Liefdesverdriet - Lotgenotenverhalen

Hallo allemaal,
Ik ben 18 jaar en heb een relatie met een meisje van 15 jaar. We zijn bijna 1jaar en 5maand samen. We hebben altijd heel veel ruzie gehad maar altijd samen uitgekomen. Nu sinds gisteren ben ik te weten gekomen van haar dat ze mij niet vertrouwt en denkt dat ik haar heb bedrogen.. dit is uiteraard niet zo want ze mag altijd mijn gsm checken, vragen voor locatie aan te zetten,.. nooit probleem mee. Er is ook nooit iets gebeurd met een vriendin waar dat ik haar vertrouwen heb beschadigd. Ik doe alles voor haar o.a altijd bereikbaar en springen haar over naartoe brengen, werkjes voor haar doen thuis dat ze normaal alleen moet doen, elk weekend vroeger opstaan en naar de bakker voor ons. Ik had gisteren gevraagd aan haar of dat ze de laatste weken single wou zijn en ze antwoordde daarop “voor alle angst en miserie te besparen ja” ik werd boos en zei “als het zo zit bye, denk er maar goed over na” tot slot is ze nu kwaad op mij en negeerde ze men berichten gisteren en nu zegt ze dat ze tijd nodig heeft terwijl ik niks heb misdaan.
Wat kan ik doen??
Groetjes Jelle

een paar jaar geleden heb ik een lieve vrouw ler we n kennen via een internet game, zij had problemen in haar relatie en ik kwam net uit een moeizaame relatie. Zij woond over de grens, wij spendeerde zo veel tijd aan elkaar " zelfs emailen en wappen bijna elke dag, dat ik smoor verlieft werd op haar, maar kon haar dat niet vertellen want ze was nog in een relatie. Toe kwam de dag dat zij mij vertelde dat ze het nog een keer gingen proberen, ik kon haar niet vertellen dat dat mij heel erg veel pijn deed. En heb toen in een opwelling het kontakt verbroken, om dat ik dacht zij heeft niets aan een verliefde noob had en wou haar rwlatie niet in de weg zitten. Toen ik weer bij zinnen was had ik gigantisch veel spijt. Pas geleden was ik weer eens in dat internet game, en iemand sprak mij aan, had niet echt door wie dat was. En zijn zoveel mensen. Toen ik later door had dat dat haar was van een paar jaar geleden beleven ik alles weer opnieuw, en voelde mij gelijk verliefd en dacht zelfs een beetje dat dat het lot moest zijn. Dat ging zo een week of 3 door toen zij mij vertelde dat zij was geschieden van haar ex en dat zij een nieuwe man had ontmoet en ze gaat in februari trouwen. Mijn wereld storten gelijk weer in. Van af dat moment gaan er zoveel gedachten door mij heen, wat als... het doet z'n pijn.

Jaren lang had een goede vriend van mij een relatie met Naomi B.
Het was liefde op het eerste gezicht. Maar ondanks dat zij diep in zijn hart zat kon hij door privé omstandigheden niet vol voor haar gaan zoals hij wel echt wilde. Naomi was namelijk de vrouw waar hij van dacht dat zij het zelfde uit het leven wilde halen als hij. Zij was voor hem de vrouw waar hij de rest van zijn leven bij wilde blijven, trouwen en een kindje samen.
Maar toch ging het niet zoals hij had gehoopt.
Na 8 jaar kwam er een einde aan hun relatie waar mijn goede vriend het erg moeilijk mee gehad heeft. Maar een jaar daarna, nadat Naomi hem een jaar lang had genegeerd en geblokkeerd, belde zij hem op omdat zij dingen recht wilde zetten. En omdat zij zei niet gelukkig te zijn zonder hem.
Zij spraken af en nadat dr lucht voor hem geklaard was besefte hij dat Naomi echt de vrouw van zijn leven was. Die dag was hun afscheid daarom ook heftig, vol passie en liefdevol.
Ze waren het over eens dat ze het weer samen wilde proberen. Naomi die wilde het nog geheim houden, de reden die zij gaf was dat zij geen bemoeienis wilde van derde. Daar kon hij zich wel in vinden. Maar hij kwam er ook achter dat zij over dingen loog en dingen verzweeg. Toen hij haar daarmee confronteerde maakte zij gelijk een einde aan hun relatie zonder een echte reden te geven. Zo was hij dus na 3 maanden weer terug bij af want zij heeft hem weer geblokkeerd en heeft nooit meer iets van haar laten horen. En mijn goede vriend die bleef weer achter met een gebroken hart waar hij niet uitkomt omdat hij met vragen is blijven zitten.

Hoi iedereen,

Ik wil even mijn verhaal kwijt.

Ik had 1,3 jaar een relatie met een foute man/jongen.
Vanaf dag 1 voelde het al niet goed, maar ik trapte steeds in zijn mooie praatjes.
Die jongen woont in Deventer. Toen ik hem leerde kennen woonde ik vlakbij hilversum. Ik ging een relatie met hem aan en al snel verhuisde ik naar een stad wat voor hem 10 minuten rijden was. Zutphen.

De relatie ging niet goed, we hadden constant ruzie en het ging steeds aan en uit.

De ruzies gingen om een man, een collega van zijn werk.
Ik had echt sterk het gevoel dat hij seks had met zijn collega, maar dat hij daar niet eerlijk over wou zijn. Volgens mij is hij namelijk bi-seksueel.
Hij gaf me constant aanleiding om zulke dingen te denken.

