Mijn dochter is ongeveer 8jaar samen met een turkse vriend...komt uit een kwetsbaar,crimineel milieu. Ze heeft intussen 2 kindjes respectievelijk 4jaar én 9 maanden. Ik weet uit goede Bron dat er heel vaak ruzies zijn,...onze dochter is nóg e schim van wie ze ooit was ( vrolijk, verzorgd, modieus) nu moeder,altijd thuis, zorgen vr kindjes én in e isolement. Werkt niet meer. Is alles wat ze ooit had( huis,auto, geld) kwijt én op schuldbemiddeling.we hadden altijd slecht voorgevoel, geloof me ,gevochten als e leeuw om haar uit deze relatie te krijgen, helaas....ze is zwijgzaam,doet al jaaaaren alsof alles goed loopt, volledige ontkenning van zoveel...enkele dagen geleden werd mijn buikgevoel mijn ergste nachtmerrie...opgebeld door de buren, s nachts met de melding v ernstig fysiek geweld van hem.nr onze dochter...zijn in allerijl erheen gegaan én troffen haar in erbarmelijke omstandigheden buiten aan,terwijl de vriend binnen met baby id arm verwilderd stond te kijken, ons ander kleinkindje kwam triest én geschrokken de trappen af gelopen...geschrokken dr t lawaai én t tumult...hartverscheurend...hebben onze dochter meteen nr t zh gebracht én de kinderen mee nr ons genomen...verschillende hoofdletsels vastgesteld, werkelijk traumtisch, géén woorden voor....met hem.geen fatsoenlijk gesprek mogelijk....nóg steeds niet..tot overmaat van ramp is ze terug nr hem...ik ben geen dag meer gerust,...bang om.verkeerde beslissingen te nemen, zelf helemaal I'd war én bang....hebben er jaren over gedaan om hem vertrouwen te schenken én op te nemen I onze family,...nu dit,...in enkele minuten voelen we ons ontredderd,bedrogen én ontzettend bezorgd. Ik zou eigenlijk e boek knn schrijven over wat er al allemaal met onze dochter gebeurd is maar dit spant de kroon....waarom vertrekt ze niet? Ze kan steeds bij ons terecht, willen samen vr oplossing zoeken....iedereen om haar heen geraakt ze kwijt, vriendinnen, zelfs family...ben zoooo ontzettend bang vr onze kleinkinderen, ten einde raad...ze minimaliseert steeds het gebeuren, steeds meer én aanvaardt géén hulp...communicatie verloopt steeds moeilijker met iedereen...een ware hel...willen ons kind en onze kleinkinderen beschermen én tgl niet kwijtgeraken...weten niet wie hij precies nog is én waarom ze bij hem blijft...is er iemand die zich in soortgelijk verhaal herkent? Raad of advies kan geven? Verhaal ve wanhopige mamma én oma
Karin
