Hi,
We zijn 12,5 jaar getrouwd, en ruim 16 jaar bij elkaar.
De relatie heeft echt up & downs gehad maar toch zijn we doorgegaan en hebben 2 kids gekregen.
2 jaar terug wilde mijn vrouw me verlaten omdat mijn gedrag onacceptabel was (veelvuldig liegen en manipulatie), ik ging daarvoor in therapie en het ging goed. Dit jaar stortte ik in (zware burnout) en door Corona kreeg ik geen goede begeleiding meer en verviel in mijn oude patroon.
Dat ging 2 weken terug nogal erg mis, ik heb tegen mijn kind gelogen en haar voor mijn karretje gespannen om iets duidelijk te maken, daar schaam ik me voor.
Mijn vrouw heeft toen besloten dat onze relatie voorbij is, voor de kinderen en voor de financiën blijven we in dit huis wonen, niemand wil eigenlijk weg.
We slapen in aparte kamers en leven een beetje langs elkaar, er is geen ruzie of stemverheffing.
Ik heb het daar super moeilijk mee, ik hou zielsveel van haar en mis haar enorm.
Mijn nieuwe therapie begint in januari en ik hoop dat mijn problemen niet meer terug komen.
Het dringt elke ochtend tot me door dat ik haar kwijt ben...ik weet niet meer wat te doen. Het liefst zou ik 1% kans hebben dat het goed komt dan geen kansen maar ik weet het echt niet meer.
We zijn 12,5 jaar getrouwd, en ruim 16 jaar bij elkaar.
De relatie heeft echt up & downs gehad maar toch zijn we doorgegaan en hebben 2 kids gekregen.
2 jaar terug wilde mijn vrouw me verlaten omdat mijn gedrag onacceptabel was (veelvuldig liegen en manipulatie), ik ging daarvoor in therapie en het ging goed. Dit jaar stortte ik in (zware burnout) en door Corona kreeg ik geen goede begeleiding meer en verviel in mijn oude patroon.
Dat ging 2 weken terug nogal erg mis, ik heb tegen mijn kind gelogen en haar voor mijn karretje gespannen om iets duidelijk te maken, daar schaam ik me voor.
Mijn vrouw heeft toen besloten dat onze relatie voorbij is, voor de kinderen en voor de financiën blijven we in dit huis wonen, niemand wil eigenlijk weg.
We slapen in aparte kamers en leven een beetje langs elkaar, er is geen ruzie of stemverheffing.
Ik heb het daar super moeilijk mee, ik hou zielsveel van haar en mis haar enorm.
Mijn nieuwe therapie begint in januari en ik hoop dat mijn problemen niet meer terug komen.
Het dringt elke ochtend tot me door dat ik haar kwijt ben...ik weet niet meer wat te doen. Het liefst zou ik 1% kans hebben dat het goed komt dan geen kansen maar ik weet het echt niet meer.
Ano
