Ik moet mijn stiefzoon niet

Je hoeft helemaal geen 'gevoel' voor hem te hebben. Geloof niet zo in sprookjes. Je hoeft hem alleen maar normaal te behandelen. Zodat het goed met hem gaat. Dat kind heeft een geschiedenis en die hoeft niet herschreven te worden door jou. Hij is wat hij is en zo is hij goed. Of jij nou van hem kotst of niet.

Je hoeft niet van hem te houden, hij is de verantwoordelijkheid van je man en zijn ex. Wel moet hij zich welkom voelen bij jou en in jullie huis. Waar komt je irritatie vandaan? Mijn stiefzoon was een echte viespeuk, overal afgebeten nagels in huis, een spoor van vieze kleding en servies door het huis, en constant een vieze wc… of een huis vol ‘vretende’ vriendjes… ergelijk maar ook ‘normaal’ gedrag voor een tiener die nooit gecorrigeerd werd op gedrag door zijn opvoeder. Mijn ergenis lag dus eigenlijk niet bij hem maar bij zijn moeder die weigerde om normaal te communiceren met vader en mij als opvoeder. Dus goed om goed na te gaan of je ‘allergie’ niet ergens anders vandaan komt…

Voor mij een zeer herkenbaar verhaal. Ik heb net hetzelfde gevoel tegenover de zoon van mijn vriendin.

Wanneer hij er is verander ik ook als persoon, en dit merkt mijn vriendin ook. Maar zoals je zegt het is sterker dan jezelf op dat moment. Hij is ook een probleemkind met een rugzak, werkt zichzelf altijd in de problemen en zorgt voor een hoop kopzorgen en de nodige discussies.

Ik probeer om "normaal" te doen tegen hem, en het ene moment lukt dit beter dan het andere.

Door erover na te denken hoe dit komt, ben ik tot de conclusie gekomen dat dit eerder is omdat mijn vriendin hem nooit berispt en alles wat hij doet is goed en correct. Ze verwacht dat ik ook zo doe met hem, dat ik hem de hemel in ga prijzen, net zoals zij dit ook doet. Maar zo werkt het niet.

Misschien moet je even nadenken hoe het komt dat je zo'n hekel hebt aan hem.