Het voelt machteloos.

Mijn broer heeft veel problemen gehad in zijn leven. En juist in die momenten zoekt hij veel contact. Hij heeft meerdere verschrikkelijke relaties gehad, waarbij hij nagenoeg alles kwijtraakte inclusief zichzelf. In 2014 kwam een relatie zo dramatisch tot een einde dat ik een beetje had verwacht dat hij er nu van zou leten. Helaas vond hij snel een nieuwe partner en helaas moet ik vertellen dat het 7 verschrikkelijke jaren waren. Met nu een vechtscheiding die al een jaar duurt en zijn inmiddels ex partner heeft als inzet hun kindje... en zet alles in om mijn broer tot op het bot zijn alles af te pakken. En u raadt het al; mijn broer heeft me weer nodig... al weken, maanden, jaren...

Ons moeder is helaas gediagnosticeerd met kanker, dus ik rij elke dag met haar naar het kankercentrum momenteel, verder werk ik en het allerbelangrijkste: ik heb zelf een liefdevol gezin. Ik word dagelijks misselijk wakker om de zorgen van mijn broer en hoop vaak een moment met rust gelaten te worden. Ik word helemaal leeg gezogen omdat er voor hem nog maar 1 ding is op de wereld: zijn problemen!! Hij is lang niet zo bezig met ons zieke moeder dan ik. Ik ben moe van de kopzorgen en ik geniet nergens meer van. Mijn broer sleurt mij mee de afgrond in en dat wil ik voorkomen!! Elke dag zeg ik tegen mezelf: negeer hem een paar dagen en geniet van je eigen leven en denk alleen even aan je gezin en moeder. Maar als ik dan van plan ben om zijn appjes niet te beantwoorden en te negeren dan gaat dat aan mij vreten en ga ik me ernstig zorgen om hem maken want ik voel ook zijn verdriet heus wel. Ik weet niet hoe ik hier los van kom.