Die jongen is moslim, en zulke dingen zijn niet toegestaan in dat geloof (homoseksualiteit)
Deze onderwerpen had hij wel besproken met zijn familie, maar die verklaarde mij voor gek. Natuurlijk weet hij zijn familie te overtuigen dat hij helemaal niet zulke dingen zou doen op het werk..
Maar hij is zo'n pathologische leugenaar, en hij heeft 2 gezichten.
Bij mij laat hij zien dat hij wel zulke dingen doet, en bij zijn familie niet.
Ik had tegen zijn moeder gezegd dat hij bi seksueel is, en zijn moeder zei dat hij dat niet mocht zijn van zijn vader.

Ik had ook sterk het gevoel dat ik werd gebruikt om alleen zijn familie te overtuigen dat hij hetero is, terwijl hij bi is, en ondertussen seks heeft met mij en zijn mannelijke collega op het werk.

Elke keer als ik hem beschuldigde van dat, antwoordde hij : Anders had ik allang al wat opgelopen of iets aan mijn lul.

6 maanden later, kreeg hij inderdaad dingen aan zijn lul. Bultjes.

Hij was toen wel naar de dokter gegaan en die zei dat het niet kwaadaardig was.

Maar goed, ik wist 100% zeker dat hij dat van die mannelijke collega had gekregen.

Even wat meer informatie over die jongen.
Het is een dikke jongen, en hij is heel onzeker over zijn uiterlijk. Hij zei dat hij vaak werd afgewezen door meisjes, en dat hij nooit serieuze relaties heeft gehad met een meisje, en dat ik de 1e was waar hij serieus mee was.
Hij is ook vaak gepest vroeger om zijn uiterlijk. En daardoor dus heel onzeker. Het is een jongen, die in zijn verleden coke gebruikt heeft maar daarmee gestopt is volgens hem, en een jongen die niet uitgaat en bijna nooit naar zijn vrienden gaat, en het is een hele wanhopige jongen omdat hij mij niet met rust kan laten als ik hem daarom vraag. Ik weet niet wat hij van mij wilt. Wilt hij afleiding omdat die mannelijke collega een vrouw en kinderen heeft, en daarom dus niet jaloers op hem wil worden, daar bedoel ik mee, dat als die 2 seks hebben met elkaar op het werk,en ze gaan na afloop weer naar huis, dan gaat die man dus naar zijn vrouw en hij naar huis ( hij woont bij zijn ouders ),

Oja en nog wat, 1,3 jaar ben ik dus met hem gegaan, en we zagen elkaar alleen in het weekend bij mij thuis, al vanaf dag 1. Nog nooit zijn we ergens heen gegaan om wat te doen. Nog nooit heeft hij mij voorgesteld aan zijn ouders, alleen telefonisch, en nog nooit heeft hij mij voorgesteld aan zijn vrienden.

Wat denken jullie..
Ik heb het nu uitgemaakt, omdat ik het gewoon niet meer aan kon. Hij blijft liegen dat hij niks doet met die man, maar hij blijft ook door gaan met aanleidingen geven dat hij wel zulke dingen doet.

Heyy iedereen,

Ik ben al anderhalf jaar verliefd op een jongen bij mij in de klas. Laatst heb ik voor mij zelf een erg dappere zet genomen en hem een berichtje gestuurd. We raakten aan de praat en uiteindelijk gingen we zelfs afspreken. Tot mijn grootste vreugde praten we sindsdien. Nu is het intussen twee weken verder en vandaag kreeg ik via mijn allerbeste vriendin te horen dat hij haar leuk vindt. Ik weet niet meer wat ik moet doen en ben er kapot van.

Tips?

Hoi,
Ik heb een hele mega crush op een jongen uit mijn klas. We zitten samen in de eerste. Ik kijk altijd naar hem in de les, en soms kijkt hij terug. Zijn vrienden shipten ons tijdens prom en zeiden dat we samen moesten dansen en dat hij dat heel graag wilde. Ik wist niet of het een grapje was of niet, dus zei ik maar nee. We hebben twee keer buiten school afgesproken maar altijd met vrienden in ons bijzijn. Altijd als we alleen zijn raakt ik in paniek en loopt snel weg (waar ik altijd heel veel spijt van heb) we appen vaak en hij stuurt altijd een x als we aan het appen zijn. Maar die gesprekken zijn altijd heel kort omdat hij altijd wel weer moet gaan. Op school praten we wel en lachen wel alleen ik kan nooit bij hem zijn omdat mijn vriendinnen helemaal niks met jongens hebben en altijd me ergens mee naartie nemen voordat ik met hem kan communiceren. Hij heeft eerlijk gezegd nog nooit verkering gehad. En ik 1 keer. Ik weet het echt niet, vindt hij me wel of niet leuk? Kan iemamd mij wat tips geven of een beetje Groetjes anoniem

ik word echt gestoord want ik vind iemand al best lang leuk en mn vriendin wist dat heel goed en die jongen en ik hadden opzich wel een klik en het begon steeds leuker te worden maar die fk vriendin van mij heeft dus met hem gezoend. Nou dat heeft ze dus verteld tegen mij maar ze moest heel hard janken dus ik heb het vergeven en geaccepteerd maar van binnen wil ik dr killen en uitschelden. Na dat janken enz heeft ze dus tegen andere mensen gezegd haha ik heb met die jongen gezoend volop leuk blah blah. Optyfen met dat wijf word loco loco. Dat is mijn verhaal danku

Hallo allemaal ,mijn naam is Erik (alias) en ik ben 23 jaar en student.

