Als niets meer moet

Bij veel relatieproblematiek speelt dat de ene partner persé iets van de ander wil (krijgen of vanaf komen). Hoe zou het voor jullie zijn als dat over een weer 'jij moet' wat meer ruimte voor ontspanning zou krijgen? Dit wordt heel mooi verwoord door Brigit Rozestraten (juli 2003) in haar gedicht ONT-MOETEN.

ONT-MOETEN

Als niets meer moet, is dat ont-moeten
Als niets meer moet, mag ik zijn
Als niets meer moet, is alles mogelijk
Dan doet ontmoeten niet meer pijn
 
Het moeten zet me achter tralies
Met monsters om me heen op wacht
Afwijzing, Woede en Vernedering
IK ben het die mezelf veracht
 
Ik maak van willen meestal moeten
Omdat ik steeds naar iets verlang
Goedkeuring, liefde of aanvaarding
En daarom ben ik altijd bang
 
Als niets meer moet, ontmoet ik Vrijheid
Zij wordt mijn liefste kameraad
Zij accepteert, steunt en vertrouwt me
Ik weet dat zij me nooit verraadt
 
Dan kan ik jou ook vrijheid geven
Ik houd je niet meer in mijn macht
Jij hebt recht op je eigen leven
Op jouw manier vanuit je kracht
 
Als niets meer moet, kan ik ontmoeten
Gewoon omdat het dan zo gaat
Niet meer de eis ontmoet te worden
Geen angst meer dat je me verlaat
 
Want zonder moeten is er Vrijheid
Vol liefde en humor spoort ze aan
Om elk aspect van mezelf te beminnen
En zo het leven aan te gaan
 
Ik wil mezelf graag ontmoeten
Verlost van uiterlijke schijn
Mijzelf toestaan niet meer te moeten
En mezelf te zijn