Bindingsangst - Lotgenotenverhalen

ga er voor...sterkte....

Ik herken dit al 8 jaar. Maar hij vindt dat het aan mij ligt. Moet zeggen krijg er wel problemen mee wordt er onzeker van

Bedankt voor het delen van je verhaal. Wat mij aan dit verhaal opvalt is dat je de situatie niet vanuit liefde benaderd. Je lijkt wat 'wrok' te hebben jegens de persoon in kwestie met vragen als 'Wil ik op deze persoon lijken?' 'NEE' en 'ontsnapt' en 'dat ik geen relatie noemde'. Als je het vanuit liefde zou benaderen zou je beseffen dat jouw aandeel in het verhaal net zo groot is en jij ook wellicht zelf nog niet de persoon bent 'waar je op zou willen lijken'. Vanuit liefde zou je het besef hebben dat de vrouw in kwestie zelf wellicht ook trauma's etc uit haar jeugd heeft waardoor zij zich machteloos voelde door in relatie te zijn met iemand met bindingsangst. Vanuit liefde zou je de situatie denk ik anders omschrijven en dat geeft jezelf ook een fijner gevoel.

Het valt mij op dat je het erover hebt dat het voor jou jouw geen relatie heette. En voor de ander wel? Heb je haar dan voorgelogen?

Ik lees ook vooral wrok terug. Heeft deze persoon je bedrogen? Of jij haar? Wil jij wel op jezelf lijken? Heel veel sterkte.

Hoe is het voor jou om een liefdesrelatie te hebben? Voel je je wel eens geborgen in een relatie? Heb je last van het verdwijnen van je autonomie in een relatie? Hoe voelt het voor je om geen relatie te hebben?

weet je...dat express ruzie zoeken komt me zo bekend voor....

Ik kan wel met je meevoelen.
Ik heb ook enorme bindingsangst gehad. Alleen als ik het woord "relatie" hoorde, dan kreeg ik het al benauwd.

Ik zal wat tips geven die mij geholpen hebben.


1) Geef open en eerlijk aan als je bindingsangst voelt. Bespreek het met je vriendin. En vraag je vriendin of zij jou dan op zo'n moment kan vragen wat jij nodig hebt.

2) Realiseer je dat je nergens voor altijd aan vast hoeft te zitten. Je bent vrij om ook weer andere keuzes te maken. Nu kies je voor jouw vriendin omdat je dat nu wilt. Maar hoe de toekomst eruit ziet, dat weet je niet natuurlijk.

3) Neem voldoende ruimte in je relatie. Ik vind het bijvoorbeeld fijn om 's nachts alleen te slapen, in mijn eigen energie, in mijn eigen kamer. Ik heb dat in het begin van onze relatie tegen mijn vriendin gezegd.

Soms vindt ze dat misschien moeilijk, maar het is zoals het is. Meer kan ik er op dit moment niet van maken.

4) Je hoeft niet alle verlangens van je vriendin te vervullen.

5) Neem stapje voor stapje. In het begin van onze relatie was het mijn plan om altijd in twee huizen te blijven wonen. Totdat ik maandje bij haar in huis ging wonen en toen bleek dat dit wel meeviel.

Maar toen wilde ik wel in aparte slaapkamers slapen. Tot we gingen reizen en toen bleek dat we ook wel in 1 slaapkamer konden slapen, maar dan bij voorkeur in twee bedden.

En nu blijkt dat we ook wel in één bed kunnen slapen, en dan leg ik een "buffer-zone"-kussen tussen ons in. Met oordoppen in, heb ik dan toch nog het gevoel van in mijn eigen ruimte liggen. Dat kan ik dan tijdelijk doen, bijvoorbeeld als we op vakantie zijn.

Maar als we weer thuis zijn, dan wil ik weer in mijn eigen ruimte slapen. Dat voelt voor mij meestal het fijnste.

Door kleine stapjes te nemen heb ik echter toch mijn vrije ruimte vergroot.