Ik had een relatie met een zeer mooi en slim meisje, ook 23 jaar. Ik leerde haar kennen tijdens het uitgaansleven en na 3 maanden daten hadden we al een relatie. Deze eindigde onlangs in oktober. Haar 'vonk' was weg en twijfelde al 2 maanden lang. Ze ziet mij nog zeer graag maar ziet mij als vriend, niet meer als lief. We hebben tijdens een tijdspanne van een maand en 1 week maar 2 avonden gepraat. Ik zei dat ik assertiever ben geworden en meer sport en socialer ben. Nu heb ik haar 10 dagen niet gehoord, zelfs niet een gelukkig kerstfeest ofzo. Dit doet mij ongelooflijk veel pijn. Ik mis haar en heb het gevoel dat ik nooit meer zo'n mooi en lief meisje gaat vinden. Ik heb haar verwijderd op alle Social Media en heb het ongelooflijk zwaar met het 'laat los'-proces. Als ik de vraag stelde 'komt het ooit goed?' antwoordt ze misschien wel, misschien niet. Ze wilt mij niet aan het lijntje houden maar toch heb ik nog hoop. Ik weet niet wat ik moet doen.

Dag,

Sinds twee dagen is het officieel over. Officieus was het al over. We zouden gaan kijken hoe het zou gaan, en het wellicht een kans geven. Helaas hield mijn ex zich niet aan de afspraken en had contact met andere mannen, hier kwam ik achter.

Ik ben toen veeeeeeel te boos geworden, waar ik veel spijt van heb. Mijn ex wil nu geen enkel contact meer met mij. Zelfs afspraken over dochter gaan via advocaat. Ik vind het ondragelijk en voel me natuurlijk eenzaam.

Ik denk inderdaad dat Eem relatie niet meer kan, maar ik zou graag weer een normaal contact hebben. Ik denk zelf gezien de koppigheid van mijn ex dat dit niet meer kan. Ik ben heel fout geweest, maar dit is niet zonder reden.

Ik voel me redelijk alleen en onmachtig. Wat te doen?

Dag,

Sinds twee dagen is het officieel over. Officieus was het al over. We zouden gaan kijken hoe het zou gaan, en het wellicht een kans geven. Helaas hield mijn ex zich niet aan de afspraken en had contact met andere mannen, hier kwam ik achter.

Ik ben toen veeeeeeel te boos geworden, waar ik veel spijt van heb. Mijn ex wil nu geen enkel contact meer met mij. Zelfs afspraken over dochter gaan via advocaat. Ik vind het ondragelijk en voel me natuurlijk eenzaam.

Ik denk inderdaad dat een relatie niet meer kan, maar ik zou graag weer een normaal contact hebben. Ik denk zelf gezien de koppigheid van mijn ex dat dit niet meer kan. Ik ben heel fout geweest, maar dit is niet zonder reden.

Ik voel me redelijk alleen en onmachtig. Wat te doen?

Hallo allemaal,

Hoe zal ik beginnen? Mijn eerste echte liefde, mijn beste vriend en de liefde van mijn leven, heeft samen mij besloten om voorgoed afstand van elkaar te doen. Dat hebben we vandaag besloten.

Het is sinds januari dit jaar uit. We hebben 2 jaar lang een relatie gehad met elkaar en we hebben vele gelukkige momenten met elkaar gedeeld. We hadden allebei een dal in onze leven toen we bij elkaar kwamen, en we konden veel troost en steun vinden bij elkaar. We waren ontzettend gelukkig bij elkaar. Hij was mijn eerste relatie. Ik heb veel heftige dingen in mijn leven meegemaakt, waardoor het moeilijk is voor mij om mensen op een intieme manier te vertrouwen. Mijn ex en ik kenden elkaar al heel lang, omdat we jeugdvrienden waren. We voelden tot elkaar aangetrokken, nadat we elkaar zoveel jaar opnieuw ontmoette. De vonk sloeg over en geleidelijk werden we verliefd op elkaar. We hadden het over samenwonen, over een leven samen delen en eventueel een gezin te starten. Ik was toen 24 jaar en hij was 21 jaar. Ondanks het leefttijd verschil, paste we goed bij elkaar en we waren ontzettend gelukkig.

Na een jaar liep het mis. We hadden bepaalde verwachtingen van elkaar die we elkaar niet konden geven en kregen daarom verschrikkelijke ruzies met elkaar. Dat was onze eerste breuk. We waren echter toen nog verschrikkelijk verliefd op elkaar en het idee om elkaar los te laten was te pijnlijk. We besloten opnieuw om onze relatie een kans te geven. Helaas leidde dit tot hetzelfde, waardoor ik in januari besloot om een punt achter te zetten toen ik begon te beseffen dat, hoewel we zielsveel van elkaar houden en bij elkaar willen zijn, we elkaar niet konden accepteren wie we waren en daarom elke keer teleurgesteld waren in onze van verwachtingen van elkaar.

Na zoveel verwijten en tranen, hadden we in ieder geval 1 maand radiostilte. Daar ging kapot aan. Ik heb tussendoor geprobeerd om met mijn ex te praten. Ik wilde nog steeds bij hem zijn, maar ik wist ook dat het nu niet ging. Ik wilde niet volledig verdwijnen uit elkaars leven.

