We hadden samen huizen gekeken: alles stond in het teken van een toekomst samen en toch.... knikkerde hij mij eruit. Er was een optie op een nieuw te bouwen huis, het scheidingsconvenant lag klaar... en toch: verbrak hij ineens alle contact en liet mij achter met een gebroken hart en een gebroken gezin.
3 jaar verliefdheid die niet over ging. 3 jaar elkaar steeds weer zien, een enorme chemie, maar onze gezinnen geen pijn willen doen. 3 jaar passie en wegrennen: aantrekken en afstoten. Liefde van mn leven en intense boosheid en verdriet. Boos dat hij zijn hart niet durft te volgen en intens verdriet en pijn door de breuk. Elke dag voel ik de pijn en het verlangen hem weer te zien. Elke dag de vraag wat onze affaire nou werkelijk voor hem betekende, of ik wel de enige was, of hij ook naar mij heeft gelogen.
Ik struin heel internet af maar zie weinig verhalen over de pijn die blijft bij de partner die achterblijft, terwijl hij in therapie is en doorgaat met zijn huwelijk. Ik geloofde in de liefde van mn leven en een toekomst met hem. Bizar pijnlijke ervaring!