
- Gennep
- Goirle
- Gooi
- Gorinchem
- Gouda
- Groningen
- Haaksbergen
- Haarlem
- Haarlemmermeer
- Hardenberg
- Harderwijk
- Heemskerk
- Heemstede
- Heerhugowaard
- Heerlen
- Heiloo
- Helmond
- Hengelo
- Hillegom
- Hilversum
- Hoeksche Waard
- Hoofddorp
- Hoogeveen
- Hoorn
- Houten
- Huizen
- IJsselstein
- Landgraaf
- Leeuwarden
- Lelystad
- Leiden
- Leusden
- Lisse
- Maarssen
- Maastricht
- Malden
- Meppel
- Middelburg
- Nieuwegein
- Nieuw-Vennep
- Nijmegen
- Nijverdal
- Noordwijk
- Noordwijkerhout
- Nootdorp
- Nunspeet
- Oegstgeest
- Oldenzaal
- Oosterhout
- Oss
- Oud-Beijerland
- Pelt
- Purmerend
- Putten
- Raalte
- Rheden
- Roermond
- Roosendaal
- Rosmalen
- Rotterdam
- Schagen
- Schiedam
- Schijndel
- Sint-Michielsgestel
- Sittard
- Someren
- Tiel
- Tilburg
- Twente
- Uithoorn
- Utrecht
- Valkenswaard
- Veenendaal
- Veghel
- Veldhoven
- Venlo
- Venray
- Vianen
- Voorburg
- Voorschoten
- Waddinxveen
- Wageningen
- Westland
- Wijchen
- Wijk bij Duurstede
- Waalwijk
- Zaandam
- Zaanstad
- Zeewolde
- Zeist
- Zevenaar
- Zoetermeer
- Zutphen
- Zwolle
Staat jouw stad of dorp er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>
Relatietherapeuten
Zoek op provincie
- ✓ 250+ relatietherapeuten
- ✓ Snel een afspraak
- ✓ Ook online relatietherapie
Zoek een therapeut in
19-11-2024:
Relatietherapie Zutphen
19-11-2024:
Relatietherapie Doetinchem
17-11-2024:
Relatietherapie Lelystad
Relatietherapie Zutphen
19-11-2024:
Relatietherapie Doetinchem
17-11-2024:
Relatietherapie Lelystad
© Relatietherapeuten.net - relatietherapie en huwelijkstherapie