Weer deed ik het niet goed

Ik ben een nakomeling uit een gezin van 4 kids. Mijn jongste broer is 9 jaar ouder.
Toen ik opgroeide was ik vanaf mijn 11e alleen thuis bij mijn ouders. Mijn zus en broers waren volwassen en uitgevlogen. De een zagen we nog bijna dagelijks de ander wat minder.
Goed inmiddels zijn we 30 jaar verder. Allemaal onze dingen wel meegemaakt en een eigen gezin.
Mijn oudste broer is ook in een andere tijd opgegroeid dan ik. We verschillend 13 jaar.
Hoe ouder we allemaal worden, hoe meer ik er tegenaan loop dat er veel gaat op principes en traditie. Het hoort zo dus moet je het ook zo doen. Ik als jongste telg ben een vrijgevochten vrouw, die weet wat ze wel en niet wil. Alles wat ik moet van anderen daar verzet ik me bijna automatisch tegen. Gelukkig ben ik me bewust van het waarom dus als ik geen zin heb om bij die verjaardag te zijn of onder de familie BBQ uit wilde probeerde ik mijn gevoel hierbij uit te leggen en aan te geven dat als er wat is ik altijd voor ze klaar sta. (Ben hoogsensitief dus deze activiteiten kosten mij veel energie)
De eerste wrijvingen ontstonden daar dan ook. Ik merkte duidelijk dat broerlief het niet eens was met mijn keuzes.
Hij heeft me zelfs een keer gezegd dat als ik niet kwam, ik.nooit meer bij hem hoefde te komen terwijl ik al had overlegd met diegene waar het om ging. Toen ik hem daarover belde om te vragen waar dit vandaan kwam wilde hij me niet spreken. Ik heb hem toen verteld dat ik er dan ook wel klaar mee was. Uiteindelijk kwam hij zijn excuses aanbieden en heb ik dat geaccepteerd.
Toen onze vader geopereerd moest worden en ik automatisch de organisatie daaromheen op me nam kreeg ik dan ook veel tegenwerking van mijn broer. Als ik vroeg waarom kon hij me dat niet uitleggen. Ik begreep hem niet en voelde me ook niet begrepen door hem. Ik heb me op de vlakte gehouden en zakelijk de zaken afgehandeld om mijn ouders niet te belasten met deze wrijving.
Toen brak corona uit en konden we zijn 52e! Verjaardag niet vieren door lijfelijk aanwezig te zijn. We hebben hem allemaal een watsapp berichtje gedaan. Mijn broer was boos en liet dit blijken op de verjaardag van mijn zus. Hoe konden we het zo doen, we hadden moeten bellen.
We hebben allemaal netjes onze excuses aangeboden maar deze werden niet ontvangen of geaccepteerd. Dwars was hij. Mijn ouders die hadden gebeld, kaart met inhoud hadden gestuurd waren helemaal de dupe.. en stom als ik was nam ik het voor ze op. Dus ook dat versterkte de band ook niet.
Door corona zagen we elkaar niet veel dus de rust was wedergekeerd in de familie. We namen alles voor lief en door.
Totdat van de week mijn vader een oproep kreeg voor controle in ziekenhuis ver weg. Ik kon niet met ze mee dus zette de vraag of iemand anders mee kon in de app groep neer. Broerlief vond het belachelijk dat ik dit deed dat kon pa toch zelf ook wel?
Ik heb netjes de situatie uitgelegd maar hij had me behoorlijk op mijn emoties. Weer deed ik het niet goed. Ik heb hem dit laten weten maar krijg daar geen reactie op.
Ik ben er wel een beetje klaar mee, en denk er sterk aan het contact toch maar helemaal te verbreken. Indien er familie omstandigheden komen zullen we toch door 1 deur moeten om de zaken te regelen maar dat zal vanuit mijn kant niet zo'n probleem zijn.