Na een tijdje nam mijn ex contact op met mij, waarin hij zei dat hij nog steeds geloofde dat we heel gelukkig konden zijn met elkaar later, dat hij nog steeds heel veel van mijn houdt, maar ook het besef had dat wij niet zo verder konden. Ik wilde hetzelfde, maar ik wist net zo goed als hij, dat het nu niet mogelijk was. We hadden allebei de ruimte nodig om onszelf te ontwikkelen. We konden dit niet samen doen, omdat we teveel bij elkaar wilde zijn en teveel meet elkaar bezig wilde zijn. We wisten allebei dat dit niet gezond was en dat onder andere onze relatie kapot is gegaan.

We kwamen in een vreemd pakket; aan de ene kant was er geen relatie tussen ons, maar aan de andere kant deden we net goed de dingen samen die in een relatie hoorden. We spraken in het weekend af, deden boodschappen, we kusten elkaar, hebben ook een paar keer seks gehad en we vielen in elkaars armen in slaap. Maar het is uitgegaan tussen ons om goeie redenen en hoewel de mooie dingen heel fijn waren, knaagden bij ons beide onzekerheid.

We hadden een heftige zoensessie en uiteindelijk zei ik dat we hiermee moesten stoppen. Ik voelde me verschrikkelijk rot door de situatie die ik had met mijn ex en ik voelde mezelf tekort doen. Ik voelde me zelfs min of meer gebruikt door mijn ex door het fysieke contact, omdat ik principeel nooit seks wilde hebben buiten een relatie om. Mijn ex had diezelfde insteek. Mijn ex en ik hebben met elkaar gepraat door de telefoon en uiteindelijk kwamen we tot dezelfde conclusie dat we in ieder geval moesten stoppen met het contact met elkaar zoals we die nu hadden en ook met het afspreken. We zaten elkaar in de weg met onze doelen, namelijk de persoonlijke ontwikkeling. Dat was ook de reden waarom we de relatie hebben verbroken. Daarnaast wilde wij allebei niet in zo'n vreemde relatie zitten.

Wat het nu zo verdrietig maakt is dat het niet iets is waardoor ik mijn ex haat of verafschuw. Ik hou nog steeds heel veel van hem en ik wil nog steeds graag bij hem zijn. Hij houdt ook heel veel van mij en behandeld me nog steeds met heel veel tederheid. Echter kan ik alleen terug gaan naar hem wanneer ik op een betere plek bevind dan dat ik nu ben geestelijk en wanneer hij mij kan geven wat ik nodig heb in een relatie. Tegenover hem ben ik tekort gekomen zoals hij mij tekort is gekomen; we waren te bang om elkaar te verliezen, waardoor we elkaar geen ruimte meer gaven. Dat zie ik nu duidelijk in.

Ik denk dat dit een verstandige keuze is, ondanks alles. We zijn samen hele gepassioneerde mensen, waardoor onze relatie ook erg intensief was. In ons geluk als in ons verdriet. Desondanks alles ben ik dankbaar voor alle goeie dingen die tussen ons waren, ook doet het pijn om ze te herinneren. Echter weet ik dat ik nu voor mezelf moet zorgen en dat hij dat ook nodig heeft voor zichzelf. Ik geloof dat van elkaar houden is elkaar ook soms loslaten. Helaas was dat voor mijn liefde het geval.

Hey .mijn naam is Jo en ik ben een man van 33 j. Een paar jaar geleden heb ik een vrouw leren kennen van 28j die op korte tijd mijn beste vriendin geworden is. Na een tijdje had ik gevoelens voor haar.zij stapte toen juist in een relatie en ik heb toen ook niets gezegd.na een jaar was ze terug vrijgezel.ze had toen mij als beste maat nodig.dus zweeg ik nog.

 

Na een tijdje heb ik dan toch een stap gezet en rustig aan zijn we in een relatie gestapt.ik had toen al een huis die ik nog steeds aan het verbouwen ben. Zij heeft ook zelf een huis gekocht en ik heb daar dan begonnen met verbouwen. De verbouwingen bleken groter te zijn dan verwacht.kosten dus ook. En het afbreken is fijn maar opbouw duurt soms heel lang. Heel het huis gestript en echt zware verbouwing gedaan.

 

Toen ben ik ook drugs beginnen nemen voor dagen/nachten te kunnen doordoen.(speed).waardoor ook mijn humeur veranderde. We zijn 1jaar samen geweest waarvan de eerste 4 supper waren de rest van kwaad naar erger. Nu uit elkaar al 6 maanden . Veel gehuild en nu mijn fouten ook ingezien.

 

Ex altijd blijven zien. Geen sec meer mee gehad.zij wil terug naar beste vrienden. Ik vraag haar mij een kans te geven terug opnieuw te beginnen. Groot schuldgevoel van mij dat ik ze zo heb achter gelaten met die verbouwingen.dus heeft ze werkmensen moeten laten komen en dat kost veel geld. Altijd goed met haar kunnen babbelen over ons en onze problemen.hebben elkaar niet opgegeven als beste vrienden.dus nu ben ik ook terug bij haar bezig(niet betaald door schuldgevoel).ze wilt zelfstandige kapster worden dus was al aan haar salon bezig dus nu ook terug.

