Na een langdurige flirt kwamen ik en de ander erachter dat we elkaar meer dan leuk vonden. De ander is vrijgezel, ik ben gelukkig getrouwd en heb een gezin. De verliefdheid werd sterker en daarmee mijn twijfel en verwarring ook. Ik heb fysiek contact bewust afgehouden en ben bij mijzelf te rade gegaan waarom ik zo open stond voor de ander. Hierdoor werd mijn eigen leegte pijnlijk duidelijk, maar daar kon ik iets aan doen. Om te zorgen dat niet alles door elkaar ging lopen, heb ik al het contact met de ander uiteindelijk verbroken. Ik heb mij in plaats van naar buiten naar binnen op mijn relatie gericht. Dat heeft veel moeite gekost en de ander is altijd wel in mijn gedachten gebleven. Nu een jaar later hebben ik en de ander weer contact gekregen en het gevoel voor elkaar en de klik blijken er nog steeds te zijn. Zou dit nu verliefdheid zijn of ben ik nog steeds afhankelijk van de aandacht en spanning van de ander en is dat meer een soort van opvulenergie?
Lisa
