Hallo,
Mijn man en ik zijn bijna 4 jaar bij elkaar waarvan nu 2 jaar getrouwd. Wij hebben heftige ruzies. Hij is heel dominant en dwingend, zijn wil is wet. En ik laat mij niets zeggen en ga daar vol tegen in. Hij verwijt mij altijd dingen ipv erheen te vragen. Ik kan daar totaal niet tegen en schiet gelijk in de verdediging. Hij wordt de laatste tijd boos om de kleinste dingen. Vanochtend ging het weer goed mis.
Hij had zich tandenstokers op de rand van de wasbak klaar gelegd.. dacht hij. Deze waren er vanochtend niet en er werd meteen geschreeuwd dat ik een kut wijf ben want ik had dat weggegooid extra om hem te treiteren. Hij ging helemaal door het lint. Ik geef aan dat ik het niet oke vind ik heb ze niet gezien en al helemaal niet weggegooid om m te treiteren.
Hij blijft schreeuwen van wie moet jij mij treiteren waarom moet je mij kapot maken en doe je alles eraan zodat ik nu niet naar mijn werk kan...(z'n elektrische tandenborstel was ook leeg.. ook mijn schuld). Dan heb ik het niet meer en begin ook te schreeuwen dat hij zelf maar eens beter op z'n spullen moet letten. Van kwaad tot erger. Hij roept als ik zometeen geen grijze sokken heb klap ik je op je gezicht. Ik stond al bij de achterdeur op weg naar de droger. Maar ik kan er niet tegen hoe hij tekeer gaat dus ik ga er tegen in.. en ook ik zeg schreeuwend zoek het je uit met je sokken als je zo tegen mij doet. Hij loopt naar mij toe en slaat me recht in mijn gezicht. Lip aan het bloeden, nu een dikke lip. Bril kapot(de 3e alweer).
En dan begint hij te schreeuwen ik wil je niet meer ik hoef je niet meer jij bent geschiedenis voor mij, ik wil scheiden en jij gaat nu vertrekken pak je spullen. Waarop ik weer schreeuw dit zeg je nu al 6 dagen achterelkaar dan vraag nu ook eens eindelijk de scheiding aan als je dat is wat jij wilt.
Hij had mijn auto nodig vanochtend voor werk.
Ik zeg dus als ik echt weg moet dan heb ik mijn auto nodig..dus ik had mijn autosleutels vast en ik wilde ze niet aan hem geven. Hij heeft ze uit mijn handen moeten wringen waardoor ik nu een gebroken vinger heb.
En dan is dit nog maar van vanochtend.. zoals je leest is dit de 6e dag achterelkaar. Gisteren deden we een halve dag normaal tegen elkaar.
Hij is niet alleen schuld dat weet ik ook, ik laat mij moeilijk wat zeggen en verdedig mijzelf altijd als hij schreeuwt schreeuw ik ook en dat maakt het erger. Dit is een ontzettende lastige situatie, alles moet gaan zoals hij het wilt. Precies volgens zijn regels.. hij is autistisch. Ik heb mij laten vertellen door hem dat ik daar maar mee moet leren omgaan. Niets kan zoals ik denk dat het moet of wil ik kan geen mening of gevoel hebben.. alles alleen zoals hij het wilt.. en vaker vergeet hij mij te vertellen hoe hij het wilt .. dan had ik dat moeten ruiken..of onderhand weten hoe hij in elkaar zit en het gewoon moeten weten.
Ik hou ontzettend veel van hem, ik ben getrouwd en zal ook bij hem blijven. Ik heb iets beloofd toen we trouwde dus zal ik bij m moeten blijven kosten wat het kost. Ik weet alleen niet of dit ten goede is van mijn eigen leven en dat van hem. Het wordt steeds erger. Het gaat nooit beter. Hij gaat mij steeds meer haten en om steeds meer van die kleine dingen helemaal van de gieter.
Dit is slechts een klein deel van het verhaal.
Dit is van vanochtend. Het is iets wat al dagen achterelkaar door gaat waarin zowel hij als ik slechte dingen doen en roepen. Ik vraag mij af of dit ooit goed kan komen.. of heeft hij zon diepe haat ontwikkeld voor mij dat ik nooit meer iets goeds kan zijn voor hem..
Bedankt dat ik mijn verhaal kwijt mocht en bedankt voor het lezen van mijn verhaal.
Fijne dag.