 

Elke vrije moment ga ik daar verder doen. Heb haar eerlijk gezegd dat ik nog steeds verliefd ben op haar. Heb haar ook gevraagd voor die kans om opnieuw te beginnen.heb haar gevraagd voor mij terug te nemen om wie ik ben en dat ik echt met haar een leven wil opbouwen.ongeacht de werken die ik er uitvoer. Ze bedankt me altijd als ik ben komen werken. En wil me ook betalen maar ik wil dat niet.

 

Nu ik verbouw al van mijn 15 j en ben nu heel haar salon dan ook aan het doen. Dan bespaard ze centen en komt ze er wel met het budget.ik werk er zo veel mogelijk ongeveer 20 u de week na men werk.(grond arbeider). Maar tot op heden wil ze me als beste vriend en niet als partner.ik blijf er werken tot haar salon af is.heb haar gezegd dat ik dit doe omdat ze het verdient. Maar ook uit liefde voor haar. Ze wil me nog steeds geen kans geven.

 

Ze is over mij over zecht ze. Is het zo fout van mij. Dak ik als de rollen omgekeerd waren dat ik dan denk van hij doet wel hier alles en blijft me helpen en steunen.meschien moeten we het toch proberen . Maar nog steeds neen. Ik weet niet meer wat doen. Ik kan ze niet laten vallen als beste vriendin. Maar ik ben er tot achter men oren stapel zot van...... Dit lucht wel FF op. Bedankt alvast.

Lieve bezoekers van deze website,

Na 10 jaar in een relatie te hebben gezeten heeft mijn partner het uitgemaakt.
Ik ben heel de dag verdrietig en durf hem niet los te laten. Ik hou zoveel van deze persoon dat het voelt alsof me hart uit me lichaam is getrokken. Toch weet ik na meerdere gesprekken met hem dat het nu echt tijd is om hem los te laten, Hoe pijnlijk dit ook is.

Ik denk dat het mij goed zou doen om in contact te komen met mensen die ook liefdesverdriet hebben zodat we er voor elkaar kunnen zijn.

Mochten er reacties komen dan maak ik een mailadres aan waarop we contact kunnen houden.

Liefs.

Nisha

Ik ben in de 40 en heb geen relatie. Sinds een half jaar ben ik verliefd op een collega. Ik heb het haar niet verteld en ze weet het ook niet. Ik ga het haar ook niet zeggen. Ik zie ze elke dag en dat maakt het erg zwaar. Ze is getrouwd en heeft kinderen en bovendien is ze out of my league.

Mijn baas en de vrouwelijke collega flirtten al wat langer, maar sinds een maand of zo zijn ze overduidelijk smoorverliefd en verbergen dit niet echt. Dit maakt het voor mij niet gemakkelijker op.

Ik weet me momenteel van weinig hout pijlen maken en ben regelmatig depressief.

İk had gelogen tegen mijn vriend hij zei tegen mij dat hij mij had verwijdert en 3 weken lang stuur ik hem berichten enige wat hij doet is op blauw laten..

 

2 dagen terug kwam hij op mij werk en toen hij mij zag moest hij lachen ik liep naar hem toe en chanteerde heel lief dat hij mij moest berichten hij stuurde mij een bericht met chanteer mij niet anders doe ik het ook bij jou en ik zei dat ik het deed om alleen een bericht van hem te krijgen.

 

hij zei toen dat ik op deze manier geen bericht van hem kan krijgen en zei dat hij niet meer wou praten toen heb ik gezegd dat ik alleen maar 1 kans wil en vroeg of ik het echt niet meer goed kan maken en zei is het nu over?

 

Hij liet mij op blauw en heeft niet gereageerd.. wat moet ik nu denken, ik wil hem weer berichten maar weet niet of het goed is... als je mij echt niet wilt zou je toch het is over ja zeggen... wat moet ik nu denken wat houdt dit allemaal nu in?

 

Ik heb tegen hem gelogen en hij beweert dat hij mij verwijdert heeft wat moet ik doen?

Now mensen ik ga mijn verhaal hier plaatsen omdat ik een beetje loco word.

Heb 5jaar relatie gehad met een lieve man...door externe problemen werd onze relatie moeizaam , eindeloos discissies...ik heb er toen een punt achter gezet en ook niet zo netjes ,want hij kwam bij zijn ouders terecht...nu inmiddels heeft hij een woning...

 

na 5maand heb ik weer contact met hem opgenomen en gezegd dat het de grootste fout was van mijn leven dat ik spijt had...hij was helemaal verbaasd ...

 

ik heb hem toen gevraagd om het nog een kans te geven , we zouden tenslotte dit jaar gaan trouwen pff ben echt zo radeloos...nu anderhalve maand verder is alles anders hij twijfelt en eergisteren heeft besloten om het toch te beeindigen...

 

mijn hart is gebroken...hij wil weten hie het is om alleen te zijn en zegt als dit niet was gebeurt waren we nog samen snik!

Ik weet echt niet meer wat ik moet doen...hij was degene die altijd zei dat ik zijn onverwaardelijke liefde ben...maar nu is alles anders...

Dag allemaal,

Ik zal eerst even kort de situatie schetsen: Na een jaar relatie heeft mijn ex er vorige week een punt achter gezet.
Dit kwam voor mij nogal onverwacht, ook omdat we dezelfde dag nog allemaal leuke dingen zijn gaan doen en het oprecht een fijne dag was.

Mijn ex had de neiging om me woorden in de mond te leggen die ik eigenlijk niet meende (uit eigen onzekerheid denk ik, hieronder meer uitleg).
Na die fijne dag in Antwerpen dus gingen we iets eten en iets drinken. We hadden na een tijdje beiden teveel gedronken en toen zei hij dat hij alleen verder moet, hij zou me toch niet gelukkig kunnen maken.

