Een relatie maar verliefd op een ander

Verliefd worden overkomt iedereen wel eens. Mij dus ook. Ik heb voor mezelf geleerd dat dit een signaal is dat ik iets mis.

Wat in de persoon waar ik verliefd op ben trekt me aan? Mis ik dat in mijn partner? Of vergeet ik dat aan mezelf te geven? Waarom heb ik het nodig? Wil ik me graag speciaal voelen? Waarom heb ik dat van een ander nodig?

Dat soort vragen stel ik me dan als ik verliefd wordt. Zeer verhelderend voor mij. Met die gevoelens wat doen naar die persoon toe is voor mij een brug te ver.

Volgens mij wordt (bijna) iedereen wel eens verliefd op een ander tijdens een relatie/huwelijk. De keuzes die je dan maakt doen ertoe.

Je kan altijd verliefd worden op iemand terwijl je van iemand anders houdt.

Misschien moet je eerst eens nagaan waarom je die ander zo leuk vindt; je bent al 35 en hebt drie jonge kinderen.

Misschien voel je je in je dagelijkse leven niet echt gezien of als persoon op zich (dus onafhankelijk van al jouw rollen zoals moeder, partner etc.).

Misschien heb je al een tijd geen sex met je partner of is er geen communicatie. Verliefdheid is toch vaak een projectie van jezelf op die ander; de verlangens die jij zelf hebt denk je te zien in die ander en wil daarom graag die ander hebben.

Maar vaak is het uiteindelijk een teleurstelling want wat jij nodig hebt kun je niet bij die ander vinden; alleen maar bij jezelf.

Bovendien is het ook niet eerlijk tegenover je partner dat je maar zo doordraaft terwijl je je geen moment afvraagt waarom je dit zo leuk vindt.

Blijf bij je man niet nadenken verliefd zijn bestaat niet is alleen gevoel

Dit voelt als mijn verhaal, maar dan als man zijnde.
Prima relatie, alles op de rit, geen vuiltje aan de lucht, maar enorm verliefd op een andere vrouw. Kan het niet loslaten, maar gevoel enorm! Proberen haar uit de weg te gaan, geen contact(collega),maar o zo moeilijk. Ik geef er niet aan toe, gras is altijd groener, maar als je het daar ook geen water geeft, wordt het uiteindelijk hetzelfde, denk ik dan.

Wees wijs en stop de verliefdheid en red je gezin. Uiteindelijk zal je er later veel spijt van krijgen. De verliefdheid gaat over het gesinsleven gaat door.

Wat belangrijk is is om uit te zoeken wat je zelf wilt. Dat is makkelijk gezegd, maar wel erg belangrijk. Invloeden en adviezen van buitenaf kunnen helpen maar het is belangrijk om tot jezelf te komen om erachter te komen wat jij zelf echt wilt. Bespreek de situatie met beide kanten, wees eerlijk maar blijf wel bij jezelf, jij moet de keuze immers maken. Weeg de gedachten met het hoofd en het gevoel goed af. Door alle twijfels en gevoelens kan het sowieso zijn dat je niet meer helder denkt (dat is eigenlijk wat verliefdheid met je doet, iets met verslavende stofjes die je lichaam aanmaakt). Vaak is tijd voor jezelf noodzakelijk om je gedachten en gevoelens op een eerlijke manier een kans te geven (lees: zonder invloeden van je partner of van de nieuwe liefde). Mijn ervaring leert dat je daarvoor eerst goed en oprecht bij jezelf te rade moet gaan zodat je later beter en makkelijke een beslissing kan nemen. Uiteraard hangt alles af van de situatie en de fase waarin jij je bevindt. Ben je er eigenlijk al uit of sta je nog open voor advies? Als je nog openstaat voor advies lees dan de reacties hier en ga eens praten met vriendinnen of familie. Als je al in een verder stadium bent dan luidt mijn advies: wees eerlijk en open over je gevoelens bij beide partijen en vertel ze allebei dat je tijd voor jezelf nodig hebt (en neem dat ook echt!). Neem geen overhaaste beslissingen en overdenk de situatie objectief. Zoek (tijdelijk) een ander huis en geef daarmee jezelf de ruimte om na te denken en te komen tot deze belangrijke beslissing. In een bestaand gezinsleven is het maken van zo’n beslissing ondoenlijk leert mijn ervaring.

