Ik ben heel erg boos op mijn schoonmoeder. Mijn man is als kind mishandeld door zijn stiefvader en zij deed helemaal niets om hem te beschermen. Ze is leerkracht en overschreeuwt zichzelf hiermee als pedagogisch super wonder. Ze kleinert mij als moeder en als partner van haar zoon. Ik heb een gehandicapt zoontje daar geeft ze mij met allerlei steken onder water de schuld van en ze doet ook helemaal niets om ons te steunen. Wel hoor ik vaker terug van andere dat zij overal vertelt wat ze allemaal voor ons doet en ons zo ontzettend steunt. Dit is niet waar!! Ik vind dat zo pijnlijk. Wat moet ik zeggen tegen mensen dan? Dat dat niet waar is? Ik ben bang om niet geloofd te worden. Ook heb ik gemerkt dat ze roddels over mij verspreid heeft. Ik durf sommige mensen nier eens onder ogen te komen omdat ik bang ben voor wat ze van mij denken. Er ontstaat steeds meer ruzie tussen haar kinderen. Ik ben bang dat ze daar een rol in speelt. Als mijn man iets doet wat ze afkeurt zegt ze dat hij de genen van zn vader heeft. Daarna gaat ze vertellen hoe zijn vader haar mishandeld heeft en hoe gestoord deze man was. Ik vind dit heel erg pijnlijk voor mijn man. Ik wordt er ook heel boos en verdrietig van. Ik denk heel vaak aan dingen die ze gedaan of gezegt heeft en moet dan vaak huilen of ik ben super boos. Ze zegt vaak hatelijke dingen tegen me als er niemand bij is. Ze zei een keer dat ik het ergste ben wat haar zoon kon overkomen vanwege mijn oudste zoon die niet van hem is en asperger heeft. Herkent iemand dit? Wat moet ik doen? Mijn man heeft al genoeg verdriet en moet dan ook nog zien dat ik zo heftig reageer. Ik blijf beleefd tegen haar. Maar ik heb het er veel te vaak over met mijn man. Dagelijks als er weer iets voor valt wat eigenlijk altijd zo is als we haar en haar partner weer gezien hebben. Ik wordt er zelfs lichamelijk ziek van. Ik krijg pijn in mijn buik en ben doodmoe daarna. En ik ben er constant mee bezig. Kan iemand mij tips en advies geven hoe ik hier beter mee om kan gaan?
Anoniem
