In crisis vanwege de 'familiezorg' voor mijn hoogbejaarde moeder
Mijn naam is Bert en ik ben het middelste kind uit een boerenfamilie van 7 kinderen uit de Achterhoek. Mijn vader leeft al lang niet meer. Moeder is 89 en woont samen met mijn jongste broer in een groot huis, dat hij liet bouwen in 2000, op het voormalige boerenerf.
Ik vraag me nu al af, waar te beginnen in dit complexe verhaal?
In ieder geval: Waar ik in toenemende mate keihard tegenaanloop is de verwaarlozing van mijn moeder's directe leefomgeving, zoals de garage, de grote tuin, de keuken, haar slaapkamer. Broer doet niets in het huishouden, en ook niet in de tuin. Moeder schakelt soms een tuinbedrijf in, en verder heb ik jarenlang het onkruid verwijderd en de terrassen schoongeveegd. Ook is er een schoonmaakster, die de woonkamer enzo bijhoudt.
Mijn moeder raakt dus gestresst van mijn broers niksdoen. Met lede ogen ziet ze op dit moment aan hoe het nieuw ingezaaide gazon van €1200 weer verpest is door de grasmaaier zonder opvangbak, die dikke pakken gras uitspuugd waaronder het gras doodgaat. Ze had er onwijs hoge bloeddruk van, en ik heb een bloeddrukmeter gekocht voor haar, dat moest van de dokter. Het gaat nu weer.
Nog erger, mijn andere broers en zus willen per se moeder niet helpen in haar huishouden. Hun argument is dat het huis van jongste broer is, en zij niet in zijn territorium aan de slag willen. Onderhand heb ik hierover met allen fikse discussies en ruzies gehad, maar niemand kunnen overtuigen. Ik voel mij hierover totaal leeg en eenzaam. Na een ruzie met mijn zus afgelopen weekend, voel ik mezelf drijven naar afstand nemen van mijn familie, omdat ik anders gek word. Vrienden zeggen dat ik mijn moeder moet verzorgen en verder schijt moet hebben aan iedereen. Ik probeer het.
Ik zal even een beknopte opsomming maken wat ik zie gebeuren en waar niemand haar mee helpt.
mijn broer zet voortdurend allerlei grote spullen in de garage waar moeder haar rollator heeft staat, zo kan ze moeilijk bij spullen als frisdrank enzo en ze is ook al gestuikeld hier. Moeder heeft in een garage waar een slee van een auto in kan een pad van ongeveer 1 meter waar ze doorheen kan
moeder laat bijna dagelijks eten aanbranden en zet dan zwartgeblakerde kookpotten buiten, met water erin
moeder's koelkasten staan vaak met bedorven, verrot en beschimmeld eten. Zo vaak als ik kom mest ik ze uit. Onlangs had ze een voedselvergiftiging waar ze bijna aan doodging.
zoals gezegd, de tuin is niet mooi op orde, terwijl ze zo kan genieten van groen om haar heen, het gazon is weer halfdood, één boom blokkeert haar uitzicht, onkruid tiert welig (waar ik 3 dagen aan heb gewerkt onlangs, dus nu wel netjes)
moeder's slaapkamer ruikt erg naar urine, ze is echt incontinent
de afvalcontainers stinken letterlijk een uur in de wind, en zijn altijd overvol
moeder's stortbak van haar toilet was 3 jaar stuk, keihard achteraan gezeten en geruzied om het gerepareerd te krijgen
moeder's afwasmachine was stuk, en mn broer liet haar 3 weken met de hand afwassen terwijl ze nauwelijks kan staan zonder rollator. Ik heb een nieuwe besteld en hem ingebouwd. Echt netjes maar broer was zwaar geirriteerd dat ik in zn territorium was
de kamers van broer zijn een teringzoon, waar de schoonmaakster wekelijks over klaagt, en wat moeder ook weer stresst
sowieso is het telkens een drama wanneer apparatuur stuk gaat, omdat zowel moeder als broer echt vrekken zijn. Toch willen ze dat alles werkt maar worden psychisch geblokkeerd, en dan raken ze in een vicieuze circel van irritatie en vertwijfeling. Vaak hak ik dan op een gegeven moment de knoop door. Dan mopperen ze nog dagen, totdat ze vergeten zijn wat er aan de hand was. Evenwel, als iemand vraagt, goh, een nieuwe tv, dan antwoord broer dat hij het niet nodig vond, maar mam zit wel dag en nacht voor de tv te genieten van het grote beeld
Moeder kookt nog steeds dagelijks voor hem. Broer heeft echter een vriendin sinds een paar jaar. Hij slaapt bij haar in een dorpje verderop. Daarom is moeder alleen 's-nachts in dat enorme huis, nu ze heel oud is. Tja. Ze heeft wel een noodknop, maar weigert die te dragen.