Verder: Je kunt de één niet simpelweg vervangen door de ander. Sluit eerst het één netjes af, neem de tijd voor jezelf en ga dan pas verder. Dus als je voor de nieuwe liefde kiest zorg dan zelf voor een huis en ga niet direct met hem samenwonen. Die tijd voor jezelf is zo ontzettend belangrijk, onderschat de waarde daarvan niet. Het zorgt ervoor dat je makkelijk relativeert en gewogen keuzes kan maken. Nadat je keuze is gemaakt: wees duidelijk naar de afvallende partij dit voorkomt onenigheid en onduidelijkheid.

Kies uiteindelijk waar jij zelf je het beste bij voelt. Succes!

Verliefd worden is tijdelijk! Red je gezin

Herkenbaar. Ik ben smoorverliefd op een collega van me. Beide getrouwd en een gezin. Vreselijk lastig om er niet aan toe te geven. Tegelijkertijd wil ik mijn gezin ook niet opgeven en weet ik rationeel dat toegeven aan de verliefdheid niet het juiste is om te doen voor allen. Maar ik vind het zo vreselijk moeilijk om de ander los te laten. Voel me verscheurd. Voelde zo liefdevol en teder. En tegelijkertijd laat t de leegte in mezelf zien en het onvervuld verlangen in mijn relatie. Pffff...

Ik ben 8 jaar getrouwd heb 3 kinderen, en app al 1,5 jaar met een andere man. Omdat hij in Duitsland woont zien we elkaar niet, ook door COVID is dit erg lastig, maar ik ben echt gek op hem. Het voelt zo vertrouwd. Ik wil hem zo graag zien, maar durf het niet omdat ik zo mijn gezin op het spel in zetten.. help?!

Zo herkenbaar.

Zo herkenbaar. Ik ben 30, al 10 jaar een relatie en 1 dochter. Onze relatie is opzich goed alhoewel ik wel eens heb gedacht is dit het dan? Op seksueel gebied komt het altijd van hem. Ik voel me zo erg aangetrokken nu naar die ander. Ik weet ook echt niet wat ik moet doen. Ik ben al te ver gegaan door het contact met die ander (niet vreemd gegaan) waarom doe ik dat. Blijkbaar mis ik toch wat. Ik heb geen financiële zorgen we redden ons nu prima, maar toch krijg ik die ander niet uit mijn hoofd 😩

Ik heb hetzelfde, 10 jaar getrouwd en 2 kids. En ineens was hij daar…. En we appen heel wat af. Ik krijg hem niet uit mijn hoofd. Hij heeft alles wat mijn man niet heeft…. Ik ben gewoon smoorverliefd. Maar ik moet een keuze gaan maken. De man waar ik nu mee bent, gaat mij niet meer gelukkig maken. We leven meer als broer en zus. Daarin tegen hebben we wel 2 kinderen. Ik vind het heel moeilijk …

relatie van 28 jaar en 3 mooie kinderen. Ik ben man en zie mijn vrouw heel graag. En dan werd ik ongevraagd verliefd. Wat een emo- cocktail komt er plots op mij af! Ik ben normaal gezien hondstrouw en dat was geen enkel probleem en nu twijfel ik. Het voelt als een alcohol-verslaafde die elke dag moet vechten tegen zijn zin in drank.
"Geef de tijd aan de tijd. Dat gaat wel over". Na 1 maand slijten de scherpe hoeken, maar het overgrote gevoel is er nog steeds. Ik wacht af en vervloek dat gevoel op den duur zelfs. Ik wil mijn vertrouwde draad terug opnemen. Gewoon voort met het leven, maar hier ben ik nog niet in 1-2-3 vanaf.

Je bent niet alleen 😣

Ik denk praten met iemand erover. En kijken wat je wilt. Hoe zie je je leven de komende jaren. Wat vind je belangrijk.

