Ik zit met mijn handen in mijn haar. Ik heb mij in de nesten gewerkt en weet niet meer wat gedaan.
Ik ben mama van een zoontje van 6 jaar en had / heb een relatie van bijna 10 jaar met de vader van mijn zoontje .
Nu bijna 3 jaar geleden ben ik verliefd geworden op een man die ik nog van in mijn schooltijd kende en waarmee ik via facebook terug in contact ben gekomen.
Eerst een paar keer afgesproken zonder meer, maar dan in een rollercoaster terechtgekomen van verliefdheid, hij die nog andere vrouwen zag omdat ik niet vrij was.
Mijn partner wist er niks van. Ik dacht steeds dat hij het aan mij zou merken, maar de afstand tussen ons was al zo groot, en ik ging altijd al veel weg, waardoor hij geen signalen opving. Hierdoor heb ik 2 jaar een dubbel leven gehad, met verschillende pogingen om de 2de relatie te stoppen, maar steeds ging ik terug.
Tot op de dag dat ik het niet meer aankon en aangaf aan mijn partner dat ik onze relatie niet meer zag zitten. Hij viel uit de lucht en snapte er niks van. Hij kreeg achterdocht en ontdekte daardoor 2 weken later een mail van mij aan mijn 2de partner.
De bom ontplofte , mijn vaste partner zette mij het huis uit, samen met mijn zoontje, en de vreselijkste periode van mijn leven begon.
Na een tijdje gaf hij aan toch met mij verder te willen. Ik wou ergens ook niets liever, omdat ik het vreselijk vond dat mijn gezin zo uiteengerukt was door mij, en omdat ik hem miste. Langs de andere kant bleef in mij ook de hoop leven dat ik met mijn 2de partner misschien een nieuw leven zou kunnen opbouwen. ( hij wil geen kinderen, en weet niet of hij het ziet zitten met mijn zoontje) Ik bleef wel verder tussen de 2 mannen hangen.
Ik ging in relatietherapie met mijn vaste partner , wat heel positief was, maar daarnaast bleef ik ook het contact verder verdiepen met de 2de partner. Waar mijn vaste partner dan weer achterkwam, en ga zo maar door.
Tot op de dag van vandaag heb ik nog geen keuze gemaakt, maar ga ik dood van schuldgevoelens, stress, angsten, en ben ik kapot aan het gaan vanbinnen.
Ik wil eerlijk zijn tegen hen, maar ook tegen mezelf. Maar heb schrik dat ik hen allebei kwijt ga spelen en alleen achterblijf.
Dit klinkt allemaal heel egocentrisch, en ik weet dat ik enorm veel pijn berokken aan anderen. Maar ik voel me zo verscheurd. Ik wil gewoon dat we alle drie gelukkig zijn, en maak iedereen ongelukkig door te blijven liegen en ...
Ik ben mama van een zoontje van 6 jaar en had / heb een relatie van bijna 10 jaar met de vader van mijn zoontje .
Nu bijna 3 jaar geleden ben ik verliefd geworden op een man die ik nog van in mijn schooltijd kende en waarmee ik via facebook terug in contact ben gekomen.
Eerst een paar keer afgesproken zonder meer, maar dan in een rollercoaster terechtgekomen van verliefdheid, hij die nog andere vrouwen zag omdat ik niet vrij was.
Mijn partner wist er niks van. Ik dacht steeds dat hij het aan mij zou merken, maar de afstand tussen ons was al zo groot, en ik ging altijd al veel weg, waardoor hij geen signalen opving. Hierdoor heb ik 2 jaar een dubbel leven gehad, met verschillende pogingen om de 2de relatie te stoppen, maar steeds ging ik terug.
Tot op de dag dat ik het niet meer aankon en aangaf aan mijn partner dat ik onze relatie niet meer zag zitten. Hij viel uit de lucht en snapte er niks van. Hij kreeg achterdocht en ontdekte daardoor 2 weken later een mail van mij aan mijn 2de partner.
De bom ontplofte , mijn vaste partner zette mij het huis uit, samen met mijn zoontje, en de vreselijkste periode van mijn leven begon.
Na een tijdje gaf hij aan toch met mij verder te willen. Ik wou ergens ook niets liever, omdat ik het vreselijk vond dat mijn gezin zo uiteengerukt was door mij, en omdat ik hem miste. Langs de andere kant bleef in mij ook de hoop leven dat ik met mijn 2de partner misschien een nieuw leven zou kunnen opbouwen. ( hij wil geen kinderen, en weet niet of hij het ziet zitten met mijn zoontje) Ik bleef wel verder tussen de 2 mannen hangen.
Ik ging in relatietherapie met mijn vaste partner , wat heel positief was, maar daarnaast bleef ik ook het contact verder verdiepen met de 2de partner. Waar mijn vaste partner dan weer achterkwam, en ga zo maar door.
Tot op de dag van vandaag heb ik nog geen keuze gemaakt, maar ga ik dood van schuldgevoelens, stress, angsten, en ben ik kapot aan het gaan vanbinnen.
Ik wil eerlijk zijn tegen hen, maar ook tegen mezelf. Maar heb schrik dat ik hen allebei kwijt ga spelen en alleen achterblijf.
Dit klinkt allemaal heel egocentrisch, en ik weet dat ik enorm veel pijn berokken aan anderen. Maar ik voel me zo verscheurd. Ik wil gewoon dat we alle drie gelukkig zijn, en maak iedereen ongelukkig door te blijven liegen en ...
Rapunzel
