Mijn vriendin is verliefd geweest op een ander

Ik kan me voorstellen dat het heftig binnenkomt als je vriendin vertelt dat ze verliefd is geweest op een ander.

Het is echter normaal dat je soms gevoelens kunt ervaren bij anderen, of je nu wel of niet in een relatie bent, en een verliefdheid kan daar ook bij horen.
Waar het om gaat is wat je er vervolgens mee doet. Veel mensen kiezen er dan voor om stiekem vreemd te gaan.

Jouw vriendin bespreekt echter eerlijk met jou dat ze verliefd is geweest op een ander en toch voor de relatie heeft gekozen.
Het is juist heel mooi dat ze hier zo open over is naar jou.

Natuurlijk kan ze jou ook niet garanderen dat ze niet weer verliefd kan worden op een ander. Dit soort garanties zijn niet te geven in het leven, en als iemand wel die garantie zou geven, dan zijn het loze beloftes.
Dus het is ook hier weer mooi dat je vriendin hier zo open en eerlijk over is.

Maar natuurlijk kun jij daar wel onzeker van worden.
Ook dat is een normale menselijke reactie.

Net zoals een verliefdheid er mag zijn, mag ook onzekerheid er zijn.
Probeer ook dat op een rustige, open en eerlijke manier met je vriendin te delen.

Door dit soort gevoelens met elkaar te kunnen delen, kunnen jullie je relatie juist verdiepen naar iets dat misschien nog wel mooier is dan het ooit was.

wellicht nog ter aanvulling. Ze was niet verliefd en het was juist haar tegenpool. Echter deze persoon ging haar versieren en daar is ze bewust op ingegaan. Dat is in mijn ogen wezenlijk anders dan dat de verliefdheid haar is overkomen.

Ik ben dan benieuwd wat je met "ze is er bewust op ingegaan" bedoelt.

Heeft ze haar gevoelens voor die andere man onderzocht door contact met hem te hebben?
Of is ze fysiek vreemdgegaan (zoenen, seks)?

Ik kan me voorstellen dat het tweede een stuk moeilijker zou zijn om mee om te gaan, voor jezelf en samen in de relatie.

Dag E,

Ten eerste heel fijn dat je echt antwoord wilt geven op mijn problemen binnen mijn relatie!

Wat ik bedoel is dat ze verliefd op die ander (het was trouwens een vrouw, maar dat maakt voor mij op dit moment niet uit) is geworden door op avances van die vrouw in te gaan. Ze zag duidelijk dat die ander haar aan het versieren was en ze was zich er van bewust dat ze hierdoor mogelijk verliefd zou worden op deze ander. Toch heeft ze dit toegelaten en het laten gebeuren. Ze heeft verzekerd dat voordat er iets fysieks dreigde te gebeuren ze heeft gekozen voor onze relatie.

We zijn nu een aantal goede en diepe gesprekken verder en ik merk dat ik eerst iemand de schuld wilde geven. Maar denk nu dat zowel mijn partner als ikzelf hieraan bij hebben gedragen. Onze relatie is en was niet goed.

We zijn nu een soort van "commitment" aangegaan om te kijken of we samen weer kunnen krijgen wat we ooit hebben gehad (we zijn ruim 20 jaar bij elkaar en hebben twee kinderen die net naar de basisschool gaan en willen verkennen of er een basis is om een veilige relatie op te bouwen).

Hierdoor zullen mijn partner en ik ook in een veel eerder stadium eerlijk naar elkaar zijn dat er gevoelens spelen buiten de relatie. (nu werd het pas na een half jaar nadat ze alle contact had gebroken opgebiecht). Ze voelde zich namelijk niet veilig binnen onze relatie om haar gevoelens met me te bespreken tijdens dat ze versierd werd en verliefd aan het worden was.

Mocht het ooit weer gebeuren, dan wil ze proberen dit eerder met me te delen en willen we op zoek gaan hoe dit komt. Mochten we een oorzaak kunnen vinden dan willen we proberen te verkennen of hetgeen er mist binnen onze relatie we op een voor ons allebei acceptabele manier kunnen toevoegen aan onze relatie.

Dat neemt niet weg dat ik nog steeds het gevoel heb dat ze op een bepaalde manier is "vreemd gegaan". Niet fysiek, maar wel op sociaal-emotioneel vlak. Ik snap gewoon niet dat ze alles wat we hebben en hadden wil opgeven voor een verliefdheid. Dat er wat haar betreft iets goed mis is in onze relatie houdt ze liever verborgen.

