Paar jaar geleden kon ik nog heel goed met me familie. Maar helaas is dit nu anders. Mijn zus ging in 1 van haar relatie vreemd. En gebruikte mij als tussen persoon. Zo zei ze tegen haar vriend dat ze bij mij was, maar was ze bij haar nieuwe affaire. Ik was jong en niet zo bewust. Want ja je hebt toch alles over voor je zus. Ik heb het lang volgehouden om haar geheim de mijne werd. Tot dat haar vriend maar bleef bellen en afvragen hoe het wel zit. Op een gegeven moment zat ik in de knoop met haar geheim, uiteindelijk heb ik haar vriend verteld. Dat was niet heel netjes van mij en heb me zus proberen uitleggen dat ik het niet meer trok en ze nogal wat van me vroeg. Ook bood ik mijn excusesan.
Volgens haar had ik haar kinderen in gevaar gebracht. Nu denk ik daar anders over want zij nam de keuze om vreemd te gegaan en besloot mij hierin mee te slepen. In de goede tijd zag ik de kinderen elke week.
Dit heeft een familie breuk gegeven. Ik heb 2 jaar me zus en haar kinderen niet gesproken. Daarin trok ze het ook niet als ik bij de familie was en ben ik voor mij gevoel 2 jaar buitengesloten door me eigen familie. Ik had altijd aangegeven dat ik er boven kon staan en normaal met haar om kon gaan. Me zus kon dit helaas niet en aangezien me zus kinderen heeft en ik niet kwam mijn familie daar geregeld. Ik heb dit moeten accepteren en loslaten.
Maar nu mag ik wel gewoon bij de familie zijn want er zit tijd over. Ik vind het heel moeilijk om los te kunnen laten het gevoel wat ze mij heeft aan gedaan. Waardoor ik terughoudend word en niet mezelf ben als ze ook bij de familie is. Haar kinderen hebben een andere houding want ja die weten ook niet wat ze ermee aan moeten. Ik had een hechte band met me neefje en nichtje en doet me pijn dat het nu zo geforceerd is. Is heel gek dat ik dit me zus kwalijk neem? En dat ik haar eigenlijk niet kan verdragen ? Zijn er mensen die dit herkennen en eventueel tips hier voor hebben om mee om te gaan ?
Volgens haar had ik haar kinderen in gevaar gebracht. Nu denk ik daar anders over want zij nam de keuze om vreemd te gegaan en besloot mij hierin mee te slepen. In de goede tijd zag ik de kinderen elke week.
Dit heeft een familie breuk gegeven. Ik heb 2 jaar me zus en haar kinderen niet gesproken. Daarin trok ze het ook niet als ik bij de familie was en ben ik voor mij gevoel 2 jaar buitengesloten door me eigen familie. Ik had altijd aangegeven dat ik er boven kon staan en normaal met haar om kon gaan. Me zus kon dit helaas niet en aangezien me zus kinderen heeft en ik niet kwam mijn familie daar geregeld. Ik heb dit moeten accepteren en loslaten.
Maar nu mag ik wel gewoon bij de familie zijn want er zit tijd over. Ik vind het heel moeilijk om los te kunnen laten het gevoel wat ze mij heeft aan gedaan. Waardoor ik terughoudend word en niet mezelf ben als ze ook bij de familie is. Haar kinderen hebben een andere houding want ja die weten ook niet wat ze ermee aan moeten. Ik had een hechte band met me neefje en nichtje en doet me pijn dat het nu zo geforceerd is. Is heel gek dat ik dit me zus kwalijk neem? En dat ik haar eigenlijk niet kan verdragen ? Zijn er mensen die dit herkennen en eventueel tips hier voor hebben om mee om te gaan ?
M.
