Wat geeft mij de kracht om door te zetten?

Hi! Ik heb geen tips maar herken precies wat je zegt. Twee jongens (iets jonger nog, 2&4) en nu 8 jaar samen. Zijn verbale agressie begint me steeds meer tegen te staan. Eigenlijk bizar dat ik al zoveel heb geduld aangezien ik het vanuit mn tenen haat als hij scheldt en neerbuigend spreekt. Soms sla ik mezelf voor mn kop dat ik niet voor er kinderen waren weg ben gegaan. Het druist zo tegen mijn principes in. En nu met kleine kinderen wordt het steeds erger. Ik voel me enorm minderwaardig door hem terwijl ik intelligent ben en sociaal ook alles op orde heb. Toch voel ik me eenzamer dan ooit. Maar verlaten....? Nee. Door de kinderen kan ik het niet. Ik haat het maar ik moet er maar even mee door. Ik haat de seks ook. Nooit een goede minnaar geweest maar in t begin boeide dat wat minder. Nu moet ik echt zo mn best doen. Nee , geen happy marriage. Zou niet weten hoe dat om te keren.
Sterkte!

Beste C.
Ook ik heb hier mee te maken,
Elke dag zoek ik bevestigingen en doe ik testen, waaruit blijkt dat deze relatie wel slecht is. Ik kan het namelijk allemaal altijd minder erg maken, en vraag me dan af, hoe ziet een gezonde relatie er dan wel uit.
Om je heen hoor je zoveel ongelukkige vrouwen klagen, is dit dan echt zo erg vraag ik me af..
maar elke dag irriteer ik me aan hem,
Ik slaap al 10 jaar alleen uit angst om naast hem te liggen...
ik kan niet mijn eigen dromen uit laten komen,
Ben alleen maar bezig geweest hem gelukkig te maken en alles te geven.
Hij is heel vaak agressief geweest... en ook al is dit verbeterd, de angst blijft altijd.
Zelf ben ik nu bezig om therapie te krijgen om uit een verslavende relatie te stappen.
Misschien is dit ook iets voor jou,
Ik moet dit nu gaan proberen, want ik geef mezelf al jaren ultimatums intussen 13 jaar verder en diep ongelukkig in deze relatie.
Gr. s