Hierdoor hebben we niet aan onze relatie kunnen werken en heb ik niet kunnen laten zien dat ik nog steeds erg veel van haar houdt en er tot op zekere hoogte alles aan wil doen om onze relatie weer mooi en bloeiend te laten worden.

Het doet me veel pijn en verdriet dat ze troost en liefde heeft proberen te zoeken buiten onze relatie. En natuurlijk ben ik me bewust dat haar gevoel was dat er geen veilige basis was om dit alles te delen, maar ik denk dan dat ze juist daar aan had moeten werken in plaats van liefde en troost zoeken buiten onze relatie, want ze weet ook dat er eerder wel een veilige basis is geweest.

Ik denk dat het heel anders was geweest als ze verliefd was geworden op een ander, zonder dat ze op avances was ingegaan, maar verliefd is geworden omdat de ander een enorme aantrekkingskracht op haar heeft. Als ze op dat moment haar gevoelens met me had gedeeld was ik er denk ik veel minder door geraakt.
Ik moet kijken of ik haar dit alles kan vergeven en mijn vertrouwen in haar moet langzaam weer gaan groeien.

Wellicht is het een beetje warrig wat er hierboven staat, maar ik heb geprobeerd mijn gevoelens te bespreken en op te schrijven. Dat is iets wat ik op dit moment hard aan het leren ben.

Ja, ik kan me voorstellen dat je toch een gevoel hebt dat er emotioneel is vreemdgegaan.

Ook omdat het blijkbaar toch stiekem is gebeurd, en dit pas na een half jaar nadat ze alle contact had gebroken werd opgebiecht. Dus het is wel normaal dat je hierdoor erg geraakt bent.

Dus het is een goed idee van jullie om in een veel eerder stadium eerlijk naar elkaar te gaan zijn en het te bespreken als er gevoelens zouden spelen buiten de relatie.
Dit open en eerlijk bespreken van gevoelens met elkaar zou dan ook bij andere gevoelens een goed idee zijn.

Maar als ik je bericht lees, dan zijn jullie daar met een aantal goede en diepe gesprekken al mee begonnen.
Dat is ook wel belangrijk als jullie willen verkennen of er een basis is om een veilige relatie op te bouwen.

En echt super goed dat je zoals je schrijft hard aan het leren bent om je gevoelens te bespreken en op te schrijven.
Hiermee neem jij zelf de verantwoordelijkheid voor jouw deel en ben je ermee aan de slag gegaan.

Ik wens je veel inzicht, verwerking en zachtheid toe op je verkenningstocht de komende periode.

En voel je vrij om nog eens een update te plaatsen hoe jullie verkenningstocht zich ontwikkelt. Daar ben ik wel benieuwd naar.

Dag E,

Een kleine update: nadat we afgelopen week erg veel met elkaar hebben gepraat en tijd doorgebracht, zijn we het eigenlijk allebei eens dat onze relatie echt niet goed is.

We beschouwden elkaar als vanzelfsprekendheid en durfden beiden ons hart niet meer te uiten naar elkaar. Met ons hart naar elkaar openstellen zijn we weer mee begonnen en hierdoor merken we nog steeds heel erg van elkaar te houden.

We zijn nu dan ook op zoek naar een manier om onze relatie naar een hoger plan te trekken.
Daarnaast willen we (met name ik) duidelijke afspraken maken hoe we kunnen voorkomen dat het nogmaals gaat gebeuren.

Dit zal voornamelijk neerkomen op hoe slecht de relatie ook is, open communicatie en eerlijkheid de sleutel zijn. Deze afspraken moeten ook de basis worden van het terugwinnen van mijn vertrouwen in mijn vriendin....

We hopen beiden dat dit gaat lukken....

Zoals gezegd, de openhartige gesprekken van afgelopen week heeft ons inzien dat onze relatie het waard is om voor te vechten en het lijkt er zelfs op dat we weer een beetje verliefd op elkaar aan het worden zijn (hoe gek dat misschien ook klinkt na ruim 20 jaar een relatie en eigenlijk middenin een crisis...).

En hierbij naar ik vermoed mijn laatste update.

Na hetgeen wat ik hierboven heb beschreven hebben we nog een aantal heftige dagen gehad waarin we veel verwijten naar elkaar hebben gemaakt en we eigenlijk allebei op het punt stonden om de hoop op een betere relatie op te geven.

