Sorry hoor dat ik zo binnenval.
Hallo allemaal, ik ben een 54 jarige man. In 2005 gescheiden wat een diepe, diepe indruk achter heeft gelaten. Daarna wel wat halfslachtig in relaties gezeten. Maar als de dag van gisteren kan ik me de breuk herinneren. Dat wil ik niet meer meemaken, nooit meer. Ik besef dat als ik niet geef dat ik dan ook niet zal krijgen. Maar als ik die afweging maak dan blijf ik liever alleen. Ik weet wat ik aan mezelf heb.
Ik vind oppervlakterelaties erg fijn zoals op de sportvereniging, werk en bijvoorbeeld als ik op reis ben. De tijd met mensen is fijn maar om weer mijn eigen plan te trekken vind ik minimaal even fijn. Ik voel ook waardering voor wat ik doe. Ik doe werkelijk van alles, muziek, theater, sport, cursussen. Eigenlijk heb ik het gevoel dat het onder controle is.
Soms gebeurt het dan toch dat een vrouw interesse toont. Onlangs ook weer. Best aangenaam, totdat ze meer wil. Ik gaf aan hoe ik erin zit en haar terechte conclusie is Bindingsangst. Dat ontken ik ook niet, sterker nog; ik kan bijna het moment beschrijven waarop het is ontstaan. Maar ik heb voor mezelf een modus gevonden om ermee om te gaan. Misschien een afwijkende, maar wel de mijne. Maar vervolgens zei ze dat mijn gedrag niet gezond is. En daar blijf ik maar aan denken. Is dat zo? Kun je niet vrede hebben met de situatie zoals die is?
Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar de mening van anderen.
Dank je wel voor je tijd.
Hallo allemaal, ik ben een 54 jarige man. In 2005 gescheiden wat een diepe, diepe indruk achter heeft gelaten. Daarna wel wat halfslachtig in relaties gezeten. Maar als de dag van gisteren kan ik me de breuk herinneren. Dat wil ik niet meer meemaken, nooit meer. Ik besef dat als ik niet geef dat ik dan ook niet zal krijgen. Maar als ik die afweging maak dan blijf ik liever alleen. Ik weet wat ik aan mezelf heb.
Ik vind oppervlakterelaties erg fijn zoals op de sportvereniging, werk en bijvoorbeeld als ik op reis ben. De tijd met mensen is fijn maar om weer mijn eigen plan te trekken vind ik minimaal even fijn. Ik voel ook waardering voor wat ik doe. Ik doe werkelijk van alles, muziek, theater, sport, cursussen. Eigenlijk heb ik het gevoel dat het onder controle is.
Soms gebeurt het dan toch dat een vrouw interesse toont. Onlangs ook weer. Best aangenaam, totdat ze meer wil. Ik gaf aan hoe ik erin zit en haar terechte conclusie is Bindingsangst. Dat ontken ik ook niet, sterker nog; ik kan bijna het moment beschrijven waarop het is ontstaan. Maar ik heb voor mezelf een modus gevonden om ermee om te gaan. Misschien een afwijkende, maar wel de mijne. Maar vervolgens zei ze dat mijn gedrag niet gezond is. En daar blijf ik maar aan denken. Is dat zo? Kun je niet vrede hebben met de situatie zoals die is?
Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar de mening van anderen.
Dank je wel voor je tijd.
Freek
