Ik zit in een impasse ....

Ik ben eind 30. Getrouwd. Een mooie dochter van basisschool leeftijd.
Ik ben een persoon die intens leeft. Graag reist. Onderneemt, de natuur in trekt. Ik geniet van veel dingen, nieuwe mensen leren kennen, dagje uit.

Tevens heb ik bevestiging nodig. Ik ben onzeker en heb af en toe een echte liefdevolle aanraking of knuffel nodig. Iemand die laat zien dat hij van mij houd.

Nu ben ik geheel onverwachts iemand tegen gekomen. We zien elkaar. Voelen elkaar aan. Hij geeft mij wat ik zo mis en naar verlang.
Mijn man en ik leven vaak als broer en zus. Ik voel mij alles behalve geliefd. Ik geef dit vaak aan bij hem. Maar hij zegt dan; je dochter knuffelt toch veel met je. En ik zit zo niet in elkaar aldus echtgenoot.
Hij raakt mij amper aan. Tja als hij laat naar bed gaat en een fles wijn alleen op heeft, dan wil hij nog wel eens... Maar ik voel mij dan niet echt geliefd. Geliefd door drank misschien..
Vroeger was dat anders toen we net getrouwd waren...
Langzaam voel ik de energie weg sijpelen.
De afstand wordt groter.
Ik zie wel dat mijn man onzeker wordt van mijn onrust. Maar hij doet er niets mee. Nou ja, shit voor mij voeten gooien of mij ineens overrompelen met de zin;
Als je maar niet over een half jaar aankomt met: ik ben verliefd op een ander... Dat kun je onze dochter niet aandoen. Die gaat daar aan onderdoor ...

Ik zit in een impasse .... Ik ken die nieuwe man niet uit mijn leven bannen... Maar zo doorgaan...
We zijn niet ongelukkig. We hebben een mooi huis, goede banen, prachtige dochter. Eigenlijk alles wat je wensen kan, en toch....

...