Ik word verscheurd......

Waarschijnlijk heb je je partner ondertussen al verlaten..
Ik ken dit ook hoor M. Toen mijn man prostaatkanker kreeg. Tot dan was ik zijn vrouw maar sinds de kanker werd ik gedegradeerd tot een soort van lieve hond die af en toe nog een klopje op het hoofd kreeg omdat lichamelijkheid en intimiteit niet meer mogelijk waren. In al de jaren dat mijn schat nog leefde heb ik daar zo onder geleden. Vooral omdat hij me niet meer wilde aanraken omdat hij daar vreselijke opvliegers van kreeg vanwege de hormoonremmers tegen de kanker. En later ook geen gevoel meer had voor seks en intimiteit door diezelfde hormoonremmers. Dus ik kan je helemaal begrijpen al vind ik het ook erg voor je partner dat het zo is gelopen. Moet er niet aan denken hoe hij zich nu voelt. Hopelijk kan hij ermee omgaan als hij echt van je houdt.

Ik snap je helemaal, is erg moeilijk ik had het gevoel dat hij bij me alleen, me leuk vond omdat ik juist getrouwd was soort jager. Maar ik ben verliefd ( stom ) hij reageert steeds minder op mijn berichtje ik voel erg in de war . Ik wil graag van mijn verliefd heid af maar is zo moeilijk. Ik wil dat hij me bericht stuur, ik wil me gewild voelen .

O nee, 'Madelief'..... Zo'n huis'vriend' die jullie al bijna je halve leven kennen. Ja, die zijn niet altijd te vertrouwen. Dat soort man gaat vaak achter kwetsbare vrouwen aan. Al het ranzige volk komt op kwetsbare vrouwen af, omdat ze kansen denken te zien. Zijn kans heeft hij dus genomen. Misselijk hoor, de vrouw van een man afpakken. De gevolgen zijn voor jou en je nieuwe man heel mooi. Maar wat vreselijk voor je (nu)ex dat het zo gelopen is. Medeleven voor hem dat hij is afgedankt na zo'n 18 jaar. Dat hij zo sterk is dat zal hij nu nodig hebben denk ik.

Gefeliciteerd met jullie huwelijk. Toch droef om iemand in de steek te moeten laten voor je eigen geluk.

"Ik wil je man (vrouw) zijn
en ik beloof je trouw te blijven
in goede en kwade dagen,
in armoede en rijkdom,
in ziekte en gezondheid.
Ik wil je liefhebben en waarderen
al de dagen van mijn leven."

Het scheelt dat ze niet getrouwd waren, de gelofte niet hebben afgelegd. Ze hadden zich niet echt aan elkaar vastgelegd. Dan begin je op los zand te bouwen. In los zand is het gemakkelijk een uitgang uit de relatie te graven. Geen kinderen, dat scheelt ook. De man zal zich niet vast hebben willen leggen anders had hij haar in dei 18 jaar wel eens ten huwelijk gevraagd, daar doet zijn rolstoel niets aan af.

Ik snap dat op een moment de verlangens zo groot zijn. Soms verlangt iemand naar fysieke liefde en om zo samen te zijn. Het hoort er ook bij. Hoort bij het leven.

Volg je hart die klopt altijd