Mijn schoonouders zijn heel anders dan mijn ouders

Idem hier 😩. Mijn woorden zijn van geen belang en alles wat dat ik doe wordt in twijfel getrokken… Al de leugens van mijn schoonzus over mij worden dan wel weer geloofd.
Ik heb sinds gisteren met hen gebroken…

Ik herken veel van jouw verhaal in hoe mijn schoonouders zich opstellen. Er wordt vaak via mijn partner wat besproken of geregeld. Ze stellen zelden rechtstreeks vragen of praten over me (weinig met me) via mijn partner.
Voor anderen ben ik iemand die zorgzaam is, positief ingesteld, een luisterend oor. Mijn schoonfamilie heeft het in gesprekken aan de eettafel vooral over anderen, hechten belang aan meer materiële zaken dan ik en stellen zichzelf zelden open of kwetsbaar op. Wanneer ik met wat zit (en al de moed vond om dit te delen), wordt er weinig op ingegaan of ruimte voor gemaakt in gesprekken, snel naar mogelijke oplossingen -volgens hun- gezocht.
Ik heb hier onlangs een gesprek over gehad met mijn schoonmoeder, maar ze lijkt de boodschap na een jaar nog niet begrepen. Familiefeesten blijft een strijd bij een gezin waar ik me eerder ongemakkelijk dan veilig voel.

Ik herken me volledig in dit verhaal. Ik ken mijn vriend nu 5jr en zijn familie ( ouder broer en zus beiden getrouwd en kinderen) is werkelijk onbeschoft. Ze kennen me na al die jaren niet, nooit een vraag gesteld. Wie ben jij eigenlijk waar heb je gewoond wat doe je voor werk of wat heb je gedaan heb je nog familie etc. Ze negeren mij en negeren mijn vriend inmiddels ook! T lijkt wel of ik een vreselijk eng mens ben in hun ogen. Wat een groot nadeel is is dat mijn vriend het niet ziet. Want t is zijn familie en je ziet t verkeerd hoor ik dan. Ik zie t niet verkeerd! Het heeft al voor veel momenten gezorgd tussen ons, uitelkaar gaan door die K familie van hem. Mijn pa is ziek er is een keer gevraagd in t begin hoe het gaat, inmiddels 7 mnd verder en t is nooit meer gevraagd ook niet hoe t eigenlijk met mij gaat. Ze zijn echt volledig op hunzelf gericht en de rest is niet interessant tenminste mijn fam en ik dan. Best wel erg dat ze de keuze van hun broer niet respecteren ze accepteren mij gewoon niet. Inmiddels is t wel zover dat ik door hun gedachten heb ontwikkeld die ik nooit gedacht had te kunnen denken. T zou mij een zorg zijn wat er zoal op hun pad gaat komen enz. T laat me volkomen koud. Ik misgun en wens mensen niks toe maar als t gebeurd kan ik er echt niet mee zitten. Ik heb een goede baan, geen kinderen verder goed op de rit en geen zorgen. Misschien zijn ze wel erg jaloers ze kunnen mij niet bereiken met hun onzinnige gedrag. Maar knap hoor om iemand totaal te negeren nooit ergens bij te betrekken aso gedrag is t. Ik heb 25jr in de zorg gewerkt de moeilijkste momenten doorstaan, en zij breken al als hun nagel breekt. Kortom lastig volk waar ik ver van weg blijf, t kost alleen maar energie!

Als ik dit zo lees doet dit me voor als een netelige situatie. Wat vervelend dat je het idee hebt dat zelfs je persoonlijkheid door het gedrag van je schoonouders verandert. En dat jij je zo genegeerd en expres negatief bejegend voelt. Dat is niet het warme welkom waar je in een nieuwe familie op hoopt.

Dit klinkt als een situatie waarin jouw partner een belangrijke rol speelt. Hij is immers de schakel die jullie met elkaar verbindt. Hebben jullie met jullie tweeen goede gesprekken hier over gehad? Over wat het gedrag met jou doet, met duidelijke voorbeelden erbij en de effecten er van. Dan kunnen jullie samen kijken naar hoe je partner zich hier ten behoeve van jou in op kan stellen. Immers, je partnerkeuze is de meest persoonlijke keuze en in dit soort lastige tijden moet je vóór elkaar durven staan. Anders gaat je relatie er aan ten onder.