We hebben hier heel die nacht over gesproken en ik ben zelfs nog blijven slapen (zonder seks met hem te hebben, enkel heel hard geknuffeld). Nu lijkt hij wel bij zijn besluit te blijven en redelijk vastberaden te zijn. Toen we 's morgens opstonden (we moesten gaan werken, help) heeft hij me gevraagd of ik een aantal dagen later nog kon langskomen. We hadden sowieso al afgesproken voor alles wat er gebeurd was.

Ik ben gaan werken en heb die dag nog een paar keer contact met hem gezocht om zeker te zijn dat het niet gewoon een ruzie is maar hij is echt vastbesloten zegt hij.
Ook heeft hij die dag nog een paar keer contact met me gezocht om de onnozelste dingen te vragen. Ik ben hier toen niet echt op ingegaan, ook omdat ik even geen behoefte had aan contact.

Dan een paar dagen niks van elkaar gehoord. Hij post wel foto's van MIJN lievelingsfilms en MIJN lievelingsartiest - nummer op Facebook. Ook heeft hij nog geen enkele foto van ons verwijderd en staan we nog in een relatie met elkaar.

Nu is vandaag dus de dag dat we met elkaar afgesproken hebben. Iemand tips met hoe ik hiermee om moet gaan? Wat ik nog moet zeggen aangezien zijn besluit toch vast staat?

Misschien ook handig om te weten dat mijn ex vermoedelijk met een depressie sukkelt, veel slaapproblemen heeft en helemaal niet lekker in zijn vel zit ...

We spraken ook als over samenwonen.

Bedankt voor de antwoorden alvast. Ik weet het even niet meer en wordt geslingerd tussen hoop, wanhoop, verdriet, gemis en dan weer hoop dat het terug goed komt en word hier heel erg moe van.

hallo allemaal ik ben 30 jaar en een paar jaar geleden ben ik zo erg gekwetst dat ik sinds dien geen andere relatie gehad heb of zelfs met iemand geweest ben.

Dit begon allemaal toen ik verliefd werd op n meisje ,het enigste wat ik van haar had was een teoefoonnummer. Ik smste haar heel veel met mijn liefdesverklaring, ik kreeg echter geen reactie terug.

 

Hier werd ik zo onzeker van dat er van alles bij me opkwam, ik verwaardeloosde mezelf ook met drugs omdat ik me zo rot voelde hierdoor. Op het een of andere dag word ik oppeens gebeld door een familielid.

 

Ze was haar tegen gekomen op het werk en heeft daar een hele scene getrapt, met personeel derbij met de woorden dat ik haar stalkte en dat ze gewoon met iemand ging samen wonen.

 

Hoe kan je iemand die gek van je is nou negeren terwijl je al lang bezig was met wat nieuws? Dit is ongeveer 5 jaar geleden gebeurd ,ik heb nooit meer t vertrouwen gehad om met iemand weer wat te beginnen.

Ik ben net met tranende ogen wakkergeworden en in mijn situatie kan ik het met niemand bespreken door het dubbele leven wat ik heb geleid. 4 jaar geleden heb ik bekend gemaakt aan een collega/vriendin dat ik gevoelens voor haar heb en niet veel later was het wederzijds. We hebben zoveel samen meegemaakt, elkaar beter gemaakt en kennen elkaars familie zelfs (als ' beste' vriendinnen). Dus we hebben het altijd allemaal stiekem moeten houden wat enorm zwaar was/is. Ik gaf aan het begin al aan... dit gaat tot een dood spoor leiden omdat zij altijd aangaf ik kan mijn familie niet in de steek laten. Dus ik heb altijd al verlatingsangst gehad maar we kunnen ook niet zonder elkaar nu door onze verbondenheid in een band naast ex geliefde als zus/vriendin alles in 1. Ik ben in het geheim BI en zij geeft aan hetero te zijn maar mij als uitzondering te zien.. Zij praat nu met een man & zij liet mij de chat lezen en ik ben geschrokken door hoe intiem ze hebben gepraat + ze hebben een 1e date gehad wat mijn hart al heeft gebroken. Het zwaarste is, geen intimiteit meer... maar wel als beste vriendinnen verder.. hoe dan? Ik heb mezelf in de moeilijkste situatie ooit gebracht. Ik kan zelfs niet eens open mijn emoties laten gaan thuis door het bijzijn van mijn ouders, die nu al denken dat ik gewoon moe ben of ziek ga worden door de blik in mijn ogen (door het huilen). Hoe verder te gaan...

Het is alweer 2 jaar geleden dat ik leuk contact had met collega. Elke dag appte we elkaar. Het waren diepgaande, leuke, grappige, flirt en een beetje onze diepste verlangen naar elkaar berichten. Helaas kwam daar een abrupt einde aan. Hij stopte hiermee tot op heden weet ik nog steeds er de reden niet van. Op de werkvloer is er tussen ons veel ongemakkelijke situaties. Zo negeer ie me vaak of zoekt ie me weer op. Dan kom het tot een gesprekje wat werk gerelateerd is. Op sociaal gebied helemaal niets. Ik zie 'm heel vaak met andere vrouwelijke collega's gesprekken voeren en ook plagerijtjes heeft ie met ze. Dat doet me intens verdriet. Ook vlak in me buurt geef ie ze aandacht. Probeer ie me jaloers te maken?
Ik word er gek van de ene keer besta ik niet meer en de andere keer kom ie naar je toe of helpt je met werkzaamheden als ik het vraag. Ook gebeurd het weleens dat ie je spiegelt of nabootst met z'n gedrag. Wat moet ik nou
hiermee. Ik weet het echt niet meer. Vind ie me toch leuk en wil ie niet toegeven en verberg ie alles voor me omdat ie het gevoel heeft dat het tussen ons niet ga werken. Zou zo graag met 'm willen praten erover maar vind het ook heel spannend en durf niet goed.

