Wat fijn om een plek te hebben om dit eindelijk eens van mij af te schrijven.
Mijn partner en ik zijn al 20 jaar samen en hebben een prachtige dochter van 5. We zijn elkaars beste vrienden en ik kan me niet voorstellen dat ik ooit bij iemand zo thuis en veilig zal voelen als bij hem. Betrouwbaar, loyaal, stabiel en vriendelijk, is wat ik in een man zoek en precies wat mijn huidige partner mij al jaren geeft.
Er is één maar; ik ben al sinds de eerste ontmoeting 20 jaar geleden, af en aan verliefd op zijn beste vriend. Wij kijken qua karakter veel op elkaar en elke keer als ik hem zie hangt de spanning in de lucht. Alleen al zijn lucht/ lichaamshouding laat mij door mijn benen zakken. Ik ben nooit het gesprek met hem aangegaan, maar volgens mij ervaart hij exact hetzelfde bij mij.
In het verleden hebben ik al geprobeerd om als de gevoelens te sterk werden afstand te nemen, te focussen op zijn tekortkomingen en extra aandacht en liefde te geven aan mijn eigen partner en dochter. Tot nu toe zakt het steeds weg, maar zodra ik even niet oplet zijn die gevoelens in alle hevigheid terug en begin ik weer van voor af aan.
Met pijn in mijn hart zou voor mij het makkelijkst zijn om het contact met deze vriend volledig te verbreken. Maar; zijn eigen partner is mijn beste vriendin, onze kinderen zijn graag samen, en we delen een complete vriendengroep met zijn vieren. Helaas geen optie dus.
Inmiddels heb ik met mijn eigen partner wel eens gesproken dat ik soms wat hinderlijke bij gevoelens heb voor zijn beste vriend en dat ik daarom soms afstandelijk doe en afstand neem. De heftigheid en duur hiervan heb ik om mijn eigen partner te sparen wel flink afgezwakt. Mijn partner prijst mij voor mijn openheid en hoe ik ermee om gaan.
Tot nu toe ga ik maar zo door en zorg dat ik nooit in een 1-op-1 situatie met drank op, samen ben met zijn beste vriend.
Maar zou wensen dat ik dat gevoel niet meer zou hebben. Elke keer weer die leegte en verdriet voelen als ik afstand neem, elke keer weer vechten tegen het gevoel meer te willen.
Ik ben een sterke vrouw en weet zeker dat het lukt (de schade is niet te overzien als het mis zou gaan). Maar wilde het voor 1 keer van mij afschrijven.
Mijn partner en ik zijn al 20 jaar samen en hebben een prachtige dochter van 5. We zijn elkaars beste vrienden en ik kan me niet voorstellen dat ik ooit bij iemand zo thuis en veilig zal voelen als bij hem. Betrouwbaar, loyaal, stabiel en vriendelijk, is wat ik in een man zoek en precies wat mijn huidige partner mij al jaren geeft.
Er is één maar; ik ben al sinds de eerste ontmoeting 20 jaar geleden, af en aan verliefd op zijn beste vriend. Wij kijken qua karakter veel op elkaar en elke keer als ik hem zie hangt de spanning in de lucht. Alleen al zijn lucht/ lichaamshouding laat mij door mijn benen zakken. Ik ben nooit het gesprek met hem aangegaan, maar volgens mij ervaart hij exact hetzelfde bij mij.
In het verleden hebben ik al geprobeerd om als de gevoelens te sterk werden afstand te nemen, te focussen op zijn tekortkomingen en extra aandacht en liefde te geven aan mijn eigen partner en dochter. Tot nu toe zakt het steeds weg, maar zodra ik even niet oplet zijn die gevoelens in alle hevigheid terug en begin ik weer van voor af aan.
Met pijn in mijn hart zou voor mij het makkelijkst zijn om het contact met deze vriend volledig te verbreken. Maar; zijn eigen partner is mijn beste vriendin, onze kinderen zijn graag samen, en we delen een complete vriendengroep met zijn vieren. Helaas geen optie dus.
Inmiddels heb ik met mijn eigen partner wel eens gesproken dat ik soms wat hinderlijke bij gevoelens heb voor zijn beste vriend en dat ik daarom soms afstandelijk doe en afstand neem. De heftigheid en duur hiervan heb ik om mijn eigen partner te sparen wel flink afgezwakt. Mijn partner prijst mij voor mijn openheid en hoe ik ermee om gaan.
Tot nu toe ga ik maar zo door en zorg dat ik nooit in een 1-op-1 situatie met drank op, samen ben met zijn beste vriend.
Maar zou wensen dat ik dat gevoel niet meer zou hebben. Elke keer weer die leegte en verdriet voelen als ik afstand neem, elke keer weer vechten tegen het gevoel meer te willen.
Ik ben een sterke vrouw en weet zeker dat het lukt (de schade is niet te overzien als het mis zou gaan). Maar wilde het voor 1 keer van mij afschrijven.
Anoniem