Mijn man en ik zijn bijna 4 jaar bij elkaar waarvan nu 2 jaar getrouwd. Wij hebben heftige ruzies. Hij is heel dominant en dwingend, zijn wil is wet. En ik laat mij niets zeggen en ga daar vol tegen in. Hij verwijt mij altijd dingen ipv erheen te vragen. Ik kan daar totaal niet tegen en schiet gelijk in de verdediging. Hij wordt de laatste tijd boos om de kleinste dingen. Vanochtend ging het weer goed mis.
Hij had zich tandenstokers op de rand van de wasbak klaar gelegd.. dacht hij. Deze waren er vanochtend niet en er werd meteen geschreeuwd dat ik een kut wijf ben want ik had dat weggegooid extra om hem te treiteren. Hij ging helemaal door het lint. Ik geef aan dat ik het niet oke vind ik heb ze niet gezien en al helemaal niet weggegooid om m te treiteren.
Hij blijft schreeuwen van wie moet jij mij treiteren waarom moet je mij kapot maken en doe je alles eraan zodat ik nu niet naar mijn werk kan...(z'n elektrische tandenborstel was ook leeg.. ook mijn schuld). Dan heb ik het niet meer en begin ook te schreeuwen dat hij zelf maar eens beter op z'n spullen moet letten. Van kwaad tot erger. Hij roept als ik zometeen geen grijze sokken heb klap ik je op je gezicht. Ik stond al bij de achterdeur op weg naar de droger. Maar ik kan er niet tegen hoe hij tekeer gaat dus ik ga er tegen in.. en ook ik zeg schreeuwend zoek het je uit met je sokken als je zo tegen mij doet. Hij loopt naar mij toe en slaat me recht in mijn gezicht. Lip aan het bloeden, nu een dikke lip. Bril kapot(de 3e alweer).
En dan begint hij te schreeuwen ik wil je niet meer ik hoef je niet meer jij bent geschiedenis voor mij, ik wil scheiden en jij gaat nu vertrekken pak je spullen. Waarop ik weer schreeuw dit zeg je nu al 6 dagen achterelkaar dan vraag nu ook eens eindelijk de scheiding aan als je dat is wat jij wilt.
Hij had mijn auto nodig vanochtend voor werk.
Ik zeg dus als ik echt weg moet dan heb ik mijn auto nodig..dus ik had mijn autosleutels vast en ik wilde ze niet aan hem geven. Hij heeft ze uit mijn handen moeten wringen waardoor ik nu een gebroken vinger heb.
En dan is dit nog maar van vanochtend.. zoals je leest is dit de 6e dag achterelkaar. Gisteren deden we een halve dag normaal tegen elkaar.
Hij is niet alleen schuld dat weet ik ook, ik laat mij moeilijk wat zeggen en verdedig mijzelf altijd als hij schreeuwt schreeuw ik ook en dat maakt het erger. Dit is een ontzettende lastige situatie, alles moet gaan zoals hij het wilt. Precies volgens zijn regels.. hij is autistisch. Ik heb mij laten vertellen door hem dat ik daar maar mee moet leren omgaan. Niets kan zoals ik denk dat het moet of wil ik kan geen mening of gevoel hebben.. alles alleen zoals hij het wilt.. en vaker vergeet hij mij te vertellen hoe hij het wilt .. dan had ik dat moeten ruiken..of onderhand weten hoe hij in elkaar zit en het gewoon moeten weten.
Ik hou ontzettend veel van hem, ik ben getrouwd en zal ook bij hem blijven. Ik heb iets beloofd toen we trouwde dus zal ik bij m moeten blijven kosten wat het kost. Ik weet alleen niet of dit ten goede is van mijn eigen leven en dat van hem. Het wordt steeds erger. Het gaat nooit beter. Hij gaat mij steeds meer haten en om steeds meer van die kleine dingen helemaal van de gieter.
Dit is slechts een klein deel van het verhaal.
Dit is van vanochtend. Het is iets wat al dagen achterelkaar door gaat waarin zowel hij als ik slechte dingen doen en roepen. Ik vraag mij af of dit ooit goed kan komen.. of heeft hij zon diepe haat ontwikkeld voor mij dat ik nooit meer iets goeds kan zijn voor hem..
Bedankt dat ik mijn verhaal kwijt mocht en bedankt voor het lezen van mijn verhaal.
Fijne dag.
Stef