Hoe kan je iemand vergeten?
Mijn tinder sex date van 2,5 jaar zei dat ons niet ziet zitten in relatie omdat we veel van elkaar verschillend en bovendien ik heb 2 kinderen, 5 maanden geleden hij had nog over nog 1 kind hebben en samen wonen, ik ben naar england gegaan met vrinden op vakantie en als ik terug kwam van vakantie vroeg ik nog hoe dat we gingen doen en kreeg ik dit te horen. Ik ben al sinds van eerst date verlief op hem. Ik zei ik ga je met rust laten maar ben echt down ik weet niet wat te doen. Kan iemand me tips geven om deze man te kunnen vergeten

Goedemiddag allen, ik ben Ronald een man van 42 uit de Drechtsteden. Op 18 februari heeft mijn partner mij verlaten zonder een reden. Het enige wat ik te horen heb gekregen was ik kan het niet meer en ben niet gelukkig genoeg, en de volgende ochtend heeft ze me huilend uit staan zwaaien toen ik naar me werk ging en daarna nooit meer gezien. Ze heeft haar spullen een week later opgehaald toen ik aan het werk was.
Er was helemaal niets aan de hand, Liefde, Vertrouwen, Respect, Waardering, Intimiteit , Begrip echt alles was er, en zeker geen ruzies. Ze woonde voor 98% bij mij en wilde in Januari zelfs haar huis verkopen om bij me in te trekken en dan later iets voor ons samen te kopen. ( waren samen al aan het kijken voor iets leuks) Samen de festivals gepland wat we graag deden, vakantie plannen gemaakt, ze was vol van de zomer samen leuke dingen doen zoals de sauna, naaktstrand, klussen thuis met de hond erop uit, swingen ja dat deden we graag ( zonder jaloezie) enz enz. Ik ga niet vertellen wat we allemaal voor elkaar gedaan hebben maar dat was zeer zeker genoeg. Zelfs haar kinderwens opgegeven om onze relatie te behouden. Na de breuk nog heen en weer geappt, gemaild, heb haar nog 3 brieven geschreven maar geen reactie waarom, zelfs de politie op de stoep gehad voor stalken. Ik ben er nog helemaal kapot van en snap niet waarom. Denk dat ik gehost ben zijn er meer mensen voor wie dit herkenbaar is praat er graag over.

Groetjes Ronald

Hé hoi

Vorige jaar november heb ik mijn liefde van mijn leven ontmoet. Na meerdere relaties te hebben gehad. Had ik bij haar meteen de wauw gevoel. En andersom was het ook zo. Zij was nog nooit zo verliefd geweest.

Alles verliep vrij snel we waren 5 dagen per week bij elkaar. Bij mij kwam om den duur de angst ( verlatingsangst) daardoor is 8 weken geleden onze relatie gestrand. Ik kwam mijzelf mega tegen heb toen ook meteen professionele hulp ingeschakeld. Naast liefdesverdriet voelde ik mij ook verschrikkelijk dat ik nooit wat aan mijn verlatingsangst hebt gedaan.

Na onze breuk hebben wij elkaar 2 weken laten elkaar bij mij thuis ontmoet. Zij gaf aan dat ze bij haar standpunt bleef. Omdat voor beide beter was. Uiteindelijk hebben we samen besloten om een vriendschap plus aan te gaan.

Ik merk dat ik erg in de war raak. Ik geef nog ontzettend veel om haar. We zien elkaar gemiddeld 2 keer per week. En alles is leuk en gezellig. We doen leuke uitstapjes hebben gezellige avonden. Ze slaapt bij mij. Het voelt voor mij of we nog een relatie hebben.

Ik weet nu niet wat ik moet doen. Het liefst vraag ik haar of ze weer een relatie met mij wil. Maar ben ook bang dat ik haar afstoot. Laats gaf ze wel aan dat ze bang is om mij kwijt te raken. Snapte er niks ervan want zij was juist de persoon die het uitmaakte.

Ze appt mij dagelijks elke ochtend goede morgen lekkerding.
Wie heeft tips voor mij hoe ik hiermee om moet gaan? Want vriendschap plus voelt voor mij erg rot. Normaal is vriendschap plus alleen sexs. Maar bij ons is het veel meer.

Na een relatie van 20 jaar heeft mijn vriend het uitgemaakt. Onverwachts. Hij had al een tijd ander gedrag, veel uitgaan, laat thuiskomen en veel sporten. En ik had hem betrapt op een chat met een onbekende vrouw. Relatietherapie wilde hij niet meer, hij wou er niet meer voor vechten. Zo verschrikkelijk zonde, een gemiste kans. Ik heb zoveel gegeven aan deze man, 20 jaar lang. Maar hierbij ook mijn grenzen niet goed aangegeven. Het ergste is dat twee maanden voor hij de relatie verbrak, mijn vader onverwachts is overleden. Op het moment dat ik hem het hardste nodig had, liep hij weg. Het dubbele verlies en gemis is ongekend groot. Gelukkig heb ik hulp van lieve mensen en een psycholoog.