6) Bekijk ook eens de tips op deze site. Er staan ook tips bij voor je vriendin. Je kunt haar dan bondgenoot maken, zodat jullie er samen iets mee kunnen.

Tips bij bindingsangst >>

Wat maakt in deze relatie dat je je wel kan binden?

Hallo,

ik maak hetzelfde mee, maar sta aan de andere kant.

Mijn vriend heeft jouw leeftijd, heeft nog nooit een serieuze relatie gehad, en woont al heel lang alleen. We zijn nu 2 jaar samen, de eerste maanden waren fantastisch, we waren verliefd en alles ging goed.

Maar daarna veranderde dit. Hij wilde meer alleen zijn. Hij blokte ook gevoelens af, en als ik er over begon ontstond er ruzie, waar hij dan ook niet mee om kon.

We zouden ook gaan samenwonen, maar hij heeft me nu verteld dat hij er bang voor is en hij heeft aangegeven dat hij liever alleen wil zijn. Hij zou wel willen samenwonen met mij, maar hij kan het niet zegt hij. Hij krijgt er lichamelijke klachten van (hoofdpijn, maagpijn, stress).

Wat moet ik hier mee doen? Volgens mij heeft hij bindingsangst. Hou zou jij willen dat je vriendin reageert op jouw onzekerheid?

Ik wil graag zekerheid.

Het is net zoals bij jou wel een hele goede stap om te beseffen dat je bang bent, en de oorzaak een diepere betekenis heeft.

Hopelijk komen jullie eruit.

Groetjes,

Beste L.,

Als reactie op jouw verhaal:
Wat zou kunnen helpen is als je je vriend (nog) meer ruimte geeft. Als je je aan hem probeert vast te klampen dan werkt dat waarschijnlijk averechts.

Ik kan me voorstellen dat jij zekerheid wilt, maar dat draagt er waarschijnlijk aan bij dat hij zich benauwd voelt.

Wat mij (iemand met bindingsangst) heeft geholpen was dat mijn vriendin, en wij samen eigenlijk, stapje voor stapje hebben genomen.

Eerst was het (mijn) plan om altijd twee huizen aan te houden. Totdat ik noodgedwongen (omdat Internet het niet deed (met dank aan Tele2)) een maandje bij haar heb gelogeerd, en toen bleek dat het allemaal wel mee viel. Kort daarna zijn we ook echt gaan samenwonen.

Wat mij helpt is dat mijn vriendin niet te veel over de toekomst praat, maar het onderwerp ook niet mijdt, maar stapje voor stapje het er soms over heeft, zodat ik kan wennen aan het idee en het minder eng wordt.

Hi Marieke,

Lastig hoor...ik sta zelf n de andere kant (vrouw). Ik heb ongeveer 2 jaar geleden wel kunnen onderkennen dat ik bindingsangst heb. Met als startpunt een onveilige jeugd. Echter mijn 'succesvolle' relaties voor de vader van mijn kinderen maskeerde de problemen erachter. Ik heb bijna een jaar pittige therapie gevolgd. Nu probeer ik echter om 'in het diepe' te springen met iemand die ik al 6 jaar goed ken. En vertrouw. En dan nog is het moeilijk. Ik krijg het letterlijk fysiek benauwd als hij fysiek te dichtbij komt. Toen hij nog een relatie had was dat écht geen issue.

Wat nu lijkt te helpen is praten over de (irreële) angst. Want als hij mijn paniek en vkuchtreacties ook accepteert (wat hij doet), mag ik weer terugkomen. Hij geeft mij nu beetje bij beetje die veiligheid dat het niet 'alles of niets' is. Het scenario wat in mijn hoofd gaat lopen en de paniek veroorzaakt. Dus ruimte geven maar verbonden blijven lijkt te helpen. En voor mij is het belangrijk dat hij bij zijn eigen gevoel blijft. Ik wil hem namelijk geen verdriet doen...het is makkelijk om van iemand met 'schade' te houden. En ik heb waanzinnig bewondering voor de partners die zo stevig in hun schoenen staan dat ze met véél geduld en liefde toch ervoor willen gaan. Hoop dat je r wat aan hebt...