Mijn naam is Bert en ik ben het middelste kind uit een boerenfamilie van 7 kinderen uit de Achterhoek. Mijn vader leeft al lang niet meer. Moeder is 89 en woont samen met mijn jongste broer in een groot huis, dat hij liet bouwen in 2000, op het voormalige boerenerf.
Ik vraag me nu al af, waar te beginnen in dit complexe verhaal?
In ieder geval: Waar ik in toenemende mate keihard tegenaanloop is de verwaarlozing van mijn moeder's directe leefomgeving, zoals de garage, de grote tuin, de keuken, haar slaapkamer. Broer doet niets in het huishouden, en ook niet in de tuin. Moeder schakelt soms een tuinbedrijf in, en verder heb ik jarenlang het onkruid verwijderd en de terrassen schoongeveegd. Ook is er een schoonmaakster, die de woonkamer enzo bijhoudt.
Mijn moeder raakt dus gestresst van mijn broers niksdoen. Met lede ogen ziet ze op dit moment aan hoe het nieuw ingezaaide gazon van €1200 weer verpest is door de grasmaaier zonder opvangbak, die dikke pakken gras uitspuugd waaronder het gras doodgaat. Ze had er onwijs hoge bloeddruk van, en ik heb een bloeddrukmeter gekocht voor haar, dat moest van de dokter. Het gaat nu weer.
Nog erger, mijn andere broers en zus willen per se moeder niet helpen in haar huishouden. Hun argument is dat het huis van jongste broer is, en zij niet in zijn territorium aan de slag willen. Onderhand heb ik hierover met allen fikse discussies en ruzies gehad, maar niemand kunnen overtuigen. Ik voel mij hierover totaal leeg en eenzaam. Na een ruzie met mijn zus afgelopen weekend, voel ik mezelf drijven naar afstand nemen van mijn familie, omdat ik anders gek word. Vrienden zeggen dat ik mijn moeder moet verzorgen en verder schijt moet hebben aan iedereen. Ik probeer het.
Ik zal even een beknopte opsomming maken wat ik zie gebeuren en waar niemand haar mee helpt.
mijn broer zet voortdurend allerlei grote spullen in de garage waar moeder haar rollator heeft staat, zo kan ze moeilijk bij spullen als frisdrank enzo en ze is ook al gestuikeld hier. Moeder heeft in een garage waar een slee van een auto in kan een pad van ongeveer 1 meter waar ze doorheen kan
moeder laat bijna dagelijks eten aanbranden en zet dan zwartgeblakerde kookpotten buiten, met water erin
moeder's koelkasten staan vaak met bedorven, verrot en beschimmeld eten. Zo vaak als ik kom mest ik ze uit. Onlangs had ze een voedselvergiftiging waar ze bijna aan doodging.
zoals gezegd, de tuin is niet mooi op orde, terwijl ze zo kan genieten van groen om haar heen, het gazon is weer halfdood, één boom blokkeert haar uitzicht, onkruid tiert welig (waar ik 3 dagen aan heb gewerkt onlangs, dus nu wel netjes)
moeder's slaapkamer ruikt erg naar urine, ze is echt incontinent
de afvalcontainers stinken letterlijk een uur in de wind, en zijn altijd overvol
moeder's stortbak van haar toilet was 3 jaar stuk, keihard achteraan gezeten en geruzied om het gerepareerd te krijgen
moeder's afwasmachine was stuk, en mn broer liet haar 3 weken met de hand afwassen terwijl ze nauwelijks kan staan zonder rollator. Ik heb een nieuwe besteld en hem ingebouwd. Echt netjes maar broer was zwaar geirriteerd dat ik in zn territorium was
de kamers van broer zijn een teringzoon, waar de schoonmaakster wekelijks over klaagt, en wat moeder ook weer stresst
sowieso is het telkens een drama wanneer apparatuur stuk gaat, omdat zowel moeder als broer echt vrekken zijn. Toch willen ze dat alles werkt maar worden psychisch geblokkeerd, en dan raken ze in een vicieuze circel van irritatie en vertwijfeling. Vaak hak ik dan op een gegeven moment de knoop door. Dan mopperen ze nog dagen, totdat ze vergeten zijn wat er aan de hand was. Evenwel, als iemand vraagt, goh, een nieuwe tv, dan antwoord broer dat hij het niet nodig vond, maar mam zit wel dag en nacht voor de tv te genieten van het grote beeld
Moeder kookt nog steeds dagelijks voor hem. Broer heeft echter een vriendin sinds een paar jaar. Hij slaapt bij haar in een dorpje verderop. Daarom is moeder alleen 's-nachts in dat enorme huis, nu ze heel oud is. Tja. Ze heeft wel een noodknop, maar weigert die te dragen.
Bertus
