Het is zo moeilijk als kind dat jarenlang narcistisch misbruik heeft ondergaan. Je staat helemaal alleen. Het is bijna niet te doen. Soms denk ik eraan maar zelfmoord te plegen, maar ja dat is ook wat. Mijn familie en de vrienden van mijn vader veroordelen zijn misbruik niet. Stilzwijgend zwijgen ze me gezamenlijk dood nu ik erover gesproken heb. Alsof het niet uitmaakte wat mijn vader jarenlang met zijn gezin heeft gedaan. Tot een paar jaar geleden zelfs nog. Ik kan er niet mee omgaan. Zelfs de beste vriendin van mijn moeder gaat achter mijn vader staan. Nou huurt zij met haar kind en kleinkind voor weinig geld een enorm huis met groot gazon en een paardenlandje van hem, dus misschien dat het daarom is dat ze partij voor hem kiest. Bijt niet de hand die je voedt he. Ze is niet voor niets het langst vriendin met mijn ouders. Dus daar hoef je dan ook weinig van te verwachten. Ze is net zo ijselijk als mijn ouders blijkbaar, al komt ze over als een schat van een vrouw. Vader heeft allemaal dat soort beschermers om zich heen, dus je staat helemaal alleen.
Nu kun je zien dat al die mensen die in het openbaar moord en brand schreeuwen bij een publiek geval van kindermisbruik, in de praktijk gewoon voor de dader kiezen.
Nu kun je zien dat al die mensen die in het openbaar moord en brand schreeuwen bij een publiek geval van kindermisbruik, in de praktijk gewoon voor de dader kiezen.
D-B