Maar toen vond er een omslagpunt plaats. Het lijkt wel alsof we die paar slechte dagen nodig hebben gehad om wat er in het verleden is gebeurd een plekje te kunnen geven. Nu alles uitgesproken is, zijn we in een situatie beland dat we beseffen dat we niet meer kunnen veranderen wat er in het verleden is gebeurd. Wat we wel kunnen en willen veranderen is onze relatie.

We willen weer plezier met elkaar gaan maken en leuke en spannende dingen gaan doen zodat we elkaar weer leren kennen. We vermoeden dat we hierdoor weer een basis zullen leggen voor vertrouwen in elkaar en er een open, eerlijke en respectvolle relatie zal ontstaan.

Twee liedjes die we samen veel luisteren zijn "De avond" van Boudewijn de Groot en dan met name de tekst:

"Ik zie het vuur van hoop en twijfel in je ogen en ik ken je diepste angst.
Want je kunt niets zeker weten en alles gaat voorbij.
Maar ik geloof, ik geloof, ik geloof,
ik geloof, ik geloof in jou en mij."

En "Love you more" van Racoon en dan met name de volgende tekst:
"I've been away too long
And every day I missed you more.
You look like you did before,
Only prettier.
Every day I love you more."

Fijn dat dit forum bestaat, al is het maar om van je af te kunnen schrijven!

Leuk om te lezen!

Veel plezier de komende periode. :-)

Weer een update die ik wil delen....

Mijn vriendin heeft zojuist aangegeven dat ze toch niet verliefd is geweest op een ander, maar dat ze zich in een verslaving compleet heeft verloren.

Het was een verslaving aan erkenning die ze kreeg uit hulp die ze bood (ze vergelijkt het met een runners high alleen dan een die een paar maanden aanhield) en ze sloeg hier zo in door dat ze mij en de kinderen niet meer zag staan....

Het verhaal van de ontrouw heeft ze verzonnen, omdat ze zich zo erg voor de verslaving schaamde dat ze dit niet durfde te delen....

Nu weet ik het even helemaal niet meer, eerst heb ik de emotionele ontrouw (gedeeltelijk) verwerkt en we waren net bezig in een positieve flow te komen en dan komt dit er bovenop....wat een leugens allemaal...hoe komt er ooit weer vertrouwen, ik heb geen idee....

Dank je wel! Echt heel fijn je reacties, ze geven me het gevoel echt gehoord te worden.

Mijn vriendin heeft inderdaad aangegeven dat het voor hetzelfde aanvoelt als emotionele ontrouw. Op dit moment weet ikzelf nog niet zo goed wat ik ervan moet denken.
Zij geeft aan erg graag met mij verder te willen, ik heb aangegeven dat ik tijd nodig heb om het zwaar beschadigde vertrouwen weer terug te zien komen. Ik bedoel, ik weet niet meer wat ik kan geloven en wat niet en ben hierdoor een beetje bang voor haar aan het worden.
Ik houd nog wel verschrikkelijk veel van haar, maar of dat genoeg is voor een open, eerlijke en een op vertrouwen en liefde gebaseerde relatie? Alleen de tijd zal het ons leren.

We gaan voor nu in ieder geval door op de weg die we ingeslagen waren voordat ze dit nieuwe nieuws vertelde en blijven leuke dingen met elkaar doen.

En waren het eerder twee liedjes van Boudewijn de Groot en Racoon, voor mij geldt nu 'Geef mij nu je angst' van Guus meeuwis (of eigenlijk andre hazes, maar de versie van Guus is mooier).

En dan met name de volgende teksten:

Geef mij nu je angst, ik geef je er hoop voor terug.
Geef mij het gevoel dat ik er weer bij hoor voortaan.
Zolang ik je niet verlies, vind ik heus mijn weg wel met jou.

Ik heb het gevoel haar te moeten beschermen en wil er zijn voor haar wanneer ze me nodig heeft en wil bij haar blijven. Maar het gevoel dat ik bang ben voor haar is ook heel sterk....ik moet kijken welk gevoel het gaat overwinnen.