Zelf in een soort zelfde schuitje, 10 jaar samen 3 jaar getrouwd, door omstandigheden nog geen kinderen…

Maar smoorverliefd op iemand anders, nu praat ik daar wel over met mijn partner, omdat ik eerlijk wil zijn en hem zo min mogelijk pijn wil doen.. het probleem bij mij is dat ik een gevoelens persoon ben, dus je hoeft maar op mij in te praten (moet je wel kennen) en ik vind je al leuk.. niet bij iedereen wordt ik verliefd hoor..

De persoon in kwestie had ik al langer dan 10 jaar niet gezien, en voor mijn gevoel is er altijd al een klik tussen ons geweest alleen 12/13 jaar geleden zat ik op een leeftijd dat het nog niet legaal was om met iemand te zijn van de leeftijd dat hij was.. (ik was 14/15, hij 22/23) nu zitten wij op een leeftijd dat het wel kan/mag.. alleen weet ik ook niet of de gevoelens wederzijds zijn, en ik durf dus niet tegen de persoon in kwestie te vertellen dat ik stapel gek van hem ben :(

Ik maak mijzelf helemaal gek, don’t get me wrong.. mijn man is lief, zorgzaam, eigenlijk een man waar de meeste vrouwen van dromen, hij doet alles voor mij, staat altijd voor mij klaar… alleen weet hij ook dat ik nooit verliefd op hem geweest ben, ik vond hem altijd wel leuk, maar That’s it.

Ik wil de persoon in kwestie wel vertellen dat ik verliefd op hem ben, maar ik ben bang dat als ik hem weer een keer zie dat het heel awkward zal worden, en zelfdegeldt zet ik mijzelf totaal voor gek…

En het zijn maar gevoelens, ik zal er verder ook niks mee doen, omdat ik trouw ben, maar qua gevoelens is dat anders..

Help me, wat moet ik nou doen pffff

Ik zal eerst nagaan bij de ander of hij ook wat voor jou voelt. Als het niet wederzijds is, maak je jezelf gek. Vooral ook omdat je huidige man zo goed voor je is. En heeft de persoon in kwestie een relatie? Zijn er kinderen mee gemoeid?
Lastig dit!

Er wordt hier wel heel makkelijk gesproken over ga voor je gezin. Volgens mij zijn de weinige reacties over zoek eerst zelf uit wat je wilt de enige juiste. Zorg daarbij dat je je goed realiseert dat angst een echte raadgever is.

Er zijn mijn inziens genoeg mensen die eigenlijk wel weten dat ze niet in de meest gelukkige relatie zitten en beetje voortkabbelen terwijl ze veel liever iets anders met iemand anders zouden willen. Maar angst voor het onbekende houdt ze tegen.

Je wil toch niet op je doodsbed denken wat een saai, voorspelbaar leven heb ik gehad. Eens dat je niet elke verliefdheid achterna moet. Maar blijven uit zekerheid en niet voor je geluk kiezen is ook slecht voor jezelf maar ook de mensen om je heen. Die zien jou het allerliefste super gelukkig.

Herkenbaar, ik heb een leuke vrouw, twee zoons, een mooi huis maar ben al jaren verliefd op een ander. Ik hou bewust afstand maar kan haar niet vergeten. Als ik haar zie of haar naam hoor gaat slaat mijn hart over maar ik kies voor zekerheid en wil niemand pijn doen, met als gevolg dat ik al jaren ongelukkig ben. Eigenlijk kies ik voor zekerheid en wil ik niemand pijn doen, dus daarom blijf ik maar onbewust blijf ik hopen. De vraag is alleen waarop...

Herkenbaar
@ anoniem .ik heb een leuke vent , 2 kids en mooi huis. Hou je echt bewust afstand? Of wordt je toch als magneten naar elkaar toegetrokken. Een onweerstaanbaar verlangen …waar je niks mee en mag doen.
De ene keer kan je er goed mee omgaan , en voor je het weet …weer zo verdomde lastig.

Dat herken ik zo... als magneten naar elkaar toegtrokken worden! Ook al zoek je het niet echt op... er zijn altijd die blikken, chemie, verlangen... je blijft naar elkaar toe trekken op de 1 of andere manier... ik probeer het al een jaar.... niet te doen!