2 jaar geleden had ik met collega appcontact. Dat we elkaar leuk vonden was wel duidelijk, het flirten over en weer naar elkaar was leuk en spannend. Kreeg zelfs verliefde gevoelens voor hem. 4 maanden lang heeft dit geduurd toen hij plotseling ermee stopte. Weet tot op heden er nog steeds niet de reden van. Af en toe praten we met elkaar maar je voel de spanning. In de pauze zit ie wel bij mij aan tafel maar de manier hoe hij zich gedraagt is opvallend. Hij bloost, zit met z'n handen te
friemelen, vermijd oogcontact, zit gebogen met z'n handen voor z'n gezicht enz en hou wat afstand op de werkvloer. Wat zeg dit gedrag... Vind hij me nou nog steeds leuk en verberg hij toch z'n gevoelens voor mij of is het wat anders. Wie kan mij helpen wat dit allemaal betekent want het duurt al 2 jaar.

Hey,

Ik kom uit een relatie van 15j.

Zijn nu ongeveer 9m uit elkaar en heb het nog altijd zeer moeilijk. Ik heb het gedaan gemaakt omdat ik besefte dat ze geen liefde meer voor mij voelde.

We leefde als broer en zus. Voor de breuk zijn we nog 2x uit elkaar geweest voor een korte periode en telkens deed ik de moeite om het terug goed te maken. Mijn gevoel zegt dat ze mij terug nam uit medelijden.

Ze heeft mij bedrogen via sms verkeer. 2x waarvan ik op de hoogte ben. Ze stuurde pikante foto's van haar lichaam. Dat was de druppel voor mij. Dat is wat ik weet en ik denk dat er veel meer is gebeurd dan alleen sms verkeer en foto's, maar zei zegt van niet.

Nu 9m later mis ik haar en zou ik durven zeggen dat ik haar terug wil. Hoe stom is dit van mij. Ik wil het kunnen afsluiten en verder met mijn leven samen met mijn kinderen.

Het moeilijke is dat ik contact met haar moet blijven houden omwille van de kinderen. Zij mogen hier niet het dupe van zijn.

Als vrienden bij elkaar gekomen, met elkaar getrouwd en een kindje gekregen. Toen raakte ik door allerlei narigheden uit mijn eigen jeugd, als moeder in de problemen door flashbacks en trauma. Mijn kraamtijd werd daardoor overwoekerd door veel angst en verdriet. Uiteindelijk zou het 5 jaar duren voordat ik helemaal weer op mijzelf kon vetrouwen. In de tussentijd dacht ik mijn beste maatje aan mijn zijde te hebben, we hadden het samen gered. Maar niets bleek minder waar, toen ik er op een avond achterkwam dat hij vreemdging. Ik moest de waarheid uit hem trekken en zou de weken erop alleen maar worden voorgelogen. Maar wat stelde ik mij nou aan? Iedereen wist al langer dat hij niet gelukkig meer met mij was..alleen was hij het vergeten er met mij over te praten. De klap die ik, zo kort na alle ellende door hem in mijn gezicht kreeg, ik weet niet hoe maar ik ben blijven staan en doe er alles aan om onze dochter een zo goed mogelijke opvoeding te geven. Hij is rustig doorgegaan met het ontdekken van zijn liefde voor die ander, komt zijn afspraken op papier na en wil verder zijn vrijheid. Na 15 jaren bij elkaar, doe ik er niet meer toe omdat hij teveel heeft moeten meemaken door wat mij in mijn jeugd is aangedaan. Ik voel mij verraden en voor de gek gehouden..dacht mijn beste vriend naast mij te hebben. Waarom na 9 jaar met elkaar trouwen, na alles van mij te weten en 6 jaar later mij bedriegen omdat het ineens te zwaar zou zijn? Dat gaat er bij mij niet in..hij heeft zijn vrijheid maar ik rouw om mijn gezin.

Hallo allemaal
Hier bij wil ik ook graag mijn verhaal delen.
Ik werd verliefd op een man van 32 gewoon eindelijk een beetje iemand van mijn eigen leeftijd.
Hij was charmant lief en soms een tikkeltje overdreven.
Blijkbaar was dat wel aanstekelijk voor mij.
Maar er kwam al snel een verandering door een overlijden van een persoon binnen onze kring.
Hij sloot mij helemaal buiten en liet mij vaak emotioneel vertrekken zonder zich daarna te excuseren of enige vorm van begrip te tonen.
Er kwam een afstand tussen ons hij is hulp gaan zoeken maar met 3 keer was alles wel weer over.
De afstand tussen ons bleef hij maakte totaal geen moves meer naar mij om mij aan te raken of om naar mij toe te komen.
Ook nam hij weer bier waar hij voor heen mee gestopt was.
En ging de verpakkingen verstoppen.
Hij maakte mij belachelijk in het bij zijn van andere mensen.
Onze relatie is beëindigd met een ruzie in het bij zijn van een vriend van hem.
Ik heb hem nog een bericht gedaan over de situatie maar hij toonde totaal geen shit wat heb ik gedaan.
Maar beweerde wel op de dag van de spullen op halen dat ik zijn nummer 1 was.
Ook op die dag was die vriend er weer bij.

Ik blijf zitten met een enorm rot gevoel…