Mijn vriend en ik begrijpen elkaar niet. Ik ben in mijn relatie heel emotioneel en uitgesproken. Ik zeg wat ik leuk vind en wat niet. Wat iets met mij doet en wat mijn visies zijn etc. Mijn vriend daarintegen zegt helemaal niks. Hij zegt dat hij cimmunicatie belangrijk vindt, maar hij heeft nooit een mening, alles is goed voor hem en als ik hem aanspreek op iets, dan ligt het opeens aan mij.
Het enige wat ik vraag is begrip en empathie en een beetje emotie. Waarom is het zo moeilijk voor hem om te zeggen: hej schat. Ik begrijp je. Volgende keer zal ik het anders doen. Of hej schat. Zo had ik het niet bedoeld. En mij een knuffel te geven.
Als ik aangeef waarom ik boos of gefrustreerd ben dan zegt hij amper iets terug. Hij negeert mij tijdens ruzies of loopt gewoon weg.
Ik word daar zo kwaad van. Zo boos en teleurgesteld. Ik wil dan mijn spullen pakken en vertrekken. Dat gaat helass niet, want wij hebben 2 kleine kinderen. Ik zit er wel aan te denken of lekker op mezelf te gaan wonen met de kids. Want wat heb ik nou aan een man zonder emotie of begrip? Voor de rest is hij een prima gozer en goede vader. Helpt mee in het huishouden, goede baan en rustig van zichzelf.
Het enige wat ik vraag is begrip en empathie en een beetje emotie. Waarom is het zo moeilijk voor hem om te zeggen: hej schat. Ik begrijp je. Volgende keer zal ik het anders doen. Of hej schat. Zo had ik het niet bedoeld. En mij een knuffel te geven.
Als ik aangeef waarom ik boos of gefrustreerd ben dan zegt hij amper iets terug. Hij negeert mij tijdens ruzies of loopt gewoon weg.
Ik word daar zo kwaad van. Zo boos en teleurgesteld. Ik wil dan mijn spullen pakken en vertrekken. Dat gaat helass niet, want wij hebben 2 kleine kinderen. Ik zit er wel aan te denken of lekker op mezelf te gaan wonen met de kids. Want wat heb ik nou aan een man zonder emotie of begrip? Voor de rest is hij een prima gozer en goede vader. Helpt mee in het huishouden, goede baan en rustig van zichzelf.
Miep