Van een bindingsangstige die graag weer liefde wil kunnen geven en ontvangen.

X

Er moest staan het is NIET makkelijk om van iemand met 'schade' te houden...

Wow quapa, wat moedig van je om daarvoor hulp te zoeken en er aan te werken!

Waarom zoek je dan geen goede hulp?
Als je je leven beter wil maken en een partner later wil hebben dan zou ik echt wel therapie nemen.
Sterkte..

Het lijkt alsof je onbewust bang bent voor het onbekende en vast houdt aan je oude patroon.
Er zijn die je hierbij kunnen helpen.
Verwacht geen grote veranderingen, maar kleine veranderingen kunnen een grote impact hebben.

vind dat zo erg voor je...

Alleen zijn heeft ook veel voordelen toch? Doen waar je zin in hebt, uitgeven wat je wilt, aan stomme dingen waar niemand het nut van inziet behalve jij. Lezen tot diep in de nacht, uitslapen tot wanneer je wilt op dagen dat dat kan. Vinden, denken, doen wat je wil. Nooit als voetveeg gebruikt worden. Als jij een huis vol dieren wil doe je dat. Of juist niet. Nooit hoeven overleggen en niks moet. enz. enz. Vrijheid blijheid. Tot je op een dag wél eens een leuke man tegen komt die alle moeite wél waard is..

Carolien, voel je wel de behoefte om een relatie te hebben en intimiteit? Ik denk dat veel mensen inclusief ik zelf die bindingsangst hebben ook maar moeten denken misschien moet ik maar alleen blijven. Maar we kunnen er ook aan werken. Er is trouwens ook niks met single zijn, maar als relaties niet lukken omdat we bindingsangst hebben is het wel droevig. Uiteindelijk blijf je dan toch met een onvervulde wens zitten.

Ik voel me exact het zelfde!

Ik herken me volledig jammer genoeg! De zoektocht naar een relatie is al heel mijn volwassen leven een strijd, met veel dates die tot niets leiden omdat ik er niets in zie... En als ik mezelf forceer de persoon beter te leren kennen, knap ik al helemaal af op hoe dicht die komt!
Trieste reactie hierboven IVM single zijn is ok. Je schrijft dit immers neer omdat je behoefte hebt aan een relatie... Maar er niet in slaagt je te 'geven'

Ik heb precies hetzelfde in mijn relatie. Appen is zo lastig. Hij ghost mij ook meteen wat dagen als ik over zijn gevoel wil praten. Hoe ga jij om nadat hij jou ghost? Of terug trekt.
Ik push niks maar soms word ik wel boos als hij niks laat horen en soms denk ik zoek het maar lekker uit. Hij moet het toch zelf oplossen. Terwijl hij weet dat ik altijd wil helpen. Heel moeilijk deze relaties.

Ik heb bindingsangst en ik reageer ook door af en toe niet meer te reageren. Vaak laat ik niks meer van mijzelf horen/reageer ik niet op appjes en dat kan meerdere redenen hebben:
- als ik daarvoor iets teveel van mijzelf heb bloot gegeven bij die ander. Voor mijn doen veel over mijzelf verteld en mijzelf (een beetje) blootgegeven. De ander kan mij met die info kwetsen, dus even afstand. En dat is intern ook een constant gevecht (ik wil mijzelf wel blootgeven om diepgaandere relaties te krijgen maar ben bang om gekwetst te worden);
- ik zit op dat moment slecht(er) in
m’n vel. Er is wat voorgevallen op het werk, met dierbaren zoals ouders, thuis/woning zit niet mee. Dat wil ik wel delen, maar dan leer je mijn gevoel(ens) kennen en kun je mij kwetsen. Maar om de schone schijn op te houden en ‘’gezellig’ appen over koetjes en kalfjes gaat mij te ver en kost teveel moeite. Dus dan ‘was ik ongelofelijk druk, rende ik van hot naar her (in m’n hoofd, gevoel) en kon ik écht niet reageren’.

