Hallo, ik wil graag mijn verhaal kwijt hopelijk lucht het mij op... Ik probeer er geen langdradig verhaal van te maken.
Wij zijn ruim 15 jaar samen waarvan 7 jaar getrouwd. Wij hebben 2 jonge kinderen van 4 en 2 jaar oud. Onze relatie is, heel normaal, veranderd na de komst van de kinderen. En voor mijn gevoel nog meer na de komst van de tweede. Ik sta er geregeld alleen voor mbt de kinderen. Dat stoort mij enorm.
Mijn man is het hier niet mee eens... Het resultaat hiervan was/ is, dát mijn kinderen op de eerste plaats staan. Ik vind dat ik niet meer de aandacht krijg van mijn man zoals in het begin. De communicatie tussen ons verloopt slecht. Wij praten heus wel, maar niet over gevoelige dingen. Ik ben dan het type wat denkt laat maar.
Ik had een hele tijd het gevoel dat mijn man contact had met een andere vrouw, maar heb dat nooit kunnen bevestigen. Totdat ik de stoute schoenen aantrok en stiekem in zijn telefoon ging kijken. Daar trof ik foto's aan die een vrouw nooit zou willen zien van haar man.
Ik heb hem daar uiteindelijk mee geconfronteerd. Hij ontkende eerst uiteraard, maar nadat ik de foto's had laten zien moest hij wel bekennen. Wíj hebben er over gepraat, hij heeft "alleen maar" digitaal contact met haar gehad. Dat geloof ik ook wel.
Hij miste de intimiteit in onze relatie en in plaats van erover te praten... Ik was en ben er kapot van. Het vertrouwen is weg. Elke keer dat hij met zijn telefoon bezig is krijg ik weer een onbestemd gevoel. Hij zegt wel dat hij dit nooit meer zal doen en ergens geloof ik hem wel, maar het blinde vertrouwen is gewoon weg.
Daarnaast is hij ook niet open over andere zaken wat maakt dat ik mij afvraag of hij mij nog wel leuk vindt. Of hij onze relatie nog wel leuk vindt. Of hij nog wel gelukkig is met mij. Ik ben er niet altijd mee bezig. Maar merk de laatste tijd dat het aan mij vreet.
Ik wordt steeds negatiever en ben niet zo vaak meer die gezellige meid. Al probeer ik dat voor de buitenwereld zoveel mogelijk te verbergen....