Jouw verhaal zie ik overeenkomsten met die van mij. 20 jaar geleden biechtte mijn vrouw op dat ze verliefd was geworden op een collega. Ze was verliefd geworden en hadden intensief mail en sms contact met mekaar. Ze heeft altijd volgehouden dat er nooit fysiek contact is geweest maar dat de behoefte er wel was om mekaar een knuffel te geven. Zij heeft als eerste de stap gezet om het haar collega te vertellen en vervolgens heeft dit ongeveer een maand of vier geduurd voordat ze het op een avond op tafel gooide. Ik werd hiermee geconfronteerd en dit ontaarde in een heftige ruzie met een verschrikkelijke periode als gevolg. Ik die maar niet kon accepteren wat ze onze relatie had aangedaan en zij die verliefd was op haar collega. De ruzie had haar ook meteen uit de droom geholpen en ze was meteen op aarde geland zoals ze zelf aangaf. Ik moet zeggen dat als ik nu wist wat voor een rode draad dit zou spelen in mijn verdere leven ik misschien niet door was gegaan toen. Het heeft bij mij ook de hele relatie op zijn kop gezet. Ik ben altijd wantrouwig gebleven richting haar en iedere opvallende situatie die zich voordeed werk ik wantrouwig en begon vragen te stellen. Ik geloof dat het vertrouwen nooit terugkeert in de oude vorm het kan wel gelijmd worden maar de barst zal altij zichtbaar blijven. Inmiddels zijn we wel 20 jaar verder met twee gezonde kinderen en dat is natuurlijk ook mooi. Mara het woord verliefdheid zal wel altijd een beladen item blijven binnen onze relatie.

Wat een verhalen!! Het is inmiddels 1 januari 2021 en ik ben reuze benieuwd hoe het gaat. In een speurtocht naar antwoorden hoop je vaak op herkenbare verhalen en dit is precies dit.

Is het een gek idee wellicht om bij het begin van de relatie, elkaar te verklaren wat je precies gaat doen als de een of de ander verliefd raakt op een ander? Misschien zelfs een onderwerp voor Maatschappijleer op de middelbare school?

Zelf heb ik de ervaring dat me een half jaar afzijdig houden van een verliefdheid prima werkt. Vooral niet bij die ander gaan informeren of het wederkerig is! Dan blijft de ethische vraag, moet je een oude verliefdheid opbiechten aan je partner, zelfs nadat je weer verliefd bent geworden op je eigen partner?

Verder nog een compleet andere vraag: is het ook 'overspelig' gedrag als een vrouw verliefd wordt op haar eigen baby? Kan een vrouw verliefd zijn op haar man én tegelijkertijd op haar baby? Ik vermoed namelijk van niet, waardoor de geboorte van een kindje in vele gevallen een splijtzwam is in de relatie, of draaf ik nu door?

Het lijkt me heel gezond als een vrouw verliefd wordt op haar baby. Ze heeft dat hompje niet voor niets 9 maanden(!) gedragen. Maanden lang met een volle boodschappentas rondzeulen ik moet er niet aan denken. De baby is een kruising tussen haar en haar geliefde man. Dus dat ze verliefd op het kind is zijn goede tekens! Ik zou daar maar blij mee zijn als ik jou was Floris.
Helaas wil de man altijd de enige zijn waar het om draait en nu moet hij aandacht delen met zijn spruit en daar houden veel mannen niet van. Tja, dan moet je geen kinderen doen he. Dan is alle aandacht voor de man.

Hangt af wat voor soort klik je dacht te hebben. Als dit totaal onverwachts is, en onwerkelijk is en je weet het pas na een tijd met elkaar te gaan, komt nooit meer goed. Vertrouwen in haar is weg en in jezelf ook. Je wordt bewust van dingen waar je nog nooit aan gedacht hebt wat er nog meer is geweest. Verliefdheid van een vrouw is een gevoel die een man zelfvertrouwen en een speciaal gevoel geeft. Voor mij is verliefdheid een bijzondere emotie dat je alleen hebt als diegene specialer is en gevoelens hebt wat je alleen maar met je partner hebt. Vrouwen worden verliefd, mannen hebben lust. Na je relatie breuk ga verwerken van je ergste verdriet die je maar kan krijgen. Als dat wegtrekt, ga je alles anders inzien en hopelijk beseffen dat iedereen gevoelens, fantasieën, schaamtes, en niet alle behoeftes durft te zeggen om bang te zijn dat zij de enige zijn . Als je relatie op andere ideeën en geen gelijke klik en verwachtingen is opgebouwd, is het uitstel van executie dat het toch uitgaat. Achteraf baal je dat je het eigenlijk al wist dat het niet zou werken en niet naar je weggestopte intuïtie hebt geluisterd. Ik herken alles in jou situatie en hoe jij voelt . Zo heb ik het ervaren. Je verwerkt verrassend snel een breuk of scheiding dan je nu denkt