K lees graag mee, zó herkenbaar

Zo deze herken ik ook echt..bedankt dat je dit gepost hebt. Ik heb ook altijd veel ruimte nodig. Ik heb gelukkig toch vrienden, maar dat zijn mensen die ik niet heel vaak zie. Soms kan het wel eenzaam zijn om geen partner te hebben omdat mijn vrienden dat wel hebben..Door bindingangst kan ik geen relatie houden..Ik zou dit graag willen veranderen.

Als je open en eerlijk bent over wat de ander van je kan verwachten, dan lijkt me niet dat er iets mis is met je. Het wordt anders als je een liefdesrelatie aangaat, terwijl je weet dat je de verwachtingen niet waar kan maken. Dat mag je de ander niet aandoen.

Ik voel met je mee..ik heb dit ook echt na 33 jaar. What's wrong with me? Ben ik inderdaad te kritisch of is het gewoon de bindingsangst?

Hi Arlet,

Wat herken ik me in je bericht! Ik weet wel zeker dat dit een bepaalde vorm van bindingsangst is. Ik heb zelf soortgelijke angsten, gedachtes en gevoelens. Een uitje naar een therapeut kan je een enorm handvat geven voor dit alles.

Hopelijk heb je wat aan mijn herkenning.

X

Wat herken ik dit, maar niet bij mezelf. Mijn vriend heeft het 4 weken geleden uitgemaakt. Het was een LAT-relatie van bijna 4 jaar.
Reden: bij het idee dat we ooit (was nog lang niet aan de orde hoor) gaan samenwonen kreeg hij het benauwd. Reden om dit te onderbouwen kan hij niet geven. Behalve: " ik ben bang dat we binnen een maand ruzie krijgen en het fout gaat, vanwege kleine irritaties over en weer." (Ik heb geen idee welke dingen dit zijn. Ben zelf niet een persoon die zich snel ergert nml)
Ook: "als we doorgaan, gaat het zeker fout. Dan krijgen we ruzie en kan en wil ik helemaal niet meer met je praten. Dan moeten we zo uit elkaar en dat wil ik niet."
Hij heeft af en toe ook woedeaanvallen. Reageert extreem boos als er eigenlijk geen reden toe is. Is 2x gebeurd. 1e x na 3 jaar relatie en half jaar geleden. Dan was het 'vechten, vluchten (telefoon erop gooien) en 'bevriezen' (totaal geen contact meer, alleen willen zijn)

Ik heb gezegd: " heb jij mss bindingsangst? Wil jij onderzoeken waarom je zo bang bent?" Zijn antwoord: weet ik niet en ik wil het niet onderzoeken. Ik geloof niet in gesprekken met een hulpverlener."
Dus, bam....relatie verbroken.
Maar....binnen 3 weken ook al een nwe vriendin, die uitgebreid op Facebook dit post...op zijn tijdlijn. (Terwijl hij altijd wars was van dit soort uitingen. Betrok mij nergens bij als wij samen ergens waren. Poste hij alsof hij alleen er was)

Arlet, ik heb echt PRECIES hetzelfde.
Bij het daten ben ik altijd enorm kritisch op iemands uiterlijk. Ook kan ik op 1 ding al afknappen. Krijg het al benauwd bij een datingsite. Zoenen, knuffelen, sex allemaal ok, maar daarna wil ik gauw wegvluchten en het contact verbreken en weer alleen zien om me vervolgens weer doodongelukkig te zijn omdat ik alleen ben en me leven om niemand mee te delen heb.

Bij mij is de stress zo erg dat ik een brok in me keel heb. Ik ben 24/7 gevangen en kan zelfs me niet concentreren als ik een boek probeer te lezen. Omdat ik totaal niet functioneer verbreek ik het contact maar.

Om vervolgens de cycle weer te repeaten.

heel veel sterkte er mee zo rot dat je dat hebt, jij wilt dat ook niet.
zoek anders hulp het is er meisje..

Zo herkenbaar dit. Alleen zit ik aan de andere kant. Zij gaf mij het gevoel dat het goed zat en zo voelde ik het ook. Ze zei ook vaak dat ik haar begreep etc. Het ging goed en zo vanuit het niets kreeg ik een appje. Ze was niet verliefd genoeg. Sindsdien is er stilte.

De veel besproken "vlinders" zijn vaak zwaar overschat en ook erg tijdelijk.
Echte liefde ontwikkeld zich over tijd.
Een partner die 100% aan ons droombeeld voldoet bestaat niet, en vaak wetej we niet wat er wel allemaal bestaat.
Ga op dates, stel je open en kijk waar het naar tie leidt. Misschien is het niets, misschien wel iets prachtig.

Achosjie. Succes ermee. Het is heel herkenbaar.
Ik heb geleerd dat een advies zegt altijd meer over de persoon, die hem geeft, dan over jezelf. Neem mee waar je wat mee kunt en laat achter wat voor jou onzin is.
Maar mijn advies: Laat relaties toe op een manier, die je niet bang maakt. Heb gewoon vrienden, die er voor je zijn, een man die gewoon een intieme vriend is. Geen seks, geen zoenen, maar toch een soort band. Misschien verandert het dan langzaam. Geef jezelf de tijd, want van de ene dag op de andere gaat het sowieso niet lukken.

Hoi, ik herken me heel erg in je verhaal. Heb een geweldig iemand ontmoet waar ik ontzettend verliefd op ben geworden, maar inderdaad; bindingsangst klapt in. Ik wil er ook doorheen want ik wil dit niet laten schieten. Ik vind het ontzettend moeilijk, en vroeg me af hoe het met jou is gegaan?

Groeten, Giel

Hoi Giel,

Hoe gaat het op dit moment bij jou? Ik heb een beetje hetzelfde. Wil er ook graag doorheen maar die bindingsangst klapt er steeds weer in. Op het moment dat ik afstand doe krijg ik weer aantrekkingskracht maar op het moment van de bindingsangst vind ik iemand zo onaantrekkelijk en wil ik niks van diegene weten. Zo vervelend..

Ja dat doe ik dus ook. Het voelt iets beter om te lezen dat ik niet de enige ben die dit voelt. Tegelijkertijd begrijp ik dat dit heel vervelend voor jou is. Ik ben een jongen en merk dit al een poosje (jaren) bij mezelf, vooral het verliefd worden op 'onbereikbare' mensen en 'bereikbare' mensen afstoten. Meestal heb ik er overigens geen last van want dan ben ik met andere dingen bezig. Op het moment heb ik er helaas wel last van. Ik heb net (eindelijk) een afspraak gemaakt met een online psycholoog, kennismakingsgesprek iig. Het stomme is, ik zie wel wat ik doe maar in het moment doe ik alleen domme dingen (debk ik dan achteraf). Erg frustrerend. Ik hoop dat hulp van een psycholoog me hierbij gaat helpen. In ieder geval dat ik het aan iemand kan vertellen, want dit soort dingen delen kan toch lastig zijn.

Hopelijk lukt het je erachter te komen wat ingegeven is door bindingsangst en wat je echte gevoelens zijn, en dat je geluk hierin mag vinden. In de tussentijd, sterkte.

Volgens mij doe je het al wel goed. Hou haar in het oog, laat zien dat je beschikbaar voor haar bent maar dring je niet teveel op. Maar blijf in beeld bij haar.

Hi Frank,

Vervelend voor je..ik hoop dat de therapeut je goed heeft kunnen helpen. Ik heb zelf ook bindingsangst maar er is gewoon een vraag die in me opkwam.

Zou het kunnen zijn dat we liefde/nabijheid ervaren als iets gevaarlijks? Zou liefde juist niet het antwoord zijn waar we naar op zoek zijn: echte vrijheid.

Hay,
Ik ken dat heel goed.
Maar ik heb me hulp gezocht en Ben nu herl gelukkig